Search

Emissies van hoog intensieve binnenvaart op de Waal bij Nijmegen leiden tot duidelijke bijdragen aan de luchtverontreiniging met stikstofdioxide (NO2) in de directe omgeving van de vaarroute terwijl voor PM10 geen duidelijke bijdrage kan worden aangetoond. Op veel andere binnenvaart routes in Nederland is de scheepvaart minder intensief en daar wordt een substantieel geringe bijdrage voor NO2 verwacht. De resultaten van dit orienterende onderzoek hebben het inzicht in de bijdrage van binnenvaart op de directe omgeving van de vaarroute verder verbeterd. Hiermee kan een betere inschatting worden gemaakt van de bijdrage van scheepvaart op de NO2 concentraties in relatie tot andere bronnen van NO2 zoals wegverkeer. Om een vergelijking van de binnenvaart met het wegverkeer inzichtelijk te maken is de intensiteit berekend van een snelweg die een gelijke invloed op de lokale omgeving heeft als de scheepvaart op de Waal (4-5 microgram/m3 NO2 op 200-300 meter van het midden van der rivier). Deze komt overeen met een intensiteit van circa 100.000 voertuigen per etmaal. Het verloop van de concentraties op de oevers van de Waal laat duidelijk de passages van schepen zien en de piekconcentraties bereiken of overschrijden op sommige momenten de geurgrens van NO2. De bevindingen van dit onderzoek zijn in overeenstemming met eerder uitgevoerd modelonderzoek. Verder komt de verhouding van de verschillende stoffen (zoals zwaveldioxide en Zwarte Rook) in de emissie van binnenvaart schepen overeen met de gevonden bijdragen op de oevers van de Waal.

The Waterway Transport in the Heart of Contemporary Issues and Challenges. A key element of the competitiveness of seaports consists of its hinterland access. Canals, rivers and river deltas in Northern France, Belgium and the Netherlands provide a dense network of hinterland connections for a number of large North Sea ports as well their necessary interlinking. While there is still no end-to-end standardised waterway for large container and push-towing ships between France, Wallonia and Flanders, a very important and ongoing project at European level aims to complete the missing links between the Seine and the Scheldt. The ‘ Seine Nord ; Seine-Escaut’ and ‘ Le Havre-Paris’ canals will become the missing link between of the North-Sea Mediterranean and Atlantic Corridors. Taking into consideration the reality of economic and transport flows, it is clear that a sustainable but efficient transport policy cannot be based on one single mode. Other arguments in favour of inland navigation are its environmental added value character and low transport costs compared to road traffic., Un des éléments majeurs pour assurer la compétitivité des ports est l’accès aux hinterlands. Les canaux, les rivières et les deltas dans le Nord de la France, la Belgique et les Pays-Bas représentent un vaste et dense réseau qui interconnecte les principaux ports de la mer du Nord. Alors qu’il n’existe actuellement pas de voies navigables compatibles avec les gros containers et remorqueurs entre la France, la Wallonie et la Flandre, un très important projet européen est en cours ; il a pour but de compléter le maillon manquant entre la Seine et l’Escaut au travers du canal de Seine-Nord et celui du Havre vers Paris, autant de sections essentielles des corridors européens reliant la Méditerranée à l’Atlantique. En prenant en considération les réalités des flux économiques et de transport, il apparaît clairement qu’une politique des transports soutenables et efficaces ne peut pas reposer sur un seul mode. D’autres arguments plaident en faveur de la navigation fluviale, notamment sa valeur ajoutée environnementale et ses coûts moindres par rapport au transport routier., De binnenvaart in het middelpunt van hedendaagse bekommernissen en vraagstukken. Eén van de meest beduidende elementen om het concurrentievermogen van havens te verzekeren is de toegang tot het hinterland. De kanalen, rivieren en delta’s in Noord-Frankrijk, België en Nederland vormen samen een immens en hecht netwerk dat de belangrijkste havens met de Noordzee verbindt. Hoewel er tegenwoordig tussen Frankrijk, Wallonië en Vlaanderen geen bevaarbare waterwegen bestaan die voor grote vrachtschepen en sleepboten geschikt zijn, heeft een erg belangrijk, momenteel lopend Europees project als doel de ontbrekende schakel tussen Seine en Schelde in te vullen. Het kanaal van de noordelijke Seine en deze van Le Havre naar Parijs worden essentiële tussenschakels van de Europese doorvoerroutes tussen de Middellandse Zee en de Atlantische oceaan. Wanneer men de reële handel-en vervoerstromen in rekening brengt, wordt duidelijk dat een beleid van duurzaam en efficiënt transport niet op één enkele vervoerswijze kan berusten. Andere argumenten pleiten ten gunste van binnenvaart, in het bijzonder de ecologische meerwaarde en de geringere kosten vergeleken met het wegvervoer., Tilly Pierre. Conclusions : le transport fluvial au coeur des préoccupations et des enjeux contemporains. In: Revue belge de philologie et d'histoire, tome 94, fasc. 4, 2016. Histoire médiévale, moderne et contemporaine – Meddeleeuwse, Moderne en Hedendaagse Geschiedenis. pp. 1029-1041.

