Search

Citing and sharing virtual research data collections A scientific publication typically includes a bibliography based on persistent references. Ideally any data sets used in the reported research are referred to with persistent references as well. Persistence of references to data has become a topic of growing importance for researchers, as more and more research data are becoming available online for reuse. Furthermore, the need for advanced ways to version, group, and share data - both within and beyond the boundaries of a single research organisation - has become paramount. To meet and support such needs, new concepts and tools have been developed. A Virtual Collection (VC) is a coherent set of links to a set of digital resources (e.g., annotated text, video fragments, interview data, etc.) that can be accessed and cited for future use. The links can originate from different archives, hence the term ‘virtual’. The individual resources referred to in a VC may have been generated by different researchers and teams, and usually, they are maintained at the repositories of multiple organisations. For discovery and management purposes, a VC is described by its creator with a set of metadata with preservation of the original access permissions. When a VC is registered in a Virtual Collection Registry (VCR), it is assigned a Persistent Identifier (PID) so that it can be cited and referred to as any other data collection. The VCR developed in SSHOC will support researchers in arranging and re-using existing resources and collections for new purposes, avoiding the need to create new datasets/ corpora for every project. The VCR was originally created by CLARIN as a service to enable researchers, lecturers, and students to easily collect, group and share virtual collections of language materials and is further developed in SSHOC to also support users working with other data types. How does the Virtual Collection Registry work? The Virtual Collection Registry offers researchers user-friendly support for referencing research data that may be heterogeneous and hosted at different repositories. After authentication, users can create and publish VCs that will remain linked to their identity, whereas unauthenticated users can only browse and search published VCs. The VCR also offers an API for tight integration with, for instance, repository software. Such integration allows users to create and extend VCs directly from the repository user interface and avoids the use of copy and paste when creating VCs. Currently, CLARIN operates a Virtual Collection Registry that allows the creation and management of VCs through a user-friendly graphical interface and API. The VCR is one of the thematic services registered at the EOSC portal and therefore available also for disciplinary communities beyond SSH. Benefits: The Virtual Collection Registry (VCR) helps researchers to create persistently. identifiable Virtual Collections (VCs) for citing/referencing heterogeneous and distributed research data. The VCR enables researchers to access and reuse large samples of data generated by others in the context of a specific research project. The VCR facilitates the preparation of sets of resources for specific workflows and makes it possible to share and to work collaboratively on distributed datasets. The VCR personal workspace allows researchers to keep track of the steps taken in their research process and data selections used. More Information CLARIN material Information page: What is a Virtual Collection? User manual: Virtual Collection Registry SSHOC material Factsheets on GitHub: Detailed VCR user guide Access the VCR directly &nbsp

Le projet VIRT.OS, financé par le Conseil régional d'Aquitaine, a permis la création d'une bibliothèque osseuse virtuelle. Sa vocation est d'aider les disciplines concernées par les études ostéologiques comme l'anthropologie biologique, l'archéozoologie et la paléontologie, l'anatomie et la paléopathologie. Les spécimens contenus dans cette ostéothèque virtuelle proviennent de différentes collections squelettiques et ostéoarchéologiques. Ils sont numérisés par scanner CT, lasergrammétrie ou photogrammétrie. L’objectif de VIRT.OS est de faciliter l'accès à des pièces ostéologiques d'intérêt scientifique ou patrimonial spécifique tout en assurant leur conservation. La base de données, continuellement enrichie, est stockée sur une plateforme dédiée hébergée par l'infrastructure Huma-Num. Les modèles ostéologiques 3D présentés sur le site web VIRT.OS sont disponibles pour la recherche, l'enseignement et la valorisation du patrimoine, à destination des chercheurs travaillant sur les os anciens et récents, humains et animaux, mais aussi pour les enseignants et le public. The VIRT.OS project, funded by the Aquitaine Regional Council, has permitted the creation of a virtual bone library. Its purpose is to assist disciplines concerned with osteological studies such as biological anthropology, archaeozoology, paleontology, anatomy and paleopathology. The specimens, contained in this virtual bone library, originate from different skeletal and osteoarchaeological collections, are digitized by CT scanner, lasergrammetry or photogrammetry. Its objective is to facilitate access to osteological pieces of specific interest, scientific or heritage, while ensuring their preservation. The database, which is continuously enriched, is stored on a dedicated platform hosted by the Huma-Num infrastructure. The 3D osteological models presented on the VIRT.OS website are available for research and teaching or heritage promotion, for researchers working on ancient and modern bones, both animal and human, teachers and the general public.

