Search

Nursing documentation is not an aim in itself; it is a vital source of information for nursing staff and essential for the patient’s safety and the quality of nursing care. However, there are indications that the quality of nursing documentation is often sub-optimal. How this quality can be improved was not clear. This thesis aims to give a better understanding of the quality criteria and the views of nurses and patients on electronic nursing documentation. A systematic review of systematic reviews focussed on what quality criteria nursing documentation should meet. Four of the eleven reviews indicate that alignment of the documentation with the phases of the nursing process is a criterion for high-quality documentation. Furthermore, seven reviews report that the use of standardized terminologies improves the quality of nursing documentation. In addition, three reviews show that electronic documentation is preferred and that the user-friendliness of electronic health records is an important quality criterion. A nationwide survey showed that nursing staff only feel moderately supported in their documentation by the use of electronic health records. Only half of these nursing staff used a standardized terminology. The extent to which nursing staff felt supported in their documentation was not associated with the use of a standardized terminology. Nursing staff were less positive about whether the information in the electronic health records was accurate, and whether the electronic health records were user-friendly. A mixed-methods study showed that community nurses estimated that they spent twice as much time on clinical documentation of the care for patients as on organizational documentation, concerning financial aspects. The time spent on organizational documentation was related to nurses’ perceived workload, while the time spent on clinical documentation was not. Organizational documentation in particular resulted in a high workload among nurses. Still, clinical documentation also added to their workload, particularly because of the limited user-friendliness of electronic health records. A qualitative interview study showed that community nurses tailored the extent and ways in which they promoted patient participation in documentation to the individual patients. This tailoring depended on patients’ trust in nurses and the nursing process. Nurses perceived various challenges in patient participation, such as technical problems, limited user-friendliness of electronic health records, or time pressure. Furthermore, patient-related challenges include vulnerable conditions, and limited digital skills among patients. Nurses often fell back on verbal communication with patients about what they documented. A qualitative interview study among home-care patients showed that they differed in their need and ability to participate in nursing documentation. Four patient types were identified. 1. ‘high need, high ability’; 2. ‘high need, low ability’; 3. ‘low need, high ability’; and 4. ‘low need, low ability’ to participate in nursing documentation. Patients in the first two types felt a need for participation because they were interested in the documentation. Patients in the last two types did not feel such a need. Patients in the first and third types felt highly able to participate. Patients in the second and fourth types felt less able to participate in the documentation, because they lacked digital skills, or lacked support from nurses. An nationwide survey focussed on nurses’ attitudes towards the use of patient portals and personal health environments. Most of the nurses reported the use of a patient portal to give patients access to their records. More community nurses actively promoted the use of patient portals than hospital nurses. According to the nurses, personal health environments were used much less often. Only one tenth of nurses believed that personal health environments had additional value for their patients. The attitudes of community nurses were slightly more positive than those of hospital nurses.

