Search

Amaç: Disfaji özellikle nörovasküler, nörodejeneratif ve nöromuskuler hastalıklarda sık görülmektedir. Disfaji videofloroskopi veya fiber optik endoskopik değerlendirme gibi enstrümental yöntemler ile değerlendirilebileceği gibi, EAT-10 yutma tarama testi ile de değerlendirilebilir. Çalışmamızda nörolojik hastalarda disfajinin prevelansının bulunması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Nöroloji poliklinikleri, servis ve nöroloji yoğun bakımlarında anamnez, klinik muayene ve laboratuvar bulguları (MR, BBT, EEG, EMG) sonucunda stroke, multiple sklerozis, demans, myastenia gravis, guillain barre, serebral palsi ve myastenia gravis tanısı konulmuş olan hastalara demografik özellikler, Türkçe EAT-10 anketi uygulandı. Çalışma tasarımı kesitsel prevelans çalışmasıdır. Gönüllülerin araştırmaya dâhil edilme Kriterleri; 18 yaş ve üzerinde olunması, oral yolla beslenilmesi. Dışlama kriterleri; NG tüp, PEG veya PEJ ile beslenilmesi olarak belirlendi. Bulgular: Çalışmaya 300 hasta dâhil edilmiştir. Bu hastaların %52,0'i erkek, %48,0'i kadındır.40 Puan üzerinden değerlendirilen EAT-10 testine verilen cevapların ise ortalama 6,22 puan olduğu saptanmıştır. Ankette en çok puan alan maddenin ''Katı besinleri yutarken zorlanıyorum'' olduğu en düşük puan alan maddenin ise ''Yutarken ağrı hissediyorum'' maddesi olmuştur. EAT-10 Testinden 3 puan ve üzeri anormal kabul edildiğinden hastaların %69'u anormal sınırlar içinde puanlama yapmıştır. Çalışmaya dâhil edilen Stroke hastalarının % 69,67'si; Parkinson hastalarının %80'i; MS hastalarının %60,8'i; Demans hastalarının %83,32'ü; Serebral Palsi hastalarının %60'ı; GBS hastalarının %44,4'ü; MG hastalarının ise %100'ü değerlendirmeye göre disfajik grupta yer aldı. Sonuç: Nörolojik hastalıklarda disfajinin çok sık görülmesi nedeni ile enstrümental testler ile değerlendirilemeyen hastalarda disfajinin EAT-10 tarama testi ile değerlendilmesini öneriyoruz. Aim: Dysphagia is especially common in neurovascular, neurodegenerative and neuromuscular diseases. Dysphagia can be evaluated with instrumental methods such as videofluoroscopy or fiber optic endoscopic evaluation, as well as with the EAT-10 swallowing screening test. In our study, we aimed to find out the frequency of dysphagia in neurological patients. Materials and Methods: Demographic characteristics of patients who were diagnosed with stroke, multiple sclerosis, dementia, myasthenia gravis, guillain barre, cerebral palsy and myasthenia gravis as a result of anamnesis, clinical examination and laboratory findings (MR, BBT, EEG, EMG) in neurology outpatient clinics, wards and neurology intensive care units, The Turkish EAT-10 questionnaire was applied. Study Design is a cross-sectional prevalence study. Inclusion Criteria of Volunteers; Being 18 years old and over, feeding orally. Exclusion criteria; It was determined as feeding with NG tube, PEG or PEJ. Results: 300 patients were included in the study. Of these patients, 52.0% were male and 48.0% were female. The answers given to the EAT-10 test, which was evaluated over 40 points, were found to have an average of 6.22 points. The item with the highest score in the questionnaire was "I have difficulty swallowing solid foods" and the item with the lowest score was "I feel pain when swallowing". Since 3 points or more from the EAT-10 Test were considered abnormal, 69% of the patients scored within abnormal limits. 69.67% of the Stroke patients included in the study; 80% of Parkinson's patients; 60.8% of MS patients; 83.32% of dementia patients; 60% of Cerebral Palsy patients; 44.4% of GBS patients; On the other hand, 100% of MG patients were in the dysphagic group according to the evaluation. Conclusion: We recommend that dysphagia be evaluated with the EAT-10 screening test in patients who cannot be evaluated with instrumental tests because dysphagia is very common in neurological diseases.

