Search

RIVM rapport:Varkensgriep bij varkens komt veel voor in West-Europese landen. Sommige varkensgriepvirussen kunnen overgaan van varken naar mens. Dat gebeurt niet vaak en meestal alleen bij mensen die veel in contact komen met varkens. De klachten zijn over het algemeen mild, maar griepvirussen van varkens en mensen kunnen ook vermengen en dan tot ernstigere klachten leiden. Het is niet bekend welke griepvirussen voorkomen bij varkens in Nederland. De ministeries van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS(Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport )) en Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV(Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit)) willen daarom meer inzicht krijgen welke varianten van varkensgriep op Nederlandse varkensbedrijven voorkomen. Deze varianten kunnen dan zo nodig worden vergeleken met de varianten van griepvirussen die bij mensen zijn gevonden. Hiervoor is in 2022 in nauwe samenwerking met varkensdierenartsen een pilot opgezet. In de pilot zijn bij 90 varkenshouderijen monsters getest op griepvirussen die kunnen voorkomen bij zoogdieren, mensen en vogels. Er zijn verschillende varianten van varkensgriepvirussen van het subtype H1 en één van het subtype H3 gevonden. De zeer besmettelijke variant van vogelgriep (H5) is niet aangetoond bij varkens. De medicijnen, die bij mensen werken tegen griepvirussen, bleken ook te werken tegen de gevonden varkensgriepvirussen. In de pilot is onder andere veel kennis verzameld over de erfelijke eigenschappen van varkensgriepvirussen. Met deze informatie kan beter worden achterhaald waar het virus vandaan komt als mensen met een varkensgriepvirus zijn besmet. Ook kan zo worden achterhaald of varkens-, vogel- en menselijke griepvirussen vermengen. Het onderzoek is anoniem gedaan op verschillende soorten varkensbedrijven: bij reguliere varkenshouderijen, enkele varkensbedrijven waar varkens buiten lopen en bij bedrijven waarbij naast varkens ook pluimvee, koeien of paarden aanwezig zijn. De monsters zijn op de bedr, Swine influenza is prevalent among pigs in Western European countries. Some swine influenza viruses can be transmitted to humans. However, this is a rare occurrence and typically restricted to individuals who have significant contact with pigs. Symptoms are generally mild, but when swine and human influenza viruses mix, they can lead to more severe symptoms. Currently, the specific swine influenza virus strains that are present in the Netherlands are unknown. The Ministry of Health, Welfare and Sport and the Ministry of Agriculture, Nature and Food Quality would therefore like to gain a better understanding of the swine influenza strains on Dutch pig farms. These strains can then be compared with the influenza virus strains found in humans when necessary. To achieve this, a pilot was established in 2022 in close cooperation with pig veterinarians. In the pilot, samples from 90 pig farms were tested for influenza viruses that can infect mammals, humans and birds. Various strains of swine influenza viruses of subtype H1 and one of subtype H3 were identified. The highly contagious avian influenza strain (H5) was not detected in pigs. Medicines effective against human influenza viruses were also found to work against the identified swine influenza viruses. In addition, the pilot yielded extensive knowledge about the genetic characteristics of swine influenza viruses. This information can help trace the origins of a swine influenza virus when humans are infected and can also help determine whether swine, avian and human influenza viruses have mixed. The surveillance was conducted anonymously on various types of pig farms, including regular pig farms, some with free-range pigs, and mixed farms where pigs poultry, cattle or horses are raised together. Samples were collected on the farms by having pigs chew on a rope or taking individual nasal swabs from diseased pigs. In addition, samples were examined from dead pigs at autopsy suspected of having contracted swine influenz

