De arbeidsvoorziening in de Limburgse steenkoolmijnen: werving en logistiek van de pendelarbeid (1901-1966)

Due to the structural shortage on the local labour market and the substandard traffic infrastructure, the Limburg coal mines were forced to set up an expensive transport system to channel existing and new commuting to their companies. They subsidized the construction and maintenance of new railway lines and stations, and wherever possible provided their own bus routes for underground staff. Numerous recruitment agents were sent out throughout the country to look for suitable workforce. There was constant competition between the Limburg mines themselves and with the neighbouring Liège and Dutch mining basins. For the commuters, the daily or weekly trip to work was long and uncomfortable.
À cause de la pénurie structurelle sur le marché du travail local et de l’infrastructure routière insatisfaisante, les mines de charbon du Limbourg ont été contraintes de mettre en place leur propre système de transport, coûteux, pour acheminer les navetteurs existants et nouveaux vers leurs propres entreprises. Ils ont subventionné la construction et l’entretien de nouvelles lignes de chemin de fer et de gares et ont fourni leurs propres lignes de bus pour les travailleurs de fond. De nombreux agents de recrutement recherchaient des ouvriers appropriés à travers le pays. Une concurrence constante entre les mines du Limbourg elles-mêmes, ainsi qu’avec les bassins miniers voisins de Liège et des Pays-Bas, s’est fait jour. Du point de vue des navetteurs, le trajet quotidien ou hebdomadaire pour se rendre au travail était long et inconfortable.
Door het structurele tekort op de lokale arbeidsmarkt en de ondermaatse verkeersinfrastructuur waren de Limburgse steenkoolmijnen genoodzaakt een eigen, duur, transportsysteem op poten te zetten om de bestaande en nieuwe pendelarbeid naar de eigen bedrijfspoorten te kanaliseren. Ze subsidieerden de aanleg en het onderhoud van nieuwe spoorlijnen en stations, en voorzagen overal waar mogelijk eigen busroutes voor het ondergrondse personeel. Talrijke wervingsagenten zochten in het hele land naar geschikt personeel. Er was daarbij een voortdurende concurrentie tussen de Limburgse mijnen onderling en met de naburige Luikse en Nederlandse mijnbekkens. Voor de pendelaars was de dagelijkse of wekelijkse reis naar het werk lang en oncomfortabel.
Delbroek Bart. De arbeidsvoorziening in de Limburgse steenkoolmijnen: werving en logistiek van de pendelarbeid (1901-1966).. In: Revue belge de philologie et d'histoire, tome 97, fasc. 4, 2019. Histoire – Geschiedenis. pp. 1277-1298.