Search

Subtropical climate fruits are among the important fruit groups cultivated in Turkey because they are both popular fruits, wide usage areas and are among our export products. This group, which can provide high returns in terms of income, increases from year to year in terms of cultivation areas and production amounts, thanks to the appropriate ecology in our country. With this study, it was aimed to determine the positive and negative direction of the prospective production projections of some subtropical climate fruits produced in Turkey based on the TUIK data between the years 2012-2021. As a result of the study, the highest value in % projection coefficients was found in Persea americana Mill. with 17,55. Musa paradisiciai L. (14,45), Diospyros kaki L. (8,87), Actinidia Lindl. (7,84), Punica granatum L. (7,59), Citrus L. (4,36), Ficus carica L. (1,63), Camellia sinensis L. (1,45) and Olea europaea L. (-1,99) followed by Persea americana Mill., respectively. Positive (+) projection coefficients predict that production will increase in the next 11 years, while negative (-) projection coefficients predict that production will decrease in the next 11 years., Subtropik iklim meyveleri hem sevilen meyveler olması hem kullanım alanlarının geniş olması hem de ihracat ürünlerimiz arasında yer alması sebebi ile Türkiye’de yetiştiriciliği yapılan önemli meyve grupları arasında yer almaktadır. Elde edilen gelir bakımından yüksek getiri sağlayabilen bu grup, ülkemizdeki uygun ekoloji sayesinde yetiştiricilik alanları ve üretim miktarları bakımından da yıldan yıla artış göstermektedir. Yapılan bu çalışma ile 2012-2021 yılları arasındaki TÜİK verileri baz alınarak Türkiye’de üretimi yapılan bazı subtropik iklim meyvelerinin ileriye dönük üretim projeksiyonlarının pozitif ve negatif yönlü belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma neticesinde % projeksiyon katsayılarında en yüksek değer 17,55 ile avokado da saptanmıştır. Avokadoyu sırası ile muz (14,45), Trabzon hurması (8,87), kivi (7,84), nar (7,59), turunçgiller (4,36), incir (1,63), çay (1,45) ve zeytin (-1,99) takip etmiştir. Pozitif (+) projeksiyon katsayıları, üretimin önümüzdeki 11 yılda artacağını, negatif (-) projeksiyon katsayıları ise üretimin önümüzdeki 11 yılda azalacağını öngörmektedir.

This study was designed to investigate the rooting performance of some wild olive (Delice) genotypes obtained through selection. Therefore, we investigated 133 different genotypes selected from the wild olive populations, whose material came from the Hassa of Hatay province between November 2020 and March 2022, were used as material. This research was carried out at the Hatay Olive Research Institute Hassa Station Operation. Perlite was used as a rooting material in the study. Besides that, the 3 cm bottom parts of the cuttings prepared with an average size of 25 cm were immersed in an indole butyric acid (IBA) solution prepared at a dose of 4000 ppm for 5 seconds. The plantings were performed in a semi-automatic greenhouse with a fogging system and bottom heating set at 25oC. In this way, cuttings belonging to genotypes that completed 90 days were removed and rooting rate, root number and root length were determined. As a result of the study, in the light of all the data, 5 wild olive genotypes were identified as rootstock candidates with high rootstock potential, which are genotype no: 31.8.2.39 with 917 points, genotype no: 31.8.16.11 with 860 points, genotype no: 31.8.2.36 with 798 points, genotype no: 31.8.2.34 with 797 points, and genotype no: 31.8.16.16 with 772 points, respectfully., Seleksiyon neticesinde elde edilmiş bazı yabani (delice) zeytin genotiplerinin köklenme performanslarının araştırılması amacıyla hazırlanan bu çalışmada, Kasım 2020 - Mart 2022 tarihleri arasında Hatay ili Hassa ilçesinde yoğun olarak bulunan yabani zeytin popülâsyonları içerisinden selekte edilen 133 genotip materyal olarak kullanılmıştır. Çalışma Hatay Zeytincilik Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Hassa İstasyonu İşletmesi’nde yürütülmüştür. Çalışmada köklenme materyali olarak perlit kullanılmıştır. Ortalama 25 cm ebatlarında hazırlanan çeliklerin 3 cm’lik dip kısımları 4000 ppm dozunda hazırlanmış indol butirik asit (IBA) solüsyonuna 5 sn süreyle daldırılmıştır. 25oC’ye ayarlanmış alttan ısıtmalı, sisleme üniteli, yarı otomatik seraya dikimleri gerçekleştirilmiştir. Bu şekilde 90 günü tamamlayan genotiplere ait çelikler sökülerek köklenme oranı, kök sayısı, kök uzunlukları tespit edilmiştir. Çalışma neticesinde, tüm veriler ışığında anaç olma potansiyeli yüksek olan ilk 5 anaç adayı; 917 puan ile 31.8.2.39 No’lu genotip, 860 puan ile 31.8.16.11 No’lu genotip, 798 puan ile 31.8.2.36 No’lu genotip, 797 puan ile 31.8.2.34 No’lu genotip ve 772 puan ile 31.8.16.16 No’lu genotip olmuştur.