Aim: It has been noticed that focusing only psychopathology, weaknesses of human kind, in terms of mental health and ignoring strength and healthy dimensions lead to serious limitations to see the whole picture. Considering that there is a dearth of study in developing a comprehensive and handy tool to evaluate positive psychology test in Turkey and that cultural-contextual dimension is missing in available works, this study aimed to develop a culturally sensitive positive psychology instrument called sükunet meaning serenity, peace, and happiness in Turkish language. More specifically, the aim of this study is (1) to develop an instrument to measure positive psychology dimensions such as assertiveness, academic success, purpose in life and so on and (2) to explore distress experienced by participants concerning relevant aspects of positive psychology. Method: Using a convenience sample the study selected 323 participants in an exploratory correlational design. The sample composed of adolescents and young adults studying at secondary schools or at universities in Istanbul, Turkey. The newly developed scales along with demographic variables were distributed to men (20%) and women (79%) in their schools using convenient sampling method. Data were analysed using exploratory factor analysis, item analyses, correlations and multiple linear regression. Findings: The results of the study revealed that the devised battery of Sükunet positive psychology scales confirmed a clear construct validity of 16 sub-scales, named as faith uncertainty, pessimism, social isolation, heterosexual anxiety, academic study, anger, alienation to family values, coherence in family relations, openness to diversity, social alienation, economic difficulty, sense of identity (purpose and meaning), problem in sexuality, happiness, self esteem, assertiveness, negative habits like addiction, and openness to new experiences. The majority of the scales possessed satisfactory, moderate or strong internal consistency. With regard to findings it was detected that quite a few of participants experienced social isolation (35%), heterosexual anxiety (27%), difficulty in academic study (%25), socio-cultural alienation (22%), lack of assertiveness (18%), pessimism regarding the future (18%), and lack of happiness (17%). Among these, the strongest predictors of happiness were social isolation, pessimism and family relations. The study revealed a consistent pattern of distinct constructs and a potential for further exploration and extension in combination with psychopathology instruments. ​Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file. Amaç: Ruh sağlığını patolojik vakalar üzerinden ele alan klinik psikoloji çalışmalarının yanında son 30 yılda ortaya çıkan pozitif psikoloji çalışmaları artarak gelişmektedir. Bununla birlikte, konuyla ilgili Türkiye’de çalışma sayısının azlığı ve yerellik vurgusunun ikinci planda kaldığı düşünülerek bu çalışmada bir pozitif ruh sağlığı tarama bataryası geliştirilmesi hedeflenmiştir. Geliştirilen çalışmanın örneklemini ilk yetişkinler oluşturduğu için çalışma aynı zamanda ilk yetişkinler arasında pozitif ruh sağlığı konusunda yaşanan güçlükleri de keşfetme amacı taşımaktadır. Yöntem: 323 kişiyle yapılan bu korelasyon desenli çalışma lise son sınıf ve üniversite öğrencilerine uygulanmıştır. Erkeklere (20%) oranla kadın (79%) katılımcı sayısı daha fazladır. Pozitif tarama testi, büyük oranda yeni geliştirilen ve bir kaçı daha önceden yayınlanmış olan ölçek maddelerinden oluşturulmuştur. Bulgular: Çalışmanın sonuçları geliştirilen 16 pozitif ruh sağlığı ölçeğinin güçlü bir yapı geçerliliği sergilediğini göstermiştir. Ölçek maddelerinin kendi içinde ideal veya yeterli düzeyde iç tutarlılık (güvenirlik) katsayılarına sahip olduğu gözlenmiştir. Çalışma sonuçlarına göre gençlerin özellikle sosyal yalnızlık(%35), Cinsiyetler arası kaygı (%27), Akademik başarısızlık (%25), Sosyal yabancılaşma (%22), Girişken olamama (%18), Geleceğe yönelik karamsarlık (%18) ve Genel olarak mutsuzluk (%17) alanlarında sorunlar yaşadığı gözlemlenmiştir. Diğer değişkenler arasından mutluluğu belirleyen (yordayan) değişkenler sosyal yalnızlık, gelecek kaygısı ve aile ile ilişkiler olarak belirlenmiştir. Çalışmada öngörülen pozitif psikoloji yapılarının gerekli yapı geçerliliği ve iç tutarlığı sağladığı ve ölçümlerin makul sonuçlar verdiği görülmüştür. İlk çalışma olması hasebiyle mevcut çalışmanın teorik bir zemin üzerinden daha fazla geliştirilme potansiyeli olduğu gözlemlenmiştir.

