Role of endoscopic biopsy and endoscopic view in diagnosis of periampullary area tumors

Giriş ve Amaç: Periampuller bölge tümörleri tüm gastrointestinal malignensilerinyaklaşık %0,5-2’sini oluşturmaktadır. Bu tümörler arasında en sıkolarak pankreas başı ve ampulla vateri kanseri görülmektedir. Bu tümörlerinerken tanısı ve benign lezyonlardan ayırımı tedavi şeklinin belirlenmesindeönem taşımaktadır. Çalışmamızın amacı, papiller forseps biyopsinin pankreastümürü ve ampulla vateri tümörü tanısında etkinliğinin değerlendirilmesive iki tümöre ait özelliklerin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: ÇalışmaTürkiye Yüksek İhtisas Hastanesi endoskopik retrograd kolanjiopankreatografiünitesinde 7 yıllık periyotta endoskopik retrograd kolanjiopankreatografiyapılan ve papiller forseps biyopsisi alınan hastalar geriye yönelik tarandı.Bulgular: Çalışmaya toplam 135 hasta dahil edildi. Toplam 58 (%50) hastadamalignite tespit edildi. En sık saptanan malign tümörler ampulla vaterikanseri ve pankreas başı kanseri idi [sırası ile hastaların %28.4 (n=33) ve%12.1 (n=14)]. Papiller forseps biyopsinin periampuller bölge tümörü tanısındaspesifitesi %96.7 ve sensitivitesi %72.4 ölçüldü. Papilin endoskopikgörünümüne göre endoskopistin yorumunun periampuller bölge tümörü tanısındasensitivitesi %64.3 olarak ölçüldü. Pankreas başı kanseri ile ampullavateri kanseri arasında hastaların verileri iki kanser grubu arasında karşılaş-tırıldığında sadece CA-19.9 değerleri iki grup arasında farklıydı (sırası ile365 U/ml ve 78 U/ml; p=0.01). Sonuç: Periampuller bölge tümörleri’ninayırıcı tanısında duedonoskop eşliğinde gerçekleştirilen papiller forseps biyopsisioldukça yararlı bir yöntemdir. Ek olarak malign hastaların ayırımındapapilin endoskopi görünümünün değerlendirilmesi ve tümör markırlarınınkullanımı ile bu yöntemin etkinliği daha da arttırılabilir.
Background and Aims: Periampullary area tumors account for about 0.5-2% of all gastrointestinal malignancies. Malignant tumors of pancreatic headand ampulla vater are the most seen tumors of this region. The early diagnosisof these tumors and separation from benign lesions are importantin choosing a treatment modality. The aim of our study is to evaluate theactivity of papillary forceps biopsy in the diagnosis of pancreatic and ampullavater tumors, and to compare the two tumors’ properties. Materials andMethods: Patients in whom papillary forceps biopsy was performed werescreened retrospectively in the endoscopic retrograde cholangiopancreatographyunit of Türkiye Yüksek İhtisas Hospital within 7-year period. Results:A total of 135 patients were included in the study. Malignancy was detectedin 50% of patients (n=58). The most frequent malignant tumors wereampulla vater cancer and pancreatic cancer [28.4% of patients (n=33); and12.1% (n=14), respectively]. The specificity of papillary forceps biopsy in thediagnosis of periampullary area tumors was found to be 96.7%, and sensitivitywas 72.4%. When the endoscopist view was evaluated according to thepapillary endoscopic appearance, sensitivity was measured as 64.3%. OnlyCA-19-9 levels were statistically different between pancreatic head cancerand ampulla vater cancer groups (365 U/ml and 78 U/mL, respectively; p =0.01). Conclusion: Papillary forceps biopsy performed with duodonoscopyis a useful method in the differential diagnosis of periampullary tumors. Thismethod can be further improved by the evaluation of endoscopic apparanceof papillae and additionally by using tumor markers.