Search

De overgang van de basisschool naar het secundair onderwijs blijkt voor vele studenten een grote stap, zowel op socio-emotioneel als cognitief vlak. Hun welbevinden en motivatie daalt jaar na jaar, terwijl verwacht wordt dat de studenten meer zelfstandig kunnen werken door een beroep te doen op hun zelfregulerende vaardigheden, waaronder zelfreflectie. Studies tonen aan dat motivatie een bepalende invloed heeft op het leerproces van studenten en dat er grote raakvlakken zijn met zelfregulatie en zelfreflectie. Het doel van dit onderzoek is om na te gaan of er een verschil is in de mate van zelfreflectie bij studenten uit de eerste graad secundair onderwijs wanneer zij meer of minder gemotiveerd zijn voor een bepaald vak. Daarvoor werd ook gekeken welke verschillen er bij deze studenten zijn in motivatie tussen de vakken Nederlands, Natuurwetenschappen en Wiskunde. Op een Vlaamse school werden studenten uit het eerste en tweede jaar (N = 171) gevonden die 15 stellingen van een vragenlijst over zelfreflectie, gebaseerd op de Assessing Reflective Thinking in Solving Design Problems (ARTiD)-vragenlijst, en 20 stellingen van de Intrinsic Motivation Inventory (IMI)-vragenlijst, te beantwoorden. Aan de studenten werd gevraagd de vragenlijsten in te vullen voor de vakken Nederlands (N = 146), Natuurwetenschappen (N = 130) en Wiskunde (N = 121). Bij het analyseren werden eerst factor- en betrouwbaarheidsanalyses uitgevoerd voor de vragenlijst van zelfreflectie, waarbij volgende schalen geconstrueerd werden: (a) Monitor, (b) Zelf-evaluatie voor de drie vakken en (c) Retrospectie voor de vakken Natuurwetenschappen en Wiskunde. Bij de vragenlijst van motivatie werden de bestaande schalen van de IMI-vragenlijst behouden en ontstonden volgende clusters: (a) Interesse en plezier, (b) Waargenomen bekwaamheid, (c) Spanning en druk voor alle drie de vakken en (d) Waargenomen keuze, enkel voor Wiskunde. Om het verschil in motivatie tussen de drie vakken te onderzoeken werden Paired-Samples T-tests uitgevoerd. De resultaten tonen aan dat de studenten significant meer gemotiveerd zijn voor Wiskunde dan voor Nederlands en Natuurwetenschappen. Tussen deze laatste twee vakken werd geen significant verschil gevonden. De studenten gaven aan dat ze meer interesse en plezier vinden in het vak Wiskunde, zich bekwamer voelen, minder spanning en druk ervaren en bewust kiezen om te werken voor het vak. Om de samenhang te meten tussen motivatie voor een vak en de mate waarin de studenten aan zelfreflectie doen voor dat betreffende vak werden bivariate correlatie analyses uitgevoerd. De resultaten tonen positieve correlaties aan tussen het monitoren en het zelf-evalueren van het leerproces met interesse, plezier en de bekwaamheid voor het vak voor de drie vakken en met de keuze voor het vak Wiskunde. Er werden eveneens positieve correlaties gevonden tussen retrospectie en interesse, plezier en de bekwaamheid voor Natuurwetenschappen en tussen retrospectie en interesse, plezier, de bekwaamheid en de keuze voor het vak Wiskunde. De correlaties waren steeds hoger bij studenten uit het tweede jaar dan bij studenten uit het eerste jaar. Daaruit kan geconcludeerd worden dat er een positieve samenhang is tussen motivatie voor een bepaald vak en de mate waarin studenten reflecteren over hun eigen leerproces en dat deze samenhang sterker is bij studenten uit het tweede jaar.

Teken zijn een belangrijke vector in de overdracht van de ziekte van Lyme op mensen. De overleving enhet gedrag van teken zou beïnvloed kunnen worden door de manipulatie van hun microhabitat. In eenexperiment zijn we dat nagegaan. De mortaliteit van de teek blijkt negatief gecorreleerd te zijn aan derelatieve luchtvochtigheid en temperatuur en het gedrag positief aan de temperatuur. In het beheer vannatuurgebieden kan hier op worden ingespeeld.

To evaluate correlations between silt and clay fractions determined by pipette method and laser diffraction, samples from Dutch fine marine, fluvial, and loess deposits were analysed by both methods. For fluvial deposits, correlations for fractions 50 µm were excellent (R2 > 0.95), those for 2-4, 4-8, 16-32 and 32-50 µm were satisfactory (R2 = 0.80 - 0.95), while that for the fraction 8-16 µm had an R2 of only 0.68. For marine deposits, correlations for 50 µm were in the same range, but those of all other fractions except 8-16 µm were lower. In the loess samples, correlations for all but the 8-16 µm fraction were unsatisfactory. Laser diffraction gave 42% of pipette clay in marine samples, and 62% in fluvial and loess samples if regressions are forced through 0. Sand fractions detected by laser diffraction were 107% of the sieve fraction in marine samples, and 99% in the fluvial samples. Correlations for fractions smaller than reference size are generally better than those for individual size fractions. Both the 2 µm and the 50 µm boundary cause problems in the comparison. The first because of platy shape of clay minerals, and the second due to both a change in method in the pipette/sieving procedure, and to nonsphericity of particles. Apparently, correlations for clay- and silt-size fractions obtained by pipette method and laser diffraction will be different for each type of sediment.

