Search

Bu çalışma, ana akım basının Türkiye’deki Afgan mültecilere yönelik ayrımcı söylemlerin, duygu politikalarıyla kamuoyunda yaygınlaşması ve meşru gösterilmesindeki rolünü sorunsallaştırmaktadır. Çalışma kapsamında, Afganların göç yoğunluğunun artış gösterdiği 2021 yılının Nisan ayından itibaren sığınmacıların sayısının yetmiş binin üzerine çıktığı 2022 yılının Temmuz ayına kadar geçen sürede tirajları ve ideolojileri dikkate alınarak belirlenen üç ana akım gazetede (Yeni Şafak, Hürriyet, Cumhuriyet) yer alan haber, köşe yazısı ve görseller incelenmiştir. Çalışma, ana akım medya kuruluşlarının dijital arşivlerinde bulunan haber metinlerindeki söylemsel temsilleri, Ruth Wodak’ın eleştirel söylem analizi yöntemine dayanarak duygu politikaları ekseninde incelemektedir. Araştırmanın temel bulguları şöyledir: Gazeteler Afgan göçmenlere yönelik ötekileştirme içeren söylemler barındırmaktadır. Bu içerikler, ülkede yaşanan sorunları Afgan göçmenler ile birlikte kurgulayarak Afganları, “öteki” olarak konumlandırmaktadır. Ötekileştirme, çalışma kapsamında incelenen metin ve görsellerde nefret, korku, iğrenme ve sevgi duyguları yaratmaya çalışarak gerçekleştirilmektedir. Empati kurmaya davet eden metin ve görsellerde ise acı duygusu işlenmektedir. Fakat çalışma göstermektedir ki Afgan göçmenler, negatif ya da pozitif duygularla ilişkilendirildikleri her iki durumda da araçsallaştırılmakta; mevcut göçmen politikalarını eleştirmek ya da onaylamak için gündeme alınmaktadırlar. This study problematizes the role of the mainstream media in dissemination and justification of discriminatory discourses against Afghan refugees in Turkey through politics of emotion. Within the scope of the study, news stories, columns and images published in three mainstream newspapers (Yeni Şafak, Hürriyet, Cumhuriyet), which have been selected according to their circulation number and ideologies, in the period from 2021 April, when the migration density of Afghans increased, until July 2022, when the number of asylum seekers increased to more than seventy thousand. This study examines the discursive representations in the news articles found in digital archives of mainstream media organizations based on Ruth Wodak’s critical discourse analysis method on the axis of politics of emotion. The main findings of this research are as follows: Newspapers contain marginalizing discourse against Afghan immigrates. These contents construct the problems in the country together with Afghans and position Afghans as the "other". Othering is achieved by trying to create feelings of hatred, fear, disgust and love in the texts and images examined in the study. The feeling of pain is processed in the texts and images that invite empathy. But the study shows that Afghan immigrants are instrumentalized in both situations where they are associated with negative or positive emotions; They are put on the agenda to criticize or approve existing immigration policies.

Fransız fikir adamı Roger Garaudy’nin; içerisinde yetiştiği Batı medeniyetine eleştirel bir gözle bakabilmesi, Doğu ve İslâm toplumlarını yerinden analiz etmesi, farklı kültür ve medeniyetleri karşılaştırmadaki başarısı ve yaşamındaki düşünsel yolculuğu yazarın çalışmalarına özgünlük kazandırmıştır. Bu hususlar ona, medeniyet çalışmaları literatüründe oldukça önemli bir konum sağlamıştır. Bu çalışma, Garaudy’nin metinleri ve ilgili literatür taranarak Garaudy’nin medeniyet kavramına bakış açısı ve katkılarına eleştirel bir değerlendirme getirme amacındadır. Bu amaca yönelik olarak medeniyet kavramı, İslâm-Batı medeniyetleri kavramsal ve tarihsel olarak irdelenmiş, Garaudy’nin düşünceleriyle birlikte ele alınmıştır. The French intellectual Roger Garaudy's ability to look critically at the Western civilization in which he grew up, analyze the Eastern and Islamic societies from the ground up, his success in comparing different cultures and civilizations, and his intellectual journey in his life have given originality to the author's work. These considerations have given him a very important position in the literature of civilization studies. This study aims to bring a critical assessment of Garaudy's perspective and contributions to the concept of civilization by scanning Garaudy's texts and related literature. For this purpose, the concept of civilization, Islamic-Western civilizations have been conceptually and historically examined and discussed together with Garaudy's thoughts.

