Search

Roman Jakobson's three-fold classification of translation is recognized as a turning point in translation studies. Though its legacy endures, in the present day it becomes necessary to reconsider this classification due to the evolving definition of the text. The following attempts by later scholars to reconsider his threefold taxonomy are significant to demonstrate "Jakobson’s tripartition is not sufficient for discerning the cultural variety of translation processes, although it has provided its conceptual basis" (Torop, 2008, p. 256). Given its revisited versions, intersemiotic translation may not necessarily be restricted to the translation of a verbal sign into non-verbal sign systems since the binary opposition between verbal and non-verbal signs has recently been problematized with multimedia forms. Although adaptations from literary works to multimodal texts such as film, music, opera, and theater are frequent, attempts to assess these activities within the context of intersemiotic translation might be regarded as a relatively recent area of study. Since this type of re-creation involves the transformation from a single language system into a text created by multimodal forms -light, stage design, choreography, actor/actress gestures, music- the translation logic suggests a different procedure. The purpose of this article is to argue that stage adaptations from literary works can be viewed as intersemiotic translations and the process is two-fold. The stage adaptation of the book Deli Kadın Hikayeleri (Mad Woman Tales) by Nok Tiyatro will be used as an example to demonstrate the transformation of linguistic signs into multimodality., Roman Jakobson’un çeviriye dair ortaya koyduğu üçlü sınıflandırma çeviribilimde mihenk taşı olarak kabul gören bir sınıflandırmadır. Bu sınıflandırma günümüze de birçok çalışma için altyapı oluşturmuş olsa da değişen metin tanımları, bu kategorizasyonun gözden geçirilmesini gerekli kılmıştır. Çeviriye dair kavramsal temel oluşturmuş olan Jakobson’un üçlü sınıflandırması günümüzde çevirinin kültürel çeşitliliğini ifade etmede yetersiz kalmaktadır (Torop, 2008, s. 256). Bu bağlamda kendisinden sonra gelen araştırmacıların bu sınıflandırmayı yeniden ele aldığı görülmektedir. Yeniden ele alınan sınıflandırmalar dikkate alındığında ise göstergelerarası çevirinin yalnızca dilsel sistemlerden dil-dışı gösterge sistemlerine çeviri ile sınırlı olmadığı görülmektedir. Bunun sebebi dönüşen tanımlarla birlikte dilsel ve dil-dışı ikiliğinin de bulanıklaşması ve çok ortamlı metinlerin çoğalmasıdır. Edebi eserlerden film, muzik, opera, tiyatro gibi çok-modlu metinlere uyarlamalara sıkça rastlansa da bu etkinlikleri göstergelerarası çeviri olarak ele almak görece yeni bir alan olarak görülmektedir. Bu tür bir çeviri pratiği dilsel üründen yalnızca dilsel olmayan -ışık, sahne tasarımı, koreografi, sanatçı performansları, muzik gibi- çok-modlu ifade biçimlerine dönüşümü içerdiği için, buradaki çeviri mantığı farklı boyutta ele alınmalıdır. Bu kapsamda çalışmada, edebi eserlerden sahneye uyarlamaların göstergelerarası çeviri olarak ele alınabileceği fikri tartışılmış, Deli Kadın Hikayeleri kitabının Tiyatro Nok tarafından yapılan sahne uyarlaması dilsel öğelerin çok-modluluğa dönüşümünün örneklendirilmesi amacıyla kullanılmıştır.

