Search

Giriş: Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalileri (CAKUT) prenatal dönemde saptanan tüm anomalillerin yaklaşık %20-30'nu oluşturur. Bu patolojiler tek veya çift taraflı olabilir, her bir hastada farklı anomaliler eşlik edebilir (1,2).Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalileri, çocuklarda son dönem böbrek hastalığı nedenlerinin %30-50' sini oluşturur (2). Hastalığın prevalansı her 1000 doğumda 0,3-1,6 oranındadır (1). Böbrek ve üriner sistemin konjenitalanomalileriüriner sistem enfeksiyonları, hipertansiyon ve böbrek yetmezliğine yol açabilir.Amaç: Biz bu çalışmada Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Nefroloji Polikliniğinde CAKUT grubuna dahil olan unilateral böbrek hipodispilazili veya unilateral skarı olan hastalarda ABPM ile kan basıncı yüksekliği ile böbrek volümü arasındaki ilişkiyi bulmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Nefroloji Polikliniğinde izlenen 6-18 yaş aralığında 57 (32 kız, 25 erkek) tek taraflı küçük böbrekli hasta ile 30 gönüllü, sağlıklı çocuk (15 kız, 15 erkek) kontrol grubu olarak alındı. Hasta ve kontrol grubunun poliklinik ortamında kan basınçları ölçüldü ve 24 saatlik ayaktan kan basıncı monitorizasyonu (ABPM) yapıldı, serum Sistatin C ve kreatinin düzeyleri ölçülerek böbrek fonksiyonları belirlendi. Plazma renin ve anjiotensin 2 düzeyleri ölçüldü. Üriner sistem ultrasonografisi ve üst batın magnetik rezonans görüntüleme ile böbrek volümleri hesaplandı ve boya indekslendi. Ayrıca DMSA'da küçük böbrek aktivitesi hesaplandı.Bulgular: Bizim çalışmamızda polikilik kan basıncı ölçümlerinde hasta ve kontrol grubu arasında bir fark bulunmadı. ABPM ile kan basıncı ölçümlerinin karşılaştırılmasında ise iki grup arasında ''Düşüş''(Dipping) dışında anlamlı fark olmadığı görüldü. Çalışmamızda 57 hastanın 5'inde ambulatuar hipertansiyon saptandı, 2 hasta antihipertansif ilaç kullanmaktaydı. Toplam 7 hasta (%12,2) hipertansif olarak kabul edildi. Hipertansifgrupta renin anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0,040). Ayrıca tüm hastalar ele alındığında hipertansiyon ile GFR arasında negatif bir korelasyon vardıHipertansiyonu olan hastaların DMSA da küçük böbrek fonk(%) düşüktü (p=0,015).Aynı zamanda kan basıncı ile DMSA'da küçük böbrek aktivitesi arasında da negatif korelasyon saptadık.Manyetik rezonans incelemesinde (cm3) hipertansif hastaların büyük böbrek volümü (BBV) hipertansif olmayanlara göre artmıştı (p=0,026).Hasta grubunda hemen hemen tüm kan basıncı parametreleri ile USG BBV ve BBVi, MR BBV ve BBVi arasında pozitif korelasyonlar saptandıSonuç: Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalili soliter böbrekli hastalarda hipertansiyon, kronik böbrek hastalığının gelişimi için önemli bir risk faktörüdür. Tek taraflı küçük böbreklerde hipertansiyon oranını normal populasyone göre yüksek bulundu.Bu bulgular bize tek taraflı küçük böbrekli hastalarda küçük böbreğin fonksiyonu ve GFR'un azalmasının kan basıncı üzerinde etkili olduğunu düşündürdü. İlginç olarak hipertrofiye uğramış böbreğin volümü ile de kan basıncı arasında pozitif korelasyon mevcuttu. Bu bize muhtemelen intrauterin dönemde kompensatuar hipertrofinin gelişmesinin postnatal dönemdeki kan basıncının yükselmesi üzerine etkilerinin olduğunu göstermektedir. Bu sonuç kompensatuar hipertrofinin gelişmesine yol açan hiperfiltrasyonun sağlam böbreğe zarar verebileceğini düşündürdü.Anahtar kelimeler:Çocukluk çağı hipertansiyonu, 24 saatlik ayaktan kan basıncı monitorizasyonu, böbrek volume, küçük böbrek, kompensatuar hipertrofi INTRODUCTION: Congenital kidney and urinary system anomalies (CAKUT) account for approximately 20-30% of the anomalies detected in the prenatal period. The prevalence of the disease is 