Search

Turning animal manure into energy generates a leftover product: digester bio slurry. Generally this bio slurry is separated in a solid and a liquid fraction. The use of the liquid fraction bio slurry (LFBS) in combination with residual heat and flu gas from the CHP unit could proof an interesting way to turning LFBS in to valuable biomass locally and thereby reducing the manure processing costs. The goal of the study described here is to assess the application opportunity of LFBS from a cattle manure co-digester in combination with aquatic biomass. In this study different aquatic plant types (submerged, floating and emerged) are used to observe there growth characteristics on different concentrations (1:50 an 1:100 dilutions) of LFBS. In addition to the aquatic plants soy plants are subjected to the same growth conditions to find out their response to a hydroponic culture using LFBS as sole fertilizer. The used plants (cattail, hornwort, water hyacinth and soy) generally grew well under the selected conditions. Unfortunately hornwort (submerged plant type) was overgrown by duckweed on the surface of the test setup, this might had led to lower biomass productions. Cattail, hornwort and soy were only tested in outside conditions. Water hyacinth was only tested in greenhouse conditions, first in a small scale setup (12 plastic boxes of 60x40 cm) followed by an upscaling step to a race way pond of 175 m2. While water hyacinth is notorious for its growth potential (potentially invasive in tropical and sub-tropical regions) in this study cattail showed higher specific biomass growth. Maximum projected dry matter biomass yields of 32.9 and 38.9 t/ha/year respectively. Soy beans were tested as an alternative to aquatic plants. Beans were directly sown in rockwool, which was used as rooting media floating in the bio slurry dilution. Remarkably the soy plants grew well and even developed beans, the projected yield was comparable to field yield. LFBS proofed to be a suitable nutrient source for the tested plants in an aquatic environment. Especially in countries, such as The Netherlands, where bio slurry and water is abundant, the cultivation of aquatic or terrestrial plants in a LFBS dilution could be an attractive alternative for soil bound agriculture.

Maatschap Hoorsman uit Wieringerwerf heeft enkele jaren ervaring met inundatie van percelen ter bestrijding van (aardappelcyste)aaltjes, waarbij wordt geïnundeerd met water uit het IJsselmeer. Daarbij was het opgevallen dat gedurende het seizoen in het inundatie water algengroei kan ontstaan. Algen kunnen eventueel geoogst worden en zouden daarna wellicht kunnen dienen als veevoer of als bron van andere producten. In een kleine pilotproef is in 2015 op een geïnundeerd perceel van Hoornsman nagegaan of er in het inundatie water substantiële algengroei plaatsvind en om welke algen het gaat. Daarbij zijn de van nature aanwezige algensoorten aangevuld (“aangeënt”) met algensuspensie van Chlorella spp. die op het PPO-agv is gekweekt.

In 2012 is het project Groen Proceswater gestart. Hierin worden de mogelijkheden van zuivering van brouwerijprocesafvalwater met behulp van microalgen onderzocht. Dit is gedaan in een samenwerkingsverband van Heineken Nederland BV, Algae Food & Fuel en WUR-ACRRES. De resultaten behaald in 2012 en 2013 zijn beschreven in afzonderlijke rapporten. In dit rapport zijn de resultaten van 2014 en 2015 beschreven. In 2014 is onderzocht of een voorbehandeling van het proceswater via cavitatie-flotatie het zuiveringsresultaat kan verbeteren en in 2015 of de energie-input van de LEDbelichting kan worden verminderd door te flashen (afwisselende licht-donker periodes op microseconde tijdschaal). Verder is in 2015 en 2016 via een literatuurstudie gekeken naar de verwaarding van de geproduceerde algenbiomassa en zijn de conclusies van het gehele project samengevat.

In 2012 two open microalgae ponds (one indoor and one outdoor, both 250 m2) were built at the ACRRES pilot site in Lelystad. Both ponds are connected to an anaerobic digester and utilise excess heat and flue gas (CO2) from the Combined Heat and Power unit (CHP). In this report the results of the algae production monitoring and the additional experiments are given for the period 2013-2015.

