Search

Mimari tasarım anlayışının önemli değişim evrelerinden biri olan modern mimarinin, konut tipolojisi üzerinden okunması ve koruma bağlamında değerlendirmesi yapılmıştır. Modern konut örneklerini bünyesinde bulunduran İstanbul Bebek semti çalışma alanı olarak seçilmiştir. 20. yüzyılda hızlı kentleşmenin görüldüğü İstanbul Bebek semti, çevresel ve kentsel dokusu, tarihi, mimarisi gibi kendine özgü nitelikler taşımaktadır. Bu sebeple çalışmanın amacı Bebek çevresi ve modern konut yapılarının mimarlık mirası kapsamında değerlendirilmesi, belgelenmesi ile koruma yöntemleri geliştirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma alanı kentsel unsurları, yasal süreci, yapılaşması detaylı bir şekilde incelenmiştir. Bölgenin süreç içerisinde geçirdiği değişimler yasal çerçeve bazında incelenerek modernleşme süreci karmanlar halinde okunmuştur. Kentsel yasal sürecin gelişimi çeşitli kanun ve kararların amacı, sonucu ve etkileri ile birlikte değerlendirilerek tezin konusu olan Bebek Bölgesi üzerinde yarattığı olumlu ve olumsuz etkileri sınıflandırılmıştır. Bunun sonucu seçilen iki farklı detaylı çalışma alanı üzerinde alan çalışması yapılmıştır. Alan çalışmasında çevresel, sosyal kültürel incelemelerin yanında modern kültür mirası olan konut yapıları envanter çalışması ile belgelenmiş ve tipolojik değerleri saptanmıştır. İncelenen veriler analiz edilerek bulgular oluşturulmuştur. Koruma kapsamında değerlendirilen bu bulgular ışığında yapısal, bölgesel ve kullanım açısından müdahale kararları alınmıştır. Bölgeye yönelik çevresel, doğal ve kentsel doku birlikte ele alınarak, bütüncül sürdürülebilir kentsel koruma önerileri geliştirilmiştir. Modern architecture, which is one of the important stages of change in the understanding of architectural design, has been read through the housing typology and evaluated in the context of conservation. Istanbul Bebek district, which includes modern housing examples, was chosen as the study area. Istanbul Bebek district, where rapid urbanization was seen in the 20th century, has unique characteristics such as its environmental and urban texture, history and architecture. For this reason, the purpose of the study is to evaluate and document the Bebek surroundings and modern residential buildings within the scope of architectural heritage and to develop conservation methods. The urban elements of the study area, its legal process, and its construction were examined in detail. The changes that the region went through in the process were examined on the basis of the legal framework, and the modernization process was read as a layer. The development of the urban legal process has been evaluated together with the purpose, result and effects of various laws and decisions, and the positive and negative effects on Bebek Region, which is the subject of the thesis, are classified. As a result of this, a field study was carried out on two different detailed study areas selected. In the field study, in addition to environmental, social and cultural studies, housing structures that are modern cultural heritage were documented with an inventory study and their typological values were determined. The findings were created by analyzing the analyzed data. In the light of these findings, which were evaluated within the scope of protection, intervention decisions were made in terms of structural, regional and usage. By considering the environmental, natural and urban texture of the region together, holistic sustainable urban conservation proposals have been developed.

Mekân algısının modern mimariye önemli yansımaları vardır ve modern mimari, geleneksel mimariden farklı olarak yaşamdan ziyade barınma üzerine kurgulanmıştır. Geleneksel mekan, modern mekan algısından farklı olarak, insanların sakin olduğu ve huzur bulduğu bir yeri ifade eder. Mevcut konut politikalarının ürettiği barınakların aksine geleneksel mekanlar, huzurun derinden yaşandığı, insanların gerçekliğini tüm boyutlarıyla kavradığı mekanlardır. Bu çalışmanın temel amacı, refah devleti konut politikaları açısından insan varlığının mekânla ilişkisini sorgulamaktır. Araştırmanın bir diğer amacı, yaşamın tüm dinginliğiyle devam ettiği geleneksel mekan ile günümüzde sadece bir sığınak olan modern mekan arasındaki karşıtlığa ve bu mekanlarda devam eden farklı yaşam anlayışlarına dikkat çekmektir. Bu amaçla araştırmada, refah devleti konut politikalarının geleneksel mekan algısı ile mekan anlayışının farklılaştığı noktalar tespit edilmeye çalışılmıştır. Kavramsal analiz olarak tasarlanan bu çalışmada, modern refah devleti algısındaki geleneksel mekan kavramı ile mekan kavramı karşılaştırılarak konu temellendirilmeye çalışılmıştır., The perception of space has important reflections on modern architecture, and modern architecture, unlike traditional architecture, is designed based on shelter rather than life. Traditional space, as a difference from modern space perception, refers to a place where people are calm and find peace. Contrary to the shelters produced by current housing policies, traditional spaces are places where tranquility is experienced deeply, and people grasp their reality with all its dimensions. The main purpose of this study is to question the relationship of human existence with space in terms of welfare state housing policies. Another aim of the research is to draw attention to the contrast between traditional space, where life continues with all its serenity, and modern space, which is only a shelter today, and to the different conceptions of life that continue in these places. For this purpose, the research has tried to determine the divergence points of the traditional space perception and the understanding of space of the welfare state housing policies. In this study, which was designed as conceptual analysis, the subject tried to be grounded by comparing the traditional space concept and the concept of space in the modern welfare state perception.

Architects need to consider daylight as an important element in their designs, which are shaped by location, climate, and directions, no matter what type of building. In order for the functions to be realized in the spaces in the building to be realized in comfortable conditions, the illumination levels specified in the standards must be provided. Issues such as the dimensions of the openings that will allow direct or indirect sunlight to be designed on the outer surface of the space, and the determination of the dimensions of the windows and doors to be used are discussed in architecture. The geography, climate, and topography of the building should be examined in terms of daylight. The direction in which the building is located should be chosen according to human comfort as much as possible. In the designs, the texture of the surfaces and the amount of daylight taken into the space by reflecting or refracting from these surfaces should be calculated. In this study, while examining the effects of daylight on residential design, well-known architects of the recent period who used daylight as an architectural element in their designs were examined. Architects such as Le Corbusier, Steven Holl, and Tadao Ando, who incorporated daylight into their work, succeeded in transforming the indoor environment into an architectural space with daylight. In this way, they have achieved different and original results in their building designs. Since the architects who are the subject of this study use daylight as a design principle, it has been seen that the houses-villas belonging to these architects have reached more original designs thanks to the use of daylight. For this reason, it has been observed that these types of residences-villas are preferred more by the users., Mimarlar, yapı türü ne olursa olsun, konum, iklim ve yönlere göre şekillenen tasarımlarında gün ışığını önemli bir unsur olarak ele almalıdır. Bina içerisindeki mekanlarda gerçekleştirilecek fonksiyonların konforlu koşullarda gerçekleştirilebilmesi için standartlarda belirtilen aydınlatma seviyelerinin sağlanması gerekmektedir. Mekanın dış yüzeyinde tasarlanacak doğrudan veya dolaylı güneş ışığına izin verecek açıklıkların boyutları, kullanılacak pencere ve kapıların boyutlarının belirlenmesi gibi konular mimaride tartışılmaktadır. Binanın coğrafyası, iklimi ve topografyası gün ışığı açısından incelenmelidir. Binanın bulunduğu yön mümkün olduğunca insan konforuna göre seçilmelidir. Tasarımlarda yüzeylerin dokusu ve bu yüzeylerden yansıyarak veya kırılarak mekana alınan gün ışığı miktarı hesaplanmalıdır. Bu çalışmada gün ışığının konut tasarımına etkileri incelenirken, tasarımlarında gün ışığını mimari bir unsur olarak kullanan son dönemin tanınmış mimarları incelenmiştir. Gün ışığını çalışmalarına dahil eden Le Corbusier, Steven Holl ve Tadao Ando gibi mimarlar, iç mekan ortamını gün ışığı ile mimari bir mekana dönüştürmeyi başardılar. Bu sayede yapı tasarımlarında farklı ve özgün sonuçlar elde etmişlerdir. Bu çalışmaya konu olan mimarlar tasarım ilkesi olarak gün ışığını kullandıklarından, bu mimarlara ait ev-villaların gün ışığından yararlanma sayesinde daha özgün tasarımlara ulaştığı görülmüştür. Bu nedenle bu tip konut-villaların kullanıcılar tarafından daha çok tercih edildiği gözlemlenmiştir.