0.3-1.6 per 1000 births. Anomalies of the congenital kidney and urinary tract can lead to urinary tract infections, hypertension and renal failure, accounting for 30-50% of end-stage renal failure in children.OBJECTIVE In this study, we aimed to investigate the relationship between blood pressure and volume in patients with renal hypodisplasia and unilateral renal scarring.MATERIALS AND METHODS: This study included 57 (32 female, 25 male) children with unilateral small kidney and age, gender and BMI similiar 30 healthy children (15 girls, 15 boys). All subjects were evaluated by casual and ambulatory BP measurements. Ambulatory BP findings were classified according to the updated American Heart Association recommendations in children. Plasma renin activity (PRA) and angiotensin 2 was measured in all patients and controls. Serum cystatin C, creatinine levels were measured and renal functions were determined. Renal US and MR examinations were performed in the patient and control group. Total renal volume was calculated and adjusted to height (defined as renal volume index). Small renal activity was also calculated in DMSA. RESULTS: In our study, no difference was found between the patient and the control group in the polyclinic blood pressure measurements. In comparison of ABPM and blood pressure measurements, there was no significant difference between the two groups (except Dipping). In our study, ambulatory hypertension was detected in 5 of 57 patients and 2 patients were using antihypertensive medication. A total of 7 patients (12.2%) were considered hypertensive. Renin was significantly higher in hypertensive group (p = 0.040). There was also a negative correlation between hypertension and GFR in all patientsPatients with hypertension had lower renal function in DMSA (p = 0.015). We also found a negative correlation between blood pressure and small renal activity in DMSA. Magnetic resonance imaging (cm3) showed that patients with hypertension had higher renal volume (BKV) than non-hypertensive patients (p = 0.026). There were positive correlations between USG BKV and BKVi, MR BKV and BKVi with almost all blood pressure parameters in the patient group.CONCLUSION: Hypertension is an important risk factor for the development of chronic kidney disease in patients with congenital renal and urinary tract anomalies. The rate of hypertension in unilateral small kidneys was higher than the normal population. These findings suggest that the function of small kidney and decreased GFR in patients with unilateral small kidneys are effective on blood pressure. Interestingly, there was a positive correlation between the volume of hypertrophed kidney and blood pressure. This suggests that the development of compensatory hypertrophy in the intrauterine period probably has an effect on the elevation of blood pressure in the postnatal period. This result suggested that hyperfiltration, which led to the development of compensatory hypertrophy, could damage the healthy kidney.Key Words: Childhood hypertension, ABPM, kidney volume, small kidney, compensatory hypertrophy 74

GİRİŞ: Elektrokardiyografi acil serviste hızlı bir tanı aracıdır. Ölümcül ritim bozukluğu, akut miyokard enfaktüsü gibi hemen müdale edilmesi gereken hastaların tanınmasında pratik bir tanı aracıdır. Hipertansif hastaların mortalite ve morbidite değerlendirmesinde de EKG' nin yeri önemlidir. Hipertansiyonun erken sonuçlarından olan sol ventrikül hipertrofisinin (SVH) tespiti ve var ise tedavi ile hipertrofinin ilerlemesinin ve/veya azaltılmasının sağlanmasının mortalite ve morbiditeye olumlu katkısı vardır. Pratik ve ucuz oluşu, uygulama kolaylığı ve yaygınlığı nedeniyle elektrokardiyografi hipertansif hastalarda sol ventrikül