19. yüzyıldan itibaren Batı merkezli Kur’an araştırmalarında en çok öne çıkan çalışma alanlarından birisi, Kur’an’ın metin yapısı olmuştur. 20. yüzyılın son çeyreğine kadar Kur’an’ın sistematik olmayan bir metin yapısına sahip olduğu yönünde hâkim bir kanaat bulunmaktadır. 1980’lerle birlikte ise Kur’an sûrelerinin belirli bir edebî bütünlüğe sahip olduğu varsayımı temelinde yeni yaklaşımlar ortaya çıkmaya başlamıştır. Hatta bu çalışmalar, müstakil sûrelerin bütünlüğünü tespit etme girişimleriyle sınırlı kalmayarak, araştırma alanlarını sûre çiftleri ve sûre gruplarına kadar taşımıştır. Batılı çalışmalarda bu denli önemli bir evrilmenin nedenlerinin tespiti, oryantalizmin kurumsallaştığı 19. yüzyıldan başlayarak günümüze kadar uzanan bir süreç analizine ilâveten, bakış açısında meydana gelen bahsi geçen kırılmanın öncesi ve sonrası arasında mukayeseli analizle desteklenen bir incelemeye muhtaçtır. Bunun için öncelikle 19. yüzyıldan itibaren Kur’an araştırmalarında etkili tarihsel-eleştirel metotlar ve Kur’an araştırmalarında öne çıkan araştırmacılar ile sınırlı bir analiz gerçekleştirilmiştir. Müteakiben, Kur’an metninin bütünlüğüne yönelik çalışmaların arka planında hangi teorik ve metodolojik etkilerin bulunduğunu tespite matuf analizler konu edilmiştir. Bu bağlamda elde edilen teorik birikim üzerinden Kur’an’ın metin bütünlüğünü tespite yönelik öne çıkan yaklaşımlar, önde gelen araştırmacıların referans metinlerinden hareketle irdelenmiştir. Neticede, söz konusu çalışmaların akademik nitelikli ve daha ileri araştırmaları hak eden bir yöntem ve içeriği haiz oldukları sonucuna varılmıştır. Diğer yandan, ilgili çalışmalarda indirgemecilik, genellemecilik, tarihsel veri sıkıntısı ve eklektisizm gibi bazı eleştiriye muhtaç hususların bulunduğu tespit edilmiştir., One of the most prominent areas of study in Western-centered Qur’anic studies has been the textual structure of the Qur’an. Until the last quarter of the 20th century, there is a prevailing opinion that the Qur’an has an unsystematic textual structure. With the 1980s, new approaches are beginning to emerge on the basis of the assumption that the Qur’anic surahs have a certain literary unity. These studies are not limited to attempts to determine the unity of individual surahs, and they carried their research areas to surah pairs and surah groups. In order to assess the reasons for such an important evolution in Western studies, process analysis is needed starting from the 19th century, when orientalism was institutionalized, to the present day. In addition, a review supported by comparative analysis between before and after the mentioned break in perspective is required. For this, first of all, an analysis limited to historical-critical methods effective in Qur’anic studies and prominent scholars in Qur’anic researches since the 19th century is carried out. Subsequently, analyzes aiming at determining which theoretical and methodological effects exist in the background of studies on the unity of the Qur’anic text are discussed. Based on the theoretical knowledge obtained in this context, prominent approaches to determine the textual unity of the Qur’an are examined with reference to the reference texts of leading scholars. As a result, it is concluded that the studies in question have a method and content that is of academic quality and deserves further research. On the other hand, it is noted that there are some issues in need of criticism, such as reductionism, generalization, historical data shortage, eclecticism in related studies.

