Nanotechnology innovation system: The case of Turkish textile industry

Bilim ve teknolojinin hızlanarak gelişmesi, yeni ve çok disiplinli teknolojilerin doğmasına da öncülük etmiştir. Nanoteknoloji son yıllarda önemli gelişim kaydederek birçok ülke tarafından stratejik alan olarak belirlenmiştir. Yeni, yüksek katma değerli ve üstün özellikli ürünlerin üretilmesine olanak sağladığı için nanoteknoloji rekabet gücüne dolaylı olarak etki edebilecek bir teknoloji olarak görülmektedir. Bu çalışmada son yıllarda yeni aktörlerin dünya pazarına dahil olması ile rekabet gücü kaybeden ve Türkiye'nin geleneksel sektörlerinden biri olan tekstil sektöründe nanoteknolojinin gelişim süreci kurumlar üzerinden incelenmiştir. Bu sebeple, tekstil sektöründe nanoteknoloji faaliyetlerinde bulunan akademisyen ve firma Ar-Ge personelleri ile derinlemesine mülakatlar gerçekleştirilerek, nanoteknolojinin mevcut durumunun keşfi ve gelişmesi adına öneriler getirilmiştir. Sonuç olarak, akademi ile sektör arasında nanoteknoloji bilgi stoğunun henüz istenilen seviyede olmadığı, bu aktörler arasındaki bilgi akışının da etkin olarak sağlanamadığı sonucuna varılmıştır. Türkiye tekstil sektöründe nanoteknolojinin gelişmesinin önündeki en önemli engeller olarak, disiplinler arası araştırma kültürü eksikliği, farkındalığın sağlanamaması, fikri mülkiyet hakları korumasının yeterli olmaması ve üniversite sanayi işbirliğinin zayıf olması gösterilmektedir. Rapid developments in science and technology have pioneered for coming up new and multi-disciplinary technologies. In recent years, nanotechnology has been determined as a strategic field by a lot of countries due to its rapid progress. This technology provides new and high added valued products which have superior features. In this study, development process of nanotechnology in textile sector one of the traditional sectors in Turkey through institutions is examined. This sector has loosed its competitiveness because of entering of new actors into the market. To analyze the conditions for nanotechnology and to propose suggestions for the future trends interviews with academicians and R&D workers who has a number of research on nanotechnology in textile sector have been done. It is observed that level and flow of the knowledge of this technology in academia and the sector has not been in a level that is aimed. Lacking multi-disciplinary research culture, disability to provide acceptance, insufficient intellectual property rights and weak cooperation between university and industry have been observed as the main obstacles for development of nanotechnology in textile sector in Turkey. 382