Search

Klimaatverandering, economische crisis, uitputting van grondstoffen, werkloosheid, verlies aan biodiversiteit... Dit zijn de keerzijden van het huidige, welvarende Nederland. Maar dergelijke problemen zijn zeker niet uniek voor onze moderne tijd. Ook in het verleden worstelden de Nederlanders met de vraagstukken van welvaart, welzijn en duurzaamheid. Denk aan de armoede, de bedreiging van de volksgezondheid, de woningnood, de strijd tegen het water. Bovendien waren er in elke generatie groepen die zich zorgen maakten over de verandering van het landschap en de verontreiniging van bodem, lucht en water. De kwetsbare welvaart van Nederland vertelt het fascinerende verhaal van de manieren waarop de samenleving in de afgelopen tweehonderd jaar de problemen rond welvaart en duurzaamheid wist op te lossen. En hoe men zich soms door de gekozen oplossingen geconfronteerd zag met weer nieuwe problemen. Nederland staat ook vandaag de dag voor de uitdaging om zijn hulpbronnen voor de komende generaties in stand te houden. We hebben grote ambities: een overschakeling op hernieuwbare energiebronnen en het hergebruik van alle materialen en producten. Kunnen we met het oog op een duurzame toekomst leren van de geschiedenis?

Hoewel oömyceten nog maar kortgeleden het genomica-tijdperk zijn binnengetreden hebben de nieuwe ‘-omics’-technieken al geleid tot een overvloed aan kwantitatieve data. Vergelijkende en geïntegreerde genomica is cruciaal om deze schatkist met data te ontsluiten. In het proefschrift ‘Exploring Evolution and Biology of Oomycetes: Integrative and Comparative Genomics’ zijn met succes de eerste stappen gezet om deze data te gebruiken om zodoende de evolutie en biologie van oömyceten verder te ontrafelen en dit heeft reeds geleid tot waardevole nieuwe inzichten.

In zijn afscheidsrede wilde hoogleraar Jaap Lengkeek (Wageningen Universiteit) terugblikken op een idee, een begrip, dat op zijn eigen werk de afgelopen jaren invloed heeft gehad. Het begrip dat hij hiervoor koos is 'Homo Ludens', de spelende mens, dat door de bekende historicus Johan Huizinga in 1938 werd uitgewerkt in zijn wereldberoemd geworden boek met gelijkluidende titel. Lengkeek begint zijn rede met hetgeen Huizinga hem leerde voor zijn toeristisch onderzoek. Daarna plaatst hij zijn spelbegrip in de context van Darwin en de evolutietheorie. Tot slot vraagt Lengkeek zich af of het spel zich in het toerisme ontwikkelt, evolutie dus, of in tegendeel, dat we te maken hebben met toerisme als een vorm van regressie, terugval naar een eerder, primitiever stadium. Huizinga meende al dat het hedendaagse spel ontaardde. En inmiddels zijn er meer cultuursceptici opgestaan, die aan verschillende vormen van spelgedrag, en juist het toerisme, graag een terugval van de cultuur verbinden. Lengkeek wil deze zwartkijkers van repliek dienen

Nematoden vormen één van de meestgevarieerde en succesvolle diergroepen ter wereld. Ze zijn waarschijnlijk de meest talrijke dieren op aarde, komen in uiteenlopende milieus voor (zowel terrestrische als marien) en spelen een belangrijke rol in het ecosysteem. De verscheidenheid van voedingstypes en habitats maken deze groep ook erg interessant vanuit een evolutionair oogpunt. Ons onderzoek richt zich op het uitzoeken van de evolutionaire verwantschappen tussen nematoden aan de hand van het ribosomaal DNA - een neutraal gen dat niets te maken heeft met dier- of plantparasitisme - en de evolutie van kenmerken als voedingstypen, stresstrolerantie en de overgang van een marien leefmilieu naar het land. Nematodentaxonomie is een onderzoeksveld dat sinds het begin in beweging is geweest. De geconserveerde morfologie en de vaak moeilijk waarneembare kenmerken bemoeilijken de reconstructie van de evolutie van de nematoden. Dit heeft tot gevolg gehad dat de nematodensystemetiek steeds veranderde en er bijna net zoveel classificaties als taxonomen zijn. De laatste jaren is er veel veranderd door de opkomst van de moleculaire fylogenie. Het gebruik van DNA-sequenties - in het geval van vaak het small subunit ribosomal DNA (SSU rDNA)-gen - om de evolutie te traceren heeft geleid tot nieuwe inzichten en een hernieuwde interesses in nematodenevolutie