Hoe kunnen veetelers met minder input meer resultaten halen bij snijmaïsteelt? Dat is de centrale vraag van het project “Duurzaam bodembeheer maïs” (BO-31.03-001-003). Veel melkveehouderijbedrijven telen snijmaïs, een gemakkelijk te telen ruwvoergewas met een goede productie van constante hoge kwaliteit. Als zetmeelbron met een ruime energie/eiwitverhouding past het goed in het runderdieet, naast gras en graskuil. De maïsteelt kan echter nadelige effecten hebben voor de bodem door gewasbeschermingsmiddelen en het uit- en afspoelen van nutriënten. Wageningen UR en het Louis Bolk Instituut onderzoeken in opdracht van het ministerie van EZ duurzame en praktisch haalbare verbeteringen en vernieuwingen. Teeltsystemen die zorgen voor een gezonde bodem worden daarbij gezien als sleutel tot duurzame teelt. Op drie locaties worden diverse teeltsystemen vergeleken in meerjarige proeven uitgevoerd op zand- en kleigrond. Daarbij wordt onder andere gekeken naar opbrengst, onkruiddruk, bodemstructuur, aanwezigheid van regenwormen, indringingsweerstand, waterinfiltratie, stikstofdynamiek en economische aspecten. Deze kennis wordt vervolgens doorgegeven aan de praktijk middels o.a. de beslisboom snijmaïs, een instrument om praktische kennis naar veetelers en erfbezoekers te brengen.

Op basis van internationaal literatuuronderzoek blijken er interessante kansen voor toepassing van microalgen producten in landbouwgewassen te zijn. In dit rapport worden zowel groene algen als cyanobacteriën gedefinieerd als microalgen. Stoffen uit microalgen (met name uit cyanobacteriën) blijken in diverse onderzoeken uit de literatuur een goede bestrijding te geven van verschillende schimmels en aaltjes die in landbouwgewassen schade aanrichten. Verder is er (buiten de landbouw) insecticide-, molluscicide-, herbicide- en algacidewerking met stoffen uit cyanobacteriën aangetoond. In Nederland zijn zeewier- en algenextracten krachtens de Verordening gewasbescherming als werkzame stof goedgekeurd voor de groeiregulatie van planten. Het gebruik als bodemverbeteraar of als plantenstimulator is vooralsnog veel minder gereguleerd dan als gewasbeschermingsmiddel. Om de kansen met microalgen te benutten zou er verder geïnvesteerd moeten worden in onderzoek. Het zou duidelijk moeten worden welke werkzame stoffen uit micro algen of welke algenpreparaten andere organismen bestrijden, in welke formulering en met welke dosering. De bestrijdende, bemestende, bodem verbeterende, plantweerstand verhogende en milieueffecten van algentoepassingen zouden vergeleken moeten worden met conventionele methoden.

Because of a growing world population there is an increasing need for protein production, in addition to traditional agriculture and fisheries. Several new crops such as microalgae, macro algae, aquatic higher plants, aquatic and terrestrial invertebrates (insects and worms) have received growing scientific attention, because of potential high biomass yields for protein production on small surface areas. Several side streams (flue gas, residual heat, biogas slurry and solid wastes) can be valorised in their cultivation. Combining bioenergy production and its side streams with cultivation of these circular crops, improves economy and sustainability of both.At the ACRRES site, Wageningen University runs pilot facilities together with several SMEs. The research is aimed at innovating and improving economics of alternative crop production and energy use efficiency. The main focus is on utilization of microalgae and other novel crops to benchmark this with conventional feeds. Data on their value as feed ingredient and from optimized production systems are used as input for legislation matters with regard to nutrient use and feed safety. In addition to their suitable macro composition research indicates that some circular feed components have added value to improve animal health and final quality of the animal end products.

Hoe kunnen veetelers met minder input meer resultaten halen bij snijmaïsteelt? Dat is de centrale vraag van het project “Duurzaam bodembeheer maïs” (BO-31.03-001-003). Veel melkveehouderijbedrijven telen snijmaïs, een gemakkelijk te telen ruwvoergewas met een goede productie van constante hoge kwaliteit. Als zetmeelbron met een ruime energie/eiwitverhouding past het goed in het runderdieet, naast gras en graskuil. De maïsteelt kan echter nadelige effecten hebben voor de bodem door gewasbeschermingsmiddelen en het uit- en afspoelen van nutriënten. Wageningen UR en het Louis Bolk Instituut onderzoeken in opdracht van het ministerie van EZ duurzame en praktisch haalbare verbeteringen en vernieuwingen. Teeltsystemen die zorgen voor een gezonde bodem worden daarbij gezien als sleutel tot duurzame teelt. Op drie locaties worden diverse teeltsystemen vergeleken in meerjarige proeven uitgevoerd op zand- en kleigrond. Daarbij wordt onder andere gekeken naar opbrengst, onkruiddruk, bodemstructuur, aanwezigheid van regenwormen, indringingsweerstand, waterinfiltratie, stikstofdynamiek en economische aspecten. Deze kennis wordt vervolgens doorgegeven aan de praktijk middels o.a. de beslisboom snijmaïs, een instrument om praktische kennis naar veetelers en erfbezoekers te brengen.