De MultiPROBE type 104/204 van Canberra Packard is een pipetteerstation dat binnen LVO wordt gebruikt voor monsterhandelingen ten behoeve van klinische vaccinstudies. Het apparaat wordt gebruikt voor het uitvullen van sera en het maken van serumverdunningen voor verschillende antistofbepalingen, met name ELISA's. Deze handelingen, uitgevoerd met het pipetteerstation, zijn vergeleken met de handmatige uitvoering. Uit de experimenten bleek dat invoering van de MultiPROBE voor klinische studies, ter vervanging van handmatige serumhandelingen, geen aanleiding geeft tot systematische en significante veranderingen in de uitslagen van de antistofbepalingen. De correlatie tussen beide methoden is (zeer) goed, zowel voor eenstapsverdunningen als voor verdunningsreeksen. De reproduceerbaarheid van de MultiPROBE is vergelijkbaar en in enkele gevallen zelfs beter dan de handmatige uitvoering.

Teken zijn een belangrijke vector in de overdracht van de ziekte van Lyme op mensen. De overleving enhet gedrag van teken zou beïnvloed kunnen worden door de manipulatie van hun microhabitat. In eenexperiment zijn we dat nagegaan. De mortaliteit van de teek blijkt negatief gecorreleerd te zijn aan derelatieve luchtvochtigheid en temperatuur en het gedrag positief aan de temperatuur. In het beheer vannatuurgebieden kan hier op worden ingespeeld.

Testen werden met elkaar vergele-ken, als mogelijke vervanger van de Vero Neutralisatietest (VN). Aangezien de VN niet geschikt is voor het bepalen van een groot aantal sera is aan het eind van de jaren '80 binnen het RIVM de ToBI ontwikkeld. Deze is inmiddels internationaal geac-cepteerd. Recent is de DAE ontwikkeld in Kopenhagen en gepubliceerd als mogelijke vervanger van de VN. Wanneer de ToBI en de DAE uitgevoerd worden met een tweevoudige verdun-ningsreeks van het serum blijken de testen een goede correlatie te vertonen met elkaar en ook met de VN. De gevoeligheid van de DAE blijkt vergelijk-baar te zijn met de VN, terwijl de ToBI daar een factor 5 a 10 bij achter blijft. In beide testen wordt het beschermingscriterium van 0, 1 IU/ml ruimschoots gehaald, terwijl de minimum immuuntiter van 0,01 IU/ml ook in beide testen gehanteerd kan worden. Als er echter zowel in de ToBI als de DAE gebruik gemaakt wordt van een meerpuntsverdunning i.p.v. een verdun-ningsreeks en daarmee het aantal te bepalen monsters per plaat aanzienlijk wordt verhoogd (factor 6), is de correlatie met de ToBI en de DAE uitge-voerd met een verdunningsreeks van het serum dusdanig slecht dat er getwijfeld kan worden aan de betrouwbaarheid van de uitslag. De conclusie van dit onderzoek is dat zowel de ToBI als de DAE uitgevoerd met een tweevoudige verdunningsreeks van het serum betrouwbare vervangers zijn van de VN, voor wat betreft de snelheid en aantal te bepalen monsters. De mogelijkheid om de DAE/ DELFIA (Delayed time-resolved fluorescence immuno assay) of ToBI te gebruiken met een meerpuntsverdunning van het serum is niet aan te bevelen, vooral in het laagtiterig gebied, waar het verschil tussen positief en negatief bepaald moet worden.

Mathematical models are useful tools for studying many problems in the environmental and public health area. For a reliable development and application of these models modelanalysis has to be an indispensable part of the total modelling process. This modelanalysis usually consists of performing sensitivity- and uncertainty analyses to the model. In this report a methodology is presented for these analyses and a survey is given of available techniques. Moreover some currently used measures for quantifying the uncertainty contribution of the various sources of uncertainty are critically evaluated and improved.

Windlidar is een remote sensing techniek voor het bepalen van wind- velden. Het systeem is gebaseerd op het herkennen van aerosol struc- turen in de atmosfeer met behulp van correlatie technieken. Afmetingen en levensduur vormen de belangrijkste parameters in deze techniek. Het verticale windprofiel kan tot op enkele kilometers hoogte bepaald worden. Op basis van de bij RIVM bestaande lidar-techniek werd een windlidar-systeem ontwikkeld. Vergelijking met KNMI meetgegevens van de meteo mast te Cabauw toonde een goede overeenkomst op alle hoogten.

