Search

Patients with axial spondyloarthritis (axSpA) who receive immunosuppressive therapy are at risk of infection due to impaired immune function and immunosuppressive medication. Vaccination plays a crucial role in preventing infections in this population. However, vaccination rates and factors influencing vaccination uptake in axSpA patients still need to be adequately studied. This study was designed to determine the vaccination rates of vaccines covered by health insurance in this particular group in Turkey and attitudes towards vaccines and infections. This survey included 199 patients with axSpA who visited our outpatient clinic in June, July, and August 2023 and received biologic and targeted synthetic disease-modifying antirheumatic drugs. The mean age of the participants was 43.7 ± 0.7 years, and the majority were male (66.3%). The majority of the patients were vaccinated against COVID-19 (85.4%), followed by hepatitis B (41.2%), influenza (20.1%), and pneumococcal pneumonia (10.5%). While awareness of COVID-19 vaccination was widespread (100%), knowledge of other vaccines was lower (hepatitis B 80.9%, influenza 70.3%, pneumococcal 60.3%, respectively). Educational interventions targeting patients and healthcare professionals are needed to improve vaccination rates in this population. Our findings emphasize the need for strategies to increase vaccination rates in axSpA patients receiving immunosuppressive therapy. Removing barriers to vaccination and raising awareness of the importance of vaccination are critical to optimizing vaccination practices in this vulnerable population. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objectives: This study aimed to evaluate the hepatitis B (HBV) and C (HCV) frequency and clinical characteristics among patients with rheumatoid arthritis (RA) or spondyloarthritis (SpA) who receive biological treatments. Patients and methods: The observational study was conducted with patients from the TReasure database, a web-based prospective observational registry collecting data from 17 centers across Türkiye, between December 2017 and June 2021. From this database, 3,147 RA patients (2,502 males, 645 females; median age 56 years; range, 44 to 64 years) and 6,071 SpA patients (2,709 males, 3,362 females; median age 43 years; range, 36 to 52 years) were analyzed in terms of viral hepatitis, patient characteristics, and treatments used. Results: The screening rate for HBV was 97% in RA and 94.2% in SpA patients. Hepatitis B surface antigen (HBsAg) positivity rates were 2.6% and 2%, hepatitis B surface antibody positivity rates were 32.3% and 34%, hepatitis B core antibody positivity rates were 20.3% and 12.5%, HBV DNA (deoxyribonucleic acid) positivity rates were 3.5% and 12.5%, and antibody against HCV positivity rates were 0.8% and 0.3% in RA and SpA patients, respectively. The HBsAg-positive patients were older and had more comorbidities, including hypertension, diabetes, and coronary artery disease. In addition, rheumatoid factor (RF) positivity was more common in HBsAg-positive cases. The most frequently prescribed biologic disease-modifying antirheumatic drugs were adalimumab (28.5%), etanercept (27%), tofacitinib (23.4%), and tocilizumab (21.5%) in the RA group and adalimumab (48.1%), etanercept (31.4%), infliximab (22.6%), and certolizumab (21.1%) in the SpA group. Hepatitis B reactivation was observed in one RA patient during treatment, who received rituximab and prophylaxis with tenofovir. Conclusion: The epidemiological characteristics of patients with rheumatic diseases and viral hepatitis are essential for effective patient management. This study provided the most recent epidemiological characteristics from the prospective TReasure database, one of the comprehensive registries in rheumatology practice. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objectives: We aimed to evaluate the potential association of a nonfunctional adrenal incidentaloma (NFAI) with cardiovascular risk factors. Methods: Forty-three patients over the age of 40 found to have NFAI and 28 healthy controls were included in this prospective study. The control group was selected from individuals who were similar in age and gender. Glucose, insulin, c-peptide, lipid profile, erythrocyte sedimentation rate, high sensitivity c-reactive protein, fibrinogen and 25-hydroxy cholecalciferol and carotid artery intima-media thickness (CIMT) were measured in both groups. Results: Waist circumference, erythrocyte sedimentation rate, triglyceride and CIMT values were found higher in the patient group (p = 0.002, p < 0.001, p = 0.001, p = 0.024, respectively). It was observed that 10 (23.2%) of the patients had no suppression with 1 mg dexamethasone but suppression was provided with 2 mg dexamethasone for 2 days, and all of these patients with 'possible autonomous cortisol secretion' had at least one comorbidity. While there was no significant difference between the groups in terms of the presence of comorbidity, a significant difference was found in terms of diabetes mellitus (90% of the patients with autonomous cortisol secretion, 24.2% of those who were suppressed with 1 mg dexamethasone had diabetes mellitus; p < 0.001; Chi-square test). Conclusions: Higher waist circumference, erythrocyte sedimentation rate, triglyceride and CIMT values in our patients with NFAI and increased diabetes mellitus frequency in patients with autonomous cortisol secretion suggest that NFAI may be one of the cardiovascular risk factors. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objective: The coronavirus disease 2019 pandemic has been resulting in increased hospital occupancy rates. Rheumatic patients cannot still reach to hospitals, or they hesitate about going to a hospital even they are able to reach. We aimed to show the effect of the first wave of coronavirus disease 2019 pandemic on the treatment of biological disease-modifying anti-rheumatic drugs in patients with rheumatoid arthritis or spondyloarthritis. Methods: Patients were divided into three groups as follows: pre-pandemic (Pre-p: starting on biological disease-modifying anti-rheumatic drug therapy for the first time within 6 months before March 11, 2020); post-pandemic A (Post-p A: starting on biological disease-modifying anti-rheumatic drug therapy for the first time within the first 6 months after March 11, 2020); post-pandemic B (Post-p B: starting on biological disease-modifying anti-rheumatic drug therapy for the first time within the second 6 months). Results: The number of rheumatoid arthritis patients in the Post-p A and B groups decreased by 51% and 48%, respectively, as compared to the Pre-p group similar rates of reduction were also determined in the number of spondyloarthritis patients. The rates of tofacitinib and abatacept use increased in rheumatoid arthritis patients in Post-p period. Conclusion: The number of rheumatoid arthritis and spondyloarthritis patients starting on biological disease-modifying anti-rheumatic drugs for the first time decreased during the first year of the coronavirus disease 2019 pandemic. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objectives: To investigate remission with ultrasound (US) in patients with Rheumatoid arthritis (RA) according to different clinical remission criteria. Methods: A total of 105 patients with RA who were in remission for at least 6 months according to disease activity score in the 28 joints using C-reactive protein (DAS28-CRP) were included in the study. US remission rates were analyzed according to different remission criteria [DAS28-CRP, DAS28 using erythrocyte sedimentation rate (DAS28-ESR), clinical disease activity index (CDAI), simplified DAI (SDAI), and the 2011 American College of Rheumatology/European League Against Rheumatism (ACR/EULAR) Boolean remission criteria]. US remission was determined as power doppler (PD) US score = 0. Results: Remission rates achieved for each remission criteria were 100%, 82.9%, 55.2%, 58.1% and 42.9% and US remission rates were 57.1%, 57.5%, 53.4%, 55.7%, 57.7% for DAS28 CRP, DAS 28 ESR, CDAI, SDAI, 2011 ACR/EULAR remission criteria, respectively. When the patients compared for the US findings between remission and non-remission patients according to the different clinical remission criteria, no difference was found (p > 0.05). Conclusions: This study shows that clinical remission criterias are not sensitive enough to accurately detect remission and there was no increase in the US remission rates as per the stricter remission criteria. Using US in addition to the clinical criteria would prove to be more useful in evaluating remission. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objective: This study aims to examine the efficacy and safety of the antitumor necrosis factor (TNF) drugs in ankylosing spondylitis (AS) patients with chronic kidney disease. Methods: In this study, 24 male patients with a glomerular filtration rate (GFR) of <60mL min 1 1.73 m 2 were included among 863 patients who were followed-up once in 3 months regularly from 2010 to 2018 years. Twenty-four patients were chosen for the control group among 420 male patients whose renal functions were normal using random sampling. We examined C-reactive protein, erythrocyte sedimentation rate, serum creatinine, and GFR values, and also the measurements of Bath Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index (BASDAI) were recorded at the beginning of the treatment with anti-TNF agents and in the 3rd, 6th, 9th, 12th, and final visit months. Results: Eleven (45.9%) of the patients included in the study were in the routine dialysis program. The initial anti-TNF treatments were etanercept (62.5%), infliximab (16.7%), adalimumab (16.7%), and golimumab (4.1%). Treatment was effective in 22 (91.7%) of the patients. When the values of the two groups' patients were compared at the beginning of the treatment, there was a substantial reduction regarding BASDAI (P < .001). Pleural effusion, infective endocarditis, septic arthritis, and prosthesis infection were major side effects (n < 4). The mortality rate of the 24 patients was 29.2% (n < 7). Conclusion: This study demonstrated that anti-TNF drug treatment is effective and safe in patients with AS who have chronic kidney disease. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objectives: To find out the effects and prevalence of disease-modifying antirheumatic drugs (DMARDs) and anti-TNF agents on hepatitis B virus (HBV) reactivation in hepatitis B surface antigen (HBsAg)-positive patients with rheumatic diseases (RD). Methods: This retrospective study was conducted on 1,548 RD patients. Patients' medical records regarding immunological profiles, clinical courses, and outcomes, were obtained. In this research, the patient used conventional DMARDs (cDMARDs) and biological DMARDs (bDMARDs). A drug exposure was considered when a patient was administered GC, cDMARDs, or bDMARDs for > 4 weeks. Serum alanine aminotransferase (ALT), aspartate aminotransferase (AST), and bilirubin were measured. HBsAg, HBV DNA assay, anti-HCV and HIV were identified. Results: HBsAg was positive in 19 (37.3%) patients. Anti-HBs in 5 (9.8%) patients and anti-HBc IgG in 35 (68.6%) patients were positive. All patients with HBsAg positivity were receiving antiviral prophylaxis. Anti-HCV was positive in 25.5% (n = 13) of individuals . There was not any reactivation among the patients. No HBV reactivation was observed. Conclusions: Screening before treatment and give prophylaxis to patients who have occult hepatitis or hepatitis B, may be an important factor in the absence of reactivation. Hepatitis screening should be performed in all patients prior to biological treatment is initiated. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Geriatrik yaş grubundaki romatoid artrit (RA) ve psoriatik artrit (PsA) hastalarında konvansiyonel DMARD sonrası ilk tercih edilen biyolojik veya hedefe yönelik sentetik hastalık modifiye edici antiromatizmal ilaçlar (bDMARD'lar ve tsDMARD'lar) iyi çalışılmamıştır. Bu çalışmada, romatoid artrit ve psoriatik artritli geriatrik ve genç erişkin popülasyonda konvansiyonel DMARD sonrası ilk tercih edilen bDMARD veya tsDMARD'lar arasındaki farklılıkların ve ilaçta kalımın araştırılması hedeflenmiştir. Yöntem: TReasure, 2017 yılında oluşturulan Türkiye'nin farklı bölgelerindeki 17 romatoloji merkezi tarafından RA ve spondiloartrit (SpA) hastalarından veri toplamak için oluşturulan web tabanlı, çok merkezli bir veri tabanıdır. Bu çalışmada TReasure veri tabanından toplanan RA'lı 3136 ve PsA'lı 738 hasta değerlendirmeye alınmıştır. İlk tercih edilen bDMARD veya tsDMARD, tanımlayıcı istatistiksel yöntemle, ilaçta kalım Kaplan-Meier yöntemi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: RA'lı hastaların %12'si geriatrik popülasyondaydı. Altmış beş yaş altındaki RA'lı hastalarda konvansiyonel DMARD sonrası romatoloji uzmanları tarafından ilk tercih edilen bDMARD/tsDMARD'lara bakıldığında, sırasıyla adalimumab (%20,6), etanersept (%19,9) ve tofasitinib (%13,6) olduğu gözlenirken, ≥65 yaşta sırasıyla rituksimab (%24), tofasitinib (%20,9) ve etanersept (%13) tercih edilmiştir. PsA hastalarının %3'ü 65 yaş ve üzerindeydi. Altmış beş yaş altındaki PsA hastalarında konvansiyonel DMARD sonrası ilk başlanan ilaçlar sırasıyla adalimumab (%41,1), etanersept (%17,6) ve infliksimab (%15,5); ≥65 yaşta ise sırasıyla adalimumab (%28,6), etanersept (%17,9) ve sertolizumab (%17,9) olduğu gözlenmiştir. RA grubunda, 65 yaş ve üzeri hastalarda; PsA grubunda ise 65 yaş altı hastalarda ilaçta kalım daha uzun olarak saptanmıştır. Sonuç: Hastanın yaşının hekimin ilk bDMARD/tsDMARD seçimini etkileyebildiği görülmüştür. Altmış beş yaş altı RA hastalarında ilk anti-TNFα ilaçlar tercih edilirken 65 yaş ve üstü hastalarda ilk sırada rituksimab ve tofasitinib tercih edilmiştir. PsA'lı hem yaşlı hem de genç hastalarda ilk olarak anti-TNFα tercih edilmiştir. Rituksimab ve tofasitinibin PsA da kullanımının sınırlı olduğu göz önüne alınmalıdır. İlacın uygulanım şekillerinin (rituksimabın uzun aralıklarla hastane kontrolünde, tofasitinibin oral kullanımı) geriatrik popülasyonda romatologların ilaç seçimini etkileyebileceği sonucuna varılmıştır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Amaç: Paradoksal reaksiyonlar (PR), biyolojik tedavi sırasında ortaya çıkan ve normalde bu ajanlar ile tedavi edilen patolojik durumlardır. Tümör nekroz faktör inhibitörü (TNFi) ilişkili psoriasis paradoksal deri reaksiyonlarının prototipidir. On beş yılı aşkın tecrübeye rağmen paradoksal psoriasisle (PP) ilgili bilgilerimiz yetersizdir. Bu çalışmada, PP'nin klinik özelliklerini, predikte eden faktörleri ve tedavi yaklaşımlarını incelemeyi amaçladık. Yöntem: TReasure, biyolojik tedavi alan romatoid artrit (RA) ve spondiloartrit (SpA) hastalarına ait bilgilerin 2017'den beri kaydedildiği çok merkezli, web tabanlı kayıt kütüğüdür. Predikte eden faktörleri belirlemek için kohort içinden hastalarla yaş, cinsiyet, kullandıkları biyolojik ajan ve süre açısından benzer özellikleri olan kontrol grubu seçildi. Bulgular: İki bin sekiz yüz altmış yedi RA ve 5316 SpA hastası değerlendirildi. Yüz otuz altı hastada (%1,66) PR gelişti (%28,6 RA ve %71,3 SpA). Hastaların %64'ü kadındı. Ortalama yaş 46±11 yıldı (Tablo 1). Hastaların %60'ında ilk biyolojik ajanla PR gelişti. Biyolojik başlangıcı PR arası ortanca süre 12 aydı (1-132). PR'lerin %92,6'sını PP oluşturmaktaydı ve psoriasis aile öyküsü hastaların %7,9'unda vardı. Püstüler (%60,3) ve palmoplantar (%30,9) psoriasis en sık gözlenen fenotiplerdi. PP sırasında en sık kullanılan ajanlar adalimumab (%30,9), infliksimab (%19) ve etanerseptti (%17,4). PP tedavisinde hastaların %73,2'sinde biyolojik ajanların değiştirildiği gözlendi; %46,03'ünde TNFi ve %26,9'unda TNFi dışı ajanlar seçildi (Şekil 1). Sırasıyla etanersept (%24,6), sekukinumab (%9,5) ve adalimumab (%8,7) en sık seçilen ajanlardı. Başka TNFi'üne geçen hastaların sadece %5,17'sinde progresyon izlendi. Tedavi yönteminden bağımsız hastaların %54,5'inde tam remisyon sağlandı. RA'lı PP hastalarında sülfasalazin, hidroksiklorokin ve leflunomid kullanımı için odds oranları kontrollere göre anlamlı olarak yüksekti (OR=0,156, OR=0,151, OR=0,132). SpA'lı PP grubunda ise sigara içenlerin sayısı fazlaydı (p=0,003, OR: 2,006, %95 GA: 1,055-3,813). Sonuç: Çalışmamızda TNFi ilişkili PP en sık gözlenen PR olup hastaların çoğunda kullandıkları ilk biyolojik ajanla gelişti. SpA hastalarında sigaranın PP için bağımsız risk faktörü olduğu görüldü. Eşlik eden immünosüpresiflerin RA hastalarında PP riskini azalttığı izlendi. Sınıf etkisinin aksine, başka bir TNFi'ne geçilen hastaların yanıtı iyiydi. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Reaktif artrit (ReA) genellikle genitoüriner ve gastrointestinal enfeksiyonlardan sonra görülen steril bir artrittir. Mycobacterium bovis'in zayıflatılmış formuyla hazırlanan intravezikal Bacillus Calmette-Guerin (BCG) aşısı kasa invaze olmayan mesane kanserlerinin tedavisi ve profilaksisinde kullanılmaktadır. İntravezikal BCG tedavisi sırasında reaktif artrit gelişmesi çok nadir bir komplikasyondur (insidans %0,5-1). Olgu: Altmış yaşında kadın hasta Haziran 2019'da non-invaze yüksek gradeli ürotelyal karsinom tanısı aldıktan sonra TUR-m operasyonu olmuş. Kemoterapi sonrasında 6 doz BCG ile ilk kürü tamamlamıştı. İkinci kür BCG'nin 2 dozundan 2 hafta sonra sol omuz, sağ ve sol dizde şişlik, ısı artışı, kızarıklık ve hareket kısıtlılığı gelişmesi üzerine tarafımıza başvurdu. Yapılan sorgulamada yakın zamanlı enfeksiyon geçirmemişti. Daha önce eklem şikayetleri yoktu. Bel kalça ağrısı, ateş ve karın ağrısı atağı tariflemiyordu. Romatolojik açıdan aile öyküsü yoktu. Yapılan fizik muayenede; sol omuzda sağ ve sol dizde artrit mevcuttu. Deride döküntü yoktu. Sağ dizden enjeksiyon yapılıp eklem sıvısından hücre sayımı, kültür, tüberküloz için örnek gönderildi. Hücre sayımında lökosit 36,500, nötrofil %54 idi. Septik artrit dışlandı. Eklem sıvısında mikrokristallere rastlanmadığından gut artriti de dışlandı. Kültür ve tüberküloz örnekleri negatifti. Akut faz reaktanları artmıştı (sedimentasyon: 63 CRP: 185 mg/L). Brusella, hepatitler, parvovirüs negatif sonuçlandı. RF, anti CCP, ANA ve HLA B27 negatifti. Kültürlerin, bakteriyel viral testlerin, romatolojik testlerin negatif gelmesi nedeniyle BCG ilşkili reaktif artrit düşünüldü. Diklofenak 2x1 verildi. Diklofenak altında şikayetlerinin şiddetli olması nedeniyle metilprednizolon 80 mg 3 gün verildi. Takibinde prednizolon 15 mg olarak başlanıp azaltma şeması verildi. Aktif seyretmesi nedeniyle izoniazid ve rifampisin eklendi. Takiplerinde hastada 1 yıl içinde iyileşme hali görülüp izoniazid rifampisin ve kademeli olarak da steroid tedavisi kesildi. Sonuç: İntravezikal BCG hafif artraljilere neden olabilir. Ancak artrit nadir görülen bir komplikasyondur. Çoğu olguda bizim olgumuzda olduğu gibi 6 ay içinde iyileşme sağlanmakla birlikte çok nadir kronik seyir görülmektedir. BCG ilişkili artrit bir dışlama tanısı olup çok nadir bir neden olmakla birlikte, bu tedavi altında olan hastalarda akılda tutulmaldır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Aksiyel spondiloartrit (axSpA) sakroiliak eklemleri, omurgayı ve periferik eklemleri etkileyen bir hastalıktır. Spinal ve periferik bulgulara ek olarak kök eklemleri (kalça veya omuz) tutulumu görülebilir. Bu çalışmanın amacı ilk biyolojik tedavi başlanan axSpA hastalarında kalça tutulumu ile ilişkili faktörleri ve kalça tutulumunun tedavi tercihine etkisini değerlendirmektir. Yöntem: İlk biyolojik tedavisine başlanan toplam 1600 axSpA hastası çalışmaya dahil edildi. Mevcut çalışmanın verileri Treasure web tabanlı kayıtlardan elde edildi. Kalça tutulumu olan ve olmayan hastaların özellikleri ve tedavi tercihleri karşılaştırıldı. Kalça tutulumu varlığı ile ilişkili faktörler regresyon analizi ile değerlendirildi. Bulgular: Kalça tutulumu 375 hastada (%23,4) bildirilmiştir. Kalça tutulumu olan hastalarda erkek oranı fazlaydı, daha düşük eğitim düzeyi, daha düşük BMI ve daha sık HLA-B27 pozitifliğine ve daha uzun hastalık süresine sahiplerdi. Kalça tutulumu r-axSpA'da nr-axSpA'ya göre daha sıktı. Kalça tutulumu olan hastalarda daha düşük oranda periferik artrit, entezit ve daktilit; daha yüksek ASDAS-CRP ve BASFI skorları, daha yüksek serum CRP düzeyleri ve ESH görüldü. Ayrıca kalça tutulumu olan hastalarda daha az sıklıkta aile öyküsü mevcuttu. Hastalar tanı yaşına göre (=16 yaş, <16 yaş) kategorize edildiğinde jüvenil başlangıçlı grupta kalça tutulumunun daha sık olduğu görüldü. Çok değişkenli analizde eğitim düzeyinin [OR: 2,029, %95 GA: [1,461-2,817); p<0,001], tanı (r-axSpA) [OR: 0,532, %95 GA: (0,337-0,839)], daha uzun hastalık süresi [OR: 1,002, %95 GA: (1,001-1,004); p=0002], daha düşük entezit yüzdeleri [OR: 0,405, %95 GA: (0,283-0,579); p<0,001], daha yüksek BASFI skorları [OR: 1.086, %95 GA: (1,025-1,151); p=0,005] ve serum CRP seviyeleri [OR: 1,005, %95 GA: (1,001-1,010); p=0,019] SpA yokluğu aile öyküsü [OR: 0,713, %95 GA: (0,528); p=0,027], kalça tutulumu ile ilişkiliydi. Kalça tutulumu olan ve olmayan axSpA hastalarının tedavilerini karşılaştırdığımızda gruplarda NSAİİ ve csDMARD kullanım oranları benzerdi. Ancak kalça tutulumu olan axSpA hastalarında etanercept reçete edilen hasta yüzdesi daha yüksekti (p<0,001). Sonuç: Kalça tutulumu enflamasyon ve fonksiyonun yanı sıra tanı (r-axSpA), eğitim düzeyi ve ailede SpA öyküsünün olmaması ile ilişkili görünmektedir. Kalça tutulumuna da entezit eşlik etmeyebilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Sistemik skleroz (SSk) patogenezinin, epitel mezenkimal geçiş [epitelial mesenchimal transition (EMT)] yolağı ile ilişkisini belirlemektir. Yöntem: Punch biyopsi örnekleri, ACR/EULAR (2013) sınıflandırma kriterlerini karşılayan, SSk tanısını yeni alan ve tedavi başlanmamış olan hasta gruplarından alındı. Ayrıca SSk tanısı olmayan sağlıklı kontrollerden de biyopsi alındı. Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes (KEGG), Gene Ontology (GO), Pathway Database (Reactome) ve Epithelial-Mesenchymal Transition Database v2 (dbEMT2) veri tabanları kullanılarak EMT ile ilişkili merkezi işleve sahip gen paneli oluşturuldu. Oluşturulan gen paneli RT-PCR yöntemi kullanılarak RNA izolasyonları gerçekleştirilen 9 hasta örneği ve 4 sağlıklı kontrol örneğinde incelendi. Bu araştırma için yerel etik kuruldan onam alındı. Sonrasında da üniversitemiz Bilimsel Araştırma Proje Birimi'ne başvurularak 2 yıl süreyle "Genel Araştırma Projesi" desteği alındı. Projemizin ilk aşama sonuçları sunulmaktadır. Bulgular: Hastalara ait demografik özellikler Tablo 1'de sunulmuştur. RT-PCR sonuçlarına göre EMT ile ilişkili 6 gende istatistiksel olarak anlamlı değişimler gözlenmiştir (Grafik 1). SSk hastalarından sağlıklı kontrollere oranla AKT1, SMAD4, ERBB2, IGF2, FGFR2, STAT3 genlerinde ekspresyon artışı gözlenmiştir. Ayrıca Raynaud fenomeninin uzun yıllardır olması ve deri bulgularının şiddetine göre gen ekspresyonları korelasyon göstermiştir. Sonuç: SSk'da fibrotik bozukluk hastalığın birçok klinik bulgusunun oluşmasında önemlidir. SSk'daki fibrozis sürecinde EMT yolağına yönelik terapötik veya diagnostik hedef/hedefler henüz tam olarak araştırılmamıştır. Çalışmamızın başlangıç verilerinde genlerde anlamlı ekspresyon artışı saptanmış olup bir sonraki aşamada Microarray yöntemi ile ilişkili miRNA'ların belirlenmesi amaçlanmaktadır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Romatoid artrit (RA), ağrı, eklem yıkımı ve fonksiyon kaybına neden olan kronik, inflamatuar, sistemik, otoimmün bir hastalıktır. Glukokortikoidler (GC) hızlı anti-inflamatuar etkileri nedeniyle RA tedavisinde en sık kullanılan ilaçlardandır. Bu çalışmada biyolojik DMARD'ların GC kullanımı üzerindeki etkilerini değerlendirmeyi amaçladık Yöntem: TReasure, hedefe yönelik tedavi alan spondiloartrit (SPA) ve RA hastalan ile ilgili bilgilerin kaydedildiği, çok merkezli, web tabanlı kayıt kütüğüdür. Mayıs 2018 itibariyle, mevcut çalışma kapsamında 1.209 RA hastası kaydedilmiştir. Yaş, cinsiyet, hastalık süresi, VKI, akut faz reaktanları, şiş ve hassas eklem sayılan (28 eklem), hasta global değerlendirmesi, VAS, DAS-28, CDAI ve SDAI değerlendirilmiştir. GC dozlan <2.5 mg düşük, 2.5-7.5 mg orta ve s7.5 mg yüksek olarak sınıflandırılmıştır. Bulgular: GC kullanan ve kullanmayan hastaların başlangıç klinik özellikleri arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır. Sadece GC kullanan hastaların daha yaşlı okluğu (p=0.005) ve sedimantasyon değerlerinin daha düşük olduğu izlenmiştir (p=0.007) (Tablo 1 SS-02). GC kullananların %80.5'i kadındır ve yaş ortalaması 55'tir. GC kullanan hastalarda RA süresi ortalama 9 yıl olup, hastaların yaklaşık %72'sinde RF ve %65'inde CCP pozitiftir. Tedavi başlangıcında hastaların %67.1'ine 7.5 mg altında steroid başlanmıştır. Takip süresince hastaların %62.5'i steroidi 2.5-7.5 mg dozunda kullanmaya devam etmiştir (Tablo 2 SS-02). Hastaların 420'si (%34.7) 9Ö±84.62 aylık (30-120) takipten sonra steroid tedavisini kesmiştir. Sonuç: Veri tabanındaki RA hastalarının yaklaşık %35'inde takip sırasında steroid kesilmiştir. Bu durum biyolojik tedavilerin etkinliğinin en önemli göstergelerinden biridir. Hastaların %32.6'sına 7.5 mg ve üzerinde steroid tedavisi başlanmıştır. Hastaların %16'sında steroid dozunun 2.5 mg'a inilebildiği görülmüştür. Yine de hastaların büyük çoğunluğu (%62.5) steroi-di orta dozda kullanmaya devam etmektedir. Biyolojik tedavilerin etkinliği kanıtlanmış olsa da takipte steroid tedavisinin istenilen doza çekilememesi, tedavi değişikliğinin uygun zamanda yapılamamasından kaynaklanabilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Takayasu arteriti (TA) tanısıyla izlediğimiz hastalarımızın klinik özelliklerini, gebelik süreçlerini, gebeliğin hastalığa ve hastalığın gebeliğe olan etkisini, maternal ve fetal sonuçları değerlendirmeyi amaçladık. Yöntem: 2003-2019 yılları arasında TA tanısıyla takip ettiğimiz hastalarımızdan gebelik yaşayan 8 hasta çalışmaya alındı. Gerçekleşen 19 gebeliğin verileri retrospektif olarak değerlendirildi, 2 gebelik tanı öncesi olması nedenli dahil edilmedi. Değerlendirme 17 gebelik üzerinden yapıldı. Hastaların özellikleri, hastalığın ciddiyeti, obstetrik sonuçları, gebelik komplikasyonları, doğum yöntemi ve yeni doğan sonuçları değerlendirildi. Gebelik yaşayan hastalar telefonla aranarak gebelik süreçleri ile ilgili ayrıntılı bilgi edinildi. Bulgular: Anjiyografik sınıflandırmaya dayanarak, hastalarımızın 5'inde tip 1, 2'sinde tip 2b, 1'inde tip 1+4 TA bulunmaktaydı. Gebeliklerin %52,9'u planlı gebelik olup, %47,05'inde takip eden hekimin onayı vardı. On dokuz gebeliğin 13'ünde (%68,4) canlı doğum gerçekleşti, 3 gebelik (%15,7) kürtaj ve 1 gebelik (%5,2) düşükle sonuçlandı. Gestasyonel hipertansiyonu (HT) olan 2 hasta (%25) vardı. On yedi gebeliğin %11,7'sinde preeklampsi nedenli neonatal ölüm görüldü. Hastalardan 2'sine gebelik esnasında tanı kondu ve 13 gebelikten sadece bu 2'sinde (%15,3) gebelik döneminde hastalık aktivasyonu vardı. On bir gebeliğin hepsi hem gebelik öncesi hem gebelik döneminde remisyondaydı. Gebelikten 1 sene sonra hastalık aktivasyonu görülen 3 gebelik (%23,07) vardı. Bunlardan 2'si tanısını gebelik döneminde alan ve aktif giden 2 gebelik iken; remisyonda olup aktifleşen sadece 1 gebelik görüldü. Hastaların biri hariç hepsi gebelik öncesi dönemde tümör nekrozis faktör-alfa (TNF-a) inhibitörü kullanmaktaydı, ancak sadece 2 hastanın gebelik süresince TNF-a inhibitörüne