Search

Bij het inrichten van nieuwe en bestaande warehouses wordt in steeds grotere mate digitalisering en robotisering toegepast. Diverse onderzoeken zijn reeds uitgevoerd naar de impact op de banen van de toekomst in de logistiek door de digitalisering en robotisering, hierbij wordt echter niet ingegaan op de veranderende skills van medewerkers op verschillende opleidingsniveaus. In deze bijdrage presenteren we het ontwerp van de Logistics Skills of the Future (LSF) - scan, waarbij vanuit drie verschillende beroepsrollen de belangrijkste skills in een door technologie veranderende warehousecontext worden vastgesteld. Vervolgens is de LSF-scan door middel van een survey afgenomen en zijn de resultaten geïnterpreteerd met diverse experts. Hieruit is gebleken dat de LSF-scan een waardevolle manier is om inzicht te krijgen in de belangrijkste logistieke skills voor de komende 5 tot 10 jaar in een, door technologie, veranderende warehousecontext.

Bij het inrichten van nieuwe en bestaande warehouses wordt in steeds grotere mate digitalisering en robotisering toegepast. Diverse onderzoeken zijn reeds uitgevoerd naar de impact op de banen van de toekomst in de logistiek door de digitalisering en robotisering, hierbij wordt echter niet ingegaan op de veranderende skills van medewerkers op verschillende opleidingsniveaus. In deze bijdrage presenteren we het ontwerp van de Logistics Skills of the Future (LSF) - scan, waarbij vanuit drie verschillende beroepsrollen de belangrijkste skills in een door technologie veranderende warehousecontext worden vastgesteld. Vervolgens is de LSF-scan door middel van een survey afgenomen en zijn de resultaten geïnterpreteerd met diverse experts. Hieruit is gebleken dat de LSF-scan een waardevolle manier is om inzicht te krijgen in de belangrijkste logistieke skills voor de komende 5 tot 10 jaar in een, door technologie, veranderende warehousecontext.

Hoe creëer en manage je een organisatie die open staat voor innovaties en er actief mee bezig is? En hoe zorg je er voor dat de medewerkers nieuwe technologieën makkelijker accepteren en willen en kunnen toepassen? Met “sociale innovatie” wordt het vernieuwen van organisaties, innovatief samenwerken, anders managen en veranderen bedoeld (Preenen et al., 2019). Belangrijk hierbij is om in ogenschouw te nemen dat medewerkers meedoen en betrokken worden bij innovaties, dat zij een bepaalde mate van autonomie hebben over hun werkzaamheden en mogen bepalen over hoe en wanneer ze die uitvoeren. Medewerkers op de werkvloer dienen tijdig en juist betrokken te worden in de ontwikkeling van innovaties (Preenen et al., 2019). Sociale innovatie is geen doel op zich, maar een middel om bedrijven concurrerender en duurzamer te maken, en tegelijk te zorgen voor een goede kwaliteit van banen. Het toepassen van sociale innovatie leidt tot meer gemotiveerde, betrokken en proactieve medewerkers. Het toepassen van sociale innovatie leidt daardoor ook tot een hogere innovatie-adoptie. Hierbij gaat het om de acceptatie van medewerkers om te werken met nieuwe innovaties binnen een organisatie.

In dit verantwoordings- en inspiratiedocument beschrijven we de eerste twee stadia van het TRANSFER-project: de totstandkoming van de skills-lijsten, de ontwikkeling van een gemeenschappelijke skills-taal, en de nadere uitwerking van de skills-matchingsaanpak. Daarbij onderscheiden we zes projectfases: 1. Selecteren van zes functies in twee sectoren 2. Inventariseren van benodigde specifieke skills 3. Verifiëren en aanpassen van specifieke skills-lijsten 4. Ontwikkelen van een gemeenschappelijke skills-taal 5. Verifiëren en aanpassen van transversale skills-lijsten 6. Vaststellen van skills-matches We gaan per fase in op de afwegingen die zijn gemaakt en benoemen enkele belangrijke aandachtspunten. Dit document dient in de eerste plaats als documentatie van de fases die zijn doorlopen in het TRANSFER-project, de dilemma’s die zich daarbij voordeden en de keuzes die zijn gemaakt. Daarnaast kan het dienen ter inspiratie voor de ontwikkeling van soortgelijke skills-based aanpakken.