Bu araştırma ile 20 yaş ve üzeri kadınların jinekolojik kanserlere ilişkin bilgi düzeyi ve farkındalık durumları ile etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlandı. Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu çalışma İstanbul'da yer alan iki tane eğitim ve araştırma hastanesi kadın doğum servislerinde yatarak tedavi gören 20 yaş üstü kadınlar ve refakatçileri ile yürütüldü. Veriler; kişisel bilgi formu ve jinekolojik kanserler farkındalık ölçeği (JİKFÖ) ile toplandı. Araştırmaya katılan kadınların menarş yaş ortalaması 12.96±1.43 yıl, ilk cinsel ilişkiye girme yaşları 14 ile 37 yıl arasında değişmekte olup, ilk jinekolojik muayeneye gitme yaşı ortalaması 21.76±6.5'dır. Kadınların %23'ünün pap-smear testi yaptırdığı, %50.9'unun ilk jinekolojik muayeneye gebe kaldıklarında gittikleri saptandı. Medeni durumu bekar olan, eğitim düzeyi üniversite ve üzerinde olan, gelir durumu yüksek ve çalışan, düzenli pap-smear yaptıran, aile planlaması yöntemi kullanan, jinekolojik kanserlere ilişkin bilgi sahibi olan ve bu bilgiyi üniversitedeki derslerden edinen kadınların JİKFÖ genel ve bazı alt boyut puanlarının istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu saptandı (p

Amaç: Ruh sağlığını patolojik vakalar üzerinden ele alan klinik psikoloji çalışmalarının yanında son 30 yılda ortaya çıkan pozitif psikoloji çalışmaları artarak gelişmektedir. Bununla birlikte, konuyla ilgili Türkiye’de çalışma sayısının azlığı ve yerellik vurgusunun ikinci planda kaldığı düşünülerek bu çalışmada bir pozitif ruh sağlığı tarama bataryası geliştirilmesi hedeflenmiştir. Geliştirilen çalışmanın örneklemini ilk yetişkinler oluşturduğu için çalışma aynı zamanda ilk yetişkinler arasında pozitif ruh sağlığı konusunda yaşanan güçlükleri de keşfetme amacı taşımaktadır. Yöntem: 323 kişiyle yapılan bu korelasyon desenli çalışma lise son sınıf ve üniversite öğrencilerine uygulanmıştır. Erkeklere (20%) oranla kadın (79%) katılımcı sayısı daha fazladır. Pozitif tarama testi, büyük oranda yeni geliştirilen ve bir kaçı daha önceden yayınlanmış olan ölçek maddelerinden oluşturulmuştur. Bulgular: Çalışmanın sonuçları geliştirilen 16 pozitif ruh sağlığı ölçeğinin güçlü bir yapı geçerliliği sergilediğini göstermiştir. Ölçek maddelerinin kendi içinde ideal veya yeterli düzeyde iç tutarlılık (güvenirlik) katsayılarına sahip olduğu gözlenmiştir. Çalışma sonuçlarına göre gençlerin özellikle sosyal yalnızlık(%35), Cinsiyetler arası kaygı (%27), Akademik başarısızlık (%25), Sosyal yabancılaşma (%22), Girişken olamama (%18), Geleceğe yönelik karamsarlık (%18) ve Genel olarak mutsuzluk (%17) alanlarında sorunlar yaşadığı gözlemlenmiştir. Diğer değişkenler arasından mutluluğu belirleyen (yordayan) değişkenler sosyal yalnızlık, gelecek kaygısı ve aile ile ilişkiler olarak belirlenmiştir. Çalışmada öngörülen pozitif psikoloji yapılarının gerekli yapı