devam ettiği saptandı. Konjenital malformasyon, fetal komplikasyon ve düşük doğum ağırlıklı bebek gözlenmedi. Sonuç: Önceden var olan HT'nin alevlenmesi ve preeklampsi TA'lı gebelerde en sık gözlenen komplikasyonlardır. Düşük doğum ağırlığı ve intrauterin gelişme geriliği ise yeni doğanda en sık rastlanan komplikasyonlardır. TA'lı hastalarda doğru zamanda ve yakın izlem ile gerçekleşen gebeliklerde komplikasyonlar azalmakta olup gebelikler anne ve çocuk için iyi sonuçlanmaktadır [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Amaç: Romatoid artritli (RA) hastalarda böbrek yetmezliğinin etyolojisinde amiloidoz, ilaç nefrotoksisitesi, diabetes mellitus (DM), hipertaasiyon (HT) gibi komorbiditeler dahil çeşitli nedenler bulunmaktadır. RA'lı hastalarda böbrek yetmezliği pri-mer hastalığın yönetimini kısıtlayabilir ve mortaliteyi artırabilir. Renal yetmezliği olan RA'lı hastalarda biyolojik tedavilerin kullanımına ilişkin veriler kısıdıdır. Biz bu çalışmada biyolojik tedavilerin hastalık yönetimindeki etkinliğini, güvenilirliğini ve renal yetmezliğin ilerlemesi üzerine olan etkisini belirlemeyi amaçladık. Yöntem: Biyolojik ajan kullanan RA tamlı 700 hasta geriye dönük olarak tarandı. Glomcruler filtrasyon luzı (GFR) üç aydan uzun süre < 60 mİ /dk / 1.73 m2 olan 27 hasta çalışmaya alındı. Biyolojik başlangıç ve son vizit kreatinin, GFR, CRP ve DAS 28 değerleri kayıt edildi. Bulgular: Yaş ortalaması 63.2±10.1 yıldı ve hastaların %70.4 'ü kadındı. Medyan RA süresi 14.1±8.7 yıldı. 23 hasta seropozitifti; RFpozitifliği %70.4 ve anti-CCP pozitifliği %85.2 saptandı. Eks-traartikiiler tutuluma sahip hastalar tüm hastaların % 18.5' ini oluşturmaktaydı, 4 hastada renal amiloidoz, 1 hastada akciğer tutulumu vardı. Ortalama renal yetmezlik süresi 5.7±2 yıldı. Renal biyopsi ile tanı almış 3 hasta (%11.1) vardı ve hastalardan sadece 2 tanesi (%7.7) diyaliz gereksinimi gösteren son dönem böbrek yetmezliğine sahipti. Renal yetmezlik tanısı konduğunda kullanılan csDMARD incelendiğinde sadece MTX kullanan 2 hasta (%7.4), MTX ve diğer csDMARD birlikte kullanan 11 hasta (%40.7), MTX olmaksızın diğer csDMARD kullanan 12 hasta (%44.4) olduğu saptandı. Biyolojik kullanım süresi 40.7±37.5 aydı. Hastaların 16'sı (%59.2) bir, 5'i (%18.5) iki, 4'ü (%14.8) üç ve 2'si (%7.4) üçten fazla sayıda biyolojik ajan kullanmıştı. İlk kullanılan tedavilerin 17' sini (%62.9)TNF inhibitörleri oluşturmaktaydı, TNF inlübitörleri arasında en fazla kulanılanın etanercept (%58.8) olduğu görüldü. 1 hasta (%3.7) pnömoni nedenli ex oldu. Sonuç: RA'da azalan renal fonksiyon, sadece NSAID'ler ve DMARD'lar dahil olmak üzere RA ile ilişkili ilaçların kullanımı için önemli bir sınırlayıcı faktör değildir, aynı zamanda artmış mortalite nedeni olabilir. Biyolojk tedaviler ile inflamasyondaki baskılanmanın renal hasarı geciktirme ya da önleme konusundaki etkilerine dair veriler yetersizdir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Ankilozan spondilit (AS) tedavisinde Anti-TNF tedavisinin etkinliği ve güvenilirliği iyi bilinmektedir. Renal yetnıez-liği olan AS'li hastalarda biyolojik tedavilerin kullanımına ilişkin veriler kısıdıdır. Bu çalışmada AS tanısı ile takip edilen, renal yetmezliği olan hastalarda, Anti-TNF ilaç kullanımının etkinlik ve güvenliliğini değerlendirmeyi amaçladık. Yöntem: Anti-TNF ajan kullanan 863 AS tamlı hasta retros-pektif olarak taranarak, glomeruler filtasyon hızı (GFR) üç aydan uzun süredir < 60 mİ /dk/ 1.73 m2 olan 25 hastaya ulaşıldı. İlaç ilişkili yan etkiler kayıt edildi. Tedavi başlangıcındaki ve son vizitteki eritrosit sedimantasyon hızı (ESR), C-reaktif protein (CRP), kreatinin, GFR düzeyleri ve Batlı Ankilozan spondilit Hastalık Aktivite İndeksi (BASDAI) ölçümleri kayıt edildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 25 hastanın 23'ü (%92) erkek, ortalamayaş 53.56±10.7 yıl, hastalık süresi 18.28±12.41 yıl, hastalık başlangıç yaşı 35.28±10.60 yıl idi. Hastaların 15'inin (%71.4) HLA-B27 değeri pozitif idi. Dokuz (% 36) hastada pe-riferik mtulum, 3 (%12) hastada üveit, 3 (% 12) hastada infla-matuar barsak hastalığı mevcuttu. Sekiz (%32) hastaya renal biyopsi, bir (%4) hastaya da rektal biyopsi yapılmıştı. Patolojik tanıların biri IgA neffopatisi, biri fokal segmentel glomerüloskle-roz, diğerleri ise amiloidozdu. Hastaların 12'si (%48) takip esnasında diyaliz tedavisi almaktaydı. Hastaların 15'i (%60) bir, 8'i (%32) iki, ikisi (%8) üç anti-TNF ilaç kullanmışu. İlk kulla-mlan tedaviler etancrcept (%52), infliksimab (%24), adalimu-mab (%24) idi. Dört hastada plevral effiizyon, infektif endokar-dit, septik artrit, protez enfeksiyonu yan etkileri gelişti. Dört hastada exitus görüldü. Hastaların ikisi enfeksiyon, biri çoklu organ yetmezliği, diğeri ise fistülde gelişen trombüs nedeniyle hayatını kaybetti. Hastaların 22'sinde (%88) tedavi etkindi. Tedavi öncesi ve son görüşme BASDAI skorları karşılaştırıldığın-da anlamlı olarak bir düşüş saptandı. (pcO.OOO) Tedavi öncesi ve son görüşmedeki GFR düzeylerinde düşüş saptandı (p<0.002) (Tablo PS-034). Sonuç: Çalışmamız sonucunda Anti-TNF kullanımının renal yetmezlikli AS hastalarında etkin bir tedavi yöntemi olduğu görülmüştür. Olası fırsatçı enfeksiyonlar akılda tutulmalıdır. Her ne kadar GFR hızında azalma gözlenmekle birlikte bunun biyolojik ajanlardan mı yoksa renal yetmezliğin doğal seyrinden mi olduğu net değildir. Bu konuda daha geniş hasta sayısına ait randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Amaç: İzotretinoin, dirençli kistik akne tedavisinde kullanılan