According to Lefebvre's statement that “Space is a social product”, production relations have an important role in space production. The transition from one production method to another is highly significant; because, this is the effect on the social production relations that can be involved in the space. Since each production method has its own space, a new space is produced during this transition. Based on this, Lefebvre proposes an important periodization of space. This periodization was created by taking into consideration the general production methods and the history and institutions of the societies in which these production methods prevailed. In the periodization, six spaces, “absolute space”, “consecrated space”, “historical space”, “abstract space”, “contradictory space”, and “differential space” are mentioned. Abstract space, which includes the electric power plants built in between 1910-1932 in Turkey and which covered by this study is defined as a modern space with straight lines and geometric perspective. After the first power plant was established in Turkey in 1910, fifty-two more built in Turkey until 1932. When the architectural features of these factories are examined, the number of those built in the modern style of Lefebvre's abstract space concept is quite limited. It’s seen that there is a search for style in the power plants that go between national style and modern architecture and this shows that the traces of the style search of the period are felt in the industrial buildings. However, especially in power plants established by foreign companies, there are those which were built in modern construction methods and materials and modern architecture. Among these, the power plants in Ankara and Adana established by German E.L.G company stand out. Both of them built in reinforced concrete beams, with modern construction methods and modern architectural style according to the conditions of the period. Ankara Power Plant has a square plan type in contrast to the common rectangular plan typology. The absence of a narrow edge of the structure has led to the need for a larger opening in the roof and therefore, the steel roof truss system of the structure stands out. The modern mass and facade of Adana Power Plant distinguish the structure from other power plants of the period. In this study, it’s aimed to highlight the importance of Adana and Ankara Power Plants, which were built in a modern style, in comparison with the other power plants in Turkey established in between 1910-1932 by investigating the architectural features over the abstract space defined by Lefebvre. No sponsor

Anadolu Selçukluları döneminde, Beylikler döneminde, Osmanlı döneminde üretilmiş cami mimarisi ile ön plana çıkmakta olan ülkemizde Cumhuriyet döneminde de önemli eserler verilmiştir. Özellikle sonraki dönemlerde oluşturulan eserler, öncesi döneme ait eserlerin önüne geçmiş, hep bir yenilenme ya da farklılaşma gözlenmiştir. Modern dönemde inşa edilmiş camiler de her ne kadar Klasik Dönem Osmanlı mimarisinden esintiler hatta birebir benzerlikler içerse de farklı tasarımlarla adından bahsettirecek ölçüye kavuşmuştur. Oldukça kısıtlı sayıda karşımıza çıkan örnekler hem modern malzemenin başarıyla kullanılışı, hem de özgün tasarımlarıyla önem göstermiştir. Çalışmanın konusunu teşkil eden İzmir Karşıyaka’da Kemalpaşa Cami, farklı tasarımıyla karşımıza çıkmaktayken, sonrasında geçirdiği müdahalelerle tamamen değişmiştir. Herhangi bir denetimin bulunmaması nedeniyle, maddi imkânlar elverdiği ölçüde kolaylıkla yapılabilen bu müdahaleler, günümüz mimarisinin başarılı bir dini mimari örneği durumundaki eseri yok etmiştir. Yapının üç döneme ait görünümü çerçevesinde hazırlanmış çalışma, Cumhuriyet döneminin ilk camilerinden biri ve ilk özgün tasarımlı örneğini belgeleme ve bilim dünyasına aktarma amacıyla hazırlanmıştır.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2016, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2016, Küreselleşme günümüzde olan sosyal ve ekonomik gelişmeleri açıklamakta sık sık başvurulan bir terim haline gelmiştir. Bu terimle alakalı olarak ortaya çıkan küresel kent terimi de özellikle son zamanlarda kentlerde yaşananları anlatmak için başvurulan bir başka terimdir. Küreselleşme kılıfı altında sürdürülen neo-liberal ekonomik politikalar, İkinci Dünya Savaşı sonrasında dünya genelinde yaşanan hızlı kentleşmenin katalizörlerinden birisi olmuştur. Bu yeni kentleşme çağında, kentleşme hızı hem artmış hem de ağırlık merkezini Batı’dan Doğu’ya ve Güney’e kaydırmıştır. Bahsi geçen bu hızlı kentleşme, kamu fonlarının yetersizliği ile birleşince, kentleri yönetenleri yeni para kaynakları aramaya itmiştir. Aynı dönemde, ülkelerin katı finansal politikaları da gevşemeye başlamış, bunu takiben yıllarca batının finansal araçlarında biriken sermaye, mobil bir hale gelerek bu yeni kentleşen alanları, yüksek karlı iş alanları (hizmet ve emlak başta olmak üzere) için uygun yerler olarak belirlemiştir. Büyüyen kentlerin parasal kaynaklara olan ihtiyacı bu küreselleşen kapitalden kentlerine pay çıkarmak isteyen yerel elitlerin elinde bir mücadele alanı haline gelmiş, kentsel mekân da bu mücadelenin ön cephesine dönüşmüştür. Araştırmanın temeli günümüzde artarak devam eden bu küresel durum üzerine kurulmuştur. Merkezine aldığı soru, küreselleşmenin ve küresel kent söylemlerinin kentsel mekân ve mimarlık üzerinde nasıl sonuçları olduğudur. Küreselleşme akademik bir kavram olarak ele alınırken zaman ve mekân üzerinden düşünülerek tartışılmaktadır. Öte yandan, küreselleşmenin somut olarak mekâna ve kente olan etkileri çoğu zaman ekonomik ve sosyal alanlarda değerlendirilmektedir. Bu araştırma, küreselleşmenin bu etkilerini mimarlık ve mekân ekseninde değerlendirerek tartışmayı küreselleşmeyi tanımlayan soyut mekân-zaman ilişkisinden somut kentsel mekâna taşımayı amaçlamaktadır. Bu bağlamda araştırmanın ekseni iki ana grupta toplanan dört katmana bölünmüş durumdadır. Katmanlar daha soyut ve genel tartışmalardan başlayarak, kente, kentsel mekâna ve en sonunda bina ölçeğine kadar inmektedir. İki ana grupsa, bir tarafta küreselleşme ve küresel kent söylemi etrafındaki genel tartışmaya odaklanırken, diğer tarafta ise bu tartışmadan çıkan sonuçlar İstanbul özelinde incelenmekte, özgün bir örnek olarak İstanbul’un bu küresel kent söyleminde nerede yer aldığının araştırması yapılmaktadır. İlk katmanda kavramsal çerçeveyi belirlemesi için küreselleşme ve küresel kent kavramları tartışılmıştır. Saçaklı bir kavram olarak tanımlanan küreselleşmenin, bu bağlamda farklı, hatta birbirleriyle çelişen tanımlamalarına değinilmiştir. Kavramların yaşadığı anlam kaymaları da göz önüne alınarak, kavramsal çerçevenin ikinci merkezini oluşturan küresel kent kavramı, bütün hipotezleri ile ele alınmıştır. Sonrasında küresel kent hipotezine getirilen eleştiriler tartışılmış, teorik boşluk ve çelişkilerden dolayı, küresel kent hipotezlerinin içi boşaltılarak nasıl politik söyleme dönüştürüldüğü ele alınmıştır. İkinci katman ise küresel kent söyleminin mekânsal yansımalarının araştırılması hakkındadır. Küresel kent bir söylem olsa da, aynı zamanda kenti yönetenlerin elinde mekânları etkileyen bir politik araca dönüşmektedir. Küresel kent söylemine göre şekillenen kentsel mekânlar, ekonomik merkez, kamusal alan, konut dokusu ve mimari tipolojiler ekseninde incelenmektedir. Ekonomik merkez olarak, kentlerin yeni merkezleri olduğu iddia edilen uluslararası finans ve iş merkezleri incelenmektedir. Finans merkezlerinin mekânsal yapısını anlamak için iki yönlü bir okuma yapılmaktadır: bir taraftan finans sektörünün gelişimi ve mekânsal talepleri incelenirken, bir yandan da iş bölgelerinin kurucu ögesi olan ofis yapıları küreselleşme kapitalizm ekseninde ele