Çalışmamızda çivi yazılı belgeler ışığında “Eski Mezopotamya ve Anadolu’da Kadın Mektupları ve Kadın İle İlgili Edebi Metinler (MÖ II. Binyılın Sonuna Kadar)” konusu incelenmiştir. İki bölüme ayrılan çalışmanın birinci bölümünde Eski Mezopotamya Toplumlarında Kadın Mektupları ve Edebi Metinleri başlığı altında Mezopotamya’da yaşamış toplumlara ait kadın mektupları ve edebi metinleri, ikinci bölümde ise Anadolu Toplumlarında Kadın Mektupları ve Edebi Metinleri başlığı altında Anadolu’da yaşamış toplumlara ait kadın mektupları ve edebi metinleri incelenip değerlendirilmiştir. Bu bağlamda birincil kaynaklar olarak çivi yazılı metinlerin şimdiye kadar yayınlanmış olanlarından yararlanılarak Eski Mezopotamya ve Anadolu toplumlarında kadınların sosyal, siyasi, ekonomik ve hukuki alandaki statülerinin ortaya konulması amaçlanmıştır.Bu itibarla Eski Mezopotamya ve Anadolu toplumlarında kadın mektupları ve edebi metinlerine yer verilmiş olup özellikle mektubu yazan kişinin muhataplarına karşı olan hitap şekilleri, mektubun ilk kısmında yazılan selamlama bölümü ele alınıp gerek siyasi gerekse sosyal alanda kadının konumuna açıklık getirilmiştir. Bu noktada ataerkil bir yapıya sahip olan Mezopotamya toplumlarında kadının sosyal ve siyasi statüsü bakımından erkeğe kıyasla daha kısıtlı haklara sahip olduğu görülmüştür. Anadolu’da ise Asur Ticaret Kolonileri Dönemi’nde ve Hitit Dönemi’nde kadın, siyasi, sosyal, ticari ve dini yaşamdaki etkinliği ile toplum içerisinde ve idari yapıda diğer dönemlere göre daha üstün bir statüde yer almıştır. Bu durum uzun süreli olmamış, kadının tarih boyunca erkeğin yanında ikinci planda yer aldığı sonucuna ulaşılmıştır. In our study, the subject of "Women's Letters and Literary Texts in Ancient Mesopotamia and Anatolia (Until the End of the 2nd Millennium BC)" was examined in the light of cuneiform documents. In the first part of the study, which is divided into two parts, the women's letters and literary texts belonging to the societies that lived in Mesopotamia were evaluated under the title of Women's Letters and Literary Texts in Ancient Mesopotamian Societies. In the second part, Women's Letters and Literary Texts in Anatolian Societies were examined. In this context, it is aimed to reveal the social, political, economic and legal status of women in Ancient Mesopotamia and Anatolian societies by using the cuneiform texts as primary sources. In this respect, in Ancient Mesopotamian and Anatolian societies, women's letters and literary texts were included, especially the forms of addressing to the addressees of the person who wrote the letter, the greeting section written in the first part of the letter, and the position of women in both political and social fields were clarified. At this point, it was seen that in Mesopotamian societies, which had a patriarchal structure, women had more limited rights compared to men in terms of social, political and status. During the Assyrian Trade Colonies Period in Anatolia and the Hittite Period, women had a superior status in the society and administrative structure with their effectiveness in political, social, socio-economic and religious life. This situation did not last long, and it was understood that women took the secondary place next to men throughout history.

Kur'an'ın metin yapısı, XIX. yüzyıldan itibaren Batılı Kur'an araştırmalarının en dikkat çekici konuları arasında yer almıştır. Bahsi geçen dönemle birlikte beliren `dağınık metin` tasavvuru, 1980'lere kadar devam etmiştir. Sonrasında, Kur'an'ın `bütüncül metin` olduğu varsayımı temelinde yeni yaklaşımlarla karşılaşılmaktadır. Bu kapsamda, kısa Mekkî sûrelerden başlayıp Kur'an metninin tamamına uzanan seviyelerde bütünlük arayışını ifade eden esaslı bir literatür teşekkül etmiştir.Kur'an metininin yapısına ilişkin Batılı tasavvurda meydana gelen böylesine önemli bir evrilmenin nedenlerinin tespiti, Batılı Kitâb-ı Mukaddes ve Kur'an araştırmalarının tarihî ve teorik arka planının aydınlatılmasıyla mümkündür. Bu zaviyeden bakıldığında, XIX. yüzyıldan XX. yüzyılın son çeyreğine kadar bahsi geçen alanlarda tarihsel-eleştirel metotların etkili olduğu görülmekte ve bu etki neticesinde Kur'an'ın tarihsel metin olarak incelendiği bir döneme tanık olunmaktadır. Bu süreçte Kur'an'ın kendi tarihini aydınlatacak en otantik tarih metni olarak telakki edilmesi ise, metnin kronolojik tertibine yönelik arayışları beraberinde getirmiştir. Bu dönemde hâkim kanaat, mevcut tertibi itibariyle pek çok edebî `kusur` barındırdığı düşünülen Kur'an metninin, bir