Search

U leert in dit college alles over de dynamische 21ste eeuwse arbeidsmarkt en over integratie en re-integratie denken in termen van skills en taken in plaats van in diploma’s en beroepen. We hebben het over de evidente voordelen van diploma’s als indicatie (proxy) voor iemands actuele skills set, maar we hebben het ook over de nadelen en waarom die nadelen toenemen naarmate veranderingen in de vraag naar skills snel en steeds sneller verandert. Naast de algemene voordelen van skills benaderingen focussen wij op de vraag waarom juist mensen met weinig of geen diploma’s slachtoffer zijn van die focus op diploma’s en hoe skills matching hen kan helpen. Ook gaan we in op de bijdrage van de skills benadering aan een leven lang ontwikkelen. Wat is de meerwaarde voor praktisch geschoolden, mensen met weinig diploma’s, mensen met weinig talent voor school maar die wel barsten van de bruikbare skills?

No ISSN ispartof: Dimensies: Tijdschrift voor didactiek van de Mens- en Maatschappijvakken vol:4 pages:11-26 status: published

Opleiding verkrijgen en behouden.

Dit onderzoek maakt deel uit van het project Arbeidsmarktonderzoek Provincie Limburg uitgevoerd door Matchcare in samenwerking met Zuyd Hogeschool en Vista College. Het totale project bestaat uit een regionale inventarisatie, analyse en organisatie van het huidige en toekomstige arbeidsaanbod, vraag naar arbeid en opleidingsaanbod. De onderzoeksresultaten moeten uiteindelijk leiden tot een verbetering van de uitvoering van het arbeidsmarktbeleid in de deelnemende arbeidsmarktregio’s in Limburg. In dit kwalitatieve onderzoek, uitgevoerd door het Lectoraat Employability Zuyd Hogeschool, is middels literatuurstudie, focusgroepen en diepte-interviews getracht een beeld te geven van de impact die digitale ontwikkelingen hebben op de gevraagde vaardigheden, talenten en digitale kennis en skills. Hierbij is gefocust op de beroepskolom mbo-hbo in de sectoren HR, Finance, IT en onderwijs. Meer kennis van de gevraagde vaardigheden maakt het mogelijk om onderwijs- en trainingsprogramma’s af te stemmen op de vraag naar arbeid, die als gevolg van technologische ontwikkelingen aan het veranderen is (Fareri et al., 2020)

Dit onderzoek maakt deel uit van het project Arbeidsmarktonderzoek Provincie Limburg uitgevoerd door Matchcare in samenwerking met Zuyd Hogeschool en Vista College. Het totale project bestaat uit een regionale inventarisatie, analyse en organisatie van het huidige en toekomstige arbeidsaanbod, vraag naar arbeid en opleidingsaanbod. De onderzoeksresultaten moeten uiteindelijk leiden tot een verbetering van de uitvoering van het arbeidsmarktbeleid in de deelnemende arbeidsmarktregio’s in Limburg. In dit kwalitatieve onderzoek, uitgevoerd door het Lectoraat Employability Zuyd Hogeschool, is middels literatuurstudie, focusgroepen en diepte-interviews getracht een beeld te geven van de impact die digitale ontwikkelingen hebben op de gevraagde vaardigheden, talenten en digitale kennis en skills. Hierbij is gefocust op de beroepskolom mbo-hbo in de sectoren HR, Finance, IT en onderwijs. Meer kennis van de gevraagde vaardigheden maakt het mogelijk om onderwijs- en trainingsprogramma’s af te stemmen op de vraag naar arbeid, die als gevolg van technologische ontwikkelingen aan het veranderen is (Fareri et al., 2020)