Uit: M. Kraan, S. Weijers, & B. Vannieuwenhuyse (Eds.), Bijdragen Vervoerslogistieke Werkdagen 2022 (pp. 193-203) Metingen naar omgevingsfactoren, zoals temperatuur, kan de kwaliteit van bederfelijke goederen in de cold chain ten goede komen. De huidige stand van techniek stelt ketenspelers al in staat om gedeeltes van de cold chain online en real-time te monitoren. Omdat niet alle informatie met elkaar gedeeld wordt, worden de organisatorische en technische mogelijkheden die er zijn echter niet ten volle benut. Twee temperatuurgerelateerde case-studies binnen een internationale maritieme cold chain laten zien dat werkelijke cold chain-condities kunnen afwijken t.o.v. de afgesproken condities en dat het aantal afwijkingen segmentafhankelijk is. Bepaalde schakels van de cold chain behoeven meer aandacht dan andere schakels. Bovendien wordt het beeld bevestigd dat er temperatuurverschillen zijn binnen een reefer-container zelf. In één van de case-studies is hier dieper op ingegaan. Door een innovatie zouden deze verschillen kunnen worden teruggebracht. Dit is bekeken door twee containers die waren uitgerust met deze innovatie te vergelijken met twee containers zonder deze innovatie. Er lijkt verschil te zijn, maar voor een goede validatie zijn wel meer meetgegevens nodig. Uit enquête-onderzoek is verder naar voren gekomen dat ketenpartners online en real time informatie van meetgegevens belangrijk vinden, maar dat het onderling delen van informatie op weerstand stuit. Dat laatste vormt een belemmering om monitoring op een hoger plan te brengen. Welke cold chain neemt de uitdaging aan en stelt de hele keten open voor uitgebreid onderzoek?

Uit: M. Kraan, S. Weijers, & B. Vannieuwenhuyse (Eds.), Bijdragen Vervoerslogistieke Werkdagen 2022 (pp. 263-284) Nieuwe digitale technieken bieden kansen om slimmer samen te werken en gegevens uit te wisselen voor het mkb. Blockchain technologie wordt daarbij genoemd als een van de meest kansrijke opkomende technologieën. Vanuit de Hogeschool Rotterdam en de Hogeschool Windesheim wordt onderzoek gedaan naar de kansen voor het mkb in het toepassen van de blockchain technologie. Het onderzoek richt zich met name op het mkb in de logistieke, agro-food en farma-sector. De mogelijkheden die blockchain-oplossingen bieden zijn veelbelovend. In het onderzoek zijn de belangrijkste vragen hierover: Welke invloed heeft de toepassing van blockchain op de toegevoegde waarde van de organisatie en op de machtsverhoudingen in de logistieke keten? Welke invloed heeft het op de stroom van goederen, informatie en transport? Het doel van het onderzoek is het komen tot een business-scan op basis waarvan een organisatie kan inschatten welke toegevoegde waarde de blockchain technologie kan hebben. Dit moet uiteindelijk leiden tot een stimulans voor deze branche ten behoeve van een betere concurrentiepositie.

Uit: M. Kraan, S. Weijers, & B. Vannieuwenhuyse (Eds.), Bijdragen Vervoerslogistieke Werkdagen 2022 (pp. 156-163) De afgelopen twee jaar heeft een team van onderzoekers en studenten van de Hogeschool Rotterdam en van de Hogeschool Arnhem en Nijmegen onderzoek gedaan naar het gebruik van medische hulp- en vervoersmiddelen in de langdurige zorg. Dit mede naar aanleiding van het project ‘Sharing Logistics’ met financiële ondersteuning van TKI Dinalog. Bij vijf aanbieders van langdurige zorg in het oosten en het westen van het land is onderzocht of en in hoeverre hulp- en vervoersmiddelen en vervoersmiddelen “geshared” (kunnen) worden. De vijf deelonderzoeken tonen aan dat er een werkende logistieke grondvorm en procesflow is waarlangs de hulp- en vervoersmiddelen via een functionerend informatiesysteem hun weg vinden naar de gebruiker. Echter, het onderzoek toont ook aan dat er nauwelijks eigenaarschap is voor wat betreft hulp- en vervoersmiddelen is. Daarnaast blijkt dat de onderzochte instellingen niet of nauwelijks middelen ‘locatie-overstijgend’ uitwisselen. Dit komt doordat inkoopbudgetten veelal locatiegebonden zijn. Het gevolg hiervan is dat de gemiddelde bezettingsgraad van de hulp- en vervoersmiddelen, door schaalnadelen, relatief laag is. Daarnaast is het zo dat een deel van de voorraden structureel onbenut blijft. Het gaat hier om “dode voorraad” en hulp- en vervoersmiddelen die niet geretourneerd zijn naar de leverancier. In aanvulling op de vijf deelonderzoeken is ook een deelonderzoek uitgevoerd in samenwerking met een schoonmaakbedrijf in de zorg. Binnen dit onderzoek lag de focus op de potentie van het delen van personele capaciteit. Meer concreet ging het om de vraag in hoeverre schoonmakers registratietaken van van de hulpverleners kunnen overnemen middels slimme technologie. Het onderzoek is op 22 september 2021 besproken op het slotevent van het Sharing Logistics Project in Rotterdam. Hier kwam tijdens de einddiscussie naar voren dat de overheid een duidelijk aanjagende rol wordt toegedicht voor het laten slagen van sharing in de logistiek.