Nursing documentation is not an aim in itself; it is a vital source of information for nursing staff and essential for the patient’s safety and the quality of nursing care. However, there are indications that the quality of nursing documentation is often sub-optimal. How this quality can be improved was not clear. This thesis aims to give a better understanding of the quality criteria and the views of nurses and patients on electronic nursing documentation. A systematic review of systematic reviews focussed on what quality criteria nursing documentation should meet. Four of the eleven reviews indicate that alignment of the documentation with the phases of the nursing process is a criterion for high-quality documentation. Furthermore, seven reviews report that the use of standardized terminologies improves the quality of nursing documentation. In addition, three reviews show that electronic documentation is preferred and that the user-friendliness of electronic health records is an important quality criterion. A nationwide survey showed that nursing staff only feel moderately supported in their documentation by the use of electronic health records. Only half of these nursing staff used a standardized terminology. The extent to which nursing staff felt supported in their documentation was not associated with the use of a standardized terminology. Nursing staff were less positive about whether the information in the electronic health records was accurate, and whether the electronic health records were user-friendly. A mixed-methods study showed that community nurses estimated that they spent twice as much time on clinical documentation of the care for patients as on organizational documentation, concerning financial aspects. The time spent on organizational documentation was related to nurses’ perceived workload, while the time spent on clinical documentation was not. Organizational documentation in particular resulted in a high workload among nurses. Still, clinical documentation also added to their workload, particularly because of the limited user-friendliness of electronic health records. A qualitative interview study showed that community nurses tailored the extent and ways in which they promoted patient participation in documentation to the individual patients. This tailoring depended on patients’ trust in nurses and the nursing process. Nurses perceived various challenges in patient participation, such as technical problems, limited user-friendliness of electronic health records, or time pressure. Furthermore, patient-related challenges include vulnerable conditions, and limited digital skills among patients. Nurses often fell back on verbal communication with patients about what they documented. A qualitative interview study among home-care patients showed that they differed in their need and ability to participate in nursing documentation. Four patient types were identified. 1. ‘high need, high ability’; 2. ‘high need, low ability’; 3. ‘low need, high ability’; and 4. ‘low need, low ability’ to participate in nursing documentation. Patients in the first two types felt a need for participation because they were interested in the documentation. Patients in the last two types did not feel such a need. Patients in the first and third types felt highly able to participate. Patients in the second and fourth types felt less able to participate in the documentation, because they lacked digital skills, or lacked support from nurses. An nationwide survey focussed on nurses’ attitudes towards the use of patient portals and personal health environments. Most of the nurses reported the use of a patient portal to give patients access to their records. More community nurses actively promoted the use of patient portals than hospital nurses. According to the nurses, personal health environments were used much less often. Only one tenth of nurses believed that personal health environments had additional value for their patients. The attitudes of community nurses were slightly more positive than those of hospital nurses.

Nursing documentation is not an aim in itself; it is a vital source of information for nursing staff and essential for the patient’s safety and the quality of nursing care. However, there are indications that the quality of nursing documentation is often sub-optimal. How this quality can be improved was not clear. This thesis aims to give a better understanding of the quality criteria and the views of nurses and patients on electronic nursing documentation. A systematic review of systematic reviews focussed on what quality criteria nursing documentation should meet. Four of the eleven reviews indicate that alignment of the documentation with the phases of the nursing process is a criterion for high-quality documentation. Furthermore, seven reviews report that the use of standardized terminologies improves the quality of nursing documentation. In addition, three reviews show that electronic documentation is preferred and that the user-friendliness of electronic health records is an important quality criterion. A nationwide survey showed that nursing staff only feel moderately supported in their documentation by the use of electronic health records. Only half of these nursing staff used a standardized terminology. The extent to which nursing staff felt supported in their documentation was not associated with the use of a standardized terminology. Nursing staff were less positive about whether the information in the electronic health records was accurate, and whether the electronic health records were user-friendly. A mixed-methods study showed that community nurses estimated that they spent twice as much time on clinical documentation of the care for patients as on organizational documentation, concerning financial aspects. The time spent on organizational documentation was related to nurses’ perceived workload, while the time spent on clinical documentation was not. Organizational documentation in particular resulted in a high workload among nurses. Still, clinical documentation also added to their workload, particularly because of the limited user-friendliness of electronic health records. A qualitative interview study showed that community nurses tailored the extent and ways in which they promoted patient participation in documentation to the individual patients. This tailoring depended on patients’ trust in nurses and the nursing process. Nurses perceived various challenges in patient participation, such as technical problems, limited user-friendliness of electronic health records, or time pressure. Furthermore, patient-related challenges include vulnerable conditions, and limited digital skills among patients. Nurses often fell back on verbal communication with patients about what they documented. A qualitative interview study among home-care patients showed that they differed in their need and ability to participate in nursing documentation. Four patient types were identified. 1. ‘high need, high ability’; 2. ‘high need, low ability’; 3. ‘low need, high ability’; and 4. ‘low need, low ability’ to participate in nursing documentation. Patients in the first two types felt a need for participation because they were interested in the documentation. Patients in the last two types did not feel such a need. Patients in the first and third types felt highly able to participate. Patients in the second and fourth types felt less able to participate in the documentation, because they lacked digital skills, or lacked support from nurses. An nationwide survey focussed on nurses’ attitudes towards the use of patient portals and personal health environments. Most of the nurses reported the use of a patient portal to give patients access to their records. More community nurses actively promoted the use of patient portals than hospital nurses. According to the nurses, personal health environments were used much less often. Only one tenth of nurses believed that personal health environments had additional value for their patients. The attitudes of community nurses were slightly more positive than those of hospital nurses.

