Search

Bu çalısmada, Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü’nün (GSGM), Gençlik ve Spor il Müdürlükleri (GSİM) bünyesinde görev yapan antrenörlerin yılmazlık düzeylerinin incelenmesi amaçlanmıstır. Arastırmanın evrenini Türkiye genelinde hizmet veren Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü (81 İl) antrenörleri olustururken, örneklem grubu ise bu illerden tesadüfi örneklem yöntemi ile belirlenmis 38 il merkezinde faal olarak görev yapan 31 farklı branstan 73’ü kadın ve 287’si erkek olmak üzere genel toplamda 360 antrenör olusturmustur. Arastırmada veri toplama aracı olarak Gürgan (2006) tarafından gelistirilen “Yılmazlık Ölçeği” kullanılmıstır. Sonuç olarak; arastırmaya katılan antrenörlerin cinsiyet, medeni durum, takım ya da bireysel spor antrenörü olması değiskenleri açısından yılmazlık düzeylerinde anlamlı farklılıklar bulunamamıstır. Buna karsın, katılımcıların eğitim durumları ile yılmazlık ölçeği toplam ve alt boyutlarından elde etmis oldukları puanların karsılastırılmasında ortaöğretim eğitimi almıs olanlar ile lisans ve yüksek lisans eğitimi almıs olanlar arasında p, The aim of the present research is to evaluate the resilience levels of coaches who were employed at Province Directorate of Youth and Sports of General Directorate of Youth and Sports. Resilience Scale developed by Gürgan (2006) and “Personal Information Form” developed by the researchers were used in order to determine the resilience levels of the coaches. The population of the research was consisted of coaches employed at Province Directorate of Youth and Sports (from 81 cities). The case study of the research was made up by a total of 360 coaches (73 female coaches and 287 male coaches out of 31 different sports branches) who were working actively in 38 city centers and were selected with random sampling method. As a result, we could not find any significant difference between resilience levels of the participant coachs and sex, marital status, being a coach of team sports or individual sports. However, the comparison of educational status and the total scores and subscale-scores obtained from the Resilience Scale yielded a significant difference between coaches with high school degree and those with graduate and master’s degree in favor of coaches with graduate and master’s degree (p

Bu araştırma, ilk ve ortaöğretim okullarında görev yapan beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin stresle başaçıkma tarzlarının bazı değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya çıkarmak için gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya Aydın İl Milli Eğitim Müdürlüğü’nün ilk ve ortaöğretim okullarında (İl, İlçe ve Köy) görev yapan 28’i bayan, 68’i bay olmak üzere toplam 96 beden eğitimi ve spor öğretmeni katılmıştır. Katılımcıların stresle başaçıkma tarzlarını belirlemek için; araştırmacı tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu ve orijinal hali ( Özbay, 1993) tarafından geliştirilmiş olan “Stresle Başaçıkma Yolları Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde ve hesaplanmış değerlerin bulunmasında SPSS 16.0 istatistik paket program kullanılmıştır. Normallik sınamasına göre, parametrik testlerden t testi ve One – Way ANOVA testleri kullanılmıştır. Varyans homojenliğine göre ise; Post Hoc Multiple Comparisions testlerinden Tukey HSD testi kullanılmıştır. Bu çalışmada hata düzeyi 0.05 olarak alınmıştır. Katılımcıların stresle başaçıkma tarzları değişkenler açısından karşılaştırıldığında; cinsiyetleri bakımından; dış yardım arama ve kaçma-soyutlama (duygusal-eylemsel), medeni durumları bakımından; dine sığınma, görev yerleri ( il-ilçe ve köy) çoklu karşılaştırılması bakımından ise, dine sığınma, aktif planlama ve kaçma-soyutlama (biyokimyasal) alt boyutlarında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılıklar olduğu tespit edilmiştir. Diğer karşılaştırmalarda (yaş ve görev yapılan okul türü) ise, istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilememiştir. Sonuç olarak; araştırmamıza katılan beden eğitimi öğretmenlerinin stresle başaçıkma tarzlarının, cinsiyet, yaş, medeni durum, görev yeri ve görev yapılan okul türü bakımından genel anlamda farklılaşmadığını, ancak söz konusu değişkenler açısından stresle başaçıkma tarzlarında tercih ettikleri alt boyutların değiştiğini söyleyebiliriz. Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin stresle başa çıkma durumları, mesleki deneyim açısından ve hangi şehir ortamında yetiştikleri bakımından incelenmelidir., This investigation was performed for discover of whether the methods of coping with stres of physical educatıon teachers that work in Aydın change or not. 96 physical education teachers (28 women and 68 men) that work in primary and secondary education school in Aydın (country, town, village) took part in thıs investigation. For detection of methods of coping with stress; personal information form improved by investigator and ‘ scale of coping with stress ’ improved by original (Özbay, 1993) were used. SPSS 16.0 statistic package programme was used for evaluate of data and find the calculated data. For trial of normality, t test (whose group number is 2) and One – Way ANOVA test (whose group number is more than 2) were used within parametric tests. For variance homology; Tukey HSD test was used within Post Hoc Multiple Comparisions tests. In thıs study ratio of fault was assessed 0.05. When we compared the participants’s methods of coping with stress by some variable factors; statistical significiant differences were found in point of gender; asking for help from others, in point of civil status; taking shelter for religious, in multiply comprision for mission place (country, town, village); taking shelter for religious, active planning, escape-abstraction (biochemical). We can say that there is no any signifiiant difference of physical education teachers joined in this study in point of gender, age, civil status, mission place, school that is worked in but in point of this variable factors, preference of sub formats of methods of coping with stres change. The stuations of methods of coping with stress of physical educatıon teachers sould be investigated in point of experince of professional and ve the city lived in.

Bu çalışmanın amacı, ilköğretim II. kademe öğrencilerinin spor yapma durumlarına göre (sporcu & sedanter) zorbalık eğilimleri ve zorbalıkla baş etme tarzlarının özel eğitim bakış açısıyla incelenmesidir. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu, Dölek (2002) tarafından geliştirilen “Zorbalık Eğilimi Ölçeği” ve “Zorbalıkla Baş etme” ölçekleri kullanılmıştır. Elde edilen verilerin hesaplanmasında ve değerlendirilmesinde SPSS 16,0 istatistik paket programı kullanılmıştır. Verilerin normallik sınaması One–Sample Kolmogorov–Simirnov test ile yapılmış olup verilerin normal dağılım gösterdiği varsayımı sağlanmıştır. Dolayısıyla veriler parametrik testlerden,Indenpendent sample-t testi ile analiz edilmiştir. Bu çalışmada hata düzeyi 0,05 olarak kabul edilmiştir. Sonuç olarak;katılımcıların spor yapma durumlarına göre zorbalık eğilimleri ve zorbalıkla başa çıkma tarzlarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık (P>0,05) tespit edilememiştir. Zorbalık durumlarından olumsuz yansıtma alt boyutu spor yapan ve sedanter kız öğrenciler bakımından karşılaştırıldığında, aralarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiştir (P, Aim of this study is to analyze bullying tendencies and ways to cope with bullying in terms of special education for junior high students depending on the level of playing sports (athlete&sedentary). In the study, personal information form, which is developed by researchers, “Bullying Tendency Scale” and “Coping with Bullying” scales, which are developed by Dölek (2002), have been used as data collection tools. SPSS 16.0 statistics package software has been used for calculation and evaluation of the obtained data. Test of normality for the data has been performed through One–Sample Kolmogorov–Simirnov test and it is assumed that the data demonstrates normal distribution. Therefore, the data has been analyzed from parametric tests through independent sample-t test. In this study, error level has been accepted as 0.05. Consequently, it is observed that there is no statistically significant difference (P>0.05) in bullying tendencies and ways to cope with bullying for the participants (athlete & sedentary) depending on the level of playing sports. When the lower limit for negative reflection of bullying incidents is compared in terms of female athletes and sedentary women, a statistically significant difference (P

