Search

This study explores the processes of integration that are assumed to underlie integrated care delivery.

This study explores the processes of integration that are assumed to underlie integrated care delivery.

Waterschap De Dommel heeft voor het milieueffect-rapport van waterberging De Run advies gevraagd omtrent de mogelijke effecten van ongedierte (ratten en muizen) in relatie tot de agrarische bedrijven. Het betreft het beekherstel- en waterbergingsgebied De Run in de buurt van Veldhoven.

The saturation aspects of a large aperture (0.3 m) scintillometer operating over a 10-km path were investigated. Measurements were made over mainly forested, hilly terrain with typical maximum sensible heat fluxes of 300-400 W m(-2), and over flat terrain with mainly grass, and typical maximum heat fluxes of 100-150 W m(-2). Scintillometer-based fluxes were compared with eddy-correlation observations. Two different schemes for calculating the reduction of scintillation caused by saturation were applied: one based on the work of Hill and Clifford, the other based on Frehlich and Ochs. Without saturation correction, the scintillation fluxes were lower than the eddy-correlation fluxes; the saturation correction according to Frehlich and Ochs increased the scintillometer fluxes to an unrealistic level. Correcting the fluxes after the theory of the Hill and Clifford gave satisfying results.

In veel stikstofmodellen wordt denitrificatie vaak gemodelleerd met behulp van eenvoudige rekenregels. Actuele denitrificatie is gelijk aan de potentiële denitrificatie gereduceerd door het actuele nitraatgehalte, de actuele water verzadigingsgraad en de actuele bodemtemperatuur. Deze reductie vindt plaats aan de hand van een drietal reductiefuncties, welke gezamenlijk vier onbekende parameters bevatten. In dit rapport wordt beschreven hoe deze vier parameters zijn bepaald voor een zestal locaties in Nederland door denitrificatie te meten aan grondmonsters die onderling verschillen in nitraatgehalte, verzadigingsgraad en temperatuur. Uit deze studie wordt geconcludeerd dat de parameters locatiespecifiek zijn, en dat er geen relatie duidelijk wordt tussen de waarden van deze parameters en de hoofdgrondsoorten zand, veen en klei

In veel stikstofmodellen wordt denitrificatie vaak gemodelleerd met behulp van eenvoudige rekenregels. Actuele denitrificatie is gelijk aan de potentiële denitrificatie gereduceerd door het actuele nitraatgehalte, de actuele water verzadigingsgraad en de actuele bodemtemperatuur. Deze reductie vindt plaats aan de hand van een drietal reductiefuncties, welke gezamenlijk vier onbekende parameters bevatten. In dit rapport wordt beschreven hoe deze vier parameters zijn bepaald voor een zestal locaties in Nederland door denitrificatie te meten aan grondmonsters die onderling verschillen in nitraatgehalte, verzadigingsgraad en temperatuur. Uit deze studie wordt geconcludeerd dat de parameters locatiespecifiek zijn, en dat er geen relatie duidelijk wordt tussen de waarden van deze parameters en de hoofdgrondsoorten zand, veen en klei

Het beleid van de rijksoverheid is erop gericht om te voorkomen dat een te hoge fosfaatbelasting van het grond- en oppervlaktewater optreedt als gevolg van een te hoge fosfaatophoping in de bodem. Mede om deze reden is in het verleden voor gronden die in de mestoverschotgebieden voorkomen, voornamelijk kalkarme zandgronden, een grenswaarde afgeleid voor de mate van fosfaatverzadiging waarboven gesproken wordt van een `fosfaatverzadigde grond¿. Voor de overige gronden ontbreekt vooralsnog een soortgelijke definitie. In dit rapport wordt een overzicht gegeven van de huidige inzichten om voor de overige grondsoorten een soortgelijk criterium en grenswaarden af te leiden. Het betreft hier kalkrijke zand- en kleigronden, kalkarme klei- en lössgronden en veengronden. Vervolgens is nagegaan in welke mate overschrijding van de grenswaarden voor fosfaatverzadiging heeft plaatsgevonden. Hiervoor zijn de analyseresultaten van de landelijke steekproef kaarteenheden nader geïnterpreteerd. Uit deze analyse blijkt dat ca. 56 % van het areaal landbouwgronden in Nederland met fosfaat verzadigd is.