De samenleving verandert en digitalisering gaat een steeds grotere rol spelen (OECD, 2016, 2019; Schwab, 2016). Studenten aan de HU zullen in hun beroep andere (basis-)vaardigheden op het gebied van rekenen, wiskunde en statistiek nodig hebben om de complexe problemen van de werkvloer aan te pakken dan vroeger (Tout et al., 2017). Hoe gaan opleiders in het HU-onderwijs daarmee om? Welke problemen en dilemma’s duiken daarbij op en welke goede voor-beelden zijn er binnen de HU die met anderen gedeeld kunnen worden? Deze vragen speelden bij het lectoraat Didactiek van Rekenen en Wiskunde, onderdeel van het Kenniscentrum Leren en Innoveren. Ze vormden de aanleiding voor een onderzoek naar de stand van zaken binnen de reken-, wiskunde- en statistiekvakken. De volgende onderzoeksvragen vormden de rode draad van het onderzoek: Hoe gaat men om met de verhouding tussen basisvaardigheden en hogere orde vaardigheden? Gebruiken opleiders ICT in hun lessen? En in hoeverre is er discussie over wat studenten handmatig moeten kunnen en wat zij mogen uitbesteden aan een tool? Welke rol spelen (digitale) tools bij toetsen?

De samenleving verandert en digitalisering gaat een steeds grotere rol spelen (OECD, 2016, 2019; Schwab, 2016). Studenten aan de HU zullen in hun beroep andere (basis-)vaardigheden op het gebied van rekenen, wiskunde en statistiek nodig hebben om de complexe problemen van de werkvloer aan te pakken dan vroeger (Tout et al., 2017). Hoe gaan opleiders in het HU-onderwijs daarmee om? Welke problemen en dilemma’s duiken daarbij op en welke goede voor-beelden zijn er binnen de HU die met anderen gedeeld kunnen worden? Deze vragen speelden bij het lectoraat Didactiek van Rekenen en Wiskunde, onderdeel van het Kenniscentrum Leren en Innoveren. Ze vormden de aanleiding voor een onderzoek naar de stand van zaken binnen de reken-, wiskunde- en statistiekvakken. De volgende onderzoeksvragen vormden de rode draad van het onderzoek: Hoe gaat men om met de verhouding tussen basisvaardigheden en hogere orde vaardigheden? Gebruiken opleiders ICT in hun lessen? En in hoeverre is er discussie over wat studenten handmatig moeten kunnen en wat zij mogen uitbesteden aan een tool? Welke rol spelen (digitale) tools bij toetsen?

Waarom onderzoek naar toekomstperspectieven? Toekomstperspectieven van jongeren worden ruimer als hun onderwijs meer aansluit bij toekomstige ontwikkelingen op de arbeidsmarkt, in vervolgonderwijs en in de maatschappij. Het inspelen van scholen op zogenoemde 21e-eeuwse vaardigheden kan daarin ondersteunen. Dat gaat niet zomaar; er is gericht maatwerk nodig om te kunnen anticiperen op toekomstperspectieven van jongeren en om gerelateerde vaardigheden in specifieke opleidingen - samen met bedrijven en ander belanghebbenden - concreet te benoemen.

Dit rapport is onderdeel van het SIA RAAK-project “De buurtsportcoach als katalysator van beweegvriendelijke buurten” (Vos et al., 2018). Het project is gericht op het ontwikkelen van een online leeromgeving om buurtsportcoaches te ondersteunen bij het initiëren en/of realiseren van een beweegvriendelijke buurt. Binnen dit RAAK-project wordt nauw samengewerkt door de volgende consortiumpartners: Fontys Sporthogeschool (penvoerder), Hanzehogeschool Groningen, Fontys Hogeschool Sociale Studies, Fontys Hogeschool Economie & Communicatie, Sportservice Noord-Brabant, Sportkracht Noord, Vereniging Sport en Gemeenten, Technische Universiteit Eindhoven (Faculteit Bouwkunde) en Kenniscentrum Sport en Bewegen. Het onderzoek wordt mede gefinancieerd door Regieorgaan SIA, onderdeel van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). De behoeftepeiling is uitgevoerd door het lectoraat Move to Be van Fontys Sporthogeschool in samenspraak met de Landelijke Academie Buurtsportcoaches (LAB). Naast de vragen die specifiek van toepassing zijn voor het RAAK-project, werden in afstemming met de Landelijke Academie Buurtsportcoaches aanvullende vragen meegenomen in de vragenlijst. Hiermee werd voorkomen dat buurtsportcoaches meermaals bevraagd zouden worden in dezelfde periode en werd een basis gelegd voor een landelijke monitoring. Onderliggend rapport legt echter de focus op competenties en vaardigheden die betrekking hebben op werkzaamheden binnen de context van een beweegvriendelijke omgeving, zoals afgebakend in het eerder vernoemde SIA RAAK-project. In Hoofdstuk 1 geven we toelichting bij het onderzoeksdesign en de wijze waarop de vragenlijst werd verspreid. Hoofdstuk 2 beschrijft het profiel en de werkzaamheden van de respondenten. In Hoofdstuk 3 gaan we dieper in op de ondersteuningsbehoefte van de buurtsportcoaches voor zes verschillende competentiegebieden die van belang zijn binnen de context van een beweegvriendelijke omgeving. Hoofdstuk 4 sluit af met een synthese en conclusie.

