Creation and preparation of the fature human in utopic and dystopic films

Sinema toplumsal bilinç yapısının belirlenmesinde önemli bir öğedir. Kendi dünyasını yaratan sanat, insanın geleceğini de şekillendirmektedir. İnsanoğlu, yaşanan bugünden yaşanacak geleceğe doğru ilerlemektedir. Bu süreçte geleceği zihninde canlandırmak ve ona aşina olmak istemektedir. Filmler aracılığıyla sunulan hayatlar deneyimlenmekte, izleyicinin filmde sunulan dünyaya hazırlanması amaçlanmaktadır. Teknolojik ve bilimsel gelişmelerin toplumsal değişmeye yol açmasıyla, toplumlar ya da bireyler mutlu ve ideal toplum düşlerinden uzaklaşarak, yüzlerini giderek karamsar bir gelecek tasarımına çevirmeye başlamışlardır. Bu doğrultuda bilimin ve teknolojinin egemenliği altında bireyselliği, inançları ve değerleri yok eden karanlık gelecek tasvirleri ortaya konulmakta ve ütopyalar bu karanlık tasvirleri tanımlayan distopyalara dönüşmektedir. Sinema ise, ütopik ve distopik filmler aracılığıyla düşler üretmekte, bu filmler aracılığıyla tasarlanmış yeni hayatlar deneyimlenmekte ve izleyici sunulan yeni yaşantıya aktif olarak katılmaktadır. Bu açıdan bakıldığında dünya, distopik filmler vasıtasıyla öngörülmekte ve pratik edilmektedir.
Cinema is an important element in determining the social consciousness structure. The art that creates its own world also shapes the future of human beings. Human beings are moving from the "living-present" to the "will be lived-future". In this process, he wants to visualize the future in his mind and become familiar with it. The lives offered through films are experienced and the audience are intended to prepare for the world presented in the films. As technological and scientific developments led to social change, societies or individuals started to turn away from the dreams of a happy and ideal society and turn their faces towards an increasingly pessimistic future. In this direction, under the sovereignty of science and technology, depictions of the dark future that destroy individuality, beliefs and values are put forward, and utopias become dystopias defining these dark depictions. Cinema, on the other hand, produces dreams through utopic and dystopic films, new lives designed through these films are experienced and audience actively participates in the new life presented in the movies. In this respect, the world is envisaged and practiced through dystopic films.