Op 27 september 2004 promoveerde Marco Kruijt aan Wageningen Universiteit op het proefschrift getiteld 'Molecular evolution of Cladosporium fulvum disease resistance genes in wild tomato'. De evolutie van het Cf-9 gen in de wilde tomatensoort L.pimpinellifolium is in detail bestudeerd. Naast het Cf-9 gen blijkt nog een resistentiegen, het 9DCgen, aanwezig. Het Cf-9 gen is ouder dan het 9DC gen en komt in verschillende wilde tomatensoorten voor. Hieruit blijkt ondermeer dat C. fulvum waarschijnlijk al een pathogeen van de 'oertomaat' was

Copy-paste ruïneert graanoogst. Schimmels erven hun schadelijke genen van hun voorouders, zoals Darwin en graantelers al lang wisten, maar blijken ook gewoon genen met de buren uit te wisselen, zelfs als dat een heel andere soort is. Genen lenen is normaler dan biologen dachten. Zelfs de mens zelf is het resultaat van een onmogelijk geachte kruising van totaal verschillende soorten.

Thoughts about the evolution of plants

Hoewel oömyceten nog maar kortgeleden het genomica-tijdperk zijn binnengetreden hebben de nieuwe ‘-omics’-technieken al geleid tot een overvloed aan kwantitatieve data. Vergelijkende en geïntegreerde genomica is cruciaal om deze schatkist met data te ontsluiten. In het proefschrift ‘Exploring Evolution and Biology of Oomycetes: Integrative and Comparative Genomics’ zijn met succes de eerste stappen gezet om deze data te gebruiken om zodoende de evolutie en biologie van oömyceten verder te ontrafelen en dit heeft reeds geleid tot waardevole nieuwe inzichten.

Copy-paste ruïneert graanoogst. Schimmels erven hun schadelijke genen van hun voorouders, zoals Darwin en graantelers al lang wisten, maar blijken ook gewoon genen met de buren uit te wisselen, zelfs als dat een heel andere soort is. Genen lenen is normaler dan biologen dachten. Zelfs de mens zelf is het resultaat van een onmogelijk geachte kruising van totaal verschillende soorten.

Dit rapport toont in detail in welke mate Vlaamse leeftijdsgenoten — de leden van eenzelfde geboortecohorte —gebruik maken van buitengewoon lager onderwijs naarmate ze opgroeien, en vooral hoe dat doorstromingspatroon geboortejaar na geboortejaar verandert. We beschikken daartoe over gegevens over het Vlaams onderwijs in de schooljaren 1989–1990 tot 2006–2007. Het buitengewoon lager onderwijs staat centraal omdat het ‘buitengewone’ parallelspoor daar het breedst is en de aantallen daar het sterkst zijn toegenomen in de voorbije jaren. Het feit dat jongens opvallend meer gebruik (moeten) maken van buitengewoon onderwijs dan meisjes loopt als een rode draad doorheen het rapport. Een groot deel van dit rapport is gewijd aan een kwantitatieve beschrijving van de bijdrage van elk type van buitengewoon onderwijs aan het geheel van het buitengewoon lager onderwijs en een vergelijking van het tempo waarmee opgroeiende geboortecohorten doorheen de verschillende types stromen. In een Europese context heeft Vlaanderen veel leerlingen in buitengewoon onderwijs en komt het Vlaams onderwijs naar voor als het prototype van een tweesporensysteem met een sterk verankerde keuze voor segregatie van kinderen met ‘special needs’. Deze vaststellingen roepen vragen op over de toekomstmogelijkheden van leerlingen die buitengewoon onderwijs volgen en over de invloed van de groei van het buiten¬gewoon onderwijs op de werking van het gewoon onderwijs. SSL-rapport nr. SSL/OD1/2008.15 status: published