RIVM rapport:Luchtverontreiniging is schadelijk voor de gezondheid. Het RIVM heeft onderzocht of blootstelling aan luchtvervuiling door fijnstof en stikstofdioxide invloed heeft op de kans om besmet te raken met het coronavirus en op de kans om daar ernstig ziek van te worden. Onder ernstig ziek verstaan we dat iemand in het ziekenhuis moet worden opgenomen of aan de ziekte overlijdt. Mensen die aan hoge concentraties luchtverontreiniging blootstonden, blijken een grotere kans te hebben om besmet te raken. Ook was hierdoor de kans groter dat mensen door corona in het ziekenhuis moesten worden opgenomen omdat ze erg ziek werden. Ten slotte was de kans dat ze aan corona stierven groter. Deze effecten zijn te zien kort (een tot twee weken) na een periode van meer luchtverontreiniging. Dat is ook zo wanneer mensen jaren wonen op een plek met meer luchtverontreiniging. Deze resultaten bevestigen eerdere conclusies uit internationaal onderzoek. Ook blijkt dat bij een langdurige blootstelling aan luchtverontreiniging de kans op een corona-infectie hetzelfde is als die op andere luchtwegaandoeningen. Denk aan andere luchtweginfecties met klachten die lijken op corona. Dat luchtverontreiniging in het algemeen een grotere kans geeft op luchtwegaandoeningen was al bekend. In het onderzoek is gekeken naar drie belangrijke bronnen van fijnstof in Nederland: landbouw, wegverkeer en industrie. Deze bronnen hebben invloed op de luchtkwaliteit. Ook verschilt per bron de samenstelling van fijnstof, en daarmee de schadelijkheid. Fijnstof van de veehouderij draagt bij aan zowel de kans op besmetting als de ernst van de ziekte. Fijnstof van wegverkeer lijkt meer invloed te hebben op de ernst van de ziekte en minder op de kans om met het virus besmet te raken. Fijnstof van industrie lijkt niet bij te dragen. De resultaten van het onderzoek ondersteunen het beleid van de Nederlandse overheid om de luchtkwaliteit te verbeteren. Het RIVM heeft dit onderzoek gedaan met de Universiteit Utrecht, Wageningen, Air pollution is harmful to health. RIVM has examined whether exposure to air pollution from particulate matter and nitrogen dioxide increases the risks of getting infected with SARS-CoV-2 and falling severely ill. Severe illness was defined as a person requiring hospitalisation or dying as a result of COVID-19. This study found that people who were exposed to high concentrations of air pollution had an increased risk of getting infected with SARS-CoV-2. This exposure also increased the risk of hospital admission or death due to COVID-19. These effects were observed shortly (within one to two weeks) after exposure to elevated concentrations of air pollution. This was also the case for people who had been living for years in locations with elevated concentrations of air pollution. These results confirm the findings of previous international studies. It was also found that, among people under long-term exposure to air pollution, the risk of getting infected with SARS-CoV-2 was not different from that of developing other respiratory diseases, such as those causing symptoms similar to those of SARS-CoV-2 infection. It was already known that exposure to air pollution increases the risk of developing respiratory diseases in general. This study also looked at three major sources of particulate matter emissions in the Netherlands: agriculture, road traffic and industry. These sources have an impact on air quality. In addition, the composition of particle matter emissions and therefore their harmfulness differ per source. Exposure to particular matter emissions from agriculture increases both the risk of getting infected and the severity of the illness. It was found that particular matter emissions from road traffic have a larger effect on the severity of COVID-19 but less of an effect on the risk of getting infected with SARS-CoV-2. Particular matter emissions from industry did not appear to contribute significantly to either. The results of this study support the policy of

Varkensgriep bij varkens komt veel voor in West-Europese landen. Sommige varkensgriepvirussen kunnen overgaan van varken naar mens. Dat gebeurt niet vaak en meestal alleen bij mensen die veel in contact komen met varkens. De klachten zijn over het algemeen mild, maar griepvirussen van varkens en mensen kunnen ook vermengen en dan tot ernstigere klachten leiden. Het is niet bekend welke griepvirussen voorkomen bij varkens in Nederland. De ministeries van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) en Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) willen daarom meer inzicht krijgen welke varianten van varkensgriep op Nederlandse varkensbedrijven voorkomen. Deze varianten kunnen dan zo nodig worden vergeleken met de varianten van griepvirussen die bij mensen zijn gevonden. Hiervoor is in 2022 in nauwe samenwerking met varkensdierenartsen een pilot opgezet.