Göç olgusu yüzyıllardır olduğu gibi geçtiğimiz yüzyılda da önemli bir yere sahiptir. Göç gibi tarihin şekillenmesinde önemli etkilere sahip olan olayların aktarımında belgeler, anlaşmalar gibi yazılı kaynaklar kadar anlatılar da önemli bir yer tutar. Olaylara dair anlatılar ilk olarak aile belleği şeklinde kuşaklararası aktarım ile gerçekleşir. Söz konusu aile belleklerinin oluşumunda toplumsal cinsiyet önemli bir yere sahiptir. Bu çalışmada da 20. yüzyılın önemli göç olaylarından biri olan 1989 Bulgaristan Göçü'ne dair aile belleklerine sahip olan bireylerin deneyimleri yaş ve toplumsal cinsiyet kesişimleri dikkate alınarak anlaşılmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda çalışmada temel nitel araştırma deseni ve yarı-yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmış, 1989 göçü ile Bursa iline göçmüş aile üyeleri seçilmiştir. Çalışmanın örneklemi göçü yaşamamış ya da göç sürecini hatırlamayacak kadar küçük yaşta olan bireylerden oluşmuştur. Sorular, nitel araştırma deneyimine sahip öğretim üyeleri ile yapılan uzman panelinde hazırlanmıştır. Toplanan bu veriler içerik analizi tekniği kullanılarak analiz edilmiş ve yorumlanmıştır. Analiz sonucunda aile içinde doğrudan bir aktarımdan ziyade dolaylı yollardan aktarımın yapıldığı görülmektedir. Ayrıca göç kararının alınması ve göç anlatılarının aktarılmasında etkili olan kişinin ailedeki kadınlar olması, göçün feminizasyonu anlamında 1989 Göçü'nün önemini göstermektedir. The phenomenon of migration has an important place in the past century as it has been for centuries. In the transfer of events that have important effects on the shaping of history, such as migration, narratives have an important place as much as written sources such as documents and agreements. The narratives about the events are first occur through intergenerational transmission in the form of family memory. Gender has an important place in the formation of these family memories. In this study, the experiences of individuals who have family memories of the 1989 Bulgaria Migration, one of the important migration events of the 20th century, were tried to be understood by considering the age and gender intersections. In this context, basic qualitative research design and semi-structured interview technique were used in the study, and family members who immigrated to Bursa with the 1989 migration were selected. The sample of the study consisted of individuals who did not experience migration or who were too young to remember the migration process. The questions were prepared in an expert panel with faculty members with qualitative research experience. These collected data were analyzed and interpreted using the content analysis technique. As a result of the analysis, it is seen that there is indirect transmission rather than a direct transmission within the family. In addition, the fact that women in the family are influential in taking the migration decision and conveying the migration narratives shows the importance of 1989 Migration in terms of feminization of migration.

19. yüzyılda Batı karşısında zayıf düşen Osmanlı İmparatorluğu devletin kurtuluşu için İslâmcılık ve Batıcılık akımlarına sarılmış ancak bu akımlar devleti yeniden ihya etme girişimleri için bir sonuç vermemiştir. 1789 yılında Fransız İhtilali ile önce Avrupa’ya sonra da dünyanın dört bir yanına yayılan milliyetçilik akımı Osmanlı İmparatorluğu’nu da etkisi altına almıştır. İslâmcılık ve Batıcılık akımları kurtuluş için çare olamayınca Osmanlı aydınları milliyetçilik akımına yönelmiştir. Şemseddin Günaltay da bir Osmanlı aydını olarak her ne kadar İslâmcı dergilerde yazdığı yazılardan dolayı İslâmcı olarak anılsa da Millî Mücadele sonrasında kurulan yeni ulus-devletin toplumu ulus yapabilmek adına tarih yazımını bir araç olarak kullanmasında başrol oynayan önemli bir şahıs olarak dikkat çekmektedir. Bu bağlamda milliyetçi bir çizgide gelişen Türk Tarih Tezi’ne bir tarihçi olarak büyük katkılar veren Günaltay’ın tarihçi yönü onun aynı zamanda milliyetçilik anlayışını anlamamızda yardımcı olur. Bu çalışmada Şemseddin Günaltay’a giden süreçte Türk milliyetçiliğinin geçirdiği evreler ve Türk Tarih Tezi bağlamında Şemseddin Günaltay’ın milliyetçilik anlayışı ele alınmıştır. Çalışmanın temel sorusu inşa edilen ulusta, tarih biliminin yerinin ne olduğu ve milliyetçilik ideolojisi tarafından işlevsel yönü dikkate alınarak yeniden kurgulanan tarihin Günaltay’ın tarih yazımını ne doğrultuda etkilediği üzerinedir. Tezin temel önermesi Günaltay’ın Türk Tarih Tezi bağlamında kaleme aldığı eserlerin romantik, milliyetçi bir söylemle yazıldığını dile getirmesi ve Günaltay’ın tarihçiliğinin milliyetçilik akımının etkisinde olduğunu belirtmesidir. In the 19th century, The Ottoman Empire who was weakened against the West, sought to save itself by turning to movements of an-Islamism and Westernism. However, these attempts of revival were not successful. Following The French Revolution of 1789, the movement of nationalism spread to Europe and then to the whole world, affecting The Ottoman Empire as well. After the failure of pan-Islamism and Westernism to save the empire, Ottoman intellectuals turned to nationalism. Şemseddin Günaltay, although referred to as an Islamist due to his writings in pan-Islamist journals, was an important figure to the creation of the Turkish nation-state following the Turkish War of Independence, by using historiography as a tool. In this context, Günaltay made major contributions to The Turkish History Thesis which was developed under the influence of nationalism. Understanding the historian side of Günaltay helps us to understand his perception of nationalism. In this study, the stages of nationalism up to Günaltay and his understanding of nationalism were investigated. The main questions of this study are what is the place of history as a science in the process of nation building, and how this functional history reshaped by nationalism affected Günaltay’s historiography. The main statement of this thesis is that, the works of Günaltay were written with a romantic and nationalist rhetoric and his historiography was influenced by nationalism.