Maize (Zea mays) cultivation for silage has negative impacts on soil and water quality: reduced soil organic matter, nitrate leaching, soil-biota decline, etc. These problems can be caused partly by intensive soil tillage, like ploughing. The suitability of less-intensive tillage alternatives for farmers, in terms ofeffects on yield and soil quality, is unknown. On three field experiments, two on sandy soils and one on marine clay soil, we compared ‘full-field inversion tillage’ with two reduced tillage systems: ‘full-field non-inversion tillage’ and ‘strip-cutter’. Reducing tillage intensity in silage maize cropping influenced both yields and soil quality: at two locations yields tended to be reduced, and at two locations soil organic matter content was lower in inversion tillage compared to reduced tillage. The possible implications of reduced soil organic matter mineralisation for nitrogen dynamics are discussed

Het verwaarden van lokaal geproduceerde waterige reststromen door middel van aquatische biomassa is onderdeel van de PPS Kleinschalige bioraffinage (WP5). In dit deelrapport is een overzicht van een aantal in Nederland aanwezige waterige reststromen weergegeven. Een aantal van deze reststromen is ingezet in een microalgen well-plaat screeningtest om de biomassa ontwikkeling op deze stromen te onderzoeken. Op het vlak van het gebruik van aquatische biomassa zijn er een aantal samenvattingen van rapporten en literatuurstukken opgenomen in dit rapport. Ook is er een overzicht van de verschillende soorten aquatische biomassa en de mogelijke toepassing van deze biomassa op reststromen weergegeven. Als voorbeeld is de productie van verschillende soorten biomassa op effluent van een RWZI is gebruikt om een mogelijke verwaarding van componenten uit de biomassa weer te geven. De hoofdconclusie uit dit rapport is dat in Nederland op lokaal niveau diverse reststromen met uiteenlopende samenstellingen en volumes voorkomen. De inzet van aquatische biomassa om reststromen te ontdoen van nutriënten en afvalstoffen kan succesvol toegepast worden. Dit wordt vaak ‘effluent polishing’ genoemd. Het daadwerkelijk verwaarden van aquatisch biomassa gekweekt op reststromen is nog beperkt succesvol.

ACRRES-WageningenUR organiseert in samenwerking met Nevedi en Natuur & Milieu een kennisbijeenkomst over de kansen voor algen in veevoer. Na een excursie naar de algenteeltsystemen van ACRRES volgt de inhoud. Diverse experts delen hun kennis over verbeterde groei van de veestapel, de antibacteriële en antivirale eigenschappen en ervaring over de verwaarding van algen in veevoer. Deze bijeenkomst, primair gericht op de producenten en leveranciers van veevoeders, sluit af met een discussie.

Afgelopen jaar is de pilot met het kweken van algen met afvalwater van de brouwerijlocatie Zoeterwoude geslaagd. Dit is gedaan in een samenwerkingsverband van Heineken Nederland BV, Algae Food & Fuel en WUR-Acrres. Dit is de eerste inline pilot in de wereld waarbij met LED verlichting op 1000 L schaal algen zijn gekweekt met brouwerijafvalwater als nutriëntenbron. De algenreactoren blijven groen, verbeteren de waterkwaliteit en verwijderen 99% van de opgeloste minerale stikstof (NH4). Hiermee is het eerste doel bereikt, namelijk een aantal weken de algenreactoren on site en inline met de afvalwaterzuivering mee te laten draaien, met een (vooral voor stikstof) goed verwijderingsrendement.