hipertrofisinin tanınmasındaki ilk tanı testidir. Ekokardiyografi (EKO) de yatakbaşı uygulanabilir olması, çekim süresinin kısa olması, girişimsel olmaması ve kolay ulaşılabilir olması nedeniyle SVH tanısı için günümüzde yaygın kullanılan standart tanı yöntemidir. Bizim bu çalışmada amacımız SVH tanısında kullanılan EKG kriterlerinin EKO' daki SVH bulguları ile korele olup olmadığının araştırılmasıdır.MATERYAL VE METOT: Araştırmamız prospektif tanı değerliliği çalışmasıdır. Marmara Üniversitesi Pendik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Servisinde Ocak 2016-Ocak 2017 tarihleri arasında yapılmıştır. Çalışmamız dahil etme kriterlerini karşılayan başvuru esnasında kan basıncı 135/85 mmHg ve üzeri olan 18-65 yaş ve arası 165 hasta ile tamamlanmıştır. Her hastaya dinlenme anında elektrokardiografi çekildi ve ekokardiyografi yapılmıştır. Çekilen elektrokardiyografilerde Sokolow-Lyon indeksi, Cornel voltaj indeksi ve romhilt Estes puan skoru bakılmış ve sol ventrikül hipertrofisinde altın standart kabul edilen ekokardiyografi sonuçlarına göre kriterlerin tanı değerliliği araştırılmıştır.SONUÇ: Çalışmamızın sonucunda Romhilt Estes puan skorunun duyarlılığı, sokolow-Lyon indeksi ve Cornell voltaj indeksine göre daha yüksek bulunmuştur. Ancak bu üç kriterin de tanı koyma değerliliği ekokardiyografik sol ventrikül hipertrofi tanı koyma değerliliği ile korele değildir.TARTIŞMA: EKG-SVH tanı kriterlerini karşılaştırdığımızda kriterlerin EKO-SVH bulguları baz alındığında özgüllüğünün yüksek duyarlılığının düşük olduğu saptanmıştır. Bu sonuç daha önceki çalışmalarla uyumludur. Bu da EKG paramerterlerini daha çok dışlama amacı ile kullanılabileceğini göstermektedir. INTRODUCTION: Electrocardiography is a rapid diagnostic tool for emergency care. Fatal dysrhythmia is a practical diagnostic tool for the identification of patients who need immediate attention, such as acute myocardial infarction. The place of ECG is also important in assessing the mortality and morbidity of hypertensive patients. The detection of left ventricular hypertrophy (LVH) from early results of hypertension and, if present, the promotion and / or reduction of hypertrophine progression through treatment has a positive contribution to mortality and morbidity. Because of its practicality and cheapness, ease of implementation and prevalence, electrocardiography is the first diagnostic test for recognition of left ventricular hypertrophy in hypertensive patients. Echocardiography (ECO) is the standard diagnostic method widely used today for the diagnosis of LVH because of the applicability of the bedside, short duration of the procedure, non-invasiveness and easy accessibility. Our aim in this study is to investigate whether the ECG criteria used for LVH correlate with the LVH findings in EKO.MATERIALS AND METHODS: Our study is a prospective diagnostic value study. Marmara University Pendik Training and Research Hospital Emergency Service was performed between January 2016 and January 2017. Our study was completed with 165 patients between the ages of 18-65 with a blood pressure of 135/85 mmHg and above at the time of admission, which met the inclusion criteria. At the time of rest, electrocardiography was taken and echocardiography was performed. Sokolow-Lyon index, Cornel voltage index and RomHilt Estes score score were examined on the electrocardiographs and the diagnostic value of the criteria was investigated according to the echocardiography results which are accepted as the gold standart in left ventricular hypertrophy.CONCLUSION: As a result of our study, the sensitivity of the Romhilt Estes score score was higher than the Sokolow-Lyon index and Cornell voltage index. However, the diagnostic value of these three criteria does not correlate with the diagnostic value of echocardiographic left ventricular hypertrophy.DISCUSSION: When we compared the ECG-LVH diagnostic criteria, it was determined that the sensitivity of the specificity was low when the ECG-LVH findings were taken as basis. This result is consistent with previous work. This shows that ECG paramaters can be used with a greater degree of exclusion. 87