Dit rapport is onderdeel van het SIA RAAK-project “De buurtsportcoach als katalysator van beweegvriendelijke buurten” (Vos et al., 2018). Het project is gericht op het ontwikkelen van een online leeromgeving om buurtsportcoaches te ondersteunen bij het initiëren en/of realiseren van een beweegvriendelijke buurt. Binnen dit RAAK-project wordt nauw samengewerkt door de volgende consortiumpartners: Fontys Sporthogeschool (penvoerder), Hanzehogeschool Groningen, Fontys Hogeschool Sociale Studies, Fontys Hogeschool Economie & Communicatie, Sportservice Noord-Brabant, Sportkracht Noord, Vereniging Sport en Gemeenten, Technische Universiteit Eindhoven (Faculteit Bouwkunde) en Kenniscentrum Sport en Bewegen. Het onderzoek wordt mede gefinancieerd door Regieorgaan SIA, onderdeel van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). De behoeftepeiling is uitgevoerd door het lectoraat Move to Be van Fontys Sporthogeschool in samenspraak met de Landelijke Academie Buurtsportcoaches (LAB). Naast de vragen die specifiek van toepassing zijn voor het RAAK-project, werden in afstemming met de Landelijke Academie Buurtsportcoaches aanvullende vragen meegenomen in de vragenlijst. Hiermee werd voorkomen dat buurtsportcoaches meermaals bevraagd zouden worden in dezelfde periode en werd een basis gelegd voor een landelijke monitoring. Onderliggend rapport legt echter de focus op competenties en vaardigheden die betrekking hebben op werkzaamheden binnen de context van een beweegvriendelijke omgeving, zoals afgebakend in het eerder vernoemde SIA RAAK-project. In Hoofdstuk 1 geven we toelichting bij het onderzoeksdesign en de wijze waarop de vragenlijst werd verspreid. Hoofdstuk 2 beschrijft het profiel en de werkzaamheden van de respondenten. In Hoofdstuk 3 gaan we dieper in op de ondersteuningsbehoefte van de buurtsportcoaches voor zes verschillende competentiegebieden die van belang zijn binnen de context van een beweegvriendelijke omgeving. Hoofdstuk 4 sluit af met een synthese en conclusie.

Belangrijke speerpunten voor de uitvoering van arbeidsmarktbeleid

Waarom onderzoek naar toekomstperspectieven? Toekomstperspectieven van jongeren worden ruimer als hun onderwijs meer aansluit bij toekomstige ontwikkelingen op de arbeidsmarkt, in vervolgonderwijs en in de maatschappij. Het inspelen van scholen op zogenoemde 21e-eeuwse vaardigheden kan daarin ondersteunen. Dat gaat niet zomaar; er is gericht maatwerk nodig om te kunnen anticiperen op toekomstperspectieven van jongeren en om gerelateerde vaardigheden in specifieke opleidingen - samen met bedrijven en ander belanghebbenden - concreet te benoemen.

Presentatie voor de werkgroep 'Talent in de regio' van het akkoord van Groningen.

De huidige arbeidsmarkt functioneert niet goed. We moeten naar een arbeidsmarktwaarin mensen beoor­deeld warden op hun vaardigheden en niet op hun diploma's of opleiding.