geçerliliği ve iç tutarlığı sağladığı ve ölçümlerin makul sonuçlar verdiği görülmüştür. İlk çalışma olması nedeniyle mevcut çalışmanın teorik bir zemin üzerinden daha fazla geliştirilme potansiyeli olduğu gözlemlenmiştir. Aim: It has been noticed that focusing only on psychopathology and weaknesses of individuals, in terms of mental health and ignoring their strength and healthy dimensions lead to serious limitations to see the whole picture of mental health. Considering that there is a dearth of study in developing a comprehensive and handy tool to evaluate positive psychology test in Turkey and that cultural-contextual dimension is missing in available works, this study aimed to develop a culturally sensitive positive psychology instrument called sükunet meaning serenity, peace, and happiness in Turkish language. More specifically, the aim of this study is (1) to develop an instrument to measure positive psychology dimensions such as assertiveness, academic success, purpose in life and so on, and (2) to explore distress experienced by participants concerning relevant aspects of positive psychology. Method: Using a convenience sampling method the study selected 323 participants in an exploratory correlational design. The sample composed of adolescents and young adults studying at secondary schools or at universities in Istanbul, Turkey. The newly developed scales along with demographic variables were distributed to men (20%) and women (79%) in their schools using convenient sampling method. Data were analysed using exploratory factor analysis, item analyses, correlations and multiple linear regression. Findings: The results of the study revealed that component analysis of the items of the devised battery of Sükunet positive psychology, confirmed a clear construct validity of 16 sub-scales, named as faith uncertainty, pessimism, social isolation, heterosexual anxiety, academic study, anger, alienation to family values, coherence in family relations, openness to diversity, social alienation, economic difficulty, sense of identity (purpose and meaning), problem in sexuality, happiness, self esteem, assertiveness, negative habits like addiction, and openness to new experiences. The majority of the scales possessed satisfactory, moderate or strong internal consistency. With regard to findings it was detected that quite a few of participants experienced social isolation (35%), heterosexual anxiety (27%), difficulty in academic study (%25), socio-cultural alienation (22%), lack of assertiveness (18%), pessimism regarding the future (18%), and lack of happiness (17%). Among these, the strongest predictors of happiness were social isolation, pessimism and family relations. The study revealed a consistent pattern of distinct constructs and a potential for further exploration and extension in combination with psychopathology instruments.