Something that is usually attributed to the virtual museum is that its collections are conformed by simulacra. However, for more than two decades, the internet has been the breeding ground where certain artistic typologies have emerged like Net.art or VR Art. Even museums have begun to acquire some of these pieces. But perhaps the least studied art market is the one that has been generated in virtual platforms such as Second Life, where collectors invest real money to expand their own virtual collections. All this leads us to reflect on the future of collecting and the role these new media will have in shaping the future art market. Algo que se suele achacarse al museo virtual es que sus colecciones están conformadas por simulacros. Sin embargo, desde hace ya más de dos décadas, internet ha sido el caldo de cultivo donde han surgido determinadas tipologías artísticas desde el Net.art hasta el arte de Realidad Virtual . Algunos museos ya adquieren algunas de estas piezas. Pero quizá el mercado de arte menos estudiado es el que se ha generado en plataformas virtuales como Second Life donde existen coleccionistas que invierten dinero real para ampliar sus propias colecciones virtuales. Esto debe llevarnos a reflexionar sobre el futuro del coleccionismo cuando el arte virtual esté asentado y consolidado en el y qué papel tendrán estos nuevos medios en el mercado del arte.

The distributional records of Ophiuroidea stored at the Italian National Antarctic Museum (MNA, Section of Genoa) are presented, corresponding to 1595 individuals that belong to 35 species and 17 genera. Specimens were collected in 106 different sampling stations at depths ranging from 21 to 1652 m in the framework of 14 Antarctic expeditions to the Ross Sea, one to the Antarctic Peninsula, and one to the Falkland Islands (Islas Malvinas). Three species, Amphiura joubini Koehler, 1912, Amphiura (Amphiura) angularis Lyman, 1879, and Ophiura flexibilis (Koehler, 1911), are reported as new records for the Terra Nova Bay area, whose check-list of species increases from 15 to 18 species. The determination of these three new records was based both on morphological identification and molecular analyses (COI barcoding). Some of the genetically characterised specimens were also documented through photogrammetry and micro-computed tomography and represent the first bulk of 3D models that will be available through the MNA and Sketchfab websites, both for research and educational purposes.

Cilj je rada sustavno istražiti i prikazati iskustva stručnjaka europskih muzeja i Etnografskog muzeja u Zagrebu pri skupljanju sadašnjosti. Pri skupljanju predmeta iz suvremene svakodnevice muzeji moraju u svoju praksu uključiti i teorijske aspekte, ponajprije s područja urbane etnologije/antropologije i suvremene muzeologije, kojima će proširiti znanje o višestrukom značenju tih predmeta. Muzejske zbirke moraju se konstantno interpretirati i reinterpretirati kako bi se produbilo znanje o predmetima koje čuvaju., The aim of this paper is to systematically explore and show the experience of experts in the European museums and the Ethnographic Museum in Zagreb in contemporary collecting. When collecting objects from contemporary daily life, museums must also include the theoretical aspects in their practice, especially in the field of urban ethnology/anthropology and contemporary museology, which will expand the knowledge about the multiple meanings of these items. Museum collections have to be consistently interpreted and reinterpreted in order to deepen the knowledge on the items that are kept.