In bijna ieder bedrijf werken ze: medewerkers die geestelijk zijn afgehaakt. TNO-wetenschapper Jenny Huijs deed onderzoek naar dit 'mental pensioen' en de manieren om werkplezier en productiviteit te verbeteren. Soms kan roulerend voorzitterschap in vergaderingen al een verschil maken.

Het doel van dit proefschrift is om factoren te identificeren die van invloed zijn op het voorkomen van ziekteverzuim en bevorderen van werkhervatting. Hieronder volgt een samenvatting per hoofdstuk van dit proefschrift.

Het doel van dit proefschrift is om factoren te identificeren die van invloed zijn op het voorkomen van ziekteverzuim en bevorderen van werkhervatting. Hieronder volgt een samenvatting per hoofdstuk van dit proefschrift.

De huidige arbeidsmarkt functioneert niet goed. We moeten naar een arbeidsmarktwaarin mensen beoor­deeld warden op hun vaardigheden en niet op hun diploma's of opleiding.

In bijna ieder bedrijf werken ze: medewerkers die geestelijk zijn afgehaakt. TNO-wetenschapper Jenny Huijs deed onderzoek naar dit 'mental pensioen' en de manieren om werkplezier en productiviteit te verbeteren. Soms kan roulerend voorzitterschap in vergaderingen al een verschil maken.

Het doel van dit proefschrift is om factoren te identificeren die van invloed zijn op het voorkómen van ziekteverzuim en bevorderen van werkhervatting. Daarnaast is het doel om interventies, gebaseerd op deze factoren, te ontwikkelen en te evalueren.

Het doel van dit proefschrift is om factoren te identificeren die van invloed zijn op het voorkómen van ziekteverzuim en bevorderen van werkhervatting. Daarnaast is het doel om interventies, gebaseerd op deze factoren, te ontwikkelen en te evalueren.

Programma’s-Sportbouwer-Effectstudie Nijntje-Multiskill RTCMaterialen-Boek Onbeperkt Sportief-Lessen Activity Square Europe-MOBAK

The aim of this study was to develop and describe a wheelchair mobility performance test in wheelchair basketball and to assess its construct validity and reliability. To mimic mobility performance of wheelchair basketball matches in a standardised manner, a test was designed based on observation of wheelchair basketball matches and expert judgement. Forty-six players performed the test to determine its validity and 23 players performed the test twice for reliability. Independent-samples t-tests were used to assess whether the times needed to complete the test were different for classifications, playing standards and sex. Intraclass correlation coefficients (ICC) were calculated to quantify reliability of performance times. Males performed better than females (P < 0.001, effect size [ES] = −1.26) and international men performed better than national men (P < 0.001, ES = −1.62). Performance time of low (≤2.5) and high (≥3.0) classification players was borderline not significant with a moderate ES (P = 0.06, ES = 0.58). The reliability was excellent for overall performance time (ICC = 0.95). These results show that the test can be used as a standardised mobility performance test to validly and reliably assess the capacity in mobility performance of elite wheelchair basketball athletes. Furthermore, the described methodology of development is recommended for use in other sports to develop sport-specific tests. “This is an Accepted Manuscript of an article published by Taylor & Francis in "Journal of Sports Sciences" on 01/16/17, available online: https://doi.org/10.1080/02640414.2016.1276613. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/annemarie-de-witte-9582b154/ https://www.linkedin.com/in/moniqueberger/ https://www.linkedin.com/in/rienkvdslikke/

Literatuur-/praktijkoverzicht waarin een korte indruk wordt gegeven van de state-of-the-art op de vlakken: computational thinking, Lego WeDo en adaptieve technologie.