Uit: M. Kraan, S. Weijers, & B. Vannieuwenhuyse (Eds.), Bijdragen Vervoerslogistieke Werkdagen 2022 (pp. 156-163) De afgelopen twee jaar heeft een team van onderzoekers en studenten van de Hogeschool Rotterdam en van de Hogeschool Arnhem en Nijmegen onderzoek gedaan naar het gebruik van medische hulp- en vervoersmiddelen in de langdurige zorg. Dit mede naar aanleiding van het project ‘Sharing Logistics’ met financiële ondersteuning van TKI Dinalog. Bij vijf aanbieders van langdurige zorg in het oosten en het westen van het land is onderzocht of en in hoeverre hulp- en vervoersmiddelen en vervoersmiddelen “geshared” (kunnen) worden. De vijf deelonderzoeken tonen aan dat er een werkende logistieke grondvorm en procesflow is waarlangs de hulp- en vervoersmiddelen via een functionerend informatiesysteem hun weg vinden naar de gebruiker. Echter, het onderzoek toont ook aan dat er nauwelijks eigenaarschap is voor wat betreft hulp- en vervoersmiddelen is. Daarnaast blijkt dat de onderzochte instellingen niet of nauwelijks middelen ‘locatie-overstijgend’ uitwisselen. Dit komt doordat inkoopbudgetten veelal locatiegebonden zijn. Het gevolg hiervan is dat de gemiddelde bezettingsgraad van de hulp- en vervoersmiddelen, door schaalnadelen, relatief laag is. Daarnaast is het zo dat een deel van de voorraden structureel onbenut blijft. Het gaat hier om “dode voorraad” en hulp- en vervoersmiddelen die niet geretourneerd zijn naar de leverancier. In aanvulling op de vijf deelonderzoeken is ook een deelonderzoek uitgevoerd in samenwerking met een schoonmaakbedrijf in de zorg. Binnen dit onderzoek lag de focus op de potentie van het delen van personele capaciteit. Meer concreet ging het om de vraag in hoeverre schoonmakers registratietaken van van de hulpverleners kunnen overnemen middels slimme technologie. Het onderzoek is op 22 september 2021 besproken op het slotevent van het Sharing Logistics Project in Rotterdam. Hier kwam tijdens de einddiscussie naar voren dat de overheid een duidelijk aanjagende rol wordt toegedicht voor het laten slagen van sharing in de logistiek.

Uit: M. Kraan, S. Weijers, & B. Vannieuwenhuyse (Eds.), Bijdragen Vervoerslogistieke Werkdagen 2022 (pp. 263-284) Nieuwe digitale technieken bieden kansen om slimmer samen te werken en gegevens uit te wisselen voor het mkb. Blockchain technologie wordt daarbij genoemd als een van de meest kansrijke opkomende technologieën. Vanuit de Hogeschool Rotterdam en de Hogeschool Windesheim wordt onderzoek gedaan naar de kansen voor het mkb in het toepassen van de blockchain technologie. Het onderzoek richt zich met name op het mkb in de logistieke, agro-food en farma-sector. De mogelijkheden die blockchain-oplossingen bieden zijn veelbelovend. In het onderzoek zijn de belangrijkste vragen hierover: Welke invloed heeft de toepassing van blockchain op de toegevoegde waarde van de organisatie en op de machtsverhoudingen in de logistieke keten? Welke invloed heeft het op de stroom van goederen, informatie en transport? Het doel van het onderzoek is het komen tot een business-scan op basis waarvan een organisatie kan inschatten welke toegevoegde waarde de blockchain technologie kan hebben. Dit moet uiteindelijk leiden tot een stimulans voor deze branche ten behoeve van een betere concurrentiepositie.