In zijn afscheidsrede wilde hoogleraar Jaap Lengkeek (Wageningen Universiteit) terugblikken op een idee, een begrip, dat op zijn eigen werk de afgelopen jaren invloed heeft gehad. Het begrip dat hij hiervoor koos is 'Homo Ludens', de spelende mens, dat door de bekende historicus Johan Huizinga in 1938 werd uitgewerkt in zijn wereldberoemd geworden boek met gelijkluidende titel. Lengkeek begint zijn rede met hetgeen Huizinga hem leerde voor zijn toeristisch onderzoek. Daarna plaatst hij zijn spelbegrip in de context van Darwin en de evolutietheorie. Tot slot vraagt Lengkeek zich af of het spel zich in het toerisme ontwikkelt, evolutie dus, of in tegendeel, dat we te maken hebben met toerisme als een vorm van regressie, terugval naar een eerder, primitiever stadium. Huizinga meende al dat het hedendaagse spel ontaardde. En inmiddels zijn er meer cultuursceptici opgestaan, die aan verschillende vormen van spelgedrag, en juist het toerisme, graag een terugval van de cultuur verbinden. Lengkeek wil deze zwartkijkers van repliek dienen

De evolutie van de mens als deel van de evolutie van de primaten spitst zich in onze benadering toe op de evolutie van de skeletd1elen en op de overblijfselen van vroegere menselijke activiteiten. Andere benaderingen van de biologische evolutie, zoals genetische en biochemische, blijven hier buiten beschouwing. ispartof: Evolutie en Darwinisme anno 2009 pages:27-42 ispartof: pages:27-42 status: published

Charles Darwin werd 200 jaar geleden geboren en dit is een goede aanleiding om bij de evolutie van het zoogdierhart stil te staan. Alles wat leeft en bloeit op aarde is ontstaan en wordt toegeschreven aan het proces dat evolutie heet. De mens, een product van die evolutie, heeft alle kenmerken van een zoogdier. Wat is de samenhang tussen vorm en functie van het zoogdierhart in relatie tot de evolutie? Het blijkt dat alle morfologische en functionele eigenschappen van het hart van alle zoogdierrassen nagenoeg identiek zijn. De consequentie hiervan is dat kennelijk het zoogdierhart niet of nauwelijks betrokken is geweest bij de differentiatie van zoogdieren, van muis tot walvis en dus de mens incluis. Dat betekent dat het hart, al bij het ontstaan van het allereerste zoogdier dezelfde bouw en functie moet hebben gehad, als nu bij alle bestaande zoogdiersoorten worden aangetroffen. Dit leidt tot de o.i. onontkoombare conclusie dat het ‘oerzoogdier’, dus voordat de enorme differentiatie van zoogdieren door aanpassing aan klimaat of bodemgesteldheid heeft plaats gevonden, al een hart moet hebben gehad dat in alle opzichten uitstekend voldeed en tijdens die aanpassing niet of nauwelijks gewijzigd hoefde te worden.

Het rapport beschrijft hoe leeftijdsgenoten jaar na jaar uit elkaar groeien en zich in steeds meer gespreide slagorde door de vertakkingen van het onderwijssysteem bewegen. Het is een volgende stap in een reeks rapporten over de doorstroming van geboortecohorten door het Vlaams onderwijs. In het brandpunt van dit nieuwe rapport staat de 'bovenbouw' (tweede en derde graad) van het voltijds gewoon secundair onderwijs. De onderwijsvormen van de bovenbouw worden met elkaar vergeleken inzake hun relatief gewicht, het doorstromingstempo en het rendement. De verschillen tussen de jongens- en de meisjescohorten en de veranderingen volgens het geboortejaar worden in kaart gebracht. nrpages: 109 status: published