alınmaktadır. Kamusal alan, özel sektör – kamu ekseninde tartışılmakta; küreselleşen kentlerde kamusal alanın yapımında özel sektörün üstlendiği yeni rollere değinilmektedir. Konut başlığı altında ise, küreselleşme sonucu kent içinde artan kutuplaşma, konut yerleşimleri ve kent makroformu içindeki yerleri / hareketleri üzerinden ele alınmaktadır. Son olarak, küreselleşen kentlerde, kentsel dokuyu heterojenleştiren karma-kullanımlı (melez) yapılar ve kentlere marka değeri kattığı iddia edilen ikonik yapılar üzerinden küresel kentlerin bina tipolojileri tartışılmaktadır. Böylece bu iki katmanda, küreselleşme ve küresel kent kavramları tartışılmış ve devamında küresel kent söyleminin fiziksel çevrede nasıl sonuçları olduğuna değinilmiştir. Araştırmanın ikinci büyük gövdesi ile İstanbul hakkındadır. İlk grupta ortaya çıkan tespitler ışığında, İstanbul küreselleşme ve küresel kent söylemi eksenlerinde ele alınmıştır. Önce, Tanzimat Dönemi’nden başlayarak, Osmanlı İstanbul’unun batılılaşma ekseninde yaşadığı ilk küreselleşme dönemi incelenmektedir. Daha sonra sırasıyla, ulus devletin kurulması ve 1980 sonrası liberal ekonomiye geçişle yaşanan ikinci küreselleşme dönemi ele alınmaktadır. 1980 sonrası dönem, o zamanki iktidar odaklarının ortaya koyduğu “Dünya Kenti / Küresel Kent İstanbul” söylemi ekseninde ele alınmaktadır. 24 Ocak kararları ile liberal ekonomiye geçen Türkiye ve İstanbul’daki yeni politik ve ekonomik durumun, küreselleşme ekseninde izi sürülmektedir. Böylece, İstanbul’un son 180 yıllık tarihi küreselleşme ekseninde incelenmiştir. İkinci bölümde, bu tarihsel sürecin mekânsal sonuçları ele alınmaktadır. 1980’e kadar olan süreç sadece tarihsel bir okuma olarak ele alınmaktadır. 1980 sonrası dönem ise, hem tarihsel olarak hem de üçüncü bölümde kategorize hale getirilen mekânsal sonuçlar ışığında ele alınmaktadır. Buna ek olarak, 1980 sonrası ortaya çıkan yeni döneme özgü durumlar da İstanbul’un kendi küreselleşme söylemini tamamlayıcı niteliktedir. Burada, iktidar ve sermaye grupları arasındaki anlaşma ve çatışmaların planlama ve mimarlık boyutunda nasıl etkileri olduğuna odaklanılmıştır. Buraya kadar, kent genelinde küresel kent ve İstanbul ilişkisine odaklanan araştırma; küreselleşme ve küresel kent söyleminin mekânsal etkilerine daha yakın ölçekten bakmak amacıyla, Levent-Maslak aksına odaklanmıştır. Burada yapılan çalışmalar sonucu ortaya çıkan üç temel arketip, üç bina üzerinden incelenmiştir: Levent Loft (üst-gelir için konut odaklı proje), Kanyon (karma kullanım projesi) ve Maslak No:1 (Çok Katlı Ofis Yapısı). Bu üç proje, mimari özellikleri, binanın kendisini çevreleyen söylem ve bu söylemin İstanbul’un küresel kent söylemi ile kurduğu ilişki bağlamında ele alınmıştır. Araştırmanın sonunda ise, bu iki ana araştırma alanından (genel ve lokal) elde edilen bulgular ve tespitler ışığında, küresel kent söylemi, kentsel mekan ve mimarlık ilişkisinin sonuçları üç ana eksende (kent, mimarlık ve mimar) değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmeler ışığında, metnin de başında bahsedilen yeni kent gerçekliğinin ortaya koyacağı yeni kavramsal çerçevenin neler olabileceği hakkında çeşitli çıkarımlar yapılmıştır., Globalization is a phenomenon that is widely used to explain the current social and economic conditions. Related to globalization, global cities a rather new term coined by researchers to understand the impact of globalism in cities. In contemporary urban discourse, the term global city gained widely acceptance as a term to comprehend the ongoing transformations in certain parts of the globe. Neo-liberal economic policies coming in the form of globalism and global cities concepts, has been a major catalyst for the rapid urbanization of the world since the aftermath of The Second World War. After 1950’s, the urbanization rate both accelerated and shifted towards the East and the South, creating a new breed of urban sprawls that are ripe for global finance. The rapid urbanization and lacking of sufficient public funds to challenge this growth, the governing elite of these new mega cities looked upon global finance as a potential savior. As the deregulation of the finance sector increased over the last three decades, the money piled up in financial instruments of the Western World became more mobile, thus finance sector looked for high-profit opportunities in these newly created urban fabrics. The foundation of this research launches off from this contemporary economic realm. It aims to find how the urban space and the architecture that defines this urban space is affected by the ongoing discourse of the global city. The term globalization itself is always explained by space and time, thus thinking about globalization is thinking about space itself. In addition to that, the term global city became a de facto condition to summarize the ongoing effects of neo-liberalism on urban space. This research aims to shift the focus on globalization from economic and social scales to urban and spatial scale. The methodology of the research creates four layers grouped into two main bodies. The layers start from general, meaning conceptual discourses and gradually focuses on space, finishing in the case study city and finally case study area. The two bodies are separated by general and local focuses. The first body takes the topic on a more general level, focusing on globalism, global cities and the physical environment of the global cities. The second body takes these discussions and applies to Istanbul where globalism and neo-liberal economy gained a fast track since 1980. The first part of first body aims to discuss the fuzziness of the definition of globalism and how it effects the terms usage in different aspects of life including economic, political and cultural layers. Globalism is a term that cannot be confined into certain words and definitions, thus making the term used in many different ways and forms sometimes contradicting each other. Global city (World city), derived from globalism itself, has been an active term for debate since 1960s. However based on a fuzzy concept like globalism and having its own theoretic flaws, the global city hypothesis alone fails to comprehend the effects of globalism on urban space. Despite these disadvantages, the global elite and its local counterparts used global city concept as a political and economic discourse to implement neo-liberal economic policies on urban centers of the World. Thus, the global city hypothesis which is confined into academic debates transformed into the global city discourse which is the pivotal point of this research. The second part of the first body aims to correlate the effects of globalization on urban space. Main elements of the urban fabric are analyzed in separate cases. The emergence of international finances centers in the city downtowns and business districts is the first case. This case is focused on how modern finance collaborated with modernist office space and together they warped the business life and its spatial outcomes. The second case focuses on the prime element of any urban fabric: housing. This case focuses on how the increasing polarization between global elites, the lucky minority who reaps the benefits of globalism, and the rest, as these global elites transform both the core and the outskirts of the city into high-income neighborhoods, leaving the urban poor out of the picture. The third major case focuses on public space, to be specific on how public space is created in global cities. In the expanding global cities limited public funds are focused on transportation and infrastructure, leaving urban space without the patronage of public administration. This power vacuum is filled by interventions of the private sector, in