© 2021, The Author(s), under exclusive licence to Springer-Verlag GmbH Deutschland, ein Teil von Springer Nature.Following the grapes, strawberries are the second largest group of berry fruits cultivated worldwide. Together with increasing production, increasing quality runner needs are not able to be met sufficiently in Turkey. The primary objective of the present study was to get high-quality strawberry runners. Experiments were conducted in 2014 and 2015 to investigate the effects of different chemical treatments (humic acid, IBA (indole butyric acid) + NAA (naphthalene acetic acid), microelement and glycine amino acid) on runner quality parameters of ‘Kabarla’ strawberry cultivar. Experimental treatments were applied 4 times to plants 50 days after transplanting in 15-day intervals. As compared to control treatments, experimental treatments had significant contributions to runner quality parameters. Glycine amino acid treatments significantly increased number of runners in both years but did not have any significant effects on runner quality parameters. Humic acid treatments had significant positive effects on runner height, root length, root fresh and dry weight; IBA + NAA treatments had significant contributions to runner height and number of roots; microelement treatments had positive contributions to root dry weights. Present findings revealed that economical runner production could be practiced in Kayseri province with a high altitude and dominant terrestrial climate.

© 2022. Genetika.All Rights ReservedTurkey with diverse ecologies is among the unique countries in terms of plant species and diversity. Among these plant species, naturally growing wild pears (Pyrus elaeagrifolia Pall.) are resistant to chlorosis and drought and could be used in rootstock development programs. In present study, genetic diversity in 96 wild pear genotypes collected from 11 different provinces (Kayseri, Ankara, Kahramanmaraş, Adana, Nevşehir, Konya, Isparta, Denizli, Uşak, Afyonkarahisar, Eskişehir) and regions of Turkey through selection was investigated with the use of SSR (Simple Sequence Repeat) molecular marker system. Present analyses carried out in ABI (Applied Biosystem) 3500 capillary electrophoresis system revealed 93 scorable and all polymorphic bands, thus polymorphism rate was 100%. In UPGMA (Unweighted pair group method with arithmetic mean) dendrogram of wild pear genotypes, similarity index values varied between 0.20-0.83 and a large variation was observed among the genotypes. Present finding may have significant contributions to further studies to be conducted for preservation of gene sources and breeding of wild pear genotype

Elaeagnus angustifolia L. is a deciduous wild-growing fruit species that plays significant roles in maintaining ecosystem functions in arid regions. In the present study, the fruit characteristics and genetic variations among 56 E. angustifolia accessions collected from the Central Anatolian region of Turkey were determined. The majority of the variations were observed in fruit characteristics. Results revealed that fruit weights varied between 0.59 g and 2.56 g, fruit lengths between 1.13 cm and 2.58 cm, fruit widths between 0.86 cm and 1.67 cm, fruit shape indexes between 0.52 and 0.92, and pedicle lengths between 1.95 mm and 7.74 mm. The seed lengths and widths varied respectively between 1.02 cm and 2.44 cm and 0.44 cm and 0.62 cm. Seven RAPD and 15 ISSR primers were used for genetic analysis and the genetic distance among the genotypes was between 0.00 and 0.34. All genotypes except two were distinguished, and relatively high-level genetic diversity was investigated. This study offers significant information for the evaluation and conservation of the genetic resources of E. angustifolia. Conservation procedures should be designed and implemented because of the loss of genotypes by anthropogenic impacts.