Göç olgusu; sosyoloji, ekonomi, politika, hukuk, felsefe, uluslararası ilişkiler gibi birçok disiplinin çalışma alanına giren, farklı disiplinlerin onun farklı veçhelerini açıklamaya çalıştığı çok boyutlu bir kavramdır. Biz de çalışmamızın kapsam ve sınırlılıkları doğrultusunda, göç olgusuna ilişkin çeşitli meseleleri çalışmamızı üzerine bina ettiğimiz Zygmunt Bauman üzerinden aktarmaya çalışacağız. Bu çalışma, Baumancı düşünde göç olgusuna yönelik önemli imkânlar yattığı temel iddasına dayanarak, günümüzde göç/göçmenlik durumlarının karşı karşıya bulunduğu temel meselelerin neler olabileceği temel araştırma sorusu üzerine bina edilmiştir. Çalışma, felsefi-sosyolojik bir yaklaşımla bu soruşturmayı yürütmeyi gayret ederken, teorik arka plan olarak odağına, Baumancı sosyolojiyi ve onun düşünce sahasına giren temel meseleleri, düşünürleri almaktadır. Çalışma bu teorik rota ve düşünsel arka plan doğrultusunda, kapasitesinin sınırlarına ulaşmış; göçmen, mülteci, sığınmacı gibi ‘yabancı’larla karşılaşmanın kaçınılmaz olduğu bir dünyada ‘yabancı’lığa alerji duymadan bir arada yaşamanın hayati bir önemi bulunduğu sonucuna ulaşmıştır. Bize göre, bu yalnızca ahlaki bir sorumluluk ya da dayanışma meselesi değil pratik bir ihtiyaç ve gerekliliktir. The migration phenomenon is a multidimensional concept that enters the study fields of many disciplines like sociology, economics, politics, law, philosophy, and international relations. These different disciplines try to explain its different aspects. Within its scope and specific limitations, this study tries to convey various related issues of migration phenomenon through Zygmunt Bauman’s works, on which we have built our study. Based on the claim that there are significant possibilities for the migration phenomenon in the Baumanian thought, this study is founded on the research question, “What are the main issues facing immigration/immigration situations today?” While investigating with a philosophical-sociological approach, this study focuses on Baumanian sociology, its main issues and thinkers within its scope as a theoretical background. In line with this theoretical route and intellectual background, the study concluded that in a world that has reached the limits of its capacity, where it is inevitable to encounter ‘strangers’ like immigrants, refugees and asylum seekers, it is vitally important for living together, without the allergy to ‘strangers’. In our opinion, it is not just a moral responsibility or solidarity, but a practical need and a necessity.

