بررسی ضخامت آندومتریوم در موش بعد از تحریک تخمک‌گذاری و کاربرد پروژسترون

مقدمه: آندومتریوم انسان، بافتی پویا است که در طی چرخه‌ی قاعدگی تحت تأثیر هورمون‌های تخمدانی قرار می‌گیرد. این لایه مسؤول اصلی لانه‌گزینی موفق جنین می‌باشد. عوامل اصلی زیادی در این موفقیت تأثیرگذار هستند. یکی از مهم‌ترین عوامل آن، ضخامت آندومتریوم می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ضخامت آندومتریوم تحت تأثیر هورمون‌های تحریک کننده‌ی تخمک‌گذاری و پروژسترون بود. روش‌ها: در این مطالعه، تعداد 30 سر موش بالغ ماده از نژاد سوری بر اساس نمونه‌گیری تصادفی به سه گروه شاهد، گنادوتروپین و گنادوتروپین + پروژسترون تقسیم شدند. به هر دو گروه مورد، ابتدا HMG (Human menopausal gonadotropin) و سپس HCG (Human chorionic gonadotropin) به میزان I.U 5/7 تزریق شد. جهت انجام فرایند جفت‌گیری، هر دو موش ماده با یک موش نر در داخل یک قفس نگهداری شدند. به گروه گنادوتروپین + پروژسترون، میزان mg/kg 1 با فواصل 24، 48 و 72 ساعت پس از تزریق HMG، پروژسترون تزریق گردید. با گذشت 96 ساعت بعد، موش‌ها با استفاده از روش جابه‌جایی مهره‌های گردنی قربانی شده و نمونه‌های رحمی جهت پاساژ بافتی تهیه شد و با استفاده از نرم‌افزار 2/3Motic image plus ضخامت آندومتر اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: بر اساس بررسی‌های انجام شده با میکروسکوپ نوری و استفاده از نرم‌افزار 2/3 Motic image plus، ضخامت آندومتریوم بر حسب mµ در گروه شاهد 35/15 ± 05/358، در گروه گنادوتروپین 46/12 ± 84/389 و در گروه گنادوتروپین + پروژسترون 03/13 ± 64/381 بود. تفاوت معنی‌داری بین گروه شاهد و گنادوتروپین و بین گروه شاهد و گروه گنادوتروپین + پروژسترون نیز مشاهده نشد. همچنین در مقایسه‌ی سه گروه با هم، ضخامت آندومتر در هر 3 گروه با هم تفاوت معنی‌داری را نشان نداد (050/0 > P). نتیجه‌گیری: القای تخمدان و به دنبال آن استفاده از پروژسترون نتوانست تغییر قابل توجهی در ضخامت آندومتریوم رحم موش‌های تحریک شده به وسیله‌ی هورمون‌های محرک تخمک‌گذاری ایجاد نماید.