Om van het probleem blauwalg af te komen moet het Volkerak-Zoommeer weer in verbinding komen met de zee. Aangrenzende landbouwgebieden en zelfs het Westland dreigen een tekort aan zoet water te krijgen. Mogelijke oplossingen moeten nu op hun haalbaarheid worden getoetst

Dit onderzoeksproject werd uitgevoerd in het kader van Kennis DC (KDC) Logistiek Noordoost-Nederland in opdracht van de Provincie Overijssel binnen het subsidieprogramma ‘Goederenvervoer over Water’. Deelnemers vanuit KDC zijn dr. Fatma Saçli, Jan Stegeman, drs. Marloes van der Weide, dr. Friso de Vor en dr. Willem Buunk. Marc Fokkert en Arnout Nijenbanning, hebben als studenten van respectievelijk de opleidingen ICT en TBK een bijdrage geleverd. De foto’s op het voorblad en in figuur 4.2 van dit rapport zijn gemaakt in en vanuit het vrachtschip Scorpio tijdens het varen op het kanaal Almelo-Coevorden in maart 2014. Een speciaal woord van dank aan Harm de Wal en Penny Jones voor deze technische excursie op hun schip langs het kanaal. Dit onderzoek onderscheidt zich ten opzichte van andere onderzoeken in de hoge mate van diepgang in de goederenstromen van het betreffende gebied, in dit geval het kanaal Almelo-Coevordengebied. Dit is mede te danken aan een aantal organisaties en mensen. Bedrijvendata vanuit de kanaalregio uit de bestanden van BIRO en LISA werden voorzien door de Provincie Overijssel en de Provincie Drenthe. Een speciaal woord van dank aan Marcel Ellenbroek, Dimitri Jansen, Bouke Schaafsma, Nico Schoonen en Jan de Wilde (Provincie Overijssel), Annemarie Koning, Susan Runsink en Johan Snijder (Provincie Drenthe), Ger Pesman en Harm Oldenbeuving (gemeente Hardenberg), Henk Oortmann (gemeente Coevorden) en Debbie Stevens (gemeente Twenterand) voor het leveren van input voor het onderzoek, en Jeroen Fanoy die namens de Provincie Overijssel dit project heeft begeleid. Ook een speciaal woord van dank aan de 122 bedrijven vanuit het kanaal Almelo-Coevordengebied die de enquête hebben gevuld en de 10 bedrijven die werden geïnterviewd.

