Search

Objective: In this study, we aimed to share our surgical principles and surgical outcomes in cases of fixation and fusion with lumbar posterior transpedicular screw-rod systems in our clinic. Methods: 117 patients who underwent posterolateral fusion surgery with lumbar posterior transpedicular screw-rod system between 2014 and 2017 were evaluated retrospectively. Dynamic lumbar radiographs, computed tomography and magnetic resonance imaging were performed in all cases before the operation. All patients were operated with microsurgical principles and internal fixation and posterolateral fusion were performed with posterior interpedicular screw-rod systems. Stabilization systems were evaluated with lumbar X-ray and/or computed tomography on the first postoperative day. In the 1st and 3rd months, lumbar X-rays were repeated. Results: All these patients, in whom lumbar spinal instability was detected clinically and radiologically, had lower back and/or leg pain and different levels of neurological deficits. Of the cases, 23 were male and 94 were female. The mean age was 53.4 years. According to the Meyerding classification, there were grade I and II spondylolisthesis in 69, and 8 cases respectively, spinal stenosis in 28 cases, burst fracture in 1 case, compression fracture in 3 cases, disc herniation in 11 cases. The mean follow-up period was 28.6 months. Conclusions: Meticulous case selection, careful preoperative planning and adherence to spinal microsurgery principles will increase the success rate in lumbar posterior internal fixation and posterolateral fusion surgeries., Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde lomber posterior transpediküler vida-rod sistemleri ile fiksasyon ve füzyon vakalarında cerrahi prensiplerimizi ve cerrahi sonuçlarımızı paylaşmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: 2014-2017 yılları arasında lomber posterior transpediküler vida-rod sistemi ile posterolateral füzyon cerrahisi uygulanan 117 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Operasyon öncesi tüm olgulara dinamik lomber radyografiler, bilgisayarlı tomografi ve manyetik rezonans görüntüleme yapıldı. Tüm hastalar mikrocerrahi prensipler ile opera edildiler ve posterior interpediküler vida-rod sistemleri ile internal fiksasyon ve posterolateral füzyon uygulandı. Postoperatif birinci gün lomber grafi ve/veya bilgisayarlı tomografi ile stabilizasyon sistemleri değerlendirildi. Postoperatif 1. ve 3. aylarda lomber grafiler tekrarlandı. Bulgular: Lomber spinal instabilitenin klinik ve radyolojik olarak tespit edildiği tüm bu hastalarda bel ve/veya bacak ağrısı ve farklı düzeylerde nörolojik defisitler vardı. Vakaların 23’ü erkek, 94’ü kadındı. Ortalama yaş 53.4 idi. Meyerding sınıflamasına göre sırasıyla 69 ve 8 olguda grade I ve II spondilolistezis, 28 olguda spinal stenoz, 1 olguda patlama kırığı, 3 olguda kompresyon kırığı, 11 olguda disk hernisi mevcuttu. Ortalama takip süresi 28.6 ay idi. Sonuç: Lomber posterior internal fiksasyon ve posterolateral füzyon ameliyatlarında titiz vaka seçimi, ameliyat öncesi dikkatli planlama ve spinal mikrocerrahi prensiplerine bağlılık başarı oranını artıracaktır.

Bel ağrısı, kas iskelet sistemindeki ağrıların en sık sebebidir. Bel ağrıları, idiopatik, mekanik, mekanik olmayan ve visseral ağrılar şeklinde karşımıza çıkabilmektedir. Dikkatle alınmış doğru bir öykü ve fizik muayene karar verme mekanizmasını oldukça etkiler. Risk faktörlerini değerlendirmek ve tanı için ileri incelemelerde bulunmak ağrının kaynağını saptamak ve ana sebebe yönelik tedavi vermek için önemlidir. Patolojileri düşündüren bulgular için kırmızı bayraklar incelenmektedir. Bu çalışmada neredeyse tüm dünya ülkelerinde ekonomik yük ve iş gücü kaybına yol açan bel ağrılarına tanı amaçlı genel yaklaşım incelenmelidir., Low back pain is the most common cause of pains in the musculoskeletal system. Low back pain can occur in the form of idiopathic, mechanical, non-mechanical and visceral pain. A carefully taken accurate history and physical examination greatly affect the decision-making mechanism. It is important to evaluate risk factors and conduct further examinations for diagnosis in order to determine the source of pain and give treatment for the main cause. Red flags are examined for findings suggestive of pathologies. In this study, the general approach for diagnosis of low back pain, which leads to economic burden and loss of labor force in almost all countries of the world, is examined.