Door het overmatig gebruik van meststoffen in de landbouw worden niet alle meststoffen door het gewas opgenomen, waardoor de kans bestaat dat negatieve effecten in het milieu worden waargenomen. Fosfaat is een van de belangrijkste meststoffen die nodig zijn om een goede gewasproductie en gewaskwaliteit te realiseren. Echter een te grote toename van de fosfaatvoorraad in de bodem leidt ertoe dat de bodem met fosfaat verzadigd raakt waardoor extra fosfaat kan uitspoelen naar het oppervlaktewater en aldaar tot een verstoring van het ecologische evenwicht leidt (kroosvorming, algengroei, afgifte van giftige stoffen, zuurstofloosheid, vissterfte). Het beleid van de rijksoverheid is er dan ook de afgelopen decennia op gericht geweest om de mate waarin de bodem met fosfaat wordt opgeladen terug te dringen zodat het areaal fosfaatverzadigde gronden niet sterk meer toeneemt en verslechtering van de waterkwaliteit wordt afgeremd

Het beleid van de rijksoverheid is erop gericht om te voorkomen dat een te hoge fosfaatbelasting van het grond- en oppervlaktewater optreedt als gevolg van een te hoge fosfaatophoping in de bodem. Mede om deze reden is in het verleden voor gronden die in de mestoverschotgebieden voorkomen, voornamelijk kalkarme zandgronden, een grenswaarde afgeleid voor de mate van fosfaatverzadiging waarboven gesproken wordt van een `fosfaatverzadigde grond¿. Voor de overige gronden ontbreekt vooralsnog een soortgelijke definitie. In dit rapport wordt een overzicht gegeven van de huidige inzichten om voor de overige grondsoorten een soortgelijk criterium en grenswaarden af te leiden. Het betreft hier kalkrijke zand- en kleigronden, kalkarme klei- en lössgronden en veengronden. Vervolgens is nagegaan in welke mate overschrijding van de grenswaarden voor fosfaatverzadiging heeft plaatsgevonden. Hiervoor zijn de analyseresultaten van de landelijke steekproef kaarteenheden nader geïnterpreteerd. Uit deze analyse blijkt dat ca. 56 % van het areaal landbouwgronden in Nederland met fosfaat verzadigd is.

Door het overmatig gebruik van meststoffen in de landbouw worden niet alle meststoffen door het gewas opgenomen, waardoor de kans bestaat dat negatieve effecten in het milieu worden waargenomen. Fosfaat is een van de belangrijkste meststoffen die nodig zijn om een goede gewasproductie en gewaskwaliteit te realiseren. Echter een te grote toename van de fosfaatvoorraad in de bodem leidt ertoe dat de bodem met fosfaat verzadigd raakt waardoor extra fosfaat kan uitspoelen naar het oppervlaktewater en aldaar tot een verstoring van het ecologische evenwicht leidt (kroosvorming, algengroei, afgifte van giftige stoffen, zuurstofloosheid, vissterfte). Het beleid van de rijksoverheid is er dan ook de afgelopen decennia op gericht geweest om de mate waarin de bodem met fosfaat wordt opgeladen terug te dringen zodat het areaal fosfaatverzadigde gronden niet sterk meer toeneemt en verslechtering van de waterkwaliteit wordt afgeremd

Denitrification is a complex process. In literature, this process is mostly described by a simplified process model. From a literature review, the consensus model describes the actual denitrification rate as being equal to some potential denitrification rate subsequently reduced by soil environmental conditions. Typically, potential denitrification is reduced by nitrate content, degree of saturation (water content) as a measure for anaerobic conditions, soil temperature, and possibly soil pH. There is, however, much less consensus about the actual shape of the reduction functions. This indicates that these reduction functions are site (soil) specific. From a sensitivity analysis it follows that this model is most sensitive to the water content reduction function. Available data sets were used to determine if these can be used to parameterize the reduction functions. It appears that this is rather difficult, since mostly the measured actual denitrification rate is much less than the potential denitrification rate. Therefore, the reduction functions need to be determined independently.

