استفاده از شاخص‌های تن‌سنجی در طراحی معادلات پیشگوی تخمین چربی کل بدن جهت حذف اسکن دگزا از کل بدن

مقدمه: هدف از این مطالعه، پیش‌بینی کل بافت چربی با استفاده از متغیرهای تن‌سنجی (اندازه‌ی دور کمر، اندازه‌ی دور باسن، نسبت دور کمر به باسن، نسبت دور کمر به قد و شاخص توده‌ی بدنی) بود. مزیت این پیش‌بینی نسبت به اسکن دگزا از کل بدن، راحتی بیشتر بیمار، استفاده از دوز کمتر اشعه‌ی یونیزان و کاهش در هزینه‌ها می‌باشد. روش‌ها: برای این مطالعه 143 نفر از بزرگسالان مراجعه کننده به مرکز تشخیص ترکیبات بدن و پوکی استخوان اصفهان، مورد اسکن با روش جذب اشعه‌ی ایکس با انرژی دوگانه (DXA یا Dual-energy X-ray absorptiometry) برای اندازه‌گیری بافت چربی کل بدن قرارگرفتند. همزمان مقادیر قد، وزن، اندازه‌ی دور کمر و باسن اندازه‌گیری شد و مقادیر شاخص توده‌ی بدنی، نسبت دور کمر به باسن و نسبت دور کمر به قد محاسبه گردید. مجموعه‌ی داده‌ها به صورت تصادفی به دو گروه شاهد شامل 100 نفر و مورد شامل 43 نفر تقسیم شدند و تحلیل رگرسیون چندگانه با حذف پسرو بر گروه مورد اعمال گردید. مقادیر پیش‌بینی برای کل بافت چربی با استفاده از معادلات رگرسیونی حاصل بر روی داده‌های آزمون به دست آمد و در نهایت، مقادیر پیش‌بینی شده و مشاهده شده‌ی چربی کل بدن مقایسه گردید. یافته‌ها: با استفاده از روش رگرسیون چندگانه، بهترین معادله‌ی پیشگو برای پیش‌بینی کل بافت چربی بدن شامل شاخص توده‌ی بدنی و جنسیت بود (808/0 = 2R). نتیجه‌گیری: جنسیت تأثیر مهمی در رابطه‌ی بین کل بافت چربی با شاخص‌های تن‌سنجی دارد. همچنین شاخص توده‌ی بدنی نسبت به دیگر شاخص‌های تن‌سنجی، دارای توانایی بیشتری در تخمین کل بافت چربی بدن است.