Search

Oorspronkelijk zijn bloemkleuren vooral van belang om bestuivers te lokken, maar in de bloemisterij is dat juist niet gewenst. Daar staat de aantrekkelijkheid voor de koper voorop. Er is voortdurend behoefte aan nieuwe spannende kleuren. Bloemkleur is daarmee een economische factor van belang. Veredelaar maar ook teler kunnen het verschil maken.

Nine crops with lisianthus have been carried out on coir in cloth gutters, five of which were also on expanded clay pellets. In addition to growing on a closed system, the use of energy and plant protection products is kept limited. The crops have shown a reasonable production, although not as high as in practice. This difference may be caused by both the frugal exposure to lighting as the unfamiliarity with growing on substrate. The crops on coir have shown a better production than the crops on expanded clay pellets. ReferaatNegen teelten met lisianthus zijn uitgevoerd op kokos in gronddoekgoten, waarvan vijf teelten ook op kleikorrels.Naast het telen op een gesloten systeem zijn het gebruik van energie en gewasbeschermingsmiddelen beperkt gehouden. De teelten hebben een redelijke productie laten zien, die nog niet zo hoog is als in de praktijk. Dit verschil kan zowel zijn veroorzaakt door zowel de zuinige belichting als aan de onbekendheid met het telen op substraat. De teelten op kokos hebben telkens beter gegroeid dan die op kleikorrels.AbstractNine crops with lisianthus have been carried out on coir in cloth gutters, five of which were also on expanded clay pellets. In addition to growing on a closed system, the use of energy and plant protection products is keptlimited. The crops have shown a reasonable production, although not as high as in practice. This difference may be caused by both the frugal exposure to lighting as the unfamiliarity with growing on substrate. The crops oncoir have shown a better production than the crops on expanded clay pellets.

Nine crops with lisianthus have been carried out on coir in cloth gutters, five of which were also on expanded clay pellets. In addition to growing on a closed system, the use of energy and plant protection products is kept limited. The crops have shown a reasonable production, although not as high as in practice. This difference may be caused by both the frugal exposure to lighting as the unfamiliarity with growing on substrate. The crops on coir have shown a better production than the crops on expanded clay pellets.

In the Netherlands most crops grown in greenhouses reuse drain water. However, in the cultivation of amaryllis cut flowers (Hippeastrum) little drainage water is being reused so far because of strong suspicions of inhibitory substances in the drainage water. To reduce the emission of nutrients to the environment an experiment was started on request of the amaryllis growers. In a greenhouse experiment drainage water of amaryllis was treated with advanced oxidation and reused. This was compared with the reuse of drainage water treated with an UV disinfector and a control treatment without the reuse of drainage water. In three years of cultivation, there was no difference in production and no adverse effects were seen in crop growth. This research was funded by the Dutch amaryllis growers, the 'Topsector Tuinbouw en Uitgangsmaterialen', the Product Board for Horticulture, the project 'Samenwerken aan Vaardigheden' and Koppert. In the Netherlands most crops grown in greenhouses reuse drain water. However, in the cultivation of amaryllis cut flowers (Hippeastrum) little drainage water is being reused so far because of strong suspicions of inhibitory substances in the drainage water. To reduce the emission of nutrients to the environment an experiment was started on request of the amaryllis growers. In a greenhouse experiment drainage water of amaryllis was treated with advanced oxidation and reused. This was compared with the reuse of drainage water treated with an UV disinfector and a control treatment without the reuse of drainage water. In three years of cultivation, there was no difference in production and no adverse effects were seen in crop growth. This research was funded by the Dutch amaryllis growers, the 'Topsector Tuinbouw en Uitgangsmaterialen', the Product Board for Horticulture, the project 'Samenwerken aan Vaardigheden' and Koppert.

In het tweede kwartaal van 2010 is zowel de omzet van Nederlandse producten op de bloemenveilingen als de exportwaarde gestegen. De veilingomzet nam met ruim 10% toe en de exportwaarde groeide met een kleine 9%. Een samenspel van gunstig weer, economische ontwikkelingen, veranderende wisselkoersen en een langzaamaan weer wat toenemende vraag droegen hier aan bij. Of deze positieve cijfers ook in de resterende maanden van 2010 te realiseren zijn, is echter de vraag.