XX. yüzyıl İslamcılık düşüncesi içinde Sezai Karakoç, yazdığı kitaplarıyla, şiirleriyle, kurduğu parti ile, kısaca düşünce ve hareketi ile ayrı bir yere sahiptir. O, İslam medeniyeti kavramıyla düşüncesini temellendirir ve bu temel üzerine Diriliş kavramını bina eder. İslam medeniyeti kavramsallaştırmasının ardında ise hakikat ile kurduğu ilişki merkezdedir. Bu bağlamda İslam medeniyeti, ilk insandan itibaren merkezinde Peygamberlerin olduğu toplumsallığın adıdır. Tarih boyunca görünen, zaman ve mekânla mukayyet medeniyetler, Hakikat Medeniyeti dediği idealin iyi ya da kötü açılımlarını temsil eder. Bu bağlamda İslam medeniyeti Hakikat’in ana damarı, diğer medeniyetlerse İslam medeniyetinin farklı seviyelerdeki açılımlarıdır. Sezai Karakoç, modern zamanlarla beraber insanlığın içine düştüğü krizi vahiyden, dolayısıyla İslam medeniyetinin kuruculuğundan mahrum kalmakla açıklar. Kısaca vahyin yokluğunu, insanın Rabbini ve Peygamberini kaybetmesini Yitik Cennet olarak kavramsallaştırır. Yitik Cennet aynı zamanda, Karakoç’un kendi tarih felsefesinin de kurucu kavramlarındandır. Karakoç, hareketinin merkezine ise diriliş kavramını alır. Dirilmenin başlangıcı direnmektir. Direniş ve diriliş politik hareketinin iki kurucu kavramıdır. Direnmek modern insanın saran ontolojik krizden kurtulmaya, dirilmek ise temizlenmiş insanı vahiy ile yeniden canlandırmaya matuftur. Politik düşüncesinin meyvesini siyasi parti olarak görür. Düşünce ve hareketi ile Karakoç, Romantizm ve Varoluşçuluk ile temasını kaybetmeden, İslam siyasal düşüncesinde “ihya” görüşünün modern bir açılımını yapar. Sezai Karakoç has a special place with his books, poems, the parties he founded, in short, with his thoughts and political action, in Islamic thought in Turkey. He bases his thought with the concept of Islamic civilization and builds the concept of Resurrection on this basis. Behind the conceptualization of Islamic civilization, the relationship it establishes with truth is at the center. In this context, Islamic civilization is the name of the community, in which the Prophets have been in the center since the first human being. Civilizations that have been seen throughout history, corresponding to time and space, represent the good or bad of the Civilization of Truth ideal. In this context, Islamic civilization is the main road of Truth, and other civilizations are expansions of Islamic civilization at different levels. Sezai Karakoç explains the crisis that humanity has fallen into with modern times by being deprived of revelation and therefore Islamic civilization. In short, he conceptualizes the absence of revelation, the loss of man's Lord and Prophet, as Paradise Lost. The Lost Paradise is also one of the founding concepts of Karakoç's own philosophy of history. Karakoç takes the concept of resurrection at the center of his political movement. The beginning of resurrection is resistance. Resistance and resurrection are the two founding concepts of his political movement. Resisting is aimed at getting rid of the ontological crisis that surrounds modern man, and resurrection is about reviving the cleaned human with revelation. He sees his political party as a fruit of his political thinking. With his thought and movement, Karakoç makes a modern expansion of the "revival" view in Islamic political thought, without losing touch with Romanticism and Existentialism

Bu çalışmanın amacı duygu politikalarını incelemektir. Bu inceleme liberal ve radikal yaklaşımların karşılaştırılması ile yapılmıştır. Birinci bölümde duygu kavramının tanımı ve politika ile olan ilişkisi ele alınmıştır. Geçmişten günümüze duygu kavramına dair tartışmaların nasıl geliştiğine değinilmiştir. İkinci bölümde Sara Ahmed’in duygu politikasına dair düşünceleri incelenmiştir. Duygu politikalarının kültürel, siyasi, toplumsal hayatın inşasında rolüne değinilmiştir. Üçüncü bölümde Martha Nussabum’un duygu politikasına dair görüşleri açıklanmıştır. Liberal toplumun inşasında yararlı ve zararlı duyguların analizi yapılmıştır. Sonuç bölümünde bu iki düşünürün yaklaşımlarını benzer ve farklı taraflarına değinilmiştir. The aim of this study is to examine the emotion politics. This study was conducted by comparing the liberal and radical approaches. In the first chapter, the definition of the concept of emotions and its relation to politics were discussed. How the discussions on the concept of emotion have evolved was researched. In the second chapter, Sara Ahmed's thoughts on emotion politics were examined. The role of emotion politics in the construction of cultural, political and social life was addressed. In the third chapter, Martha Nussabum's ideas on emotion politics were explained. The analysis of the useful and harmful emotions in the construction of the liberal society was carried out. In the conclusion, the similarities and differences of the approaches of this two scholars were argued.

Türkiye’de yayıncılık alanı köklü bir geçmişe sahip olmakla birlikte, kuruluşundan itibaren günümüze kadar özel girişimlerin ağırlıkta olduğu bir yapı olagelmiştir. Yıllar içinde siyasal, ekonomik ve toplumsal değişimlere bağlı olarak yayıncılık alanında çeşitli kırılmalar ve dönüşümler yaşanmıştır. Alan, gerek yayınevlerinin kendileri arasındaki ilişkilenme biçimleri gerek siyasal iktidarların yayıncılık alanına çeşitli müdahaleleriyle iktidar mücadelesine sahne olmuştur. Bu çalışma yayıncılık alanının çok boyutlu yapısı içindeki bu sembolik mücadeleyi, özel bir fuarcılık şirketi olan TÜYAP Fuarcılık tarafından kırk yıldır düzenlenen ülkenin kendi ölçeğindeki ilk ve tek kitap fuarı olan İstanbul kitap fuarlarının örnek dönemleri üzerinden görünür kılmak niyetindedir. Alan yapılandıran etkinliklerden biri olarak kitap fuarları, yayıncılık alanının mikro ölçeğini sunarken söz konusu iktidar mücadelesinin çok boyutlu yapısını gözlemleme imkanı vermektedir.--------------------Turkey has a long history in publishing field and it has been a structure dominated by private enterprises. Over the years, due to political, economic and social changes it has been experienced various breakes and transformations. The field has witnessed the struggle of power between publishers and various interventions of political power. This study reflects, this symbolic struggle within the multidimensional structure of the publishing field and it intends to make it visible over the sample periods of Istanbul book fairs organized by TÜYAP Fairs and Organization Inc. which is a private fair company for forty years. The book fairs, as a Field Configuring Events, provide the opportunity to observe the multidimensional structure of the struggle of power as a micro scale of the publishing field.

