Search

Inland Navigation via the Moselle : Regional Sources of Documentation and Tracks for Research. Inland navigation via the Moselle between the urban district of Nancy and its confluence with the Rhine is essential to regional and local economy ; as early as the 19th century it supports mainly the coal and steel industry. It required permanent efforts to adapt to the changing and raising needs of economic actors. These historical developments have left a record of various archives about major works in the inland rivers and ports. Some sources on never started projects enlighten promising fields for further research in economic and social history. We can mention for example a project aimed at providing the Lorraine coal mines their own waterway., De scheepvaart op de Moezel : stand van zaken van de departementale bronnen en pistes voor verder onderzoek. De scheepvaart op de Moezel tussen de agglomeratie rond Nancy en de samenvloeiing met de Rijn, is sinds de negentiende eeuw op de zware industrie gericht, en is van essentieel belang voor de lokale economie. Dit bracht voortdurende aanpassingen aan de steeds groeiende behoeften van de economische actoren met zich. Deze ontwikkelingen hebben grote hoeveelheden aan informatiebronnen opgeleverd, die vooral draaiden om de werkzaamheden aan de waterwegen en de havens. Sommige bronnen over nooit uitgevoerde projecten brachten onderzoekers informatie over de economische en politieke bekommernis van belangengroepen en hun wensen, zoals het project om de Lotharingse steenkoolmijnen met een eigen waterweg uit te rusten., Mellard Sébastien. La navigation fluviale en Moselle : état des sources départementales et piste de recherche. In: Revue belge de philologie et d'histoire, tome 94, fasc. 4, 2016. Histoire médiévale, moderne et contemporaine – Meddeleeuwse, Moderne en Hedendaagse Geschiedenis. pp. 1005-1013.

Wat het stadsproject zo kenmerkend maakt voor de moderne stedenbouwkundige concepten, is de soepele, transversale aanpak. Kan zo'n aanpak een herkoppeling van steden, havens en rivieren teweegbrengen? Of zal die de huidige ontkoppeling net versterken in een context waar de marktlogica gunstiger is voor de wooneconomie dan voor de productieve economie? Deze vraag is vooral prangend in de Brusselse Kanaalzone, op de kruising van grote uitdagingen: stedelijke verdichting in een context van bevolkingsgroei, herontwikkeling van het riviertransport als duurzaam alternatief voor het wegtransport en verbetering van het waterbeheer. Dit artikel zal meer inzicht geven in de evolutie van de relatie stad-haven door de interacties tussen de projecten van de verschillende betrokken actoren. Op basis van een ruimtelijke en temporele benadering tonen de resultaten aan dat de projecten, door hun concrete invulling, bijdragen tot het overnemen van de functionalistische breuklijnen uit het industriële tijdperk, die teweeggebracht werden door het heersende economische klimaat. Uit het projectproces ontstaan echter nieuwe kaders voor dialoog tussen stad en haven. Die vaststellingen vormen de basis voor enkele denkpistes met het oog op de herkoppeling stad-haven. Le projet urbain, par la démarche souple et transversale qu’il produit, est emblématique des concepts urbanistiques contemporains. Cette approche peut-elle opérer une reconnexion entre villes, ports et fleuves ? A contrario, pourrait-elle renforcer la déconnexion en cours, dans un contexte où les logiques de marché sont plus favorables aux sphères d’économie résidentielle qu’aux sphères productives ? Cette question se pose particulièrement à Bruxelles, dans la zone du Canal, intersection d’enjeux majeurs : densification urbaine dans un contexte de croissance démographique, redéploiement du fret fluvial comme alternative durable au réseau routier et amélioration de la gestion de l’eau. L’objectif de cet article est de cerner l’évolution de la relation ville-port par les interactions entre les projets des différents acteurs concernés. À travers une approche spatio-temporelle, les résultats montrent que via leurs matérialisations, les projets participent à reproduire les coupures fonctionnalistes de l’ère industrielle, causées par l’environnement économique dans lequel ils s’inscrivent. Par contre, à travers leur processus, de nouveaux cadres de dialogue ville-port apparaissent. Ces constats fondent quelques pistes pour une reconnexion de la ville et de son port. Due to a flexible and cross-cutting approach, the urban project is emblematic of contemporary urbanistic concepts. Can this approach reconnect cities, ports and waterways? On the contrary, can it reinforce the disconnection under way, in a context in which the rationale of the market is more favourable to the sphere of residential economy than to the sphere of productive economy? This question is raised especially with respect to the canal area of Brussels, where major challenges intersect: urban densification in a context of demographic growth, the transferring of river freight as a sustainable alternative to the road network, and the improvement of water management. The aim of this article is to understand the evolution of the relationship between city and port via the interactions of the projects of the different stakeholders concerned. By means of a spatial and temporal approach, the results show that through their materialisation, the projects contribute to reproducing the functional divisions of the industrial era, caused by their economic environment. However, through their processes, new frameworks for a dialogue between city and port emerge. These observations provide some ideas for a reconnection between the city and its port.

