Identificatie van risicofactoren voor perioperatieve morbiditeit en mortaliteit tijdens verschillende fasen in de behandeling van patienten met een slokdarmcarcinoom

Een chirurgische resectie van een slokdarmcarcinoom is nog steeds de belangrijkste curatieve behandelmodaliteit. Deze gaat echter gepaard met een aanzienlijk risico op complicaties. Het doel van dit proefschrift was om risicofactoren te identificeren die gerelateerd zijn aan morbiditeit en mortaliteit gedurende de behandeling van een patiënt met een slokdarmcarcinoom. Om een correcte inschatting te maken van het individuele perioperatieve risico, zijn verschillende risico-inschattende modellen ontwikkeld. Uit dit proefschrift blijkt dat O-POSSUM een relatief correcte voorspelling geeft, maar nog steeds ongeschikt is voor individuele risico-inschatting in de dagelijkse praktijk. Een mogelijk risicovolle groep wordt gevormd door de oudere patiënten (> 70 jaar). Uit dit proefschrift blijkt echter dat er geen significant verschil bestaat in korte –en lange termijn overleving tussen oudere en jongere patiënten. Wel kwamen enkele complicaties vaker voor bij oudere patiënten. Neoadjuvante chemoradiotherapie (CRT) wordt tegenwoordig standaard toegepast in de behandeling van patiënten met een slokdarmcarcinoom. Ondanks laag gerapporteerde toxiciteit, toont dit proefschrift aan dat neoadjuvante CRT een verhoogd risico geeft op preoperatieve trombo-embolische processen. Tevens werden er meer postoperatieve longontstekingen en hartritmestoornissen geconstateerd na neoadjuvante CRT. Laboratorium waarden zijn een belangrijk hulpmiddel in de vroege identificatie van patiënten met een gecompliceerd postoperatief beloop. Dit proefschrift toont aan dat zowel bekende waarden (C-reactief protein en lactaat dehydrogenase), als minder bekende waarden (intestinal fatty acid binding protein en angiopoietin) een belangrijke rol spelen in de vroege identificatie van postoperatieve complicaties. Daarnaast zijn er aanwijzingen dat cytokinen concentraties gerelateerd zijn aan de mate van pathologische respons na neoadjuvante CRT. Mogelijk spelen ze ook een rol bij geïndiv
Surgical resection of the esophagus remains the main curative treatment modality in patients with esophageal cancer, but is accompanied by a significant risk of complications. The aim of this thesis was to identify risk-factors for perioperative morbidity and mortality in patients with esophageal cancer. In order to assess perioperative risk, several risk-prediction models have been developed. In this thesis we concluded that postoperative mortality after esophagectomy was best predicted by O-POSSUM, which was still unsuitable in daily practice. In general it is assumed that elderly patients (> 70 years) are at an increased risk for perioperative complications. However, we could not demonstrate significant differences in short -or long-term survival between older and younger patients. Nevertheless, complications were frequently observed in elderly patients. Neoadjuvant chemoradiotherapy (CRT) is nowadays standard treatment of care in patients with esophageal cancer. Despite low reported toxicity, this thesis shows that neoadjuvant CRT is associated with an increased risk of preoperative thromboembolic processes. In addition, we observed more postoperative pneumonia and cardiac arrhythmias in patients treated with neoadjuvant CRT. Laboratory values are an important tool in early identification of patients with a complicated postoperative course. This thesis shows that well known values (C- reactive protein and lactate dehydrogenase), but also less known values (intestinal fatty acid binding protein and angiopoietin) are both important in early identification of postoperative complications. Furthermore, there are indications that cytokine concentrations are related to the degree of pathologic response after neoadjuvant CRT, which could be used to individualize treatment strategy.