Search

Purpose: Malignant external otitis is a very rare and serious infection of temporal bone and surrounding tissues. This report aimed to determine negative prognostic factors, effectiveness of treatment and companing with literature. Material and Methods: Fourty-one patient"s files who were hospitalized in Cukurova University Medical Faculty Ear Nose and Throat department were examined retrospectively. Patient"s files, comorbidities, radiographic examination, microbiological culture results, treatment protocols, treatment and their responses were analyzed. Results: Patients were between 38 and 90 years old and median age was 63,24. Fourty of them were diabetic. Nine of 19 insulin users (47,4%) and 5 of oral antidiabetic users (23,8%) were found to be in negative prognostic group. There were 7 patients with facial paralysis and 3 of them died. There were bilateral diseases in 5 patients and 4 of them had recurrence after treatment. Eight patients had advenced radiological findings and 1 of them died (12,5%). And 6 of 8 patients who had serious infection of temporal bone assesed in negative prognostic group. Conclusion: Insulin dependent diabetes, bilateral disease, advenced infection and facial paralysis were considered to be negative prognostic factors. The success of treatment was considered to be dependent on control of diabetes, daily ear aspirations, and long term combined antibiotherapy. Early diagnosis and treatment is essential., Amaç: Malign eksternal otit temporal kemiğin ve çevre dokuların ender görülen ciddi enfeksiyonudur. Bu çalışmada hastalığın prognozunu olumsuz etkileyen faktörlerin saptanması ve tedavi etkinliğinin değerlendirilmesi ve literatürle karşılaştırılması amaçlandı. Materyal ve Metod: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı"nda Ocak 2002 ile Temmuz 2011 tarihleri arasında Malign External Otit tanısıyla yatırılıp tetkik ve tedavi edilen 41 hastanın dosyaları incelendi. Hastaların dosyaları, eşlik eden hastalıkları, radyolojik incelemeleri, mikrobiyolojik kültür sonuçları, tedavi protokolleri, tedaviye verdikleri cevaplar ve takipleri incelendi. Bulgular: Hastaların yaşları 38 ile 90 arasında değişmekte olup ortalama 63,24 olarak hesaplandı. Çalışmaya dahil edilen 41 hastadan 40"ında diabet mevcuttu. İnsulin kullanan 19 hastadan 9"u (%47,4) oral antidiyabetik kullanan hastaların ise 5"i (%23,8) kötü prognozlu hastalar grubuna dahildi. Bu çalışmada fasial paralizi bulunan 7 hastanın 3"ü kaybedilmiş olup mortalite oranı %42,9"dur. Bilateral tutulum olan 5 hastanın 4"ünde (%80) tedavi sonrası rekürrens gelişmesi üzerine tekrar kliniğimize yatırılarak tedavi uygulanmıştır. Yaygın radyolojik tutulum gösteren toplam 8 hastamızın 1 tanesi kaybedilmiş olup mortalite oranı %12,5 olarak bulunmuştur. Temporal kemikte yaygın enfeksiyon bulguları olan 8 hastadan 6"sı (%75) kötü prognozlu hastalar grubuna dahil olmuştur. Sonuç: İnsuline bağlı diabet, bilateral kulak tutulumu, yaygın enfeksiyon, fasial paralizinin prognozu olumsuz etkileyen faktörler olduğu düşünülmüştür. Tedavinin başarısı diabetin kontrolüne, günlük kulak pansumanına ve uzun süreli kombine antibiyoterapiye bağlıdır. Erken tanı ve tedavi şarttır.