Dit onderzoeksproject werd uitgevoerd in het kader van Kennis DC (KDC) Logistiek Noordoost-Nederland in opdracht van de Provincie Overijssel binnen het subsidieprogramma ‘Goederenvervoer over Water’. Deelnemers vanuit KDC zijn dr. Fatma Saçli, Jan Stegeman, drs. Marloes van der Weide, dr. Friso de Vor en dr. Willem Buunk. Marc Fokkert en Arnout Nijenbanning, hebben als studenten van respectievelijk de opleidingen ICT en TBK een bijdrage geleverd. De foto’s op het voorblad en in figuur 4.2 van dit rapport zijn gemaakt in en vanuit het vrachtschip Scorpio tijdens het varen op het kanaal Almelo-Coevorden in maart 2014. Een speciaal woord van dank aan Harm de Wal en Penny Jones voor deze technische excursie op hun schip langs het kanaal. Dit onderzoek onderscheidt zich ten opzichte van andere onderzoeken in de hoge mate van diepgang in de goederenstromen van het betreffende gebied, in dit geval het kanaal Almelo-Coevordengebied. Dit is mede te danken aan een aantal organisaties en mensen. Bedrijvendata vanuit de kanaalregio uit de bestanden van BIRO en LISA werden voorzien door de Provincie Overijssel en de Provincie Drenthe. Een speciaal woord van dank aan Marcel Ellenbroek, Dimitri Jansen, Bouke Schaafsma, Nico Schoonen en Jan de Wilde (Provincie Overijssel), Annemarie Koning, Susan Runsink en Johan Snijder (Provincie Drenthe), Ger Pesman en Harm Oldenbeuving (gemeente Hardenberg), Henk Oortmann (gemeente Coevorden) en Debbie Stevens (gemeente Twenterand) voor het leveren van input voor het onderzoek, en Jeroen Fanoy die namens de Provincie Overijssel dit project heeft begeleid. Ook een speciaal woord van dank aan de 122 bedrijven vanuit het kanaal Almelo-Coevordengebied die de enquête hebben gevuld en de 10 bedrijven die werden geïnterviewd.

In 2014 zijn in het kader van het monitoringsprogramma "Monitoring contaminanten ten behoeve van de Nederlandse sportvisserij" 17 zoetwaterlocaties in Nederland bemonsterd. Van de gevangen rode alen zijn mengmonsters samengesteld voor de lengteklassen 30-40 cm en >45 cm en geanalyseerd op de aanwezigheid van dioxines, dioxineachtige- en nietdioxineachtige PCB's. De gevonden gehaltes sluiten goed aan bij de resultaten van 2013. Mengmonsters van kleine alen zijn onderzocht op 12 locaties en in 3 gevallen werden één of meerdere normen overschreden. De mengmonsters van grotere alen (>45 cm) voldeden op 9 van de onderzochte locaties niet aan één of meerdere normen. Naast aal uit de gesloten gebieden betrof dat ook aal uit het open gebied Amsterdam-Rijnkanaal bij Diemen. Per 1-1- 2015 behoort het Amsterdam-Rijnkanaal ook tot de gesloten gebieden. Anderzijds waren er ook locaties binnen de gesloten gebieden waar de mengmonsters aal wel voldeden aan de normen. Dit betrof beide locaties van het Volkerak.

In 2014 zijn in het kader van het monitoringsprogramma "Monitoring contaminanten ten behoeve van de Nederlandse sportvisserij" 17 zoetwaterlocaties in Nederland bemonsterd. Van de gevangen rode alen zijn mengmonsters samengesteld voor de lengteklassen 30-40 cm en >45 cm en geanalyseerd op de aanwezigheid van dioxines, dioxineachtige- en nietdioxineachtige PCB's. De gevonden gehaltes sluiten goed aan bij de resultaten van 2013. Mengmonsters van kleine alen zijn onderzocht op 12 locaties en in 3 gevallen werden één of meerdere normen overschreden. De mengmonsters van grotere alen (>45 cm) voldeden op 9 van de onderzochte locaties niet aan één of meerdere normen. Naast aal uit de gesloten gebieden betrof dat ook aal uit het open gebied Amsterdam-Rijnkanaal bij Diemen. Per 1-1- 2015 behoort het Amsterdam-Rijnkanaal ook tot de gesloten gebieden. Anderzijds waren er ook locaties binnen de gesloten gebieden waar de mengmonsters aal wel voldeden aan de normen. Dit betrof beide locaties van het Volkerak.

Water en de stad lijken soms veel van elkaar te houden, dan weer van elkaar vervreemd te zijn. Dit terwijl de meeste steden in hun historische oorsprong altijd aan het water werden gevestigd. Reden daarvoor was dat er vele voordelen waren verbonden - ten opzichte van alle andere mogelijke vestigingslocaties - en betrekkelijk weinig nadelen.. Dit artikel kwam tot stand mede naar aanleiding van de ervaringen en resultaten van het project Planning for Urban-Rural River Environment PURE, in het kader van Interreg IIIb, een inititatief van de provincie Groningen

In 2014 is de zevende voor- en najaar bemonstering op de Westerschelde uitgevoerd in het kader van de monitoring voor de Kader Richtlijn Water in combinatie met een identieke bemonstering op de Zeeschelde in België. De monitoring van vooral het pelagische visbestand is van belang in het kader van het herstel en de instandhoudingsdoelen van Natura2000 en de monitoring van de effecten van verdieping van de vaargeul in de Schelde. De toegepaste methode van bemonstering met de traditionele ankerkuil is een passieve vistechniek die gericht is op pelagische soorten zonder enige vorm van verdere verstoring van bodem of iets dergelijks. Dit rapport presenteert de gegevens van 2014 zoals die zijn waargenomen.

