Search

İnsanfaaliyetlerinin çevreye etkisi yazılı tarih kadar eskidir. İnsan-doğailişkisinde risklerin arttığı, birbirleriyle etkileşimlerinin daha da karmaşıkhale geldiği günümüzde, ulusal üst düzey plan, program, politika belirlemede vemünferit yatırım projelerinde; dengeli çevre–ekonomi ilişkisini kurabilmekamacıyla ekonomik ve çevresel değerlendirmenin birlikte ele alınması, artıkzorunlu hale gelmiştir.Yatırımlarınsektörel çakışmalarının engellenmeye ve negatif çevresel etkilerininazaltılmaya çalışıldığı çevresel etki değerlendirme (ÇED) sürecinde, uygulamayageçirilecek projelerde, çevre-ekonomi dengesinin kurulabilmesi, özelliklegelişmekte olan ülkelerde zor olmakla birlikte, sürdürülebilir gelişme için aşılmasıgereken bir engeldir.Ülkedenülkeye, uluslararası kuruluştan uluslararası kuruluşa farklılıklar gösteren çevreseletki değerlendirmesinin plan ve politikalar ölçeğinde stratejik olarakdeğerlendirilmesinin, projeler bazında ise fizibilite öncesi, fizibilite esnasındave sonrasında veya proje öncesinde proje döngüsüne dahil edilmesinin, fayda-maliyet analizlerinde çevreselekonominin de hesaba katılmasının, faaliyetlerin izlenmesinin, çevre-ekonomiikilemini, çevre-ekonomi dengesine dönüştürüp dönüştüremeyeceği, bu makaleninkonusu olarak belirlenmiştir. Konu, kamu yatırımlarında etkinlik veverimliliğin sağlanması, sürdürülebilir gelişmenin başarılabilmesi açısındanönemli bulunmaktadır.Bu nedenle makalede, öncelikle çevreseletki değerlendirmenin başlangıcından günümüze geçirdiği evrelere, stratejikçevresel değerlendirmenin ÇED ile bütünleştirilmesinin gerekliliğine, uluslararasıfinans kuruluşlarında ve Türkiye’de ÇED çalışmalarının nasıl yapıldığınadeğinilecektir. Sonrasında, ÇED’in etkileri, ÇED raporlarında bütünleştirme ve çevre-ekonomiilişkisinde karşılaşılan sorunlar ele alınacak ve sonuç bölümünde Türkiye içinçevre-ekonomi dengesinin kurulabileceği bir model önerilecektir. Çalışmada,materyal olarak yazılı kaynaklar ve uygulamalardan yararlanılacaktır.

Amaç: Myastenia Gravis (MG) hastalığının inflamazomlarla ilişkili olabileceğine dair ipuçlarına rağmen literatürde MG hastalığı ve inflamazomlarla ilgili bir araştırma yer almamaktadır. Bu çalışmada, inflamazom kompleksinde yer alan genler ile hastalıktaki inflamatuvar yanıt arasındaki ilişkinin belirlenmesi hedeflenmiştir.Gereç ve Yöntem: Deneysel otoimmün myastenia gravis (DOMG) modeli farelerde asetil kolin reseptör-(AChr) proteini kullanılarak oluşturuldu ve deney grubunda ELISA ile saptanan anti-AChR Ig seviyeleri modelimizi doğruladı. Deney ve kontrol (complete Freund’s adjuvant-CFA) immünize grubunda CASP1, IL-1β, NLRP3, P2X7R ve AKT1 gen ekspresyonu seviyeleri qRT-PCR ile incelendi.Bulgular: İmmünizasyon sonrası AChR IgG antikor düzeyleri AChR-immünize grupta kontrollere göre anlamlı derecede yüksek belirlendi (p=0,042). Deney grubunda IL-1β seviyelerinin, kontrol grubuna kıyasla anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p=0,01). CASP1, IL-1β, NLRP3 ve P2X7R seviyelerinin de kontrol grubuna göre arttığı fakat istatistiksel anlamlılığa ulaşmadığı tespit edilmiştir (p>0,05). AKT1 seviyelerinin ise kontrol grubuna kıyasla azaldığı görülmüştür. Serum antikor düzeyleri ve gen ekspresyon seviyeleri arasında ise korelasyon saptanmamıştır.Sonuç: Bulgularımız MG hastalığının patogenezinde inflamazom komplekslerinin rolü olabileceğini göstermiştir. IL-1β ekspresyon düzeyindeki anlamlı artış inflamasyon yanıtının önemine işaret etmektedir, fakat kesin bir kanıya varabilmek için bu konuda daha ileri çalışmalar yapılması gerektiği sonucuna ulaşmışıltır., Objective: Despite the clues that myasthenia gravis (MG) disease may be associated with inflammasomes, there are no studies in the literature on MG disease and inflammasome complexes. Hence, to address this question, we investigated the possible participation of inflammasomes in experimental autoimmune myasthenia gravis mouse model (EAMG).Material and Method: EAMG was induced in mouse using acetylcholine receptor (AChR) protein, and Anti-AChR IgG antibody levels