Aim: In this study, we aimed to investigate outcome of the endoscopic posterior cordotomy (EPC) operation in patients with bilateral abductor vocal cord paralysis (BAVCP), between January 1997 and March 2006 at Ear-Nose-Throat Department of Çukurova University Medical Faculty. Materials and Methods: The major cause of BAVCP was thyroidectomy operation (87.5%). We performed bilateral cordotomy only in two patients and unilateral cordotomy in the remaining 38 patients. In postoperative period, we assessed the patients both subjectively and objectively. Results: The success ratio was % 87.5 with the first intervention. Only 5 patients (12.5%) needed a revision operation. In subjective assessment, 23 patients found to had a good postoperative exercise tolerance (57.5%), and 17 patients had very good postoperative exercise tolerance (42.5%). In postoperative period, alterations of respiration and voice were investigated in 26 patients objectively. We used peak expiratory flow (PEF) measurement for assessment of respiration function. We found a significantly increased PEF value after endoscopic posterior cordotomy compared with preoperative period (p=0.004). Conclusion: In conclusion, unilateral EPC operation was seen as safe, effective, easy to do and short duration method for bilateral BAVCP. Keywords: Vocal cord paralysis, endoscopic posterior cordotomy, outcomes of management, Amaç: Bu çalısmada, Ocak 1997-Mart 2006 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak-Burun-Boğaz Anabilim Dalı\'nda endoskopik posterior kordotomi (EPK) yapılan bilateral abdüktör vokal kord paralizili hastaların tedavi sonuçları incelendi. Gereç ve Yöntem: Çalısmaya dahil edilen 40 hastada en sık rastlanan etiyolojik neden tiroidektomi (% 87.5) idi. Unilateral kordotomi ile 38 hastada yeterli hava yolu açıklığı sağlanırken, bilateral kordotomi sadece iki hastada gerekli oldu. Sadece 5 hastaya (% 12.5) revizyon ameliyatı yapıldı. Postoperatif dönemde hastalar subjektif ve objektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Tek basamakta basarı oranı %87.5 olarak hesaplandı. Subjektif değerlendirmede 23 hastanın postoperatif egzersiz toleransı iyi (% 57.5), 17 hastanın ise çok iyi (% 42.5) olarak değerlendirildi. Postoperatif dönemde solunum değisiklikleri 26 hastada objektif olarak incelendi. Solunum fonksiyonunun değerlendirilmesinde ekspiratuvar tepe akımı (PEF) değerleri kullanıldı. Endoskopik posterior kordotomi ameliyatından sonra PEF değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir artıs görüldü (p=0.004). Sonuç: Unilateral EPK\'nin güvenilir, etkin, uygulaması kolay ve uzun zaman almayan bir cerrahi yöntem olarak, bilateral abdüktör vokal kord paralizisinde önerilebilecek bir cerrahi teknik olduğu kanısına varıldı.

Benign lesions of vocal folds are common disorders. Fifty percent of patients who have sound complaints are found to have these lesions after endoscopic and stroboscopic examinations. Benign vocal fold diseases are primarily caused by vibratory trauma. However they may also occur as a result of viral infections and congenital causes. These lesions are often presented with the complaints of dysphonia., Vokal kordların selim lezyonları oldukça yaygındır. Ses şikayeti olan hastaların yaklaşık % 50'inde endoskopik veya stroboskopik muayenelerde bu lezyonlar saptanabilir. Vokal kordun selim hastalıkları öncelikli olarak vibratuar travma sonucu oluşmakla beraber viral enfeksiyonlara ve konjenital sebeplere bağlı olarakta ortaya çıkabilir. Bu lezyonlar disfoni şikayetleri ile ortaya çıkarlar.

Allergic rhinitis is a common disease with a remarkable social impact. The semptoms of allerjic rhinitis include itching, nasal discharge and sneezing. Similar to lethargy, fatigue, somnolence, decreased cognition, difficulty in concentration and decreased sleep and appetite is commonly seen besides physical symptoms. The treatment of allergic rhinitis consists of allergen avoidance, pharmacotherapy and immunotherapy., Alerjik rinit sık görülen ve önemli sosyal sorunlara neden olabilen bir hastalıktır. Alerjik rinitin semptomları; kaşıntı, hapşurma ve burun akıntısıdır. Fiziksel semptomları yanında letarji, yorgunluk, somnolans, kognitif fonksiyonlarda azalma, konsantrasyon güçlüğü, uyku ve iştah azalması gibi gözlenen semptomlar ortaya çıkabilir.Alerjik rinitin tedavisi alerjenlerden korunma, farmakoterapi ve immünoterapiden oluşmaktadır.