terms of Privately Owned Public Spaces (POPS) and similar methods. The final case focuses on the architecture of this new urban space of the global cities. Hybridization and iconic buildings are the focuses of this chapter. The second body of research then focuses on Istanbul, as a case study to understand how this concept of global city and its spatial outcomes occur in İstanbul’s urban conditions. Here, the general conditions of the discourse meets with the local and sometimes unique conditions of the city, thus creating a sub-discourse within the main global city discourse. To understand the effects of global city, first Istanbul is evaluated on its relationship with globalism. Based on a historical context, Istanbul has always been a world city, regarding its prime importance for Roman, East Roman and Ottoman Empires. However, speaking in terms of contemporary globalism, Istanbul’s globalization story dates back to Ottoman Empire’s Westernization efforts beginning officially in 1839 by the Edict of Gülhane. After that, the city opens itself to modern urbanism, finance and local administrative bodies. Istanbul’s globalization history is cut down with emergence of the Turkish Republic and its mercantilist economic policies. However, after 1980 Turkey enters into liberal economic system overnight and ruling elite decides to promote Istanbul as a global city to attract foreign capital. Thus begins the second part of Istanbul’s emergence as a global city.Starting from 1980 reaching up present day, is the main timeline of the research. Unlike the 19th century’s global theater, the conditions that turned Istanbul to a global city are a result of a deliberate discourse built by the governing elites and funded by Turkey’s largest capital groups.Istanbul first promoted as a world city and local contender for replacing the war-ridden Beirut –once the finance capital of the region. Then the governing elite aimed for higher goals and İstanbul found itself competing with cities like Hong Kong, Dubai, London and New York. Though this dream of a global city is not embraced by other major political moves at first, the increasing demand for capital to accommodate the needs of an ever-growing city like İstanbul forced every major political player to accept the main discourse and forge their own unique global city discourse that aims to excel gaining maximum financial support. Istanbul is transformed from an industrial major port city to a haven of real estate speculation and consumption. The global city discourse changed major parts of the urban fabric, with this change came a new culture of consumption and lifestyle, and defined the contemporary architectural trends in the city. Therefore, the research goes in hand-to-hand with the timeline staring from 1980 to present day and examines the situation on the different layers. The first layer focuses on how this discourse is fabricated and the second layer focuses on how this fabricated discourse affected the urban space and architecture. Then the research zooms into places where effects of globalization are felt most. The financial center of Levent and Maslak is chosen as the prime case study area to analyze the situation on a more close-up level. Maslak and Levent district is once-an-industrial-site turned into international finance and business center after 1980s. Since then, the place and its high-rise silhouette became the symbol of the new economic regime in Istanbul and Turkey. The buildings designed and built in this district are concrete products of the global city discourse. Thus, to understand the architecture of this discourse, buildings in the district are analyzed in terms of architecture and the discourse that surrounds this architecture. Built mostly after 1990’s, these buildings are categorized into three major archetypes. In the research, one building represents each archetype: Levent Loft for the high-income condominium type, Kanyon for the mixed-use type and finally Maslak No: 1 is for the high-rise office building type. Each building is evaluated in three categories; first its architecture is presented, then the discourse that surrounds this building is evaluated. The discourse is created by the layers of discourse created by the architect, the client, and the people who use the building, media and social media. In the third stance, this discourse is discussed via its affiliation with the Istanbul’s global city discourse. In the final chapter, the data gathered from Istanbul and Maslak case studies are evaluated with the global city phenomenon in general and the results of the research are debated in terms of how to improve spatial conditions in the so-called global cities without alienating its inhabitants. Here, in the conclusion, the global city discourse is discussed on three different levels; urban space, the practice of architecture that creates the urban space and the architect as the professional behind the practice that defines the urban space. Finally, the remarks coming from these discussions are speculated upon how to improve the current theoretical framework that fails to understand the rapid and ongoing urbanization of the World, which would need far deeper concepts and terms than the discourses surrounding this reality, in order to properly accommodate the needs of this new urban realm., Yüksek Lisans, M.Sc.

Mosque architecture is important in our country at Anatolian Seljuk period, Principalities period, Ottoman period and also given important works Republican period. Works created in the next period and become more important than the works of the period before, and renewal or differentiation was observed in the works. Mosques which built in the modern era has gained a measure that talked about whether with Classical Ottoman-inspired architecture even if exactly many similarities. There appears to be very limited number of samples, but modern materials used successfully and it is important with the original design.İzmir Karşıyaka’da Kemalpaşa Mosque which forms the subject of study had different designs, has changed completely spent after the intervention. These interventions can be easily done with financial means, because of the absence of any control.The successful example which is dated in modern architecture was destroyed. The study is prepared in accordance with photographs of three different dates and the work which is one of the first mosque in the Republican era. The study was designed to transfer the documentation and the scientific world., Anadolu Selçukluları döneminde, Beylikler döneminde, Osmanlı döneminde üretilmiş cami mimarisi ile ön plana çıkmakta olan ülkemizde Cumhuriyet döneminde de önemli eserler verilmiştir. Özellikle sonraki dönemlerde oluşturulan eserler, öncesi döneme ait eserlerin önüne geçmiş, hep bir yenilenme ya da farklılaşma gözlenmiştir. Modern dönemde inşa edilmiş camiler de her ne kadar Klasik Dönem Osmanlı mimarisinden esintiler hatta birebir benzerlikler içerse de farklı tasarımlarla adından bahsettirecek ölçüye kavuşmuştur. Oldukça kısıtlı sayıda karşımıza çıkan örnekler hem modern malzemenin başarıyla kullanılışı, hem de özgün tasarımlarıyla önem göstermiştir.Çalışmanın konusunu teşkil eden İzmir Karşıyaka’da Kemalpaşa Cami, farklı tasarımıyla karşımıza çıkmaktayken, sonrasında geçirdiği müdahalelerle tamamen değişmiştir. Herhangi bir denetimin bulunmaması nedeniyle, maddi imkânlar elverdiği ölçüde kolaylıkla yapılabilen bu müdahaleler, günümüz mimarisinin başarılı bir dini mimari örneği durumundaki eseri yok etmiştir. Yapının üç döneme ait görünümü çerçevesinde hazırlanmış çalışma, Cumhuriyet döneminin ilk camilerinden biri ve ilk özgün tasarımlı örneğini belgeleme ve bilim dünyasına aktarma amacıyla hazırlanmıştır.