Nursing documentation is not an aim in itself; it is a vital source of information for nursing staff and essential for the patient’s safety and the quality of nursing care. However, there are indications that the quality of nursing documentation is often sub-optimal. How this quality can be improved was not clear. This thesis aims to give a better understanding of the quality criteria and the views of nurses and patients on electronic nursing documentation. A systematic review of systematic reviews focussed on what quality criteria nursing documentation should meet. Four of the eleven reviews indicate that alignment of the documentation with the phases of the nursing process is a criterion for high-quality documentation. Furthermore, seven reviews report that the use of standardized terminologies improves the quality of nursing documentation. In addition, three reviews show that electronic documentation is preferred and that the user-friendliness of electronic health records is an important quality criterion. A nationwide survey showed that nursing staff only feel moderately supported in their documentation by the use of electronic health records. Only half of these nursing staff used a standardized terminology. The extent to which nursing staff felt supported in their documentation was not associated with the use of a standardized terminology. Nursing staff were less positive about whether the information in the electronic health records was accurate, and whether the electronic health records were user-friendly. A mixed-methods study showed that community nurses estimated that they spent twice as much time on clinical documentation of the care for patients as on organizational documentation, concerning financial aspects. The time spent on organizational documentation was related to nurses’ perceived workload, while the time spent on clinical documentation was not. Organizational documentation in particular resulted in a high workload among nurses. Still, clinical documentation also added to their workload, particularly because of the limited user-friendliness of electronic health records. A qualitative interview study showed that community nurses tailored the extent and ways in which they promoted patient participation in documentation to the individual patients. This tailoring depended on patients’ trust in nurses and the nursing process. Nurses perceived various challenges in patient participation, such as technical problems, limited user-friendliness of electronic health records, or time pressure. Furthermore, patient-related challenges include vulnerable conditions, and limited digital skills among patients. Nurses often fell back on verbal communication with patients about what they documented. A qualitative interview study among home-care patients showed that they differed in their need and ability to participate in nursing documentation. Four patient types were identified. 1. ‘high need, high ability’; 2. ‘high need, low ability’; 3. ‘low need, high ability’; and 4. ‘low need, low ability’ to participate in nursing documentation. Patients in the first two types felt a need for participation because they were interested in the documentation. Patients in the last two types did not feel such a need. Patients in the first and third types felt highly able to participate. Patients in the second and fourth types felt less able to participate in the documentation, because they lacked digital skills, or lacked support from nurses. An nationwide survey focussed on nurses’ attitudes towards the use of patient portals and personal health environments. Most of the nurses reported the use of a patient portal to give patients access to their records. More community nurses actively promoted the use of patient portals than hospital nurses. According to the nurses, personal health environments were used much less often. Only one tenth of nurses believed that personal health environments had additional value for their patients. The attitudes of community nurses were slightly more positive than those of hospital nurses.

Beschouwing op de impact van de Covid-19-pandemie op situatie van de wijkverpleging in Nederland.

Beschouwing op de impact van de Covid-19-pandemie op situatie van de wijkverpleging in Nederland.

Thuiszorgaanbieders worden geconfronteerd met een tekort aan wijkverpleegkundigen en hoog verzuim en verloop. Om de juiste zorg te kunnen blijven leveren zijn volgens Henk Rosendal, lector De Gezonde Wijk, en Christ-Jan Danen, bestuurder Thuiszorg West-Brabant (TWB), fundamentele wijzigingen nodig, zowel qua inhoud van het verpleegkundig handelen als qua organisatie van zorg. Bij Thuiszorg West-Brabant (TWB) staat de wijkverpleegkundige aan het roer. Werknemers zijn tevredener met het werk, verzuim en verloop zijn duidelijk gereduceerd en de doelmatigheid is toegenomen.