RIVM rapport:Dieren kunnen ziekteverwekkers bij zich dragen waar mensen ook ziek van kunnen worden. De ziekten die hierdoor worden veroorzaakt, noemen we zoönosen. In 2021 onderzochten het RIVM, de NVWA en WFSR (Wageningen Food Safety Research) hoe vaak een aantal van deze ziekteverwekkers voorkwamen bij melkvee op 185 Nederlandse melkveebedrijven. Ook hebben 107 melkveehouders, gezinsleden en medewerkers aan dit onderzoek meegedaan om te kijken of zij deze ziekteverwekkers ook bij zich dragen. Bij de onderzochte koeien en kalveren komen een aantal ziekteverwekkers vaak voor. Ze zitten in de darmen van de dieren en dus ook in de mest. Melk kan tijdens het melken in aanraking komen met mest en op die manier besmet raken. Mensen kunnen de kans op een besmetting verkleinen door geen rauwe melk of rauwe melkproducten, zoals kaas, te consumeren. Het vlees kan tijdens de slacht besmet raken. Het is daarom belangrijk om rundvlees goed gaar te eten. Het RIVM heeft gekeken of dezelfde ziekteverwekkers in de ontlasting of in de neus van deze mensen voorkwamen. De meeste van deze ziekteverwekkers veroorzaken bij mensen diarree, maar soms kunnen infecties ernstiger verlopen. Daarnaast is er naar ESBL-producerende bacteriën en MRSA gekeken, omdat belangrijke groepen antibiotica daar niet tegen werken. Van de onderzochte ziekteverwekkers kwam Campylobacter het meest voor bij het melkvee: op 91 procent van de bedrijven. Bij de veehouders en gezinsleden werd Campylobacter bij 1 persoon gevonden. Het hoge percentage bij de dieren is dus niet direct terug te zien bij de veehouders. Daarnaast kwamen de Listeria en STEC-bacteriën regelmatig voor bij melkvee; namelijk op 34 procent (Listeria) en 21 procent (STEC) van de bedrijven. Twee deelnemers van de veehouders en gezinsleden droegen Listeria bij zich en één deelnemer STEC. ESBL-producerende bacteriën zijn op 8 procent van de bedrijven gevonden en bij 3 deelnemers. Het percentage bij de deelnemers is ongeveer hetzelfde als bij de Nederlandse bevo, Animals can carry pathogens that can also cause disease in humans. Such diseases are known as zoonoses. In 2021, RIVM, the Netherlands Food and Consumer Product Safety Authority (Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, NVWA) and WFSR (Wageningen Food Safety Research) investigated how regularly some of these pathogens occur in dairy cattle. This study involved dairy cattle at 185 Dutch dairy farms as well as 107 livestock farmers, family members and employees. A number of pathogens occur frequently on the investigated dairy cattle farms. They are present in the animals’ intestines and therefore end up in the manure as well. Dairy can become contaminated during milking when it comes into contact with manure. Humans can lower the risk of infection by not consuming raw milk or raw milk products, such as cheese. Meat can become contaminated during slaughter. It is therefore important to only eat beef that has been thoroughly cooked. RIVM assessed whether the same pathogens also occurred in the faeces or nose of the investigated persons. Most of these pathogens usually cause diarrhoea in humans, but the infections can sometimes be more severe. RIVM also tested for the presence of bacteria that produce extended-spectrum beta-lactamase (ESBL) and methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA), as these bacteria are resistant to important groups of antibiotics. Of the investigated pathogens, Campylobacter was found most frequently, namely in dairy cattle on 91% of the farms. Among livestock farmers and family members, Campylobacter was found in 1 person. The high percentage of Campylobacter in animals is not reflected in the farmers. In addition, Listeria and shigatoxigenic Escherichia coli (STEC) bacteria were found regularly in dairy cattle, namely on 34% (Listeria) and 21% (STEC) of the dairy cattle farms. Two human participants carried Listeria and one participant carried STEC. ESBL-producing bacteria were found on 8% of the dairy cattle farms and in 3 human partici

Objectives: The effect of pregnaSSncy on the course of inflammatory bowel disease (IBD) remains controversial. We aimed to describe the disease course before and after a first pregnancy in IBD patients. Methods: We analyzed data from a prospectively followed-up pregnancy cohort (minimal follow-up of 7 years), with clinical, biochemical and endoscopic characteristics obtained pre-pregnancy, during pregnancy and post-pregnancy. Possible factors associated with relapse (disease activity during pregnancy, maternal age, smoking, alcohol use, pre-pregnancy BMI, mode of delivery, thiopurine use during pregnancy, biological use during pregnancy, combination of thiopurine and biological use during pregnancy, breastfeeding, IBD diagnosis, endoscopic scores) were scored. Results: One hundred twenty six patients (95 Crohn’s Disease [CD; 75%] and 31 Ulcerative Colitis/IBD unclassified [UC/IBD-U; 25%]) were enrolled, with one hundred pregnancies occurring in 100 primigravida patients. All pregnancies resulted in live birth. Twenty patients (20%) had a relapse during pregnancy. The median number of relapses/patient/year was 0.25 (IQR 0.5) and 0 (IQR 0.43) respectively before and after pregnancy (p =.00). For CD patients the median relapses/person/year was 0.25 (IQR 0.5) before and 0 (IQR 0.25) after delivery (p =.00), for UC/IBD-U patients there was no significant difference. In the post-partum period more UC patients relapsed compared to CD patients (68% vs 30.7%, p =.01). Seven-year IBD-course was unchanged in the 26 women who did not become pregnant. Conclusion: In this prospective observational cohort study, we found a lower rate of relapses in the 4 years after delivery compared to the 3 years prior to a first pregnancy. Post-partum, more UC patients experienced a relapse compared to CD patients.

