Search

Objective: Nutritional status assessment, dysphagia evaluation and enteral feeding decision are important determinants of prognosis in acute neurovascular diseases. Materials and Methods: NöroTek is a point prevalence study conducted with the participation of 87 hospitals spread across all health sub regions of Turkey conducted on 10-May-2018 (World Stroke Awareness Day). A total of 972 hospitalized neurovascular patients [female: 53%, age: 69±14; acute ischemic stroke in 845; intracerebral hematoma (ICH) in 119 and post-resuscitation encephalopathy (PRE) in 8] with complete data were included in this sub-study. Results: Gastrostomy was inserted in 10.7% of the patients with ischemic stroke, 10.1% of the patients with ICH and in 50% of the patients with PRE. Independent predictors of percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) administration were The National Institutes of Health Stroke Scale score at admission [exp (β): 1.09 95% confidence interval (CI): 1.05-1.14, per point] in ischemic stroke; and mechanical ventilation in ischemic [exp (β): 6.18 (95% CI: 3.16-12.09)] and hemorrhagic strokes [exp (β): 26.48 (95% CI: 1.36-515.8)]. PEG was found to be a significant negative indicator of favorable (modified Rankin’s scale score 0-2) functional outcome [exp (β): 0.032 (95% CI: 0.004-0.251)] but not of in-hospital mortality [exp (β): 1.731 (95% CI: 0.785-3.829)]. Nutritional and swallowing assessments were performed in approximately two-thirds of patients. Of the nutritional assessments 69% and 76% of dysphagia assessments were completed within the first 2 days. Tube feeding was performed in 39% of the patients. In 83.5% of them, tube was inserted in the first 2 days; 28% of the patients with feeding tube had PEG later. Conclusion: The NöroTek study provided the first reliable and large-scale data on key quality metrics of nutrition practice in acute stroke in Turkey. In terms of being economical and accurate it makes sense to use the point prevalence method. Amaç: Akut nörovasküler hastalıklarda nütrisyonel durum ve disfaji değerlendirmesi ve enteral beslenme kararı önemli prognoz belirleyicilerindendir. Gereç ve Yöntem: NöroTek, 10 Mayıs 2018’de (Dünya İnme Farkındalık Günü) Türkiye’nin tüm sağlık alt bölgelerine yayılmış 87 hastanenin katılımıyla gerçekleştirilen bir nokta prevalans çalışmasıdır. Hastanede yatan ve bu alt çalışma için toplanan verisi tam olan toplam 972 nörovasküler hasta (kadın: %53, yaş: 69±14 yıl; 845’i akut iskemik inme; 119’u intraserebral hematom ve 8’i post-resüsitasyon ensefalopatisi) analiz edildi. Bulgular: Gastrostomi iskemik inmeli hastaların %10,7, intraserebral kanamalıların %10,1 ve post-resusitasyon ensefalopatisi olanların %50’sine uygulanmıştır. Perkütan endoskopik gastrostomi (PEG) gereksiniminin bağımsız belirleyicileri, iskemik inme grubunda kabul NIHSS [exp (β): 1,09, %95 güven aralığı (GA): 1,05-1,14, puan başına] ile hem iskemik hem de hemorajik inmelerde mekanik ventilasyon uygulanmış olmasıdır [iskemik için: exp (β): 6,18, %95 GA: 3,16- 12,09] ve hemorajik inme için: [exp (β): 26,48, 95% GA: 1,36-515,8]. İnme olgularında PEG uygulaması hastane içi mortalite için bağımsız belirleyici değildi [exp (β): 1,731, 95% GA: 0,785-3,829]. Ancak, PEG uygulanmış olması taburculuk esnasında iyi prognoza (modifiye Rankin skoru 0-2) sahip olabilme için anlamlı bir negatif etmen olarak bulundu [exp (β): 0,032, %95 GA: 0,004-0,251]. Hastanede yatan nörovasküler hastaların yaklaşık üçte ikisinde malnütrisyon ve yutma bozukluğu açısından değerlendirme yapılmıştı. Nutrisyonel status değerlendirmesinin %69’u ve disfaji değerlendirmesinin %76’sı ilk 48 saat içinde gerçekleştirilmişti. Tüple enteral nütrisyon uygulama oranı %39’du. Beslenme tüplerinin %83,5’i ilk 2 gün içinde yerleştirilirken beslenme tüpü olan hastaların %28’ine daha sonra PEG açılmıştı. Sonuç: NöroTek çalışması ile Türkiye’de hastanede yatan akut inme hastalarında nutrisyonel uygulamaların temel kalite ölçütlerine ilişkin ilk güvenilir ve büyük ölçekli veri sağlanmıştır. Ekonomik olması ve doğruluğu açısından nokta yaygınlık yönteminin bu tip verilerin temini için daha fazla kullanılması mantıklıdır.

