Emotional self-control, coping with stress and psycho-physical well-being of prison officers

Mental and physical health status is closely associated with the specific character of work in the structures of the uniformed services. The aim of the study was to examine how self-control, revealed strategies of coping with stress, sociodemographic factors differentiate the level of psychological and physical well-being of prison officers, and what is the predictor of psychological and physical well-being in this occupational group.A questionnaire survey was conducted in a group of 75 prison officers working in the Prison Potulice Security Department. In the study the following tools were used: the questionnaire on "Psychosocial working conditions", popular questionnaire on emotional intelligence (Popularny Kwestionariusz Inteligencji Emocjonalnej--PKIE), Measure Coping Strategies with Stress (Mini-COPE) and the questionnaire on sociodemographic variables.A higher level of mental and physical well-being of the subjects was accompanied by a higher level of declared active coping and a lower level in the range of helplessness, avoidance, turn to religion and sense of humor. Regression analysis showed that the levels of emotional control, helplessness strategy and support seeking strategies are important predictors of physical well-being of the dependent variable. As regards the psychological well-being, significant predictors are: the levels of emotional control, sense of humor and support seeking. The value of the results is limited due to the methodology used to collect questionnaires. In our study a random trial was not used as the questionnaires were completed only by individuals interested in the subject under study.Knowledge about the specificity of the psychophysical characteristics of prison officers should be taken into account when designing the tools of occupational health promotion. Studies show an average low level of perceived well-being with a high level of self-control.Stan zdrowia psychofizycznego u funkcjonariuszy służby więziennej jest ściśle związany ze specyfiką pracy w strukturach służb mundurowych. Celem pracy było przeanalizowanie, w jaki sposób samokontrola, strategie radzenia sobie ze stresem i czynniki socjodemograficzne różnicują poziom samopoczucia psychofizycznego u funkcjonariuszy służby więziennej oraz co jest predyktorem samopoczucia psychofizycznego w tej grupie zawodowej.Badanie kwestionariuszowe przeprowadzono w grupie 75 funkcjonariuszy służby więziennej pracujących w dziale ochrony Zakładu Karnego w Potulicach. Jako narzędzia wykorzystano kwestionariusz „Psychospołeczne warunki pracy”, Popularny Kwestionariusz Inteligencji Emocjonalnej (PKIE), Inwentarz do Pomiaru Strategii Radzenia sobie ze Stresem (Measure Coping Strategies with Stress – Mini-COPE) oraz ankietę dotyczącą zmiennych o charakterze socjodemograficznym, przygotowaną przez autorów niniejszej pracy. Do analizy statystycznej wykorzystano pakiet SPSS 18.0.Wyższemu poziomowi samopoczucia psychicznego i fizycznego osób badanych towarzyszy wyższy poziom deklarowanego aktywnego radzenia sobie oraz niższy poziom w zakresie bezradności, unikania, zwrotu ku religii i poczucia humoru. Analiza regresji wykazała, że poziom kontroli emocjonalnej, poziom korzystania ze strategii bezradności oraz poziom korzystania ze strategii poszukiwania wsparcia są istotnymi predyktorami zmiennej zależnej „samopoczucie fizyczne”. W stosunku do zmiennej „samopoczucie psychiczne” istotnymi predyktorami są poziom kontroli emocjonalnej, poziom poczucia humoru i poziom poszukiwania wsparcia. Należy zwrócić uwagę, że wiarygodność uzyskanych wyników jest ograniczona ze względu na zastosowaną metodykę zbierania ankiet. Nie była to próba losowa, ponieważ ankiety wypełniały tylko osoby zainteresowane.Wiedza na temat specyfiki funkcjonowania psychofizycznego funkcjonariuszy służby więziennej powinna być brana pod uwagę przy konstruowaniu narzędzi promocji zdrowia w tej grupie zawodowej, ponieważ badania wykazują średnio niski poziom postrzeganego dobrostanu przy jednoczesnym wysokim poziomie samokontroli. Med. Pr. 2015;66(3):373–382.