Posterior spinal enstrümantasyon, dejeneratif omurga patolojilerinin tedavisi için oldukça yaygın uygulanan cerrahi bir prosedürdür. Spinal enstrümantasyon sonrası komşu segment dejenerasyonu (KSD) gelişimi önemli bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı KSD gelişimi için risk faktörlerinin değerlendirilmesidir. Bu çalışmada posterior segmental enstrümantasyon uygulanan ve cerrahi işlemi üzerinden 4 yıldan fazla geçen 126 hasta retrospektif olarak incelenmiştir. Bu hastalar KSD ve n-KSD olarak iki gruba ayrılmıştır. İki grubun hasta karakteristikleri, preoperatif ve postoperatif radyolojik parametreleri ve cerrahi farklılıkları karşılaştırılarak KSD gelişimi için prediktif faktörler ortaya konulmaya çalışıldı. Çalışmaya dahil edilen hastaların on beşinde (%11.9) KSD geliştiği görüldü. Her iki grup arasında cinsiyet, diyabetes mellitus, sigara kullanımı ve osteoporoz açısından anlamlı farklılık yok idi (p>0.05). Lojistik regresyon analizine göre preoperatif yüksek vücut kitle indeksi, preoperatif komşu segmentteki faset dejenerasyonu varlığı, postoperatif lomber lordozda azalma ve 4 seviyeden daha fazla posterior enstürman uygulanması KSD gelişimi için bağımsız risk faktörleridir. Spinal enstrümantasyon cerrahisi öncesi yukarıda bahsedilen risk faktörlerinin bilinmesi, cerrahi açıdan daha uygun sonuçlar alınabilmesi için önlem almaya imkan tanımaktadır. Hastaların ve işlemi uygulayacak cerrahların modifiye edilebilecek risk faktörleri açısından gerekli önlemleri almaları uzun dönem komplikasyonları azaltabileceğini düşünmekteyiz., Posterior spinal instrumentation is a fairly common surgical procedure for the treatment of degenerative spine pathologies. The development of adjacent segment degeneration (ASD) after spinal instrumentation is an important problem. The aim of this study is to evaluate the risk factors for the development of ASD. In this study, 126 patients who underwent posterior segmental instrumentation and who had undergone surgery for more than 4 years were reviewed retrospectively. These patients were divided into two groups as ASD and non-ASD. By comparing the patient characteristics, preoperative and postoperative radiological parameters and surgical differences of the two groups, predictive factors for the development of ASD were tried to be revealed. Fifteen of the patients (11.9%) included in the study had ASD. There was no significant difference between the two groups in terms of gender, diabetes mellitus, smoking and osteoporosis (p>0.05). According to logistic regression analysis, preoperative high body mass index, presence of facet degeneration in the preoperative adjacent segment, decrease in postoperative lumbar lordosis, and posterior instrumentation of more than 4 levels are independent risk factors for the development of ASD. Knowing the above-mentioned risk factors before spinal instrumentation surgery allows taking precautions to obtain more appropriate surgical results. We think that taking the necessary precautions in terms of risk factors that can be modified by the patients and the surgeons who will perform the procedure can reduce long-term complications.

Bu çalışmada omurganın normal şekilde stabilize edilmesine yardımcı olabilecek yeni bir pedikül- vida tabanlı posterior dinamik stabilizasyon implantı, sonlu elemanlar metotu kullanılarak tasarlanmış ve sonlu elemanlar metotu ile biyomekanik etkileri tespit edilerek karşılaştırılmıştır. Standart sınırlarda hareket aralığını koruyan iki farklı implant ve cihaz bileşenleri SOLİDWORKS programıyla oluşturulup, hareket aralığını hesaplamak için ABAQUS CAD simülasyon programı ve MATLAB programı birlikte kullanılmıştır. Tüm cihazlarda, L4-L5 omurlarını birbirine bağlayan çubuk, vida, pim ve somun bileşenler yüksek spesifik dayanım, kırılma tokluğu, gibi avantajlı özellikleri nedeniyle titanium malzemesi seçilerek tasarlanmıştır. Lomber omurganın sağlam ve farklı implantlarla tedavi edilen modelleri, Bilgisayarlı tomografi (BT) verilerine göre fizyolojik yükleme koşulları altında simüle edilmiştir. Tasarlanan tüm cihazlar altı farklı yönde (sağ-sol eksenel dönüş, sağ-sol yanal bükme ve fleksiyon-uzama) hareket aralığı, bitişik seviye etkisi ve restorasyon yüzdeleri hesaplanmıştır. İmplant parçalarının tasarımında omurganın implant ile birlikte hareketinde kabul edilebilir değer olan %70 restorasyon yüzdesine, her yönde ulaşılmaya çalışılmıştır. Optimum verilerin elde edildiği cihaz ile Z ve Y yönünde daha fazla restorasyon sağladığı tespit edilmiştir. Restorasyon değerleri uzama için %33, fleksiyon için %53, yanal bükülme ve eksenel rotasyonlarda ise sırasıyla %68 ve %55 'dir. Bu simülasyon çalışması ile tasarlanan pedikül-vida implantların deneysel doğrulama ve klinik denemelerden sonra uygulanabilir olacağı söylenebilir.