De afgelopen jaren is er gezocht naar duurzame oplossingen voor gewasschade veroorzaakt door het wortelknobbelaaltje (Meloidogyne spp.) in de biologische teelt van bloemen en groenten onder glas. Op dit moment wordt grondstomen nog steeds gezien als het belangrijkste wapen tegen wortelknobbelaatjes. Grondstomen is effectief maar kost veel energie en doodt ook nuttig bodemleven en past daarom eigenlijk niet goed in een biologische teelt. Het onderzoek was daarom gericht op het ontwikkelen van alternatieve beheerssystemen voor wortelknobbelaaltjes waardoor stomen overbodig wordt. Er is gezocht naar zowel middelen als systemen, variërend van onderstammen, biologische middelen en grondontsmetting tot teeltsysteem- oplossingen. Het onderzoek werd gefinancierd door het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwalteit (LNV) en het eindrapport is verkrijgbaar in het Nederlands en Engels (Wurff et al 2010).

Het eerste kwartaal van 2010 begon door het winterse weer in januari slecht, maar eindigde hoopvol. Zowel in eigen land als op belangrijke exportmarkten remde winterse omstandigheden de aanvoer, verkoop en handel in bloemen en planten sterk. In februari en met name maart herstelde de aanvoer en marktvraag zich, mede omdat inkopen voor Pasen dit jaar in maart zijn gedaan.

Door op twaalf bedrijven in drie meetronden van zes weken wekelijks te oogsten en de gerealiseerde klimaatdata te analyseren bleek dat het microklimaat rond de plant van grote invloed was op het ontstaan van pokken in de naoogstfase. Hoe vochtiger het is, hoe groter de snelheid van Botrytisontwikkeling. Overdag moeten de omstandigheden rond de bloem zodanig zijn dat sporen òf doodgaan (lage vochtigheid, hoge temperatuur), òf niet kunnen hechten (lage vochtigheid) of verspreid worden. ‘s Nachts moet de vochtigheid tussen de bladeren niet te hoog oplopen om groei en ontwikkeling van de schimmel te remmen.

In 2007 begon in de Wieringermeer een praktijkproef met alternatieve waterbeheersystemen voor de bollenteelt. Met drie verschillende teeltsystemen wordt onderzoek verricht naar zo optimaal mogelijk gebruik van zoet water door recirculatie en hergebruik. Ook loopt onderzoek naar de emissie van nutriënten. In het eerste jaar zijn de teeltsystemen aangelegd, in het daaropvolgende jaar is het daadwerkelijke onderzoek begonnen. De eerste resultaten zien er veelbelovend uit

Within a greenhouse equipped with diffuse glass, cooling from above the crop, LED interlighting, active ventilation with tubes below the gutters and three screens an experiment was conducted to produce good quality roses in an energy effi cient way. After two years research the roses cv Red Naomi! fulfi lled the desired quality marks. This was achieved with less energy for heating compared to a defi ned virtual reference compartment. Combined with heat harvested during cooling there was no need for additional heating energy. The crop management was a key factor in the way to quality. For control of mildew and Botrytis it was necessary to keep the air humidity below 85 %. This is hard to achieve in an energy saving cropping system. In een kas voorzien van diffuus glas, koeling middels OPAC’s, LED tussenbelichting, actieve ventilatie onder het gewas en drie schermen is in een onderzoek van 2 jaar gewerkt aan het telen van goede rozen op een energiezuinig wijze. Na twee jaar onderzoek met Red Naomi werden rozen geproduceerd die aan de gestelde kwaliteitscriteria voldeden. Daarbij werd minder warmte gebruikt dan een vooraf gedefi nieerde referentie, in combinatie met de warmte die middels de koeling werd geoogst was er geen extra warmte input nodig. De gewasverzorging was daarbij een belangrijke sleutel tot kwaliteit. Voor beheersing van meeldauw en Botrytis is het nodig de luchtvochtigheid beneden de 85 % te houden. Dit is bij een energiezuinig teeltwijze moeilijk te bereiken.