detected by ELISA in the experimental group confirmed our model. Levels of CASP1, IL-1β, NLRP3, P2X7R, and AKT1 of the experimental and control (complete Freund’s adjuvant -CFA immunized) groups were measured by qRT-PCR. Results: After immunization, the AChR IgG antibody levels were significantly higher in the AChR-immunized group than in the control group (p=0.042). IL-1β levels in the experimental group were significantly higher, compared to the control group (p=0.01). CASP1, NLRP3, and P2X7R levels were also higher compared to the control group. However, these differences did not attain statistical significance (p>0.05). AKT1 levels were lower compared to the control group. There was no correlation between serum antibody concentration and gene expression levels.Conclusion: Our results suggest that there might be inflammasome involvement in the pathology of MG disease. Increase in IL-1β levels indicates the importance of the inflammatory response; however, further studies are necessary to confirm this.

Günümüzde hızlı nüfus artışı, nüfusun kentlerde yoğunlaşması, kentsel planlamanın, enerji verimliliği ve güvenliğinin dikkate alınmadan yapılması, ulaşım, sanayi ve konutlarda enerji sarfiyatının artması ve sonuç olarak tüketim toplumuna dönüşülmesi nedeniyle enerjiye olan talep giderek artmaktadır. Bununla birlikte artan enerji talebinin karşılanabilmesi ve küresel iklim değişikliğiyle mücadele kapsamında; küresel enerji arzı, iletimi, dağıtımı ve tüketimi, geleneksel enerji kaynaklarından yenilenebilir enerji kaynaklarına (su, güneş, rüzgar, jeotermal, dalga, biokütle ve atıklar) ve bütünsel planlamaya doğru kayma eğilimindedir.Son dönemlerde küresel ölçekte özellikle güneş enerjisine olan ilginin arttığı görülmektedir. Panel ve hücre teknolojisinde yaşanan gelişmeler, kurulumların kolaylığı, zaman içerisinde düşen maliyetler ve çeşitli devletlerin aldıkları önlem ve sağladıkları teşvikler sayesinde, fotovoltaik sistemler kendisine küresel alanda oldukça önemli bir yer edinmiştir. Özellikle kablo kayıplarının azaltıldığı net elektriğin elde edildiği çatı sistemleri, güneş enerjisinin geleceği olarak düşünülmektedir. Uluslararası Enerji Ajansı’na göre 2050 yılına kadar güneş enerjisinin dünya elektrik ihtiyacının %11’ini karşılayacağı öngörülmektedir. Ancak güneş enerjisi, sürdürülebilir, temiz enerji kaynağı olmakla birlikte, elektrik üretiminin saat, gün ve mevsim ile doğru orantılı değiştiği kesintili bir kaynaktır. Bu nedenle enerji arzı güvenliği ve etkin kullanımı için enerji depolama teknolojileri de geliştirilmeye başlanmıştır. Bu teknolojiler, elektrik şebekelerinin daha etkin, verimli, düşük karbon emisyonlu ve güvenilir çalışmasına katkı sağlamaktadır.Enerjide dışa bağımlı olan, elektrik üretimi amacıyla kullanılan kömürün yüzde 90’ını, doğal gazın ise neredeyse tamamını yurtdışından ithal eden Türkiye, yenilenebilir enerji kaynakları bakımından zengin olmasına rağmen, sektörde henüz yenidir. Ancak; Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti enerjide dışa bağımlılığı azaltmak amacı ile enerji üretim ve tüketiminde kaynak çeşitliliğini ve yerli enerji projelerini desteklemeye başlamıştır. 2023 yılı itibari ile doğalgaza dayalı elektrik üretim oranının %50’den %30’lar seviyesine çekilmesi, yenilenebilir enerji oranının da %30’lara erişmesi hedeflenmektedir. Türkiye’nin bu hedeflere ulaşabilmesi ve yenilenebilir enerji kaynaklarına çok daha fazla yatırım yapabilmesi için hem yüksek fiyatlı kurulum malzemelerinin yerli üretime geçilerek maliyetlerinin düşürülmesi, hem de gerekli finansman kaynakları ve mekanizmalarının oluşturulması gerekmektedir.Bu kapsamda makalede özellikle bu konuda öncü ülkelerden biri olan Almanya’daki gelişmeler ve finansal mekanizmalar irdelenerek, güneş enerji sistemlerinin teknik özellikleri, sistem kurulumları, bu konudaki çevresel yaklaşımlar ve tartışmalar ele alınacaktır. Ayrıca Türkiye’deki yasal/yönetimsel durumve finansman modelleri ile bütünsel enerji sistem yönetiminin Türkiye açısından önemi ortaya konmaya çalışılacaktır.