WOS: 000453089500003, Today in many countries, new solutions and trends in architecture field to express cultural identity against the pressure of internationalism appear in different qualitative values. In the example of Turkey, even today, if the problem of the identity affirmation in architecture continues, in fact, the historical origin of this problem coincides with the last period of the Ottoman Empire and early Republican period. Since the 20s to today, we can see the efforts to reflect national and modern identity in architectural designs, especially in public buildings.. In this study, firstly, the relationship between architecture and identity will be examined. Then after, buildings reflecting identity trends designed by famous architects such as Sedat Hakki Eldem and Turgut Cansever from different periods in Turkey will be presented. The current architectural achievements in the generality of our country will be reviewed by a critical perspective. The city of Konya will be chosen for the special study areas. These buildings are banks, administrative and culture buildings. Trend analysis of identities in the current architectural achievements will be realized taking into account the following criteria: the metaphor, interpretation - synthesis and direct imitation. The architectural elements belonging to the Seljuk Empire that Konya was the capital between 11 th and 13 th century, will be frequently present in the selected samples. In conclusion, the defended ideas will be the following: New products of art and architecture should always be designed with an original and innovative approach. The use of direct imitation in new architectural achievements to establishing a link with the past does not always positive effect on architectural quality. The historic architectural elements used in order to create an identity in modern architecture should be interpreted with caution.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2014, Osmanlı İmparatorluğu’nun 19. yüzyılda Batılılaşma yönünde geçirdiği dönüşüm ile paralel olarak, kent dışında bir yerleşim alanı olarak şekillenen Nişantaşı-Teşvikiye ve Harbiye-Şişli bölgeleri günümüzde İstanbul’un en önemli kent merkezlerinden biri haline gelmiştir. 19.yüzyılın ortalarından günümüze, Osmanlı İmparatorluğu’nun ve sonrasında Türkiye Cumhuriyeti’nin geçirdiği ekonomik, sosyal, demografik ve politik dönüşümlere tanıklık eden bölge, bu süreçte İstanbul’un geçirdiği dönüşümü katmanlar halinde yansıtan kentsel bir kesit oluşturmaktadır. Öte yandan kentin gerek kullanıcıları aracılığı ile gerek merkezi müdahalelerle geçirdiği her dönüşüm bir yandan kendi izlerini kent dokusuna eklerken, diğer yandan mevcut yapı stoğunu tahrip ederek yok etme eğilimindedir. Günümüzde bu yönde bir dönüşümün Nişantaşı-Teşvikiye ve Harbiye-Şişli bölgeleri için geçerli olduğu öngörülmektedir. Tez çalışmasının amacı Nişantaşı-Teşvikiye ve Harbiye-Şişli bölgelerinin bir bütün olarak korunmasını amaçlayarak, bu alanlar üzerinden, günümüzde kent merkezlerindeki değerli konumları nedeni ile küçük ve büyük ölçekli yoğun müdahalelere sahne olan, 20. yüzyıl öncesi kültür varlıklarının yanı sıra, modern mimarlık mirası yapı örneklerini bünyesinde barındıran bu ve benzeri bölgelerin toplumsal ve kentsel hafızada önemlerinin dikkate alındığı, mevcut dokunun yaşanılarak devam ettirildiği, sürdürülebilir kentsel koruma önerileri geliştirmektir., Since its first settlement period, with the addition of different architectural and social values into another, Istanbul continued its urban development from the past till today. By means of this development process, while new layers of architectural values are being added, the existing layers are being destroyed, even disappear. In this paper a sustainable urban conservation approach has been developed by literature research, documentation, site analyses, constructional and functional proposals considering the fact that the Nişantaşı-Teşvikiye and Harbiye-Şişli districts, containing various historical layers of transformation of the city after the middle of 19. century, should be preserved and sustained as a whole, livable area., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2014, Cihangir, Beyoğlu/Pera bölgesine coğrafi olarak yakınlığından ötürü yıllar boyunca farklı etnik kökenlerden, farklı dinlerden ve kültürlerden birçok kullanıcıyı bünyesinde barındırmış bir semttir. Cihangir’in bu kozmopolit yapısı ve bölgenin tarihsel süreç içerisinde geçirmiş olduğu gerek kültürel gerek yapısal değişimler ve dönüşümler, bölgenin kendine has bir doku ve karaktere sahip olmasında önemli rol oynamıştır. Kuruluşundan bu yana, Pera’nın arka bahçesinde bir yerleşim alanı olarak gelişen Cihangir, özellikle XIX ve XX. yüzyıllarda Batılılaşma hareketleri, yangınlar, nüfus değişimleri gibi sosyal ve fiziksel değişimlere tanıklık etmiştir. Mevcut sokak dokusu ve yapı stoğuyla bu köklü değişimlerin izlerini taşıyan Cihangir bölgesi, günümüzde de küreselleşmenin etkilerine maruz kalmış bir kent parçası olarak sürekli bir dönüşüm halindedir. Çalışmanın amacı sahip olduğu yapı stoğunun niteliği açısından korunması ve yaşatılması gereken; tarihi kent merkezine yakınlığı dolayısıyla gerek fiziksel gerek sosyal yapısı sürekli değişen ve dönüşen bu ve benzer bölgelere örnek teşkil edebilecek bir koruma önerisi geliştirmektir., Istanbul is a multilayered city which presents the cross section of the phases and transformations it has experienced throughout its history. The city bears this floating nature in the current century, and keeps on evolving and transforming both from a structural as well as social and economical standpoint. This complex and ever-changing fabric of Istanbul on the other hand, makes it difficult to protect the historical texture, while rendering the conventional preservation theories practically futile. The pressure created by the city’s transformation pose an accelerating threat on the historical components of the city in terms of preservation. Cihangir is an interesting neighborhood due to its centrality in the city and its close nature to transportation and cultural axes. In this context, Cihangir is chosen as the thesis topic, since its current street texture and structural stock allow a clear analysis of the aforementioned threats on the city., Yüksek Lisans, M.Sc.