Nematoden vormen één van de meestgevarieerde en succesvolle diergroepen ter wereld. Ze zijn waarschijnlijk de meest talrijke dieren op aarde, komen in uiteenlopende milieus voor (zowel terrestrische als marien) en spelen een belangrijke rol in het ecosysteem. De verscheidenheid van voedingstypes en habitats maken deze groep ook erg interessant vanuit een evolutionair oogpunt. Ons onderzoek richt zich op het uitzoeken van de evolutionaire verwantschappen tussen nematoden aan de hand van het ribosomaal DNA - een neutraal gen dat niets te maken heeft met dier- of plantparasitisme - en de evolutie van kenmerken als voedingstypen, stresstrolerantie en de overgang van een marien leefmilieu naar het land. Nematodentaxonomie is een onderzoeksveld dat sinds het begin in beweging is geweest. De geconserveerde morfologie en de vaak moeilijk waarneembare kenmerken bemoeilijken de reconstructie van de evolutie van de nematoden. Dit heeft tot gevolg gehad dat de nematodensystemetiek steeds veranderde en er bijna net zoveel classificaties als taxonomen zijn. De laatste jaren is er veel veranderd door de opkomst van de moleculaire fylogenie. Het gebruik van DNA-sequenties - in het geval van vaak het small subunit ribosomal DNA (SSU rDNA)-gen - om de evolutie te traceren heeft geleid tot nieuwe inzichten en een hernieuwde interesses in nematodenevolutie

Dit proefschrift beschrijft het gebruik van 'nucleotide binding site (NBS) profiling'om de systematiek van het geslacht Solanum te bestuderen en om merkers voor resistentiegenen te identificeren, die door veredelingsbedrijven kunnen worden toegepast. Ook worden in detail de diversiteit en evolutie van twee al bekende Phytophthora-resistentiegenen (Rpi-blb1 en Rpi-blb2) bestudeerd in een groot aantal Solanum-soorten

Nederland heeft een goede naam als het gaat om gedragsonderzoek. Niko Tinbergen deed onderzoek aan de bijenwolf, een sluipwesp die bijen vangt. Hij maakte de gedragsbiologie tot een wetenschap die verder ging dan het beschrijven van gedrag. Waarom gedragen dieren zich zoals ze zich gedragen? Dat waarom kende vier dimensies: het werkingsmechanisme, de ecologische functie, de ontwikkeling van gedrag en de evolutie van gedrag. Marcel Dicke doet veel onderzoek aan twee andere sluipwespen, Cotesia glomerate en C. rubecula

Dit rapport toont hoe leeftijdsgenoten - de leden van eenzelfde geboortecohorte - na het einde van de leerplicht verder door het Vlaams onderwijssysteem stromen, en vooral hoe die doorstroming geboortejaar na geboortejaar verandert. We beschikken daartoe over gegevens over het Vlaams onderwijs in de schooljaren 1989-1990 tot 2003-2004. 18 ispartof: LOA-rapport vol:39 nrpages: 141 status: published

De doelstelling van dit rapport is het schatten van de ongekwalificeerde uitstroom. Vertrekkend van gegevens - leerlingenaantallen en tellingen van uitgereikte diploma's en getuigschriften - over het Vlaams onderwijs van 1992 tot 2004, beschrijven we in een eerste deel de kwalificaties en ongekwalificeerde uitstroom in een reeks geboortecohorten. In het tweede en derde deel bekijken we de ongekwalificeerde uitstroom per schooljaar. Departement Pedagogische wetenschappen. Afdeling Fundamentele en comparatieve pedagogiek en methodologie. Afdeling Didactiek. Centrum voor Onderwijseffectiviteit en -evaluatie. Leuvens Instituut voor onderwijsonderzoek (LIVO) ispartof: LOA-rapport vol:37 nrpages: 42 status: published

Op 27 september 2004 promoveerde Marco Kruijt aan Wageningen Universiteit op het proefschrift getiteld 'Molecular evolution of Cladosporium fulvum disease resistance genes in wild tomato'. De evolutie van het Cf-9 gen in de wilde tomatensoort L.pimpinellifolium is in detail bestudeerd. Naast het Cf-9 gen blijkt nog een resistentiegen, het 9DCgen, aanwezig. Het Cf-9 gen is ouder dan het 9DC gen en komt in verschillende wilde tomatensoorten voor. Hieruit blijkt ondermeer dat C. fulvum waarschijnlijk al een pathogeen van de 'oertomaat' was

De doelstelling van dit rapport is het schatten van de ongekwalificeerde uitstroom. Vertrekkend van gegevens - leerlingenaantallen en tellingen van uitgereikte diploma's en getuigschriften - over het Vlaams onderwijs van 1992 tot 2003, beschrijven we in een eerste deel de kwalificaties en de ongekwalificeerde uitstroom in een reeks geboortecohorten. In het tweede deel bekijken we de ongekwalificeerde uitstroom per schooljaar. ispartof: LOA-rapport vol:29 nrpages: 80 status: published