Amaç: MS hastalarında idrar sinir büyüme faktörünün (NGF) duyarlılığını ve özgüllüğünü detrüsör aşırı aktivitesinin belirteçleri olarak tahmin etmek.Materyal ve Metod: Multipl Skleroz tanısı ile takip edilen üriner sistem semptomları olan 20 gönüllü hasta ve Multipl Skleroz tanısı olan ancak üriner sistem semptomları olmayan 29 gönüllü hasta çalışmaya dahil edildi. Kişilerden kapsamlı bir anamnez ve spot idrar örnekleri alındı. Benzer yaş ve cinsiyet dağılımına sahip 27 sağlıklı gönüllü NGF düzeyleri açısından karşılaştırma yapmak üzere dahil edildi ve spot idrar örnekleri alındı.Bulgular: İdrar NGF düzeyleri ve NGF/idrar Kreatinin oranları üriner semptomları bulunan MS hasta grubunda üriner semptomları bulunmayan hasta grubuna göre istatistiki olarak anlamlı olmayan şekilde daha düşüktü, üriner semptomları olmayan hasta grubunda da control grubuna göre istatistiki olarak anlamlılık içermeyen düşüklük gözlendi (p: 0,114 ve 0,833)Sonuç: Multipl sklerozlu hastalarda idrar nörotrofinleri detrüsör aşırı aktivitesini teşhis etmek için kullanılabilir., Aim: To estimate the sensitivity and specificity of the serum and urinary nerve growth factor (NGF) in MS patients as markers of detrusor overactivity. Materials and Methods: 20 volunteers who were diagnosed with MS and who had urinary tract symptoms and 29 volunteers who were diagnosed with MS however who did not have urinary tract symptoms were included in the study. A comprehensive anamnesis and spot urine samples were obtained from the subjects. Twenty seven healthy volunteers with similar age and gender distribution were included for making a comparison with regard to NGF levels and spot urine samples were obtained.Results: Urinary NGF levels and NGF/urinary creatinine ratios were found lower in the group composed of MS patients who had urinary symptoms compared to the group composed of MS patients who did not have urinary symptoms but the difference was not statistically significant. These parameters were found lower in patient group who did not have urinary symptoms compared to control group however the difference was not statistically significant (p: 0,114 and 0,833)Conclusions: urinary neurotrophins in patients with multiple sclerosis can be used to diagnose detrusor overactivity.