Multipl Skleroz (MS), öngürülemeyen ataklarla seyreden merkezi sinir sisteminin (MSS) demiyelinizan ve inflamatuvar bir hastalığıdır. MS, ile ilgili yapılan çalışmalar, inflamasyonun ilk olarak periferde başlayıp kan beyin bariyerinin (KBB) bütünlüğünün bozulması ile MSS'yi etkilediğine işaret etmektedir. KBB'ni oluşturan hücrelerden biri olan perisitler, uzun yıllardır damar yapılarını çevreleyen ve kasılabilme fonksiyonları ile kan damarlarından geçen kan miktarını düzenleyen bir hücre grubu olarak bilinmektedir. Son yıllarda yapılan çalışmalar, perisitlerin bu fonksiyonu dışında birçok immünolojik reaksiyon özelliği olduğunu da göstermiştir.Bu çalışmamızda amacımız, nöroinflamatuvar bir hastalık olan MS'in patogenezi ile perisit arasında özellikle perisit sağkalımı ve inflamasyon açısından karşılıklı etkileşimlerini ortaya koymaktı.Bu amaçla klasik MS modeli olan ve miyelin oligodendrosit glikoprotein (MOG) antijeni ile immünizasyon ile oluşturulan deneysel otoimmün ensefalomiyelitis (experimental autoimmune encephalomyelitis; EAE) hayvan modelini oluşturduk. Erken (15 gün) ve geç (40 gün) dönemde EAE perisit etkileşimini araştırdık. Erken ve geç dönem EAE grupları ve kontrollerinde klinik bulgular gözlemledik. Bu deney hayvanlarının serumları ve beyin örneklerini aldık. Beyin örneklerinde MS lezyon alanlarında immünolojik parametre ve perisitleri histolojisini, serum örnekleri ile anti-MOG antikor titresi, proinflamatuvar sitokinler (interferon gamma (IFNγ) ve interlökin (IL) 17, anti-inflamatuvar sitokin IL-4 ve insan damarsal perisit hücre hattına sağkalım ve IL-6, IL-17 salınımı açısında etkisini inceledik. Bunun sonucunda perisitlerin bir kısmının inflamatuvar karakter kazandığını, diğer perisitlerin ise sağ kalımının olumsuz etkilendiğini gösterdik. Ayrıca lezyon alanlarına bakıldığında perisitlerin parankimal lezyon alanlarındaki miktarlarının arttığını gözlemledik. Çalışmamız perisitlerin MS patogenezinde rolü olduğunu düşündürmektedir. İleride perisitlerde gözlediğimiz inflamasyon ve apoptoz mekanizmalarının daha ayrıntılı çalışılmasına ihtiyaç vardır. Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune disease of central nervous system (CNS) characterized with demyelination and unpredictible clinical attacks. Studies indicate that inflammation firstly starts in the peripheral immune system and then effects CNS due to the disturbance of blood brain barrier (BBB) system.Pericyte is a cell type that is mostly found in BBB and known as regulator of blood volume in veins, by virtue of its ability of contraction. Recent studies show that pericytes also have immunological functions in CNS.Our aim was to find out the interactions between MS pathogenesis and the response of pericytes to inflammation during MS pathogenesis.For this reason we immunized mice with myelin oligodendrocyte glycoprotein (MOG) to induce experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE). We investigated EAE and pericyte interactions at early stage (15 days) and late stage (40 days) experiment groups. We observed clinical symptoms, collected sera and brain samples. We investigated the histopathology of the brain samples, serum levels of anti-MOG antibody and cytokines (IL-6, IFNγ, IL-17). Moreover human vascular pericyte cells were treated with serum samples of EAE and thereafter IL-6 and IL-17 release and viability of the cells were investigated. As a result, we showed that some pericytes gain inflammatory features and the others undergo apoptosis. Also immunohistochemistry studies showed increased pericyte content in EAE lesion sites.In conclusion we suggest that pericytes have important roles in MS pathogenesis. In future studies inflammation and apoptosis aspects of pericytes should be studied in greater detail. 74