Castleman’s disease is a rare lymphoproliferative disorder of unknown aetiology.It has two clinical expressions. The localized form, which usuallypresents as a slow growing mass and the multicentric form, where tumouralinvolvement is multilocated. Mediastinal involvement is the most commonlocation of presentation. Parapharyngeal involvement is very rare and, toour knowledge, five pediatric parapharyngeal Castleman’s disease havebeen reported. We describe the case of a 14-year-old female child whowas diagnosed as having parapharyngeal Castleman’s disease., Castleman hastalığı, nedeni ve etyolojisi belli olmayan nadir bir lenfoproliferatif hastalıktır. İki klinik formu vardır. Lokalize form; genellikle yavaş büyüyen kitle şeklinde kendini gösterir. Multisentrik form ise, birden fazla anatomik bölgeyi tutar. Hastalık en sık mediastinal bölgede yerleşir. Parafarengeal yerleşim ise çok nadir olup, literatüre bakıldığında bizim ulaşabildiğimiz kadarıyla çocukluk çağında toplam beş parafarengeal yerleşimli Castleman hastalığı vakası bildirilmiştir. Bu yazıda, parafarengeal yerleşimli Castleman hastalığı tanısı alan, 14 yaşında bir kız hasta sunulmuştur.

Nazal gliomlar, embriyonik gelişimin anormal sonucu olarak ortaya çıkan, nadir görülen, benign konjenital tümörlerdir. Klinik olarak ekstranazal, intranazal ve kombine olarak üç tipi tanımlanmıştır. Bu kitleler klinik olarak nazal kaviteyi tıkayan veya ekstranazal deformiteye neden olan non-pulsatil, gri veya pembe lezyonlardır. Histolojik olarak bu kitleler nazal respiratuar mukoza ile çevrili astrositler, fibröz ve vasküler konnektif dokulardan oluşur. Nazal gliomun tedavisi radyoloji, beyin cerrahisi ve kulak burun boğaz birimlerini içeren multidisipliner yaklaşım gerektirir. İntrakraniyal uzanımı tanımlamak için radyolojik inceleme gerekmektedir. Biz bu olguda nazal gliom tanılı, nazal kitlesi olan 2 yaşında erkek hasta sunulmuştur., Nasal gliomas are rare, benign, congenital tumors that are thought to be result of abnormality in embryonic development. Three types of clinical presentations have been recognized; extranasal, intranasal and combined. Clinically, these masses are non-pulsatile, gray or purple lesions that obstruct the nasal cavity and cause deformity extranasaly. Histologically, they are made up of astrocytic cells, fibrous and vascular connective tissue that is covered with nasal respiratory mucosa. Treatment of the nasal glioma requires a multidisciplinary approach including an radiologist, neurosurgeon and otorhinolaryngologist. Radiological investigation should be performed to describe intracranial extension. İn this case, a 2 years old boy with nasal mass that was diagnosed as nasal glioma is reported. .