Hawthorn (Crataegus spp. L.) is a native fruit of great economic importance in Turkey and has been widely using in folk medicine particularly for the treatment of mild heart diseases for a long time. In the study, 18 previously selected hawthorn genotypes belong to several Crataegus species grown in the hawthorn repository collection in Malatya province in Turkey were evaluated. Fruit mass and soluble solid content of selected genotypes ranged from 0.76 to 4.27 g and 6.71 to 15.83%, respectively. The genotype 44MA12 belongs to C. monogyna subsp. azarella had distinct and the highest anthocyanin (516 mg per 100 g fresh fruit) content and the strongest 1,1-diphenyl-2-picrylhydrazyl radical scavenging capacity (2.91 mu g.g(-1)). The genotype 44MA11 belongs to C. meyeri had the highest phenolic content (3460 mg per 100 g gallic acid equivalent in fresh fruits). All hawthorn genotypes displayed high antioxidant activity. The results suggest that hawthorn fruits including significant human health benefit substances and may be used for developing functional foods because of its high phenolic, anthocyanin content and antioxidant properties.

Apricot is one of the important export products of Turkey. Some studies showed that unproductiveness problem of apricots together with increasing production areas arises because of selfincompatibility. Nowadays, molecular studies support these results, which were obtained from some classical studies and this will improve efficiency in pratical applications. In this study, self(in)compatibility of 95 local apricot genotypes determined by molecular studies. SRc-R and SRc-F primer pairs were used to obtain S alleles of the genotypes. According to the results of these primer pairs, S c (self-compatible) allel is not distinguished from the S allel. Thus, there are some inconsistency between our results and the other studies. All studies (classical and molecular) were evaluated together and found out that Canakkale, Ethembey, Karacabey, Mektep and Yerli İzmir have S c allel. Our important dried apricot varieties Hacihaliloglu, Kabaasi, and Cataloglu were observed to be self-incompatible genotypes., Kayısı ülkemizin dünya üretim sıralamasında en üst sıraya yerleştiği önemli ihraç ürünlerimizden birisidir. Bu önemli ürünümüzde artan üretim alanıyla birlikte ortaya çıkan verimsizlik sorununun kendiyle uyuşma probleminden kaynaklandığı uzun yıllar yapılan çalışmalar sonucunda ortaya çıkmıştır. Elde edilen sonuçların günümüzde moleküler yöntemlerle de desteklenmiş olması, pratik uygulamalardaki etkinliğin artmasını sağlayacaktır. Yapılan bu çalışmada ülkemize ait olan 95 yerli kayısı çeşit ve tipinin kendine verimsizlik durumları moleküler yöntemlerle belirlenmeye çalışılmıştır. Sc (kendine verimlilik) allellerinin belirlenmesinde SRc-R ve SRc-F primerleri kullanılmıştır. Çıkan sonuçlara göre, çalışmada bazı kayısılarda görülen kendine verimlilik (Sc) allelinin S8 alleli ile tam olarak ayrışmadığı, bu nedenle arazi deneme sonuçları ile sonuçlar bakımından uyumsuzluk ortaya çıktığı belirlenmiştir. Bu konuda şimdiye kadar yapılan tüm çalışmalar kombine edilerek değerlendirildiğinde Çanakkale, Ethembey, Karacabey, Mektep ve Yerli İzmir kayısılarında hem arazi hem de moleküler çalışmaların uyum içinde sonuç vererek Sc alleli taşıdıkları kesin olarak saptanmıştır. Ülkemizin en önemli kurutmalık çeşitleri Hacıhaliloğlu, Kabaaşı ve Çataloğlu’nun ise tamamen kendiyle uyuşmaz çeşitler oldukları belirlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Prunus armeniaca, S-genotip, SRc-R, SRc-F, allel Determination of Self-(in)compatibility in Turkish Apricot Genotypes AbstractApricot is one of the important export products of Turkey. Some studies showed that unproductiveness problem of apricots together with increasing production areas arises because of self-incompatibility. Nowadays, molecular studies support these results, which were obtained from some classical studies and this will improve efficiency in pratical applications. In this study, self-(in)compatibility of 95 local apricot genotypes determined by molecular studies. SRc-R and SRc-F primer pairs were used to obtain S alleles of the genotypes. According to the results of these primer pairs, Sc(self-compatible) allel is not distinguished from the S8 allel. Thus, there are some inconsistency between our results and the other studies. All studies (classical and molecular) were evaluated together and found out that Canakkale, Ethembey, Karacabey, Mektep and Yerli İzmir have Scallel. Our important dried apricot varieties Hacihaliloglu, Kabaasi, and Cataloglu were observed to be self-incompatible genotypes.Key Words: Prunus armeniaca, S-genotype, SRc-R, SRc-F, allel