Theodor Adorno ve Max Horkheimer, ‘Aydınlanma’nın Diyalektiği: Felsefi Fragmanlar’ (1947) adlı yapıtlarında, Aydınlanma projesinin yapısı gereği totaliter olduğunu ve mitolojiyi insan düşüncesinden kovmuş olmasına rağmen kendisinin mite gerilediğini öne sürmektedirler. Aydınlanma paradigmasının ürünü olan birer sanat dalı olarak erken 20. yüzyıl sineması ve mimarlık, Adorno ve Horkheimer’in bu savlarını doğrulamaktadırlar. Fritz Lang’in Metropolis (1927) adlı filmi; bir paradig- ma değişimi olarak Aydınlanma’nın, tarihsel bir dönem olarak Modernite’nin ve bu tarihsel döneme özgü bir üslup olarak Modern Mimari hareketin birbirleri ile ilişkilerinin çözümlenebilmesine olanak sağlayan çok katmanlı bir anlamsal yapı- ya sahiptir. Filmde Aydınlanma-mitoloji ile Modern Mimari-tarihsel içerik diyalektikleri paralel olarak işlenmiştir. Filmdeki, Metropolis’in makine estetiğine dayalı fütüristik ütopik mimarisi ile distopik tekno-totaliter toplumsal düzen arasındaki gerilim, gerçekte tarihsel üsluplardan yararlanmayı reddeden Modern Mimari hareketin ütopik karakteri ile mitoloji olarak tarihsel birikim arasındaki gerilimi yansıtmaktadır., Theodor Adorno and Max Horkheimer asserted that the project of enlightenment which itself is already totalitarian ai- med to overthrow the myths from the human mind and to install human beings as masters reverted to mythology at the end, in their master work ‘Dialectic of Enlightment: Philosophical Fragments’ (1947). As artistic products of Enlightment Project, cinema and architecture of early twentieth century affirmed Adorno and Horkheimer’s thesis. Fritz Lang’s Metro- polis (1927)’s multi-layered messages enables us to comprehend the relationships between Enlightment as a paratigmatic change, Modernity as a historical period, Architectural Modernism as an artistic style which is a product of this paradigm and this historical period. In this film, dialectics of Enlightment/mitology and Architectural Modernism/historical content entwined. In reality, the tension between utopian futuristic architecture based on machine aesthetics of Metropolis and its distopian techno-totaliterian social order reflected the tension between utopian characteristic of Modern Avant-garde in architecture who rejects to use historical styles and historical content as mitology.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2011, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2011, Tez kapsamında gerçekleştirilen çalışma, Türkiye’nin Cumhuriyet sonrası mimari gelişimine ve üretimine katkıda bulunan öncü mimarlardan biri olan Arif Hikmet Holtay’ın bu güne kadar kapsamlı bir şekilde ele alınmamış hayatını, mimarlığını ve akademik kimliğini, Türkiye’de 1930-1950 yılları arasında değişen ülke koşullarına, mimari eğilimlere ve eğitim alt yapısına bağlı olarak anlamak ve konumlandırmak amacını taşımaktadır. Çalışmada, Türkiye’nin 1930-1950 yılları arasındaki mimari eğilimleri, Arif Hikmet Holtay’ın yaşamı, akademisyenliği ve mimarlığı üzerinden farklı bir perspektif oluşturularak ele alınmak istenmiştir. Cumhuriyet’in ilanının ardından, aydın ve çağdaş bir toplum seviyesine ulaşma yolunda her alanda gerçekleştirilen devrimler kapsamında mimaride de Cumhuriyet’in yeni ifade biçimi oluşturma yolunda değişimler gerçekleşmiştir. 1930’lu yılların başında etkili olmaya başlayan “yeni mimarlık” anlayışı Atatürk devrimleri paralelinde, Osmanlı Revivalizminin aksine; Batılı uygulamaları örnek alarak çağdaş mimarlık düşüncesi seviyesini yakalamayı amaçlamıştır. Bu kritik dönemde Almanya’da Stuttgart Teknik Okulu’ndaki mimarlık eğitimini tamamlayıp Türkiye’ye dönen Arif Hikmet Holtay ise mesleki ve akademik kariyerine başladığı 1930 yılında, gerçekleşen bu radikal değişim içinde rol alan mimarlardan biri olmuştur. Almanya’da aldığı eğitimi ve edindiği deneyimleri ile diğer meslektaşlarına göre farklı bir mimari profil çizen Holtay, mimarlık ortamında gerçekleşen değişimlerin yanı sıra, göreve başladığı Güzel Sanatlar Akademisi’nde, yabancı hocaların önderliğinde gerçekleştirilen eğitim reformunun da yürütücülerinden olmuştur. Alman kültürüne yakınlığı ile bilinen Holtay, bu dönemde çoğu Almanya’dan gelmiş olan yabancı mimarlar ile olan ilişkileriyle de kilit bir noktada görev almıştır. Otuz bir yıl sürdürdüğü görevinde akademik çalışmaları ve buna paralel olarak yürüttüğü uygulamaları ile Türkiye’deki mimari değişimleri yakından takip eden Holtay, Almanya’daki eğitiminin oluşturduğu alt yapıyla önce 1930’lu yıllardaki modernist “yeni mimari” üslubunun takipçisi, 1940’lı yıllarda ise milliyetçilik düşünceleri ile gelişen yerel yaklaşımların takipçisi olmuştur. 1930-1950 yılları arasında Türk mimarlığına yön veren iki farklı mimari dönemi, bu süreçte mimarideki ideolojik, düşünsel ve biçimsel değişimi yansıtan yapıları ve eğitimci kimliği ile öne çıkan Arif Hikmet Holtay, mimarlık formasyonunu etkileyen etmenler ve Cumhuriyet dönemi mimarlık düşüncesinin gelişimine bağlı olarak değerlendirilmeye alınan mimari uygulamaları ile tez kapsamında ele alınmaktadır. Holtay’ın Türkiye’deki mimari ve akademik yaklaşımlarının alt yapısını anlamak adına, Almanya’nın 1920’lerdeki mimarlık ortamı ile Holtay’ın Almanya’daki eğitimi ve ilk mimarlık deneyimleri ele alınarak mimarlık formasyonunu etkileyen etmenler incelenmiştir. Güzel Sanatlar Akademisi Mimarlık Bölümü’nde 1930-1950 yılları arasında eğitimin alt yapısını oluşturan iki önemli gelişmenin de dikkate alındığı çalışmada; 1930’lu yıllarda modernist eğilimlerin etkisinde ve yabancı hocaların öncülüğünde değişen mimarlık eğitimi ile 1940’lı yıllarda milliyetçi düşüncelerin etkisinde gelişen yerel yaklaşımların bir yansıması olarak “Milli Mimari Seminerleri”nin etkinliği belirleyici olarak ele alınmıştır. Arif Hikmet Holtay’ın Mimarlık Bölümü’ndeki akademik çalışmaları ve eğitimci kimliği ise bir diğer etmen olarak ele alınmıştır. Çalışmada, Türkiye’de 1930-1950 yılları arasında etkili olan iki mimari yaklaşım, dönemin ülke koşulları da göz önünde bulundurularak incelenmiştir. İlk olarak, 1930-1940 yılları arasında etkili olan, Cumhuriyet’in yeni mimari biçimi modern yaklaşımlar ele alınmıştır. İcelenen diğer dönem ise 1940-1950 yılları arasında etkili olan milliyetçi düşünceler paralelinde gelişen yerel ve ulusal yaklaşımlar olmuştur. Bu incelemeler doğrultusunda, Holtay’ın bugün halen ayakta olan İstanbul Üniversitesi Gözlemevi, Esplanad Apartmanı, Mersin İş Bankası ve Bursa İş Bankası binaları mimari özellikleri bakımından değerlendirilmiştir. Diğer tüm mimari projeleri ve uygulamaları da katalog oluşturularak belgelenmiştir. Tez kapsamında, Holtay’ın mimarlık formasyonunun oluşumunu etkileyen etmenler dahilinde mimari ve eğitimci kimliğinin kendine özgü yanları ortaya konmuş, yapıları mimari alt yapısına ve değişen mimari tutumuna paralel olarak değerlendirilmiştir. Diğer yandan da Holtay’ın yaşamı, mesleki çalışmaları ve mimari uygulamaları ile ilgili edinilen bilgiler derlenerek, biyografik niteliklere sahip bir çalışma gerçekleştirilmek istenmiştir., This piece of thesis focuses on the personal and academic identity of the architect Arif Hikmet Holtay who has contributed to the production and improvement of the architectural art and work, in the light of the varying conditions, architectural approaches and educational backgrounds in Turkey between the years 1930-1950. Particularly, the thesis, by way of introducing Mr. Holtay’s personal and academic life and his architectural works, aims to create a different perspective on varying architectural approaches between the years 1930-1950. The period commencing with the foundation of the Republic initiated the formation of the reforms for a democratic and contemporary society, and in this context, the architecture also changed to form a new perspective of the state. Contrary to the Ottoman Revivalism, in the beginning of 1930s, the architecture was dominated by a concept called “new architecture” which was influenced by the Western architecture in line with the Republican reforms. During this critical period, having completed his architectural education at the Stuttgart Technical College, Arif Hikmet Holtay returned to Turkey where he started to build his academic and professional experience and appeared at the middle of the aforementioned radical changes as a role architect. His experiences and educational background in Germany made him to be unique in