Elk teeltbedrijf van Vaste Planten en Zomerbloemen heeft een reststroom van plantaardig materiaal. Deze reststroom wordt nu meestal als afval afgevoerd. Hiermee verdwijnen kostbare nutriënten en organische stoffen van het bedrijf, die later in de vorm van compost en (kunst)mest weer moeten worden aangevoerd. In dit project is de mogelijkheid van het centraal composteren van gewasresten, met gesloten mestboekhouding, onderzocht. Een composteerbedrijf zamelt dan de gewasresten van verschillende bedrijven in. Deze worden bij elkaar gecomposteerd. Vervolgens wordt de ontstane compost naar evenredigheid over de bedrijven verdeeld. De conclusie van dit project is dat het centraal laten composteren van gewasresten door een groep telers niet met gesloten mestboekhouding mogelijk is. Daarnaast is de aparte compostering van de deze groep op de composteringsbedrijven (praktisch) niet mogelijk en kan de kwaliteit, door wisselende samenstelling van het afval niet worden gegarandeerd. Het beste alternatief is afvoer van gewasresten en aanvoer van kwalitatief goede (gecontroleerde) compost, eventueel in een collectief van telers.

Within a greenhouse equipped with diffuse glass, cooling from above the crop, LED interlighting, active ventilation with tubes below the gutters and three screens an experiment was conducted to produce good quality roses in an energy effi cient way. After two years research the roses cv Red Naomi! fulfi lled the desired quality marks. This was achieved with less energy for heating compared to a defi ned virtual reference compartment. Combined with heat harvested during cooling there was no need for additional heating energy. The crop management was a key factor in the way to quality. For control of mildew and Botrytis it was necessary to keep the air humidity below 85 %. This is hard to achieve in an energy saving cropping system.

Elk teeltbedrijf van Vaste Planten en Zomerbloemen heeft een reststroom van plantaardig materiaal. Deze reststroom wordt nu meestal als afval afgevoerd. Hiermee verdwijnen kostbare nutriënten en organische stoffen van het bedrijf, die later in de vorm van compost en (kunst)mest weer moeten worden aangevoerd. In dit project is de mogelijkheid van het centraal composteren van gewasresten, met gesloten mestboekhouding, onderzocht. Een composteerbedrijf zamelt dan de gewasresten van verschillende bedrijven in. Deze worden bij elkaar gecomposteerd. Vervolgens wordt de ontstane compost naar evenredigheid over de bedrijven verdeeld. De conclusie van dit project is dat het centraal laten composteren van gewasresten door een groep telers niet met gesloten mestboekhouding mogelijk is. Daarnaast is de aparte compostering van de deze groep op de composteringsbedrijven (praktisch) niet mogelijk en kan de kwaliteit, door wisselende samenstelling van het afval niet worden gegarandeerd. Het beste alternatief is afvoer van gewasresten en aanvoer van kwalitatief goede (gecontroleerde) compost, eventueel in een collectief van telers.

Oorspronkelijk zijn bloemkleuren vooral van belang om bestuivers te lokken, maar in de bloemisterij is dat juist niet gewenst. Daar staat de aantrekkelijkheid voor de koper voorop. Er is voortdurend behoefte aan nieuwe spannende kleuren. Bloemkleur is daarmee een economische factor van belang. Veredelaar maar ook teler kunnen het verschil maken.

Het Nederlandse eco-label voor bloemen, het Milieuprogramma Sierteelt (MPS), speelt ook een rol bij het nemen van milieubeschermende maatregelen in de Keniase bloementeelt. Dit soort invloeden wordt in een breder perspectief geplaatst voor ontwikkelingslanden. Betreffende Kenya wordt de bloemensector aldaar beschreven, waarna de ervaringen van Keniase bloementelers met MPS aan bod komen

Kwartaalrapportages schetsen een voortdurend actueel beeld van de economische situatie op de primaire landbouwbedrijven. Dit artikel beschrijft de uitgangspunten voor de berekeningen van de kwartaalresultaten in de sierteeltsector.