Aquatische teelten (o.a. algen, eendenkroos) staan op dit moment volop in de belangstelling. Eén van de factoren voor een voldoende groei is de nutriëntenvoorziening. Uit oogpunt van duurzaamheid en het sluiten van kringlopen is er een voorkeur voor mest(producten) of afvalwater als nutriëntenbron. Naast technische beperkingen (o.a. troebelheid) zijn er ook wettelijke aspecten die de aandacht behoeven bij toepassing van deze nutriëntenbronnen. Dit betreft zowel de mestwetgeving als toelatingseisen voor gebruik als veevoer. Binnen het werkpakket aquatische biomassa van de TKI kleinschalige bioraffinage is nagegaan welke oplossingen mogelijk zijn en welke informatie hiervoor nodig is. Dit doen we aan de hand van twee lopende pilots: algenteelt bij bedrijf Kelstein en eendenkroosteelt bij bedrijf Algaecom. In dit rapport worden de productiesystemen en de monitoringsplannen beschreven.

Hoe kunnen veetelers met minder input meer resultaten halen bij snijmaïsteelt? Wageningen UR en het Louis Bolk Instituut onderzoeken van 2012 tot 2014 in opdracht van het ministerie van EZ duurzame en praktisch haalbare verbeteringen en vernieuwingen. Teeltsystemen die zorgen voor een gezonde bodem worden daarbij gezien als sleutel tot duurzame teelt. Op drie locaties worden diverse teeltsystemen vergeleken in meerjarige proeven uitgevoerd op zand- en kleigrond. Daarbij wordt onder andere gekeken naar opbrengst, onkruiddruk, bodemstructuur, aanwezigheid van regenwormen, indringingsweerstand, waterinfiltratie, stikstofdynamiek en economische aspecten. De resultaten uit het tweede projectjaar (2013) worden in deze rapportage beschreven. Onderstaande paragrafen geven eerst per proeflocatie een korte samenvatting van de bevindingen en de afsluitende paragraaf geeft tot slot de overkoepelende eindconclusies van 2013 en aanbevelingen voor 2014.

Doelstelling van dit project is het maken van een algenkansenkaart. De kaart brengt voor– en nadelen van micro-algen als grondstofstroom voor veevoer in kaart, de operationele aspecten en de toepassingsmogelijkheden in diervoeders. Dit rapport dient als achtergronddocument voor de algenkansenkaart.

Om de eiwitten, oliën, koolhydraten, carotenoïden en andere nuttige stoffen aanwezig in algencellen los van elkaar te kunnen benutten, is het nodig om de celwanden van de algen open te breken, ofwel om de algen te ontsluiten. Uiteraard is het van belang om dit te doen op een manier die de te winnen componenten zo min mogelijk beschadigt. Dit rapport bestaat uit twee delen. Het eerste is een literatuurstudie waarin een aantal algensoorten wordt omschreven, met waar mogelijk nadruk op de celwandstructuur. Verder wordt een aantal methoden beschreven om de celwanden te openen of te verzwakken. In het tweede deel van het rapport worden een aantal uitgevoerde proeven beschreven waarbij algen zijn behandeld met enzymen, schoonmaakazijn, of ethanol.

In de loop van 2012 heeft ACCRES-Wageningen UR in samenwerking met het bedrijf Algae Food & Fuel algenproductiefaciliteiten gerealiseerd op het terrein van ACRRES in Lelystad. Deze faciliteiten bestaan uit algenvijvers en fotobioreactoren met LED-verlichting. Het unieke van deze testfaciliteiten is dat verschillende productieprocessen aan elkaar gekoppeld worden door reststromen uit het ene proces toe te passen in het andere proces. Dit gebeurt binnen het zogenaamde EnergieRijk project. Centraal staat een co-vergister met warmtekrachtkoppeling. Het digestaat dat na het vergistingsproces overblijft, kan worden gebruikt als meststof voor de algenteelt. De gasmotor waarin het biogas verbrand wordt om stroom te produceren levert warmte en CO2 die in de algenvijvers verbruikt worden.

In een samenwerkingsverband van Heineken Nederland BV, Algae Food & Fuel en WUR (Acrres) is in 2012 een onderzoeksproject gestart om de mogelijkheden van zuivering van procesafvalwater van de brouwerijen met behulp van algen te onderzoeken. In het kader van dit project is in 2012 een literatuurstudie gedaan naar ervaringen met afvalwaterzuivering door algen en zijn een aantal laboratoriumproeven uitgevoerd naar de stikstof en fosforverwijdering door algen uit procesafvalwater uit de brouwerij. Dit rapport beschrijft de resultaten van de genoemde activiteiten.