tarihsel akış sunmaktan da hayli uzak bir yapıda olduğu şeklindedir. Ne var ki, Kur'an metninin kronolojik tertibine ilişkin çalışmalar, ne tarihsel akış ne de varsayılan edebî sorunsalların çözümü hususunda kayda değer neticeler doğurmuştur. Bu durum, `metin yapısı probleminin` çözümü bağlamında yeni arayışları beraberinde getirmiştir.1950'lerden sonra çağdaş edebiyat kuramlarında ve Kitâb-ı Mukaddes araştırmalarında önemli gelişmeler yaşanmıştır. Bu dönemde bahsi geçen alanlarda metin-merkezli yaklaşımların öne çıkması ve metnin kendisinin; yazarından ve tarihinden daha güçlü bir otorite haline gelmeye başlaması, Kur'an'ın Mushaf tertibinin mantığı üzerinde yoğunlaşan bir literatürü teşvik etmiştir.Söz konusu arka planda öne çıkan üç yaklaşımdan birincisine göre, metin bütünlüğünün tespiti için Kur'an, kendi tarihinde metinlerarası bir okumaya tabi tutulmalıdır. Bunun için İslam literatüründen ziyade; kâhin sözleri, kaside, Kitâb-ı Mukaddes gibi `harici` verilere müracaat edilmelidir. İkinci yaklaşımda Kur'an metni, büyük ölçüde tarihinden bağımsız olarak temalar, hitap ifadeleri, kalıp ifadeler, tekrarlar ve retoriğe konu olan bazı unsurlar yardımıyla incelenmelidir. Üçüncü yaklaşımda Kur'an'ın Grek değil Sami kültürüne ait bir metin olduğu, Sami retoriğinde metinlerin doğrusal (lineer) ilerlemekten ziyade simetrik yapılardan oluştuğu vurgulanmaktadır. Yine bu kapsamda bazı sûrelerin ve âyet pasajlarının sahip olduğu varsayılan simetrik yapılardan hareketle bunların dinsel çoğulculuk mesajı içerdiği iddia edilmektedir. Bütün bu yaklaşımların, kayda değer bulguların yanı sıra yer yer öznellik, genelleştirme, indirgemecilik, eklektisizm ve tarihsel veri sıkıntısı gibi birtakım zafiyetler barındırdığı görülmektedir. The structure of the Qur'anic text has been one of the most attention-grabbing subjects of the Western Qur'anic studies since the nineteenth century. The concept of `scattered text` with the aforementioned period continued until the 1980s. Since then, new approaches have appeared on the basis of the assumption that the Qur'an is a `holistic text`. In this context, a significant literature has emerged which can be expressed as the search for the unity in such levels from short Meccan suras to the whole of the text.The reasons for this differentiation in the Western conception of the Qur'anic text can only be revealed by illuminating the historical and theoretical background of the Western Biblical and Qur'anic studies. Considering this aspect, it is seen that historical-critcal methods are effective on the aforementioned fields from the 19th to the last quarter of the twentieth century. As a result of this influence, a period in which the Qur'an is analyzed as a historical text is witnessed. In this process, the fact that the Qur'an is seen as the most authentic history text to illuminate its own history has brought about the search for the chronological order of the text because the Qur'an, which has many literary `flaws` in its current composition, is far from presenting a historical flow as well. However, the studies on the chronological order of the Qur'anic text have not produced notable results in terms of either the historical flow or the solution of presumed literary problems of the Qur'anic text. This fact brought new searches for the solution of `the problem of text structure`.After the 1950s, there have been significant developments in the contemporary literary theories and Biblical studies. The emergence of text-centered approaches during this period and the fact that the text itself became a more powerful authority than its author and history encouraged a literature focusing on the logic of the Mushaf arrangement of the Qur'anic text.According to the first of the three prominent approaches in this background, the Qur'an must be subjected to an intertextual reading in its history in order to determine the unity of the text. To do this, rather than Islamic literature, it should be applied to such `external` datum as kâhin sayings, qasîda and the Bible. In the