Search

Giriş: Böbrek tümörü nedeniyle parsiyel nefrektomi yapılan hastaların bazılarında patoloji sonucundaevre yükselmesi görülebilmektedir. Çalışmamızda da parsiyel nefrektomi yapılan hastaların patolojisonuçlarında evre yükselmesini öngörmede kullanılabilecek faktörleri değerlendirmeyi amaçladık.Materyal ve metod: Çalışmaya kliniğimizde 1991 ile 2022 tarihleri arasında böbrek tümörü öntanısıyla parsiyel nefrektomi yapılan hastalar dahil edildi. Hastaların demografik verileri, laboratuvarve görüntüleme sonuçları ve operasyon verileri retrospektif olarak kaydedildi. Hastaların preoperatifgörüntülemelerden elde edinilen klinik evresiyle postoperatif patoloji sonucundan elde edinilenpatolojik evresi karşılaştırıldı. Hastalar evre yükselmesi varlığına göre iki gruba ayrıldı ve gruplardemografik veriler, laboratuvar, görüntüleme, operasyon ve patoloji sonuçları açısındankarşılaştırıldı.Bulgular: Çalışmaya dahil olma kriterlerini karşılayan ve verilerine eksiksiz olarak ulaşılabilentoplamda 139 hasta çalışmaya dahil edildi ve hastaların ortanca yaşı 56 (29-80) idi. Hastaların 13tanesinde (9,4%) evre yükselmesi saptandı. Evre yükselmesi saptanan ve saptanmayan hastalarkarşılaştırıldığında; kadın cinsiyet olan 55 hastanın hiçbirinde evre yükselmesi gözlenmezken, 84erkek hastanın 13 ünde(%15.5) evre yükselmesi saptandı ve arada fark istatistiksel olarak anlamlı idi (p=0.002). Gruplar arasında tümör boyutları ve yerleşimleri benzerdi (Tablo 1). Tümörü sağ böbrekteolan 77 hastanın 12 (%15.6) tanesinde evre yükselmesi gözlenirken, sol böbrek tümörü saptanan 60hastanın sadece 1 (%1.7) tanesinde evre yükselmesi saptandı (p=0.019).Sonuç: Çalışmamızda parsiyel nefrektomi yapılan hastalarda evre yükselmesini öngörmedeki olasırisk faktörleri, erkek cinsiyet ve tümörün sağ tarafta olması olarak saptandı. Evre yükselmesiniöngörmede kullanılabilecek bir öngörü modeli oluşturabilmek için daha fazla hasta sayılı prospektifçalışmalara ihtiyaç vardır.Tablo 1. Parsiyel nefrektomi yapılan hastalarda evre yükselmesi olan ve olmayan hastalarınkarşılaştırılmasıEvre Yükselmesi (-)N=126Evre Yükselmesi (+)N=13pYaş (mean) 55.9±10.8 56.4±15.1Cinsiyet (n,%)ErkekKadın71(84.5%)55(100%)13(15.5%)0(0%)0,002BMI (mean) 28.2±2 28.1±2 0,985Tümör boyutu (mean) 35.1±14.8 39.3±16.9 0,357RENAL nefrometri skoru(mean) 6.7±1.6 6.5±2.2 0,091Padau Skoru (mean) 7.6±1.5 7.6±2.2 0,089BTVarYok57(%93.4)54(%90)4(%6.6)6(%10)0,529MRGVarYok60(%89.6)50(%94.3)7(%10.4)3(%5.7)0,509Görüntülemeden operasyonakadar geçen süre(gün)(mean) 44.4±30.5 38.7±18.5 0,284Tümör yerleşimiÜst polOrta kesimAlt polÜst pol+Orta kesimAlt pol+Orta kesimTüm böbreği kaplayan tümör32(91.4%)39(90,7%)49(89,1%)1(100,0%)4(100,0%)1(100,0%)3(8.6%)4(9,3%)6(10,9%)0(0%)0(0%)0(0%)0,977Tümör tarafı (n,%)SağSolBilateral65(84,4%)59(98.3%)2(100,0%)12(15,6%)1(1.7%)