RIVM rapport:Dieren kunnen ziekteverwekkers bij zich dragen waar mensen ook ziek van kunnen worden. De ziekten die ze veroorzaken heten ook wel zoönosen. In 2017 onderzochten het RIVM en de NVWA hoe vaak enkele van deze ziekteverwekkers voorkwamen bij runderen die gefokt worden voor hun vlees. Hiervoor zijn runderen op 196 bedrijven onderzocht. Daarnaast hebben 129 veehouders, gezinsleden en medewerkers meegedaan aan dit onderzoek. Het RIVM heeft gekeken of dezelfde ziekteverwekkers ook bij de deelnemers voorkwamen. De meeste van deze ziekteverwekkers veroorzaken diarree, maar soms kunnen infecties ernstiger verlopen. Er is ook naar ESBL-producerende bacteriën gekeken, omdat zij ongevoelig zijn voor een groep antibiotica. Bij de onderzochte runderen komen een aantal ziekteverwekkers vaak voor. Ze zitten in de darmen van de dieren en dus ook in de mest. Het vlees kan besmet raken in het slachthuis als er mest op het vlees komt. Mensen kunnen een besmetting voorkomen door alleen rundvlees te eten als het goed gaar is. Ook is het belangrijk te voorkomen dat ander voedsel in contact komt met rauw vlees. Vooral de bacterie Campylobacter kwam veel voor bij de runderen: op 86 procent van de bedrijven. Bij veehouders en gezinsleden kwam deze bacterie bij 2 procent van de deelnemers voor. STEC en ESBL-producerende bacteriën kwamen minder vaak voor bij de runderen; namelijk op 25 procent (STEC) en 15 procent (ESBL) van de bedrijven. Eén van de deelnemers droeg de STEC-bacterie bij zich. ESBL-producerende bacteriën zijn bij 7 procent van de deelnemers gevonden. Dit is ongeveer even vaak als bij de Nederlandse bevolking. Op 4 procent van de bedrijven kwam de salmonellabacterie voor bij de runderen. Meestal waren dit typen salmonellabacteriën die bij mensen diarree kunnen veroorzaken. Salmonella is niet gevonden bij de veehouders en gezinsleden die meededen., Animals can carry pathogens that can cause disease in humans. The diseases which they cause are also known as zoonoses. In 2017 the National Institute for Public Health and the Environment [Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu] (RIVM) and the Netherlands Food and Consumer Product Safety Authority [Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit] (NVWA) investigated how often some of these pathogens occurred in beef cattle. This study involved cattle at 196 farms as well as 129 livestock farmers, family members and employees. RIVM assessed whether the same pathogens also occurred in the participants. Most of these pathogens usually cause diarrhoea, but the infections can sometimes be more severe. ESBL-producing bacteria were also assessed, as they are resistant to a group of antibiotics. A number of pathogens occur frequently in the investigated cattle. They are present in the animals' intestines and therefore in the manure as well. The meat can become contaminated in the slaughterhouse if it comes in direct contact with the manure. People can prevent an infection by only eating beef that has been thoroughly cooked. It is also important to prevent other food coming into contact with raw meat. Campylobacter was particularly prevalent in the cattle, namely at 86 percent of the farms. In the case of livestock farmers and family members, the same bacterium was found in 2 percent of the participants. STEC and ESBL-producing bacteria were less prevalent in the cattle and were found at 25 percent (STEC) and 15 percent (ESBL) of the farms. One of the participants was a carrier of STEC. ESBL-producing bacteria were found in 7 percent of the participants. This is approximately the same as in the Dutch population. Salmonella was present in cattle at 4 percent of the farms. Mostly these were types of Salmonella bacteria which can cause diarrhoea in people. Salmonella was not found in the livestock farmers and family members who participated.

The disease course of autoimmune diseases such as rheumatoid arthritis is altered during pregnancy, and a similar modulatory role of pregnancy on inflammatory bowel disease (IBD) has been proposed. Hormonal, immunological, and microbial changes occurring during normal pregnancy may interact with the pathophysiology of IBD. IBD consists of Crohn’s disease and ulcerative colitis, and because of genetic, immunological, and microbial differences between these disease entities, they may react differently during pregnancy and should be described separately. This review will address the pregnancy-induced physiological changes and their potential effect on the disease course of ulcerative colitis and Crohn’s disease, with emphasis on the modulation of epithelial barrier function and immune profiles by pregnancy hormones, microbial changes, and microchimerism.

Background: Pregnancy is often described as an immune-tolerant state, and a disease modulatory role for pregnancy on inflammatory bowel disease (IBD) has been suggested. The direct effect of estrogen and progesterone on the intestinal epithelial barrier is underexplored. We investigated the direct consequences of these pregnancy hormones on barrier cells and their function. Methods: We used IBD patient-derived inflammatory organoid models and 2D cell lines models. Epithelial barrier function was analyzed by measuring transepithelial electrical