De minnelijke schikking na de wetgeving van april en juli 2011. Verruiming van de buitengerechtelijke afhandeling en fundamentele hervorming

De wetten van 14 april en 11 juli 2011 hebben de mogelijkheid van de afhandeling van een strafzaak door middel van een minnelijke schikking aanzienlijk verruimd. In deze bijdrage gaan de auteurs na wat deze uitbreiding precies inhoudt en wordt hier een kritische reflectie aan gewijd. Deze wetgeving noopt tot een reflectie rond de beoogde ontlasting van het gerechtelijk apparaat, de vermeende herstelrechtelijke inslag, de transparantie bij het onderhandelen en de vrijheid die een verdachte heeft om al dan niet een minnelijke schikking na te streven of te aanvaarden. De meest opmerkelijke evolutie waar de verruimde minnelijke schikking blijk van geeft, is de mogelijkheid van een consensuele oplossing na het instellen van de strafvordering. Aan dit laatste gegeven wordt dan ook de meeste aandacht besteed. Enige kritiek wordt geformuleerd op de concrete uitwerking van de nieuwe regeling en op de opties die de wetgever zelfs niet heeft overwogen.