De arbeidsmarkt is voortdurend in beweging. Allerlei (technologische) veranderingen en ont-wikkelingen zorgen ervoor dat het werk en werkinhoud voortdurend veranderen. Hierdoor wor¬den ook andere kennis en vaardigheden gevraagd van de werknemer om het werk goed uit te kunnen voeren: de arbeidsvraag verandert. Aan de andere kant is ook het arbeidsaanbod niet stabiel. Doordat mensen ouder worden, veranderen ook hun vaardigheden en kennis. Ze doen nieuwe kennis op, leren nieuwe vaardigheden, ‘oude’ kennis en vaardigheden worden minder gebruikt en vervagen. Om medewerkers duurzaam inzetbaar te houden is het van groot belang dat de skills van de medewerker grotendeels matchen met de eisen van het werk. De match van werknemers en werk noemen we employability of duurzame inzetbaarheid (DI), waarbij werk breder is op te vatten dan een baan of een functie. Het gaat om de match met de arbeidsmarkt en het behoud van werkzekerheid, niet per se om de match met de huidige functie. Gedurende een loopbaan verandert de kwaliteit van deze match mede door de verandering in arbeidsvraag en arbeids¬aanbod zoals hierboven beschreven. Om de match optimaal te houden is het van belang om tijdig risico’s van ‘veroudering van kwalificaties’ te signaleren en er op te anticiperen.

De arbeidsmarkt is voortdurend in beweging. Allerlei (technologische) veranderingen en ont-wikkelingen zorgen ervoor dat het werk en werkinhoud voortdurend veranderen. Hierdoor wor¬den ook andere kennis en vaardigheden gevraagd van de werknemer om het werk goed uit te kunnen voeren: de arbeidsvraag verandert. Aan de andere kant is ook het arbeidsaanbod niet stabiel. Doordat mensen ouder worden, veranderen ook hun vaardigheden en kennis. Ze doen nieuwe kennis op, leren nieuwe vaardigheden, ‘oude’ kennis en vaardigheden worden minder gebruikt en vervagen. Om medewerkers duurzaam inzetbaar te houden is het van groot belang dat de skills van de medewerker grotendeels matchen met de eisen van het werk. De match van werknemers en werk noemen we employability of duurzame inzetbaarheid (DI), waarbij werk breder is op te vatten dan een baan of een functie. Het gaat om de match met de arbeidsmarkt en het behoud van werkzekerheid, niet per se om de match met de huidige functie. Gedurende een loopbaan verandert de kwaliteit van deze match mede door de verandering in arbeidsvraag en arbeids¬aanbod zoals hierboven beschreven. Om de match optimaal te houden is het van belang om tijdig risico’s van ‘veroudering van kwalificaties’ te signaleren en er op te anticiperen.

De communicatieprofessionals van vandaag en morgen kunnen niet zonder de taal van de bestuurskamer. Hun toekomst ligt in het begrijpen en aan kunnen van de uitdagingen waar elke organisatie voor staat. Gesprekspartner zijn voor de leiding van een organisatie. Weten hoe communicatie kan helpen als het gaat om duurzaamheid, innovatie, strategie, diversiteit, marketing, HRM, resultaatmeting en leiderschap. Natuurlijk, het ambacht is de basis, maar dit is waar het echt om draait.

Deze studie verkent de relatie tussen technologie, innovatie en maatschappelijke ontwikkelingen, met name wat betreft de gezondheid, de (gezondheids)zorg en de (arbeids)participatie van mensen. We stellen ons de vraag hoe technologie de vermogens van mensen om deel te nemen aan arbeid en maatschappij kan versterken en beperken. We onderzoeken welke randvoorwaarden vervuld moeten worden, zodat technologie wezenlijk bijdraagt aan een grotere maatschappelijke en economische participatie van de bevolking. Aan de hand van een aantal casussen proberen we inzichtelijk te maken hoe technologische vernieuwingen kunnen bijdragen aan een participatiesamenleving die recht doet aan de vermogens en vaardigheden (de zogeheten ‘capabilities’) van mensen. Door de betekenis van technologische innovaties voor het versterken van de capabilities van mensen duidelijk te maken, willen wij beleidsmakers en uitvoerders attenderen op nieuwe mogelijkheden – of juist belemmeringen – die vaak over het hoofd worden gezien.