Due to a flexible and cross-cutting approach, the urban project is emblematic of contemporary urbanistic concepts. Can this approach reconnect cities, ports and waterways? On the contrary, can it reinforce the disconnection under way, in a context in which the rationale of the market is more favourable to the sphere of residential economy than to the sphere of productive economy? This question is raised especially with respect to the canal area of Brussels, where major challenges intersect: urban densification in a context of demographic growth, the transferring of river freight as a sustainable alternative to the road network, and the improvement of water management. The aim of this article is to understand the evolution of the relationship between city and port via the interactions of the projects of the different stakeholders concerned. By means of a spatial and temporal approach, the results show that through their materialisation, the projects contribute to reproducing the functional divisions of the industrial era, caused by their economic environment. However, through their processes, new frameworks for a dialogue between city and port emerge. These observations provide some ideas for a reconnection between the city and its port. Le projet urbain, par la démarche souple et transversale qu’il produit, est emblématique des concepts urbanistiques contemporains. Cette approche peut-elle opérer une reconnexion entre villes, ports et fleuves ? A contrario, pourrait-elle renforcer la déconnexion en cours, dans un contexte où les logiques de marché sont plus favorables aux sphères d’économie résidentielle qu’aux sphères productives ? Cette question se pose particulièrement à Bruxelles, dans la zone du Canal, intersection d’enjeux majeurs : densification urbaine dans un contexte de croissance démographique, redéploiement du fret fluvial comme alternative durable au réseau routier et amélioration de la gestion de l’eau. L’objectif de cet article est de cerner l’évolution de la relation ville-port par les interactions entre les projets des différents acteurs concernés. À travers une approche spatio-temporelle, les résultats montrent que via leurs matérialisations, les projets participent à reproduire les coupures fonctionnalistes de l’ère industrielle, causées par l’environnement économique dans lequel ils s’inscrivent. Par contre, à travers leur processus, de nouveaux cadres de dialogue ville-port apparaissent. Ces constats fondent quelques pistes pour une reconnexion de la ville et de son port. Wat het stadsproject zo kenmerkend maakt voor de moderne stedenbouwkundige concepten, is de soepele, transversale aanpak. Kan zo'n aanpak een herkoppeling van steden, havens en rivieren teweegbrengen? Of zal die de huidige ontkoppeling net versterken in een context waar de marktlogica gunstiger is voor de wooneconomie dan voor de productieve economie? Deze vraag is vooral prangend in de Brusselse Kanaalzone, op de kruising van grote uitdagingen: stedelijke verdichting in een context van bevolkingsgroei, herontwikkeling van het riviertransport als duurzaam alternatief voor het wegtransport en verbetering van het waterbeheer. Dit artikel zal meer inzicht geven in de evolutie van de relatie stad-haven door de interacties tussen de projecten van de verschillende betrokken actoren. Op basis van een ruimtelijke en temporele benadering tonen de resultaten aan dat de projecten, door hun concrete invulling, bijdragen tot het overnemen van de functionalistische breuklijnen uit het industriële tijdperk, die teweeggebracht werden door het heersende economische klimaat. Uit het projectproces ontstaan echter nieuwe kaders voor dialoog tussen stad en haven. Die vaststellingen vormen de basis voor enkele denkpistes met het oog op de herkoppeling stad-haven.

