Lökotrien reseptör antagonisti montelukastın kırık iyileşmesi üzerindeki histolojik, radyolojik ve dansitometrik parametrelerin etkisi

Objectives: In this study we evaluated the effects of montelukast, a leukotriene-receptor antagonist, on fracture healing, and investigated the hypothesis that enhanced fracture healing would be observed with montelukast in a rat tibia fracture model. Materials and methods: Sixty adult (6 months old) female Wistar albino rats (mean weight 220 g, range 210-270 g) were randomly divided into two groups: a montelukast group (n=30) and a control group (n=30). Closed tibia fractures were created and fixed by intramedullary Kirschner wire. The rats were sacrificed three and six weeks after the fractures. Radiological and histological evaluations were performed, and bone mineral density was measured. Results: Three rats died in the montelukast group, whereas only one died in the control group during the study. Initial weight and weight gain at the 3rd a nd 6 th weeks were not significantly different between the groups (p>0.05). Bone mineral densities in the control and study groups were 0.13±0.009 gr/cm2, and 0.13±0.01 gr/cm2 a t w eek t hree and 0.16±0.02 gr/cm2, and 0.13±0.01 gr/cm2 at week six, respectively. Histopathological scores in the control and study groups were 3.42±0.6, and 3.0±0.0 at week three and 3.5±0.5, and 3.4±0.8 at week six, respectively. Radiological scores in the control and study groups were 1.19±0.6, and 1.0±0.6 at week three and 3.0±0.8, and 2.9±0.9 at week six, respectively. There were no significant differences between the two groups in any parameters evaluated at either time interval (p>0.05). Conclusion: Our study failed to show a possible positive effect of leukotriene receptor inhibition on fracture healing at the 3rd and 6th postoperative weeks.
Amaç: Bu çalışmada lökotrien reseptör antagonisti montelukastın kırık iyileşmesi üzerine olan etkileri incelendi ve sıçan tibia kırık modelinde montelukastla artmış kırık iyileşmesi görülebileceği hipotezi araştırıldı. Gereç ve yöntemler: Altmış erişkin (6 aylık) dişi Wistar albino cinsi sıçan (ortalama ağırlıkları 220 g, dağılım 210-270 g) rastgele şekilde iki gruba ayrıldı: montelukast grubu (n=30) ve kontrol grubu (n=30). Kapalı tibia kırığı oluşturuldu ve intramedüller Kirschner teliyle fikse edildi. Kırıktan üç ve altı hafta sonra sıçanlar sakrifiye edildi. Radyolojik ve histolojik değerlendirmeler yapıldı ve kemik mineral yoğunlukları ölçüldü. Bulgular: Çalışma sırasında montelukast grubunda üç, kontrol grubunda ise yalnızca bir sıçan öldü. Gruplar arasında hayvanların başlangıç, 3. hafta ve 6. haftadaki ağırlıkları açısından istatistiksel bir fark bulunmadı (p>0.05). Kemik mineral yoğunluğu kontrol ve çalışma grubunda sırasıyla 3. haftada 0.13±0.009 g/cm2 ve 0.13±0.01 g/cm2, 6. haftada ise 0.16±0.02 g/cm2 v e 0 .13±0.01 g /cm2 olarak bulundu. Histopatolojik skor kontrol ve çalışma gruplarında sırasıyla 3. haftada 3.42±0.6 ve 3.0±0.0, 6. haftada ise 3.5±0.5 ve 3.4±0.8 olarak bulundu. Radyolojik skor kontrol ve çalışma gruplarında sırasıyla 3. haftada 1.19±0.6 ve 1.0±0.6, 6. haftada ise 3.0±0.8 ve 2.9±0.9 olarak bulundu. Değerlendirilen hiçbir parametre açısından her iki zaman aralığında iki grup arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Sonuç: Bizim çalışmamızda lökotrien reseptör antagonistinin 3. ve 6. haftalarda kırık iyileşmesine olumlu etkisi olmadığı görüldü.