Kamu yönetimi yapısı gereği, etkinlik ve verimliliğin sağlanmasında kurumlar arası koordinasyona gereksinim duymaktadır. Bu nedenle, hem özel sektör hem de kamu sektörü yönetiminde, yönetim sürecinin işleyişinde koordinasyon ve işbirliğinin yerine getirilmesi gereklidir. Bu bağlamda, bu tezin amacı Türk kamu yönetiminde koordinasyonun genel çerçevesini açıklamaktır. Bu çerçeveyi tanımlamak amacıyla, öncelikle, Türk kamu yönetiminde 1980'den bu yana yapılan reformlar incelenecektir. İkinci olarak, koordinasyon konusunda farklı ülke deneyimleri değerlendirilecektir. Üçüncü olarak, Türkiye'nin kamu yönetimi reformları ile siyasi ve idari sistemi arasındaki ilişkiler irdelenecektir. Son olarak, 1980'den bu yana Türk kamu yönetimini etkileyen temel dinamikler, neo-liberal politikalar, AB katılım süreci, Yeni Kamu Yönetimi ve yönetişimle ilgili gelişmelere odaklanılacaktır. Bu yaklaşım, dönemsel olarak hangi tip koordinasyon mekanizmasının Türk kamu yönetiminde daha baskın hale geldiğini ortaya çıkarmıştır. Bu yönüyle, bu tez çalışması HTM, PTM ve NTM temelli koordinasyona yönelik reformlarla ilgili uygulamaları çözümlemiştir. Sonuç olarak, Türk kamu yönetiminde HTM temelli koordinasyon uygulamalarının son birkaç yılda kademeli olarak arttığı gözlemlenmiştir.Yukarıdaki ana başlıklar doğrultusunda, tez çalışmasının birinci bölümünde, kamu yönetiminde koordinasyon konusunun önemi, teorik ve tarihsel arka planı ve gelişimi ile ilgili literatür, kamu yönetiminde koordinasyonun türleri, düzeyleri ve mekanizmaları başlıklarında özetlenmiştir. Tez çalışmasının ikinci bölümünde, koordinasyon konusundaki yedi ülke deneyimleri, YKY ve yönetişim ekseninde karşılaştırmalı olarak değerlendirilmektedir. Tez çalışmasının üçüncü bölümünde, Türk kamu yönetiminde etkili olan koordinasyon mekanizmaları ile ilgili yaşanan süreçler 1980'den günümüze çözümlenmiştir. Bu bağlamda, YKY ve yönetişim yaklaşımı doğrultusunda, Türkiye'deki kamu yönetimi reformları çerçevesinde, Türk kamu yönetimindeki koordinasyon haritası çizilmeye çalışmıştır. Son bölümde, Türk kamu yönetimindeki güncel politika belgelerinin bir kısmı içerik analizi yöntemiyle incelenmiştir. Bu bağlamda, 11. Kalkınma Planı, kamu yönetiminde koordinasyon ile ilgili altı bakanlığın güncel stratejik planları ve güncel Cumhurbaşkanlığı Yıllık Programları arasındaki koordinasyon ve uyum karşılaştırılmaktadır. Bu bölümde, Türk kamu yönetiminde koordinasyon ile ilgili eksiklikler ve çözüm önerileri değerlendirilmektedir. Due to its organizational structure, public administration structure needs intra-institutional coordination in ensuring efficiency and effectiveness. For this reason, coordination and cooperation in the functioning of the management process are required in both private and public sector management. In this context, the aim of this thesis is to explain the general framework of coordination mechanism in Turkish public administration. In order to define this framework, first of all, public administration reforms made in Turkey since 1980 will be examined. Secondly, different country experiences on coordination will be evaluated. Thirdly, relations between Turkey's public administration reforms will be discussed with the political and administrative system. Finally, since 1980, the main dynamics affecting Turkish public administration such as neo-liberal policies, EU accession process, New Public Administration and governance related developments will be focused. This approach has revealed which type of coordination mechanism has become more dominant in Turkish public administration periodically. In this respect, this thesis study has analyzed practices related to reforms for HTM, PTM and NTM based coordination. As a result, it was observed that HTM-based coordination practices in Turkish public administration have increased gradually in the last few years.In line with the main titles mentioned above, in the first part of the thesis, the literature on the importance of coordination in public administration, its theoretical and historical background and development is summarized with special reference to the types, levels and mechanisms of coordination in public administration. In the second part of the thesis, the experiences of the seven countries on coordination are compared in terms of YKY and governance. In the third part of the thesis, the processes related to the coordination mechanisms effective in Turkish public administration have been analyzed since 1980. In this context, in line with the NPM and governance approaches, within the framework of public administration reform in Turkey, coordination mechanism in Turkish public administration has been mapped. In the last part, some of the current policy documents in the Turkish public administration have been analyzed by content analysis method. In this context, the Presidential Annual Programs, 11th Development Plan and the current strategic plans of the six ministries related to coordination in public administration are compared in terms of coordination and coherence. In this part, the shortcomings and solutions for coordination in Turkish public administration are also evaluated. 239