DOI:10.26650/experimed.2018.377256Amaç: SWAP-70 antikorları yakın zaman öncemultipl skleroz (MS) olgularında gösterilmiş ve hastalığın prognozu ileilişkili oldukları bulunmuştur. Bu antikorların sinir sistemi üzerine olanolası etkilerinin aydınlatılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: SWAP-70 antikoru pozitifve negatif olan dörder MS olgusunun ve 5 sağlıklı olgunun serum havuzlarındanIgG saflaştırıldı ve farelerin yan ventriküllerine uygulandı (her grup içinn=10). Bulgular: Tedavi grupları arasında motoraktivite testi ile değerlendirilen kas gücü açısından fark saptanmadı. Benzerşekilde farklı IgG grupları arasında beyin immünohistokimya özellikleriaçısından fark bulunamadı.Sonuç: Bu pasif transferle oluşturulan MShayvan modelinde MS IgG’sinin belirgin bir nörotoksik veya nörokoruyucu etkisigösterilemedi., DOI: 10.26650/experimed.2018.377256Objectives: Antibodies directed againstSWAP-70 have been recently identified in multiple sclerosis (MS) patients andfound to be associated with disease prognosis. Our aim was to find out thepotential actions of these antibodies on the nervous system. Material and Method: Purified IgG wasobtained from pooled sera from 4 each MS patients with and without SWAP-70antibodies and 5 healthy controls and administered into lateral ventricles ofmice (n=10 for each group). Results: There were no significant differencesamong treatment groups by means of muscle strength, which was evaluated bymotor activity test. Similarly, no significant differences could be found inbrain immunohistochemistry examinations among different IgG groups. Conclusion: Our results argue against aprofound neurotoxic or neuroprotective action of MS IgG on neurons in thispassive transfer animal model of MS.

Tümefaktif demiyelinizan lezyon (TDL); 2 cm veya daha fazla çapasahip kütlesel etki, perilezyonal ödemve halkasal yapı ile karakterize beyin lezyonudur. TDL zaman zaman multiplskleroz (MS) ve nöromiyelitis optika (NMO) hastalarında gözlemlenmektedir.Aquaporin 4 (Aqp-4) ve nöronal yüzey antijenlerine (iyon kanalları ve diğernöronal membran proteinleri) karşı üretilen antikorlarının TDL patogenezinderolü olup olmadığını belirlemek için TDL'na sahip yineleyen-düzelen MS(relapsing-remitting MS; RRMS) hastalarında anti-nöronal ve nöronal hücre yüzeyantikorlarını taradık. Bu çalışmada; TDL ile karakterize nörolojik semptomlar gösteren 7 RRMShastası (6 kadın, 1 erkek; ortalama yaş±standart deviasyon 42.2±11.7) ve kontrol olarakyaş-cinsiyet eşleşmesi gösteren TDL'a sahip olmayan 40 RRMS, 40 otoimmün limbikensefalit, antikorları bilinen 25 NMO hastası ve 50 sağlıklı kontrol serumukullanılmıştır. TDL'a sahip olan veya olmayan MS hastaları ve sağlıklı kontrollerinhiçbirinde, iyi karakterize edilmiş nöronal yüzey antijen veya hücrekültüründeki nöronlarda eksprese olan herhangi bir hücre yüzey antijenine karşıantikor gözlemlenmemiştir. Buna karşın, beklenildiği üzere, otoimmün ensefalitve NMO hasta serumlarında çeşitli anti-nöronal antikorlar (5 Aqp-4, 3 CASPR2, 3LGI1, 5 NMDAR, 2 AMPAR, 2 GABABR, 5 GAD antikor) tespit edilmiştir.Çalışmamız TDL oluşumu ve nöronal yüzey antikoru arasında ilişkigösterememiştir. Hücre kültürü sonuçlarımızda nöron membran yüzey antijenlerinebağlanan anti-nöronal antikorların olmayışı, TDL hastalarında antikor-ilişkilimekanizmaların rol oynamadığına işaret etmektedir.