Thuiszorgaanbieders worden geconfronteerd met een tekort aan wijkverpleegkundigen en hoog verzuim en verloop. Om de juiste zorg te kunnen blijven leveren zijn volgens Henk Rosendal, lector De Gezonde Wijk, en Christ-Jan Danen, bestuurder Thuiszorg West-Brabant (TWB), fundamentele wijzigingen nodig, zowel qua inhoud van het verpleegkundig handelen als qua organisatie van zorg. Bij Thuiszorg West-Brabant (TWB) staat de wijkverpleegkundige aan het roer. Werknemers zijn tevredener met het werk, verzuim en verloop zijn duidelijk gereduceerd en de doelmatigheid is toegenomen.

Dit rapport is geschreven in het kader van het ZonMw-programma Verpleging en Verzorging: beschrijven goede voorbeelden. Het voorbeeld dat hier centraal staat is de Duale Aansturing in de wijkverpeging zoals dat is ontwikkeld door TWB thuiszorg met aandacht (TWB). Wat Duale Aansturing precies inhoudt wordt beschreven in het eerste hoofdstuk, waarbij ook wordt ingegaan op de aanleiding hiervoor, en de wijze waarop dit bij TWB tot stand is gekomen. Om na te gaan in hoeverre Duale Aansturing als goed voorbeeld in Verpleging en Verzorging kan worden beschouwd, is onderzocht wat de onderbouwing en de effecten ervan zijn. Dit, en de wijze waarop het onderzoek is uitgevoerd, zijn onderwerp van hoofdstuk 2. Op basis van alle bevindingen wordt in het derde, en laatste hoofdstuk de wijze waarop Duale Aansturing in andere organisaties kan worden geïmplementeerd uitgewerkt aan de hand van een stappenplan.

Dit rapport is geschreven in het kader van het ZonMw-programma Verpleging en Verzorging: beschrijven goede voorbeelden. Het voorbeeld dat hier centraal staat is de Duale Aansturing in de wijkverpeging zoals dat is ontwikkeld door TWB thuiszorg met aandacht (TWB). Wat Duale Aansturing precies inhoudt wordt beschreven in het eerste hoofdstuk, waarbij ook wordt ingegaan op de aanleiding hiervoor, en de wijze waarop dit bij TWB tot stand is gekomen. Om na te gaan in hoeverre Duale Aansturing als goed voorbeeld in Verpleging en Verzorging kan worden beschouwd, is onderzocht wat de onderbouwing en de effecten ervan zijn. Dit, en de wijze waarop het onderzoek is uitgevoerd, zijn onderwerp van hoofdstuk 2. Op basis van alle bevindingen wordt in het derde, en laatste hoofdstuk de wijze waarop Duale Aansturing in andere organisaties kan worden geïmplementeerd uitgewerkt aan de hand van een stappenplan.

Het is voor de kwaliteit van zorg van groot belang dat verpleegkundigen en verzorgenden hun handelen baseren op actuele kennis en inzichten. Om dit te faciliteren worden onder meer vanuit het ZonMw-programma ‘Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019-2022: Wijkverpleging’ kwaliteitsstandaarden ontwikkeld. Onder de koepelterm kwaliteitsstandaarden vallen richtlijnen die vooral de inhoudelijke elementen van zorg beschrijven, evenals zorgstandaarden die vooral gaan over het perspectief van zorggebruiker en de organisatie van zorg. Het is belangrijk om te weten voor welke onderwerpen en patiëntproblemen mogelijk een knelpuntanalyse of een kwaliteitsstandaard nodig is, of waar een kwaliteitsstandaard geactualiseerd dient te worden. Om dit helder te krijgen wordt in 2020-2021 de ‘Programmeringsstudie Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019-2022: Wijkverpleging’ uitgevoerd. Het doel van deze programmeringsstudie is bijdragen aan een systematische en breed gedragen programmering voor het ZonMw-programma ‘Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019- 2022: Wijkverpleging’. De programmeringsstudie bestond uit vier deelstudies. Het voorliggende rapport heeft betrekking op de vierde en laatste deelstudie. Dit onderdeel had als doel om een advies uit te brengen aan V&VN om de programmeringsagenda voor de ontwikkeling én implementatie van kwaliteitsstandaarden voor de wijkverpleging actueel te houden. Hiervoor werden als eerste knelpunten en wensen ten aanzien van het actueel houden van de programmeringsstudie opgehaald tijdens advies- en klankbordgroepen bijeenkomsten. Aanvullend werden gesprekken met andere beroepsorganisaties gevoerd om meer inzicht te krijgen in hoe zij hun programmeringsagenda’s actueel houden. Daarnaast werden resultaten uit de eerdere drie deelstudies vertaald naar aanbevelingen om de programmeringsagenda actueel te houden. Tot slot is gezocht naar aanvullende literatuur om de aanbevelingen waar mogelijk te onderbouwen.