Het aantal zelfstandig ondernemers zonder personeel is gegroeid van een kleine 570 dui-zend in 2003 tot 884 duizend in 2014 (CBS). Zowel voor de samenleving als voor beleids-makers is dit een belangrijke ontwikkeling. Het roept de vraag op wat de positieve en nega-tieve gevolgen zijn voor de samenleving als geheel en de individuen die het betreft. Een eerste stap bij het beantwoorden van deze vraag is het creëren van een goed beeld van deze groep. Het Interdepartementaal Beleidsonderzoek (IBO) naar zzp’ers (2015) heeft daar een belangrijke bijdrage aan geleverd. Het doel van het huidige onderzoek is om het beeld dat in het IBO is geschetst aan te vullen voor wat betreft de duurzame inzetbaarheid van zzp’ers. De duurzame inzetbaarheid van werkenden is te karakteriseren als het vermogen om gezond, vitaal en productief deel te nemen aan (betaalde) arbeid tot de pensioengerech-tigde leeftijd (Kraan & Sanders, 2016). De centrale onderzoeksvraag luidt dan ook: In hoe-verre verschilt de duurzame inzetbaarheid van zelfstandig ondernemers van die van werk-nemers? De focus ligt daarbij op zelfstandig ondernemers zonder personeel. Om de duurzame inzetbaarheid van werknemers en zelfstandigen te vergelijken, is gebruik gemaakt van twee grootschalige arbeidsmonitors: de Nationale Enquête Arbeidsomstandig-heden (NEA) en de Zelfstandigen Enquête Arbeid (ZEA). Daarnaast is de Enquête Beroeps-bevolking (EBB) gebruikt om socio-demografische en -economische achtergrondkenmerken te beschrijven.

Zelfstandig ondernemers zonder personeel ervaren minder werkdruk en hebben minder vaak burn-outklachten dan werknemers. Ook zijn ze meer bevlogen, vinden ze hun werk gevarieerder en willen ze later met pensioen dan werknemers. Wel voelen zelfstandig ondernemers zich vaker fysiek zwaar belastZelfstandig ondernemers zonder personeel ervaren minder werkdruk en hebben minder vaak burn-outklachten dan werknemers. Ook zijn ze meer bevlogen, vinden ze hun werk gevarieerder en willen ze later met pensioen dan werknemers. Wel voelen zelfstandig ondernemers zich vaker fysiek zwaar belast.

Het aantal zelfstandig ondernemers zonder personeel is gegroeid van een kleine 570 dui-zend in 2003 tot 884 duizend in 2014 (CBS). Zowel voor de samenleving als voor beleids-makers is dit een belangrijke ontwikkeling. Het roept de vraag op wat de positieve en nega-tieve gevolgen zijn voor de samenleving als geheel en de individuen die het betreft. Een eerste stap bij het beantwoorden van deze vraag is het creëren van een goed beeld van deze groep. Het Interdepartementaal Beleidsonderzoek (IBO) naar zzp’ers (2015) heeft daar een belangrijke bijdrage aan geleverd. Het doel van het huidige onderzoek is om het beeld dat in het IBO is geschetst aan te vullen voor wat betreft de duurzame inzetbaarheid van zzp’ers. De duurzame inzetbaarheid van werkenden is te karakteriseren als het vermogen om gezond, vitaal en productief deel te nemen aan (betaalde) arbeid tot de pensioengerech-tigde leeftijd (Kraan & Sanders, 2016). De centrale onderzoeksvraag luidt dan ook: In hoe-verre verschilt de duurzame inzetbaarheid van zelfstandig ondernemers van die van werk-nemers? De focus ligt daarbij op zelfstandig ondernemers zonder personeel. Om de duurzame inzetbaarheid van werknemers en zelfstandigen te vergelijken, is gebruik gemaakt van twee grootschalige arbeidsmonitors: de Nationale Enquête Arbeidsomstandig-heden (NEA) en de Zelfstandigen Enquête Arbeid (ZEA). Daarnaast is de Enquête Beroeps-bevolking (EBB) gebruikt om socio-demografische en -economische achtergrondkenmerken te beschrijven.