Hoe kunnen veetelers met minder input meer resultaten halen bij snijmaïsteelt? Dat is de centrale vraag van het project “Duurzaam bodembeheer maïs”. De maïsteelt kan echter nadelige effecten hebben voor de bodem door gewasbeschermingsmiddelen en het uit- en afspoelen van nutriënten. Wageningen UR en het Louis Bolk Instituut onderzoeken van 2012 tot 2014 in opdracht van het ministerie van EZ duurzame en praktisch haalbare verbeteringen en vernieuwingen. Teeltsystemen die zorgen voor een gezonde bodem worden daarbij gezien als sleutel tot duurzame teelt. Op drie locaties worden diverse teeltsystemen vergeleken in meerjarige proeven uitgevoerd op zand- en kleigrond. Daarbij wordt onder andere gekeken naar opbrengst, onkruiddruk, bodemstructuur, aanwezigheid van regenwormen, indringingsweerstand, waterinfiltratie, stikstofdynamiek en economische aspecten. De resultaten uit het eerste projectjaar (2012) worden in deze rapportage beschreven.

Een mestvergister is vaak ook veevoervergister. Om de mest efficiënt om te zetten in biogas, voegen boeren bijvoorbeeld maïskorrels of bierbostel bij. Producten die ook in varkensvoer verwerkt kunnen worden. Op proefterrein Energierijk in Lelystad zoeken onderzoekers naar efficiënte manieren voor vergisting zonder toevoeging van veevoer.

De doelstelling van het rapportage-project was: - Op basis van bestaande kennis uit binnen- en buitenland (metingen, modelstudies) inzichtelijk maken in hoeverre oppervlakkige afspoeling van (vrijwel) vlakke percelen verantwoordelijk kan zijn voor (piek) belasting van oppervlaktewater; - Inzichtelijk maken in hoeverre een vergelijking met andere emissieroutes mogelijk is en, zo mogelijk, deze vergelijking inzichtelijk maken; - Verkenning van de mate van overeenstemming tussen de uitgangspunten van de modelmatige berekening van afspoeling en de situatie op representatieve praktijksituaties in Nederland. Wanneer relevante afwijkingen verwacht worden, deze benoemen; - Vaststellen of er zicht is op effectieve maatregelen om oppervlakkige afspoeling tegen te gaan. Dit kunnen bestaande of nieuwe maatregelen zijn. Hiervoor is een korte internationale literatuurscan uitgevoerd naast een verkenning om te bepalen hoe vaak afspoeling van water kan optreden op landbouwgronden in het vlakke deel van Nederland. Voor dit laatste onderdeel zijn neerslaggegevens van 30 jaar geanalyseerd op de frequentie van optreden van buien voor 3 meteostations en zijn zand- en kleigronden gekarakteriseerd met hun infiltratiesnelheid.

Maïs telen zonder structuurbederf van de bodem. Het kan, bewijzen ervaringen van boeren met een eigen wijze van telen. Bovendien bieden de teeltsystemen ook andere voordelen, zoals minder uitspoeling van nitraat. Wageningen UR vergelijkt de systemen en onderzoekt de voordelen.

Als er een plek is waar de technische mogelijkheden van hernieuwbare brandstoffen worden verkend, dan is het bij Accres. Accres is een initiatief van Wageningen UR met energieleverancier Eneco als strategisch partner.

Puntbronnen kunnen bijdragen aan emissies naar oppervlaktewater. Activiteiten op het erf die tot puntemissies kunnen leiden zijn vergeleken en gerangschikt. POSSUM (POint Sources SUrface waters Model) vergelijkt de risico’s van verschillende activiteiten op basis van gegevens over activiteiten en bedrijfssituaties; op basis van kennis omtrent depositie van reststromen met gewasbeschermingsmiddelen (in putten, op het erf of op de bodem), en de frequentie waarin verschillende activiteiten ten opzichte van elkaar worden uitgevoerd. De activiteiten worden vergeleken op bedrijfsniveau op de schaal van een bedrijf voor een periode van één jaar. De emissies in dit rapport zijn berekend op basis van gegevens die van 2006 tot 2008 verzameld zijn. Voor de akkerbouw is voor de werkzame stof terbutylazin de grootste emissie berekend voor het vullen van de spuittank. Voor de bloembollenteelt is voor de werkzame stoffen pirimifos-methyl en prochloraz de grootste emissie berekend bij het spoelen van geoogste bollen en het reinigen van kuubskisten. Voor de fruitteelt is voor de werkzame stof imidacloprid de berekende emissie het grootst bij het uitwendig reinigen van de spuitapparatuur.

