Search

Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra İtalya, artan nüfusu karşısında önemli bir problem ile karşı karşıya gelmiş, bu durumu fırsata çevirmeye çalışan ve 1922 yılında İtalya ‘da iktidara gelen Mussolini, ülkesinin dış politikasında ciddi değişimlere giderken, daha önce vazgeçilen Türkiye emellerini de tekrar gündeme gelmiştir. 1929 Dünya Ekonomik Krizi’nin İtalya üzerinde yarattığı olumsuzluk mali durum Mussolini’nin yeni arayışlara yönelmesini tetiklemiş ve bu yönde 19 Mart 1934’teki açıklamasında İtalya ‘nın istikbalinin Avrupa’dan daha ziyade, daha çok Afrika ve Asya ‘da olduğunu ifade etmesi; İtalya’nın Orta ve Yakın Doğu’da yayılma emellerini ortaya çıkarmış ve bu durum Türkiye’yi rahatsız etmiştir. Bu doğrultuda, uluslararası siyasette saygınlığını arttıran Türk Hükûmeti, İtalyan yönetiminin emellerini takip etmek suretiyle gerçekleşmesi muhtemel değişimlere karşı siyaset geliştirme gayretiyle hareket etmiştir. dönemin Dışişleri Bakanlığı Genel Sekreter Vekili Mehmet Emin Ali Türkgeldi, farklı Avrupa merkezlerindeki Türkiye büyükelçiliklerinden sağlanan verileri de merkeze alarak Avrupa’daki politik değişimleri ele alan altmış dört sayfalık bir rapor hazırlamıştır. İtalya’nın Akdeniz siyaseti özelinde de önemli tespit ve değerlendirmeleri Türkiye’nin bu savaş öncesinde bölgeye ilişkin politikaları bağlamında fevkalade yol gösterici olmuştur. Araştırmanın yöntemi, veri toplama tekniği olarak doküman analizine dayanmaktadır. Araştırma konusu ile ilgili olarak başta akademisyenler, gazeteciler ve araştırmacılar tarafından derlenmiş, hazırlanmış ve yayınlanmış kitaplar, makaleler, raporlar, haberler, yorumlar gibi verilerden yararlanılmıştır. Döneme ilişkin belgelerin çalışmaya ışık tutması amacıyla Cumhurbaşkanlığı Devlet Arşivinden yararlanılmıştır.

İslam’ın doğuşundan günümüze kadar müfessirler, Kur’ân’ın daha iyi anlaşılması için çaba sarf etmişlerdir. Bu gayretin nedeni İslâm’ın temel kaynağının Kur’ân olmasıdır. Bu faaliyetlerden biri de ‘ulûmü’l-Kur’ân konularıdır. ‘Ulûmü’l-Kur’ân, Kur’ân’ın anlaşılması çerçevesinde oluşan ilim dalları olarak kabul edilmektedir. Farklı fırkalara mensup olan her müfessir ‘ulûmü’l-Kur’ân’ı, kendi itikat, rivayet ve düşüncelerine göre yorumlama yöntemini benimsemiş ve bir sonuca varmaya çalışmıştır. Bu müfessirlerden biri de Şi’a ekolünde oldukça önemli bir payeye sahip olan Muhammed Hüseyin Tabâtabâî’dir. Şi‘a/İmâmiyye koluna mensup olan Tabâtabâî, çağdaş müfessirlerdendir. Dönemin İran bilimsel ve kültürel birikimiyle yetişmesi, filozof olarak kabul edilmesi ve tefsir metodundaki farklı yaklaşımları, kendisini ön plana çıkarmaktadır. Bundan dolayı ‘ulûmü’l-Kur’ân konularına nasıl yaklaştığını gün yüzüne çıkarmak önem arz etmektedir. Makalenin temel amacı; Tabâtabâî’nin tespit edilen bazı ‘ulûmü’l-Kur’ân konularını nasıl değerlendirdiğini açığa çıkarmak, mensup olduğu mezheple mutabık veya muhalif yaklaşım tarzını Kur’ân ilimlerine yansıtıp yansıtmadığını tespit etmektir.