Drie jaar geleden dook de rozenschildluis op in de rozenteelt. Sindsdien wordt volop gesleuteld aan de bestrijding van de plaag. De vooruitzichten zijn positief. Zeker nu zich spontaan een sluipwesp heeft gemeld.

Hoewel de kwaliteit van poinsettia flink is toegenomen, leggen de energieprijzen nog altijd een zware druk op de kostprijs. Uit een proef met kouder telen hebben telers meer inzicht gekregen in het gedrag van het gewas. Bij de schakels na de teelt is meer aandacht voor houdbaarheid ontstaan.

Voor de meeste siertelers is 2011 positief gestart met hogere veilingprijzen in januari en februari bij een groter aantal verkochte stuks. In maart daarentegen zakte de vraag in. Dit had een negatief effect op de prijsvorming en de export.

Ethiopia has become the second largest flower producer and exporter in Africa, next to Kenya. EU markets are the country’s major export destinations, which are demanding in terms of product quality, sustainability of production, and corporate social responsibility. The Ethiopian Horticulture Producers Exporters Association (EHPEA) introduced a code of practice to facilitate compliance with international standards such as Global GAP. Exporters and flower farms, and public policy in Ethiopia supporting the code of practice try to find ways to involve (foreign) experts and university graduates, and to import hardware, such as equipment and crop varieties, in order to be able to perform in the global market. In a newly emerging sector, requirements in international markets and new forms of governance impact on the way problems are solved and production is managed in the greenhouses. The research is motivated by the observation that floriculture in Ethiopia resembles a knowledge-intensive industry and is confronted with increasing demands in the international market to comply with standards for environmentally benign production and corporate social responsibility. Yet, the thesis is critical about the default mechanism to revert to training of individuals. It aims to develop a grounded understanding of how capabilities are formed or emerge in the daily practices and interactions of people and teams within firms operating in the context of less developed regions. The thesis seeks to explore how the practices stipulated in the code of practice are enacted in the everyday realities of workers, technicians, and managers in the floriculture sector. The research investigates these practices by focusing on: (1) a complicated agronomic problem, namely pest and disease management (Chapter 2 and 3), (2) the functioning of university graduates employed by flower farms (Chapter 4), and (3) the relationship between flower farms and the surrounding community relations in the context of shared use of a common pool resource, namely water from the lake (Chapter 5). To explore problem solving capabilities, the study builds on the scholarly work of practice based and socio-material approaches to agriculture, science and technology studies, organizational studies, and workplace learning. It primarily draws upon two methodological approaches: (1) technography and socio-materiality. These two approaches have an interesting synergy as both: (1) focus on situated action, (2) reject an exclusive focus on either social or material and take an integrative perspective on socio-material interactions, and (3) emphasize technology in use rather than design. Typically, both approaches take seriously the role of material environments by showing how problem solving is relational and distributed among people, activities, standard procedures and biophysical environments. Further, they regard capabilities as situated; hence, know-how emerges in a particular practice. Through in-depth analysis of problem solving, the study examined how technicians, farm managers, and workers in a case study export flower farm in Ethiopia use standards and expert knowledge with the general objective of producing quality flowers for international markets. More specifically, the study sought to understand the inextricable relationships between plans, practice, and know-how. The investigation of pest and disease management practices within the case study farm (Chapters 2 and 3) explores how people use a code of practice for good agricultural activities. Specifically, these chapters study how people use an integrated pest management (IPM), as preferred by the code. Chapter 2 examines technical details of pest and disease management problems and looks at the way teams coordinated actions, responded to the technical and managerial challenges, and took corrective measures. Chapter 3 explores how members of a team using IPM translated practices into codified information and work protocols and used these codified practices in solving practical problems. It demonstrates in what ways the process of codification involved skills, techniques, and knowledge of people performing various tasks, and illustrates how people abstract actual practices to codes by referring to elements in the material environments such as tools, growing plants, pests, predators and the prevailing weather data. Chapter 4 examines the extent to which graduates make use of knowledge and practices transferred to them during their formal university training and discusses the emergence of know-how in workplaces as blending of pre-defined attributes of individual graduates and skills developed during pest and disease management. The scope of the investigation was extended to another part of the code of practice, i.e. the articles referring to corporate social responsibility (CSR), which defines guidelines on how commercial farms are supposed to deal with surrounding communities (Chapter 5). The research studied how a cluster of farms, including the case study farm, interacted with a select group of farmer / community representatives and public officials in finding ways to arrange access to and use of water as a common pool resource. The findings suggests that companies tend to opt for hardware, such as building a hospital, and technical solutions, such as constructing new water points, and are less skilful in including multiple interests and values expressed by community leaders in solutions outside its direct span of influence . The general discussion ( Chapter 6) analyses problem solving capabilities as know-how beyond the pre-defined features such as codes and attributes of individual graduates and translates the main findings into implications for policy, practice, and education.

