Kemoterapi almış hastalarda geç dönem kardiyotoksisitenin doku doppler ekokardiyografi ile değerlendirilmesi

Çocukluk çağı kanserlerinde sağ kalım oranının artmasıyla kemoterapiye sekonder gelişen yan etkiler önem kazanmıştır. Kemoterapide sık kullanılan antrasiklinlerin en önemli yan etkisi kardiyotoksisitedir. Çalışmamızda kemoterapi almış hastalarda konvansiyonel ve doku Doppler ekokardiyografi (DDE) yöntemleri kullanılarak, antrasiklinlerin geç dönem kronik kardiyotoksisitesinin araştırılması planlandı. Antrasiklin kullanılan 50 hasta (23 erkek, 27 kız, ortalama yaş 11.6±3.9 yıl) ve kontrol grubu olarak 40 sağlıklı çocuk (17 erkek, 23 kız, ortalama 11.6 ± 3.6 yıl) çalışmaya alındı. Cinsiyet, yaş, kilo, boy ve vücut kitle indeksi açısından gruplar arasında fark yoktu (p > 0.05). Hastalar aldığı antrasiklin dozuna göre 3 gruba ayrıldı (Grup I'de 100-200 mg/m2, grup II'de 201-299 mg/m2, grup III'te ≥300 mg/m2). 2 boyutlu, M mode ekokardiyografi (EKO) ve doku Doppler ekokardiyografi ile sistolik ve diyastolik kardiyak fonksiyon değerlendirmesi yapılan grupların sonuçları karşılaştırıldı. Konvansiyonel EKO sonuçları hasta-kontrol grubu ve subgruplar arasında benzer bulundu (p>0.05). Septal mitral anulustan ölçülen doku Doppler ekokardiyografi sonuçlarında; hasta grubunda kontrol grubuna göre izovolümik gevşeme zamanı daha uzun (55.82±12.05'e karşı 50.15±7.85, p:0.037), miyokard performans indeksi (MPI) (0.38±0.05'e karşı 0.35±0.03, p:0.007) anlamlı olarak daha yüksek tespit edildi. Subgruplar ve kontrol grubu karşılaştırıldığında grup III'ün (>300 mg/m2) septal MPI değeri kontrol grubuna göre anlamlı yüksek (p=0.048), grup I ve II'nin MPI değerleri kontrol grubuyla benzer görüldü. Sonuç olarak; 300 mg/m2 üzerindeki antrasiklin dozunun kardiyotoksisite gelişiminde bir risk faktörü olduğu, konvansiyonel EKO bulguları normal görülmüşken, DDE'nin kronik antrasiklin kardiyotoksisitesini göstermede duyarlı bir yöntem olduğu saptandı. Improvement in long-term survival in patients with cancer has led to the need for monitorization of chemotherapy-related morbidity and mortality. Anthracycline is one of the most commonly used chemotherapy drugs with solid and hematologic tumors and cardiotoxicity is the most serious side effect of anthracycline. The aim of this study was to evaluate the chronic anthracycline cardiotoxicity using conventional and tissue Doppler echocardiography (TDI) methods. We enrolled 50 patients (23 males, 27 females, mean age 11.6±3.9 years) who received anthracycline, and 40 healthy control subjects (17 males, 23 females, mean age 11.6±3.6 years). Gender, age, weight, height and body mass index showed no istatistical difference between the groups (p>0.05). The cumulative doses of anthracyclines were 100-200 mg/m2 in group I, 201-299 mg/m2 in group II, and ≥300 mg/m2 in group III. The results of two-dimensional, M mode echocardiography and tissue Doppler echocardiography were compared. Conventional echocardiography results were similar between patient-control group and subgroups (p>0.05). Tissue Doppler echocardiography measured from septal mitral annulus; isovolumic relaxation time was significantly longer (55.82±12.05 vs 50.15±7.85, p=0.037) and myocardial performance index (MPI) was significantly higher (0.38±0.05 vs. 0.35±0.03, p=0.007) in the patient group than the control group. When subgroups and control groups were compared, septal MPI value of group III (>300 mg/m2) was significantly higher than the control group (p=0.048), and MPI values of groups I and II were similar with the control group. As a result; anthracycline dose above 300 mg/m2 was a risk factor for the development of cardiotoxicity, and TDI was a sensitive method to detect late anthracycline cardiotoxicity in the early period. 95