Dit rapport geeft een update van bestaande indicatoren van de ongekwalificeerde uitstroom. Het rapport onderzoekt ook de mogelijkheid van een meer eenvoudige, flexibele en inzichtelijke manier om de evolutie van de ongekwalificeerde uitstroom te volgen. Departement Pedagogische wetenschappen. Afdeling Fundamentele en comparatieve pedagogiek en methodologie. Afdeling Didactiek. Centrum voor Onderwijseffectiviteit en -evaluatie. Leuvens Instituut voor onderwijsonderzoek (LIVO) ispartof: LOA-rapport vol:19 nrpages: 28 status: published

Dit rapport gaat over hoe leeftijdsgenoten - de leden van eenzelfde geboortecohorte - door het onderwijs stromen, en vooral over hoe die doorstroming geboortejaar na geboortejaar verandert. We beschikken daartoe over gegevens over het volledige Vlaamse onderwijs in de schooljaren 1989-1990 tot 2001-2002. Departement Pedagogische wetenschappen. Afdeling Fundamentele en comparatieve pedagogiek en methodologie. Afdeling Didactiek. Centrum voor Onderwijseffectiviteit en -evaluatie. Leuvens Instituut voor onderwijsonderzoek (LIVO) ispartof: LOA-rapport vol:16 nrpages: 66 status: published

Dit rapport beschrijft een indicator van de ongekwalificeerde uitstroom en vult de tijdreeks aan met de waarden voor 1999 en 2000. Departement Pedagogische wetenschappen. Afdeling Fundamentele en comparatieve pedagogiek en methodologie. Afdeling Didactiek. Centrum voor Onderwijseffectiviteit en -evaluatie. Leuvens Instituut voor onderwijsonderzoek (LIVO) ispartof: LOA-rapport vol:18 nrpages: 19 status: published

"In De oeros ontrafelt Cis van Vuure het spoor terug naar de oorsprong van de in 1627 uitgestorven oeros. Die kwam oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië, zijn leefgebied strekte zich uit van Thailand tot West-Europa. De laatste oeros leefde in het gebied rondom de Centraal-Poolse plaats Jaktorów. Van Vuure speurde naar het spoor van de oeros via historische bronnen als tekeningen, boeken en runenverzen en bezoeken aan runderfokkerijen van onder meer Spaanse vechtstieren. De oeros is niet alleen een historisch interessante zoektocht, omdat Van Vuure in twee conclusies direct aansluit bij de huidige natuurdiscussie. De Heck-runderen die nu in de Nederlandse natuur grazen werden in de jaren 1920 door de gebroeders Heck gefokt naar het toen heersende beeld van de oeros. Volgens Van Vuure klopt daar echter weinig van. Volgens hem leek de oeros meer op een Spaans vechtrund. De stier van de oeros had een schofthoogte van 170 à 180 centimeter, de koe 150. Dat is veel groter dan de Heck-runderen. Volgens Van Vuure leefde de oeros in een landschap met dichte bossen, verschillende soorten moerassen en hoogvenen, vooral in de rivierdalen, kwelders en zeggemoerassen. Van Vuure baseert zich hiervoor onder meer op een runenvers uit de negende eeuw, waarin de os de bijnaam 'moerasloper' krijgt, op overleveringen dat oerossen in Egypte langs de Nijl leefden. Dat opent weer nieuwe perspectieven voor de discussie die ecoloog Frans Vera in 2000 opende over hoe het Nederlandse landschap er in vroeger tijden uit heeft gezien, en naar welk evenbeeld we de huidige natuur moeten vormen." (Recensie door Martin Woestenburg, 2003. http://www.woestenburg.nl/)