Giriş: Hipertansiyon; koroner arter hastalığı, inme, kalp yetmezliği (KY), renal yetmezlik ve periferik arter hastalığına direk olarak sebep olan major bir kardiyovasküler (KV) risk faktörüdür. Sol ventrikül hipertrofisi (LVH), hipertansiyonun kardiyak organ hasarı göstergesidir ve LVH azalması KV olayların azalması ile ilişkilidir. Günümüzde kardiyoloji alanında kullanılan en değerli noninvaziv teknikler elektrokardiyografi ve ekokardiyografidir. Elektrokardiyografi çeşitli kalp hastalıklarının tanı ve tedavisinin takibinde yaygın biçimde kullanılan bir yöntemdir. Ekokardiyografi konjenital ve edinsel kalp hastalıklarının tanısında ve izleminde kullanılan, kardiyak yapı ve işlevlerin değerlendirildiği bir tanı yöntemidir. Bu çalışmanın amacı, hipertansif hastalarda sol ventrikül hipertrofisini değerlendirilmesinde elektrokardiyografi (EKG) ile ekokardiyografi (EKO) karşılaştırılması ve sol ventrikül hipertrofisine etki eden değişkenleri bulmaktır.Yöntem: Çalışmaya, Düzce ilinin kuzey-doğusundaki Yığılca ilçesinde yaşayan, her aile hekimini temsilen cinsiyet, yaş, kentsel-kırsal dağılım açısından randomize olarak seçilmiş 400'er kişi (> 17 yaş) davet edildi. Çalışma grubunu 855 hipertansif hasta oluşturdu. Antihipertansif tedavi alan, sistolik kan basıncı (SKB) >140 mmHg ve/veya diyastolik kan basıncı (DKB) >90 mmHg olan katılımcılar hipertansif kabul edildi. Değerlendirmeler Mayıs-Haziran 2010 tarihlerinde ilçe toplum sağlık merkezinde yapıldı. Hastaların özgeçmişleri sorgulanarak, klinik, laboratuvar, EKG, EKO değerlendirmeleri yapılarak veriler elde edildi.Bulgular: EKO ile hipertansif hastaların 551 (%78.5) 'inde sol ventrikül hipertrofisi (LVH) tespit edildi. EKG ile tesbit edilen LVH' a göre belirgin olarak daha fazlaydı. EKG'nin LVH kriterleri arasında en yüksek modifiye Sokolow - Lyon indeksi ile 148 (%21.1) LVH tesbit edildi. En düşük ise RAVL boyu ile 30 (%4.3) LVH tesbit edildi. EKO'ya göre LVH olan ve olmayan hastalara bakıldığında vücut kitle indeksi (VKI) ve sol ventrikül diyastol sonu çap (LVEDD) arasında anlamlı fark vardı. Ekokardiyografik LVH için yaş, VKI, aktif sigara içiciliği, hiperlipidemi, diyastolik disfonksiyon (DD) bağımlı değişken iken yaş ve VKI bağımsız değişken olarak bulundu. Sonuç: Hipertansif hastalarda EKO ile EKG' ye göre daha fazla LVH tesbit edildi. Bu nedenle LVH, EKO ile değerlendirilmelidir. EKO' daki LVH' a etki eden bağımsız risk faktörleri ise yaş ve VKI' dir. İntroduction: Hypertension is the major cardiovascular risk factor directly causing coronary artery disease, stroke, renal failure, and peripheral arterial disease. Left ventricular hipertrophy (LVH) as a sign of end organ damage is directly proportional with cardiovascular events. Today, electrocardiography (ECG) and echocardiography (ECHO) are the most useful noninvasive technics in cardiology practice. They are both used as diagnostic tools and for following up the treatment response in various cardiovascular diseases. The aim of this study is comparing the ECG and ECHO in assessing the LVH in hypertensive individuals and establishing the variables affecting LVH.Methods: Representetive 400 people (>17 years-old), living in the Yığılca town of Düzce city, each for a family practitioner randomised as age, gender, urban-rural distrubution are invited to the study. İndividuals using any antihypertensive drug or having a systolic blood pressure greater than 140 mmHg and/or diastolic blood pressure greater than 90 mmHg are assumed to have hypertension. 