Ethiopia has become the second largest flower producer and exporter in Africa, next to Kenya. EU markets are the country’s major export destinations, which are demanding in terms of product quality, sustainability of production, and corporate social responsibility. The Ethiopian Horticulture Producers Exporters Association (EHPEA) introduced a code of practice to facilitate compliance with international standards such as Global GAP. Exporters and flower farms, and public policy in Ethiopia supporting the code of practice try to find ways to involve (foreign) experts and university graduates, and to import hardware, such as equipment and crop varieties, in order to be able to perform in the global market. In a newly emerging sector, requirements in international markets and new forms of governance impact on the way problems are solved and production is managed in the greenhouses. The research is motivated by the observation that floriculture in Ethiopia resembles a knowledge-intensive industry and is confronted with increasing demands in the international market to comply with standards for environmentally benign production and corporate social responsibility. Yet, the thesis is critical about the default mechanism to revert to training of individuals. It aims to develop a grounded understanding of how capabilities are formed or emerge in the daily practices and interactions of people and teams within firms operating in the context of less developed regions. The thesis seeks to explore how the practices stipulated in the code of practice are enacted in the everyday realities of workers, technicians, and managers in the floriculture sector. The research investigates these practices by focusing on: (1) a complicated agronomic problem, namely pest and disease management (Chapter 2 and 3), (2) the functioning of university graduates employed by flower farms (Chapter 4), and (3) the relationship between flower farms and the surrounding community relations in the context of shared use of a common pool resource, namely water from the lake (Chapter 5). To explore problem solving capabilities, the study builds on the scholarly work of practice based and socio-material approaches to agriculture, science and technology studies, organizational studies, and workplace learning. It primarily draws upon two methodological approaches: (1) technography and socio-materiality. These two approaches have an interesting synergy as both: (1) focus on situated action, (2) reject an exclusive focus on either social or material and take an integrative perspective on socio-material interactions, and (3) emphasize technology in use rather than design. Typically, both approaches take seriously the role of material environments by showing how problem solving is relational and distributed among people, activities, standard procedures and biophysical environments. Further, they regard capabilities as situated; hence, know-how emerges in a particular practice. Through in-depth analysis of problem solving, the study examined how technicians, farm managers, and workers in a case study export flower farm in Ethiopia use standards and expert knowledge with the general objective of producing quality flowers for international markets. More specifically, the study sought to understand the inextricable relationships between plans, practice, and know-how. The investigation of pest and disease management practices within the case study farm (Chapters 2 and 3) explores how people use a code of practice for good agricultural activities. Specifically, these chapters study how people use an integrated pest management (IPM), as preferred by the code. Chapter 2 examines technical details of pest and disease management problems and looks at the way teams coordinated actions, responded to the technical and managerial challenges, and took corrective measures. Chapter 3 explores how members of a team using IPM translated practices into codified information and work protocols and used these codified practices in solving practical problems. It demonstrates in what ways the process of codification involved skills, techniques, and knowledge of people performing various tasks, and illustrates how people abstract actual practices to codes by referring to elements in the material environments such as tools, growing plants, pests, predators and the prevailing weather data. Chapter 4 examines the extent to which graduates make use of knowledge and practices transferred to them during their formal university training and discusses the emergence of know-how in workplaces as blending of pre-defined attributes of individual graduates and skills developed during pest and disease management. The scope of the investigation was extended to another part of the code of practice, i.e. the articles referring to corporate social responsibility (CSR), which defines guidelines on how commercial farms are supposed to deal with surrounding communities (Chapter 5). The research studied how a cluster of farms, including the case study farm, interacted with a select group of farmer / community representatives and public officials in finding ways to arrange access to and use of water as a common pool resource. The findings suggests that companies tend to opt for hardware, such as building a hospital, and technical solutions, such as constructing new water points, and are less skilful in including multiple interests and values expressed by community leaders in solutions outside its direct span of influence . The general discussion ( Chapter 6) analyses problem solving capabilities as know-how beyond the pre-defined features such as codes and attributes of individual graduates and translates the main findings into implications for policy, practice, and education.