Zelfstandig ondernemers zonder personeel ervaren minder werkdruk en hebben minder vaak burn-outklachten dan werknemers. Ook zijn ze meer bevlogen, vinden ze hun werk gevarieerder en willen ze later met pensioen dan werknemers. Wel voelen zelfstandig ondernemers zich vaker fysiek zwaar belastZelfstandig ondernemers zonder personeel ervaren minder werkdruk en hebben minder vaak burn-outklachten dan werknemers. Ook zijn ze meer bevlogen, vinden ze hun werk gevarieerder en willen ze later met pensioen dan werknemers. Wel voelen zelfstandig ondernemers zich vaker fysiek zwaar belast.

Door de vergrijzing van de bevolking is het van groot belang dat mensen langer participeren in betaald werk met behoud van een goede inzetbaarheid. Meer inzicht in de factoren die dit het sterkst beïnvloeden, biedt mogelijk handvatten voor (aanvullend) beleid. In dit rapport staat om deze reden de volgende vraag centraal: Wat is het relatieve belang van verschillende determinanten voor de duurzame inzetbaarheid van werknemers van 45 jaar en ouder? Voor dit onderzoek is gebruik gemaakt van STREAM, een meerjarig onderzoek onder ruim 15.000 personen van 45 jaar en ouder. Duurzame inzetbaarheid is geoperationaliseerd met de indicatoren werkvermogen, productiviteit, verzuim, arbeidsmarktpositie, arbeidsongeschiktheid, werkloosheid en vroegpensioen. Een ongunstige score op één of meer van de indicatoren van duurzame inzetbaarheid wordt voorspeld door een brede range determinanten: Gezondheid (slechte fysieke en mentale gezondheid), werkkenmerken (blootstelling aan stoffen, hoge fysieke belasting, lage autonomie, ongunstig sociaal klimaat, tijdelijk contract), kennis en vaardigheden (laag pro-actief leergedrag), sociale factoren (geen werkende partner, verstoorde werk-privé balans), financiële factoren (huishouden komt geld tekort) en werkmotivatie (lage bevlogenheid). Met name gezondheid en, in iets mindere mate, bevlogenheid zijn relatief sterke voorspellers voor meerdere indicatoren van duurzame inzetbaarheid. Een slechte mentale en fysieke gezondheid hangen bijvoorbeeld relatief sterk samen met een laag werkvermogen (OR 1,7 en 2,0), verzuim (OR 1,6 en 2,3) en arbeidsongeschiktheid (OR 1,9 en 6,0). Een lage bevlogenheid hangt bijvoorbeeld relatief sterk samen met een laag werkvermogen (OR 1,9). De relaties tussen determinanten en DI-indicatoren lijken niet (sterk) te verschillen tussen verschillende groepen werknemers. Om effectief beleid te ontwikkelen is niet alleen inzicht nodig in de relatie tussen determinanten en duurzame inzetbaarheid, maar ook in de impact van deze determinanten op populatieniveau. Een determinant die een gemiddeld risico vormt maar vaak voorkomt kan op populatieniveau immers meer potentieel voor verbetering bieden dan een determinant die een hoog risico vormt maar zelden voorkomt. Ook op populatieniveau hebben gezondheid en bevlogenheid relatief veel impact op duurzame inzetbaarheid. Wanneer een slechte fysieke of mentale gezondheid niet meer voor zou komen onder oudere werknemers, zou bijvoorbeeld het percentage werknemers met een laag werkvermogen in de populatie afnemen van 25% naar 22% en het percentage werknemers dat arbeidsongeschikt wordt van 1,2% naar 0,7%. De potentiële impact van het verbeteren van specifieke werkkenmerken, leergedrag en de financiële situatie van het huishouden is op populatieniveau in het algemeen (iets) kleiner. Echter, ook hier ligt potentiele winst, bijvoorbeeld wanneer werkomstandigheden in samenhang met elkaar worden verbeterd. Overigens zijn sommige risicofactoren moeilijk te beïnvloeden met beleid. Een voorbeeld is de aanwezigheid van een werkende partner.