KML'de in vivo T lenfosit fonksiyonlarının akım sitometrik değerlendirilmesi ve imatinib tedavisi sırasında ortaya çıkabilecek değişiklikler

İmatinib, kronik miyelositer lösemi (KML) tedavisinde günümüzde giderek artan sıklıkla kullanılan bir tirozin kinaz inhibitörüdür. İmatinib, yalnızca yeni tanı KML hastalarının tedavisinde değil, allojeneik hematopoietik hücre nakli sonrası relaps hastalarında da tedavide kendisine yer bulmuştur. Diğer yandan literatürde, imatinibin, graft versus lösemi (GVL) etkisine primer aracılık eden T lenfositler üzerine supresif etkilerinin olduğuna dair in vitro yayınlar mevcuttur. Bu çalışmada imatinibin in vivo ortamda T lenfosit fonksiyonları üzerine olan etkileri akım sitometrik olarak değerlendirilmiştir. Çalışmaya toplam 29 KML hastası ve 9 sağlıklı birey dahil edilmiştir. KML hastaları kendi aralarında sırasıyla, yeni tanı almış ve imatinib tedavisi almayan, 1 yıldır imatinib alan ve 1 yıldan uzun süredir imatinib alan hastalar olarak 3 gruba ayrılmıştır. Bu gruplarda T lenfosit fonksiyonlarını değerlendirmek üzere, hücreler forbol miristat asetat (PMA) ve ionomisin ile uyarıldıktan sonra, CD4+ hücreler ve bu hücrelerdeki IL-4 ve IFN ? ifadeleri, CD3+ T lenfositlerin % kaçının aktive edilmiş olduğu (CD3+CD69+), CD8+ hücreler ve bu hücrelerde HLA-ABC ve HLA-DR ifade eden hücrelerin oranı ve HLA-ABC ve HLA-DR ifadelerinin şiddeti değerlendirilmiştir. Çalışmamızda, CD8+ hücre oranı tüm KML gruplarında sağlıklı kontrollere göre anlamlı düşük çıkarken (p=0,001), yüzde aktivite oranlarının anlamlı yüksek olduğu izlenmiştir (p=0,002). İmatinibin sitokin sentezi üzerine herhangi bir etkisi gözlenmemiştir. İmatinib tedavisi altındaki hastalarda T lenfosit fonksiyonlarının etkilendiğine dair klinik belirgin gözlemler olmamakla birlikte, subklinik etki varlığı araştırma konusudur. Yapılan in vitro çalışmaların in vivo korele olup olmadığının aydınlatılabilmesi için daha ileri çalışmalara gereksinim vardır. Imatinib is a tyrosine kinase inhibitor being increasingly used today in the treatment of chronic myeloid leukemia. Imatinib is not only used in newly diagnosed CML patients but also used for patients in whom relaps occurred after allogeneic stem cell transplantation. Besides this, there are published articles reporting that imatinib has suppressive effects on T lymphocytes which primarily act on GVL effect. In this study, the effect of imatinib on T lymphocyte functions is evaluated in vivo by flow cytometry analysis. A total of 29 patients and 9 healthy control subjects were enrolled into the study. CML patients were divided into three groups as newly diagnosed patients having no treatment, patients using imatinib for 1 year and patients using imatinib for 2 years, respectively. To evaluate T lymphocyte functions, cells were induced by phorbol myristate acetate (PMA) and ionomisin, CD4+ T-cells were selected and IL-4 and IFN ? expression on these cells; how much percentage of CD3+ T cells were activated (CD3+CD69+); CD8+ T lymphocytes and the ratio and grade of expression of HLA-ABC and HLA-DR on those cells were evaluated, respectively. In our study, while CD8+ cell ratio was found to be statistically lower in all CML patient groups when compared to that of healthy control subjects (p=0.001); percent activity ratios were found to be significantly higher (p=0.002). No effect of imatinib on cytokine synthesis was observed. Further studies are needed to enlight whether there is correlation between in vivo and in vitro studies. 85