Uit: M. Kraan, S. Weijers, & B. Vannieuwenhuyse (Eds.), Bijdragen Vervoerslogistieke Werkdagen 2022 (pp. 193-203) Metingen naar omgevingsfactoren, zoals temperatuur, kan de kwaliteit van bederfelijke goederen in de cold chain ten goede komen. De huidige stand van techniek stelt ketenspelers al in staat om gedeeltes van de cold chain online en real-time te monitoren. Omdat niet alle informatie met elkaar gedeeld wordt, worden de organisatorische en technische mogelijkheden die er zijn echter niet ten volle benut. Twee temperatuurgerelateerde case-studies binnen een internationale maritieme cold chain laten zien dat werkelijke cold chain-condities kunnen afwijken t.o.v. de afgesproken condities en dat het aantal afwijkingen segmentafhankelijk is. Bepaalde schakels van de cold chain behoeven meer aandacht dan andere schakels. Bovendien wordt het beeld bevestigd dat er temperatuurverschillen zijn binnen een reefer-container zelf. In één van de case-studies is hier dieper op ingegaan. Door een innovatie zouden deze verschillen kunnen worden teruggebracht. Dit is bekeken door twee containers die waren uitgerust met deze innovatie te vergelijken met twee containers zonder deze innovatie. Er lijkt verschil te zijn, maar voor een goede validatie zijn wel meer meetgegevens nodig. Uit enquête-onderzoek is verder naar voren gekomen dat ketenpartners online en real time informatie van meetgegevens belangrijk vinden, maar dat het onderling delen van informatie op weerstand stuit. Dat laatste vormt een belemmering om monitoring op een hoger plan te brengen. Welke cold chain neemt de uitdaging aan en stelt de hele keten open voor uitgebreid onderzoek?

This thesis addresses the critical issue of implementing a global private governance regime promoting sustainability in global commodities, such as RSPO-certification in palm oil, in a country with its specific local context.The central research question of this thesis is “how can more sustainable palm oil in Thailand be created involving the whole supply chain.” The following four research questions have guided the study; (1) What are the factors influencing the adoption of sustainable oil palm practices certified through Thai-GAP and RSPO by smallholders in Thailand?; (2) Does RSPO certification change governance arrangements and power relationships within the Thai palm oil value chain?; (3) What policy arrangement can effectively balance the use of palm oil in Thailand for the production of biodiesel, palm cooking oil, and other usages, and strengthen sustainability by reducing greenhouse gas (GHG) emissions?; and (4) What interests exist among Thai consumers for sustainable palm oil and what arrangements would enable them to express their sustainability concerns for palm cooking oil?The study found that both local (Thai-GAP) and global (RSPO) voluntary certification schemes were adopted by Thai smallholders. The main factors contributing to the adoption of the Thai-GAP certification were the image of the scheme, concerns about the quality of their land, concerns about the water quality, and the trust farmers have in the scheme. In the case of RSPO-certification these factors were being a member of a farmers group and being the target of the scheme in combination with the trust farmers have in the scheme. There are four important characteristics of the certified and the non-certified palm oil value chains in Thailand. First, introducing RSPO-certification in the Thai sustainable palm oil value chain was mainly done by NGOs and private millers without much support from government agencies. Second, the RSPO-certified palm oil value chain is governed by a global sustainability standard, including principles and conditions for certification established by private actors, with some special features for smallholders to allow them to increase their productivity and improve the quality of their yield. Third, the RSPO-certified value chain is shorter and less complex than the non-certified palm oil value chain, while at the same time, products from the certified value chain can access the global market more easily and receive a premium price. Fourth, there are many barriers for smallholders in Thailand to enter the RSPO-certified palm oil value chain because the scheme requirements may be unsuitable for smallholders. Finally, it was also observed that because the palm oil market in Thailand is mainly oriented towards the domestic market rather than towards the global market, there is reduced motivation among private and government actors to promote certification against a global standard. In addition, the research showed that the ambitions in the Thai government’s biodiesel master plan do not comply with the feedstock expected to be available in the future. This is because the feedstock available in the future is not sufficient for the formulated ambitious goal. Therefore, effective biodiesel policy requires the setting of a clear and realistic target and careful balancing of the economic, social, and environmental interests. To achieve this, all involved private and public actors should actively collaborate. And in the end of domestic supply chain, Thai consumers have a limited understanding of sustainable palm oil. Most of them are more concerned with the economic aspects of palm cooking oil. The reflections on applying global sustainability standards for certifying smallholders producing commodities such as sustainable palm oil in developing countries. First, developing countries have low adoption rates of sustainable agricultural practices as exemplified in a sustainable certification scheme or good agricultural practices. Second, the central role of private actors in governing certified value chains strengthens the already dominant role of private actors in global value chains. Third, a policy implementation perspective was chosen to assess the role of public, economic, and societal actors. Fourth, this thesis applied a social practice perspective on the engagement of consumers in promoting the sustainability of oil palm-based cooking oil in the context of the global south.&nbsp