second approach, the unity of the Qur'anic text, largely independent of its history, should be analyzed with the help of its themes, expressions of addressee, formulaic expressions, repetitions and some rhetorical elements. In the third approach, it is highlighted that the Qur'an is not a Greek but a Semitic text and in the semitic rhetoric, texts are composed of symmetrical (cyclic) structures rather than linear (prologue-development-epilogue) ones. In this approach, it is also claimed that some surahs and verse passages contain the message of religious pluralism based on the supposed symmetrical structures. In addition to significant findings, it turns out that all these approaches, at certain points, have some weaknesses such as subjectivity, generalization, reductionism, eclecticism and shortage of historical data. 344

Url: http://sutad.selcuk.edu.tr/sutad/article/view/1057, Ağızlar, fonolojik, morfolojik, sentax, söz varlığı açısından çeşitli farklarla standart dilden ayrılan konuşma biçimleridir. Standart dil ile yazılan eserlerde çeşitli sebeplerle ağızlara yer verildiği görülmektedir. Metinlerde ağız kullanımı, Toplumcu-Gerçekçi yazarlar tarafından tercih edilmiştir. Ağızlar, işlenen olayın gerçekçiliğini ve okur karşısındaki etkisini arttırması, toplumla arasındaki bağı göstermesi amacıyla metinlerde kullanılmıştır. Bu çalışmada, Bekir Yıldız’ın hikâyelerinde kullandığı ağızlar incelenmiştir. Metinler, standart dille yazılmış, diyaloglarda ve iç monologlarda ağız kullanılmıştır. Fişlenen malzeme fonoloji, morfoloji, sentax ve söz varlığı başlıkları altında incelenmiştir. Kullanılan ağız, Leyla Karahan’ın sınıflandırmasına göre Doğu Grubu Ağızıdır. Yazarın doğuda geçen hikâyelerinde ağızlara rastlanmış, fakat kent yaşamında, özellikle Almanya yolcusu olan kahramanların dilinde rastlanmamıştır. Metinlerde fonolojik ve morfolojik açıdan bölgeye özgü tipik ağız özelliği barındıran malzemenin yanı sıra, söz varlığı açısından ilgi çekici, yöreye özgü yerel sözcükler, deyim ve atasözleri, dualar, beddualar, yemin ifade eden kalıplar, ünlemler, argo sözler yer almaktadır. Derleme Sözlüğü, Bölge Ağızlarında Atasözleri ve Deyimler Sözlüğünden yararlanılarak verilerin Doğu Grubu Ağızlarının konuşulduğu bölgelerde yaygın biçimde kullanıldığı tespit edilmiştir. Edebi metinlerde ağız kullanımı, ağız derlemelerine ait bir doküman olarak incelenebilir. Bu tip çalışmalar Derleme sözlüğüne katkı sağlayacaktır. Almanya’da geçen hikâyelerde bulunmayan ağız ve değişen söz varlığı toplumsal yapı ve dildeki değişmeleri göstermektedir., Dialects are different from the standard language in terms of morphology, syntax and vocabulary. Literary works, written with the standard language, can also contain dialects for various reasons. Socialist-Realist writers prefer to use dialects in their literary works. Dialects are employed in literary works to increase the reality of the subject matter, to boost the subject matter’s impact on the reader. In this study, the dialect used in Bekir Yıldız’s stories is analyzed. Texts, written with the standard language, contain dialects within dialogues and interior monologues. The specified data are analyzed under the subtitles of phonology, morphology, syntax and vocabulary. The dialect can be characterized as “East Group Dialect” according to Leyla Karahan’s classification. Dialects are used in Yıldız’s stories that are taking place in the East, yet they are not used in the city life and especially in the language of the characters going to Germany. In the texts, in addition to material features typical of the region in terms of phonological and morphological aspects, there are local words, idioms and proverbs, prayers, impracation phrases of attestation, expressions of swearing, exclamations and slangs which are interesting in terms of vocabulary. Dialect used in literary works can be examined as a document of dialect compilations. The fact that dialect is not employed in the stories taking place in Germany shows the changes in the social structure and language.