Verslag van een excursie van de studiekring Biologische Landbouw langs twee sierteeltbedrijven in Noord-Holland. Sjors Veldt teelt op 5 ha zandgrond vollegronds zomerbloemen, bollen en vaste planten. Hij richt zich vooral op speciale bloemen. Rob de Wit is in omschakeling en teelt in de kas voornamelijk Lysianthus en op 1 ha volle grond pioenrozen. Vooral de dure omschakelperiode en gebrek aan continu aanbod van constante kwaliteit blijken problemen te zijn die de groei van de sector vooralsnog belemmeren.

Eén van de grootste knelpunten in de bloemzaadteelt vormt de onkruidbestrijding. Zonder een goede onkruidbestrijding is de teelt veelal gedoemd te mislukken. Reeds gedurende een aantal jaren wordt er onderzoek verricht naar de toepassingsmogelijkheden van herbiciden in de bloemzaadteelt. In 2012 is onderzoek uitgevoerd middels een proef te St.- Annaland. In een screeningsproef zijn 53 gewassen en 24 herbiciden of combinaties hiervan bekeken.

De gewasopbouw of gewasstructuur is een belangrijke bepalende factor voor productie en kwaliteit bij roos. Met name het uitlopen van een okselknop en en de daarop volgende uitgroei tot bloemscheut hangen nauw samen met de gewasstructuur. De ideale gewasopbouw is niet gelijk voor alle rassen, terwijl nieuwe rassen elkaar in snel tempo opvolgen. Ook de ontwikkelingen op het gebied van robotisering en mobiele teeltsystemen gaan nieuwe eisen stellen aan de gewasopbouw. De gewasopbouw zal zodanig moeten zijn dat het enerzijds voldoet aan de eisen van de techniek en dat anderzijds een optimale productie en kwaliteit geleverd worden. Dit vraagt om keuzen te maken in teeltstrategieën. Gewasopbouw is een complex proces dat niet los gezien kan worden van plantverband, raseigenschappen, snoeistrategie en klimaat. Om hier meer grip op te kunnen krijgen is een aantal proeven uitgevoerd naar verschillen in plantopbouw. Tevens is een gewasgroeimodel ontwikkeld dat de gewasontwikkeling en gewasopbouw (in 3 dimensies) kan berekenen.

De Californische trips, Frankliniella occidentalis is een moeilijk te bestrijden plaag in de chrysantenteelt. Dit onderzoek richtte zich op de verbetering van biologische bestrijding met roofmijten en roofwantsen. In een kasproef met 6 opeenvolgende teelten is de bestrijding van trips gevolgd bij 7 soorten roofmijten (phytoseiiden). Van deze soorten was Amblydromalus limonicus de beste verspreider en werd de beste bestrijding van trips bereikt met Amblyseius montdorensis en A. limonicus, beide subtropische soorten. De resultaten met Amblyseius swirskii waren net iets slechter dan deze 2 soorten. Neoseiulus cucumeris , de soort die tot nu toe veel gebruikt is, was net als Neoseiulus barkeri nauwelijks terug te vinden. Ook de inheemse soorten Amblyseius andersoni en Neoseiulus reductus vestigden zich minder goed dan de subtropische roofmijten. Bij Orius is aangetoond dat stuifmeel en bloeiende bankerplanten geschikt zijn voor vermeerdering van Orius laevigatus maar niet voor Orius majusculus . Beide soorten roofwanten konden ook doorgekweekt worden op mycofage mijten. Deze mijten bieden daarom perspectief om roofwantsen in gewassen te ondersteunen. Tot slot is aangetoond dat toplagen met mycofage mijten natuurlijke populaties bodempredatoren zoals bodemroofmijten en kortschildkevers, sterk laten toenemen.