Bu çalışmada temel olarak, ünlü hukuk ve siyaset felsefecisi Ronald Dworkin’in eşitlik düşüncesi ve bu bağlamda eşitlik düşüncesinin liberalizme etkisi ele alınmaktadır. Üç ana bölümden oluşan bu çalışmanın birinci bölümünde, bir kavram olarak ‘eşitlik’ incelenmekte ve tarihsel süreçte düşünürlerin eşitlik kavramına dair düşünceleri ve yaklaşımları ele alınmaya çalışılmaktadır. Yine bu bağlamda Antik Yunan’dan günümüze kavramın gelişimi incelenmekte ve eşitlik tiplerine değinilmektedir. Çalışmanın ikinci bölümünde ise liberal teorinin kökeni incelenerek; liberal teorinin ilkelerine, türlerine ve liberalizmin genel olarak eşitlik düşüncesine bakışı ele alınmaktadır. Üçüncü ve son bölümde ise öncelikle Dworkin’in hukuk felsefesine kısaca değinilerek, kendisinin bireyin en temel hakkı olarak nitelediği ‘eşit ilgi ve saygı hakkı’ düşüncesinden hareketle, ‘refah eşitliği’, ‘kaynak eşitliği’ ve politik eşitliğe dair düşünceleri ele alınmaktadır. Dworkin’in ‘eşit ilgi ve saygı hakkı’ bağlamında eşitliğe yönelik yaptığı vurgu ile liberalizme etkisi tartışılmaktadır. Yine Dworkin’in eşitliğe verdiği önem doğrultusunda onun liberalizmin sosyal kanadında yer almasına değinilmektedir. In this study, the idea of equality of the famous law and political philosopher Ronald Dworkin and the effect of equality to liberalism are discussed. This study consists of three main parts. In the first part, ‘equality’ is examined as a concept, and the thoughts and approaches of thinkers about the concept of equality are tried to be discussed in the historical process. In this context, the development of the concept from Ancient Greece to the present has been examined, and equality types have been mentioned. In the second part of the study, by analysing the origins of liberal theory, the principles of liberal theory, the types of liberalism and the idea of equality of liberalism, in general, are discussed. In the third and final chapter, first of all, Dworkin's philosophy of law is mentioned briefly, and his thoughts on ‘equal concern and respect’ which he defines as the most fundamental right of the individual are analysed. Dworkin's emphasis on equality in the context of ‘the right to equal concern and respect' and its impact on liberalism are discussed. In line with Dworkin's emphasis on equality, his involvement in the social wing of liberalism is mentioned.

Bu çalışma Türkiye’de hukuk devleti ve yargı bağımsızlığını incelemektedir. Birinci bölümde hukuk devleti ve yargı kavramları, hukuk devletinin kavramsal olarak gelişme süreci, hukuk devletinin genel özellikleri gibi konular incelenecektir. İkinci bölümde ise ilk bölümde kavramsal olarak ele alınan bu konuların anayasal süreç içerisinde ne kadarının uygulamaya geçirildiğinin değerlendirilmesi yapılacaktır. Bu bölümde hukuk devletinin ve yargı bağımsızlığının gelişim süreci anayasal olarak ayrı ayrı incelenecektir. Ve son bölüm olan üçüncü bölümümüzde öncelikle yargının bağımsızlığının mahiyeti ve diğer güçlere karşı olan duruşundan bahsedilerek akabinde yargının savunucuları ve adaletin sağlayıcıları olan hâkimlerin güvenceli olmaları konusuna değinilerek hukuk devleti kapsamında yargı bağımsızlığının ve hâkimlik teminatının ülkemiz açısından değerlendirilmesi yapılacaktır. Sonuç kısmında ise bu çalışma ışığında yargıyı güçlendirmek ve adaletin tecellisini çabuklaştırmak için neler yapılabileceği dile getirilecektir. Ülkemizdeki durum göz önüne alınarak Türkiye’de hukuk devleti ve yargı bağımsızlığı kurumlarının geliştirilmesi ve daha iyi şekilde uygulamaya koyulabilmesi adına ne yapılması gerektiği değerlendirilecektir. This study examines the rule of law and judicial independence in Turkey. Constitutional state and concept of judiciary, conceptual development process of state of law and general characteristics of state of law will be examined in the first part. In the second part, how much of these issues, which are conceptually discussed in the first part, is put into practice in the constitutional process will be evaluated. The development process of the rule of law and the independence of the judiciary will be examined constitutionally and separately in this section. And our third chapter, firstly we will refer to status of judicial independence and stance against other forces right after we will talk about secured judges who are the defenders of the judiciary and the providers of justice and The independence of the judiciary and the guarantee of the judiciary within the scope of the rule of law will be evaluated for our country. In the conclusion, what can be done in order to strengthen the judiciary and to accelerate the manifestation of justice will be mentioned in the light of this study. Considering the situation in our country the rule of law in Turkey and the development of judicial independence on behalf of institutions and better able to put into practice what needs to be done it will be evaluated.