Περιέχει το πλήρες κείμενο Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται ένας έντονος προβληματισμός σχετικά με τις δυνατότητες που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που συνδέονται με τη συντήρηση σπάνιου υλικού, τις δυνατότητες προβολής του και το βαθμό διαθεσιμότητας του στο ευρύ κοινό. Το συγκεκριμένο υλικό, λόγω της σπανιότητας, της ιστορικής ή/και της καλλιτεχνικής του σημασίας, απαιτεί ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας, γεγονός που συνεπάγεται σοβαρούς περιορισμούς στη φυσική πρόσβαση σε αυτό. Οι εξελίξεις στον τομέα των τεχνικών ψηφιοποίησης επιτρέπουν την ψηφιακή αναπαραγωγή σπάνιου υλικού κατά τρόπο αρκετά εύκολο και ιδιαιτέρως αποτελεσματικό, ενώ το Διαδίκτυο έχει ανοίξει νέους ορίζοντες στην προβολή και διακίνηση ψηφιακών τεκμηρίων. Η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης διαθέτει έναν σημαντικό αριθμό σπάνιων και πολύτιμων εκδόσεων. Συμμετέχοντας ενεργά στον σχετικό προβληματισμό, αναπτύσσει ιδιαίτερη δράση στον τομέα της ψηφιοποίησης του σπάνιου υλικού της, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης ενότητας παράλληλων δραστηριοτήτων που αφορούν τη δημιουργία και συντήρηση Ψηφιακής Βιβλιοθήκης, στην οποία αφενός καταχωρούνται όσα ψηφιακά τεκμήρια παράγονται στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, και αφετέρου θησαυρίζονται και προβάλλονται τα ψηφιοποιημένα αντίγραφα των σπάνιων βιβλίων που διαθέτει. Εκμεταλλευόμενο τις νέες δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο για απομακρυσμένη πρόσβαση σε ψηφιακό υλικό, το πρόγραμμα “Διάδοση σπάνιων βιβλίων μέσω του Διαδικτύου” διαθέτει σε κοινή χρήση ψηφιοποιημένα αντίγραφα σπάνιων εκδόσεων, τα οποία μπορεί κανείς να «ξεφυλλίσει» σαν να είχε τα ίδια τα βιβλία μπροστά του. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση (eTen) εντασσόμενο στην ευρύτερη θεματική περιοχή προγραμμάτων για «Πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Κληρονομιά». Βασικοί στόχοι του ήταν η δημιουργία ενός κοινά αποδεκτού προτύπου για την προβολή σπάνιου και πολύτιμου υλικού, η συγκρότηση μιας κοινότητας ενδιαφερομένων φορέων που δραστηριοποιούνται στο αντίστοιχο πεδίο, καθώς και η δημιουργία ενός βήματος επικοινωνίας για την ανάπτυξη του συναφούς προβληματισμού, την αντιμετώπιση των σχετικών ζητημάτων και την ανταλλαγή ψηφιακών τεκμηρίων. Ευρύτερο όραμα του προγράμματος είναι το να καταστεί δυνατή, με την χρήση της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας και με τρόπο εύκολο και αποτελεσματικό, η προσπέλαση σπάνιου και πολύτιμου υλικού από το ευρύ κοινό. Στο έργο συμμετείχαν οκτώ εταίροι από πέντε ευρωπαϊκές χώρες (Αυστρία, Γερμανία. Ελλάδα, Ιταλία, Σουηδία), με συντονιστή τη σουηδική εταιρεία Touch & Turn, η οποία και αναπτύσσει τη σχετική τεχνολογία. Η τεχνολογία αυτή δίνει τη δυνατότητα σε κατόχους σπάνιου υλικού να δημιουργήσουν αλληλεπιδραστικά βιβλία για εκθεσιακή, ερευνητική ή ιδιωτική χρήση. Το παραγόμενο αποτέλεσμα είναι δυνατόν είτε να χρησιμοποιηθεί αυτόνομα, ως τελικό προϊόν διανεμόμενο μέσω ενός οπτικού δίσκου, είτε να είναι προσπελάσιμο μέσω της ιστοσελίδας μιας διαδικτυακής πύλης, ως τμήμα μιας ψηφιακής συλλογής σπάνιου υλικού. Έτσι τα ψηφιοποιημένα βιβλία μπορούν να παρουσιάζονται σε εκθέσεις και να δημοσιεύονται σε οπτικούς δίσκους ή το διαδίκτυο, ενώ τα πρωτότυπα παραμένουν ασφαλώς αποθηκευμένα σε κλειστές αρχειακές συλλογές. Βασικό πλεονέκτημα του σχετικού συστήματος είναι ότι αφενός δεν απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις προγραμματισμού για τη δημιουργία ψηφιοποιημένων βιβλίων, ενώ αφετέρου επιτρέπει το ξεφύλλισμα και την ανάγνωση των σελίδων ενός ψηφιοποιημένου βιβλίου κατά τρόπο που προσομοιάζει τον χειρισμό του φυσικού τεκμηρίου. Το έργο βρίσκεται στη φάση της ολοκλήρωσης, και για τα επιτεύγματά του έχει ήδη αποσπάσει σειρά διεθνών διακρίσεων. Τα αποτελέσματα του έργου, στο οποίο η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης συμμετείχε με την ψηφιοποίηση δυο σπάνιων βιβλίων της, είναι προσπελάσιμα μέσω της δικτυακής πύλης που δημιουργήθηκε για το σκοπό αυτό. Η εισήγηση θα αναφερθεί στην εμπειρία της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Κρήτης από τη διαδικασία της δημιουργίας των ψηφιακών αντιγράφων, θα αναπτύξει σημεία του σχετικού προβληματισμού και θα παρουσιάσει δείγματα του τελικού αποτελέσματος