Συστηματική ανάλυση στο τρίτο μέρος της σονάτας για σόλο βιολί του Béla Bartók χρησιμοποιώντας την μέθοδο της Γενετικής Θεωρίας της Τονικής Μουσικής

Στην πτυχιακή εργασία γίνεται μια ανάλυση του τρίτου μέρους της σονάτας για σόλο βιολί του Béla Bartók. Ως μεθόδου ανάλυσης γίνεται χρήση της Γενετικής Θεωρίας της Τονικής Μουσικής η οποία μπορεί να προσαρμοστεί στα μετατονικά ιδιώματα της μουσικής γλώσσας του Bartók. Η εφαρμογή της συγκεκριμένης μεθόδου ανάλυσης σε μονοφωνικό μουσικό κομμάτι χωρίς τη συνοδεία κάποιου δεύτερου οργάνου ήταν ένας από τους κύριους στόχους της εργασίας. Σχολιάζεται η σχέση που έχει η Γενετική Θεωρία της Τονικής Μουσικής ως μεθόδου ανάλυσης με την υπολογιστική ανάλυση. Παρατίθενται στο τέλος τα ερωτήματα που εμφανίστηκαν κατά την ανάλυση του κομματιού. The thesis analyzes the third movement of Béla Bartók's sonata for solo violin. As a method of analysis, the Generative Theory of Tonal Music is used which can be adapted to the metatonic idioms of Bartók's musical language. The application of the specific analysis method to a monophonic piece of music without the accompaniment of a second instrument was one of the main objectives of the thesis. The relationship between the Generative Theory of Tonal Music as a method of analysis and computational analysis is commented. Listed at the end are the questions that arose during the analysis of the piece.