Search

Bu makale Türk sisteminin aile içinde erkek şiddetini önlemede nasıl girişimlerin olduğunu anlamak için Türkiye’deki aile içi şiddet failleri müdahale hizmetleriyle ilgili mevcut literatürü taramıştır. Bu makalenin yöntemi literatür taramasıdır ve dijital veriler aranarak makalelere, tezlere ve raporlara erişilmiştir. Dokuz çalışma bu makalenin arama kıstaslarına göre uygun bulunmuştur. Daha sonra bulgular sistematik olarak sunulmuştur. Bu bulgulara göre, pek çok araştırmacı aile içi şiddet nedenlerini anlamak üzerinde durmuştur. Bu nedenler kişisel sorun alanları, ataerkil yapılar ve klinik ve sosyal hizmet alanındaki eksikliklerle ilişkilidir. Böylece, aile içi şiddet failleri müdahalesinde daha ayrıntılı ve derinlemesine çalışmalara ihtiyaç duyulduğu vurgulanmıştır. Bu literatür taramasına göre sağlık ve sosyal hizmetler boyutunda çok yeni ve sistematik yöntemlerin ve yasaların geliştirilmesi erkek şiddetinin durdurulması için önemlidir. Sosyal hizmet uzmanları ve psikologlar önderliğinde yürütülecek olan müdahale programlarının kurulması önerilmiştir. Aile içi erkek şiddetini önleme çalışmaları incelenerek hukuki yaptırımların uygulanmasındaki eksiklikler saptanmış ve sosyal politika yapıcıların bu uygulamalardaki aksaklıkları azaltması gerektiği önerilmiştir. Bu öneriler yapılırken aile içi şiddete maruz kalan kadınların ve çocukların güvenliğinin garanti altına alınmasının gerekliliği bir insan hakkı olarak altı çizilmiştir. This article reviews the available literature on domestic violence perpetrator interventions in Turkey in order to understand how the Turkish system attempts to stop men’s violent behaviour in family settings. The method of this study was literature reviewand articles, theses and reports were gathered by searching electronic databases. Nine articles have been identifiedas appropriate for this articles’ search criteria. The findings were then presented systematically. According to these findings, many researchers have focused on examining the reasons around domestic violence in Turkey. These reasons are associated with individual issues, the patriarchal structure and inadequate social work and clinical intervention practices. This has highlighted the need to conduct a detailed and in-depth study on domestic violence perpetrator interventions. Based on this literature review, it is important that new and systematic strategies and laws are required within social work and health services. This article recommends that perpetrator intervention programmes must be established that are run by social workers and psychologists. The inadequate implications of legal sanction has been found and it is suggested that social policy-makers should reduce these poor implications. Given these recommendations, it is concluded that the protection of women and children survivors of domestic violence should be guaranteed by the government as human rights.