The appearance of a solitary lateral cervical cystic mass as the only initial presenting symptom of occult thyroid carcinoma is uncommon. Its presence is often related with the more frequently branchial cyst in young adults, but also rarely related with thyroid carcinomas. In most of these cases all such lesions may initially be considered as metastatic foci from a primary thyroid lesion. However, an alternative explanation by means of which ectopic thyroid tissue is associated with a branchial cyst has to be considered, especially if no primary tumour is observed in the histological examination of the thyroid gland. We present two case of solitary cystic lymph node metastasis of occult papillary carcinoma of the thyroid., Genç erişkinlerde, soliter kistik lateral boyun kitlelerinin en sık sebebi brankiyal kleft kistleridir. Sık görülmese de boyun lateralindeki soliter kistik kitleler, okült tiroid karsinomların başlangıç semptomu olabilir1. Nadir görülen bu durum birçok olguda tiroid bezindeki primer lezyonun metastatik odağı şeklinde görülürken, bazı olgularda, özellikle de tiroid bezinde primer odak gösterilemediğinde, brankiyal kist içerisindeki ektopik tiroid dokusundan kaynaklanabilirler. Bu çalışmada okült tiroid papiller karsinom metastazına bağlı, soliter kistik lateral boyun kitlesi olan iki olgu sunuldu.

Süperiyor semisirküler kanal dehissansı sendromu yeni tanımlanmış ve nadir izlenen bir hastalıktır. Hastalık yüksek ses ve basınçla ortaya çıkan vertigo ve nistagmusla kendini gösterir. Yüksek sesle ortaya çıkan vertigo ve nistagmusa Tullio fenomeni, basınçla ortaya çıkan nistagmusa ise Hennebert belirtisi denmektedir. Yüksek çözünürlüklü bilgisayarlı tomografide süperiyor semisirküler kanalda kemik defektinin gösterilmesi ile kesin tanı konur., Superior semicircular canal dehiscence syndrome is a newly defined and rare disease. The disease shows itself with vertigo and nystagmus induced by loud noise and pressure. Vertigo and nystagmus induced by loud noise is named as Tullio's phenomenon and nystagmus induced by pressure is named as Hennebert’s sign. The definitive diagnosis is made by the demonstration of bone defect in superior semicircular channel with high-resolution computed tomography.

Amaç: Bu çalışmada yeniden yapılan tiroid cerrahisinin morbiditesi üzerinde ilk yapılan tiroid cerrahisinin etkisi araştırıldı.Hastalar ve Yöntemler: Kliniğimizde, Ocak 2007 Ocak 2012 tarihleri arasında yeniden tiroid cerrahisi uygulanan 57 hasta 14 erkek, 43 kadın; ort. yaş 41 yıl; dağılım 21-70 yıl , retrospektif olarak vokal kord paralizisi, geçici veya kalıcı hipoparatiroidizm ve diğer komplikasyonlar açısından değerlendirildi. Hastalar iki grupta sınıflandırıldı. İlk grubu; kliniğimizde primer ameliyatı tek taraflı total lobektomi + istmusektomi olan 42 tamamlayıcı tiroidektomi hastası oluştururken, ikinci grubu farklı merkezlerde iki taraflı subtotal veya totale yakın tiroidektomi olan 15 hasta oluşturdu. Gruplar arasında komplikasyon oranları karşılaştırıldı.Bulgular: Komplikasyon oranları, bir hastada %1.7 kalıcı vokal kord paralizisi, iki hastada %3.5 kalıcı hipokalsemi, dört hastada %7 ise geçici hipokalsemi olarak gözlendi. Hastaların hiçbirinde geçici vokal kord paralizisi gözlenmedi. İkinci gruptaki komplikasyon oranlarının ilk gruptan anlamlı derecede yüksek olduğu gözlendi p=0.021 .Sonuç: Komplikasyonları minimize etmek için minimal ameliyat hemitiroidektomi total lobektomi ve istmusektomi olmalıdır. Bu yaklaşım, yeniden yapılan tiroid cerrahisi esnasında aynı bölgeye tekrar cerrahi girişim ihtiyacını ortadan kaldırır, Objectives: This study aims to investigate the effect of primary surgery on the morbidity of reoperative thyroid surgery. Patients and Methods: Fifty-seven patients 14 male, 43 female; mean age 41 years; range 21 to 70 years , who underwent reoperative thyroid surgery in our clinic between January 2007 and January 2012 were retrospectively analyzed in terms of vocal cord paralysis, temporary or permanent hypoparathyroidism, and other complications. The patients were classified into two groups. The first group consisted of 42 completion thyroidectomy patients that had undergone the primary operation of unilateral total lobectomy + isthmusectomy in our clinic, whereas the second group consisted of 15 patients that had undergone bilateral subtotal or near total thyroidectomy in another center. Complication rates were compared between the groups. Results: Complication rates were observed as permanent vocal cord paralysis in one patient 1.7% , permanent hypocalcemia in two patients 3.5% and temporary hypocalcemia in four patients 7% . None of the patients had temporary vocal cord paralysis. The complications in the second group were significantly higher than the first group p=0.021 . Conclusion: The minimal operation should be hemithyroidectomy total lobectomy and isthmusectomy to minimize the complications. This approach removes the need for the intervention to the previous surgery field during reoperative thyroid surgery.