Ceres which is originally an Arabic word is used as bell, rattle in Turkish; as derâ in Persian. Having a long past, bell and rattle had different areas of use inancient life system. Ceres became a tool providing the communicationbetween caravan and the person in front of the caravan; performed thefunctions of preparation, setoff, holding the group together especiallyduring the times when the caravan trade was widespread. Besides tofollow fowlers, they were worn rattles to their feet.Indicators of bell and rattle attracted authors mostly with areas ofuse mentioned above in classical poetry which includes elements aboutdaily life because of various reasons. While the word ceres was used toexpress church bell time to time in poetry, mostly camel bell whichbecame the symbol of caravan trade was meant.Thanks to various features such as being hollow, being in theupside-down position, being so delicate, being involuntary, sounding allthe time, being heard far away, being put grass in it to block its soundand with its shape ceres provided the inspiration for authors. Besidestheme of passage and travel stands out in couplets about ceres.Expressing different situations inside them, in these travels lamentationwhich was caused because of troubles during the passage wasexpressed with the indicator of ceres.Authors managed to make rich and colourful images from thepoint of these features. In this work the couplets in which the wordceres (rattle, bell etc.) takes place have been detected by searchingdivans; the reflection of ceres to literary text and imaginary elementsformed around ceres have been emphasized Arapça bir kelime olan ceres, Türkçede çan, çıngırak; Farsçada derâ şeklinde kullanılır. Geçmişi çok eski dönemlere uzanan kadar çan ve çıngırak, eski hayat sisteminde farklı kullanım alanları bulmuştur. Özellikle kervancılığın yaygın olduğu dönemlerde çan, kervanın başındaki kişi ile kervan ve kafile arasında irtibat sağlayan bir araç olmuş; hazırlanma, yola çıkma, kafileyi bir arada tutma gibi fonksiyonlar icra etmiştir. Bunun yanında avcı kuşları takip edebilmek amacıyla ayaklarına çıngıraklar takılmıştır. Gündelik hayata ait unsurlara çeşitli gerekçelerle yer verilen Klâsik şiirde, çan ve çıngırak göstergeleri daha çok yukarıda bahsedilen kullanım alanlarıyla şairlerin ilgisini çekmiştir. Zaman zaman şiirde kilise çanını ifade etmek için de ceres kelimesi kullanılmıştır. Fakat ceres göstergesi daha çok kervancılığın sembolü hâline gelen deve çanı için kullanılmıştır. Biçimi, içinin boş olması, baş aşağı durması, hassas olması, gayriihtiyariliği, sürekli ses çıkarması, uzaklardan duyulması, sesini engellemek amacıyla içine ot tıkılması gibi özellikleri ile ceres, şairlere ilham kaynağı olmuştur. Bunun yanında ceresle ilgili beyitlerde yol ve yolculuk teması dikkat çekmektedir. Farklı durumları ifade eden bu yolculuklarda, yol boyunca çekilen sıkıntılardan doğan feryat ve figanlar, âh edip ağlamalar hep ceres göstergesi ile ifade edilmiştir. Şairler, bu özelliklerden hareketle ceres kavramı etrafında zengin ve renkli imajlar oluşturmuşlardır. Bu çalışmada, divanlar taranarak ceres (derâ, zil vb.) kelimesinin geçtiği beyitler tespit edilmiş; ceresin, edebî metne yansıyış şekli ve ceres etrafında oluşturulan hayal unsurları üzerinde durulmuştur.

ÖZETEsthetic, which is the knowledge about the beauty in general, is a speafically a set of knowledge based upon the relation bettween the beauty and the art work that can be acknowledged as an appearence of a special kind formed by the artist. The literary art, which is a piece of art by itself, has its own different beauty concepts stemming from diverse apprehension. Therefore with the prospect of assessment and comprehension of the literary work, the role by the help of which we can see the underlying beauty of the art cannot be ignored. In this piece of writing, the importance of esthetic knomledge in the process of assesment and formation of the piece of art will be dwelt on while staying more focused the frame of literary art. Genel anlamda güzel hakkındaki bilgi olan estetik, daha dar anlamda güzelliğin sanatçı tarafından oluşturulan özel bir yapıdaki görünüşü olan sanat eseri ile ilişkisi üzerinde duran bilgi alanıdır. Bir sanat eseri olan edebi eserin oluşumunda da farklı kabullerden kaynaklanan farklı güzellik anlayışları vardır. Bir sanat eserini anlayıp değerlendirmede eserin gerisindeki güzellik anlayışını bilmenin rolü inkâr edilemez. Bu yazıda daha çok edebi eser çerçevesinde kalarak sanat eserinin oluşum ve değerlendirme sürecinde estetik bilginin yeri üzerinde durulacaktır.

