Search

Fetal gelişim, uterodaki fetüsün potansiyel büyüklüğe ulaşmasıdır ve gebe bir kadının maruz kaldığı çeşitli çevresel faktörlerden etkilenmektedir. Maternal beslenme de, organizmanın yeterli büyümesini ve gelişmesini sağlayan çevresel bir faktördür. Birçok kadında maternal beslenme, gebelikte ve doğum sonrasında yetersiz yada olması gerekenden fazladır. Gebeler arasında yağ ve basit şeker içeriği yüksek olan batı diyeti tüketimi hızla artmaktadır. Annenin gebelik ve laktasyon döneminde yetersiz beslenmesiyle bebekte ortaya çıkabilecek sağlık sorunlarıyla ilgili birçok çalışma yapılmıştır. Annenin yetersiz beslenmesi gibi, aşırı beslenmesi ve yüksek yağlı ve/veya yüksek karbonhidratlı diyet tüketmesiyle de bebeklerde benzer sağlık sorunları ortaya çıkmaktadır. Gebelik sırasında bebeklerin bu diyetlere maruz kalması, bebeklerde başta obezite ve diyabet olmak üzere kronik hastalık riskini artırmaktadır. Hayvan modellerinde yüksek yağlı ve/veya yüksek karbonhidratlı maternal diyetlere maruz kalan yavrularda; obezite gelişimi, artan adipoz doku, bozulmuş glikoz toleransı, bozulmuş insülin duyarlılığı ve karaciğer fonksiyon bozukluğu, kronik böbrek hastalıkları, anksiyete ve depresyon davranışları gibi durumlar gözlenmiştir. Bu çalışmanın amacı yüksek yağlı ve/veya yüksek karbonhidratlı maternal diyetlerin tüketiminin fetüsün gelişimi ve bebek sağlığına etkileri üzerine yapılan çalışmaları derlemek ve gebeliğin sağlıklı sonlanması için gerekli olan yeterli ve dengeli maternal diyetin önemini vurgulamaktır., Fetal development means achieving the fetus's potential size in utero and, is affected by various environmental factors that a pregnant woman is exposed to. Maternal nutrition is also an environmental factor that ensures adequate growth and development of organism. For many women, maternal nutrition is inadequate or more than it should be during pregnancy and postpartum. Consumption of a western diet, which is high in fat and carbohydrate, is increasing rapidly among pregnant women. Many studies have been conducted on health problems that may occur in the baby due to malnutrition of the mother during pregnancy and lactation. Similar health problems occur in infants due to maternal overnutrition and consuming a high-fat and/or high-carbohydrate diets as well as maternal malnutrition. Exposure of infants to these diets during pregnancy increases the risk of chronic diseases, particularly obesity and diabetes, in infants. In animal models, in offsprings exposed to highfat and/or high-carbohydrates maternal diets have been observed development of obesity, increased adipose tissue, impaired glucose tolerance, impaired insulin sensitivity and liver dysfunction, chronic kidney diseases, and anxiety and depressive behaviors. The aim of this study is to compile studies on the effects of high-fat and/ or high-carbohydrate consumption on fetal development and infant health, and to emphasize importance of adequate and balanced maternal diet for a healthy termination of pregnancy.

Amaç: Biz bu çalışmada amniyon sıvı miktarının tahmini fetal ağırlığın hesaplanmasına etkisini araştırmayı planladık.Materyal - Metod: Ocak 2017 – Haziran 2019 tarihleri arasında Bozok Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi'ne başvuran 150 gebe incelendi. Bu gebeler 34 - 41 hafta arasındadır ve 48 saat içinde doğumları gerçekleşti. Gebelerin demografik bilgilerine, maternal VKİ (kg/m2), amniyon sıvısı, ultrasonografik tahmini fetal ağırlık, yenidoğanın gerçek doğum ağırlığına ulaşıldı. Çalışmaya tekil, canlı gebelikler dahil edildi. Fetal anomaliler, çoğul gebelikler, ölü fetuslar, membran rüptürü olan olgular çalışma dışında bırakıldı. Tüm gebelerin ultrasonografik değerlendirilmesi aynı asistan hekim tarafından gerçekleştirildi. Tüm hastalardan yatışta yapılacak girişimler için aydınlatılmış onam formu alındı. İstatistiksel analizler Statistical Package for Social Sciences (SPSS Inc; Chicago, IL, USA) versiyon 20.0 yazılımı kullanılarak yapıldı.Sonuçlar: Çalışmamızda ölçülen tahmini fetal ağırlık ile doğum ağırlıkları arasındaki fark normal ASİ grubunda 186.06±121.03, oligohidramniyoz grubunda 235.44±204.77, polihidramniyoz grubunda 277.82±160.88 olarak ölçüldü. Fetüsün cinsiyeti ve plasenta yerleşiminin fetal ağırlığın doğru tahmin edilmesine istatistiksel olarak anlamlı etkisi yoktur. Değerlendirilen parametreler arasında, VKİ < 30 olan gebelerde ultrasonografik tahmini fetal ağırlığın, gerçek doğum ağırlığıyla daha yakın korelasyon gösterdiği sonucuna varılmıştır.Tartışma: : Fetal ağırlığın doğru tahmin edilmesi anne ve yenidoğan açısından olası risklerin öngörülmesi ve doğum şekline karar verilmesinde büyük önem arz etmektedir. Bu sebeple ultrasonografik fetal ağırlık ölçümlerini etkileyen değişkenler önceden bilinmeli ve hata olasılıkları göz önünde bulundurulmalıdır. Çalışmamızda tahmini fetal ağırlık ile doğum ağırlıkları arasındaki farkı oligohidramniyoz ve polihidramniyoz gruplarında daha fazla bulduk. (p= 0.015)Anahtar Kelimeler: Tahmini fetal ağırlık, Gerçek doğum ağırlığı, Oligohidramniyoz, Polihidramniyoz Objective: In this study we investigate the effects of the amount of amniotic fluid on the calculation of estimated fetal weight.Material and Method: Determinations were done in 150 gravid women who admitted to Bozok Univercity Research and Practice Hospital from January 2017 to June 2019. These patients were in their 34 and 41th gestational weeks and all of them delivered in maxium 48 hours following hospitalization. Demographic data of patients, maternal BMI (kg/m2), amniotic fluid volüme, ultrasonographic estimated fetal weight and the actual birth weight of the newborn has been reached. In the study a single, alive pregnancies were included. Fetal anomalies, multiple pregnancies, dead fetuses, rupture of amniotic membrane cases excluded from the study. Ultrasonographic assessment of all pregnant women carried out by the same assistant. From all patients informed consent for initiatives taken at admission are taken form. For statistical analysis, Statistical Package for Social Sciences (SPSS Inc; Chicago, IL, USA) 20.0 program is used. Results: In our study differency between estimated fetal weight and actual birth weight is found 186.06±121.03 in control group, 235.44±204.77 in oligohydramnios group and 277.82±160.88 in polyhydramnios group. When considering maternal sex of the fetus and placental position there is no statistically significant effect to the correct estimation of fetal weight found. Of the parameters measured, in pregnant women with BMI

Amaç: İntrauterin gelişme geriliği (İUGG) maternal, fetal, plasental ve çevresel pek çoknedene bağlı ortaya çıkabilmektedir. Son dönemlerde, lityum, çinko ve bor gibi çeşitlimetaloitlere maruziyet ve İUGG arasındaki ilişki çeşitli çalışmalarda araştırılmıştır.Ancak maternal serum bor düzeyleri ile ilgili oldukça çelişkili sonuçlar bulunmaktadır.Bu çalışmada maternal bor düzeyleri ile İUGG arasındaki ilişkinin değerlendirilmesiamaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışma, Şubat 2019 tarihinden sonra KSÜ Tıp Fakültesi (KSÜTF) KadınHastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı obstetri polikliniğine başvuran 18-50 yaş arası,tekil gebeliği bulunan ardışık 100 hasta üzerinde gerçekleştirildi. Fetal gelişim kısıtlılığıtanısı, tahmini ağırlığı gestasyonel yaşa göre 10. persentilin altında olan fetüs varlığıolarak kabul edildi. Çalışma sürecinde İUGG tespit edilen hastalar; çalışma grubu (Grup1, n=50) olarak kabul edilirken, aynı süre içerisinde gebelik polikliniğine başvuran, tekilgebeliği olan ve çalışmaya dahil edilme kriterlerini sağlayan gebelik komplikasyonlarıveya fetal distress bulguları olmayan ve çalışmaya katılmayı kabül eden normotansifgebe kadınlar ise kontrol grubu (n=50) olarak seçildi. Hastalar anne yaşı (yıl), vücutkitle indeksi (kg/m2), fetal değerlendirme esnasındaki tahmini fetal ağırlık (EFW),persentil değerleri tespit edilerek kayıt altına alındı. Gönüllülerden alınan kan örnekleri3500 rpm de 10 dakika santrifüj edildikten sonra eppendorf tüplerinde -80 C'desaklandı ve maternal serum bor konsantrasyonları ICP-OES (Perkin Elmer Optima 2100 DV) cihazı kullanılarak ölçüldü. Elde edilen verilerin istatistiksel değerlendirmesi SPSS22.0 for Windows paket programı kullanılarak yapıldı. Gruplar arası (hasta-kontrol)verilerin karşılaştırılmasında Mann Whitney U ve ANOVA testleri kullanıldı.İstatistiksel anlamlılık için P degeri 0.05'in altında ise anlamlı kabul edildi.Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların yaş ortalaması Intra Uterin Gelişme Geriliği(İUGG) grubunda 29.46±3.38/ yıl ve kontrol grubundaki sağlıklı gebelerde 29.39±5.79/yıl saptanmıştır. Demografik özellikleri açısından gruplar karşılaştırıldığında, anne yaşı,gravida, parite, gebelik haftası, Vücut Kitle İndeksi ve doğum şekli açısından benzerolup, gruplar arasında anlamlı fark izlenmemiştir (tüm p>0.05). Çalışmamızda tahminifetal ağırlıkların (EFW) karşılaştırılmasında İUGG grubunda sonuçlar anlamlı orandadüşük saptanmıştır. Çalışma ve kontrol grupları maternal serum bor düzeyleri açısındankarşılaştırıldığında, İUGG grubunda yer alan hastalarda maternal serumda ölçülen bordeğerleri, kontrol grubunda ölçülen bor değerlerine göre statstksel olarak anlamlı veyüksek tespt edld (p0.05). The estimated fetal weight (EFW) wassignificantly lower in IUGR group. When study and control groups were compared interms of maternal serum boron levels; boron values measured in maternal serum werestatistically significantly higher in IUGR group compared to the control group(p