İnsanlık tarihi boyunca hemen her toplumda yönetenler ve yönetilenler olmuştur. Yöneticilerin otoritesinin baskınlığı zamanla kendi muhaliflerini yaratmıştır. Yönetim biçiminin monarşi, oligarşi ya da demokrasi oluşu bu durumu değiştirmeye yetmemiştir. Tarihsel süreçte, çağdaş hukuk devleti düşüncesinin temelinde yatan insanın onurunun koşulsuz dokunulmazlığı ilkesi, çeşitli direniş biçimlerinin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Sivil itaatsizlik eylemi bu direniş biçimlerinden biridir fakat en belirgin özelliği her türlü şiddeti reddetmesidir. Sivil itaatsizlik; yönetimin, halkın çağrılarına kayıtsız kaldığı ve bireylerin tüm yasal yolları tükettiği noktada başvurulan bir eylem türüdür. Yönetimlerde; ahlak ile yasallık, vicdan ile anayasa arasında kalınan durumlar ortaya çıktığında, sivil itaatsizlik eylemcisi kamuoyuna ahlaki ve vicdani bir çağrı yapmaktadır. Bu çalışmada sivil itaatsizlik kavramının tanımı, yöntemi ve özellikleri ayrıntılı biçimde ele alınmıştır. Sivil itaatsizliğin diğer eylem biçimlerinden farkı belirlenmiş ve hangi eylemlerin sivil itaatsizlik olarak adlandırılabileceği ortaya konmuştur. Farklı siyasal sistemlerde sivil itaatsizliğin politik anlamı, çeşitli siyaset bilimci ve düşünürlerin görüşleri bağlamında değerlendirilmiştir. Throughout human history, there have been rulers and large percentage of people ruled by that class in society. Dominance of the ruler‟s authority has always created it‟s own dissidents. The monarchy, the oligarchy or the democracy is not enough to change this situation. In the historical process, the principle of unconditional inviolability of the dignity of the human being underlying the idea of a contemporary state of law has created dissent and resistance in different ways. Civil disobedience is one of these forms of resistance, but it‟s most prominent feature is the rejection of all forms of violence. Civil disobedience is a type of action taken at the point where the administration is indifferent to the calls of the people and the individuals exhaust all legal means. When there are situations between morality and legality, conscience and constitution, the civil disobedience activist makes a moral and conscientious appeal to the public. In this study, the definition, method and characteristics of the concept of civil disobedience are discussed in detail. The difference between civil disobedience and other forms of action has been determined and which actions could be called as civil disobedience is discussed. The political meaning of civil disobedience in different political systems has been evaluated in the context of the views of various political scientists and thinkers.