Denitrification is a complex process. In literature, this process is mostly described by a simplified process model. From a literature review, the consensus model describes the actual denitrification rate as being equal to some potential denitrification rate subsequently reduced by soil environmental conditions. Typically, potential denitrification is reduced by nitrate content, degree of saturation (water content) as a measure for anaerobic conditions, soil temperature, and possibly soil pH. There is, however, much less consensus about the actual shape of the reduction functions. This indicates that these reduction functions are site (soil) specific. From a sensitivity analysis it follows that this model is most sensitive to the water content reduction function. Available data sets were used to determine if these can be used to parameterize the reduction functions. It appears that this is rather difficult, since mostly the measured actual denitrification rate is much less than the potential denitrification rate. Therefore, the reduction functions need to be determined independently.

In het kader van de verdrogingsbestrijding worden steeds vaker vernattingsprojecten uitgevoerd. De effecten hiervan zijn in bossen niet altijd gewenst. Bij verhoging van de grondwaterstand treedt in de regel verstoring op. In dit onderzoek is door middel van jaarringanalyse gekeken wat de effecten van vernatting zijn. Hiervoor zijn meetreeksen van grondwaterbuizen gebruikt, van zowel voor als na de vernatting. De zomereik lijkt, in vergelijking met beuk en douglas, het minst gevoelig voor acute sterfte veroorzaakt door hoge grondwaterstanden. Herstel is echter problematisch aangezien secundaire aantastingen bij zomereik een grote rol kunnen spelen. Het duidelijk formuleren van reële doelen en het inschatten van mogelijke gevolgen zijn van groot belang bij het succesvol toepassen van vernattingsingrepen.

In het kader van de verdrogingsbestrijding worden steeds vaker vernattingsprojecten uitgevoerd. De effecten hiervan zijn in bossen niet altijd gewenst. Bij verhoging van de grondwaterstand treedt in de regel verstoring op. In dit onderzoek is door middel van jaarringanalyse gekeken wat de effecten van vernatting zijn. Hiervoor zijn meetreeksen van grondwaterbuizen gebruikt, van zowel voor als na de vernatting. De zomereik lijkt, in vergelijking met beuk en douglas, het minst gevoelig voor acute sterfte veroorzaakt door hoge grondwaterstanden. Herstel is echter problematisch aangezien secundaire aantastingen bij zomereik een grote rol kunnen spelen. Het duidelijk formuleren van reële doelen en het inschatten van mogelijke gevolgen zijn van groot belang bij het succesvol toepassen van vernattingsingrepen.

Het Herziene Koemodel geeft de veehouder waardevolle informatie over voeropname, de hoeveelheid opgenomen nutriënten, energie (VEM) en eiwit (DVE).

De grondwaterdynamiek van 26 vegetatiedoeltypen in terreinen van Staatsbosbeheer is gemodelleerd met een stochastische differentiaalvergelijking. Op basis van neerslagoverschotreeksen van dertig jaar is het langjarige grondwaterstandsverloop gesimuleerd op dagbasis. Uit deze reeksen zijn karakteristieken berekend zoals duurlijnen, SOW-waarden (som van de overschrijdingen van een bepaalde waterstand), inundatieduren en regimecurves van zowel de grondwaterspiegel als de saturatie- en aëratiegraad, en het cumulatieve verdampingstekort.

De grondwaterdynamiek van 26 vegetatiedoeltypen in terreinen van Staatsbosbeheer is gemodelleerd met een stochastische differentiaalvergelijking. Op basis van neerslagoverschotreeksen van dertig jaar is het langjarige grondwaterstandsverloop gesimuleerd op dagbasis. Uit deze reeksen zijn karakteristieken berekend zoals duurlijnen, SOW-waarden (som van de overschrijdingen van een bepaalde waterstand), inundatieduren en regimecurves van zowel de grondwaterspiegel als de saturatie- en aëratiegraad, en het cumulatieve verdampingstekort.