In de bloementeelt van lelies wordt in de wintermaanden belicht voor een goede kwaliteit. De lichtbehoefte van de planten is waarschijnlijk niet de hele trekduur gelijk. In de praktijk wordt aan het einde van de teelt vaak al minder licht gegeven. Fase-afhankelijke belichting zou energie kunnen besparen. In dit onderzoek is de teelt van lelies in 4 fasen opgedeeld. De eerste fase vond steeds plaats in een klimaatcel bij 9°C en duurde bij beide onderzochte cultivars twee weken. In de tweede fase stond een deel van de planten in een klimaatcel met LED verlichting, in een combinatie van 50% rood en 50% blauw licht. De andere planten stonden in de kas bij 3000 of 6000 lux SON/T licht. In de derde fase stonden alle planten in de kas bij 6000 of 9000 lux en in de 4e en laatste fase kregen de planten 3000 of 6000 lux SON/T. In totaal leverde dit 12 combinaties op. Het onderzoek is uitgevoerd met twee cultivars: de Oriëntal Santander en de LA Yellow Diamond. De bollen zijn in november geplant. De geoogste takken zijn beoordeeld op kwaliteit en houdbaarheid.

De gewasopbouw of gewasstructuur is een belangrijke bepalende factor voor productie en kwaliteit bij roos. Met name het uitlopen van een okselknop en en de daarop volgende uitgroei tot bloemscheut hangen nauw samen met de gewasstructuur. De ideale gewasopbouw is niet gelijk voor alle rassen, terwijl nieuwe rassen elkaar in snel tempo opvolgen. Ook de ontwikkelingen op het gebied van robotisering en mobiele teeltsystemen gaan nieuwe eisen stellen aan de gewasopbouw. De gewasopbouw zal zodanig moeten zijn dat het enerzijds voldoet aan de eisen van de techniek en dat anderzijds een optimale productie en kwaliteit geleverd worden. Dit vraagt om keuzen te maken in teeltstrategieën. Gewasopbouw is een complex proces dat niet los gezien kan worden van plantverband, raseigenschappen, snoeistrategie en klimaat. Om hier meer grip op te kunnen krijgen is een aantal proeven uitgevoerd naar verschillen in plantopbouw. Tevens is een gewasgroeimodel ontwikkeld dat de gewasontwikkeling en gewasopbouw (in 3 dimensies) kan berekenen.

Bij snijrozen is getracht een beeld te krijgen van het microklimaat in het gewas met sensoren die de temperatuur van knop en blad meten, aangevuld met metingen van RV en temperatuur van de omringende lucht. Gelijktijdig is bij 2 cultivars, ‘Passion’ en ‘Avalanche Peach’, en op twee plekken in de kas het vaasleven bepaald. Op die manier werd gehoopt een indicatie te vinden voor de invloed van het microklimaat op het optreden van met name botrytis. De meting bleek niet in staat om een direct verband aan te tonen tussen microklimaat en botrytis. Wel werd duidelijk dat de meest waarschijnlijke oorzaak gezocht moet worden in perioden dat niet belicht wordt in koude luchtstromen in de kas als gevolg van kieren in het scherm en van uitstraling van de knoppen naar een koude hemel. Meten van de temperaturen van knop en blad bleek door de kwetsbaarheid van het thermokoppel moeilijk uitvoerbaar, maar kan eenvoudig vervangen worden door een thermische camera. Aanvullend zal er echter een meetmethode ontwikkeld moeten worden om de RV in de grenslaag rondom knop of blad betrouwbaar te kunnen meten voordat een meting van het microklimaat praktische waarde kan hebben bij het voorspellen van de kans op natslag.