Giriş ve amaçBu çalışmadaki amaç IUGK olan fetüslerde umblikal ve fetal middle serebral arterdeki Doppler indekslerinin gebelik haftalarını dikkate alarak değerlendirmek ve IUGK olan fetüslerde serebroplasental oranın bu fetüslerin yönetimindeki yerini belirlemektir.Gereç ve Yöntem Bu çalışmaya Sakarya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği Yüksek Riskli Gebe Polikliniği'ne başvuran ve gerekli tetkikler sonrasında intrauterin gelişme geriliği tanısı koyulan, gestasyonel yaşı 27-40 gebelik haftaları arasında olan 66 hasta veSGA olarak değerlendirilen 34 kontrol olgusu dahil edildi.İntrauterin büyüme ve gelişme geriliği tanısı, USG da tamin edilen fetal doğum kilosu 10 persantilin altında olan fetuslara konuldu. Son adet tarihine göre hesaplanan gebelik haftası dating yapılarak doğrulandı. Hastaların gebelik haftaları , geçirilmiş sezaryan öyküsü olup olmadığı , özgeçmişinde ek hastalık olup olmadığı , hipertansif hastalığı olup olmadığı , proteinürisinin olup olmadığı, antihipertansif tedavi alıp almadığı ve fetal matürasyon için kortikosteroid kullanımının olup olmadığı sorgulanıp; kaydedildi. Doğumda fetal distres izlenip izlenmediği ve doğum nedeni sorgulanıp; kaydedildi.Her gruba ait gebelerin ultrasonografik ölçümleri , umblikal arter ve middle cerebral arter doppleri yapıldı. Persentilleri ve değerleri kaydedildi. Tüm bebeklere doğumdan sonra 1.dk da ve 5. dk da apgar skorlaması yapıldı ve skorlar kaydedildi. Bebeklerin doğum kiloları ölçüldü. Bebeklerin cinsiyet ve kilo ölçümleri çalışma formuna kaydedildi. Doğum sonrası yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı olup olmadığı, postpartum dönemde fetüste gelişen komorbid durumlar çalışma formuna kaydedildi.Bulgular Bu çalışmada hastalar IUGK 'ın tipine , başlangıç zamanına ve CPR'nun değerine göre ayrı ayrı sınıflandırılıp; her sınıfın maternal demografik özellikleri , fetüse ait prenatal ve postnatal bulguları ayrı ayrı karşılaştırılmıştır. Bizim çalışmamızın sonuçlarına göre; CPR 'nun değerine göre sınıflandırılan gruplar arasında demografik veriler içinde annelerin yaşları, BMI ölçümleri, BMI düzeyleri ve sigara kullanım oranları istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir . Annelerin gravida, abortus, parite ve yaşayan çocuk sayıları istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir. İki grup arasında proteinüri oranları, proteinüri miktarları, gebelik haftaları, antihipertansif tedavi alma oranları istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir İki grup arasında ; CPR düzeyi 1 ve altında olan grubun doğum haftaları, doğum kiloları, CPR düzeyi 1'in üzerinde olan gruptan daha düşük bulunmuştur. Yenidoğanların ; CPR düzeyi 1 ve altında olan grubun 1.dakika apgar skorları, CPR düzeyi 1'in üzerinde olan gruptan daha düşük bulunmuştur. Yenidoğanların 5.dakika apgar skorları CPR düzeyi 1 ve altında olan grubun 5.dakika apgar skorları, CPR düzeyi 1'in üzerinde olan gruptan daha düşük bulunmuştur. İki grup arasında yenidoğanların yoğun bakım süreleri CPR düzeyi 1 ve altında olan grubun yoğun bakım süreleri, CPR düzeyi 1'in üzerinde olan gruptan daha uzun bulunmuştur. Yenidoğanlarda RDS oranları CPR düzeyi 1 ve altında olan grupta RDS görülme oranı daha yüksek bulunmuştur. Yenidoğanlarda mekonyum aspirasyonu oranları CPR düzeyi 1 ve altında olan grupta mekonyum aspirasyonu görülme oranı daha yüksek bulunmuştur. Hiperbilirubinemi oranları CPR düzeyi 1 ve altında olan grupta Hiperbilirubinemi görülme oranı daha yüksek bulunmuştur. Tartışma ve Sonuç IUGK olan fetüslerde tanıda ve yönetimde Doppler Ultrasonografinin en önemli parametrelerinden biri olan Serebroplasental oran, klinisyenlere sadece fetal hayatta değil; postpartum fetal komorbid durumlar ve riskler hakkında da bilgi vermektedir. Özellikle geç başlangıçlı IUGK yönetiminde CPR ' nun fetüsün takibi ve doğumu açısından önemli bir yeri vardır. Doppler ultrasonografi ile CPR 1 'den küçük bulunan fetüslerin 1. Ve 5. Dakika doğum apgarının 7' den küçük olma olasılığı daha fazla olup; yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı ve komorbid durumların daha fazla olduğu bilinmektedir. Bizim çalışmamızda da benzer sonuçlar elde edildi. CPR 1' den küçük olan grupta fetal distress görülme ihtimalinin daha fazla olduğu ve fetal nedenlerden dolayı doğum endikasyonu verilme oranının daha fazla olduğu izlendi. CPR 1' den küçük olan grupta daha küçük doğum kilosu ve düşük apgar skoru olduğu izlendi. Postnatal yenidoğan yoğun bakım ihtiyacının daha fazla olduğu izlendi. Postnatal komorbid durumların daha fazla olduğu izlendi. Bu çalışmada CPR 'nun antepartum ve postnatal komorbid durumlar hakkında önemli bilgiler sağladığı ,diğer antenatal testlerle kullanıldığı zaman komorbid durumları öngörmede ve engellemede etkili olduğu bilgisi elde edilmiştir. Pregnancies affected by intrauterine growth restriction (IUGR) cause a major public health problem and are associated with increased neonatal morbidity and mortality(71,69) The objective of this study is to describe the importance of cerebroplasental ratio on pregnancy with fetal growth restriction . The Hadlock Formula is the most widely accepted method of estimating fetal weight using a composite sonographic measurement of fetal head, abdomen, and femur.(71,72) IUGR is defined as EFW < 10th centile based on sonographic measurements of fetal biparietal diameter, head circumference, AC, and femur length Ultrasound examination is the primary diagnostic tool for the evaluation of fetal growth. In the presence of risk factors and clinical conditions that are associated with IUGR (75). To approach to the fetus with suspected fetal growth restriction must be used ultrasound examination of fetal anatomy, biometry, and amniotic fluid characteristics. Doppler umbilical artery studies have shown that absence of end diastolic velocities, indicative of IUGR based on severe placental insufficiency is associated with a higher rate of caesarean deliveries and an increased incidence of perinatal and neonatal mortality(73,74) Progressive placental dysfunction there may be an increase in the diastolic velocity resulting in a decrease in the Doppler index (brain sparing). Brain sparing means that Cerebral vasodilatation in response to perceived hypoxemia.MATERİAL AND METHODS 100 high risk pregnant in the third trimester of pregnancy were included from those referred to the antenatal clinic at Sakarya Education and Research Hospital,, after obtaining informed constent. 66 of them is diagnosed with FGR. 34 of them is diagnosed with SGA fetüs. Patients have a singleton pregnancy at 27-40 weeks of gestation diagnosed with FGR. This was defined as the estimated fetal weight below the 10th percentile. Gestational age was assigned from measurement of crown–rump length prior to 14 weeks. Women with a history of , serious congenital structural or chromosomal defects , renal diseases, diabetes mellitus, or positive TORCHES, HCV and HIV serology are excluded. Maternal hypertension was defined as blood pressure > 140/90 mmHg . Hypertensive disorders were defined as chronic if hypertension existed prior to 20 weeks' gestation ; Pre-eclampsia was defined as hypertension and proteinuria. Baseline demographic, past obstetric and medical histories were recorded for all patiens. Pregnancies were assessed by Doppler ultrasound of umbilical (UA) and middle cerebral (MCA) arteries. A cerebroplacental Doppler ratio less than 1 was considered abnormal. Eighty seven (87) women with foetal MCA/UA ratios > 1 and thirteen (13) with ≤ 1 were recruited in two groups. Adverse perinatal outcome for newborn ; abnormal foetal distress, overall caesarean section rate, a 5-minute Apgar score < 7, NICU admission , intraventricular hemorrhage, periventricular leukomalacia, hypoxic ischemic encephalopathy, respiratory distress syndrome necrotizing enterocolitis, bronchopulmonary dysplasia, sepsis, and death was documented for all cases. Statistical comparisons were performed using the One-way and Anova Test of association. NCSS (Number Cruncher Statistical System) 2007 (Kaysville, Utah, USA) was used for data management and statistical analysis.RESULTS The 100 pregnant women were stratified into 2 groups based on the MCA/UA ratio. Group A, MCA/UA ratio>1 (n=87); group B MCA/UA ratio ≤ 1 (n=13). There was statistically significant increase in perinatal morbidity in cases with cerebro-placental ratio 1 Doppler measurements Umbilical artery resistance indices ratios were found to be significantly (p=0.001; p1 (87 cases, ) P1. In foetuses with abnormal CPR, are strongly correlated with worse foetal prognosis. Adverse perinatal outcome for newborn ; abnormal foetal distress, overall caesarean section rate, a 5-minute Apgar score < 7, NICU admission , respiratory distress syndrome , hyperbilirübinemia was worse in group with MCA/UA ratio

Perinatoloji ve neonatoloji konusundaki gelişmelere rağmen tüm gebeliklerin yaklaşık %10-15'inde intrauterin büyüme kısıtlılığı görülmektedir. İntrauterin büyüme kısıtlılığı nedeni ile gelişebilecek hipoksemi ve asfiksi, fetal morbidite ve mortalitenin en önemli nedenlerindendir. Bu patolojik durumun kökeninde maternal, fetal ve plasental sebepler rol oynamaktadır. Fetusun büyüyebilmesi, plasental kapasitenin yeterliliğine bağlı olarak değişmektedir. Anormal plasentasyon, birinci trimesterde spiral arteriollerin trofoblastik invazyonunda gelişen sorundur. Bu patolojik durum, büyüme kısıtlılığının temel patofizyolojisidir. Ciddi uteroplasental yetersizlik, metabolik ve hemodinamik kompansatuvar mekanizmaların çalışmasına, fetal ventriküler fonksiyon değişiklikleri ile kardiyak outputun azalmasına, beyin koruyucu yönde dolaşımın tekrar değişmesine yol açacaktır. Bütün bu değişikliklerin takibinde Doppler ultrasonografi çalışmaları önemli bilgiler sağlamaktadır.Kronik hipoksik fetuslarda beyin koruma amacıyla beyne giden kan akımı artmaktadır. Beyin koruma mekanizmasının (brain sparing effect) amacı beyin oksijenizasyonunu sağlayıp olabildiğince beyin gelişimini sağlamaktır. Beyin koruma mekanizmasının yetersiz olduğu noktada geri dönüşümsüz beyin hasarı meydana gelmektedir ve bu aşamaya gelmeden doğum kararı vermek gerekir. Hasarın ne zaman geri dönüşümsüz olduğu net bilinmemektedir. Bu amaçla MRG çalışmaları yapılmaya başlanmıştır. Difüzyon MRG beyin gelişimini görmek, kraniyal oluşumları değerlendirmek, beyin hasarını belirlemek için kullanılan sensitif bir yöntemdir. Öte yandan iskemik beyin bölgesini ve akut ya da kronik hipoksiyi belirlemek amacıyla kullanılabilir. Bu amaçla İUBK ve SGA fetuslarda Doppler ultrasonografi parametreleri ile difüzyon kranial MRG verileri karşılaştırılmış ve doğum verileriyle ilişkilendirilmiştir.Çalışma grubu olarak 30 İUBK olan fetus, kontrol grubu olarak da 14 SGA fetus değerlendirilmiştir. Tüm fetusların Doppler ölçümleri ve MRG'leri değerlendirilmiştir. Tüm fetuslardan doğumda umblikal venden kan gazı örneklemesi yapılmıştır ve bu veriler taranmıştır, doğum sonu verileri (doğum haftası, kilosu, APGAR skorları, yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı, resisütasyon ihtiyacı vb.) ile karşılaştırılmıştır.Çalışmamızda İUBK olan fetusların doğum kilosunun, doğum haftasının, 1. dakika APGAR skorunun , kan gazı PH'ının ve HCO3 değerinin SGA olan fetuslara göre istatistiksel anlamlı olarak daha düşük olduğunu tespit edilmiştir. İUBK olan fetusların yenidoğan yoğun bakım ihtiyacının daha fazla olduğu tespit edilmiştir. İUBK fetus grubumuzda ağır gelişme geriliği olmamasına rağmen difüzyon MRG sonucunda frontal bölgede ADC değerinin daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Bu da bize hipoksinin erken dönem bulgularını difüzyon MRG ile tespit edilebileceğini göstermiştir.Çalışma sonunda elde ettiğimiz bilgiler ışığında, intrauterin büyüme kısıtlılığı olan fetuslarda nöronal hasarın erken tespitinde kraniyal difüzyon MRG'nin kullanılabilecek belirteçlerden olduğu saptanmıştır. Literatür tarandığında çeşitli çalışmalarda MRG'nin bu amaçla kullanıldığını görmekteyiz. Neonatal dönemde prognozun değerlendirilmesi için daha geniş kapsamlı ve karşılaştırmalı sonuçların verildiği çalışmaların yapılmasının konuyu daha da aydınlatacağını düşünmekteyizAnahtar sözcükler : İntrauterin büyüme kısıtlılığı , difüzyon MRG , Doppler USG Intrauterine growth restriction is observed in %10-15 of all pregnancy, despite the developments about the perinatology and neonatology. Hypoxemia and asphyxia, which are caused by intrauterine growth restriction, are the primary cause of fetal morbidity and mortality. This pathological condition roots from maternal, fetal and placental reasons. The growth rate of fetus is dependent on efficiency of placental capacity.Abnormal placentation, is a problem which occurs in the first trimester with the trophoblastic invasion of spiral arterioles. This pathologic condition is the basic pathophysiology of the growth restriction. Serious uteroplacental inefficiency causes metabolic and hemodynamic compensatory mechanisms to work, decrease in cardiac output with fetal ventricular function changes, and a change in circulation again to protect the brain. Working with Doppler ultrasonography to follow all these changes provides important information.In chronic hypoxic fetuses, blood flow to the brain increases for the purpose of brain protection. The aim of the brain sparing effect is to provide brain oxygenation and brain development as much as possible. It is not clear when the damage is irreversible. For this purpose, MRI studies have begun. Diffusion MRI is a sensitive method used to see brain development, evaluate cranial formations, and determine brain damage. On the other hand, it can be used to determine the ischemic brain region and acute or chronic hypoxia.For this purpose, we compared Doppler parameters and diffusion cranial MRI in IUBK and SGA fetuses and correlated them with birth data.We evaluated 30 fetuses with IUBK as the study group and 14 SGA fetuses as the control group. We evaluated Doppler measurements and MRI of all fetuses. We performed blood gas sampling from umbilical vein at birth from all fetuses and compared postpartum data (week of birth, weight, Apgar scores, neonatal intensive care need, need for resuscitation etc.).In our study, we found that birth weight, birth week, 1st minute Apgar score, blood gas PH and HCO3 values were lower in fetuses with IUBC compared to fetuses with SGA. We found that fetuses with IUBK needed more neonatal intensive care. Although there was no severe growth retardation in our IUBK fetus group, we found that the ADC value in the frontal region was lower as a result of diffusion MRI. This suggests that early signs of hypoxia can be detected by diffusion MRI.At the end of the study, we determined that cranial diffusion MRI is one of the markers that can be used in early detection of neuronal damage in fetuses with intrauterine growth restriction. When the literature is searched, we see that MRI is used for this purpose in various studies. We think that the studies that provide comprehensive and comparative results for the evaluation of prognosis in the neonatal period will further clarify the issue.Keywords: Intrauterine growth restriction, Diffusion MRI, Doppler USG 52