855 hypertensive patients are included in the study. Assessments are done in the community health center between may and june in 2010. Medical background check was performed for each patient and clinical, labaratory, ECG, ECHO assesments are gathered to pool data. Findings: ECHO shows that 551 (78.5%) patients have LVH which is obviously greater in number that ECG has detected. The number of patients having LVH detected by the modified Sokolow - Lyon index is 148 (21.1%) and is greater than that of all other ECG criteria for LVH has shown. The LVH detected by RAVL is 30 (4.3%) which is the least in number among other methods. According to echocardiographic findings there is a significant difference between body mass index (BMI) and left ventricular end diastolic diameter comparing the patients having LVH or not. Age, BMI, smoking, hyperlipidemia, diastolic dysfunction are found to be outcome variables but age and BMI are found to be indipendent variables in patients having LVH detected by ECHO.Results: The number of patient having LVH detected by ECHO is higher than ECG did. Thus, LVH should be assessed by ECHO. Age and BMI are the two indipendent variables in patients having LVH detected by ECHO. 60

Objectives: We investigated the effect of nasal continuous positive airway pressure (CPAP) on blood pressure (BP) and left ventricular structure in male patients with severe obstructive sleep apnea (OSA). Study design: Thirty-three male patients with severe OSA underwent CPAP treatment for six months. Compliance was defined as the use of CPAP for at least 3.5 hours per night during treatment; thus, 25 patients (mean age 47.9±8.2 years) were compliant with a mean of 5.3±1.9 hours, and eight patients (mean age 48.6±8.4 years) were noncompliant with a mean of 1.0±0.8 hours. Before and after CPAP, echocardiographic assessments were made to determine left ventricular structure (interventricular septum thickness, left ventricular posterior wall thickness, left ventricular mass, and left ventricular mass index) and function (E/A ratio, isovolumic relaxation time, mitral deceleration time, and velocity of mitral flow propagation), and systolic and diastolic blood pressures were measured. In the compliant group, 20 patients had hypertension, 22 patients had diastolic dysfunction, and 16 patients had left ventricular hypertrophy (LVH). All noncompliant patients were hypertensive, four had diastolic dysfunction, and four had LVH. Results: Systolic and diastolic BPs significantly decreased after CPAP treatment, the decreases being more pronounced in the compliant group (p

Amaç: Leptin, yağ dokusunda sentez edilen ve başta sempatik sinir sistemi aktivasyonu olmak üzere birçok sisteme etkisi olan bir hormondur. Hipertansif hastalarda leptin düzeylerinin yüksek olduğu bilinmektedir. Amacımız, hipertansif hastalarda sol ventrikül hipertrofisi (SVH) gelişmesinde leptin düzeylerinin etkisi olup olmadığını belirlemektir. Materyal ve Metot: Çalışmaya hipertansif 40 hasta alındı. Hastalar, ekokardiyografik olarak belirlenen sol ventrikül kitle ve kitle indeksine göre iki gruba ayrıldı. Birinci grup, SVH olan 27 hasta (18?i kadın, 9?u erkek ve yaş ortalaması 59,1±7,2 yıl) ve 2. grup ise SVH olmayan 13 hastadan (5?i kadın, 8?i erkek ve yaş ortalaması 62,4±4,9 yıl) oluşturuldu. Hastalardan, ayrıntılı ekokardiyografi incelemesinden sonra, aç durumda kan alındı. Serumları çalışma zamanına kadar -80 0C derin dondurucuda saklandı. Plazma leptin düzeyleri, ?ELİSA? yöntemi kullanılarak belirlendi. İki grubun klinik, ekokardiyografik