Processes of logistics, which facilitate the flow of goods, are crucial in contemporary economies. Largely responsible for the physical distribution component of logistics, warehousing and distribution (W) facilities are pertinent to urban and regional planning because they are, inter alia, the most space-extensive component of logistics and supply chain. Despite the importance of logistics, the regulation of the location of logistics facilities has been insufficient because of the poor relationship between logistics planning and urban policy. Using the study area of the Cape functional region, the article aims to analyse the inclusion of W in the spatial plans. The study was based on qualitative interviews conducted with nine urban and regional planners as well as content analysis of the applicable spatial development frameworks (SDFs). It was discovered that the SDFs in the region do not sufficiently address W It is, therefore, recommended that policymakers as well as urban and regional planners align policy documents to facilitate the development of W facilities. It is also recommended that policy documents be informed by the intricacies of W instead of merely being based on broad industrial land use. Logistiese prosesse, wat die vloei van goedere vergemaklik, is deurslaggewend in hedendaagse ekonomieë. Grootliks verantwoordelik vir die fisiese verspreidingskomponent van logistiek, is pakhuise en verspreiding (W) fasiliteite toepaslik vir stads- en streekbeplanning omdat dit onder andere die mees spasieomvattende-komponent van logistiek en die voorsieningsketting is. Ten spyte van die belangrikheid van logistiek, was die regulering van die ligging van logistieke fasiliteite onvoldoende as gevolg van die swak verhouding tussen logistieke beplanning en stedelike beleid. Die artikel ten doel om die insluiting van W in die ruimtelike planne van die Kaapse funksionele streek te ontleed. Die studie is gebaseer op kwalitatiewe onderhoude wat met nege stads- en streekbeplanners gevoer is, asook inhoudsontleding van die toepaslike ruimtelike ontwikkelingsraamwerke (ROR's). Daar is bevind dat die SDF's in die streek nie W voldoende aanspreek nie. Dit word dus aanbeveel dat beleidmakers sowel as stads- en streekbeplanners beleidsdokumente in lyn bring om die ontwikkeling van W te fasiliteer. Dit word ook aanbeveel dat beleidsdokumente ingelig word deur die ingewikkeldhede van W in plaas daarvan om bloot op breë industriële grondgebruik gebaseer te word.

Hoewel de noodzaak tot samenwerking in de logistiek groot is, blijft de samenwerking tussen organisaties in deze sector achter. De logistiek kent veel mkb ondernemingen, vaak zijn het familiebedrijven die al generaties actief zijn. Logistiek is relatief makkelijk kopieerbaar, mede waardoor de concurrentie groot is en de marges klein zijn. Enerzijds maakt dit de sector huiverig om samen te werken en kennis en kunde te delen. Anderzijds leidt dit tot een korte termijn focus en weinig tijd en capaciteit om over organisatiegrenzen heen te kijken. Daarnaast wordt ervaren dat overheidsorganisaties en kennisinstellingen vaak lastig aansluiting vinden bij de belevingswereld en dagelijkse praktijk van logistieke ondernemingen. Toch zijn het juist de publiek-private ‘leernetwerken’ die de logistiek nieuwe, toegepaste kennis kunnen brengen en innovatie kunnen stimuleren. Om meer interorganisationele, multidisciplinaire samenwerking en kennisuitwisseling binnen de logistiek te stimuleren, is het noodzakelijk om meer inzicht te krijgen in hoe dergelijke publiek-private leernetwerken, ook wel Learning Communities (LC’s) genaamd, opgezet en ondersteund kunnen worden.