Adölesanlarda, Çapa Çocuk ve Ergenler için Sosyal Fobi Ölçeği’nin kestirim değerinin belirlenmesi ve sosyal fobi ile diğer psikiyatrik bozukluklar arasındaki ilişkinin değerlendirilmesidir. Öğrencilerde sosyal fobi şüphesini değerlendirmek için, Çapa Çocuk ve Ergenler için Sosyal Fobi Ölçeği kullanıldı. Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School Age Children-Present and Lifetime Version-Turkish Version’a göre konulan tanılar “altın standart” olarak belirlendi. Çapa Çocuk ve Ergenler için Sosyal Fobi Ölçeği ile elde edilen puanların optimum kesim noktasının duyarlılığı ve seçiciliği ROC yöntemi ile analiz edildi. Çalışma grubunu oluşturanların 109’u (%58.3) kadın, 78’i (%41.7) ise erkektir. Yaşları 14-18 yıl arasında değişmekte olup, ortalama (SD) 15.86 (0.97) yıl idi. Çapa Çocuk ve Ergenler için Sosyal Fobi Ölçeği’nin, sosyal fobi saptanması için hesaplanan optimum kesim noktası 76 alındığında duyarlılığı %91.7 özgüllüğü %61.3 olarak saptandı. Çalışmada sosyal fobisi olan adölesanlarda kaygı bozuklukları ve nörogelişimsel bozukluklar olmayanlara göre daha yüksek bulundu (p

WOS: 000510147300007, Amaç: Bu çalışmada Bipolar Spektrumu Tanı Ölçeği Türkçe Formu’nun güvenilirlik ve geçerliliğini ortaya koymak amaçlanmaktadır. Yöntem: Araştırma Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde ayakta izlenmekte olan ve bipolar I bozukluk tanısı konan 130, bipolar II bozukluk tanısı konan 15, majör depresif bozukluk tanısı konan 38 hasta ile yürütülmüştür. Birlikte geçerlilik amacıyla Duygudurum Bozuklukları Ölçeği uygulanmıştır. İstatistiksel değerlendirmede iç tutarlılık katsayısı, madde-toplam puan korelasyon katsayıları, test tekrar test korelasyon katsayısı, doğrulayıcı faktör analizi, diğer ölçeklerle korelasyon ve ROC eğrisi hesaplanmıştır. Bulgular: Doğrulayıcı faktör analizinde 20 maddelik versiyonunun yeterli uyum göstermediği saptandı. Düşük regresyon ağırlığı nedeniyle 4. madde modelden çıkarıldı. 19 maddelik revize edilmiş ve düzeltilmiş modelin bakılan uyum iyiliği indeksleri RMSEA = 0,040; CFI = 0,900; GFI = 0,890; IFI= 0,900 ve χ2 /df = 1,230 olarak saptandı. İç tutarlılık analizinde Cronbach alfa katsayısı 0,831 olarak bulundu. Bipolar Spektrumu Tanı Ölçeği Türkçe Formu’nun Duygudurum Bozuklukları Ölçeği ile korelasyon katsayısı 0,54 olarak saptandı. ROC analizinde ölçeğin kesme puanı duyarlılık değeri %78,6 özgüllük değeri %86,8 ile 12 olarak hesaplanmıştır. Sonuç: Bipolar bozukluğu taramaya yarayan Bipolar Spektrumu Tanı Ölçeğinin Türkçe Formu’nun ölçekten 4. madde çıkarıldıktan sonra güvenilir ve geçerli olduğu gösterilmiştir., Objective: The purpose of this study is to evaluate the reliability and validity of the Turkish Version of the Bipolar Spectrum Diagnostic Scale (BSDS). Method: The study was carried out with 130 patients diagnosed with bipolar I disorder, 15 patients diagnosed with bipolar II disorder, and 38 patients diagnosed with major depressive disorder attending the outpatient psychiatry departments of the Bakirkoy Prof. Dr. Mazhar Osman Training and Research Hospital for Mental Health and Neurological Diseases. The Mood Disorder Questionnaire (MDQ) was used for convergent validity. The internal consistency coefficient, item-total score correlation coefficients, test-retest correlation coefficient, confirmatory factor analysis, correlation with concurrent scale, and ROC curve were statistically calculated. Results: Confirmatory factor analysis indicated that the 20-item version did not show adequate goodness-of-fit. The item 4 with a relatively low regression weight was removed from the model. For the 19-item revised and corrected model, the observed goodness-of-fit indexes were RMSEA = 0.040, CFI = 0.900, GFI = 0.890, IFI = 0.900 and chi(2)/df = 1.230. The internal consistency Cronbach's alpha coefficient was 0.831. The correlation coefficient between the Turkish version of the BSDS and the MDQ was 0.54. The cutoff point of the scale calculated by the ROC analysis was 12 with a sensitivity of 78.6% and a specificity of 86.8%. Conclusion: The Turkish Version of the BSDS, has been shown to be reliable and valid tool for screening bipolar disorder after removal of the item 4 of the original version of the scale.

