Search

W artykule rozważona jest kwestia jaki moment/momenty należałoby uznać za początek biegu terminu na stwierdzenie wad dwóch przedmiotów umowy deweloperskiej, tj. lokalu mieszkalnego/domu jednorodzinnego (1) oraz gruntu (2), na którym dom jednorodzinny/budynek, w którym znajduje się lokal mieszkalny, jest posadowiony. Wyżej wskazane zagadnienie spotkało się już z komentarzem doktryny, ale jedynie w odniesieniu do budynku . Tym samym, niniejsze opracowanie stanowi uzupełnienie wspomnianych rozważań, The article considers the issue what moment/moments shall be deemed as the beginning of the period for finding defects in two objects obtained und the developer agreement, i.e., a flat/a single-family house (1) and land, on which the single-family house/building in which the apartment is located is erected (2). The above-mentioned issue has already been commented on by the doctrine, but only in relation to the building. Thus, this study supplements the above-mentioned considerations

Niniejszy artykuł porusza problematykę rękopiśmiennej spuścizny Józefa Wittlina. Autor tekstu wskazuje na istotną rolę archiwum pisarza w badaniach nad jego twórczością oraz przedstawia możliwe propozycje wydań rękopisów autora Soli ziemi oraz ich naukową wartość. Kwestie te zostały ponadto zilustrowane opisem rękopisu, który jest ostatnim tekstem zapisanym przez Józefa Wittlina. Autor przedstawia jego poprawioną transliterację oraz sytuuje interpretację w szerokim kontekście, wskazując przede wszystkim na kontekst biograficzny i szczególną rangę tekstu - ostatni utwór poety, nieopublikowany za życia. The article revolves around the legacy of manuscripts by Józef Wittlin. The author points out the mportant role of the writer’s archive in the research on his works and presents some proposals for possible publications of manuscripts by the author of Salt of the Earth and their scientific value. Foreover, these issues have been illustrated by the description of the manuscript which is the last text written by Józef Wittlin. The author of the article presents its corrected transliteration and gives its interpretation a broad background, pointing out especially the biographical context and the special importance of the text - the poet’s last work, unpublished during his life.

Monografia zawiera 19 artykułów podejmujących różne kwestie związane z wydawaniem tekstów dawnych: problem tego, czym jest edycja tekstu dawnego, czy winna być wiernym udostępnieniem, modernizacją, rekonstrukcją, ryzyko idealizacji wydawanego tekstu, kwestię odbiorcy wydania i zasadności utrzymania dawnego podziału na wydania typu A i B oraz opozycji naukowość – popularność. Kolejna grupa zagadnień skupia się wokół składników edycji naukowej, a także kluczowego pytania: co jest przedmiotem wydania: zabytek, tekst czy przekaz? Poruszona została również kwestia wykorzystania nowych technologii przy wydawaniu tekstów dawnych (także baz danych, korpusów, wydań elektronicznych i on-line, wydań otwartych). Zauważono zagrożenia edycji elektronicznych (padły pytania o ich trwałość, poziom merytoryczny), ale i ich walory. Podniesiono problem granic interpretacji (każda edycja jest interpretacją) i miejsca edycji w badaniach nad wydawanym tekstem (czy winna być ich początkiem, etapem czy efektem?) oraz jej procesualnego charakteru. Tę wieloautorską monografię rozpoczynają teksty, których autorzy odważyli się na formułowanie generalnych dyrektyw edytorskich, tym samym skłaniając do polemiki i często ją też podejmując (Radosław Grześkowiak, Roman Krzywy, Marek Słoń i Michał Słomski). Dalej znalazły się artykuły dotyczące między innymi konkretnych obszarów edytorskich, w tym często zaniedbywanych lub marginalizowanych, jak problem traktowania interpunkcji, nazw własnych czy partykuł (Janusz Gruchała, Tomasz Mika i Olga Ziółkowska, Marek Kowalski, Magdalena Komorowska). Odrębną grupę artykułów stanowią prace pokazujące problemy edytorskie wynikające ze specyficznej postaci wydawanego materiału, jak glosy i teksty silnie glosowane (Mariusz Leńczuk, Dorota Masłej); kilku autorów podjęło się opisania trudności pojawiających się przy wydawaniu tekstów powstających na szeroko rozumianym styku różnych języków (Joanna Kulwicka-Kamińska, Karolina Borowiec, Olga Makarova). Tu także zaproponowano konkretne rozwiązania edytorskie. Kolejne teksty pokazały, dlaczego współczesne edytorstwo w bardzo dużym stopniu musi uwzględniać szerokie otoczenie dawnego tekstu (Dorota Rojszczak-Robińska), czynniki technologiczne (Marek Osiewicz), jego oprzyrządowanie graficzne (Katarzyna Krzak-Weiss), podejmować problem wydzielenia i opisu poszczególnych elementów tekstu (Piotr Sobotka), wreszcie dostrzegać, że słownik jest nie tylko narzędziem w pracy każdego edytora, ale sam w sobie stanowi rodzaj wydania (Joanna Duska). Tom zamykają studia przypadków (Alicja Bielak, Marcin Kuźmicki). Ostatni tekst ponadto pokazuje, jak różne decyzje wydawnicze podejmuje edytor w zależności od swojej dziedziny macierzystej i, co za tym idzie, celu edycji. Publikacja zrealizowana w ramach Humanistycznego Konsorcjum Naukowego „Horyzonty i źródła nowej humanistyki. Język, literatura, kultura, edukacja”