De onkruidsoort knopkruid (Galinsoga parviflora), veroorzaakt in Nederland in de gangbare sector steeds meer problemen in de teelt van allerlei akkerbouw en vollegrondsgroenten gewassen. Dit komt doordat deze onkruidsoort met de huidige toegelaten middelen veelal niet of onvoldoende bestreden kan worden, waardoor hij zich in de loop van de tijd sterk heeft kunnen uitbreiden. In de biologische sector bereikt de soort zulke hoge dichtheden, dat een rendabele teelt van gewassen in gevaar komt. De teelt van sommige gewassen wordt door de hoge dichtheden aan knopkruid vaak onrendabel. Het onderzoek dat in deze rapportage beschreven wordt, richt zich op: het aanwenden van de grote lichtsafhankelijkheid van knopkruid voor zijn kieming, relatief lage concurrentiekracht en de mogelijke predatie van de zaden.

De ecologische waterkwaliteit van veel oppervlaktewateren voldoet niet aan de norm door een hoge belasting met nutriënten. De grondwaterkwaliteit wordt op sommige plaatsen bedreigd door residuen van gewasbeschermingsmiddelen. Bodemverdichting van landbouwgronden, van zowel de bouwvoor als van de laag daaronder, is de mogelijke oorzaak van deze problematiek. Bodemverdichting is de directe oorzaak van verhoogde afspoeling van nutriënten en gewasbeschermingsmiddelen. Indirect is bodemverdichting de oorzaak van verhoogd gebruik van gewasbeschermingsmiddelen, voor het bestrijden van ziektes die aan natte omstandigheden zijn gerelateerd. Dit rapport beschrijft de bodemverdichting in de provincie Drenthe, de omvang, de oorzaken en de gevolgen daarvan voor zowel de landbouw als de waterkwaliteit en een aantal technieken om de problematiek op te lossen of, beter nog, te voorkomen.

In dit project werd gezocht naar zuiveringssystemen voor de verwerking van restwater die gemakkelijk op bedrijven zijn te implementeren. Daarbij is voor agrariërs belangrijk dat de systemen goedkoop en betrouwbaar zijn, met een minimum aan arbeid, maar hoog rendement.

Voor de melkveehouderij op zandgrond is de maïsteelt belangrijk. Zetmeelrijke, eiwitarme maïs combineert uitstekend met zetmeelarm maar eiwitrijk gras, wat goed is voor de koe maar ook voor het milieu omdat een maïsgewas zeer efficiënt met water omgaat en omdat een rantsoen met maïs de emissies van lachgas en ammoniak beperkt. Bovendien kan door de voeding van maïs op krachtvoer worden bespaard. Daar staat tegenover dat op veel bedrijven bij de maïsteelt te veel meststoffen en herbiciden naar het grond- en oppervlaktewater verloren gaan. Dat maakt het voor waterbeheerders moeilijk te voldoen aan de kwaliteitsnormen die de Kaderrichtlijn Water (KRW) stelt. Ook de maïstelers zijn daar niet blij mee, omdat dit duidt op een slechte benutting van grondstoffen. De teeltkosten zijn dan te hoog, de gewasopbrengsten te laag, of de bodemkwaliteit lijdt eronder.

Mechanische onkruidbestrijding is nodig bij gebrek aan effectieve onkruidbestrijdingsmiddelen en problemen met resistente onkruiden en ter vermindering van milieuproblemen met herbiciden. In de biologische landbouw is de onkruidbeheersing een kostbaar knelpunt. In fijnzadige gewassen wordt gemiddeld 150 uur per hectare gewied met name in de gewasrij en bestaat het risico op mislukking en de noodzaak tot onderploegen van gewas. Precisielandbouwtechnieken bieden mogelijkheden om mechanische onkruidbestrijding verder

De maisteelt kent veel ontwikkelingen. Laudis is het nieuwe gewasbeschermingsmiddel en niet-kerende grondbewerking wint terrein