Fötal dönem gebeliğin son kısımlarıdır ve çoğu maddenin etkilerinin bu dönemde araştırılması doğacak yavruları nasıl etkileyeceği yönünden önemlidir Yapılan tez çalışması ile borun diyette yokluğu, düşük, marjinal ve normal miktarda bulunması ile in vivo olarak fötal gelişim sürecindeki gebe ratların lipid profili üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Çalışmada 2 haftalık toplam 30 adet dişi rat kullanılmıştır. Her grupta 6 rat olacak şekilde negatif kontrol, pozitif kontrol (işlem görmemiş yem), özel olarak hazırlanmış bor içermeyen yemlere ek olarak gastrik gavajla bor normal grup 2 µg B/ml, marjinal grup 0,3 µg B/ml, ve düşük grup 0,04 µg B/ml miktarlarda bor verilmek üzere ratlar 5 gruba ayrılmıştır. İki hafta boyunca bor içeren diyetler ile beslenmiş olan dişi ratlara 25-30 IU gebe kısrak serumu gonodotropin (PMSG) yapılmıştır. 24 saat sonra da insan 30 IU serum gonodotropin (HCG) hormonları yapılmış ve erkek ratlar ile çiftleştirilmek üzere bir araya bırakılmıştır. Çiftleşmeden sonra gebeliğin 14. 17. ve 20. günlerinde gebe ratların kanları serum elde edilmek üzere toplanmıştır. Elde edilen serumlardan kolesterol, yüksek dansiteli lipoprotein (HDL), düşük dansiteli lipoprotein (LDL), trigliserit ve glikoz düzeyleri ticari kitler kullanılarak spektrofotometrede ölçülmüştür. Kolesterol değerleri 14. günde kontrol negatif grubunda kontrol pozitif, düşük, marjinal ve normal grupların değerlerinden yüksek ve bu gruplarla arasındaki farklılığın önemli olduğu görülmektedir (p˂0.05). Gebeliğin 14. 17. ve 20. günlerinde glikoz değerlerinde kontrol negatif grubunda kontrol pozitif, düşük, marjinal ve normal grupların değerlerinden düşük ve bu gruplarla arasındaki farklılığın önemli olduğu görülmektedir (p˂0,05). Borun fötal dönemde kan lipidleri üzerinde sınırlı fakat plazma glikoz seviyeleri üzerinde azaltıcı yönde bir etkisinin olduğunu göstermektedir. The fetal period is the last part of the pregnancy and investigating the effects of some chemical substances in this period is very important in terms of how these substances will affect the offspring. The aim of this thesis is to determine the effect of boron (boron free, low, marginal, and normal amounts) on the lipid profile of pregnant rats during fetal development by in-vivo. In the study, totally 30 female rats, 2 weeks of age were used. Negative control, positive control (untreated feed), boron free diet plus 2 μ B / ml by gastric gavage in normal group, boron free diet plus 0,3 μg B / ml by gastric gavage in the marginal group, and boron free diet plus 0, 04 μg B / ml by gastric gavage in low group. The rats were divided into 5 equal groups. 25-30 IU pregnant mare serum gonadotropin (PMSG) was administered to female rats fed with boron-containing diets for two weeks. After 24 hours, 30 IU human serum gonadotropin (HCG) was administered the females and they were put together with male rats to mate. After mating on the 14th, 17th and 20th days of gestation, the blood of pregnant rats was collected to obtain serum. Serum cholesterol, HDL, LDL, triglyceride, and glucose levels were measured spectrophotometric ally using commercial kits. Cholesterol values were higher in control negative group at 14th day than control positive, low, marginal and normal groups and the difference between these groups was significant (p˂0.05). On the 14th, 17th, and 20th days of gestation, glucose values were lower in control negative group than control positive, low, marginal, and normal groups and the difference between these groups was significant (p˂0.05). As a result, the findings of the thesis show that the effect of boron in the fetal period is limited on blood lipids but plasma glucose levels were reduced.

ANDIÇ Esra, İntra uterin gelişme geriliği olan gebelerde kordon kanı iskemi modifiye albumin (IMA) değerlerleri ile fetal Doppler parametrelerinin ilişkisinin araştırılması, Uzmanlık tezi, Van, 2018Amaç: Bu çalışmanın amacı İntrauterin gelişme geriliği olan gebelerde kordon kanı iskemi modifiye albumin değerlerini incelemek ve anormal fetal doppler bulguları ile ilişkisi olup olmadığını ortaya koymaktır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde 03.06.2016 ve 01.09.2017 tarihleri arasında yatan, yaşları 18 ile 45 arasında değişen, 3.trimesterde intrauterin gelişme geriliği tanısı konulan ve sezaryen yapılan IUGG 34 gebe ile gebelik takibinde anormallik olmayan, daha önce sezaryen operasyonu geçirmiş ve elektif olarak yeniden sezaryene alınan 32 gebe üzerinde yapılmıştır. Her iki hasta grubunda da maternal yaş, boy, kilo, vücut kitle indeksleri (BMI), sistolik, diyastolik tansiyonları ölçülerek kaydedildi. Laboratuvar parametrelerinden maternal kanda tam kan sayımı ve biyokimya parametreleri istendi. Doğum sonrasında ise doğum haftası, bebeğin doğum kilosu, cinsiyetleri, 1. ve 5. Dakika APGAR skorları kaydedildi. Bütün olgulardan sezaryen doğum esnasında arada 2 cm bırakılarak çift koher ile klemplenmiş kordondan iskemi modifiye albumin ölçümü için kan örnekleri alındı. Alınan kan örnekleri steril tüplerde hemen santrifüje edildi ve değerlendirmeye kadar -80 C'de muhafaza edildi. Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların yaş ortalaması IUGG grubunda 27,68 ± 6,054 / yıl ve kontrol grubundaki sağlıklı gebelerde 30,09 ±7,018/ yıl saptanmıştır. Çalışmada; IUGG grubunun ortalama gebelik haftası 35,7±3,2 iken, kontrol grubunda yer alan gebeliklerde ise 38,4±1,2 saptanmıştır. Demografik özellikleri açısından gruplar karşılaştırıldığında, anne yaşı, gravida, parite, gebelik haftası, VKI açısından benzer olup, gruplar arasında anlamlı fark izlenmemiştir. Çalışmamızda fetal ağırlıkların karşılaştırılmasında IUGG grubunda fetal ağırlık anlamlı olarak düşük saptanmıştır. Çalışma ve kontrol grupları kordon kanı IMA düzeyleri açısından karşılaştırıldığında, IUGG grubunda yer alan hastalarda ölçülen IMA değerleri (0,565±0,229 ng/ml), kontrol grubunda ölçülen IMA değerlerine (0, 250±0, 123 ng/ml) göre istatistiksel olarak anlamlı ve yüksek tespit edildi.Sonuç: Yüksek kordon kanı IMA değerleri perinatal asfiksi için kullanışlı bir markır olabilir. Anormal doppler bulguları IUGG ile komplike gebeliklerde artmış IMA seviyeleri ile ilişkilidir. ANDIÇ Esra, Investigation of the relationship between cord blood ischemia modified albumin (IMA) values and fetal Doppler parameters in patients with intrauterine growth restriction, Expertise thesis, Van, 2018Objective: The aim of this study is to investigate Cord blood ischemia-modified albumin in pregnancies with intrauterine growth restriction and to determine whether they are associated with abnormal fetal Doppler findings or not.Material and Method: This study was conducted at Yüzüncü Yıl University Medical Faculty Obstetrics and Gynecology Clinic between the date of 01.02.2016 and 01.09.2017 The study group included 34 pregnant women ranged from 18 to 45 years old who have intrauterine growth restriction and underwent ceseraen section. 32 pregnant women who had no abnormality on prenatal follow-up and underwent elective ceserean seciton served as control group.The maternal age, height, weight, body mass index (BMI), systolic and diastolic blood pressures were recorded in both groups of patients. Maternal serum total blood count and biochemical parameters were obtained from the laboratory parameters. Gestational week at birth, birth weight, sex, 1st and 5th minute APGAR scores were recorded. Blood samples were collected from all the cases during the cesarean section for measurmenet of IMA by doubly clamped umbilical cord. Blood samples were immediately centrifuged in sterile tubes and maintained at -80 ° C until assessed.Results: The mean age of the study participants was 27.68 ± 6.054 / year in the IUGR group and 30.09 ± 7.018 / year in healthy controls in the control group. Study; The mean gestational week of IUGR group and control group was detected as 35.7 ± 3.2 and 38.4 ± 1.2, respectively.When the groups were compared in terms of demographic characteristics, it was similar in terms of maternal age, gravida, parity, gestational week, and BMI, but no significant difference was observed between the groups. Fetal weights in the IUGR group were significantly lower in the comparison of fetal weightsof the control group. IMA values (0,565 ± 0,229 ng / ml) measured in patients in the IUGR group were compared with IMA values (0, 250 ± 0, 123 ng / ml) measured in the control group and it was found that IUGR group had statistically significantly higher IMA level than control group. Conclusion: High cord blood IMA values may be a useful marker for perinatal asphyxia. Findings of abnormal doppler are associated with increased IMA levels in complicated pregnancies with IUGR. 87