Resultaten van onderzoek naar een methodiek voor gedifferentieerde normstelling voor het functioneren van een waterhuishoudkundig systeem onder buitengewone omstandigheden. De normstelling moet het mogelijk maken te beoordelen of de infrastructuur die door de waterschappen wordt beheerd voor haar taak berekend is. Dit i.v.m. schade en aansprakelijkheidsvraagstukken bij wateroverlast

Met behulp van modelberekeningen (SIMFLOW en MWW) is nagegaan in welke mate het opzetten van het waterpeil als anti-verdrogingsmaatregel in een gebied de piekafvoeren doet toenemen en wat dit betekent voor de frequentie van het maaionderhoud. Voorbeeldberekeningen worden gegeven voor twee waterlopen in het stroomgebied van de Poelsbeek (Twente)

Ontwerpstudie voor de driehoek Amsterdam-Haarlem-Leiden. Met als uitgangspunt de verkeers- en waternetwerken wordt een aantrekkelijk woon- en werklandschap gecreerd met een grote randlengte en een hoge kwaliteit van de randen (groen; water)

In many parts of the Netherlands a dense network of watercourses is necessary to drain the land. A related aspect is thechanging transport capacity of the water courses due to thegrowth of aquatic plants in the growing season. In turn thisphenomenon requires aquatic weeds to be controlled by waterboards in order to maintain the water course's required capacity.The procedure outlined in this paper can be used to determinethe frequency of weed control based on hydrological andhydraulic conditions. The drainage from groundwater gives anexpected variation in discharge over the growing season. Thepermissible flow rate is governed by both the growth of weedsand the permissible water levels in the water course. Weedcontrol is necessary during the growing season when theexpected discharge is more than the permissible flow rate. Thisprocedure has been incorporated in the model MWW(Maintenance of Water courses by Water boards). An examplehow to use MWW is given.

De aanleg van vispassages in Nederland dateert van halverwege de vorige eeuw. Bij een gezond ecologisch watersysteem hoort ook een passende visstand én voor migrerende vis de mogelijkheid om fysieke barrières als stuwen, sluizen, watermolens en gemalen te kunnen passeren. Vooral sinds 1990 groeit de belangstelling voor vispassages. In Nederland wordt de De Wit vispassage veel toegepast door de waterschappen. Het gaat daarbij om de stroomopwaartse migratie van zoetwatervis met een maximale sprintsnelheid van één meter per seconde

De waterbodem in het Noordzeekanaal is in het verleden ernstig verontreinigd geraakt met dioxines, onder andere door een explosie van een reactorvat bij Philips Duphar in 1963 bij de Jan van Riebeeckhaven. Een aanvankelijk geplande waterbodemsanering is in 2009 vanwege een bezuinigingstaakstelling komen te vervallen. Daaropvolgend is Rijkswaterstaat West-Nederland Noord in 2010 als beheermaatregel begonnen met monitoring van het gebied om na te gaan in hoeverre er verspreiding optreedt van dioxines naar de omliggende waterbodem en biota. De verkregen data zijn aangevuld met andere beschikbare monitoringgegevens en verwerkt tot een totaaloverzicht van het Noordzeekanaal van de waterbodem- en zwevend-stofkwaliteit en van bioaccumulatie van verontreinigingen.