Het is voor de kwaliteit van zorg van groot belang dat verpleegkundigen en verzorgenden hun handelen baseren op actuele kennis en inzichten. Om dit te faciliteren worden onder meer vanuit het ZonMw-programma ‘Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019-2022: Wijkverpleging’ kwaliteitsstandaarden ontwikkeld. Onder de koepelterm kwaliteitsstandaarden vallen richtlijnen die vooral de inhoudelijke elementen van zorg beschrijven, evenals zorgstandaarden die vooral gaan over het perspectief van zorggebruiker en de organisatie van zorg. Het is belangrijk om te weten voor welke onderwerpen en patiëntproblemen mogelijk een knelpuntanalyse of een kwaliteitsstandaard nodig is, of waar een kwaliteitsstandaard geactualiseerd dient te worden. Om dit helder te krijgen wordt in 2020-2021 de ‘Programmeringsstudie Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019-2022: Wijkverpleging’ uitgevoerd. Het doel van deze programmeringsstudie is bijdragen aan een systematische en breed gedragen programmering voor het ZonMw-programma ‘Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019- 2022: Wijkverpleging’. De programmeringsstudie bestond uit vier deelstudies. Het voorliggende rapport heeft betrekking op de vierde en laatste deelstudie. Dit onderdeel had als doel om een advies uit te brengen aan V&VN om de programmeringsagenda voor de ontwikkeling én implementatie van kwaliteitsstandaarden voor de wijkverpleging actueel te houden. Hiervoor werden als eerste knelpunten en wensen ten aanzien van het actueel houden van de programmeringsstudie opgehaald tijdens advies- en klankbordgroepen bijeenkomsten. Aanvullend werden gesprekken met andere beroepsorganisaties gevoerd om meer inzicht te krijgen in hoe zij hun programmeringsagenda’s actueel houden. Daarnaast werden resultaten uit de eerdere drie deelstudies vertaald naar aanbevelingen om de programmeringsagenda actueel te houden. Tot slot is gezocht naar aanvullende literatuur om de aanbevelingen waar mogelijk te onderbouwen.

De wijkverpleegkundige is een belangrijke speler in het bevorderen van gezond eet- en drinkgedrag. Hoe krijgt dit vorm in de dagelijkse zorgpraktijk? Met interviews is in kaart gebracht hoe hbo-wijkverpleegkundigen deze taak invullen.

De wijkverpleegkundige is een belangrijke speler in het bevorderen van gezond eet- en drinkgedrag. Hoe krijgt dit vorm in de dagelijkse zorgpraktijk? Met interviews is in kaart gebracht hoe hbo-wijkverpleegkundigen deze taak invullen.

Het ZonMw-programma ‘Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019-2022: Wijkverpleging’ draagt bij aan het ontwikkelen, implementeren en evalueren van kwaliteitsstandaarden voor verpleegkundigen en verzorgenden. Het is belangrijk om te weten voor welke onderwerpen en patiëntproblemen mogelijk een knelpuntanalyse of een kwaliteitsstandaard nodig is, of waar een kwaliteitsstandaard geactualiseerd dient te worden. Om dit helder te krijgen wordt in 2020-2021 de ‘Programmeringsstudie Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019-2022: Wijkverpleging’ uitgevoerd