Amaç:Mesane kanseri dokusunda normal mesane mukozasınagöre artmış anjiogenez olduğu bilinmektedir. Artmış anjiogenez tümörünagresifliği ile bağlantılıdır. Anjiogenez ise tomografilerde kontrastın dokudayoğunlaşmasına neden olmaktadır [1]. Bu nedenleoperasyon öncesi yapılan kontrastlı tomografide ölçülen doku yoğunluğunun (HU) tümörpatolojisi, nüks ve progresyon üzerine etkisini değerlendirmeyi amaçladık.Materyalve metod: Çalışmamıza Eylül 2017- Mayıs 2021 tarihleri arasımesanede kitle nedeniyle primer transüretral rezeksiyon-mesane tümörü (TUR-MT)yapılan patoloji sonucu kasa invaze olmayan mesane kanseri ile uyumlu olanhastalar dahil edilmiştir. Hastaların patoloji sonuçları,nüks ve progresyondurumları retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar operasyon öncesi yapılankontrastlı tomografilerde tümörün en geniş yerinde ölçülen HU değerlendirildi. Patolojievre, derece, karsinoma in situ (KİS) eşlik etmesi, nüks veya progresyonsaptanması açısından hastalar gruplara bölündü ve hesaplanan HU’larıkarşılaştırıldı.Bulgular:TUR-MTyapılan 176 hastanın 43’ünde preoperatif kontrastlı tomografi görüntüleribulunmaktaydı. Patoloji evre, derece, KİS eşlik etmesi ve nüks saptanmasıaçısından hastalar gruplara bölündü ve hesaplanan HU’ları karşılaştırıldığında istatikselolarak anlamlı bir fark saptanmadı (Tablo 1). Sonuç:Çalışmamızda HU’nun hastaların tümör evresine,derecesine,KİS eşlik etmesine, nüks veya progresyon gözlenmesine göre farklılık göstermediğitespit edildi. HU’nun preoperatif görüntülemeyle tümör agresifliğinideğerlendirmedeki yerini anlamak içindaha geniş örnekleme sahip prospektif çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır.Tablo 1: Patolojievre, derece, KİS eşlik etmesi, nüks veya progresyon saptanmasına göre HU’larınkarşılaştırılması P* Hasta sayısı n=43 HU (Median,min-max) Primer patoloji evre pTa pT1 25 18 36 (16-143) 39,5 (12-134) 0.445* Primer patoloji derece Düşük Yüksek 22 21 36,5 (16-143) 39 (12-134) 0.429* KİS Var Yok 6 37 38 (25-51) 39 (12-143) 0.516* Nüks Var Yok 13 30 37 (22-34) 39 (12-143) 0.606* Progresyon Var Yok 6 37 38,5 (22-134) 39 (12-143) 0.833* *Mann Whitney U testi kullanılmıştır.[1] Q. Xie etal., “Bladder transitional cell carcinoma: Correlation of contrast enhancementon computed tomography with histological grade and tumour angiogenesis,” Clin.Radiol., vol. 60, no. 2, pp. 215–223, 2005, doi: 10.1016/j.crad.2004.05.009.

Background & objectives: Ovotesticular disorder is defined as thepresence of both ovaries and testes in the same person, regardless ofkaryotype. Patients with ovotesticular disorder have a higher risk ofdeveloping gonadal neoplasms such as gonadoblastoma or seminomathan the general population.Methods: The karyotype analysis of a 32-year-old male patientwith phenotype who was examined for bilateral abdominal undescendedtestis was 46 XY. In his radiological examination, acomplex internal genital structure compatible with ovotestis wasdetected. The patient whose operation material was examined inour unit is presented with histopathological and clinical features.Results: Macroscopically, the specimen consisted of bilobed gonadalstructures and a single cordial structure adjacent to it. In the histopathologicalexamination, in addition to seminoma, tissues including vesicleseminalis, atrophic testis, tuba uterina, endometrium and endocervixcomponent were seen. Most of the structures thought to belong to thefemale genital tract were not of the usual morphology, possibly due toinsufficient hormonal effect. Immunohistochemical markers contributedgreatly to the distinction of the organs and diagnosis. The patient,who was diagnosed with ovotestis and Stage I seminoma based onhistopathological findings, received a single dose of carboplatin chemotherapyand free of disease at 6th month of follow-up.Conclusion: Ovostesticular disorder is a very rare sex developmentaldisorder, with a 10% risk of germ cell tumour developmentin 46XY and mosaicism cases.As a result, orchiectomy is required in the presence of an undescendedtestis or development of a tumour. Because male andfemale genital organs have similar morphological and immunohistochemicalfeatures, a multidisciplinary approach is requiredfor pathological examination.

Assessment of ex-vivoefficacy of immunotherapeutic agents in intermediate-risk and high-risknon-muscle invasive bladder cancer

