İletim patolojilerinde temporal işlemleme ve işitme cihazı etkisi

Amaç: İletim patolojilerinde işitme cihazına geçiş kararında; problemin kronikliği, cerrahi ya da medikal tedavi sonrası yeterli iyileşme elde edilmemesi önemli kriterler olarak görülmektedir. Çalışmamızda iletim patolojisi nedeniyle işitme kaybı olan hastaların işitme cihazı kullanımının temporal çözünürlüğe etkisini değerlendirmek amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya hafif ve orta derecede bilateral iletim tipi işitme kaybı olan 68 yetişkin (19-58 yaş [ortalama 38.26 yıl]) dahil edilmiştir: 23 çift taraflı işitme cihazı kullanıcısı, 22 tek taraflı işitme cihazı kullanıcısı ve hiç işitme cihazı kullanmayan 23 hasta. 31 sağlıklı yetişkin (22-60 yaş [ortalama 34.13 yıl]) kontrol grubu olarak çalışmaya dahil edilmiştir. Rutin odyolojik test bataryası uygulandıktan sonra; temporal işlemlemeyi değerlendirmek için gürültüde boşluk tanıma testi (GBT), doğru boşluk tanıma skoru (DBT), durasyon (süre) patern (DPT) ve frekans patern testi (FPT) uygulanmıştır.Bulgular: Frekans ve süre patern testi ile doğru boşluk tanıma skorları yüksekten düşüğe sırasıyla normal işiten, bilateral işitme cihazı kullanıcıları, tek taraflı İC'lı grubun cihazlı kulağı, tek taraflı İC'lı grubun cihazsız kulağı ve işitme cihazı kullanmayan grup olarak elde edilmiştir. Gürültüde boşluk tanıma eşiği sonuçlarında, en düşük boşluk tanıma eşiği normal işitenlerde elde edildirken,en yüksek boşluk tanıma eşiği işitme cihazı kullanmayan grupta elde edilmiştir.Sonuç: Uzun süreli iletim patolojilerinde koklea ve işitme siniri sağlam olsa da var olan işitme kaybı işitsel yoksunluğa neden olabilir ve zamansal işlemlemeyi etkileyebilir. İletim patolojilerinde uygun amplifikasyon ile erken müdahale ise bu sürece katkıda bulunabilir. Objective: The chronicity of the problem of conductive pathologies, the lack of improvement with treatment, and the progression of hearing loss are seen as important criteria for using hearing aids. The aim of this study was to investigate the effect of conductive pathologies and the use of hearing aids on temporal processing. Materials and Methods: Sixty-eight adults (aged 19–58 years [mean 38.26 years]) with mild to moderate bilateral conductive hearing loss were included in the study: 23 bilateral hearing aid users, 22 unilateral hearing aids users, and 23 patients with no use of amplification. 31 healthy adults (aged 22–60 years [mean 34.13 years]) were included as a control group. After the complete audiological test battery, gaps in noise threshold (GIN), total percentage score (TPS), duration pattern (DPT), and frequency pattern tests (FPT) were performed for temporal processing. Results: The results of FPT, DPT and TPS were obtained from high to low, respectively, as normal hearing, bilateral hearing aid (HA) users, aided ear of unilateral HA group, unaided ear of unilateral HA group and no hearing aid group. Ranked from highest to lowest, GIN threshold results were the reverse of TPS results, as expected. Finally, the results of patients with long-term conductive hearing loss who had never used hearing aids were significantly lower when compared with the hearing aid users group and the control group. Conclusion: As a result of this study, although the cochlea and auditory nerve are intact in long-term conductive pathologies, the existing hearing loss may lead to auditory deprivation and affect the temporal processing. Early intervention with appropriate amplification in conductive pathologies on the other hand may contribute to the temporal processing.