Sunulan doktora tez çalışmasında sağlıklı gebe tavşanlarda gebeliğin 16-24. günleri arası kranial ve kaudal uçtaki fetüslere ait fetometrik ölçümler, obstetrik Doppler indeksleri ve plasental görüntü analiz sonuçlarının gebelik yaşı ve fetal lokasyona bağlı değişimi incelendi. Çalışma 22 adet sağlıklı Yeni Zelanda ırkı dişi tavşanda yürütüldü. Fertilitesi önceden bilinen erkek tavşanlarla çiftleştirilen dişiler postkoital 9-11. günler arasında gebelik tanısı amacıyla transabdominal ultrasonografik (USG) muayeneye alındı. Tanı sonrasında, gebe tavşanlarda 16-24. günleri arasında 5 kez B-mod ve Doppler USG yapıldı. Tüm muayeneler sol karın boşluğu üzerinde görüntülenen fetüsler üzerinden gerçekleştirildi. Çalışmada birinci çalışma grubunu her bir gebelikteki en kranial uçta bulunan fetüs (n=22) oluştururken, ikinci grup ise en kaudaldeki fetüslerden (n=22) oluşmuştur. Buna göre, çalışma gruplarına ait her bir fetüsten baş çapı (BPD) ve gövde çapı (TD) değerleri ve plasental görüntü analizi ile ortalama grilik değerleri (MGV) belirlendi. Doppler USG ile de uterin arter (UtA) ve umbilikal arter (UmA)'e ait pulsatil (PI) ve rezistans (RI) indeksleri kaydedildi. Çalışma sonucunda BPD ile TD değerleri kranial ve kaudal fetüsların gebelik yaşına bağlı olarak arttığı görüldü (P0,05). Ancak kaudal uçtaki fetüslerin MGV değerlerinin 16. gün dışında daha yüksek olduğu görüldü (P0.05). However, MGV values of the caudal fetuses were found to be higher (except the 16th day) (P

ÖZETGiriş ve Amaç: Makrozomi; doğum ağırlığının 4000 g'ın üzerinde olması şeklinde tanımlanır. Makrozomik bebeklerde neonatal komplikasyonlarla sık karşılaşılmaktadır. Biz bu çalışmamızda makrozomik bebeklerle 2500-4000 g arasında olan normal tartılı bebekleri neonatal morbidite açısından karşılaştırmayı amaçladık.Yöntem: Hastanemizin 01/01/2015–31/08/2015 tarihleri arasındaki doğum kayıtları retrospektif olarak incelendi. Çalışma grubu yenidoğan ağırlığı 4000 g ve üstü makrozomik olarak tanımladığımız 100 olgudan (Grup I), kontrol grubu yenidoğan ağırlığı 2500-4000 g arasında doğan normal tartılı olan 100 olgudan (Grup II) oluşuyordu. Çalışma ve kontrol grubuna 37 hafta 6/7günden büyük term bebekler ve anne ve bebek dosyalarında eksiği olmayanlar dahil edildi. 37 hafta 6/7günün altındaki preterm bebekler, çoğul gebelikten olan bebekler ve IUGR olan bebekler çalışmaya dahil edilmedi. Çalışmamızda makrozomik ve normal tartılı bebeklerin annelerinin yaşı, gravida ve paritesi, gestasyonel diyabet (GDM) veya hipertansiyon (GHT) varlığı, gebelik öncesi vücut kitle indeksi (VKİ), gebelikteki kilo alımı, makrozomik kardeş öyküsü, doğum şekli, bebeklerin gestasyonel yaşı, cinsiyeti, antropometrik ölçümleri, doğum travması sıklığı, Apgar puanı, solunum sıkıntısı varlığı, hipoglisemi gibi metabolik sorunları, polisitemi, tedavi gerektirecek hiperbilirubinemi varlığı, patolojik tartı kaybı, hastaneye yatış gereksinimi olup olmadığı retrospektif olarak değerlendirildi ve kıyaslandı. İstatistiksel değerlendirme Windows SPSS 22.0 programı ile yapıldı. P4000 grams. Neonatal complications are frequently encountered in macrosomic newborns. The aim of this study was to compare the neonatal morbidities of macrosomic babies with normal birth weight newborns.Subject and methods: Birth registry records of the babies born between 01/01/2015-31/08/2015 were retrospectively evaluated. The babies whose birth weight was >4000 g. were grouped as Group I consisting of 100 babies and the control group was composed of 100 babies with normal birth weight as Group II. Babies with gestational ages >37 6/7 weeks and those with a complete medical record were included in the study. Exclusion criteria was prematurity, multiple gestation and IUGR. The macrosomic babies and control group were compared regarding maternal age, gravida and parity, maternal GDM or GHT, pregnancy BMI, weight gain in pregnancy, history of a macrosomic sibling, type of delivery, gestational age, sex, anthropometric measurements, birth trauma, Apgar scores, respiratory distress, hypoglycemia, polycythemia, hyperbilirubinemia, pathological weight loss and hospitalization. The statistical analysis was performed with SPSS 22.0 programme. A p value

Amaç: Gelişim anatomisi çalışmaları genellikle doğum sonrasını kapsamaktadır ve patolojiler üzerinedir. Literatürde fetal dönemde kas lifinde hacim artışı gestasyonel yaş ile histolojik olarak karşılaştırılmıştır. Ancak alt ekstremite lif artışının ve parankima stroma oranının incelendiği çalışmalara rastlanılmamıştır. İntrauterin döneme ait kas gelişimi konusunda literatüre katkı sağlamak amaçlanmıştır.Materyal ve Yöntem: Çalışmamızda İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Anatomi Anabilim Dalı fetüs koleksiyonuna ait eksternal anomalisi olmayan 20 insan fetüsü kullanılmıştır. Standart doku takibi, parafin bloklama ve H&E boyamanın ardından stereolojik yöntemle 25x35'lik gridler ile temsili kas lifi sayısı ve parankima stroma oranı belirlenmiştir.Sonuç: Alt ekstremitedeki kas lifi artışı gestasyonel yaş ile pozitif korelasyon göstermektedir (p

Giriş ve Amaç: Gebeliğin başladığı andan doğumun gerçekleştiği ana kadar olan süreç prenatal dönemi kapsar. Prenatal bağlanma ise gebenin hamileliğe olumlu bir şekilde tepki verdiği zaman başlar. Bağlanma sürecini çözmeye yönelik yaklaşımlarda gebenin erken ebeveynlik deneyimleri, fetüsü ile internal çalışma modeli geliştirmek için sahip olduğu bilişsel kapasitesi, kendi erişkin bağlanma stili, aldığı sosyal destek düzeyi ve bununla ilgili olarak görülen perinatal depresyon düzeyi, anksiyete ve postnatal bağlanma durumunun araştırılması maternal-fetal bağlanmaya olan ilgiyi artırmıştır. Bu çalışmada, 24.-28. haftasındaki gebelere yaptırılan fetal hareket sayma ve aynı esnada fetüsün pozisyonunu hayal etme işleminin, annenin prenatal bağlanma düzeyi ve depresif belirtileri üzerine etkisini Türkçe geçerlilik güvenilirlik çalışması daha önceden yapılmış olan Prenatal Bağlanma Envanteri (PBE) ve Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) kullanılarak araştırmak amaçlanmıştır.Yöntem: Çalışmaya Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi (AÜTF) Aile Hekimliği Anabilim Dalı'na bağlı hizmet veren beş adet Erzurum Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim Tipi Aile Sağlığı Merkezi (EASM) birimine kayıtlı ve Nisan 2017- Ekim 2017 tarihleri arasında takipli, araştırma kriterlerini karşılayıp çalışmaya katılmayı kabul eden, 24.-28. haftasındaki 70 gebe dahil edilmiştir. Gebeler basit randomizasyon yöntemi ile kontrol ve çalışma grubu olarak ikiye ayrılmıştır.. Çalışma grubundaki gebelere bir ay boyunca her sabah uyandıktan sonra fetal hareket sayma işlemine başlamaları, günde en az 10 fetal hareket hissetmeye çalışmaları, fetal hareketleri sayarken karın duvarına dokunmaları ve hareket eden fetüsün pozisyonunu hayal etmeleri istenmiştir. Kontrol grubuna bir müdahalede bulunulmamıştır. Çalışmanın başında ve bir ay sonra her iki gruba PBE ve BDÖ uygulanmıştır Bir ay sonunda veriler SPSS 22.0 paket programına aktarılarak analiz edilmiştir. İstatistiksel olarak önemlilik sınırı p0,05). Birinci değerlendirmede, gebelerin PBE puanları arasında anlamlı fark bulunmamıştır (p=0,581). Çalışma grubunda birinci değerlendirmede PBE puan ortalaması 53,3±11,9, BDÖ puan ortalaması 7,8±4,9; ikinci değerlendirmede ise PBE puan ortalaması 64,6 ±9,2 ve BDÖ puan ortalaması 8,6±3,9 saptanmış ve PBE puanında istatiksel olarak anlamlı düzeyde artış görülürken BDÖ puanında anlamlı bir değişiklik görülmemiştir. Kontrol grubunun birinci değerlendirmede PBE puan ortalaması 51,5±12,6, BDÖ puan ortalaması 10,6±6,3; ikinci değerlendirmede PBE puanı 52,0±13,7 ve BDÖ puanı 10,5±5,5 olarak saptanmış ve PBE ve BDÖ puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik görülmemiştir (p>0,05). Sonuç: Çalışmamızda 24.-28. haftasındaki gebelere yaptırılan fetal hareket sayma ve fetüs imajinasyonu çalışmasının prenatal bağlanma üzerine olumlu etkisinin olduğu; ancak depresyon puanları üzerine bir etkisinin olmadığı görülmüştür. Güçlü bir anne-fetüs bağı, annenin hem kendi sağlığı hem de bebeğinin sağlığı üzerinde farkındalığını arttırıp olumlu davranışlara teşvik edecek ve gebelik hakkındaki olumsuz düşüncelerin azalmasını sağlayacaktır. Bu sürece gebeyi de dahil edip fetal hareketlerin saydırılması gibi anne-fetüs bağını kuvvetlendirecek görevler verilerek prenatal bağlanma arttırılabilir ve sürecin her iki taraf için daha olumlu geçmesi sağlanabilir. Anahtar Kelimeler: gebelik, prenatal bağlanma, fetal hareket, Prenatal Bağlanma Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği Introduction and Aim: The period from the time of pregnancy until the birth is covered by the prenatal period. Prenatal attachment begins when the pregnant woman responds positively to pregnancy. Making researches on early parenting experiences of pregnant women, her cognitive capacity to develop internal work model with fetus, her own adult attachment style, level of social support and the level of perinatal depression associated with it, investigation of anxiety and postnatal attachment status increased interest in maternal-fetal attachment. The study is intended to investigate effects of fetal movement counting and at the same time imagining fetus position to prenatal attachment and depressive symptoms in pregnant women of 24th-28th pregnancy weeks with Prenatal Attachment Inventory (PAI) and Beck Depression Inventory (BDI) whose Turkish reliability and validity study has done before.Method: Seventy volunteer pregnant women who are in 24-28th gestational week, ensure investigation criteria and registered one of five family health centers connected to The Department of Family Medicine in Ataturk University Medical Faculty followed between April 2017-October 2017. Pregnant women randomized in two groups as control and study group. Pregnant women in study group asked to count at least 10 fetal movements with touching abdominal wall and imagining the fetus position after waking up for a month. No intervention was made to the control group. At the beginning and end of the study, both groups applied PAI and BDI. At the end of the month, data were transferred to SPSS 22.0 program and analyzed. P 0,05). No significant difference was found between PAI scores of pregnant women (p=0,581. In the study group, mean PAI score was 53,3±11,9, mean BDI score was 7,8±4,9 in the first assessment and in the second assessment mean PAI score was 64,6±9,2, mean BDI score was 8,6±3,9. PAI scores had statistically significant increase but BDI scores had not. In control group, mean PAI score was 51,5±12,6, BDI score was 10,6±6,3 in the first assessment and mean PAI score was 52,0±13,7, mean BDI score was 10,5±5,5 in the second assessment. PAI and BDI score had no statistically significant increase (p>0,05).Conclusion: The study showed that counting fetal movements and imagining fetus position had positive effects on prenatal attachment but had not any effect on depression scores on pregnant women in 24-28th gestational week. A strong mother-fetus bond will increase the awareness of the mother on both her own health and her baby's health, encourage positive behaviors and reduce negative thoughts about pregnancy. Prenatal bonding can be increased by providing tasks to strengthen the maternal-fetal bond such as the counting of fetal movements, and the process can be more positive for both sides.Keywords: pregnancy, prenatal attachment, fetal movement, Prenatal Attachment Inventory, Beck Depression Inventory 86