parametreleri ve plazma leptin düzeyleri karşılaştırıldı. Bulgular: İki grup arasında kullanılan ilaçlar, hipertansiyon süresi, vücut kitle indeksi bakımından anlamlı fark tespit edilmedi. Birinci grubun plazma leptin düzey ortalaması 33,3 ± 15,3 ngr/ml iken, 2. grupta bu değer, 28,3 ± 17,6 ngr/ml şeklindeydi. İki değer karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmedi (p>0,05). Sonuç: Sonuç olarak, SVH mevcut olan hipertansif hastalarda leptin düzeyi SVH olmayan hipertansif hastalardan farklı değildir. Bu sonuç, leptinin hipertansif hastalarda SVH gelişmesinde belirgin rolünün olmadığını düşündürmektedir., Aims: Leptin, which is a hormone secreted by adipose tissue, has many effects on the sympathetic nervous system and other systems. It is well-known that hypertension is associated with high leptin levels. The aim of this study was to determine whether there is any effect of leptin on the development of left ventricular hypertrophy(LVH) in hypertensive patients. Material and methods: Forty hypertensive patients were enrolled to the study. The study population was divided into two groups according to LVH determined by echocardiography. Group 1 was consisted of 27 hypertensive patients with LVH(m/f: 9/18, the mean age:59.1±7.2yrs) while group 2 was composed of 13 hypertensive patients without LVH (m/f: 5/8,the mean age:62.4±4.9yrs). The blood samples was taken at fasting state and serums were kept at -80 0C until examined. Plasma leptin levels were determined by ELISA. The clinical and echocardiographic parameters and the mean plasma leptin levels were compared to each other. Results: We did not find any statistical significance between groups in terms of the treatment, the duration of hypertension and body mass index. The mean plasma leptin levels was 33.3±15.3 ng/ml in the group 1 whereas this was 28.3±17.6 ngr/ml in the group 2. There was not any statistical difference between them (p>0.05). Conclusion: The plasma leptin levels in hypertensive patients with LVH was not different from that in hypertensive patients without LVH. It may be concluded that there is not any effect of leptin on the development of LVH in hypertension.

83

7. ÖZET Sol ventrikül hipertrofisinin geriletilmesi değişik antihipertansif ilaçlarla, kısa süreli ( 6 ay ) tedavilerle mümkün olmaktadır. Çalışmalarda ACE inhibitörleri en etkili bulunmuştur, ancak hipertansif bireylerin sadece % 40-50' sinde tek ilaçla yeterli bir kan basıncı kontrolü sağlanabilmektedir. Bu tür hastalarda uygun bir kombinasyon daha akılcı bir yaklaşımdır. Çalışmanın amacı hafif ve orta şiddetteki esansiyel hipertansiyonlu hastalarda iki farklı kombinasyon, Enalapril + Klortalidon ile Atenolol + Klortalidon'un sol ventrikül kitlesi ve diyastolik doluş parametreleri üzerine olan etkilerini karşılaştırmaktır. Çalışmaya Enalapril + Klortalidon grubunda 10 hasta ( ortalama yaşı 53,5 + 8, 7 kadın ve 3 erkek ), Atenolol + Klortalidon grubunda 1 1 hasta ( ortalama yaşı 53,9 ± 7, 9 kadın ve 2 erkek ) olmak üzere toplam 21 hasta alınmıştır. Ortalama 5 aylık tedavi süresince Enalapril 20 mg, Atenolol 100 mg, Klortalidon 25 mg dozlarında verilmiştir. Tedavi öncesi ve sonrasında sol ventrikül kitle indeksi Devereux formülü kullanılarak hesaplanmıştır, diyastolik doluş parametreleri pulsed doppler ekokardiyografi ile değerlendirilmiştir. Çalışma sonunda poliklinikte alınan kan basıncı sonuçlan ile ev ölçümleri arasında uyumsuzluk olan hastalarda kontrol kan basınçları 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümü ile bakılmıştır. Tedavi sonunda Enalapril + Klortalidon ve Atenolol + Klortalidon etkin kan basıncı kontrolü sağlayarak sol ventrikül kitle indeksinde anlamlı derecede azalma sağlamıştır. İlaç kombinasyonlarının sol ventrikül doluş parametreleri üzerine olan olumlu etkileri istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Her iki grup arasında SVH'ni geriletme ve diyastolik doluş üzerine olan etkiler yönünden anlamlı fark saptanmamıştır. Sonuç olarak her iki kombinasyonun benzer oranda SVH'ni azalttıkları, sol ventrikül doluş parametreleri üzerine de olumlu etki gösterdikleri kamsına varılmıştır. 29 38