Yorgunluk, gündüz aşırı uykululuk ve uyku bozuklukları MS'te çok sık görülebilmekteve dizabiliteyi sekonder olarak arttırabilmektedir. Çalışmamızda bu semptomlarınbirbirleriyle ve uyku bozukluklarıyla olan ilişkisini hem öznel skalalarla hem de objektiftestlerle değerlendirmeyi amaçladık.Polikliniklerimize yorgunluk, gündüz aşırı uykululuk ve kötü uyku şikayetleriylebaşvuran EDSS skoru 3'ün altında olan, atak döneminde olmayan, son 3 ayda atakgeçirmemiş ve steroid kullanmamış olan 30'u kadın, 11'i erkek olmak üzere 18 yaş üstü41 RRMS hastasını dahil ettik. Hastaların Epworth Uykululuk Ölçeği (EUÖ),Yorgunluk Şiddet Ölçeği (YŞÖ), Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği (HAD), yaygınvücut ağrısı için Vizüel Analog Skala (VAS), Pittsburg Uyku Kalitesi İndeksi (PUKİ)skorlarını ve bir gece Polisomnografi (PSG) ve ertesi gün yaptığımız Çoklu UykuLatans Testi (ÇULT) verilerini kaydettik. İnterferon (IFN) kullananlar (n=25) vediğerleri (n=16) olmak üzere iki gruba ayırarak da değerlendirdik.YŞÖ'ye göre %73,2 oranında yorgunluk saptadık. EUÖ'ye göre %34 oranındagündüz aşırı uykululuk saptadık. PSG-ÇULT'a göre %60,9 oranında patolojikuykululuk saptadık. PUKİ'ye göre tüm hastalarımızda %66,29 oranında, yorgunluğuolan hastalarda %70 oranında kötü uyku kalitesi saptadık. PSG-ÇULT'a göre ise tümhastaların %90,24'ünde, yorgunluğu olan hastaların %86,6'sında uyku bozukluğusaptadık.Tedavide İnterferon beta kullanımı ile ÇULT' ta ortalama uyku latansı arasındakorelasyon bulduk (p=0,048).Yorgunluk skorlarının arttıkça anksiyete (p=0,019) ve depresyon (p

1989 yılı ile 2010 yılı arasında takip ve tedavi edilen 18 olgu sunuldu. Hastaların 15’i erkek, 3’ü kadın olmak üzere tüm olguların 6'sında hastalık iki yanlı idi. En sık tutulan palmar fasiya bölgesi 4. parmak rayına ait bölge oldu. Bunu 5. parmak ve 3. parmak sırası ile izledi. Hiç 2. parmak bölgesinde nodülü olup da gelen hastamız olmadı. Bütün olgularda genel anestezi (n:16) ve her zaman turnike altında çalışıldı. Sadece 2 olguda rejiyonal intravenöz anestezi tekniği kullanıldı. İki yanlı olgularda eş zamanlı olarak iki tarafı da ameliyat edilen hastalar da oldu. Bütün ameliyatlardan sonra ameliyat alanı içerisine Penrose diren yerleştirildi. Ameliyat sırasında çıkarılan tüm dokular histopatolojik değerlendirme için patoloji laboratuarına gönderildi. Eşlik eden hastalıklar ve bulgu-lar olarak hastaların 3’ünde diyabetes mellitus dikkati-mizi çekerken, diğer tür fibromatöz bulguları olan sadece 1 hastamız oldu ki onun da pilantar fibromatozisi vardı. Bize genellikle erken dönemde hastalar başvurdu. Tüm olgular arasında 30 dereceden daha fazla fleksiyon kontraktürü ile gelenlerin sayısı 3 oldu. Hastalarımızdan 3 tanesi daha önce de aynı sebeple ameliyat edilmişlerdi. Nüks olgulardan birinde ameliyat sonrası cilt fleplerinde kısmi nekroz gelişti ve defekt alan küçük olduğundan ikincil iyileşmeye bırakıldı. Ameliyat sonrası sonuçlar tatminkar oldu. Bazı olgularımızda (n:2) patolojik doku etrafında Pasini cisimciklerinin hiperplazik ve hipertrofik olduklarına da şahit olundu., We presented 18 cases with Dupuytren’s disease treated surgically from 1989 to 2010. 15 of cases were male and 3 of them were female. The disease was bilateral in 6 cases. The most common involved palmar fascia region was 4th finger’s ray. It was followed by 5th and 3rd respectively. There were no patient that has had 2nd finger involvement. We worked under general anesthesia (n:16) and pneumatic tourniquet in all cases. Only in two cases we used regional intravenous anestheisa. Among the bilaterally involved patients there were some cases in which we operated on both sides at the same session. A Penrose drain was inserted after operation in all cases. We sent all speciemens to the pathology laboratory after the operation for histopathologic examination. Diabetes mellitus was noted as associated problem in 3 cases and there was only one cases that included an associated fibromatosis condition. Generally patients were in early contracture stages. Only three cases were found with contractures much more than 30 degrees. Three cases were associated with reccurrent disease and they had already been operated on before. Among this recurrent contractures, marginal skin necrosis existed and we şeft it secondary healing. We satisfied with the results obtained. We also observed somewhat hyperplastic and hypertrophic Pascini corpuscle in two cases.