Gıdaların yüksek sıcaklıklarda kızartılması ve fırınlanması sonucu bol miktarda akrilamid oluşmakta ve bu gıdaları tüketeninsanlar her gün belli miktarlarda akrilamide maruz kalmaktadırlar. Gebe kadınlarda gebelik boyunca gıda kaynaklı akrilamide maruz kalmakta ve bebekleri muhtemelen bundan etkilenmektedir. Bu araştırmada, gebelik süresince ratlara uygulanan akrilamidin, fetal beyin kökenli nörotrofik faktör (BDNF) düzeyleri ve beyin gelişimi üzerindeki etkilerinin mekanizmasının ortaya çıkartılması amaçlanmıştır. Fetal BDNF geninin mRNA düzeyleri ve protein seviyeleri analiz edilerek akrilamidin, BDNF sentezi üzerinde meydana getirdiği inhibitör etki/etkilerin transkripsiyonel, translasyonel yada posttranslasyonel aşamaların hangisi/hangilerinde gerçekleştiği araştırıldı ve akrilamidin nörotoksik etki mekanizması açığa çıkartılmaya çalışıldı. Bu nörotoksik etkinin E vitamini ile engellenebilirliği test edildi. Ayrıca fetal hayatta akrilamide maruz kalan yavruların, beyin gelişiminin büyük oranda tamamlandığı 8. haftadaki bilişsel fonksiyonlarının bundan etkilenip etkilennmediği araştırıldı. A liberal amount of acrylamide is produced as a result of frying or baking foods in high temperatures and individuals take certain amounts of acrylamide everyday by consuming these food items. Pregnant women are also exposed to acrylamide originating from food during pregnancy and their babies are probably affected. In this study we attempted to determine the effects of acrylamide applied to rats during pregnancy on fetal brain development and brain-derivedneurotrophicfactor synthesis.By analyzing the mRNA levels and protein levels of the fetal BDNF gene, it was found that BDNF synthesis and brain development damage caused by the inhibitor effect on theBDNF gene synthesis steps of the acrylamide andthe mechanism of neurotoxic action of acrylamide was tried to be clarified. This neurotoxic effect was tested for inhibition by E Vitamin. We also investigated the effects of acrylamide, which is exposed in fetal life, on cognitive functions at 8 weeks when brain development is largely completed. 132

Amaç: Plasentanın temel görevlerinden biri de materno-fetal besin taşınımını sağlamaktır. Embriyo gelişimi için birincil enerji kaynağı glukoz olup plasentada mevcut olan glukoz taşıyıcı (GLUT) proteinler aracılığıyla anneden fetüse taşınmaktadır. Stevia bitkisi uzun zamandır doğal tatlandırıcı ve tıbbi amaçlı olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı; Stevioside'nin normal ve diyabetik hayvanlarda, kan glukoz ve serum insülin düzeyine etkisini belirlemektir. Ayrıca, Stevioside'nin, normal ve diyabetik sıçan plasentasında glukoz taşınımında rol alan GLUT1, GLUT3 ve GLUT4 proteinlerine etkilerini belirlemektir.Yöntem: Erkek ve dişi sıçanlar kafeste bir gece bırakıldıktan sonra dişi deneklere vajinal simir yapıldı. Simirlerinde sperm gözlenen dişi sıçanların gebeliğin sıfırıncı gününde olduğu kabul edildi. Kontrol, stevioside, diyabet ve diyabet + stevioside grupları oluşturuldu. Elisa yöntemi ile kandaki insülin miktarı belirlendi. Plasentada GLUT1, GLUT3 ve GLUT4 proteinlerinin ifadeleri immunohistokimya ile bu proteinlerin miktarları ise western blot yöntemi ile tespit edildi.Bulgular: GLUT1 proteini, gebeliğin 15. gününde diğer gruplar ile karşılaştırıldığında diyabet + stevioside grubunda istatistiksel olarak (p

Çalışmamızda, yaşları 17-40 gebelik haftası arasında olan, eksternal anomali ve patolojisi olmayan 40 fetal materyalde palatum durum ve palatum molle gelişimi araştırıldı. Çalışmamızda palatum durumla ilgili, Papilla incisiva-Staurion (PI-Sr), Staurion-Spina nasalis posterior (Sr-Snp), sağ ve sol tarafta Papilla incisiva-Foramen palatinum majus (PI-Fpm) ve Staurion-Foramen palatinum majus (Sr-Fpm) arası mesafeler ölçüldü ve sağ ve sol taraf ölçüm sonuçları birbirleri ile kıyaslandı. Asimetri olan vakalarda asimetri indeksi kullanılarak asimetrinin yüzde olarak oranı saptandı. Ayrıca ölçüm yapılan noktalar arasındaki doğrular üzerinde sağ ve sol tarafta PI-Sr-Fpm ve PI-Sr-Fpm arasındaki açı değerleri ölçülüp sağ ve sol taraf değerleri birbirleri ile kıyaslandı. Palatum durumla ilgili uzunluk parametrelerinin gestasyonel yaşla birlikte arttığı belirlendi. Palatum durumla ilgili açısal veriler ve asimetri indeks verileri trimester grupları arasında kıyaslandığında PI-Sr-Fpm sol parametresi hariç diğer tüm verilerde istatistiki fark bulunmadı. Bütün parametrelerin sağ ve sol taraf ölçüm sonuçları birbirleri ile kıyaslandığında anlamlı bir fark saptanmadı. Cinsiyetler arasında yapılan karşılaştırmalarda sadece Sr-Snp değeri erkeklerde daha yüksek bulundu diğer tüm verilerde istatistiki bir fark yoktu.Arcus alveolaris superior'un trimester gruplarına göre ortalama ark formu Image-J ve Matlab programı kullanılarak oluşturuldu ve kartezyen düzlemi üzerinde gösterildi. Kartezyen düzleminde 3. trimester grubunun tepe noktasının 4. trimester grubuyla çakıştığı gözlendi. Planum mediana üzerinde palatum durum ve palatum molle uzunlukları ölçüldü. Palatum mollenin palatum duruma oranı ortalama 0,54 olarak bulundu. Bu değer kabul edilen 0,50 değerinin sadece 0,04 üstündeydi. Elde edilen bu verilerin plastik cerrahi, çene cerrahisi, intrauterin cerrahi, fetopatoloji, embriyoloji, anatomi ve obstetri gibi bilim dallarında yapılacak çalışmalara katkıda bulunacağını düşünmekteyiz. In this study, development of hard and soft palate were investigated in 40 fetal cadavers; with no external anomalies oral pathology, aged between 17-40 gestational weeks.Papilla incisiva-Staurion (PI-Sr), Staurion-Spina nasalis posterior (Sr-Snp), bilateral Papilla incisiva-Foramen palatinum majus (PI-Fpm), Staurion-Foramen palatinum majus (Sr-Fpm) were measured. The left and the right side of measurement results were compared with each other. The ratio of asymmetry was determined by using the asymmetry index. The angles between the PI-Sr-Fpm and PI-Sr-Fpm were measured on the right and the left sides, and the values of the right and the left sides were compared with each other. It was determined that the length parameters related to the hard palate increased with gestational age. There was no statistical difference in all data except for the PI-Sr-Fpm left parameter, and the asymmetry index was compared between the trimester groups. According to our results, there was no significant difference in comparison of all measurement of the left and the right side. There was no difference in all gender-related comparisons except for Sr-Snp.The mean arch form of maxillary arch according to trimester groups was obtained by using Image-J and Matlab programs, and shown on the Cartesian plane. In the Cartesian plane, the peak of the 3rd trimester group coincided with the 4th trimester group. Hard palate and soft palate lengths were measured on the median plane. The mean rate of soft palate to hard palate was found as 0.54. This value was only 0.04 above from the accepted value.We think that these obtained data will contribute to the studies to be conducted in sciences such as plastic surgery, oral and maxillofacial surgery, intrauterine surgery, fetopatology, embryology, anatomy and obstetrics. 78

Son zamanlarda egzersiz sonrası iskelet kasından dolaşıma salınan irisin adlı miyokinüzerinde yapılan çalışmalar giderek artmaktadır. İrisin, enerji tüketiminde beyaz yağdokusunu kahverengi yağ dokusuna dönüştürür böylece karbonhidrat metabolizmasınıdüzenler. Bu durum, obesite ve insanlarda oluşabilecek metabolik sendromun tahminindeirisinin potansiyel biokimyasal belirteç olabileceğini kuvvetle düşündürür. Erişkinlerdeki irisin düzeyleri ile ilgili birçok çalışma olmasına rağmen yenidoğanlardayapılan çalışma sayısı kısıtlıdır. Biz de çalışmamızda normal doğum ağırlıklı ve yüksekdoğum ağırlıklı yenidoğanların kordon kanı irisin seviyesini değerlendirmeyi hedefledik. Tahmini fetal doğum ağırlığı hastanemiz jinekologları tarafından ikinci trimesterde Hadlockformulü ile hesaplandı. Tüm yenidoğanlar Lubchenco skalasına göre normal doğum ağırlıklı,yüksek doğum ağırlıklı olarak sınıflandırıldı. Doğum sırasında tüm yenidoğanlardan 2 mlkordon kanı örneği alındı ve ELİSA yöntemi ile plazma irisin seviyesi ölçüldü. İki grup arasında anneye ait risk faktörleri ve doğum kilosu hariç yenidoğanlarındemografik özellikleri arasında istatiksel fark bulunmadı (p>0.05). Yüksek doğum ağırlıklıyenidoğanların kordon kanı irisin seviyesi (medyan 45 [58 ± 12] ng/ml ), normal doğumağırlıklı yenidoğanlara göre (medyan 38 [39 ± 10] yüksek bulunmasına rağmen aradaki farkistatiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0.0.5). Son zamanlarda yenidoğan kordon kanı irisin seviyeleri ile ilgili yapılan kısıtlı çalışmalar,henüz tam net bir çıkarım yapmamızı sağlayacak kadar kesin sonuçlar vermese de, bize farklıdoğum tartılı yenidoğanlarda farklı irisin sonuçların olması irisinin yenidoğanlarda fizyolojikrolü olabileceğini kuvvetle işaret etmektedir. Anahtar kelimeler: Yüksek doğum ağırlıklı yenidoğan, normal doğum ağırlıklı yenidoğan,kordon kanı, irisin There has recently been an increase in the reports investigating irisin, a myokine which issecreted from the skeletal muscle after exercise. İrisin converts white adipose tissue to brownadipose tissue, thereby regulating carbohydrate metabolism. This potential role of irisin makesit a possible biomarker in the prediction of the development of obesity and metabolic syndrome. Studies about irisin levels in the neonatal period are scarse although there are many adultstudies investigating irisin. In our study, we aimed to investigate irisin levels in a group ofnewborns who are either large or appropriate for gestational age (LGA or AGA). The suspected fetal weights were calculated using the Hadlock formula by the obstetriciansduring the second trimester. All of the newborns were classified as AGA or LGA according toLubchenco chart after birth. Two milliliters of cord blood was obtained from each newbornand plasma irisin level was measured using ELISA method.There was no difference between AGA and LGA with regard to maternal characteristics anddemographic features except for birth weight (p>0.05). Although cord blood irisin levels werefound to be higher in LGA than SGA neonates (median 45 [58 ± 12] ng/ml vs 38 [39 ± 10],respectively), there was no statistical significance. Although the specific role of irisin is not clear during the neonatal period due to rarity of thestudies, variable irisin levels with respect to different birth weights might underline the possiblephysiologic role of irisin in newborns.Key words: Large for gestational age, appropriate for gestational age, neoanate, cord blood,irisin 56