Bu araştırmanın amacı; ilk ve ortaöğretim okullarında görev yapan beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin yılmazlık düzeylerinin bazı değişkenler açısından farklılaşıp farklılaşmadığının incelenmesidir. Araştırmanın evrenini Hatay İl Milli Eğitim Müdürlüğü’nün ilk ve ortaöğretim okullarında (İl, İlçe ve Köy) görev yapan 485 beden eğitimi ve spor öğretmeni oluşturmuştur. Örneklem grubu ise, 63’ü kadın, 190’nı erkek olmak üzere toplam 253 beden eğitimi ve spor öğretmeninden oluşmaktadır. Araştırmada, araştırmacılar tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu ve Gürgan (2006a) tarafından geliştirilen “Yılmazlık Ölçeği” kullanılmıştır. Öğretmenlerin yılmazlık düzeyleri cinsiyet , medeni durum , çalıştığı yerler (il,ilçe,köy) , mesleki hizmet süresi , okul türü (İlk&Ortaöğretim) bakımlarından karşılaştırılmıştır. Elde edilen verilerin hesaplanmasında ve değerlendirilmesinde SPSS 16,0 istatistik paket programı kullanılmıştır. Veriler yüzde (%) ve frekans tabloları verilerek özetlenmiştir. Verilerin normallik sınaması One–Sample Kolmogorov–Simirnov test ile yapılmış olup verilerin normal dağılım gösterdiği varsayımı sağlanmıştır. Dolayısıyla veriler parametrik testlerden, Indenpendent sample-t testi ve One Way ANOVA ile analiz edilmiştir. Bu çalışmada hata düzeyi 0,05 olarak kabul edilmiştir. Sonuç olarak; araştırmada yer alan beden eğitimi öğretmenlerinin, cinsiyet değişkeni açısından yılmazlık düzeylerinin değişmediği, ilköğretimde görev yapan öğretmenlerin ortaöğretimde görev yapan öğretmenlere oranla anlamlı düzeyde yılmazlık alt boyutu olan iyimser olma/yaşama bağlı olma puanlarının yüksek olduğu, medeni durum ve mesleki hizmet süresinin ise, yılmazlık düzeyini anlamlı düzeyde değiştirmediği tespit edilmiştir., Aim of this research is to analyze whether resiliency of physical education and sports teachers that work in primary and secondary schools vary in terms of some variables. Population of the study comprises of a total of 253 physical education and sports teachers (63 female, 190 male teachers) out of 485 physical education and sports teachers that work in primary and secondary schools (Province, District and Village) of Hatay Provincial Directorate of National Education have participated in the research. In order to determine resiliency of the participants, personal information form developed by the researchers and “Scale Of Resiliency” developed by Gürgan (2006a) have been used. Resiliency levels of teachers have been compared in terms of their genders, marital status, place of work (province, district, village), professional service period and types of schools, in which they work (primary, secondary education). SPSS 16.0 statistics package software has been used for calculation and evaluation of the obtained data. The data has been summarized in percentages (%) and frequency tables. Test of normality for the data has been performed through One–Sample Kolmogorov–Simirnov test and it is assumed that the data shows normal distribution. Therefore, the data has been analyzed from parametric tests through independent sample-t test and One Way ANOVA. In this study, error level has been accepted as 0.05. It is observed that there is no a statistically significant difference between female teachers and male teachers when resiliency scores of the teachers are compared in terms of their genders (P

Araştırma, zihinsel yetersizliği olan bireylerde temel cimnastik eğitiminin öz bakım becerilerine ve bazı motorik özelliklere etkisinin incelenmesine odaklanmıştır. Araştırmada, ön test-son test kontrol gruplu deneysel model uygulanmıştır. Araştırmanın evrenini Elazığ Elit Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi'nde eğitim alan 52 zihinsel yetersizliğe sahip katılımcı oluştururken, örneklem grubunu aynı kurumda eğitim alan toplam 12 sedanter katılımcı oluşturmuştur. Deney grubuna 16 hafta boyunca uyarlanmış temel cimnastik eğitimi uygulanmış, kontrol grubu ise sadece testlere dâhil edilmişlerdir. Katılımcıların uygulama öncesi ilk ölçümleri alınmış ve ebeveynleri tarafından `Öz Bakım Becerileri Kaba Değerlendirme Formu` doldurularak öz bakım becerileri durumları tespit edilmiştir. Uygulama sonrası 8 haftalık dinlenmenin ardından, kalıcılık ölçümleri alınarak istatiksel farklılıklar gözlemlenmiştir. Araştırmanın istatiksel analizlerinde SPSS 22.0 paket programından yararlanılmış, Shapiro-Wilk testi ile normallik sınaması yapılan katılımcıların ön test-son test verilerini karşılaştırmak için bağımlı karşılaştırmalarda Wilcoxon Testi, bağımsız karşılaştırmalarda ise Mann Whitney U Testi kullanılmıştır.Sonuç olarak; uygulanan programın deney grubu katılımcılarının demografik değişkenlerini olumlu etkilediği ve uygulama programının sürekliliği olmadığında kazanımlarda gerileme olduğu tespit edilmiştir. Uygulama programının zihinsel yetersizliğe sahip bireylerin motorik özelliklerinin gelişimine