sentetik bir vitamin A analoğudur. Retinoidlerin en sık romatolojik yan etkisi miyalji ve artraljidir ve hastaların yaklaşık %20'sinde görülür. Literatürde izotretinoin kullanımına bağlı sakroileit gelişen olgular mevcuttur. Hidradenitis suppurativa (FIS), vücutta farklı bölgelerin apokrin bezlerini tutan, kronik, supuratif deri hastalığıdır. HS'si olan ve izoü'etionin kullanımına bağlı bilateral sakroile-it gelişen bir olguyu tartışmayı amaçladık. Olgu: Kistik akne vulgaris tedavisi için son 6 aydır non steroid an-ti inflamatuar (NSAİ) ilaçlar alan 20 yaşındaki kadın hastanın 6 ay önce başlayan son zamanlarda giderek artan, geceleyin olan bel-sırt ağnsı, sabah tutukluğu, kalça hareketlerinde kısıdanma, halsizlik ve yorgunluk şikayetleri mevcuttu. Fizik muayenesinde sakro-iliak kompresyon testleri (+), Patrick-Fabare testleri (+), kalça hareketlerinin kısıtlı-ağnlı olduğu tespit edildi. Ayrıca aksilla ve in-guinalde eritemli nodülleri mevcuttu. Dermatolojik değerlendirme sonucu FIS düşünüldü. Lahora tu var değerleri normal sınırlarda olan hastanın direkt grafisinde bilateral sakroiliak eldeıu mesafesinde daralma, ekleme komşu kemik yüzlerde skleroz artımı alanları izlendi (grade 1-2 sakroileit). MRG'de bilateral akut sakroileit saptandı. BASDAI skoru 9 olarak kayıt edildi. Flastaya 3 farklı non steroid anti inflamatuar ilaç (NSAID) denenmesine rağmen hastanın ağrısı gerilemedi. Dermatoloji bölümü tarafından FIS için antibiyoterapi verildi. Fleıu sakroileit hem de FIS tedavisi için hastaya infliksimab tedavisi başlandı. Ağrılarında gerileme olan hastanın halen tedavisi devam etmektedir. Tartışma: HS tedavisinde sistemik ve topikal antibiyotikler verilmekle birlikte literatürde izotredonin tedavisine iyi yanıt alındığı bildirilmiştir. Oysa bizim vakamızda izotretionin tedavisi altında HvS devam etmekte olup bilateral sakroileit eklenmişti, izotretionin tedavisine bağlı gelişen artritin kısa sürede kendi kendini sınırladığı ya da NSAID'ler ile kontrol altına alındığı raporlansa da yıllarca devam eden olgular da mevcuttur. Sonuç: Klinisyenler şiddetli akne vulgaris tedavisinde sıklıkla kullanılan izotretinoin tedavisinin sakroileit gelişimine neden olabileceğinin farkında olmalıdırlar. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Tosilizumab (TCZ), rekombinanthumanize anti interlö-ldn-6 (IL-6) reseptör monoklonal antikorudur. Romatoidartrit-te (RA), monoterapi ve kombinasyonda güvenlik ve etkinliği gösterilmiştir. RA başta olmak üzere tedaviye dirençli erişkm stili hastalığı (ESH) ve büyük damar vaskülitlerinde kullanılabilmektedir. Biz bu çalışmada romatoloji pratiğinde sık kullanmaya başladığımız TCZ ile ilgili merkezimizin deneyimini paylaşmayı amaçladık. Yöntem: Çalışmaya merkezimizde 2013-2017 tarihleri arasında tosilizumab kullanan hastaların tümü alındı. Hastaların verileri geriye dönük olarak tarandı.Yöntem: Çalışmaya merkezimizde 2013-2017 tarihleri arasında tosilizumab kullanan hastaların tümü alındı. Hastaların verileri geriye dönük olarak tarandı. Bulgular: Çalışmaya TCZ kullanan 109 hasta alındı. Hastaların 92'si (%84.4) kadın, 17'si (% 15.6) erkekti. Tamların çoğunluğunu RA (% 81.7) oluşturmakla birlikte, diğer tanılar arasında ESH (%9.2), Takayasu (%4.6), ailevi akdeniz ateşi (EME) (%2.8), Behçet (%0.9) ve psöriatikartrit (PSA) (%0.9) bulunmaktaydı. RA'Iı hastaların %52.3 'ü seronegatifti. Hastaların %77.1'i TCZ'i diğer hastalık modifiye edici antiromatizmal ilaçlar (DıMARD) ile kombine kullanmaktaydı. Kombinasyonda metotreksat (MTX) kullanımı %44 iken, diğer konvaasiyonel sentetik DMARD kullanımı %S9.6 idi. TCZ başlanmadan önce hastaların %66.1'inde TNE inhibitörü (TNFi) kullanılmış-ü. 33 kişiye (%30.2) 1 adet, 24 kişiye (%22) 2 adet, 14 kişiye (% 12.8) 3 adet TNFi sonrası TCZ başlanmıştı. Öncesinde aba-tacept kullanan 22 hasta, tofacitinib kullanan 8 hasta ve rituxi-mab kullanan 18 hasta vardı. Kombinasyon şeklinde kullanımın daha ön planda olduğu görüldü. Tocilizumab başlanmış hastalarda tedavide kalım %64.2 idi. Sonuç: Tosilizumabmonoterapide etkinliği gösterilmiş biyolojik ajanlardandır. Bizim çalışmamızda DAS 28, CDAI ve HAQ gibi klinik etkinliği gösteren veriler açısından iki grup arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır. Steroid kullanımının ve stero-id dozlarının monoterapi grubunda daha düşük olduğu görülmüştür. Bu duruııı monoterapi ile tedavi edilen hastaların hastalık özellikleri ve komorbiditeler açısından farklı bir profile sahip olabileceğini düşündürmektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Amaç: Hidroksiklorokin (HCQ), romatoid artrit (RA), siste-mik lupus eritematozus (SLE), Sjögren sendromu (SjS) dahil romatolojik hastalıkların uzun süreli tedavisinde güvenle kullanılabilen bir ilaçtır. Hipoglisemi, antimalariyal terapinin nadir görülen fakat iyi bilinen bir yan etkisidir. Burada, HCQ tedavisi alünda hipoglisemi gelişen RA ve Sjögren ile izlediğimiz di-yabetik olmayan bir hastayı sunmayı amaçladık. Olgu: Mayıs 201 l'de dış merkezde RA ve SjS tanısı alan 68 yaşında kadın hasta, Ağustos 2011'de poliklinik takibimize girdi. Başlanmış olan HCQ 200 mg ve metilprednizolon (MP) 4 mg tedavisine devam edildi. Steroid dozu azaltıldığında artrit gelişen hastanın tedavisine Aralık 2013'te metotreksat (MTX) 10 mg /hafta eklendi. Mart 2014'te hastanın MP'si kesildi. Düzenli takiplerine devam eden hastanın Aralık 2017'de semptoma tik hipoglisemisi (glukoz: 60) gelişmesi üzerine yatırıldığı endokrinoloji bölümünce etyolojiye yönelik yapılan tetkiklerinde karaciğer