While breeding for organic farming it is necessary to identify the most appropriate growing conditions in which to perform the selection process. Soil fertility, crop management, yield level and other factors may vary very much between each organic farm, and between organic farms and research institutions where the selection is usually performed. Since plant breeding requires considerable input of resources and the market for organic varieties is limited, it is essential to find the most appropriate selection conditions that will provide acceptable varieties for organic farms.

While breeding for organic farming it is necessary to identify the most appropriate growing conditions in which to perform the selection process. Soil fertility, crop management, yield level and other factors may vary very much between each organic farm, and between organic farms and research institutions where the selection is usually performed. Since plant breeding requires considerable input of resources and the market for organic varieties is limited, it is essential to find the most appropriate selection conditions that will provide acceptable varieties for organic farms.

Indicators for aquatic nature quality are calculated using ecological monitoring data from individual sampling stations. For reporting purposes, these results need to be aggregated and scaled up to higher levels (catchment area, country). This report provides an overview of different existing spatial aggregation methods for this purpose, including an evaluation of their suitability for aquatic ecological indicators. So-called „model-based„ methods, consisting of some sort of „kriging¿ step followed by calculation of the arithmetic mean, appeared to be the most appropriate. Application of these methods to multimetric indicators of aquatic macroinvertebrates in two Dutch subcatchment areas confirmed their suitability. However, the methods that were used were based on aggregation (using kriging) over Euclidian (straight), distances. It is recommended to conduct further research on the suitability of interpolation through stream networks, i.e., through the waterways themselves.

Indicators for aquatic nature quality are calculated using ecological monitoring data from individual sampling stations. For reporting purposes, these results need to be aggregated and scaled up to higher levels (catchment area, country). This report provides an overview of different existing spatial aggregation methods for this purpose, including an evaluation of their suitability for aquatic ecological indicators. So-called „model-based„ methods, consisting of some sort of „kriging¿ step followed by calculation of the arithmetic mean, appeared to be the most appropriate. Application of these methods to multimetric indicators of aquatic macroinvertebrates in two Dutch subcatchment areas confirmed their suitability. However, the methods that were used were based on aggregation (using kriging) over Euclidian (straight), distances. It is recommended to conduct further research on the suitability of interpolation through stream networks, i.e., through the waterways themselves. Indicatoren van de aquatische natuurkwaliteit worden berekend op basis van ecologische monitoringsgegevens van individuele locaties. Deze resultaten dienen t.b.v. hun rapportage geaggregeerd en opgeschaald te worden naar een hoger niveau (stroomgebied, landelijk). Dit rapport geeft een overzicht van verschillende bestaande ruimtelijke aggregatiemethoden voor dit doel, inclusief een beoordeling van hun geschiktheid voor aquatische ecologische indicatoren. Het meest geschikt blijken zogenaamde modelgebaseerde methoden, bestaande uit een interpolatie door een nader te kiezen soort „kriging‟ gevolgd door berekening van het rekenkundig gemiddelde. Toepassing van deze methoden op multimetrische indicatoren van macrofauna uit twee Nederlandse deelstroomgebieden bevestigde hun geschiktheid. De gebruikte methoden waren echter gebaseerd op aggregatie (met kriging) over „Euclidische‟ (rechte) afstanden. Aanbevolen wordt om nog nader onderzoek te doen naar de geschiktheid van interpolatie door stroomnetwerken, d.w.z. via de loop van de waterwegen zelf.

To evaluate correlations between silt and clay fractions determined by pipette method and laser diffraction, samples from Dutch fine marine, fluvial, and loess deposits were analysed by both methods. For fluvial deposits, correlations for fractions 50 µm were excellent (R2 > 0.95), those for 2-4, 4-8, 16-32 and 32-50 µm were satisfactory (R2 = 0.80 - 0.95), while that for the fraction 8-16 µm had an R2 of only 0.68. For marine deposits, correlations for 50 µm were in the same range, but those of all other fractions except 8-16 µm were lower. In the loess samples, correlations for all but the 8-16 µm fraction were unsatisfactory. Laser diffraction gave 42% of pipette clay in marine samples, and 62% in fluvial and loess samples if regressions are forced through 0. Sand fractions detected by laser diffraction were 107% of the sieve fraction in marine samples, and 99% in the fluvial samples. Correlations for fractions smaller than reference size are generally better than those for individual size fractions. Both the 2 µm and the 50 µm boundary cause problems in the comparison. The first because of platy shape of clay minerals, and the second due to both a change in method in the pipette/sieving procedure, and to nonsphericity of particles. Apparently, correlations for clay- and silt-size fractions obtained by pipette method and laser diffraction will be different for each type of sediment.