Amaç: Bu çalışma, bilateral total işitme kaybı nedeniyle koklear implantasyon uygulanan iç kulak anomalili hastaların operasyon bulguları, operasyon sonrası takipleri ve işitsel performanslarını analiz etmek amacıyla yapıldı. Gereç ve yöntem: Materyal Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'nda koklear implantasyon operasyonu uygulanan, konjenital işitme kayıplı, radyolojik olarak görüntüleme yöntemlerinde iç kulak anomalisi saptanan 55 hasta değerlendirildi. Hastaların 2 si ortak kavite, 6'sı inkomplet partisyon tip I, 2'si koklear hipoplazi, 12'si inkomplet partisyon tip II, 26'sı geniş vestibüler akuadukt, 7'si semisirküler kanal aplazisi olan hastalardı. Hastaların intraoperatif bulguları, postoperatif komplikasyonları ve işitsel algı performansları değerlendirildi.Ayrıca bu kriterlere uyan, operasyon sonrası en az 12 ay eğitimine devam eden 30 hastanın işitsel performansları analiz edildi. Bu hastalar koklear anomalisi olan (grup I) ve vestibüler anomalisi olan (grup II) hastalar olarak 2 gruba ayrıldı. Anomalisi olmayan kontrol grubu (grup III) ile kıyaslandı. Performansların değerlendirilmesinde dinlemenin gelişim profili ve anlamlı işitsel deneyim skalası testleri kullanıldı.Bulgular: İç kulak anomalisi olan hastaların işitsel algı testleri kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, hastaların dinlemenin gelişim profili testinde, grup I hastalarının işitsel performanslarının, grup II ve grup III' e göre ilk ayarlama, 1.ay, 3.ay, 6.aylarda istatistiksel olarak anlamlı olmasa da (p>0.05) daha yavaş seyirli olduğu, 12. ve 18. aylarda istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha düşük olduğu (p0.05). Hastaların anlamlı işitsel deneyim skalası test performanslarında, her 3 grubun da performans gelişim eğrilerinin sürekli yükselen tipte olduğu görüldü. Grup II ve grup III performansının anlamlı bir farklılık göstermediği görüldü. Grup I de ise, 3.ay, 6.ay, 12.ay, 18.ayda istatistiksel olarak anlamlı olmasa da daha yavaş seyirli olduğu (p>0.05), 24.ay ve 36.ay da ise istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde daha düşük olduğu görüldü (p 0.05). But at 12th and 18th month listening progress profiles test performence of group I was significantly lower than other groups (p0.05).Meaningful auditory integration scale test performences were increasing in time for all patients. There were no statistically significant differences between MAIS performences of group 2 and 3 (p>0.05). Comparation between the performence of groups at first fitting, 3rd, 6th, 12th and 18th month were not statistically significant in group I(p>0.05) but were lower than the other groups. At 24th and 36th month meaningful auditory integration scale test performence of group I was significantly lower than other groups (p