Het ZonMw-programma ‘Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019-2022: Wijkverpleging’ draagt bij aan het ontwikkelen, implementeren en evalueren van kwaliteitsstandaarden voor verpleegkundigen en verzorgenden. Het is belangrijk om te weten voor welke onderwerpen en patiëntproblemen mogelijk een knelpuntanalyse of een kwaliteitsstandaard nodig is, of waar een kwaliteitsstandaard geactualiseerd dient te worden. Om dit helder te krijgen wordt in 2020-2021 de ‘Programmeringsstudie Ontwikkeling Kwaliteitsstandaarden 2019-2022: Wijkverpleging’ uitgevoerd

Het Expertisegebied wijkverpleegkundige is primair bedoeld voor álle wijkverpleegkundigen, ongeacht de organisatievorm waarin zij actief zijn. Het beschrijft over welke competenties zij moeten beschikken, wat zij moeten kennen en kunnen. Hierdoor is het ook bruikbaar als ‘kapstok’ voor jaar- en/of functioneringsgesprekken. Daarnaast is het voor cliënten en hun naasten van belang om te weten wat zij mogen verwachten van hun wijkverpleegkundige(n). Ook voor andere zorgprofessionals is het, bijvoorbeeld in het kader van samenwerking, goed om te weten over welke competenties wijkverpleegkundigen beschikken. Dat geldt niet alleen voor ‘externe’ partners zoals huisartsen, maar ook voor ‘interne’ partners, zoals teamleden. Voor opleidingen (bachelor en post-bachelor) is dit Expertisegebied belangrijk, het beschrijft immers de competenties waarover wijkverpleegkundigen moeten beschikken. Het dient dus als basis voor de curricula. Ook voor organisaties waar wijkverpleegkundigen in dienst zijn is het van belang, zodat zij de randvoorwaarden kunnen scheppen en passende functieprofielen kunnen ontwikkelen. Het document is ook bedoeld voor teamleiders, managers en bestuurders van organisaties die wijkverpleging bieden. Ten slotte is het ook belangrijk voor zorgverzekeraars, zij kopen immers voor hun cliënten de wijkverpleegkundige zorg in.

Het Expertisegebied wijkverpleegkundige is primair bedoeld voor álle wijkverpleegkundigen, ongeacht de organisatievorm waarin zij actief zijn. Het beschrijft over welke competenties zij moeten beschikken, wat zij moeten kennen en kunnen. Hierdoor is het ook bruikbaar als ‘kapstok’ voor jaar- en/of functioneringsgesprekken. Daarnaast is het voor cliënten en hun naasten van belang om te weten wat zij mogen verwachten van hun wijkverpleegkundige(n). Ook voor andere zorgprofessionals is het, bijvoorbeeld in het kader van samenwerking, goed om te weten over welke competenties wijkverpleegkundigen beschikken. Dat geldt niet alleen voor ‘externe’ partners zoals huisartsen, maar ook voor ‘interne’ partners, zoals teamleden. Voor opleidingen (bachelor en post-bachelor) is dit Expertisegebied belangrijk, het beschrijft immers de competenties waarover wijkverpleegkundigen moeten beschikken. Het dient dus als basis voor de curricula. Ook voor organisaties waar wijkverpleegkundigen in dienst zijn is het van belang, zodat zij de randvoorwaarden kunnen scheppen en passende functieprofielen kunnen ontwikkelen. Het document is ook bedoeld voor teamleiders, managers en bestuurders van organisaties die wijkverpleging bieden. Ten slotte is het ook belangrijk voor zorgverzekeraars, zij kopen immers voor hun cliënten de wijkverpleegkundige zorg in.

Henk Rosendal en José van Dorst, respectievelijk lector wijkzorg aan Hogeschool in Rotterdam en adviseur in de wijkzorg, zijn samen gestart met de Stichting Bevordering Wijkverpleegkunde. De afgelopen jaren hebben zij verscheidene blogs geschreven over de hervorming in de langdurige zorg en de nieuwe rol van de wijkverpleging. In dit boekje zijn deze blogs onverkort opgenomen.