comparison with his colleagues. In addition, he did not only influence the changes in the architecture during those years, but also led the educational reforms at Academy of Fine Arts, together with the foreign lecturers. Also, during this period, Mr. Holtay took an important role in his relationships with the foreign architects, most with the German ones in line with his sympathy to German ecole. During his thirty one year academic and architectural life, he always followed the developments in the architecture. Particularly, followed modernist “new architecture” in 1930s as an outcome of his educational background in Germany and then approached to the local approaches developed as a result of nationalist opinions. Between the years 1930-1950 which were two different architectural periods, Mr. Holtay appeared to be the one reflecting the ideological, intellectual and formal changes in architecture, supported with his architectural practices and high academic background. In this regard, in this thesis, the factors affecting the formation of his architectural and academic works in the light of the architectural approaches during these years will be analyzed. In order to understand Mr. Holtay’s background of architectural and academic approaches in Turkey, his education in Germany and factors affecting his architectural formation during his early architectural career have been analyzed. At this part, in which two important events that formed the background of the education at the Academy have been taken into consideration; the architectural education that has been changed under the influence of the modernist approaches of 1930s and foreign teachers, and the effectiveness of the “National Architectural Seminars” as a reflection of national approaches that have been developed under the influence of nationalist ideas during 1940s. In thesis, the two architectural approaches which were effective between the years 1930-1950, have been analyzed with also considering the current condition of the country back then. First of all, the new architectural form of the Republic, the modern approach, which was effective between the years 1930-1940 is taken into consideration. Another period which has been analyzed with in this scope is the national approach, developed parallel with the nationalistic ideas effective between the years 1940-1950. In the light of these analysis, Mr. Holtay’s four buildings have been examined. These buildings which still exist are as follows; Observatory of Istanbul University (İstanbul Üniversitesi Gözlemevi), Esplanad Apartment (Esplanad Apartmanı), Is Bank in Mersin (Mersin İş Bankası), and Is Bank in Bursa (Bursa İş Bankasi). Apart from the forgoing buildings, Mr. Holtay’s remaining architectural studies and designs are presented in the catalog. With in the context of the thesis, Mr. Holtay’s unique part of identity as an architect and teacher has been presented with in the scope of the factors effecting his architectural formation. And his buildings have been analyzed according to his architectural background and changing architectural approach. Consequently, it is aimed to compose a study which has biographic qualities by gathering informations about Mr. Holtay’s life, his vocational works and architectural applications., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2011, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2011, Kurtuluş savaşının etkileri devam ettiği yıllarda Yunan ordusu İzmir’den henüz denize dökülmüş ve 1922 yılında gerçekleşen İzmir yangını, İzmir’de fiziki bir tahribatın yanı sıra sosyal, ekonomik ve kültürel bir çöküntü oluşturmuştur. Yangın sonrası oluşan bu süreçte kentin her anlamda yeniden yapılandırılması zorunlu bir hale gelmiştir. Tamamen yıkılmış olan yangın bölgesinin imarı ve planlı bir şekilde yapılandırılması, fiziksel görüntü ve mimari açıdan önemli olduğu gibi sosyal, ekonomik ve kültürel altyapının oluşturulmasında da önemli bir etken olduğundan değerlendirmeye alınmıştır. Cumhuriyet döneminde ve 1950’li yılların sonuna kadar geçen dönemde Türkiye ve İzmir’deki sosyo-ekonomik, kültürel ve ekonomik yapı, mimari gelişmeler hakkında değerlendirme yapıldıktan sonra Y. Mimar Rıza Aşkan’ın biyogrofisi hakkında bilgi verilmiştir. Genç Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş sürecine denk gelen bu dönemde, İzmir’in yeniden imarı için kısıtlı imkanlar olmasına rağmen birçok yabancı şehir plancısı ile görüşmeler yapılmıştır. 1924 yılında Henri Prost’un danışmanlığında Fransız Danger kardeşler ile başlayan planlama süreci, 1930’lu yıllarda, İzmir Belediye Başkanı Behçet Uz’un üstün çabaları sonucu gelişerek sonuç vermeye başlamıştır. Danger kardeşlerin planı ekonomik olmadığı geekçesi ile eştirilere uğrar ve Başknet Ankara’nın plancısı Hermann Jansen’in görüşleri alınır. Jansen’in önerileri dikkate alınsa da uygulanabilir bulunmaz ve İzmir Belediyesi, İzmir Enternasyonel Fuarı’nda başladığı temizleme çalışmalarına hızla devam ederek bu yapılanmayı yangın bölgesi başta olmak üzere tüm İzmir’e yaymayı başarır. Cumhuriyetin ilanıyla birlikte her alanda yaşanan reformlar kamusal alanlarda da planlı park kavramını ortaya çıkarmıştır. Hermann Jansen Ankara’nın kentsel planlamasından sorumlu olduğu dönemde, 1932-1936 yılları arasında Ankara Gençlik parkını tasarlamıştır. İzmir Enternasyonel Fuarı’nın kuruluşuna denk gelen bu yıllar aynı zamanda Herman Jansen’in Yangın alanı ile ilgili çalışmalarını sunduğu yıllardır. Bu da Jansen’in fuarın planlamasında katkısı olup olmadığını akla getirmektedir. Ankara Gençlik parkı ve İzmir Enternasyonel Fuarı detaylı olarak incelendiğinde, bir çok yönden benzerlikler dikkat çekse de Jansen’in etkisinin olduğunu gösteren herhangi somut bir bulguya rastlanmamıştır. Kentin planlaması için 1939 yılında Le Corbusier ile başlayan görüşmeler, plancının 1948 yılında İzmir’e gelmesi ile sonuçlanır. 1940 yılından itibaren İzmir Belediyesi’nde görevli Rıza Aşkan Le Corbusier’nin ziyareti ile birlikte, İzmir’in planlanmasında etkin bir rol almıştır. Her ne kadar Le Corbusier’nin önerileri uygulanamaz bulunsa da bu çizimler 1951 yılında İzmir’in planlanması için açılan Uluslararası yarışmada, yarışmacılara fikir vermesi amacı ile dağıtılmıştır. Aşkan’ın bu süreçteki en önemli rolü uygulanamaz denen ve eleştirilen Le Corbusier planınında şehrin genişlemesi öngörülerek varyant bağlantı yolunun yapılması ile birlikte Eşrefpaşa ve Hatay yönüne doğru yapılaşmanın temellerini atması olmuştur. 1955 yılında Doğan Tekeli, Sami Sisa ve Gündüz Özdeş tarafından kazanılan Konak sitesi mevzi kentsel tasarım yarışmasında Juri üyesi olan Aşkan, İmar müdürü olduğu bu yıllarda Richard Neutra, Prof. Düdok gibi yabancı mimar ve şehircilerin yanı sıra Sedat Hakkı Eldem’in de görüşlerini de alarak Konak Meydanı’nın şekillenmesinde önemli bir rol oynamıştır. 1954-1957 yılları arasında Eşrefpaşa bölgesindeki meydan düzenlemesi, yapılaşma ve kentsel planlama, bu dönemdeki sosyo-ekonomik yapının kurulması açısından büyük önem taşımaktadır ve Aşkan, İzmir İmar Müdürü olarakbu süreçte önemli bir rol oynamıştır. İzmir Enternasyonel Fuarı 1930 yılından itibaren, Behçet Uz’un belediye başkanı olması ile birlikte temizlenerek planlı bir şekilde yeniden yapılanır. Bu süreçte örnek alınan Moskova’daki Gorki parkı hakkında detaylı bilgi verilmektedir. Fuar fiziksel olarak planlanmasının yanında aynı zamanda genç Türkiye Cumhuriyeti’ni Uluslararası alanda ekonomik, kültürel ve sosyal açıdan temsil eden, modern bir hareketin sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Fuar’ın kurulduğu 1936 yılından 1960’lı yıllara kadar geçen süreçte Rıza Aşkan’ın bu alandaki katkıları büyüktür ve son bölümde Rıza Aşkan’ın yapılarının bir kısmı kronolojik olarak değerlendirmeye alınmıştır., As the effects of the independence war continuing, the Greek Army was beaten and the major fire occurred in 1922 has ruined not only the physical appearance of Izmir but the social, economical and cultural structure as well. In the process after the major fire ruined the city, the restructuring became a must for Izmir from all directions. Urban planning and development of the ruined fire area is evaluated not only because it is important in architectural basis but it is also highly important while developing the social, economic and cultural infrastructure. After making an evaluation of the social, economical, cultural