Objective: The purpose of this study is to evaluate the reliability and validity of the Turkish Version of the Bipolar Spectrum Diagnostic Scale (BSDS). Method: The study was carried out with 130 patients diagnosed with bipolar I disorder, 15 patients diagnosed with bipolar II disorder, and 38 patients diagnosed with major depressive disorder attending the outpatient psychiatry departments of the Bakirkoy Prof. Dr. Mazhar Osman Training and Research Hospital for Mental Health and Neurological Diseases. The Mood Disorder Questionnaire (MDQ) was used for convergent validity. The internal consistency coefficient, item-total score correlation coefficients, test-retest correlation coefficient, confirmatory factor analysis, correlation with concurrent scale, and ROC curve were statistically calculated. Results: Confirmatory factor analysis indicated that the 20-item version did not show adequate goodness-of-fit. The item 4 with a relatively low regression weight was removed from the model. For the 19-item revised and corrected model, the observed goodness-of-fit indexes were RMSEA = 0.040, CFI = 0.900, GFI = 0.890, IFI = 0.900 and chi(2)/df = 1.230. The internal consistency Cronbach's alpha coefficient was 0.831. The correlation coefficient between the Turkish version of the BSDS and the MDQ was 0.54. The cutoff point of the scale calculated by the ROC analysis was 12 with a sensitivity of 78.6% and a specificity of 86.8%. Conclusion: The Turkish Version of the BSDS, has been shown to be reliable and valid tool for screening bipolar disorder after removal of the item 4 of the original version of the scale. Amaç: Bu çalışmada Bipolar Spektrumu Tanı Ölçeği Türkçe Formu’nun güvenilirlik ve geçerliliğini ortaya koymak amaçlanmaktadır. Yöntem: Araştırma Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde ayakta izlenmekte olan ve bipolar I bozukluk tanısı konan 130, bipolar II bozukluk tanısı konan 15, majör depresif bozukluk tanısı konan 38 hasta ile yürütülmüştür. Birlikte geçerlilik amacıyla Duygudurum Bozuklukları Ölçeği uygulanmıştır. İstatistiksel değerlendirmede iç tutarlılık katsayısı, madde-toplam puan korelasyon katsayıları, test tekrar test korelasyon katsayısı, doğrulayıcı faktör analizi, diğer ölçeklerle korelasyon ve ROC eğrisi hesaplanmıştır. Bulgular: Doğrulayıcı faktör analizinde 20 maddelik versiyonunun yeterli uyum göstermediği saptandı. Düşük regresyon ağırlığı nedeniyle 4. madde modelden çıkarıldı. 19 maddelik revize edilmiş ve düzeltilmiş modelin bakılan uyum iyiliği indeksleri RMSEA = 0,040; CFI = 0,900; GFI = 0,890; IFI= 0,900 ve χ2 /df = 1,230 olarak saptandı. İç tutarlılık analizinde Cronbach alfa katsayısı 0,831 olarak bulundu. Bipolar Spektrumu Tanı Ölçeği Türkçe Formu’nun Duygudurum Bozuklukları Ölçeği ile korelasyon katsayısı 0,54 olarak saptandı. ROC analizinde ölçeğin kesme puanı duyarlılık değeri %78,6 özgüllük değeri %86,8 ile 12 olarak hesaplanmıştır. Sonuç: Bipolar bozukluğu taramaya yarayan Bipolar Spektrumu Tanı Ölçeğinin Türkçe Formu’nun ölçekten 4. madde çıkarıldıktan sonra güvenilir ve geçerli olduğu gösterilmiştir.