Hoewel de noodzaak tot samenwerking in de logistiek groot is, blijft de samenwerking tussen organisaties in deze sector achter. De logistiek kent veel mkb ondernemingen, vaak zijn het familiebedrijven die al generaties actief zijn. Logistiek is relatief makkelijk kopieerbaar, mede waardoor de concurrentie groot is en de marges klein zijn. Enerzijds maakt dit de sector huiverig om samen te werken en kennis en kunde te delen. Anderzijds leidt dit tot een korte termijn focus en weinig tijd en capaciteit om over organisatiegrenzen heen te kijken. Daarnaast wordt ervaren dat overheidsorganisaties en kennisinstellingen vaak lastig aansluiting vinden bij de belevingswereld en dagelijkse praktijk van logistieke ondernemingen. Toch zijn het juist de publiek-private ‘leernetwerken’ die de logistiek nieuwe, toegepaste kennis kunnen brengen en innovatie kunnen stimuleren. Om meer interorganisationele, multidisciplinaire samenwerking en kennisuitwisseling binnen de logistiek te stimuleren, is het noodzakelijk om meer inzicht te krijgen in hoe dergelijke publiek-private leernetwerken, ook wel Learning Communities (LC’s) genaamd, opgezet en ondersteund kunnen worden.

De logistiek staat voor een grote uitdaging. Actuele maatschappelijk vraagstukken rond energie en duurzaamheid vragen versneld om nieuwe oplossingen en toepassingen. Met name multidisciplinaire samenwerking tussen kennisinstellingen en bedrijven biedt mogelijkheden voor het ontwikkelen van kennis met een grotere impact. Echter, het proces van kennisuitwisseling tussen bedrijven en kennisinstellingen is vaak nog inefficiënt. In deze bijdrage wordt een instrument gepresenteerd dat kennisdisseminatie tussen het Midden- en kleinbedrijf (mkb) en hoger beroepsonderwijs (hbo) beoogt te beïnvloeden.

De logistiek staat voor een grote uitdaging. Actuele maatschappelijk vraagstukken rond energie en duurzaamheid vragen versneld om nieuwe oplossingen en toepassingen. Met name multidisciplinaire samenwerking tussen kennisinstellingen en bedrijven biedt mogelijkheden voor het ontwikkelen van kennis met een grotere impact. Echter, het proces van kennisuitwisseling tussen bedrijven en kennisinstellingen is vaak nog inefficiënt. In deze bijdrage wordt een instrument gepresenteerd dat kennisdisseminatie tussen het Midden- en kleinbedrijf (mkb) en hoger beroepsonderwijs (hbo) beoogt te beïnvloeden.

Hoe kan LLO in de logistiek vormgegeven worden, om daarmee het innovatievermogen van de sector te versterken? Learning Communities lijken een kansrijk middel om dit vraagstuk aan te pakken. In deze publicatie wordt dieper ingegaan op het concept Learning Communities en wordt het belang hiervan geschetst voor het vormgeven van LLO in de logistiek en het innovatief vermogen van de sector.

Hoe kan LLO in de logistiek vormgegeven worden, om daarmee het innovatievermogen van de sector te versterken? Learning Communities lijken een kansrijk middel om dit vraagstuk aan te pakken. In deze publicatie wordt dieper ingegaan op het concept Learning Communities en wordt het belang hiervan geschetst voor het vormgeven van LLO in de logistiek en het innovatief vermogen van de sector.

In dit verkennende onderzoeksproject Statushouders in de logistiek brengen we in kaart wat de kansen en uitdagingen zijn om statushouders aan het werk te helpen in de logistieke sector. De beschrijvingen uit de praktijk bieden hierbij waardevolle inzichten voor de sector en ook voor het hbo-onderwijs (o.a. HRM, Logistiek en (Technische) Bedrijfskunde). Verder inventariseert deze verkenning het draagvlak voor een vervolgonderzoek, inclusief de ontwikkeling van praktische tools en handvatten voor het werven en begeleiden van statushouders bij bedrijven in de logistieke sector.

