Περιεγχειρητική εκτίμηση δεικτών θρέψης ασθενών με καρκίνο ανωτέρου πεπτικού

Σκοπός: Η δυσθρεψία συνιστά συχνό φαινόμενο στους ασθενείς με καρκίνους γαστρεντερικού συστήματος. Πολλές μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθεί για την προεγχειρητική αξιολόγηση των ασθενών, χωρίς καμία ωστόσο να θεωρείται επαρκής. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η σύγκριση των κλασσικών μεθόδων διατροφικής αξιολόγησης με τα αποτελέσματα των αξονικών τομογραφιών άνω κοιλίας σε ασθενείς με καρκίνο οισοφάγου, στομάχου, ήπατος και παγκρέατος. Επιπλέον, διερευνήθηκε η συσχέτιση της κατάστασης θρέψης με την ποιότητα ζωής των ασθενών και με τη μετεγχειρητική νοσηρότητα. Τέλος, επαναξιολογήθηκε η κατάσταση θρέψης των ασθενών με καρκίνο ανώτερου πεπτικού στους έξι μήνες μετεγχειρητικά. Μεθοδολογία: Το υλικό της μελέτης αποτελείται από 212 ασθενείς με καρκίνο οισοφάγου (n=13), καρδιοοισοφαγικής συμβολής (n=79), στομάχου (n=37), παγκρέατος (n=57) και ήπατος (n=26), οι οποίοι προσήλθαν για χειρουργική επέμβαση στην Α’ Χειρουργική Κλινική στο Λαϊκό Νοσοκομείο, από το Σεπτέμβριο του 2015 έως και τον Ιούνιο του 2019. Η αξιολόγηση της δυσθρεψίας έγινε βάσει του ερωτηματολογίου PG-SGA (Patient Generated Subjective Global Assessment), ενώ η ανίχνευση διατροφικού κινδύνου βασίσθηκε στον δείκτη GNRI (Geriatric Nutrition Risk Index). Η μυϊκή μάζα υπολογίσθηκε μέσω του Skeletal Muscle Index (SMI) βάσει της ανάλυσης εικόνων αξονικών τομογραφιών άνω κοιλίας, ενώ η δύναμη λαβής και η ταχύτητα βάδισης χρησιμοποιήθηκαν ως δείκτες της λειτουργικότητας των ασθενών. Η αξιολόγηση της ποιότητας ζωής έγινε μέσω του ερωτηματολογίου EORTC QLQ-C30. Τέλος, η καταγραφή των μετεγχειρητικών επιπλοκών έγινε βάσει της ταξινόμησης κατά Clavien-Dindo. Αποτελέσματα: Το 29,7% των ασθενών είχε καλή προεγχειρητική κατάσταση θρέψης, ενώ το 34% και 36,3% βρισκόταν σε κίνδυνο υποσιτισμού ή ήταν υποσιτισμένο αντιστοίχως, σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο PG-SGA. Επιπλέον, το 15,6% των ασθενών είχε χαμηλή σωματική απόδοση και το 15,6% των ασθενών είχε χαμηλή μυϊκή ισχύ προεγχειρητικά, ενώ το 54,2% των ασθενών της μελέτης ήταν σαρκοπενικοί. Ο δείκτης SMI συσχετίσθηκε με τις κλινικές, ανθρωπομετρικές και λειτουργικές παραμέτρους των ασθενών, ενώ οι καλά σιτισμένοι ασθενείς παρουσίασαν υψηλότερες τιμές σε όλες τις παραμέτρους της ποιότητας ζωής, εκτός από τη Συναισθηματική Λειτουργικότητα, συγκριτικά με τους μετρίως και τους σοβαρά υποσιτισμένους ασθενείς. Ακόμη, οι σαρκοπενικοί ασθενείς παρουσίασαν μειωμένα επίπεδα Συνολικής Κατάστασης Υγείας (59,94 ± 19,21 vs 65,68 ± 20,08, p=0,050) και Σωματικής Λειτουργικότητας (77,63 ± 23,08 vs 86,58 ± 15,26, p=0,003) και αυξημένα επίπεδα κόπωσης (35,80 ± 25,19 vs 25,73 ± 22,31, p=0,008), συγκριτικά με τους μη σαρκοπενικούς ασθενείς. Επιπλέον, ο δείκτης GNRI (OR: 7,47, 95% CI:1,06-52,86, p=0,044) και η σαρκοπενία (OR: 5,68, 95% CI: 1,02-31,73, p=0,048) ήταν ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες για την εμφάνιση μετεγχειρητικών επιπλοκών και την ανάπτυξη αναστομωτικής διαφυγής αντιστοίχως. Επιπροσθέτως, η δύναμη λαβής του επικρατούντος χεριού (OR: 9,39, 95% CI: 1,91-46,12, p