Gereç ve Yöntem: TUR-Mt sırasında 30 hastadan taze mesane kanseri dokusu elde edildi. Dokularda DNA konsantrasyonu Quibit ile ölçüldü. DNA miktarı 30 nanogramın üstü ve yeterli olmayanlar örnekler konsantre edilerek çalışıldı. Çalışmada 19 hasta değerlendirildi. Bunun yanı sıra JMSU-1 mesane kanseri hücre hattı da incelendi. Pancancer 405 hedefli Celemics NGS paneli kullanıldı. Bu panel 405 gen dizilemesi ve füzyon bölgelerini değerlendirmektedir. Ensembl versiyon 19.4.3 programında referans genom kullanıldı. Hem ekzon hem intron bölgelerinin analizi yapıldı. Hedef baz boyutu 1milyon 286 bin kilobaz idi. NGS cihazından elde edilen data, “FASTQ” alınarak uygun biyoinformatik programları ile değerlendirilerek, varyantların tespiti referans genoma göre yapıldı. FASTQ data BAM verisine dönüştürüldü. Sık görülen somatik mutasyonlarda dizi ve füzyon analizi yapıldı. Tümör mutasyon yükü de (50 cut-off değeri üstü yüksek olarak alındı) araştırıldı.Bulgular: Çalışmada JMSU-1 mesane kanseri hücre hattı ile 19 KİOMK olgusu değerlendirildi. Yaş ortalaması 69 yıl olan olguların 18’i erkek, biri kadındı. Patolojik incelemede, 11 hastada (%57,9) pTa evreli tümör, 8 hasta (%42,1) ise pT1 evreli tümör saptandı. Olguların %52,6’sında düşük dereceli, %47,4’ünde ise yüksek dereceli tümör saptandı. Hastalar EORTC risk sınıflamasına göre gruplandırıldığında, 5 hasta düşük risk grubunda, 5 hasta orta risk grubunda ve 9 hasta yüksek risk grubunda değerlendirildi. JMSU-1 hücreleri ve 19 olguda sık gözlenen mutasyonlar (>%20 olguda saptanan) Resim 1’de verilmiştir. Buna göre FGF10 (%95), ABL1 (%85), PARP4 (%60), APOB (%55), BARD1 (%55), MED12 (%55) ve ASXL1 (%50) en sık gözlenen (>%50) mutasyonlardı. Bu mutasyonlardan BARD1 mutasyonu düşük ve orta riskli olgularda, yüksek riskli olgulara oranla daha fazla saptandı (Sırasıyla %80, vs %80 vs %22,2; p=0,027). PARP4 mutasyonu, düşük risk grubuna göre orta ve yüksek risk gruplarıyla ilişkili bulundu (%20 vs %73,3; p=0,036). BRCA2 ekzon 2 mutasyonu yüksek evre ve derece ile ilişkiliydi. Hedefe yönelik ajanlar açısından 2 şer olguda EGFR, MET, ROS1 mutasyonu izlenirken bir olguda BRAF mutasyonu saptandı. Mutasyonların çoğunluğu ekzonik ve Sayfa 161 / 286bunların çoğunluğu da kopya sayısı varyasyonu özelliğinde saptandı. JMSU-1 hücre hattı ve 7 olguda TMB yüksek (>50) iken, TMB çok yüksek olgu saptanmadı (Resim 2).Sonuç: KİOMK mutasyon oranı yüksek bir tümör grubu olarak karşımıza çıkmaktadır. Mesane kanserinde bireyselleştirilmiş tedavi yaklaşımı için hem hedefe yönelik tedavilerin belirlenmesinde hem de immunoterapi kararında Pancancer sekans analizi yardımcı olabilir. Hedefe yönelik ajanlar açısından bireysel bazda mutasyonlar saptanmıştır. PARP inhibitörleri açısından PARP4 mutasyonunun klinik önemi KİOMK için araştırılmalıdır. İmmunoterapi açısından TMB çok yüksek olgu olmamakla birlikte yüksek saptanması önemlidir. KİOMK için TMB kesim değerinin daha çok olguyu içeren çalışmalarda araştırılarak belirlenmesi gerekmektedir.Teşekkür: Bu çalışmanın gerçekleşmesinde 2020.KB.SAG.037 no’lu BAP projesi kapsamında maddi desteklerinden ötürü Dokuz Eylül Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projesi Komisyonu’na teşekkür ederiz.Anahtar Kelimeler : Mesane tümörü, Kas invaziv olmayan mesane kanseri (KİOMK), Yeni nesil (next generation) sekanslama (NGS) analizi, Genetik analiz, Mutasyon, Tümör mutasyon yükü

Myelolipoma is a rare benign tumor which is generally detected incidentally. The tumor consists of mature fat tissue and hematopoietic cells that resemble bone marrow. The coexistence of myelolipoma and non-functional adrenocortical adenoma in the same gland is exceedingly rare. We herein present two cases of adrenal myelolipoma in association with non-functional adrenocortical adenoma in left adrenal gland of a 62-year-old woman and non-functional adrenocortical adenoma combined with myelolipoma and endothelial cyst, in right adrenal gland of a 73-years-old man. Microscopically, in the central of the tumor, there was a myelolipomatous area composed of adipocytes and hematopoietic cells surrounded by sheets of adenoma cells. The histopathological diagnosis was “myelolipomatous changes within a non-functional adrenocortical adenoma”. The cases are presented here with their rarity and pathological differential diagnosis.

Purpose: To investigate the ex-vivo efficacy of immunotherapeutics and chemotherapeutics in bladder cancer primary cell cultures, to assess the applicability of the method according to the results and to evaluate suitability of the oncogram method for personalized treatment of bladder cancer.