Unstable pelvic ring fractures cause high rates of morbidity and mortality. Percutaneous iliosacral screws provide a safe pelvic fixation obviating large surgical exposures. The presence of transitional vertebrae may present difficulties in numbering and fluoroscopic identification of lumbar discs and vertebrae. We performed percutaneous iliolumbar screw fixation for an unstable pelvic fracture due to a traffic accident in a 20-year-old male patient with transitional lumbar vertebrae. No neurologic or vascular complications were seen and the patient returned to his preinjury work and was pain-free in the second postoperative year. In order to determine the anatomic relationship of the iliolumbar screw with the major neurovascular structures, a cadaveric study was performed on the corpse of an adult man. Following dissection, it was observed that the iliolumbar screw inserted from the lateral wall of the iliac wing passed through the iliopsoas muscle and advanced to the L5 vertebral corpus posterior to the fourth and fifth lumbar roots and with a reasonably distant course from the common iliac veins and arteries., İnstabil pelvis kırıkları yüksek morbidite ve mortaliteye yol açarlar. Perkütan iliosakral vidalar instabil pelvis kırıklarının tedavisinde büyük cerrahi yaklaşımlara gerek olmadan güvenle kullanılabilmektedir. Transizyonel omurga olan hastalarda omurgaların numaralandırılması ve floroskopide görüntülenmesinde zorluklar yaşanabilir. Trafik kazasına bağlı instabil pelvis kırığı gelişen ve transizyonel lomber omurgası olan 20 yaşında bir erkek hastada iliolomber vida tespiti uygulandı. Hastada cerrahi sonrasında herhangi bir nörolojik ya da vasküler yaralanma görülmedi. Yaralanma sonrası ikinci yılda hastanın ağrısının olmadığı ve işine geri döndüğü görüldü. Vida uygulamasının anatomik yapılarla ilişkisini değerlendirmek amacıyla, erişkin erkek kadavrasına iliolomber vida yerleştirildi. Yapılan diseksiyon sonrasında, vidanın iliyak kanat lateralinden girip iliopsoas kasının içinden L5 omurga korpusuna gittiği ve L4 ve L5 spinal sinirin arkasından ve iliyak arter ve venlerin oldukça uzağından geçtiği görüldü.

Although spinal osteochondromas can cause various clinical signs, the spinal cord or nerve root compression by solitary lumbar osteochondromas are rare clinical entities. We present a 62-year-old female patient with lower-back pain, progressive left leg paresis, numbness on the both lower extremities and urinary incontinence. The patient’s clinical picture made us suspect the possibility of cauda equina syndrome. Radiological examination revealed a lesion originating from the left inferior articular facet of the second lumbar vertebrae. Urgent surgical decompression was performed and the lesion was removed totally. Histopathological examination confirmed the diagnosis of benign osteochondroma., Spinal ostekondromalar her ne kadar çeşitli klinik bulgulara neden olabilseler de, soliter lomber osteokondromaların neden oldukları spinal kord ya da sinir kökü kompresyonları nadir klinik durumlardır. Bu çalışmamızda, bel ağrısı, ilerleyici sol bacak parezisi ve her iki alt ekstremitede uyuşukluk ile birlikte üriner inkontinans yakınmaları olan 62 yaşındaki bir kadın hasta sunuyoruz. Hastanın klinik tablosu bize olası kauda ekina sendromunu düşündürdü. Hastanın radyolojik muayenesinde, ikinci lomber vertebranın sol inferior artiküler faseti kaynaklı lezyon saptanması üzerine acil cerrahi dekompresyon yapıldı ve lezyon total olarak çıkarıldı. İyi huylu osteokondroma tanısı histopatolojik muayene ile doğrulandı.