katkı sağladığını ve öz bakım becerilerini kendi başına uygulamasında etkili olduğunu söylenebilir. The research focused on purpose of examining the effects of basic gymnastics training on self-care skills and some motoric features in individuals with intermediate mental disabilities. The research was designed with experimental study model with pre-test and post-test. . The universe of the research in Elazığ Elit Special Education And Rehabilition Center, while was found 52 mental disabilities participants, 12 sedentary participants were take part in the sample group. Basic gymnastics training was applied to the experimental group along 16 weeks, and the control group was included only in the tests. Before application, the first measurements of the participants were taken and ` Self care skills rough asssessment form` which was filled by their parents so was determined current state of self-care skills. After 8 weeks of rest, while taking the permanance measurements were observed statistical differences. SPSS.22.0 package program was used to in statistical analyze of research, The Wilcoxon Test was used in dependent comparisons and the Mann Whitney U Test in independent comparisons to compare the pretest-posttest data of the participants who tested for normality with the Shapiro-Wilk test.As a result; It was determined that the applied program had positive effects on the demographic variables on the experimental group participants, , according to the results of the permanence test, if not provided of application program, which was noticed decline in the achievements. It can be said that, the adapted basic gymnastics program, which is contributed to the development of the basic motoric features of mental disabilities humans, this contribution is effective in practicing self-care skills on its own. 119

Bu araştırmanın amacı; hareket eğitimi derslerinin OSB'li çocuğun kaba motor beceri üzerindeki etkisini belirlenmektir. Araştırmaya bir OSB'li Çocuk katılmıştır ve daha önce hareket eğitimi almamıştır. Bu araştırmada, niteliksel araştırma yöntemlerinden biri olan `durum (vaka) çalışması` yöntemi kullanılmıştır. Durum (Vaka) çalışması, araştırmacılara bir veya birden fazla durum, olay ya da kişiye yönelik derinlemesine inceleme imkânı sağlayan etkili bir araştırma yöntemidir (Richards&Morse, 2013). Toplamda 12 kaba motor becerisi ile ilgili eğitim verilmiştir. Gözlem formunda uygulanan becerilerin dökümü ve değerlendirilmesiyle araştırmanın analizi yapılmıştır. 3 gözlemci ve 1 uygulamacının görüş ve yorumları, kaba motor becerileri ile ilgili gelişimin değerlendirilmesi açısından raporlandırılmıştır. Araştırma bulgularına göre; hareket eğitimi derslerinin otizmli çocuğun dikkat süresi ve kendine güveni üzerinde müspet etkisi olduğu tespit edilmiştir. Hareket eğitiminin otistik çocuğun birlikte hareket etme becerisini olumlu yönde geliştirdiği ve özgüveni arttırdığı, öğrendiği hareketleri kullanarak çevresindeki kişilerle ve akranları ile daha rahat iletişime geçmeye başladığı sonucu ortaya çıkmıştır. Sonuç olarak, hareket eğitiminin otistik çocuğun bazı fiziksel özelliklerini geliştirmesinin yanı sıra bazı davranış problemlerini azalttığı, dikkat süresinin arttırdığı, birlikte hareket etme becerisini ve çocuğun özgüvenini belirgin derecede geliştirdiği tespit edilmiştir. The purpose of this study is to determine effects that the movement education have upon a child with autism who receives special education. A child with autism who never receives movement education participated the research.12 courses were given training on gross motor skills.The analysis of a study conducted by using the list and evaluation of skills which applied in observation form. Opinions and comments of 3 observers and 1 practitioner were reported in terms of evaluation of development related to rough motor skills.According to the research findings shows that physical educations and lessons effect the child with autism's skill of acting together in a positive way and also increase their self-confidence. According to the results of the research also reveals that the child with autism start to communicate more easily with their peers and other people by using the skills that they learned.In conclusion, the movement educations not only helps to develop some physical features of the child with autism but also helps to decrease some behavior disorders and it also leads to increase both in their self-confidence and attention span and their ability to act together in harmony. 135