Le projet urbain, par la démarche souple et transversale qu’il produit, est emblématique des concepts urbanistiques contemporains. Cette approche peut-elle opérer une reconnexion entre villes, ports et fleuves ? A contrario, pourrait-elle renforcer la déconnexion en cours, dans un contexte où les logiques de marché sont plus favorables aux sphères d’économie résidentielle qu’aux sphères productives ? Cette question se pose particulièrement à Bruxelles, dans la zone du Canal, intersection d’enjeux majeurs : densification urbaine dans un contexte de croissance démographique, redéploiement du fret fluvial comme alternative durable au réseau routier et amélioration de la gestion de l’eau. L’objectif de cet article est de cerner l’évolution de la relation ville-port par les interactions entre les projets des différents acteurs concernés. À travers une approche spatio-temporelle, les résultats montrent que via leurs matérialisations, les projets participent à reproduire les coupures fonctionnalistes de l’ère industrielle, causées par l’environnement économique dans lequel ils s’inscrivent. Par contre, à travers leur processus, de nouveaux cadres de dialogue ville-port apparaissent. Ces constats fondent quelques pistes pour une reconnexion de la ville et de son port. Wat het stadsproject zo kenmerkend maakt voor de moderne stedenbouwkundige concepten, is de soepele, transversale aanpak. Kan zo'n aanpak een herkoppeling van steden, havens en rivieren teweegbrengen? Of zal die de huidige ontkoppeling net versterken in een context waar de marktlogica gunstiger is voor de wooneconomie dan voor de productieve economie? Deze vraag is vooral prangend in de Brusselse Kanaalzone, op de kruising van grote uitdagingen: stedelijke verdichting in een context van bevolkingsgroei, herontwikkeling van het riviertransport als duurzaam alternatief voor het wegtransport en verbetering van het waterbeheer. Dit artikel zal meer inzicht geven in de evolutie van de relatie stad-haven door de interacties tussen de projecten van de verschillende betrokken actoren. Op basis van een ruimtelijke en temporele benadering tonen de resultaten aan dat de projecten, door hun concrete invulling, bijdragen tot het overnemen van de functionalistische breuklijnen uit het industriële tijdperk, die teweeggebracht werden door het heersende economische klimaat. Uit het projectproces ontstaan echter nieuwe kaders voor dialoog tussen stad en haven. Die vaststellingen vormen de basis voor enkele denkpistes met het oog op de herkoppeling stad-haven. Due to a flexible and cross-cutting approach, the urban project is emblematic of contemporary urbanistic concepts. Can this approach reconnect cities, ports and waterways? On the contrary, can it reinforce the disconnection under way, in a context in which the rationale of the market is more favourable to the sphere of residential economy than to the sphere of productive economy? This question is raised especially with respect to the canal area of Brussels, where major challenges intersect: urban densification in a context of demographic growth, the transferring of river freight as a sustainable alternative to the road network, and the improvement of water management. The aim of this article is to understand the evolution of the relationship between city and port via the interactions of the projects of the different stakeholders concerned. By means of a spatial and temporal approach, the results show that through their materialisation, the projects contribute to reproducing the functional divisions of the industrial era, caused by their economic environment. However, through their processes, new frameworks for a dialogue between city and port emerge. These observations provide some ideas for a reconnection between the city and its port.

Logistics activities are an essential part of the urban economy. In the Brussels-Capital Region, this sector is concentrated in the canal area, as a supplement to port activities carried out there. The neighbourhoods along the canal therefore serve as a space for the concentration and distribution of goods transport necessary for the urban area of Brussels. However, this space is experiencing strong land and political pressure, prompting reconversion and deindustrialisation, to the benefit of housing, commercial and office projects. This movement may have a negative impact on the organisation of logistics in Brussels. More broadly, it highlights the paradoxes and limits of the territorial development policy in Brussels. Les activités logistiques sont une composante essentielle de l’économie urbaine. En Région de Bruxelles-Capitale, ce secteur se concentre dans l’axe du canal, en complément des activités portuaires qui s’y maintiennent. Dès lors, les quartiers bordant le canal agissent comme un espace de concentration et de redistribution des flux de marchandises nécessaire à l’agglomération bruxelloise. Pourtant, cet espace subit une pression foncière et politique forte, poussant à une reconversion et une désindustrialisation, au profit de projets de logements, commerce ou bureaux. Ce mouvement risque d’avoir des conséquences négatives du point de vue de l’organisation logistique bruxelloise. Plus largement, il met en exergue les paradoxes et limites de la politique de développement territorial bruxelloise. Logistieke activiteiten zijn een essentiële component van de stedelijke economie. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is die sector geconcentreerd in de kanaalzone en complementair met de havenactiviteiten die aldaar worden uitgeoefend. Bijgevolg fungeren de wijken langs het kanaal als een ruimte waar de goederenstromen die noodzakelijk zijn voor de bevoorrading van de Brusselse agglomeratie, samenkomen en herverdeeld worden. Dat gebied is evenwel blootgesteld aan grote vastgoed- en politieke druk om het te reconverteren en te desindustrialiseren ten gunste van woon-, handels- of kantoorprojecten. Die beweging kan negatieve gevolgen hebben voor de organisatie van de logistiek in het Brussels Gewest en onderstreept in ruimere zin de paradoxen en grenzen van het Brussels beleid inzake territoriale ontwikkeling.