This study has been conducted to determine whether ELT teachers’ perceptions, beliefs, perspectives and practices about the use of literature depending on their educational background, Faculty of Education or Letters, vary during their teaching practices in reading classes. The study also aims to reveal to what extent and how often teachers use literary texts, what kind of extra materials they use, how they incorporate literature into ELT in their reading classes, and the underlying reasons as to why they use or do not use literature depending on their educational background. The study has been conducted with 140 preparatory class instructors working both at foundation and state universities in Turkey. The data have been collected through a questionnaire, specifically designed for the study. The data were evaluated on SPSS (Statistical Package for the Social Sciences). The findings reveal that ELT teachers who graduated from Faculty of Education, like ELT teachers who graduated from Faculty of Letters, believe in the significance and necessity of literature in their reading classes, but do not see themselves as competent in literature use as teachers who graduated from Faculty of Letters. The findings also reveal that curriculum restriction and insufficient class time are a big hindrance against the use of literature in reading classes., Bu çalışma İngiliz Dili öğretmenlerinin kendi eğitim altyapılarına göre; Eğitim Fakültesi ya da Edebiyat Fakültesi; okuma derslerinde edebiyat kullanımı ile ilgili algılarının, inançlarının, bakış açılarının ve uygulamalarının farklılık gösterip göstermediğini saptamak için yapılmıştır. Çalışma aynı zamanda öğretmenlerin okuma derslerinde edebi metinleri ne ölçüde ve nasıl kullandıklarını, ne tür ekstra materyaller kullandıklarını, edebiyatı İngiliz Dili Eğitimine nasıl kattıklarını, eğitim altyapılarına bağlı olarak edebiyat kullanma ya da kullanmama ile ilgili esas sebepleri de ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırma Türkiye’de hem devlet hem de vakıf üniversitelerinde çalışan 140 İngilizce okutmanı üzerinde gerçekleştirilmiştir. Veriler özellikle bu çalışma için tasarlanmış anket yoluyla toplandı. Elde edilen veriler SPPS (Sosyal Bilimler İstatistik Programı) yoluyla değerlendirildi. Bulgular Eğitim Fakültesi mezunu İngilizce Öğretmenlerinin aynen Edebiyat Fakültesi mezunu İngilizce Öğretmenleri gibi okuma derslerinde edebiyatın önemine ve gerekliliğine inandıklarını fakat edebiyat kullanımında kendilerini Edebiyat Fakültesi mezunları kadar yeterli görmediklerini ortaya koyuyor. Bulgular ayrıca müfredat sınırlamasının ve yetersiz ders saatlerinin de okuma derslerinde edebiyat kullanımına karşı engel oluşturduğunu ortaya koyuyor.

TEZ9111 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2013. Kaynakça (s. 53-57) var. x, 61 s. : tablo ; 29 cm. Edebi metinlerin yabancı dil öğretimindeki yeri ve önemi, popülerliğini uzun yıllar boyu sürdürmüş bir konudur. Edebiyat; kültürel beslenme, dilbilimsel becerilerin gelişimi ve İngiliz Dili Eğitimi Bölümündeki öğrencilerin kişisel becerileri için oldukça gerekli bir materyaldir. Bu çalışmanın amacı, İngiliz Dili Eğitimi Bölümü öğrencilerinin edebi metinlerin okunması konusundaki tercihlerini belirlemektir. Bu çalışma, öğrencilerin edebiyat derslerinde okumayı tercih edecekleri metinlerin hangileri olabileceği ve bu metinlerin nasıl seçilebileceği konusunda öğretmenlere yardımcı olabilmeyi de amaçlamaktadır. Bu araştırma içindeki amaclarimizdan biri de, öğrencilerin, edebi metinlerin konusu ve işledikleri temaların hangi ölçütlere göre belirlenebileceği konusundaki tercihlerini ortaya çıkarmak ve birer okuyucu olarak, bu tercihler doğrultusunda öğrencilerde farkındalık oluşturmaktır. Bu çalışma, Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi İngiliz Dili ve Eğitimi Öğrencilerinin katılımı ile, öğrencilerin uygulanan anketteki sorulara ve araştırmacının yaptığı sözlü görüşmeler esnasında sorduğu sorulara verdikleri yanıtlar ile, öğrencilerin dersler sırasında seçilen edebi metinlerle ilgili aldıkları kısa notlardan ortaya çıkan sonuçlara göre hazırlanmış, herbir soru ayrı bir başlık altında incelenmiş ve ortaya çıkan bulgular SPSS v.16. (Sosyal Bilimler İstatistik Paketi) kullanılarak analiz edilmiş ve katılımcıların tercihlerine bakılarak bir sonuca ulaşılmıştır. The effects and