yetmezliği, böbrek yetmezliği, enfeksiyöz durumlar, sep-sis dışlandı. Hipofizer, süüreııal yetmezlik ve otoimmün hipoglisemi açısından yapılan tetkikleri normal bulundu. Uzamış açlık testi ve mixed meal testi normal saptanan hastada endojen insülin salimim ve reaktif hipoglisemi dışlandı. Abdomen ultra-sonografisinde patoloji izlenmedi. HCQ kesilince semptomları gerileyen hastada mevcut tablo HCQ'ya bağlandı. Sonuç: HCQ'ya bağlı hipogliseminin mekanizması net olarak anlaşılamasa da, edinilen bilgiler yapısal olarak benzer bir molekül olan klorokin çalışmalarından gelmektedir. In vitro kanıtlar, antimalariyallerin insulin salınımını artırmasından ziyade hücre içi insülin yıkımını azalttığını, hücre içi insülin birikimini artırdığını, insülin aracılı glukoz taşınmasını uyardığını göstermiştir. HCQ'ya bağlı insulin gereksinimindeki azalma iki hafta sonra ortaya çıkıp etkisi altı ay devam etmektedir. Literatürde bildirilen vakalarda da hipogliseminin ortaya çıkması ilaç başlandıktan sonraki ilk altı ayda olmuştur. Bizim vakamızı ilginç hale getiren, hipogliseminin nadir görülen bir yan etki olması yanında bu durumun yaklaşık altı sene sonra ortaya çıkmış olmasıdır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Lyme, Borrelia burgdorferi'nin etken olduğu, kenelerle bulaşan bir hastalıktır. Amerika ve Avrupa' da en sık bildirilen kene kaynaklı hastalık olup ülkemizdeki epidemiyolojisi konusunda yeterli veri yoktur. Biz burada su tesisatı tamircisi olan, eklem-kas ağrısı, ateş ve döküntü ile başvuran 29 yaş erkek hastada saptanan Lyme hastalığını sunmayı amaçladık. Olgu: Bilinen kronik hastalığı olmayan, 1 aydır artralji, miyalji, ateş, kilo kaybı bulunan hasta şikayetlerine son 2 haltadır ishal ve kusma eşlik etmesi üzerine başvurdu. 1 haftadır gözlerinde kızarıklık olduğunu belirtti, görme kaybı tariflemedi. Muayenesinde TA: 150/100 (bilateral) bulundu, subkonjonktival kanama, periumblikal döküntü ve miyalji saptandı. Laboratuvar incelemesinde hemoglobin 10.5 g/dl, CRP 10.4 (0-0.5 mg/dl), ESH 69 mm/saat, TİT'te WBC: 17, RBC: 23 olarak bulundu. CK ve diğer biyokimyasal parametreler ile ANA, ANCA, HLA ve viral belirteçler normaldi. Miyalji ve artraljisi non steroid antiinflamatuar ilaçlara yanıtsız olan hastaya IV 20 mg prednisolon yapıldı, takiben oral 10 mg'a geçildi. Sekonder hipertansiyon nedenleri dışlanan hastanın PAN ön tanısıyla istenen renal anjiografisi normal bulundu. Çalışma koşulları, eritema migrans benzeri döküntüsü ve devam eden miyaljisi göz önüne alınarak gönderilen Lyme IgM pozitif bulundu. Western Blot yöntemiyle yapılan doğrulaması pozitif gelen hastaya doksisiklin 2x100 mg başlandı. Sonuç: Lyme, 5-10 ve 35-55 yaş döneminde pik yapar. Hastaların yarıdan fazlası erkektir. Kırsalda yaşayanlarda risk fazladır. Klinik bulgular erken (lokalize/yaygın) ve geç hastalık olarak sınıflandırılır. Erken dönemin en önemli bulgusu eritema migranstır. Hastalık kas iskelet ve deri tutulumu dışında birçok sistemi etkileyebilir. Günümüzde ilki ELISA/IFA ve ikincisi doğrulama testi Western Blot olmak üzere iki aşamalı test uygulanmaktadır. Tedavisinde tutulum yerine göre süresi 14-28 gün arasında değişmekle birlikte doksisiklin, amoksisilin ve seftrikason kullanılmaktadır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Metotreksat (MTX), başta romatoid artrit (RA) olmak üzere çeşitli romatizmal hastalıkların tedavisinde oral veya parenteral olarak uygulanabilen folik asidin yapısal analoğudur. Etki/yan etki oranı açısından değerlendirildiğinde oldukça iyi bir seçenek olarak görünmektedir. Bu yazıda MTX'a bağlı toksisite nedeniyle Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Romatoloji Bilim Dalı'nca tedavi edilen 31 hastayı sunmaktayız. Hastaların 23'ü (%74.2) kadın, 8'i (%25.8) erkekti, yaş ortalaması 64.65±12.6 idi. Yirmi yedi (%87.1) hastaya RA nedeniyle, birer (%3.2) hastaya da mikozis fungoides, psöriatik artrit, sistemik skleroz, Sjögren sendromu nedeniyle MTX tedavisi başlanmıştı. Onsekiz hastada MTX (%58.1) dozu 15 mg/hf, 7 (%22.6) hastada 10 mg/hf, 3 (%9.7) hastada 12.5 mg/hf iken, 1'er (%3.2) hastada 7.5-17.5 ve 20 mg/hf idi. Hastaların 14'ü (%45.2) MTX'i oral, 17'si (%54.8) sc almaktaydı. Hastaların 6'sı (%19.4) MTX'i her gün kullanmıştı, 13'ünde (%41.9) renal yetmezlik mevcuttu, 3'ü (%9.7) MTX'i reçete edilenden daha yüksek dozda kullanmıştı, 2'si (%6.5) folat kullanmamıştı; 7'sinde (%22.6) MTX intoksikasyonunu açıklayacak bir neden yoktu. Hastaların 22'sinde (%71) ateş yüksekliği, 28'inde (%90.3) mukozit, 4'ünde (%12.9) öksürük, 7'sinde (%22.6) başağrısı, 16'sında (%51.6) enfeksiyon odağı, 8'inde (%25.8) purpura mevcuttu. Hastaların 29'una (%93.5) kalsiyum folinat, 27'sine (%87.1) filgrastim, 28'ine (%90.3) antibiyotik tedavisi verildi. Hastanede ortalama yatış süresi 12.8±9.4 gün, mukozit süresi ortalama 8.9±6.5 gün, lökopeni süresi ortalama 5±3.8 gün, trombositopeni süresi ort. 6.9±6.8 gün idi. 4 hasta (%12.9) kaybedilirken, 27 hasta (%87.1) şifa ile taburcu edildi. Romatolojik hastalıklarda MTX, uzun süreli doğru kullanımda çok sık yan etki göstermeyen bir ajandır. Ancak tedavi başlangıcında karaciğer fonksiyon testleri, tam kan sayımı ve en önemlisi serum kreatinin düzeylerine dikkat edilmelidir. MTX, ucuz ve etkili bir ilaç olmasına karşılık ilaca gerekli özen gösterilmediğinde ortaya çıkan yan etkiler nedeniyle tedavi maliyeti artmakta, hastanede yatış süresi uzamakta ve en önemlisi buradaki dört olgu gibi mortal sonuçlar görülebilmektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]