Supraspinatus tendinozisi ile omuz eklemi morfolojisi arasındaki ilişki: MRG çalışması.

Amaç: Supraspinatus tendinozisi (SS) kas-iskelet sisteminin en yaygın patolojilerindendir. Popülasyonun %15-50'sini etkiler ve yaşla birlikte prevalansı artar. Yaşam kalitesinde azalmanın yanı sıra fonksiyonel sakatlığa da yol açabilir. SS tendinozisi için ana risk faktörleri olarak aşırı kilo, yaşlılık ve tekrarlayan travmalar tanımlanmıştır. Literatürde omuz morfolojisi ile supraspinatus yırtıkları arasında ilişkiyi inceleyen sınırlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmaların sonuçları bazı parametreler için çelişkilidir. Bizim bilgilerimize göre çalışmamız SS tendinozisi ile omuz morfolojisini 7 farklı parametre ile detaylı olarak inceleyen ilk çalışmadır. Bu çalışmanın amacı SS tendinozisi ile omuz morfolojisi arasındaki ilişkiyi manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile araştırmaktır. Yöntem: 2020-2021 yılları arası kliniğimizde omuz ağrısı ön tanısı ile MRG tetkiki gerçekleştirilen hastaların görüntüleri retrospektif olarak değerlendirildi. Omuz cerrahisi veya travma öyküsü olan hastalar, omuz ekleminde iltihap, iltihaplı artrit, yer kaplayan kitle lezyonları, supraspinatus tendonunda yırtık veya kalsifik tendinit olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. SS tendonunda MRG kriterlerine göre tendinozis saptanan 34 hastadan çalışma grubu oluşturuldu. Kontrol grubu ise rotator manşet tendonları MRG kriterlerine göre normal olan, çalışma grubu ile benzer yaş ve cinsiyette 31 hastadan oluşturuldu. Her iki grupta akromiohumeral ligaman kalınlığı, aksiyel ve koronal planda supraspinatus glenoid açısı, akromiohumeral mesafe, akromion açısı (delta açısı), akromioglenoid açı, korakoakromial ligaman-akromion açısı ölçüldü. Bulgular: Tendinozis hastaları kontrol grubuna kıyasla daha kalın bir akromiohumeral ligamana (1±0,52 mm ve 0,69±0,32 mm) ve daha az akromiohumeral mesafeye (6,7±1,02 mm ve 7,3±1,05 mm) sahipti (p=0,016 ve p=0,02, sırasıyla). Aksiyel plandaki supraspinatus glenoid açısı ile ölçülen glenoid versiyonu tendinozis grubunda daha düşük olarak saptandı (p=0,02). Ayrıca delta açısı tendinozis grubunda (7,64±4,19°) kontrol grubuna (3,79±3,4°) göre daha yüksek bulundu (p=0,001). Diğer parametreler için anlamlı istatistiksel farklılık saptanmadı. Sonuç: Supraspinatus tendinozisi olan hastalarda akromiohumeral mesafenin daha düşük, korakoakromial ligaman kalınlığının daha yüksek olduğunu gösterdik. Ayrıca glenoidin supraspinatus fossa eksenine göre oryantasyonu tendinozis gelişiminde belirleyici bir parametredir. Akromion düzleminin muhtemelen supraspinatus tendonu üzerine yüklenen stres dağılımı üzerinde etkisi vardır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]