Adölesanlarda, Çapa Çocuk ve Ergenler için Sosyal Fobi Ölçeği’nin kestirim değerinin belirlenmesi ve sosyal fobi ile diğer psikiyatrik bozukluklar arasındaki ilişkinin değerlendirilmesidir. Öğrencilerde sosyal fobi şüphesini değerlendirmek için, Çapa Çocuk ve Ergenler için Sosyal Fobi Ölçeği kullanıldı. Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School Age Children-Present and Lifetime Version-Turkish Version’a göre konulan tanılar “altın standart” olarak belirlendi. Çapa Çocuk ve Ergenler için Sosyal Fobi Ölçeği ile elde edilen puanların optimum kesim noktasının duyarlılığı ve seçiciliği ROC yöntemi ile analiz edildi. Çalışma grubunu oluşturanların 109’u (%58.3) kadın, 78’i (%41.7) ise erkektir. Yaşları 14-18 yıl arasında değişmekte olup, ortalama (SD) 15.86 (0.97) yıl idi. Çapa Çocuk ve Ergenler için Sosyal Fobi Ölçeği’nin, sosyal fobi saptanması için hesaplanan optimum kesim noktası 76 alındığında duyarlılığı %91.7 özgüllüğü %61.3 olarak saptandı. Çalışmada sosyal fobisi olan adölesanlarda kaygı bozuklukları ve nörogelişimsel bozukluklar olmayanlara göre daha yüksek bulundu (p

Amaç:SakaryaÜniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kan Transfüzyon Merkezine başvurandonörlerin / hastaların tarama testi sonuçları retrospektif olarakdeğerlendirildi.Yöntemler:Kanörneklerinde HBsAg, anti-HCV ve anti-HIV1 / 2 ELISA yöntemleri kullanılarakanaliz edildi. Sifiliz antikorları VDRL testi kullanılarak değerlendirildi.Bulgular:Kanbankası arşivlerine göre, kan bağışı için toplam 15665 bağışçı başvurdu. Busüre zarfında, HBsAg pozitifliği (% 1.5), anti-HCV pozitifliği (% 0.4), VDRLpozitifliği (% 0.3) ve anti-HIV 1/2 pozitifliği (% 0.006) olarak tespit edildi.Sonuçlar kan bağışı yıllarına göre değerlendirildiğinde, son yıllarda HBsAgpozitifliği ve Anti-HCV pozitifliğinin anlamlı olarak azaldığı, VDRL veAnti-HIV pozitiflik oranlarının anlamlı olarak değişmediğini saptadık.Sonuç:Hastalarmümkün olan en düşük riskle kan transfüzyonu almalıdır. Bu riski sıfıraindirmenin en kritik adımı, güvenli ve kalıcı bağışlar sağlamaktır., Objective: Screening test results of the donors/ patients who appliedto Blood Transfusion Center of Sakarya University Training and Research Hospital wereretrospectively evaluated.Methods:A total of 13536donors/patients who applied to our Blood Transfusion Center were included inthe study. HBsAg, anti-HCV, and anti-HIV1/2 in blood samples were analyzedusing ELISA methods. Syphilis antibodies were evaluated using VDRL test.Results:According to blood bankarchives a total of 15665 donors applied for blood donation. During this timeperiod, HBsAg positivity (1.5%), anti-HCV positivity (0.4%), VDRL positivity(0.3%), and anti-HIV 1/2 positivity (0.006%) were detected in respectivepercentages of donors. When the results were evaluated according to years ofblood donation, we found that the rates of HBsAg positivity, and Anti-HCVpositivity decreased significantly within last years, while rates of VDRL, andAnti-HIV positivities did not change significantly.Conclusion:The patients shouldreceive blood transfusions with the lowest risk as much as possible. The mostcritical step to lower this risk down to zero is to provide safe, and permanentdonors.