53 ÖZET Bu çalışma esansiyel hipertansiyonlu hastalarda verapamil ve trandolaprilin tek başına ve sabit doz kombine şekilde ambulatuvar kan basıncı değerleri, sol ventrikül kütlesi ve diyastolik fonksiyonlar üzerine etkilerini incelemek ve karşılaştırmak amacı ile yapıldı.. Çalışmamızda değerlendirilen 65 (33 kadın 32 erkek) hastanın yaşları 30-68 (ortalama 50.3 ±8.1) arasında değişmekteydi. M-mode ve pulsed doppler ekokardiyografi ile sol ventrikül kütlesi, sistolik ve diyastolik fonksiyonu belirleyen parametrelerin ölçümleri yapıldı. AKBM ile 24 saatlik kan basıncı değerleri belirlendi. Klinik kan basıncı ölçümleri, AKBM ve ekokardiyografi işlemleri sonrası hastalar 3 tedavi seçeneğinden birine randomize edildi :' Verapamil 240 mg, Trandolapril 2 mg, Verapamil SR 180 mg + Trandolapril 2 mg kombinasyonu. Tedavinin 8. haftasında klinik ve ambulatuar kan basıncı ölçümleri, 12. haftasında ekokardiyografileri tekrarlandı.. Trandolapril, verapamil ve kombine tedavi ile klinik sistolik/diastolik kan -1 ! basınçlarında 17.4/10.5, 15.0/9.3, 19.0/14.3 mmHg; 24 saatlik ortalama sistolik/diastolik kan basınçlarında 14.4/11.5, 13.3/9.5, 17.4/12.1 mmHg; SVKİ'nde 10.3g/m2 (%8.7)^ 12.4g/m2 (%9.9), 15g/m2 (%11.8) azalma tespit edildi. Her üç tedavi de hafif orta derece hipertansiyon tedavisinde etkili bulundu. Sol ventrikül kütlesinde gerileme ve sol ventrikül diyastolik fonksiyon belirleyici parametrelerde düzelme kaydedildi. Klinik ve ambulatuvar kan basıncı değerlerinde ve ekokardiyografık parametrelerde tedavi grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamakla birlikte rakamsal olarak kombine tedavi ile 24 saatlik kan basıncı ortalamalarında ve sol ventrikül kütlesinde daha fazla düşüş sağlanmış olması dikkat çekici bulundu. Kombine tedavinin ve monoterapinin sol ventrikül hipertrofisi üzerine maksimum yararlarını karşılaştırmak bakımından uzun süreli takip sonuçlarının faydalı olacağı, sabit doz kombine preparatların hafif orta derece hipertansiyon tedavisinde kullanımı konusundaki görüşlerin netleşmesi için yapılacak büyük çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünüldü. 65

ÖZET Bu çalışmada Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne müracaat eden, hipertansiyonlu ve sol ventrikül hipertrofili 95 hasta içerisinden, tipik efor anginası tarif eden 37 hastada Tc-99m-tetrofosmin miyokard perfüzyon sintigrafisi kullanarak mikrovasküler angina pektorisi araştırdık. Hastalara hipertansiyon tanısı, bir yıldan daha fazla hipertansiyon hikayesi olan hastalar arasında en az iki ölçümde arteriyal kan basıncının 160/90 mmHg'dan daha yüksek ölçülmesi ile konuldu. Sol ventrikül hipertrofisi tayini ise ekokardiyografik olarak hem duvar kalınlığında artma hemde sol vetrikül kitle indeksinin normal değerlerden daha fazla bulunmasıyla tesbit edildi. Tipik efor anginası olan hastalara önce Tc-99m-tetrofosmin ile egzersiz miyokard perfüzyon SPECT sintigrafisi yapıldı, daha sonra ise koroner anjiyografiye gönderildi. Yapılan Tc-99m-tetrofosmin sintigrafisi sonucunda 26(%70) hastada defektif görüntü elde edildi. Daha sonra yapılan koroner anjiyografi sonucunda 26 hastanın 9(%34,6) tanesinde önemli derecede (%50'den fazla) koroner epikardiyal damarlarda darlık tesbit edildi. Egzersiz Tc-99m-tetrofosmin miyokard perfüzyon sintigrafisi normal çıkan 10 hastanın ise yalnız 