Purpose: The aim of this study was to determine the frequency of maraş powder use and cigarette smoking amongst stroke patients in our region. Patients and Methods: In this prospective study, evaluation was made of 200 patients who had been diagnosed with stroke and were being followed up in the Neurology Polyclinic of Kahramanmaraş Sütcü Imam University between December 2017 and March 2018. A record was made for each case of age, sex, personal history, family history, and risk factors coronary artery disease, diabetes mellitus, hypertension, atrial fibrillation, hyperlipidemia, smoking status, use of maraş powder and alcohol consumption . Neurological and physical examinations were performed. The findings of routine haematological and biochemical tests, carotidvertebral doppler ultrasonography, brain computed tomography and cranial magnetic resonance imaging were recorded. Results: A total of 200 patients were evaluated, comprising 121 60.5% males and 79 39.5% females with a mean age of 65.2±13 years. Risk factors were determined as hypertension in 146 73% patients, hyperlipidemia in 86 43% , diabetes mellitus in 61 31% , atrial fibrillation in 44 22% , coronary artery disease in 105 53% , cigarette smoking in 47 24% , maraş powder use in 34 17% and alcohol consumption in 7 4% . Employing the Oxfordshire Community Stroke Project OCSP classification, the clinical syndrome was determined as total anterior circulation infarct in 4% of the patients, posterior circulation infarct in 21.5%, partial anterior circulation infarct in 43% and lacunar syndrome in 31.5%. Conclusion: Cigarette smoking and the use of smokeless tobacco are the most important modifiable risk factors for stroke. The effect on stroke of cigarette smoking and the use of smokeless tobacco must be kept in mind, and public awareness and education on this topic be undertaken. Lifestyle changes to protect against stroke should be advised., Amaç: Bu çalışmada, bölgemizde inme geçiren olgularda sigara ve maraş otu kullanım alışkanlığının sıklığı incelendi. Hastalar ve Yöntem: Bu çalışmada aralık 2017-mart 2018 tarihleri arasında Kahramanmaraş Sütçü imam Üniversitesi Tıp Fakültesi Noroloji polikliniğinde inme tanısı ile takip edilen 200 olgu prospektif olarak incelendi. Olguların yaş, cinsiyet, özgeçmiş, soygeçmiş, risk faktörleri koroner arter hastalığı, diabetes mellitus,hipertansiyon, atriyal fibrilasyon, hiperlipidemi, sigara, maraş otu, alkol kullanımı kaydedildi. Nörolojik ve Fizik muayeneleri yapıldı. Rutin hemogram,biyokimyasal tetkikleri, karototis-vertebral dopler ultrasonografi bulguları, bilgisayarlı beyin tomografi ve kranial manyetik rezonans bulguları kaydedildi. Bulgular: Çalışmadaki 200 olgunun 121’i %60.5 erkek, 79’u %39.5 kadındı. İskemik inme geçiren 200 hastanın yaş ortalaması 65.2 ± 13 idi. Risk faktörleri; 146 %73 hastada hipertansiyon, 86 hastada %43 hiperlipidemi, 61 hastada %31 diyabetes mellitus, 44 hastada %22 atrial fibrilasyon, 105 hastada %53 koroner arter hastalığı, 47 hastada %24 sigara kullanımı, 34 hastada %17 Maraş otu kullanımı, 7 hastada %4 alkol kullanımı vardı Oxfordshire Community Stroke Project OCSP sınıflamasına göre klinik sendrom; %4’ünde total anterior sirkülasyon infarktı, %21.5’inde posterior sirkülasyon infarktları, %43’ü parsiyel anterior sirkülasyon infarktı ve %31.5’inde laküner sendrom olarak saptandı Sonuç: Sigara ve dumansız tütün kullanımı, inmenin en önemli değiştirilebilir risk faktörleridir. Sigara ve dumansız tütün kullanımının inme üzerine olan etkisi akılda tutulmalı, toplum bu konuda bilgilendirilmeli, insanlara inmeden korunma için yaşam biçimi değişikliği öğütlenmelidir.