Organ büyümesi dahil olmak üzere hücresel düzeyde meydana gelen çeşitli süreçlerde Hippo sinyal yolağı görev almaktadır. Hippo sinyal yolağının transkripsiyon ko-aktivatörü olan YAP birçok genin ekspresyonunda görev almaktadır. Bu nedenle Hippo sinyal yolağının aktivasyonunun veya inhibisyonunun kalp hücrelerinin gelişimi üzerine etkili olduğu düşünülmektedir. Benzer olarak Wnt sinyalizasyonu farklılaşma ve büyüme gibi çeşitli hücresel süreçlerde görev almaktadır ve Hippo sinyal yolağı ile ilişki göstermektedir. Bu çalışmada fareler kontrol (NT), DMSO, Verteporfin ve C2 Ceramide olmak üzere dört gruba ayrıldı. Fetal gelişimin 18.5 gününde anneden alınan fetusların ağırlıkları değerlendirildi. 18.5 günlük fare embriyolarının kalp dokularında hippo sinyal yolağının aktivatörü olan Verteporfin ve hippo yolağı inhibitörü olan C2 Ceramide uygulanması sonrasında YAP, β-katenin, GATA-4 gibi genlerin immünohistokimya ile ifade düzeylerine bakıldı. Ayrıca kalp dokuları PAS, trikrom ve Hematoksilen-Eozin boyaları ile boyanarak morfolojik olarak değerlendirildi. Deney sonuçlarına göre Verteporfin uygulanan fetüslerin ağırlıkları diğer gruplara oranla anlamlı olarak düşük saptanmıştır. İmmünohistokimya sonuçlarına göre NT ve DMSO gruplarına oranla, Verteporfin grubunda YAP, β-katenin ve GATA-4 ifadesi anlamlı olarak azalırken, C2 Ceramide grubunda YAP, β-katenin ve GATA-4 ifadesi anlamlı olarak artmıştır. HE boyama ile morfoloji tüm gruplar arasında bir fark görülmemiştir. Trikrom boyama ile gruplar arası epikard ve miyokardda farklılık görülürken, PAS boyama ile Verteporfin grubunda farklılık saptanmıştır. Bu sonuçlar doğrultusunda Hippo sinyal yolağı kalp gelişiminde yer alan gen ifadelerine etki etmenin yanı sıra Wnt sinyalizasyonun anahtar proteini olan β-katenin ile de bu süreçlerde etkileşim kurmakta ve ifade düzeylerini etkilemektedir. İÇİNDEKİLER KABUL VE ONAY SAYFASI i TEŞEKKÜR ii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ v ŞEKİLLER DİZİNİ vii RESİMLER DİZİNİ ix TABLOLAR DİZİNİ xi ÖZET xii ABSTRACT xiii 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 3 2.1. Kalp Histolojisi ve Anatomisi 3 2.2. Kalbin Embriyolojik Gelişimi 11 2.3. Farelerde Embriyonik Kalp Gelişimi 19 2.4. Kalp Gelişiminin Moleküler Düzenlenmesi 22 2.5. WNT Sinyalizasyonu ve Kalp Gelişimi 29 2.6. Hippo Sinyal Yolağı 37 2.6.1. Drosophilada Hippo Sinyali 37 2.6.2 Drosophila Hippo Sinyalizasyon Ağı 39 2.6.3. Hippo Sinyalizasyonunun Memelilerde Çekirdek Kinaz Kaskadı 44 2.6.4. Memeli Hippo Kinaz Kaskadının Upstream Düzenleyicileri 47 2.6.5. Hippo Kinaz Kaskadının Aktivasyon Mekanizmaları 49 2.6.7. LATS Aktive Edici Kinazlar Olan MST1 / 2 ve MAP4K’ların Düzenlenmesi 50 2.6.8. YAP / TAZ Transkripsiyonel Programları ve İşlevsel Çıktıları 52 2.7. Hippo Sinyalizasyonu ve Wnt Sinyalizasyonu Arasındaki İlişki 54 2.8. Hippo Sinyalini Aktivatör Olarak Hedefleyen Verteporfin 55 2.9. Hippo Sinyalini İnhibitör Olarak Hedefleyen C2 Ceramide 57 3. GEREÇ VE YÖNTEM 59 3.1. Deney Hayvanlarının Temini 59 3.2. Deney Hayvanlarının Gruplandırılması 59 3.3. İlaçların Uygulanması 61 3.4. Deneyin Sonlandırılması 61 3.5. Doku Takibi 62 3.6. Histokimyasal Boyamalar 63 3.7. İmmünohistokimya 65 3.8. İstatistiksel Analiz 66 3.8.1. Fetus Ağırlıkları 66 3.8.2. İmmunohistokimyasal Değerlendirme Sonuçları 66 4.BULGULAR 67 4.1. Fetus Ağırlıkları 67 4.2. İmmünohistokimyasal Değerlendirmeler 67 4.2.1. Gata-4 Değerlendirme 67 4.2.2. β-Catenin değerlendirme 71 4.2.3. YAP Değerlendirme 75 4.3. Histokimyasal Boyamaların Değerlendirilmesi 79 4.3.1. Trikrom Boyamanın Değerlendirilmesi 79 4.3.2. PAS Boyamanın Değerlendirmesi 81 4.3.3. Hematoksilen-Eozin Değerlendirilmesi 82 5. TARTIŞMA 87 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 92 KAYNAKLAR 93 ÖZGEÇMİŞ 108

Bu çalışma maternal düşük kaliteli protein diyetinin doğum sonrası vücut ağırlığı, besin alımı ve yetişkinlik dönemindeki plazma amino asit profilini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Wistar ratlar gebelik (3 hafta) ve emziklilik (3 hafta) dönemlerinde kontrol grubu (n=6) kazein (%20), deney grubu (n=7) buğday gluteni (%20) içeren diyetle beslenmiştir. Emziklilik dönemi sonrasında ise tüm ratlar 20 haftalık oluncaya kadar kazein (%20) içeren diyet ile beslenmişlerdir. Çalışma sürecinde takip edilen yavruların vücut ağırlıklarının ortalaması buğday gluteni (BG) grubunda kazein (K) grubuna kıyasla anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur (p

ÖZET İSLÂM HUKUKUNDA CENİNE MÜDAHALE Ceninin hukukî, ahlakî statüsü ve buna bağlı olarak hayatının sonlandırılması, uzun zamandır tartışılan bir mesele olarak karşımızda durmaktadır. Tıbbî bilgi ve teknolojinin ilerlemesiyle birlikte, meselenin boyutları değişmiş, yeni tartışma alanları ortaya çıkmıştır. Ceninin araştırma amacıyla kullanılması, cinsiyetine ve genetik özelliklerine müdahale ile cenindeki bazı hastalıkların anne karnında tedavi edilmesi mümkün hale gelmiştir. Böylece cenine yapılabilecek müdahalelerin sayısı artmış ve çözümlenmesi gereken yeni problemler ortaya çıkmıştır. Tez çalışmamızı, aynı zamanda Müslümanları da ilgilendiren bu sorunların İslâm hukuku açısından çözümüne katkı sunmak amacıyla hazırladık. Çalışmamızın ilk bölümünde, ceninin gelişim aşamasındaki bir insan varlığı olmasından dolayı, Kur’an ve Sünnet metinlerinde insanın yaratılışı ve tıp biliminde ceninin oluşum aşamaları ile İslâm düşüncesinde insanın mahiyeti sorusuna verilen cevaplara yer verdik. İkinci bölümde, ceninin İslâm hukukundaki konumunu tespit etmek amacıyla klâsik İslâm hukuku kaynaklarına müracaat ettik. Üçüncü bölümde ise, cenine müdahaleyi, gebeliğin sonlandırılması, ceninin araştırma ve tedavi amacıyla ii kullanılması, ceninin genetik özelliklerine ve cinsiyetine müdahale, cenine tedavi amaçlı müdahaleler olmak üzere beş gruba ayırarak, İslâm hukuku açısından, ceninin dokunulmazlığının hamilelik aşamaları ilerledikçe arttığı yaklaşımını benimseyerek değerlendirdik.Anahtar Kelimeler : Cenin, hayat, ruh, ıskât-ı cenin, kök hücre, genetik, cinsiyet, tedavi, müdahale ABSTRACT FETAL INTERVENTION ACCORDING TO ISLAMIC JURISPRUDENCE Legal, moral status of fetus and consequently the termination of fetal life is confronts us as a matter of discussion a long time. The dimensions of the issue has changed and it has revealed new areas of discussion with advances in technology and medical knowledge. Using the fetus for research and treatment, choosing the sex of the fetus, changing genetic characteristics of the fetus, treatment of some fetal diseases in the womb has become possible. Thus, number of interventions that can be made to the fetus has increased and new problems have emerged. The aim of this thesis is to contribute to the solution of these problems that also concern Muslims with respect to Islamic jurisprudence. In the first part of our study, - because fetus is a human being at the stage of fetal development- we have included the creation of human in the texts of Qur'an and Sunnah, stages of formation of the fetus according to medicine and answers to the question of the nature of human in Islamic thought. In the second part, we referred to the classical Islamic legal sources in order to determine the position of the fetus iv according to Islamic jurisprudence. Ultimately, in the third part, we have been classified fetal interventions into five groups; termination of pregnancy, use of fetus for the purpose of research and treatment, selection of sex of the fetus, modification of genetic characteristics of fetus and therapeutic interventions in fetus. Then, we evaluated each of them according to Islamic jurisprudence adopting the approach that the immunity of fetus gets stronger as long as stages of pregnancy gets on. Keywords : Fetus, life, soul, abortion, stem cell, genetic, gender, treatment, intervention

Fetusun Cinsiyetinin Prenatal Bağlanma ve Algılanan Sosyal Destek Düzeyi ile İlişkisinin SaptanmasıAmaç: Bu araştırma fetusun cinsiyetinin prenatal bağlanma ve algılanan sosyal destek düzeyi ile ilişkisinin saptanması amacıyla kesitsel olarak yapılmıştır.Materyal ve Metot: Araştırma Ağustos 2015-Haziran 2016 tarihleri arasında, Malatya İli Toplum Sağlığı Merkezi' ne bağlı 'Sıtmapınarı, Fırat, Özalper, Mücelli, Çarmuzu, Adafı I, Vahit-Nezahat Bozatlı ve Karakavak' adlı Aile Sağlığı Merkezleri' nde gerçekleştirilmiştir. Araştırma evrenini adı geçen ASM' lere kayıtlı gebeliğin 3. trimesterinde olan 847 gebe oluşturmuştur. Power analizi yapıldığında örneklem büyüklüğü %95 güven aralığı ve 0.05 yanılgı düzeyinde 265 gebe olarak hesaplanmıştır. ASM' ye başvuran ve araştırmaya alınma kriterlerine uyan gebeler olasılıksız rastlantısal örnekleme yöntemi ile seçilmiştir. Veriler 'Gebe Tanıtım Formu', 'Prenatal Bağlanma Envanteri' ve 'Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği' kullanılarak yüzyüze görüşme yöntemi ile elde edilmiştir. Verilerin analizinde Tanımlayıcı İstatistik, Mann Whitney U Testi, Bağımsız Gruplarda t Testi ve Cronbach alfa Güvenirlik Analiz Testi kullanılmıştır.Bulgular: Araştırmada kız fetuse gebe primigravida kadınların prenatal bağlanma düzeylerinin erkek fetuse gebe primigravida kadınlardan daha yüksek olduğu belirlenmiştir (p

