Traditions, Paradigms and Basic Concepts in Islamic Psychology

Psikolojininkavramsal araçları, psikoterapistlerin hastalarında ve kendi içlerindegözlemledikleri olguların karmaşıklığını açıklamanın yanı sıra tedavininsonucunu da öngörmeyi amaçlamaktadır. Doğal olarak, Müslüman psikologlar, ticaretininkavramsal araçlarında ve İslam psikolojisinde yazılan şeylerde tatmin arayışıiçerisine girdiler- özellikle de kültürler arası geçersiz olan veya İslamiilkelerle çelişen Batı Psikolojisinden süzerek ayrılma gereğini ileri sürerekBatı psikolojisini İslami bir bakış açısıyla eleştiren Badri (Müslümanpsikologların ikilemi, MWH Londra, Londra, 1979) tarafından yazılanlarda. Buyazıda Badri’nin (1979) yaklaşımının bir uzantısını savunuyorum ve gelenekselİslam düşüncesinden türetilmiş benliğin çalışma modelini sunuyorum. İlkel ve eksik olmasına rağmen bu modelin, birklinisyen olarak algılarımı bilgim dâhilindeki diğer herhangi bir psikolojikmodelden daha iyi anladığına inanıyorum.
The conceptual tools ofpsychology aim to explain the complexity of phenomena that psychotherapistsobserve in their patients and within themselves, as well as to predict theoutcome of therapy. Naturally, Muslim psychologists have sought satisfaction inthe conceptual tools of their trade and in what has been written in Islamicpsychology— notably by Badri (The dilemma of Muslim psychologists, MWH London, London, 1979), who critiqued Western psychology from an Islamicperspective, arguing the need to filter out from Western Psychology which wascross-culturally invalid or was in conflict with Islamic precept. In thispaper, I advocate an extension of Badri’s (1979) approach and present aworking model of the self derived from traditional Islamic thought. This model,though rudimentary and incomplete, I believe, makes better sense of myperceptions as a clinician than any other psychological model within myknowledge.