importance of literary texts as valuable authentic material in foreign language teaching has always kept its popularity alive through years. Literature is essential for cultural enrichment, linguistic competence and personal involvement of students in English Language Teaching (ELT) Departments. The aim of this study is to find out the preferences of ELT students about reading literary texts. This study focuses on the attitudes of the students about choosing the type of literary texts to read as class assignments. Particular emphasis has also been put on the attitudes of the students regarding selection of themes and subjects within literary texts. The data for our study comes from questionnaires which were administered to students of the ELT Department of Çukurova University, interviews and field notes taken by students during literature courses, regarding their ideas about literary texts chosen as course materials. The overall data were analysed carrying out a chi-square, non-parametric test of SPSS v.16. (Statistical Package for Social Sciences). The results of this study have potential implications regarding assisting instructors of ELT departments in choosing texts for literature classes and encouraging students to enjoy reading becoming life-long readers.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2004, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2004, Bu tez çalışmasında kent mekanının tasarımı ve sürdürülebilirliği sürecinde, kullanıcı ve kent arasındaki etkileşimin (deneyimin) ne ölçüde etkin olduğu araştırılmıştır. Çalışma, tasarım sürecine etkiyebileceği düşünülen bazı kavramların ip uçlarını da beraberinde getirmiştir. Kent ve kullanıcısı arasındaki etkileşimin analizi, yerleşik yaşamın bu iki aktif öznesinin, varlıklarını olumlamak üzere birbirlerine ihtiyaç duyduklarını doğrular niteliktedir. Etkileşimin doğal sonucu olan deneyimleme durumu ise, kent mekanının sürdürülebilirliğine ve dönüşümüne etkiyen önemli bir veri olarak karşımıza çıkmaktadır. Yazarların herhangi bir tasarım sorumluluğu ve tasarımcı kaygısı gütmeden kaleme aldıkları edebi metinler, kişisel deneyimlerin özgür ifadelerini de bünyelerinde barındırırlar. Kent mekanının değişik kullanıcılarla tanımlanan, farklı zaman aralıklarındaki deneyim ifadelerini incelemek üzere, aktarım biçimlerinden edebiyat ve edebi metinlerin seçilmesinin öncelikli nedeni budur. Beyoğlu Bölgesi’nin 1870-2000 yılları arasındaki , 4 farklı kullanıcı grubunu kapsayan ve her biri kendi döneminde kaleme alınmış edebi metinlerden, her bir döneme ait ‘kullanıcı / kent-mekan / deneyim’ ifadeleri kullanıcı- mekan etkileşimi okumasını daha net bir şekilde ortaya koymak amacıyla ayrıştırılmıştır. Ayrıştırılan deneyim ifadeleri üzerinden yapılan okuma, kent-kullanıcı etkileşiminin mekanın dönüşümü sürecindeki etkisini izlenebilir kılmakta ve deneyim olgusunun, kent mekanının sürdürülebilirliği ve tasarımı sürecindeki konumunu tartışmaya sunmaktadır., In this thesis work, the rate of effectiveness of the user- city intersection in the process of urban design and sustainability is investigated. The study has put forth several concepts that seem to affect the urban space design process. The analysis of the intersection between the city and the user, verifies that these two actors have a need for each other to justify their mutual existance. The act of experiencing, as a natural cocequence of this intersection, stands as a rather critical input effecting the transformation and sustainability of urban space. The literary texts written by authors who neither take a design responsibility nor have design anxiety, are the face expressions of their personal experiences. This has been the main motive for choosing literature and the literary texts to study the statements of experiency, described by changing users in different time intervals. The user/ city-space/ and the experiencing statements, taken from literary texts which are written in 4 different eras with different user groups in the Beyoğlu region between 1870- 2000 have been disintagrated. The reading made over the experiencing statements clarifies the affects of the user- city interaction on the transformation process of space and starts a discussion on the role of the experiencing statements upon the design process, and sustainability of the urban space., Yüksek Lisans, M.Sc.