Logistieke activiteiten zijn een essentiële component van de stedelijke economie. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is die sector geconcentreerd in de kanaalzone en complementair met de havenactiviteiten die aldaar worden uitgeoefend. Bijgevolg fungeren de wijken langs het kanaal als een ruimte waar de goederenstromen die noodzakelijk zijn voor de bevoorrading van de Brusselse agglomeratie, samenkomen en herverdeeld worden. Dat gebied is evenwel blootgesteld aan grote vastgoed- en politieke druk om het te reconverteren en te desindustrialiseren ten gunste van woon-, handels- of kantoorprojecten. Die beweging kan negatieve gevolgen hebben voor de organisatie van de logistiek in het Brussels Gewest en onderstreept in ruimere zin de paradoxen en grenzen van het Brussels beleid inzake territoriale ontwikkeling. Les activités logistiques sont une composante essentielle de l’économie urbaine. En Région de Bruxelles-Capitale, ce secteur se concentre dans l’axe du canal, en complément des activités portuaires qui s’y maintiennent. Dès lors, les quartiers bordant le canal agissent comme un espace de concentration et de redistribution des flux de marchandises nécessaire à l’agglomération bruxelloise. Pourtant, cet espace subit une pression foncière et politique forte, poussant à une reconversion et une désindustrialisation, au profit de projets de logements, commerce ou bureaux. Ce mouvement risque d’avoir des conséquences négatives du point de vue de l’organisation logistique bruxelloise. Plus largement, il met en exergue les paradoxes et limites de la politique de développement territorial bruxelloise. Logistics activities are an essential part of the urban economy. In the Brussels-Capital Region, this sector is concentrated in the canal area, as a supplement to port activities carried out there. The neighbourhoods along the canal therefore serve as a space for the concentration and distribution of goods transport necessary for the urban area of Brussels. However, this space is experiencing strong land and political pressure, prompting reconversion and deindustrialisation, to the benefit of housing, commercial and office projects. This movement may have a negative impact on the organisation of logistics in Brussels. More broadly, it highlights the paradoxes and limits of the territorial development policy in Brussels.

Les activités logistiques sont une composante essentielle de l’économie urbaine. En Région de Bruxelles-Capitale, ce secteur se concentre dans l’axe du canal, en complément des activités portuaires qui s’y maintiennent. Dès lors, les quartiers bordant le canal agissent comme un espace de concentration et de redistribution des flux de marchandises nécessaire à l’agglomération bruxelloise. Pourtant, cet espace subit une pression foncière et politique forte, poussant à une reconversion et une désindustrialisation, au profit de projets de logements, commerce ou bureaux. Ce mouvement risque d’avoir des conséquences négatives du point de vue de l’organisation logistique bruxelloise. Plus largement, il met en exergue les paradoxes et limites de la politique de développement territorial bruxelloise. Logistieke activiteiten zijn een essentiële component van de stedelijke economie. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is die sector geconcentreerd in de kanaalzone en complementair met de havenactiviteiten die aldaar worden uitgeoefend. Bijgevolg fungeren de wijken langs het kanaal als een ruimte waar de goederenstromen die noodzakelijk zijn voor de bevoorrading van de Brusselse agglomeratie, samenkomen en herverdeeld worden. Dat gebied is evenwel blootgesteld aan grote vastgoed- en politieke druk om het te reconverteren en te desindustrialiseren ten gunste van woon-, handels- of kantoorprojecten. Die beweging kan negatieve gevolgen hebben voor de organisatie van de logistiek in het Brussels Gewest en onderstreept in ruimere zin de paradoxen en grenzen van het Brussels beleid inzake territoriale ontwikkeling. Logistics activities are an essential part of the urban economy. In the Brussels-Capital Region, this sector is concentrated in the canal area, as a supplement to port activities carried out there. The neighbourhoods along the canal therefore serve as a space for the concentration and distribution of goods transport necessary for the urban area of Brussels. However, this space is experiencing strong land and political pressure, prompting reconversion and deindustrialisation, to the benefit of housing, commercial and office projects. This movement may have a negative impact on the organisation of logistics in Brussels. More broadly, it highlights the paradoxes and limits of the territorial development policy in Brussels.

1e alinea column: Oproep aan de Dutch Cowboys Talenten om de werkelijke maatschappelijke uitdagingen te blijven benoemen, deze agenda te occupy'en en concrete bijdragen te formuleren als ode aan de nieuwe wereld met zijn vele nieuwe mogelijkheden! Hans Keilson overleed in mei 2011. Het kan gek lopen en ik gebruik Hans Keilson even als metafoor. Nog geen twee jaar geleden was een kort artikel in de New York Times genoeg om deze schrijver en psychiater te herontdekken en opnieuw te agenderen in Nederland nadat er pakweg 60 jaar niets met zijn boeken gebeurd was. De complete schrijvers- en uitgever scene had hem gedurende 60 jaar 'even gemist'. Nederlandse media hadden de euvele moed te spreken van een 'late doorbraak'. Eén zin in de NYT was genoeg om het circus in beweging te zetten.