Şarka Hastalığı etmeni olan Plum Pox Virüsü (PPV), Potyviridae familyasına bağlı olup, yaptığı zararlar ve sosyal etkileri bakımında sert çekirdekli meyvelerin en önemli hastalıklarından biridir [1]. Son 30 yılda 10 milyar dolar eknomik zarar yapmıştır [2]. Virüsün kontrolü Avrupa’da mümkün olamadığından, dayanıklı çeşitlerin elde edilmesi ve dayanıklılığın moleküler genetiğini belirlemek, kayısı ıslahı çalışmalarının ana hedefi olmuştur. Islah programlarında, hastalığa duyarlı Avrupa çeşitleri hastalığa dayanıklı Kuzey Amerika çeşitleri ile melezlenmektedir. Stark Early Orange, Goldrich, Harcot, Harleyn ve Stella çeşitleri yaygın olarak kullanılan dayanıklı ebeveynlerdir. Segregasyon popülasyonlarından elde edilen fenotipik değerlere göre bazı araştırıcılar dayanıklılığın tek genle kontrol edildiğini ifade ederken, bir çok çalışma dayanıklılığın kantitatif özellikte olduğunu savunmaktadır. Moleküler haritalama ve fenotiplemenin birlikte yürütüldüğü çalışmaların birçoğu birinci bağlantı gurubu (BG) üzerinde, tek bir major lokusun dayanıklılığı büyük oranda kontrol ettiğini belirtmektedir. 3. ve 5. bağlantı gruplarının üzerinde birer minör lokusun bulunması dayanıklılığın çoklu genlerle kontrol edildiğini göstermektedir. Çok sayıda bireye sahip bir melez populasyonun genotipik ve fenotipik olarak taranması ve doygun bir genetik haritanın yapılması major lokusdaki genin izolasyonuna olanak sağlayacaktır. Bu derleme çalışmada kayısıda şarka dayanıklılık genetiğini belirlemek üzere yapılan araştırma sonuçları özetlenmektedir., Sharka disease is caused by Plum Pox Virus (PPV) which belongs to Potyviridae family. It is accepted as one of the most harmful diseases of stone fruits considering economic and social impacts [1]. The cost caused by the disease for the last 30 years was estimated to be 10 milyar euros [2]. The protection methods have not been affective to halt the spread of the disease in Europa. Understanding molecular mechanism of the disease resistance and breeding resistant varieties have become promising objective in apricot breeding programs. European apricot breeding programs initiated breeding programs crossing the resistant North American cultivars with the susceptible European cultivars. Stark Early Orange, Goldrich, Harcot, Harleyn, and Stella are the main cultivars used as resistance donor in the breeding programs. Having considered phenotypic anaylsis of segregation population some researchers proposed single gene for the resistance while many researches reported multiple locus for the resistance. Most of the apricot molecular maps constructed with phenotypic data revealed a major QTL on linkage group 1 and two small loci on LG3 and LG5, respectively.