In dit verkennende onderzoeksproject Statushouders in de logistiek brengen we in kaart wat de kansen en uitdagingen zijn om statushouders aan het werk te helpen in de logistieke sector. De beschrijvingen uit de praktijk bieden hierbij waardevolle inzichten voor de sector en ook voor het hbo-onderwijs (o.a. HRM, Logistiek en (Technische) Bedrijfskunde). Verder inventariseert deze verkenning het draagvlak voor een vervolgonderzoek, inclusief de ontwikkeling van praktische tools en handvatten voor het werven en begeleiden van statushouders bij bedrijven in de logistieke sector.

Het leven is continu leren. Een ‘rijke’ en veelzijdige leeromgeving draagt bij om dit ook daadwerkelijk te bewerkstelligen. Jong of oud, student of professional. Leren is van alle tijden en hiervoor dient de kennisinstelling haar onderwijs en onderzoek in te zetten ten behoeve van innovatie en vernieuwing voor bedrijfsleven en overheid. De doelstelling is een symbiose na te streven in een zgn. triple/quadruple helix setting.

Rapport van: CoE KennisDC Logistiek, regio’s BUas (penvoerder), HR, HAN, HU, Fontys en HZ.

Due to the gradual increase of intensive livestock farming in the Netherlands, the amount of nutrients in animal manure exceeds the demand for nutrients on arable land at the national level. In order to account for total amounts of nutrient inputs and outputs on farm level by manure, sampling and laboratory analysis is nowadays a major instrument within the Dutch Fertilizer Law. The major disadvantage of the system the delay between sampling during transport and the moment the laboratory results about the manure composition become available. In recent decades miniaturized techniques, such as Near-Infrared Spectroscopy (NIRS) have become available to perform in situ fertiliser analysis, allowing direct availability of the measurement. The use of these techniques instead of the current system of sampling and analysis could solve the issue related to the time gap between sampling and the availability of the results and enables more precise application of slurry based on actual nutrient content. Over the past decade research has been performed to evaluate NIRS as a potential technique. In close collaboration with all parties involved, the Ministry of Agriculture designed a strategy for the gradual introduction of on board NIRS measurements at slurry transport vehicles for the determination of the total nitrogen and phosphorus content. This plan foresees an improvement of accuracy of NIRS systems over time to eventually meet the performance requirements of the fertilizer legislation. The aim of the NIMACO research project was to gather more information from scientific based research on the performance of NIRS systems for the estimating nutrient content in animal slurry. More specifically for the application of NIRS on board of transport vehicles, estimating the nitrogen (N) and phosphorus (expressed as P2O5) content. For this purpose, two protocols were established for the performance assessment of the NIRS systems. One to perform a Proof of Principle (POP), to evaluate the performance of the NIRS systems under laboratory conditions and one to perform a Proof of Application (POA), to evaluate the performance of the NIRS systems under field conditions. Furthermore, preparations were made to perform a comparison study where NIRS will be applied to monitor slurry data related to commercial transports that are carried out in the conventional way. The research on the latter topic will be addressed in a separate project directly following the NIMACO project. The performance of NIRS systems from three different manufactures have been evaluated according the POP. To date, the results of these tests do not show that the equipment has the accuracy deemed necessary to start a pilot where NIRS is used for the legal determination of the nitrogen and phosphorus content of slurry. Nonetheless, the observed accuracy of the equipment did increase over time by adjustments made by the suppliers to improve the systems.

Het leven is continu leren. Een ‘rijke’ en veelzijdige leeromgeving draagt bij om dit ook daadwerkelijk te bewerkstelligen. Jong of oud, student of professional. Leren is van alle tijden en hiervoor dient de kennisinstelling haar onderwijs en onderzoek in te zetten ten behoeve van innovatie en vernieuwing voor bedrijfsleven en overheid. De doelstelling is een symbiose na te streven in een zgn. triple/quadruple helix setting.

Rapport van: CoE KennisDC Logistiek, regio’s BUas (penvoerder), HR, HAN, HU, Fontys en HZ.