Postpartum Açığa Çıkan Tüberküloz Menenjit.

Giriş: Tüberküloz (TBC) ülkemizde bir halk sağlığı sorunudur. Son yıllarda immünsüpresif hasta popülasyonundaki artışa bağlı olarak TBC olgularında da artış görülmektedir. Gebelik de fetüsün rejeksiyonunu engellemek için immünosüpresyona fizyolojik olarak neden olur ve postpartum immün yenilenme TBC reaktivasyonuna veya varolan semptomların kötüleşmesine yol açabilmektedir. Posterimizde gebelik, postoperatif (postop) immünosüpresyona bağlı geliştiğini düşündüğümüz TBC menenjitli olgumuzu sunacağız. Olgu: Bilinen hastalığı olmayan 24 yaşında 20 haftalık gebe, acile vajinal kanama ile başvurdu. Hastaya plasenta dekolmanı nedeniyle sezaryen yapıldı. Postop ense sertliği ateş bilinç bozukluğu deliryum gelişmesi nedeniyle yapılan LP'de; hücre 160 lökosit/mm³ MTP: 164 mg/dl, glukoz: 16 mg/dl (KŞ: 125 mg/dl) saptandı. Hastaya ampirik menenjit tedavisi başlandı ancak ateşi düşmemesi üzerine kontrol LP yapıldı (Tablo 1). Çekilen beyin manyetik rezonans (MR): Bilateral serebral hemisferlerde ve serebellumda nodüler konstrastlanan lezyonlar (TBC?) olarak raporlandı. Hastaya TBC menenjit ön tanısıyla 4'lü anti-TBC tedavi başlandı. Hipersensitivite reaksiyonu gelişmesi üzerine entübe edildi. Hastaya sırayla TBC ilaçları tekrar başlandı ve etambutole karşı alerjisi olduğu anlaşıldı. Hastanın rifampisin+izoniazid+pirazinamid tedavisine linezolid ve levofloksasin eklendi. Sekiz haftalık steroid tedavisi planlandı. Takiplerinde hidrosefali gelişen hastaya boşaltıcı LP yapıldı. Beyin omurilik sıvısı (BOS) incelemesinde TBC polimeraz zincir reaksiyonu, kültür, ARB, mantar kültürü, BOS kültürü, sitoloji, Gram-Giemsa boyama ve diğer mikrobiyolojik tetkikler negatif sonuçlandı. Etkeni izole edilemeyen, tedavinin başında klinik ve radyolojik yanıt alınan ancak sonrasında bulantı kusması artan, BOS değerleri progrese olan hastanın kontrol MR'ında granülomların arttığı saptandı. Dirençli TBC açısından Ankara Atatürk Göğüs Hastanesi'ne danışıldı. Hastada dirençli TBC düşünülmedi steroid tedavisine tekrar başlanması önerildi. Hidrosefali için şant takılması planlandı ancak hasta kabul etmedi, medikal tedavisi düzenlendi. Hasta aralıklı olarak 5 ay steroid; 4 ay INH+PZA+RIF+LEV+LNZ; 2 ay INH+PZA+RIF+LEV; sonrasında INH+RIF+LEV olarak yaklaşık 2 yıl tedavi aldı. İki yıllık tedavisi kesilen şikayetleri gerileyen laboratuvar ve radyolojik yanıt alınan hasta devam eden baş ağrıları için nöroloji polikliniğine yönlendirildi. Sonuç: TBC menenjitte subependimal odaklar uzun süre sessiz kalabilir. İmmünosüpresyon veya kafa travmasında reaktivasyon görülebilir. Bası bulguları, infarkt, hemipleji ve ensefalit benzeri tablo oluşabilir. Ventriküler foramina eksuda veya tüberkül ile tıkanabilir ve hidrosefali oluşabilir. TBC menenjitte tanı koymadaki zorluğun yanında tedaviye rağmen mortalite ve morbidite yüksek olup komplikasyonlar eklendiğinde olgu yönetimi oldukça zorlaşmaktadır. Olgumuz etambutol hipersensitivitesi gelişmesi, yoğun bakım ihtiyacı olması, hidrosefali gibi komplikasyonlar gelişmesi, tedavi yanıtının (yaklaşık 18 ay) geç bir sürede alınması, dirençli TBC düşünülen ancak mikrobiyoloji olarak kanıtlanamayan uzun süreli takip edilen zor TBC menenjit olgusuydu. TBC menenjitin yönetiminde yaşadığımız zorlukları göstermesi açısından önemliydi. TBC birçok farklı sistemi tutabilir ve birçok klinik formda karşımıza çıkabilir. Klinik şüphe tanı koydurucudur. Özellikle açıklanamayan postop ateş,bilinç bulanıklığı gibi tablolarda immünosüpresyona bağlı TBC reaktivasyonu akılda tutulmalıdır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]