18. Yüzyılda kontrabas, orkestradaki ritmik ve armonik yapıyı oluşturmakta temel olarak kullanılmıştır. Kontrabasın kalın sesi armoninin temel notalarını oluştururken ritmik unsurları da ifade etmekte başarılı olmuştur. Kontrabas boyutunun diğer enstrümanlara göre daha büyük olması enstrümandaki icra tekniklerini kısıtlamıştır. Enstrümanın icrasındaki zorluklar tarihte kontrabas adına kötü etkilere yol açmış olup enstrümanın popülerliği azalmıştır. Kontrabasın popülerliğini geri kazanması için icra tekniklerinin gelişmesi ve ondan beklenilen performansı sergilemesi gerekmektedir. Enstrümanın yapısının gelişimi ve tel teknolojilerindeki ilerlemeler icradaki gelişmelere önemli ölçüde etkilemiştir. Akort sistemindeki değişikler sonucunda kontrabas için en uygun akort sisteminin oluşması icra yönünde rahatlamaya yol açmıştır. Müzik okullarında kontrabas sınıflarının açılması ve enstrümanın eğitimi için metotların ortaya çıkması sonucunda usta kontrbasçılar yetiştirilmiştir. Enstrüman icrasında ustalaşan kontrbasçılar bestecilere ilham kaynağı olup enstrüman için daha fazla solo eser yazılmasını sağlamıştır. Bu çalışmada kontrabas icrasındaki zorlukların nedenleri araştırılıp bu zorlukların aşılmasındaki etkenler incelenmiştir. Bu kapsamda kontrabasın icrasındaki etkenlerin belirlenmesi için kaynak tarama yöntemi kullanılmıştır. Uluslararası yayınlar taranmış ve internet kaynaklarından yararlanılmıştır.

People who live in Turkey have experienced terrorist attacks for more than thirty years. In the past, the goals of the terrorist organizations were to frighten innocent civilians, but modern attacks are much more malevolent, and they have turned into indiscriminate massacres. In recent years, terrorist organizations have attacked big cities and the general population feels that terrorism is no longer a regional problem and anyone could be in danger. People who live in Ankara tried to cope with the truth `anyone can be a victim of successive terrorist attacks in 2016’. People`s reactions were very different from each other. Some of them stopped using the subway and some realized the importance of their lives. Naturally, attacks affect social, economic, psychological, and religious life in Turkey. The objective of this study is to determine defense mechanisms against fear of death after terrorist attacks. Therefore, this study used a phenomenological approach as a method of qualitative research. This way, the researchers tried to understand Muslim Turkish population tendencies considering its authenticity. This study applied open-ended questions in a semi-structured interview form on a sample of N = 26 selected by purposive sampling that lived in Ankara during June 2016. The ages of the participants in the sample’s ranged from 18 to 50 and the mean age was 37.5. The group consisted of 15 female and 11 male participants. In this study, the researchers determined four different defense mechanisms that are in the Muslim Turkish population. These defense mechanisms were religious-active, religious-passive, non-religious-passive, and non-religious active (Figure 1). As a result, the researchers realized that neither classical Islamic philosophers’ destiny/qadar approaches nor modern psychologists’ fatalism approach could describe the Muslim Turkish population’s defense mechanism against mortality salience. Therefore, this authentic sample needed authentic measures and concepts.

Während die neoliberale Stadtentwicklungspolitik den Ausverkauf von Stadtteilen wie Kreuzberg und Neukölln in Berlin vorantreibt und sowohl das städtische Bild, die Nachbarschaften in den betroffenen Stadtteilen als auch die sozialen Beziehungen innerhalb der Kieze sich neu zusammensetzen, hat sich auf der politischen Ebene von unten unter dem gemeinsamen politischen Nenner der sozialen Stadt ebenso viel bewegt. Es sind schon lange nicht mehr nur klassische Nachbarschaftsvereine in Stadtteilquartierbüros, alteingesessene Initiativen oder klassische linke politische Gruppen, die sich an den Protesten um eine soziale Stadt beteiligen oder Wohnungen gegen Zwangsräumungen verteidigen.

Copyright of GENDER: Zeitschrift für Geschlecht, Kultur und Gesellschaft is the property of Verlag Barbara Budrich GmbH and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

„Hybridity“, as a special form of multicultural discourse, came into dominant use during the late 1990s in German mass media. In particular, the film industry has strongly profited from the creative efforts of young migrant filmmakers who are increasingly influencing productions, as seen in the inclusion of multicultural and multiethnic presences and themes. Experts suggest that the rising popularity of these new forms of (self)representation challenge the traditional concept of national identity by generating hybrid subjectivities. The following article investigates this notion through the utilization of hegemony-based theoretical approaches coined by cultural studies and critical theory. In contrast to common perceptions, the author argues that multicultural policies of diversity, with their ambivalences and contradictions, have, in their current formation, effectively established a new hegemonic order by offering special social groups of migrants' possibilities to participate in cultural reproduction and cultural hegemony while capturing them at the same time (what does capturing them at the same time mean?). Thus, by updating the culture industry and adapting it to transformed social, cultural and economic relations in post-Fordist societies, a group of elite migrants, called hybrid subjects, is becoming visible through the building of new distinct relations. Concurrently, however, this process is leading to the increasing social exclusion of other migrant groups through re-ethnicization. [ABSTRACT FROM AUTHOR]