Fetal Dönem Boyunca Orbita ve Bulbus Oculi'nin GelişimiÇalışmamızda, fetal dönem boyunca orbita ve bulbus oculi gelişiminin anatomik diseksiyon yöntemi kullanılarak araştırılması amaçlandı. Yaşları 13-40 gebelik haftası arasında olan, eksternal anomali ve patolojisi olmayan 108 fetal materyalde 214 gözde orbita ve bulbus oculinin morfolojik ve morfometrik gelişimi değerlendirildi. Çalışmamızda ekstraoküler göz kaslarının tendon genişlikleri ölçüldü ve tendon tutunma yerlerinin limbusa olan uzaklıkları değerlendirildi. Orbita ile ilgili parametrelerden orbita giriş alanı, orbita çevresi, orbita genişlik ve yüksekliği, orbita derinliği ve hacmi ölçüldü. Bulbus oculi ile ilgili parametrelerden bulbus oculinin anterior-posterior (A-P) çapı, transvers çapı, ağırlığı ve hacmi ölçüldü. Ayrıca korneanın ağırlık ve çapı, lensin ise ağırlık, kalınlık ve genişliği ölçüldü. Çalışmamız sonunda elde edilen tüm verilerin ortalamaları trimesterlere göre hesap edildi ve tüm parametrelerin gestasyonel yaşla birlikte arttığı belirlendi (p

HÜCRE GELİŞİMİ VE PROLİFERASYONUNU SAĞLAYAN FAKTÖRLERİN (EGF/PDGF SİNYAL YOLAĞI) İNTRAUTERİN GELİŞME KISITLANMASI ETYOPATOGENEZİNE ETKİSİİntrauterin gelişme kısıtlanması (IUGR); çeşitli patolojik olaylar nedeniyle fetusun büyüme ve gelişme potansiyelini kullanamamasıdır. Gebeliklerin %3-8'inde görülür ve önemli derecede mortalite ve morbidite nedenidir. Efektif antenatal takibin en önemli amaçlardan biri yetersiz büyüme gösteren fetusları önceden saptamaktır.IUGR etyopatogenezinde EGF/PDGF(Epidermal büyüme faktörü/platelet kaynaklı büyüme faktörü) yolağında yer alan alt grupların bulunabileceği kuvvetle muhtemeldir. Örneğin: Apoptoz (Programlanmış hücre ölümü) doku homeostazı, gelişimi ve immun cevapta anahtar mekanizma olduğu bilinmektedir. Başarılı bir plasenta gelişiminde tamamlayıcı rol oynar.Çalışmamızda normal gebeliği olan 6, IUGR olan 6 gebeden elde edilen plasentada `Human EGF / PDGF (Epidermal büyüme faktörü/platelet kaynaklı büyüme faktörü) Signaling PCR Array` kiti kullanılarak RT-PCR(Reverse transcriptase-Polyerse chain reaction) yöntemi ile EGF/PDGFsinyal yolağı gen profili kapsamlı olarak çalışılmış; hücre yaşamı ve büyüme ile ilgili genler; apoptoz, hücre döngüsü, hücre farklılaşması, hücre büyümesi, hücre motilitesi, hücre çoğalması gen grupları şeklinde incelenmiştir.IUGR ve kontrol grubu arasında; parite, doğum haftası, 1. ve 5.dakika Apgar skorları açısında fark bulunmazken, IUGR grubu anneleri daha genç ve daha zayıftır. AFP değerleri IUGR da daha yüksek olarak tespit edilmiştir.PRKCA geni; IUGR grubu ve kontrol grubu karşılaştırıldığında gruplar arası anlamlı ekspresyon farklılığı gösteren tek gen olarak görülmektedir.Gebelikte genlerin bireysel ekpresyon varyasyonları göstermesi apoptozu ve hücresel olayları farklı yönde etkileyerek, plasental ve fetal gelişim üzerinde değişikliklere yol açtığı kuvvetle muhtemeldir.Günümüzde hastalık ve tedavilerin araştırılmasında gen çalışmaları bireysel düzeyde ilerlemektedir. Yakın gelecekte IUGR ve diğer hastalıklarla komplike gebeliklerin farklı bireyler için farklı genetik kökenleri saptanarak bunlara yönelik bireysel gen tedavilerinin oluşturulacağı inancını taşımaktayız. THE EFFECT OF CELL GROWTH AND PROLIFERATION FACTORS (EGF/PDGF SIGNALING PATHWAY) ON THE ETIOPATHOGENESIS OF INTRAUTERINE GROWTH RESTRICTIONIntrauterine growth restriction (IUGR) is defined as inability of the fetus to use its growth potential because of various pathological issues. IUGR is observed in 3-8% of all pregnancies and it is an important reason of fetal morbidity and mortality. One of the most important aims of the antenatal care is to detect fetuses which have insufficient growth.It is highly probable that the subgroups of EGF/PDGF (epidermal growth factor/platelet-derived growth factor) signaling pathway may be involved in the etiopathogenesis of IUGR. For example: It is known that apoptozis (programmed cell death) is the key mechanism in cell homeostasis, cell growth and immun response. Apoptosis plays a integral role in a successfull plasental devolopment.In our study, EGF/PDGF signaling pathway gene profile was studied comprehensively with RT-PCR (Reverse transcriptase-Polyerse chain reaction) by using `Human EGF / PDGF Signaling PCR Array` in plasentas obtained from 6 women with healthy pregnancies and 6 women with IUGR. The genes related with cell survival and growth were studied as apoptosis, cell cycle, cell differentiation cell growth, cell motility, cell proliferation gene groups.The parity, gestational week at delivery, Apgar scores at first and fifth minutes were not significantly different between the IUGR and control groups. However, the women in IUGR group were younger and slimmer. Additionally, AFP values were higher in IUGR group when compared to those of the control group.It seems that PRKCA gene is the only gene which shows a significant expression difference between the IUGR and control groups.It is highly probable that the expression variations in the genes in pregnancy cause changes onto placental and fetal development by affecting apoptosis and cellular events on different aspectsAt the present time, the progressing studies of diseases and gene therapy are individualized. We believe that different genetic origins of IUGR and other diseases of pregnancy for different individuals will be found and individual gene therapies for them will be generated in the near future. 94

Gebelikte Vitamin D eksikliği dünya çapında epidemik bir durumdur. Vitamin D sentezini etkileyen bir takım faktörler vardır. Vitamin D eksikliği açısından risk faktörleri; güneş ışınlarından sınırlı faydalanma, yaşlanma, koyu tenli olma, kapalı giyim, obezite, vejeteryan olma, düzenli güneş kremi kullanma, malabsorbsiyona neden olacak hastalığa (kistik fibrozis, kolestatik karaciğer hastalığı, inflamatuar barsak hastalığı, kısa barsak sendromu vb.) sahip olmaktır.Vitamin D'nin plasental implantasyon, immun fonksiyonlar, inflamatuar yanıt ve glukoz homeostazı üzerine etkili olduğu düşünülmektedir. Bu yüzden iskelet sistemi dışında da etkileri araştırılmaktadır. Yapılan çalışmalarda; maternal vitamin D eksikliği ile GDM, SGA ve preeklampsi arasında ilişkiler araştırılmıştır. Maternal vitamin D düzeyi ile kord kanı vitamin D düzeyi ilişkisi çalışılmış ve aralarında anlamlı korelasyon olabileceği gösterilmiştir.Bu çalışmada; maternal vitamin D eksikliği, nedenleri, eksikliğin maternal ve fetal etkileri ele alınmıştır. Gebelik komplikasyonlarında (GDM, preeklampsi, SGA), artış olup olmadığı değerlendirilmiştir. Çalışmada, gebelerde D vitamini yetersizliği %91, eksikliği %66 olarak saptanmıştır. Maternal vitamin D eksikliğine neden olabilecek risk faktörlerinden, giyim tarzı ve cilt tipi ile anlamlı ilişki gösterilmiştir. Koyu tenli kişilerde vitamin D eksikliğinin daha sıkgörüldüğünü destekleyen bulgular mevcuttur. Kapalı giyimli kişilerde vitamin D düzeylerinin anlamlı olarak daha düşük olduğu gösterilmiştir. Ek vitamin desteği kullanımı ile de vitamin D düzeyleri anlamlı olarak yükselmiştir.Çalışmada; vitamin D eksikliği ile GDM, preeklampsi ve SGA arasında anlamlı ilişki saptanmamıştır. Yine, kord kanı ile maternal vitamin D düzeyleri değerlendirilmiş ve aralarında anlamlı korelasyon saptanmamıştır. Ayrıca gebelik komplikasyonları, kord kanı düzeyleri ile kıyaslanmış ve anlamlı ilişki gösterilememiştir.Sonuç olarak; vitamin D eksikliği yaygın görülen bir durumdur. Risk faktörleri bilinmektedir ve eksikliğe neden olacak hususlarda önlemler alınabilir. Gebelik komplikasyonları ile ilişkisi belirsizliğini korumaktadır ve daha kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır. Vitamin D deficiency during pregnancy is an epidemic worldwide. The efficiency of vitamin D synthesis depends on a variety of factors. Risk factors of vitamin D deficiency; limited sun exposure, aging, dark skin, extensive clothing cover, obesity, being a vegetarian, regular use of sunscreens, diseases that cause malabsorption (cystic fibrosis, cholestatic liver disease, inflammatory bowel disease, short gut syndrome, etc.) is having.Effects of vitamin D is thought to be on; placental implantation, inflammatory response and glucose homeostasis. Therefore; extraskeletal system influences of vitamin D being investigated. There is an increasing interest in the relationship between low vitamin D status and adverse pregnancy outcomes, including preeclampsia, small-for-gestational age and gestational diabetes mellitus. In some studies; the relationship between maternal vitamin D status and cord blood vitamin D status are shown to be statistically significant correlation. The aim of the present study is to investigate of maternal vitamin D deficiency and effects on fetus and pregnancy. In this study, 91% of pregnant women were found to have vitamin D insufficiency and 66% of them have vitamin D deficiency. Maternal vitamin D deficiency associated with skin phototype and extensive clothing cover. Vitamin D deficiency is more prevalentfindings are available in dark skinned people significantly. Maternal vitamin D status were significantly lower in extensive clothing covered pregnant women. Use of vitamin D supplemantation were increased vitamin D levels significantly. In the present study, there was no association between vitamin D deficiency and pregnancy complications; GDM, SGA and preeclampsia. However, cord blood and maternal vitamin D levels were evaluated and there were no significant correlations between them. Also, pregnancy complications were compared with cord blood levels and there was no significant relationship could be shown.In conclusion; maternal vitamin D deficiency is an epidemic problem. Risk factors are known and the deficiency can be prevented. The relationship between vitamin D deficiency and pregnancy complications remains unclear. Further studies are needed to explain the relationship. 62

