Deneysel methemoglobinemi modelinde oksijen ile tedavi süresi ve etkinliğinin belirlenmesi

MetHb, anormal Hb formlarından biri olup, ağır santral siyanozda düşünülmesi gereken nedenlerin başında yer alır. Methemoglobiemi konjenital olarak gözlenebildiği gibi, sıklıkla kimyasal ajan maruziyeti ve ilaç toksisitesine bağlı gelişir. Methemoglobinemi tedavisinde metilen mavisi ve askorbik asit kullanımı birincil planda tutulmakta, O2' nin tedavideki etkinliği ve tedavi süresine etkisi hakkında yeterli deneyim bulunmamaktadır. Deneklerde yapılan bu çalışmada amaç, sistemik hastalığı olmayan, prilokain gibi çeşitli ilaçlar veya ajanlarla toksik methemoglobinemi gelişmiş hastalarda, O2 tedavisinin yararını ortaya koymaktır. Çalışmamızda oda havasında (n=6) ve 10 lt/dk %100 O2 uygulanan (n=6) sıçanlara 100 mg/kg intraperitoneal prilokain verilerek 180 dk boyunca gözlemsel, kan gazı ve biyokimyasal analizleri yapılmıştır.Oda havası grubu ve O2 gruplarında grup içi gruplar arası KAH ve MetHb düzeyleri arasında anlamlı fark saptanmamıştır. PaO2 ve PaCO2 ölçümleri arasında büyük farklılıklar saptanması uygun olmayan deney ortamında alınan venöz veya karışık veya arteriyel kardiyak kan örneklerinden kaynaklandığını düşündürdü. 15, 30, 45, 75, 90 ve 105. dk' larda gruplar arası SpO2 düzeyleri arasında anlamlı fark (p