In dit rapport worden de resultaten beschreven van het onderzoek naar verpleegkundige besluitvorming bij de inzet van eHealth in de wijkverpleging. Er is onderzocht hoe wijkverpleegkundigen de zorg van de cliënt indiceren, of en in welke mate zij eHealth indiceren en hoe zij eHealth gebruiken in de dagelijkse zorg. Het onderzoek beschrijft het klinisch redeneerproces dat tot de indicatiestelling leidt en de argumenten die wijkverpleegkundigen daarbij aangeven, of en hoe zij daarbij eHealth als interventies inzetten. Daarbij is ook gekeken welke ondersteuning wijkverpleegkundigen nodig hebben en is geïnventariseerd welke belemmeringen en problemen zij bij de inzet van eHealth ervaren en wat zij daarbij zelf als mogelijke oplossingen aangeven.

In dit rapport worden de resultaten beschreven van het onderzoek naar verpleegkundige besluitvorming bij de inzet van eHealth in de wijkverpleging. Er is onderzocht hoe wijkverpleegkundigen de zorg van de cliënt indiceren, of en in welke mate zij eHealth indiceren en hoe zij eHealth gebruiken in de dagelijkse zorg. Het onderzoek beschrijft het klinisch redeneerproces dat tot de indicatiestelling leidt en de argumenten die wijkverpleegkundigen daarbij aangeven, of en hoe zij daarbij eHealth als interventies inzetten. Daarbij is ook gekeken welke ondersteuning wijkverpleegkundigen nodig hebben en is geïnventariseerd welke belemmeringen en problemen zij bij de inzet van eHealth ervaren en wat zij daarbij zelf als mogelijke oplossingen aangeven.

In dit boekje zijn de ervaringen van de deelnemers aan het Twinning Twice project gebundeld. Evenals in het boekje ‘Twinning, tussen wijk en hogeschool’ (juni 2016) geven de verhalen van deelnemers inzicht in hun concrete ervaringen. Ook wordt in dit boekje de methodiek Twinnen in acht stappen beschreven, worden de resultaten van het twinnen en de opbrengsten van de leernetwerkbijeenkomsten gedeeld, en worden ideeën voor borging en een aantal concrete tips gegeven om hier zelf mee aan de slag te gaan.

In dit boekje zijn de ervaringen van de deelnemers aan het Twinning Twice project gebundeld. Evenals in het boekje ‘Twinning, tussen wijk en hogeschool’ (juni 2016) geven de verhalen van deelnemers inzicht in hun concrete ervaringen. Ook wordt in dit boekje de methodiek Twinnen in acht stappen beschreven, worden de resultaten van het twinnen en de opbrengsten van de leernetwerkbijeenkomsten gedeeld, en worden ideeën voor borging en een aantal concrete tips gegeven om hier zelf mee aan de slag te gaan.

Deze handreiking geeft wijkverpleegkundigen en studenten hbo-v brede en praktische informatie over het ondernemerschap. Of dat nu is binnen bestaande organisaties of met het opzetten van een zelfstandige praktijk. Het boek gaat onder andere in op wet- en regelgeving, personeelsbeleid, kwaliteitssystemen, inkoop van zorg en het maken van een business case.

Als wijkverpleegkundige weet je dat het bij preventieve zorg niet alleen om die ene cliënt gaat, maar ook om de wijk waarin hij woont. Maar ja, hoe pak je dat aan? Een snelcursus wijkanalyse en -plan maken helpt je op weg.

Als wijkverpleegkundige weet je dat het bij preventieve zorg niet alleen om die ene cliënt gaat, maar ook om de wijk waarin hij woont. Maar ja, hoe pak je dat aan? Een snelcursus wijkanalyse en -plan maken helpt je op weg.

Voor je ligt een boekje over het project Twinning. Het beschrijft kort wat twinnen inhoudt en laat vooral zien wat de uitwisseling tussen wijkverpleegkundigen in de praktijk en HBO-V docenten in het onderwijs oplevert en in beweging brengt.

Voor je ligt een boekje over het project Twinning. Het beschrijft kort wat twinnen inhoudt en laat vooral zien wat de uitwisseling tussen wijkverpleegkundigen in de praktijk en HBO-V docenten in het onderwijs oplevert en in beweging brengt.