Amaç: Bu çalışmada IUGG'li fetuslarda uteroplasental Doppler bulguları ile serebral perfüzyon arasındaki ilişkinin difüzyon manyetik rezonans görüntüleme ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Yöntem ve Gereçler: Erciyes Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı'na başvuran 28-34 hafta arasında İUGG gebeliği olan 54 kadın ve aynı gebelik haftaları arasında normal gelişim gösteren 15 sağlıklı gebe çalışmaya alındı. Tüm gebeler prenatal tanı merkezinde fetal anomali taraması ve biyometri açısından değerlendirildi. Doppler bulgularına göre IUGG'li fetuslar 4 gruba ayrıldı. 1. Grup umblikal arter pulsatilite indeksi(PI)95p üzerinde olan 12 fetus, 2. Grup umblikal arter PI 95p ve orta serebral arter PI 5p altında olan 11 fetus, 3. Grup umblikal arterde diyastol sonu akım kaybı olan 21 fetus 4. Grup umblikal arterde ters akım olan 10 fetusdan oluşturuldu. Amnion sıvı indeksinin 5 cm'nin altında ya da en derin vertikal çapın 1 cm'den sığ olduğu durumlar oligohidramnioz olarak tanımlandı.Her hastaya Doppler değerlendirilmesi sonrasında difüzyon MRG yapıldı. Difüzyon görüntülerinin değerlendirilmesi ve ADC haritalamaları pediatrik radyolog tarafından yapıldı.Bulgular: IUGG'li olgularda kontrol grubuna göre periatrial beyaz cevher, talamus, bazal ganglion ve pons'un ADC değerlerinde azalma istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Doppler USG'de EDF kaybı ve revers akım saptanan grupta diğer gruplara göre frontal beyaz cevher ADC değerlerinin azalması istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Periatrial beyaz cevher ADC değerinin Doppler USG'de revers akım izlenen grupta, kontrol grubuna göre azalmış olduğu saptandı. Doppler USG'de umblikal arterde direnç artışı ve MCA'da beyin koruyucu etki izlenen grup ile EDF kaybı izlenen grupta, talamus ADC değerlerinin kontrol grubuna göre azaldığı saptandı. Pons, bazal ganglion ve serebellum ADC değerlerinde ise gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı. Oligohidroamnioz izlenen IUGG'li gruplarda frontal beyaz cevher ADC değerlerinin anlamlı olarak azaldığı görüldü. Oligohidroamniozun diğer örnekleme alanlarının ADC değerleri üzerine etkisi ise anlamlı bulunmadı. Ayrıca IUGG'li gruplarda preeklampsinin, örnekleme alanlarının ADC değerleri üzerine etkisi görülmedi.Sonuç: IUGG fetuslarda difüzyon MRG ile ölçülen ADC değerleri azalmaktadır. Azalma farklı Doppler bulgularına göre değişmekle beraber, serebral iskemi ile Doppler evreleri arasındaki korelasyon kusursuz değildir. Bu nedenle objektif bir fetal serebral değerlendirme yöntemi olan difüzyon MRG, IUGG'li fetuslarda serebral iskeminin değerlendirilmesi, doğum zamanın belirlenmesi ve prognozun öngörülmesi açısından iyi bir alternatif sunmaktadır. Difüzyon MRG ve serebral ADC değerlerinin IUGG yönetiminde kullanılabilmesi için daha büyük olgu sayılı ve prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır. Objective: In this study, it was aimed to assess relationship between uteroplacental Doppler sonography findings and cerebral perfusion in fetuses with intrauterine growth retardation (IUGR) by diffusion-weighted magnetic resonance imaging (DWI).Material and methods: The study included 54 pregnant women (gestational age: 28-34 weeks) who presented to Obstetrics and Gynecology Department of Erciyes University, Medicine School with fetal IUGR and 15 healthy pregnant women with normal development of fetus. All pregnant women were assessed by fetal anomaly screening and biometry in prenatal diagnosis center. Fetuses with IUGR were classified into 4 groups based on Doppler sonography findings: group 1 (n=12), fetuses with umbilical artery pulsatility index (PI)>95p; group 2 (n=11), fetuses with umbilical artery PI>95 p and middle cerebral artery (MCA) PI

Amaç: Doğum ağırlığı; yenidoğan bebeklerde morbidite ve mortaliteyi etkileyen en önemli sebeplerden biridir. Antepartum yapılan ultrasonografi ile doğum ağırlığı tahmini yapılabilir. Çalışmamızda ultrasonografik fetal ağırlık tahmininde fetal prezentasyon, amnion mai miktarı, fetal ponderal indeks, maternal vücut kitle indeksi (BMI) ve sistemik hastalık varlığının (diabetes mellitus/hipertansiyon ) doğruluk dereceleri arasında fark olup olmadığını araştırdık. Gereç ve Yöntem: Doğum eylemi tanısı ile yatışı yapılan 203 hastanın dosyası retrospektif olarak değerlendirildi. Hasta dosyalarındaki prepartum yapılan ultrasonografi ölçümleri ve hasta anamnez formları taranarak maternal sistemik hastalık varlığı, BMI, fetal ağırlık tahminleri ve doğum kiloları ve boyları kayıt edildi. Istatistiksel analizler için Kruskal- Wallis test ve lineer regression analizi kullanıldı. Sonuçlar , anlamlılık p

Tüm gebeliklerin %10-15'i intrauterin gelişme geriliği ile komplike olmaktadır. İntrauterin gelişme geriliği fetal ve maternal mortalitenin en önemli sebeplerindendir. IUGG olan fetuslarda sıklıkla umblikal arter doppler akımı artan plasental disfonksiyon ve vasküler dirençten dolayı bozulmuştur. İntrauterin gelişme geriliği nedenleri maternal, fetal ve plasental nedenler olarak ayrılabilir. Fetusun büyümesi fetüs ve anne arasındaki plasental bariyerin iyilik haline bağlıdır.Anormal plasentasyon spiral arteriollerin myometrium kısmının trofoblastik invazyonu yokluğu olarak tanımlanır. Bu durumda daha yüksek frekansta preeklampsi ve intrauterin gelişme geriliği meydana gelir. Prenatal periyot insan gelişiminde en hassas dönemdir. Bu dönemde gelişim fetal hücrelerin bölünme ve diferansiyasyonu ile karakterizedir. Bu hassas dönemde fetusa olabilecek herhangi bir nörotoksik stresör faktör fetal gelişimde aksamalara yol açabilir. Çoğu zaman intrauterin gelişim geriliğinin nedeni bulunamaz ve plasental yetmezlik gelişir.Dünya çapında artan sanayileşmenin sonucu olarak ağır metaller gibi toksikan maddelere maruziyet artmakta buna bağlı olarak prenatal dönemde dahil insanlar maruziyet altında kalmaktadırlar. Sebebi bulunamayan intrauterin gelişme geriliğinde maternal ve fetal faktörler dışlandığında çevresel bazı maruziyetler gelişim geriliğne neden olabilir. Çeşitli çalışmalarda çok düşük düzeylerde bile maruziyetin fetal nörogelişimsel defektlere yol açtığı izlenmiştir. Biz bu çalışma ile uterin ya da umblikal arter doppler bulguları bozuk olan fetuslarla sağlıklı term gebeliğe sahip fetuslar arasındaki maternal kan, kord kanı ve plasentadaki ağır metal düzeylerini karşılaştırmayı amaçladık.Çalışma grubu dahilinde 41 IUGG olan gebe ile 34 sağlıklı term gebeliği olan gebe çalışmaya dahil edildi. Olgulardan doğumdan hemen önce maternal venöz kan örnekleri alındı, fetus doğduktan sonra kordon klemplenip kesildikten sonra plasenta tarafında kalan kordondan kan örneği alındı ve plasenta çıktıktan sonra 3 farklı bölgeden örnekleme alındı. Alınan kan örnekleri 3500 devirde 10 dakika santrifüj edilip elde edilen serumlar ve plasentalar -80 c'de saklandı. Tüm hastaların örnekleri tamamlandığında alınan örneklerden kurşun ve civa analizleri Ankara Üniversitesi Adli Bilimler Enstitüsü'nün Toksikoloji Laboratuvarında Atomik Absorpsiyon Spektrometre cihazı ile gerçekleştirildi.IUGG olan vakalarda maternal kan, kord kanındaki civa düzeyi term gebeliği olan vakalardan istatiksel olarak anlamlı olarak yüksek bulundu. Plasental civa düzeyleri de IUGG olan grupta yüksek bulunurken istatiksel anlamlı farklılık bulunmadı. Tüm olgulardaki civa düzeyleri EPA'nın belirlemiş olduğu 5,8 µg/L değerinden daha yüksek bulundu.Hasta grubunda maternal kan, kord kurşun düzeyi kontrol grubuna göre yüksek bulunurken, fakat istatiksel olarak anlamlı bulundu. Plasental kurşun düzeyi hasta grubunda kontrol grubuna oranla aradaki fark çok az da olsa istatiksel olarak anlamlı yüksek bulundu.Çalışma sonunda elde ettiğimiz bilgilere dayanarak ağır metaller fetal gelişimi engelleyebilir ve IUGG'ne neden olabilir. Literatürde bilgilerimize göre izole IUGG ve ağır metal düzeyi ile yapılmış çalışma yoktur. Bazı çalışmalarda ağır metallerin doğum ağırlığını etkilediği gösterilmiştir. Önlenebilir neden olarak ele alınırsa obstetrik ve prenatal bakım için bu dönemde bu tür maruziyetlerden sakınmak önemli hedeflerden biri olmalıdır. Intrauterine growth restriction (IUGR) complicates approximately 10 to 15 percent of all pregnancies and it is one of the leading cause of fetal mortality and morbidity. Normal growth of the fetus is dependent on the properly developed placental barrier and placental pathologies are associated with IUGR pregnancies. Placental pathologies are also demonstrated with Doppler studies, which is seen as increased resistance in umbilical artery. Abnormal placentation is characterised by the lack of adequate invasion of spiral arterioles by trophoblasts. Normal placentation is necessary for normal fetal growth and without normal placentation, preeclampsia and IUGR are seen with increased frequency. However most cases of IUGR are due to idiopathic causes. During prenatal development ,fetus is very susceptible to harm and during this period many stressor factors can have a negative impact on fetal growth.Heavy metal exposure is an increasing concern in the industrialised world. Heavy metal exposure during prenatal life is one of the hypothesised causes of IUGR. Available studies suggests heavy metal exposure during antenatal period is associated with neurodevelopment defects. Our research is aimed at investigating association of heavy metal concentration of cord blood, maternal blood and placenta with development IUGR. 41 pregnant women with IUGR and 34 healthy women with uncomplicated pregnancies were enrolled in the study. Maternal blood samples were obtained immediately before delivery. Fetal blood samples and placental tissue were collected after delivery. Blood samples were centrifuged and then serum samples were stored at -80 C until analysis. Heavy metal ion concentration analyses were performed at Ankara University Institute of Forensic Sciences laboratory. Measurement were obtained with an atomic absorption spectrometer. Results have shown maternal blood, fetal blood and placental heavy metal ion concentrations were higher in IUGR cases compared to control group. Statistical significance was achieved for fetal and maternal blood heavy metal concentrations but not for placental heavy metal ion concentration. All cases of IUGR had elevated concentration of mercury above threshold determined by EPA (5.8 µg/L). According to our findings blood heavy metal ion concentrations are elevated in IUGR cases and elevated concentrations are associated with pathologic fetal growth. Although some available research suggest an association of heavy metal ion levels with IUGR, to the best of author's knowledge there is no research investigating association of heavy metal ion concentrations with development idiopathic IUGR. Exposure to heavy metal ions during pregnancy should be prevented. 61

Ocak 2006 ve Aralık 2008 tarihleri arasında Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Yenidoğan Bilim Dalı tarafından takip ve tedavi edilen 50 gebelik haftasına göre uygun tartılı geç preterm (Grup 1) ve 50 intrauterin büyüme geriliği (term+preterm) (Grup 2) olan yenidoğanlar, okul çağındaki (5-7 yaş) respiratuvar morbiditelerinin değerlendirilmesi amacı ile çalışmaya alındılar. Ayrıca Grup 2