"In De oeros ontrafelt Cis van Vuure het spoor terug naar de oorsprong van de in 1627 uitgestorven oeros. Die kwam oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië, zijn leefgebied strekte zich uit van Thailand tot West-Europa. De laatste oeros leefde in het gebied rondom de Centraal-Poolse plaats Jaktorów. Van Vuure speurde naar het spoor van de oeros via historische bronnen als tekeningen, boeken en runenverzen en bezoeken aan runderfokkerijen van onder meer Spaanse vechtstieren. De oeros is niet alleen een historisch interessante zoektocht, omdat Van Vuure in twee conclusies direct aansluit bij de huidige natuurdiscussie. De Heck-runderen die nu in de Nederlandse natuur grazen werden in de jaren 1920 door de gebroeders Heck gefokt naar het toen heersende beeld van de oeros. Volgens Van Vuure klopt daar echter weinig van. Volgens hem leek de oeros meer op een Spaans vechtrund. De stier van de oeros had een schofthoogte van 170 à 180 centimeter, de koe 150. Dat is veel groter dan de Heck-runderen. Volgens Van Vuure leefde de oeros in een landschap met dichte bossen, verschillende soorten moerassen en hoogvenen, vooral in de rivierdalen, kwelders en zeggemoerassen. Van Vuure baseert zich hiervoor onder meer op een runenvers uit de negende eeuw, waarin de os de bijnaam 'moerasloper' krijgt, op overleveringen dat oerossen in Egypte langs de Nijl leefden. Dat opent weer nieuwe perspectieven voor de discussie die ecoloog Frans Vera in 2000 opende over hoe het Nederlandse landschap er in vroeger tijden uit heeft gezien, en naar welk evenbeeld we de huidige natuur moeten vormen." (Recensie door Martin Woestenburg, 2003. http://www.woestenburg.nl/)

Resultaten van onderzoek naar de verschillende voortplantingsstrategieën van Varroa jacobsoni en Varroa destructor in respectievelijk de Oosterse honigbij (Apis cerana) en de Westerse honingbij (Apis mellifera). Het hygiënisch gedrag van de Oosterse honingbij (leegruimen van aangetaste werksterbroedcellen) verklaart het grotendeels gescheiden voorkomen van de twee verschillende mijtensoorten in de verschillende bijensoorten (natuurlijke selectie). Dit biedt aanknopingspunten voor de zoektocht naar een meer varroatolerante Westerse honingbij

Nederland heeft een goede naam als het gaat om gedragsonderzoek. Niko Tinbergen deed onderzoek aan de bijenwolf, een sluipwesp die bijen vangt. Hij maakte de gedragsbiologie tot een wetenschap die verder ging dan het beschrijven van gedrag. Waarom gedragen dieren zich zoals ze zich gedragen? Dat waarom kende vier dimensies: het werkingsmechanisme, de ecologische functie, de ontwikkeling van gedrag en de evolutie van gedrag. Marcel Dicke doet veel onderzoek aan twee andere sluipwespen, Cotesia glomerate en C. rubecula

Dit proefschrift beschrijft het gebruik van 'nucleotide binding site (NBS) profiling'om de systematiek van het geslacht Solanum te bestuderen en om merkers voor resistentiegenen te identificeren, die door veredelingsbedrijven kunnen worden toegepast. Ook worden in detail de diversiteit en evolutie van twee al bekende Phytophthora-resistentiegenen (Rpi-blb1 en Rpi-blb2) bestudeerd in een groot aantal Solanum-soorten

Thoughts about the evolution of plants

Wie metingen van de formele kwaliteit van jaarrekeningen wil uitvoeren, wordt geconfronteerd met het feit dat sommige formele vereisten veranderen in de tijd, door wijzigingen in de boekhoudwetgeving. Er is echter geen tekst voorhanden die een overzicht geeft van de evolutie van de formele vereisten. Vandaar deze bijdrage. ispartof: Accountancy en Bedrijfskunde, Kwartaalschrift vol:20 issue:1 pages:16-29 status: published

Enkele auteurs hebben gewezen op een discordantie tussen de genetische uitrusting van de mens met betrekking tot bewegen en zijn moderne leefstijl, wat een belangrijke risicofactor kan zijn voor het ontstaan van zogenaamde welvaartsziekten. In dit boek wordt deze discordantie nader onderzocht en worden voorstellen gedaan om deze te vermindereren, zo niet op te heffen, door bijdragen te ontwikkelen voor programma's voor bewegingsopvoeding in de lichamelijke opvoeding en de sport. Bewegingsprogramma's voor lichamelijke opvoeding en de sport moeten rekening houden met de erfelijke aanleg voor de motorische kenmerken van de mens. Inzicht in deze erfelijke aanleg wordt verkregen door onderzoek naar de motorische kenmerken van onze voorouders en andere verwanten van de mens. ... Zie: Samenvatting