and architectural structure of Izmir between the first years Turkish Republic was founded until the end of 1950’s, information is given about the biography of Rıza Aşkan. Even the lack of sources in the foundation period of young Turkish Republic, Izmir Municipality contacted a series of foreign urban planners. The urban planning process had started with Danger brothers with the consultancy of Henri Post in 1924 and developed with the great effort of Behçet Uz, chief magistrate of Izmir municipality in 1930’s. The plan of Danger brothers was criticized due to high cost and the German Hermann Jansen, who was the planner of the capital city Ankara, was asked to be responsible of urban planning of Izmir. Herman Jansen’s design was not a plan to be applied directly. However, Jansen’s proposals were taken under consideration to reduce the costs and Izmir Municipality continued to develop the fire zone and branched out to whole Izmir in a short period of time. By the time Turkish Republic was founded, the reforms that occurred in multiple areas composed the idea of planned parks in public areas. Hermann Jansen planned Ankara Gençlik Park between the years 1932-1936 in the period he was responsible of urban planning of Ankara. The planning of Ankara Gençlik park, Jansen’s proposal for Izmir and Izmir International fair was planned in the same period which brings the probability of Jansen’s possible contribution in the design of Izmir International Fair. Ankara Gençlik Park and Izmir International Fair has a lot of common design parameters when evaluated in detail. However there is no concrete evidence showing Hermann Jansen’s affect. The negotiations started with the urban planner Le Corbusier in 1939 to plan the city and lasted in 1948 as he arrived in Izmir. Rıza Aşkan, who was an employee as an architect in Izmir Municipality since 1940, played an effective role in the urban planning process of Izmir. Although Le Corbusier’s proposal was not found reasonable, his drawings dispatched to the competitors in the International competition which was announced in 1951 for the urban planning of Izmir. Aşkan’s most effective role in this process was to put the Le Corbusier’s idea into action. The idea was to connect Konak with Hatay region through Eşrefpaşa with a connection road varyant which would help the city to expand in that direction. Rıza Aşkan continued his effectiveness as a jury member in the competition which was opened to design Konak that was won by Doğan Tekeli, Sami Sisa ve Gündüz Özdeş in 1951. Aşkan who was in charge of development in İzmir Municipality invited foreign architects and urban planners such as Richard Neutra, Prof. Dudok as well as Sedat Hakkı Eldem to take their decisions in the plannig process of Konak region. The planning of Eşrefpaşa region between the years 1954-1957 is important in terms of urban planning, development of the social and economical structure and Aşkan has played a great role in this planning stage as the head of development in Izmir Municipality. Izmir International Fair is cleaned of the wreckage and developed after Behçet Uz became the head of Izmir Municipality in 1930. Information is given about the Gorky Park in Moscow which came out to be a model for the Izmir International Fair. Izmir International Fair came out as a result of a modernity movement which represents the Turkish Republic in International area in economical, cultural and social basis. Rıza Aşkan contributed the planning and development of Izmir International Fair between 1936 until 1960’s therefore iIn the final stage, buildings that is designed by Aşkan and his awarded projects are evaluated chronologically., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2004, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2004, Erken Cumhuriyet Dönemindeki modern mimarlık ortamı çerçevesinde Anadolu’da kurulan işçi yerleşimleri; bu yerleşimlerden biri olan Karabük Demir Çelik Fabrikalarına ait olan yerleşim bu çalışmanın ana konusudur. Amaç batıdaki modern toplum-modern mimari gelişimini, 1930’larda Türkiye’deki ortamla karşılaştırarak, bu ortamın Anadolu’daki örneklerinden biri olan Karabük Demir Çelik Fabrikaları yerleşimini, sosyal olanakların ve modern mimarinin araç olarak kullanıldığı bu tür modern yerleşimlerin modernleştirici yapısını incelemektir. Çalışmada dönemin yaklaşımını, ruh halini anlayabilmek için, o dönemler üzerine sonradan yapılmış incelemelerden çok o dönemlere ait kitap, dergi ve makalelerden yararlanma yoluna gidilmiştir., Main topic in this work is settlements for working class in Anatolia in the circle of modern architecture in early Republic period in Turkey and Karabük Iron and Steel Works Factories settlement as an example of these settlements. Aims are to compare the modern society-modern architecture improvement in western civilization with conditions in Turkey in 30’s, and to examine Karabük Iron and Steel Works Factories settlement as an example of settlements in Anatolia which modern architecture and social facilities are used as an organ to built modern society. To capture the spirit of that period, more than using studies on early republic and its architecture; journals, periodicals and books that where written on that period is used for examining these topics., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2004, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2004, Bu çalışmanın amacı, yaşanabilir bir çevrenin yaratılması ve topluluk duygusunun sağlanmasında etkili olan ‘insani ölçek’ kavramının günümüz mimarisindeki önemini vurgulamak ve tasarımdaki uygulama yöntemlerini araştırmaktır. Öncelikle farklı alanlardan elde edilen veriler ışığında insana ait fiziksel, sosyolojik, psikolojik özellikler ortaya konmakta ve bunlara dayanılarak insanın mekansal çevreden beklentileri belirlenmektedir. Ardından, insani veriler odaklı kriterler demeti seçilerek fikir projeleri ve/veya uygulanmış çalışmalar yardımıyla açıklanmaktadır. İnsani veriler odaklı kriterler demetinin, tasarım aşamasında sağlamasının yapılması ya da inşa edilmiş çevrenin değerlendirilmesi için örnek bir matris hazırlanmıştır., Human dimension’ is a primary factor in obtaining a livable environment and the sense of being a community. The objective of this study is to emphasize the importance of ‘human dimension in architecture’ and to search for methods of how to apply it in architectural design. First, human’ s physical, psychological and social characteristics are introduced according to data obtained from sciences such as anthropology, sociology, psychology. Based on these characteristics, human’s expectations from buildings are determined. Afterwards, principles on how these characteristics can be reflected in architectural design are established; each of them defined and explained by sample projects. In order to evaluate certain architectural design projects through these principles, a matrix is constituted., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2001, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2001, Bu çalışmada, İstanbul’un yoğun konut yerleşimlerinden, Anadolu yakasında yer alan Bağdat Caddesi ve paralelindeki sokaklarda 1950-1970 tarihleri arasında gelişmiş olan konut gruplarını incelemek ve değerlendirmek hedeflenmiştir. Bu konut gruplarının sahip oldukları özellikleri edinene kadar bölgede yaşanan tarihsel süreçler, İstanbul’un geçirdiği kentleşme hareketleri, Boğaziçi Köprüsü’nün yapılması, imar kanunu değişiklikleri ile şekillenen bölgede, incelenen yıllarda üretilmiş konutların bugün ortadan kalktığının gözlenmesi de böyle bir çalışma yapmada yönlendirici olmuştur, The region studied, Kadıköy, The Anatolian side of İstanbul, is one of the main housing areas and the housings which were built between 1950-1970s, were heavily influenced by the social, political and economical aspects of the Turkish Republic and also by the movements all over the world. This region is bounded by 2 main factors: one is the natural boundary of the Marmara Sea shore and the other is the artificial boundary,railway, which passes parallel to the Bağdat Street. Bağdat Street and the streets parallel to it are one of the main housing areas of Kadıköy district. The architectural discourse of these houses can be considered as Modern architecture and they are valuable with their unique character., Yüksek Lisans, M.Sc.