Het herstellen, onderhouden en handhaven van de Westerschelde tot een gebied met een goede ecologische toestand is in het kader van Natura-2000 en de Kaderrichtlijn Water een bron van voortdurende zorg en aandacht. Vissen zijn in dit verband een diergroep die op velerlei wijze aan menselijk ingrijpen in het Schelde bassin blootstaan en daarmee ook een indicatie vormen van veranderingen in positieve en negatieve zin. Hiervoor zijn meerjarige gegevens bestanden van waarnemingen noodzakelijk. Demersale visbestanden worden gevolgd via het Demersal Fish Survey bestandsopname programma dat gericht op platvis eenmaal per jaar in de herfst wordt uitgevoerd. Aanvullend daarop is een bemonstering van het vooral pelagische visbestand door middel van een ankerkuil visserij methode. De hier gerapporteerde bemonstering betreft daarom ook het verwerven en opbouwen van een meerjarig databestand.

De waterbodem in het Noordzeekanaal is in het verleden ernstig verontreinigd geraakt met dioxines, onder andere door een explosie van een reactorvat bij Philips Duphar in 1963 bij de Jan van Riebeeckhaven. Een aanvankelijk geplande waterbodemsanering is in 2009 vanwege een bezuinigingstaakstelling komen te vervallen. Daaropvolgend is Rijkswaterstaat West-Nederland Noord in 2010 als beheermaatregel begonnen met monitoring van het gebied om na te gaan in hoeverre er verspreiding optreedt van dioxines naar de omliggende waterbodem en biota. De verkregen data zijn aangevuld met andere beschikbare monitoringgegevens en verwerkt tot een totaaloverzicht van het Noordzeekanaal van de waterbodem- en zwevend-stofkwaliteit en van bioaccumulatie van verontreinigingen.

Rijkswaterstaat RIZA heeft het model INUNDA ontwikkeld om de waterstand in bekade uiterwaarden te berekenen. Dit model berekent het debiet dat de uiterwaard in- en uitstroomt als functie van de waterstand in de rivier en in de uiterwaard, de afmetingen van de zomerkade en de sluizen, en het gevoerde sluisbeheer. SC-DLO heeft INUNDA toegepast bij twee projecten in de Gelderse Poort. Daarbij is de gemiddelde overstromingsduur in kaart gebracht. Berekeningen met INUNDA tonen aan dat met verschillende sluisbeheren de gemiddelde overstromingsduur per jaar met tientallen dagen wijzigt. Dit betekent dat met sluisbeheer natuurontwikkeling kan worden beonvloed en gestuurd.

Maaionderhoud in waterlopen is een belangrijke taak van waterschappen. Het vermogen om water af te voeren is afhankelijk van de aanwezigheid van waterplanten en oevervegetatie en bepaalt het tijdstip van onderhoud. Met behulp van de stromingsweerstanden de mate van begroeiing met water- en oevervegetatie wordt het debiet in een waterloop berekend. Het dwarsprofiel van een waterloop wordt opgedeeld in een onbegroeid en een begroeid gedeelte. Voor het onbegroeide deel is met behulp van metingen in het veld en in een modelgoot een stromingsweerstand afgeleid. De stroming door het begroeide deel is te verwaarlozen. Het oppervlak dat door waterplanten wordt ingenomen, is gedurende het groeiseizoen gemeten.

Maaionderhoud in waterlopen is nodig om de watertransportfunctie ervan te waarborgen. Het benodigde maaionderhoud in waterlopen is vanuit hydrologisch oogpunt berekend. De belangrijkste aspecten hierbij zijn: verwachte afvoer, dimensies van de waterloop, drooglegging, stromingsweerstand, en groei van water- en oevervegetatie. Voor het berekenen van tijdstip en frequentie van onderhoud zijn de verwachte afvoeren berekend met een eendimensionaal grondwatermodel. Als de verwachte afvoer groter is dan het toelaatbare debiet, is onderhoud nodig. Het onderhoud is berekend voor twee waterlopen in Twente. De methode biedt de waterschappen de mogelijkheid om het maaibeheer te verantwoorden of te verminderen.

Met lit. opg

Met lit. opg

Met lit. opg

Beschrijving van een methode voor het ontwerpen van efficiente inventarisatieplannen voor onderzoek naar de kwaliteit van bagger in watergangen. De nauwkeurigheid en de kosten van de uit te voeren inventarisatie wordt met modellen voorspeld. De methode wordt geillustreerd aan de hand van de vaarten en tochten in oostelijk en zuidelijk Flevoland (Fleverwaard)

Lit.opg., bijl., verklarende woordenlijst

Met lit. opg