Enkele auteurs hebben gewezen op een discordantie tussen de genetische uitrusting van de mens met betrekking tot bewegen en zijn moderne leefstijl, wat een belangrijke risicofactor kan zijn voor het ontstaan van zogenaamde welvaartsziekten. In dit boek wordt deze discordantie nader onderzocht en worden voorstellen gedaan om deze te vermindereren, zo niet op te heffen, door bijdragen te ontwikkelen voor programma's voor bewegingsopvoeding in de lichamelijke opvoeding en de sport. Bewegingsprogramma's voor lichamelijke opvoeding en de sport moeten rekening houden met de erfelijke aanleg voor de motorische kenmerken van de mens. Inzicht in deze erfelijke aanleg wordt verkregen door onderzoek naar de motorische kenmerken van onze voorouders en andere verwanten van de mens. ... Zie: Samenvatting

Resultaten van onderzoek naar de verschillende voortplantingsstrategieën van Varroa jacobsoni en Varroa destructor in respectievelijk de Oosterse honigbij (Apis cerana) en de Westerse honingbij (Apis mellifera). Het hygiënisch gedrag van de Oosterse honingbij (leegruimen van aangetaste werksterbroedcellen) verklaart het grotendeels gescheiden voorkomen van de twee verschillende mijtensoorten in de verschillende bijensoorten (natuurlijke selectie). Dit biedt aanknopingspunten voor de zoektocht naar een meer varroatolerante Westerse honingbij

Charles Darwin werd 200 jaar geleden geboren en dit is een goede aanleiding om bij de evolutie van het zoogdierhart stil te staan. Alles wat leeft en bloeit op aarde is ontstaan en wordt toegeschreven aan het proces dat evolutie heet. De mens, een product van die evolutie, heeft alle kenmerken van een zoogdier. Wat is de samenhang tussen vorm en functie van het zoogdierhart in relatie tot de evolutie? Het blijkt dat alle morfologische en functionele eigenschappen van het hart van alle zoogdierrassen nagenoeg identiek zijn. De consequentie hiervan is dat kennelijk het zoogdierhart niet of nauwelijks betrokken is geweest bij de differentiatie van zoogdieren, van muis tot walvis en dus de mens incluis. Dat betekent dat het hart, al bij het ontstaan van het allereerste zoogdier dezelfde bouw en functie moet hebben gehad, als nu bij alle bestaande zoogdiersoorten worden aangetroffen. Dit leidt tot de o.i. onontkoombare conclusie dat het ‘oerzoogdier’, dus voordat de enorme differentiatie van zoogdieren door aanpassing aan klimaat of bodemgesteldheid heeft plaats gevonden, al een hart moet hebben gehad dat in alle opzichten uitstekend voldeed en tijdens die aanpassing niet of nauwelijks gewijzigd hoefde te worden.

Biologische Raad KNAW

"In den beginne schiep God de hemel en de aarde." Je kan daarin geloven of niet. Te bewijzen is bet niet. Daarmee is meteen bet verschil aangegeven tussen wetenschappers die met behulp van experimenten en daaruitvolgend bewijsmateriaal proberen ontstaan en ontwikkeling van aarde en leven te reconstrueren, en creationisten die uitgaan van bet dogma van de bijbel en van daaruit alles invullen. Overigens betogen ook creationisten volgens wetenschappelijke methoden te werk te gaan, maar het eerder genoemde dogma staat bij hen niet ter discussie. Daar is het dan ook een dogma voor.

Biologische Raad KNAW

Bespreking van aspekten in verband met het behoud van zeldzame huisdierrassen in Nederland. Aandacht voor de redenen en organisatie van konservatie, de rassen in Nederland, problemen en resultaten in verband met het behoud van rassen en het onderzoek met betrekking tot zeldzame rassen

Bespreking van aspekten in verband met het behoud van zeldzame huisdierrassen in Nederland. Aandacht voor de redenen en organisatie van konservatie, de rassen in Nederland, problemen en resultaten in verband met het behoud van rassen en het onderzoek met betrekking tot zeldzame rassen