CEVAP YÜZEYİ YAKLAŞIMI İLE TAŞIT KOLTUĞU SONLU ELEMAN MODELİNİN GÜNCELLENMESİ

Ana sanayi firmaları üretimini talep ettikleri taşıt koltuklarının belirli şartnamelere uygun olmasınıisterler. İmalatçı firma bu durumda koltuğun prototipini üretip birtakım değiştirme ve iyileştirmelerleteknik şartları sağlamaya çalışabilir. Fakat bu yol pahalı ve zaman alıcıdır. Bu durumda alternatif yöntemkoltuğun sonlu eleman modelini geliştirmek ve üzerinde parametrik çalıştırmalar gerçekleştirmektir. Buçalışmada öncelikle bir ticari araç koltuğunun iskelet aksamına eklenen sünger, kılıf, sırt tahtası gibikatmanların koltuğun ileri-geri ve yanal doğrultudaki modal parametrelere etkisi deneysel olarakincelenmiştir. Buradan elde edilen sonuçlara göre koltuk iskeleti sonlu eleman modeline katmanlar çeşitlikütle ve katılık parametreleriyle eklenmiştir. Daha sonra sonlu eleman modelinin gerçek koltuk modeliyleuyumlu olması için bu parametrelerin uygun değerleri cevap yüzeyi yaklaşımı ile belirlenmiştir. Ayrıcabu yöntemle, ilgili katmanların hangilerinin daha etkili olduğu da görülmüştür. Sonuç olarak, sonlueleman modeli ile elde edilen temel frekansların her iki doğrultu için deneysel frekanslarla uyumluolduğu, özellikle ileri-geri harekette frekans cevabı fonksiyonu genliklerinin de birbirine oldukça yakınolduğu görülmüştür.
Vehicle manufacturers demand vehicle seats to be in accordance with certain specifications.Therefore, a seat manufacturer company may produce a prototype of the seat so that the specificationsmay be satisfied by various modifications and improvements. However, this is expensive and timeconsuming approach. As an alternative, finite element model of the seat may be developed so that someparametric studies may be performed before manufacturing. In this work, first, experimental studies areimplemented to study the influence of layers added to the metal structure such as foam, seat cover,backrest board to seat’s foreaft and lateral modal properties. Outcomes of these studies are considered todefine layers as additional mass and stiffness components in the software environment. Later, responsesurface methodology is utilized to determine suitable values of the layer components so as to match thefinite element model with the real one. Besides, which layer parameters are dominant in the model isfigured out by this method. Finally, it is concluded the finite element model updating is achieved by theresponse surface method, since the experimental and the computational frequencies for both foreaft andlateral frequencies are in good agreement, and especially the foreaft frequency response functionamplitudes of the finite element and real model are compatible.