In de bloementeelt van lelies wordt in de wintermaanden belicht voor een goede kwaliteit. De lichtbehoefte van de planten is waarschijnlijk niet de hele trekduur gelijk. In de praktijk wordt aan het einde van de teelt vaak al minder licht gegeven. Fase-afhankelijke belichting zou energie kunnen besparen. In dit onderzoek is de teelt van lelies in 4 fasen opgedeeld. De eerste fase vond steeds plaats in een klimaatcel bij 9°C en duurde bij beide onderzochte cultivars twee weken. In de tweede fase stond een deel van de planten in een klimaatcel met LED verlichting, in een combinatie van 50% rood en 50% blauw licht. De andere planten stonden in de kas bij 3000 of 6000 lux SON/T licht. In de derde fase stonden alle planten in de kas bij 6000 of 9000 lux en in de 4e en laatste fase kregen de planten 3000 of 6000 lux SON/T. In totaal leverde dit 12 combinaties op. Het onderzoek is uitgevoerd met twee cultivars: de Oriëntal Santander en de LA Yellow Diamond. De bollen zijn in november geplant. De geoogste takken zijn beoordeeld op kwaliteit en houdbaarheid.

De Californische trips, Frankliniella occidentalis is een moeilijk te bestrijden plaag in de chrysantenteelt. Dit onderzoek richtte zich op de verbetering van biologische bestrijding met roofmijten en roofwantsen. In een kasproef met 6 opeenvolgende teelten is de bestrijding van trips gevolgd bij 7 soorten roofmijten (phytoseiiden). Van deze soorten was Amblydromalus limonicus de beste verspreider en werd de beste bestrijding van trips bereikt met Amblyseius montdorensis en A. limonicus, beide subtropische soorten. De resultaten met Amblyseius swirskii waren net iets slechter dan deze 2 soorten. Neoseiulus cucumeris , de soort die tot nu toe veel gebruikt is, was net als Neoseiulus barkeri nauwelijks terug te vinden. Ook de inheemse soorten Amblyseius andersoni en Neoseiulus reductus vestigden zich minder goed dan de subtropische roofmijten. Bij Orius is aangetoond dat stuifmeel en bloeiende bankerplanten geschikt zijn voor vermeerdering van Orius laevigatus maar niet voor Orius majusculus . Beide soorten roofwanten konden ook doorgekweekt worden op mycofage mijten. Deze mijten bieden daarom perspectief om roofwantsen in gewassen te ondersteunen. Tot slot is aangetoond dat toplagen met mycofage mijten natuurlijke populaties bodempredatoren zoals bodemroofmijten en kortschildkevers, sterk laten toenemen.

Bij snijrozen is getracht een beeld te krijgen van het microklimaat in het gewas met sensoren die de temperatuur van knop en blad meten, aangevuld met metingen van RV en temperatuur van de omringende lucht. Gelijktijdig is bij 2 cultivars, ‘Passion’ en ‘Avalanche Peach’, en op twee plekken in de kas het vaasleven bepaald. Op die manier werd gehoopt een indicatie te vinden voor de invloed van het microklimaat op het optreden van met name botrytis. De meting bleek niet in staat om een direct verband aan te tonen tussen microklimaat en botrytis. Wel werd duidelijk dat de meest waarschijnlijke oorzaak gezocht moet worden in perioden dat niet belicht wordt in koude luchtstromen in de kas als gevolg van kieren in het scherm en van uitstraling van de knoppen naar een koude hemel. Meten van de temperaturen van knop en blad bleek door de kwetsbaarheid van het thermokoppel moeilijk uitvoerbaar, maar kan eenvoudig vervangen worden door een thermische camera. Aanvullend zal er echter een meetmethode ontwikkeld moeten worden om de RV in de grenslaag rondom knop of blad betrouwbaar te kunnen meten voordat een meting van het microklimaat praktische waarde kan hebben bij het voorspellen van de kans op natslag.