1(%10) tanesinde önemli darlık tesbit edildi. Hastaların %46'sında mikrovasküler angina pektoris %27' sinde ise önemli koroner darlık tesbit edildi. Yeni bir miyokard perfüzyon ajanı olan Tc-99m-tetrofosmin'nin tam değeri de %90 olarak hesap edildi. Bu çalışmanın sonucunda hipertansiyonlu ve sol ventrikül hipertrofili hastalarda eforla oluşan tipik göğüs ağrısının nedeninin, büyük çoğunlukla mikrovasküler angina pektorise bağlı olduğu ve Tc-99m-tetrofosmin SPECT sintigrafısinin kolay uygulanabilir olması ve kaliteli görüntüsü nedeniyle tercih edilibilir bir miyokard perfüzyon ajanı olduğu kanaatine varılmıştır. 32 SUMMARY In this study, we investigated microvascular angina pectoris by using myocard perfusion scintigraphy with Tc-99m-tetrofosmin in 37 patients expressing effort angina from 95 patients with left ventricular hypertrophy and hypertension who admitted to cardiology department medical school, Atatürk University. The diagnosis of hypertension was established by at least two measurement of arterial blood pressure over 1 60/90 mmHg and by a history of hypertension over one year. The diagnosis left ventricular hypertrophy was established by not only increase in wall thickness but also higher left ventricular mass index then normal values in echocardiographic studies. First, the patients underwent exercise myocardial perfusion SPECT with Tc-99m- tetrofosmin, then they were sent to coronary angiography detective image was found in 26 (70%) patients undergoing Tc-99m-tetrofosmin scintigraphy. Significant stenosis (over 50%) in epicardial vessels was determined in 9(34.6%) of 26 patients's angiographic evaluations. However, only one (10%) of 10 patients with normal exercise Tc-99m- tetrofosmin myocardial perfusion scintigraphy showed important stenosis in angiography. Of patients, 46% had microvascular angina pectoris and 27% had significant coronary stenosis. The diagnostic value of the Tc-99m-tetrofosmin as a new myocardial perfusion agent, was calculated as 90%. It was concluded that the cause of chest pain occuring by effort in patients with hypertension and left ventricular hypertrophy were mostly due to microvascular angina pectoris and that Tc-99m~tetrofosmin SPECT was preferable myocardial perfusion agent since it was easly to perform and gave good (qualitative view). 38

ÖZET Esansiyel Hipertansiyonlu 22 hastaya 4 mg/gün perindopril tedavisi uygulandı. Tedavi öncesi, tedavinin 2. haftası ve 3. ayında ekokardiyografik incelemeler yapıldı. Perindopril tedavisinin 3. ayında interventrikü- ler septumda (11.3±0.9 mm;10.9±0.8 mm)sol ventrikül arka duvarında (11.2±0.7 mm; 1Q.9±0.6 mm) ve sol ventrikül kitlesinde (247.1±38.2mm; 236.2±36 gr) tedavi öncesine göre anlamlı azalmalar bulundu(p< 0.02, p

49 ÖZET Çalışma için yüz esansiyel hipertansiyonu olan hasla ve kontrol grubu için de 20 normal şahıs seçtik. Normal kontroller, yaşlan 26 ile 54 arasında, ortalama yaşları 33.4±5.7 olan 14 erkek ve 6 kadından oluşmaktaydı. Hepsi de hastanede yatmayan, hikayesinde önemli bir hastalık geçirmemiş olanlardı. Bunların fizik muayene, elektrokardiogram, ekokardiogram ve göğüs X-ray grufilcri normaldi. Esansiyel hipertansiyonlu yüz hasla, yaşlan 28 ile 63 arasında değişen, ortalama yaşları 36.5±6.4 yıl olan 55 erkek, 45 kadından oluşmuştu. Standart ekokardiografik teknikler kullanarak, sol ventriküllin, sistolik ve diyastolik çaplan, inlcrvcnlriküler septum, posterior duvar ve E-1VS mesafeleri tespit edildi. Ekokardiografi ile esansiyel hiperlunsiyonlu yüz hastanın 69'unda (% 69) sol venlrikül hipertrofisi saplandı. Bu istalistiki olarak anlamlıydı (p7 mm) values were found in hypertensives with decreased ejection fraction, fractional fiber shortening, myocardial contractility and R/T ration (p