Tarihsel bir olayı bilimsel olarak ele alabilmek için üç unsura ihtiyaç vardır: Zaman, mekân ve insan. Ancak genel eğilim, olayları tarihsel boyutta ele almaktır. Mekân boyutu göz ardı edilmektedir. Olayların üzerinde gerçekleştiği mekân boyutu önemlidir. Mekân; edilgen değildir, dinamik ve değişkendir. Toplumsal ve siyasal olayların temel faktörleri olan birey ve toplum üzerinde etkilidir. Mekân boyutunun en somut ifadesi coğrafyadır. Coğrafya, çeşitli unsurlardan oluşmaktadır. Bu unsurlar yeryüzüne homojen olarak dağılmamıştır. Bu nedenle gelişmişlik seviyelerine bağlı olarak her birey ve toplumu farklı şekillerde etkilemektedir. Bu etki, tarihin ilk dönemlerinden itibaren birçok düşünürün ilgisini çekmiştir. Bu düşünürler arasında İbni Haldun ve Montesquieu öne çıkmaktadır. Çünkü, bu iki düşünür, coğrafya ile siyaset arasındaki ilişkiyi kendi medeniyetlerinde sistemli ve kapsamlı bir şekilde ele alan ilk düşünürlerdir. İbni Haldun, coğrafyanın sosyal konular üzerindeki etkilerini dünyayı iklim bölgelerine göre sınıflandırarak ayrıntılı bir şekilde tasvir etmiştir. İklimin aşırı sıcak ya da aşırı soğuk olmasının birey ve toplumu olumsuz yönde etkilediğini iddia etmiştir. İbni Haldun'a göre, bu etkiler sosyal ve siyasal farklılıklara neden olmuştur. Montesquieu, Batı toplumu ile diğer toplumlar arasındaki farklılıkları iklim üzerinden açıklamıştır. Ayrıca diğer coğrafi unsurlarında bu farklılıkları etkileyebileceğini belirtmiştir. Toplumlar arasındaki gelişmişlik farklılıklarının temel nedeni olarak coğrafyayı göstermiştir. Her iki düşünür de insan faktörünü göz ardı etmemiştir. Ancak insanın coğrafi unsurlar tarafından doğrudan ve dolaylı olarak etkilendiğini savunmuştur. Three factors are needed to scientifically deal with a historical phenomenon: time, space and people. But the general trend is to look at events on a historical scale. The size of the space where the happens on is overlooked. Space; not passive, dynamic and changeable. It is influential on individuals and society, which are the main factors of social and political events. The most concrete expression of space dimension is geography. Geography consists of various elements which are not distributed homogeneously on the earth. Therefore, depending on development levels, it influences each individual and society in different ways. This influence has attracted many thinkers in the history. Among these thinkers, Ibni Khaldun and Montesquieu come to the forefront. Because these two thinkers are the first thinkers to systematically and comprehensively deal with the relationship between geography and politics in their own civilizations. Ibni Khaldun describes the influences of geography on social issues in detail by classifying the world according to climate regions. He asserted that extreme heat or extreme cold influences the individual and society in the negative way. According to Ibni Khaldun, these influences have caused social and political differences. Montesquieu explains the differences between Western society and other societies through the climate. He also noted that other geographical factors could influence these differences. According to Montesquieu geography is the main reason for the differences in societies development. Both thinkers did not ignore the people factor. However, they argued that humanity are influenced by geographical factors directly and indirectly. 137

Bu çalışmada, tarihsel açıdan her biri kendi içinde birer dünya sistemi oluşturmuş olan klasik imparatorlukların siyasal modernleşme sürecinin incelenmesi ve bu yapıların geçirdikleri dönüşümün siyasal kültür temelinde açıklanması amaçlanmıştır. Klasik imparatorlukların siyasal yapılarına ilişkin kavramsal bir çerçeve oluşturabilmek için ise Weber'in, özellikle modern-öncesi toplumların meşru siyasal otoritelerini tanımlamak için geliştirdiği patrimonyalizm kavramından yararlanılmıştır. Böylece patrimonyalizm, bu tarz siyasal yapıların modernleşmeye yönelik söz konusu dönüşümünü yorumlayabilmek için kendisinden istifade edilecek olan bir ölçüt olarak ortaya konmuştur. Söz konusu siyasal yapılara örnek olarak ise Rusya ve İran belirlenmiştir. Çalışmaya konu olarak bu ülkelerin belirlenmesinde, her ikisinin de modern-öncesi dönemde kendi içinde birer dünya sistemi teşkil eden klasik imparatorluklar olmalarının yanı sıra, doğrudan sömürge yönetimleri altında bulunmaksızın siyasal modernleşme tecrübesi geçirmiş olmaları önemli bir etkendir. Ayrıca her iki ülke de 20. yüzyılda radikal dönüşümler geçirmişlerdir. Bu itibarla, öncelikle bu ülkelerin modern siyasal gelişmeleri ışığında siyasal kültürlerine ilişkin birer portresi çizilmektedir. Bu sayede söz konusu radikal dönüşümlerin patrimonyal siyasal geçmişle ilişkisine dair hipotez ortaya konmaktadır. Hipotezin ardından çalışmanın tarihsel analiz kısmına geçilmekte ve ilk olarak iki ülkenin de klasik imparatorluklarının kurulup gelişmesi süreci ele alınmaktadır. Bu bölümün amacı, Rusya ve İran'ın söz konusu dönemlerinde patrimonyal siyasal kültüre ilişkin olarak yerleşmiş toplumsal kabul ve davranışların tespit edilmesidir. Buradan modernleşme süreçlerine geçilmektedir. İki ülkenin siyasal otoritelerinin modernleşmeye yönelik politikaları ve geçirdikleri dönüşüm, patrimonyal siyasal geçmişlerinden tevarüs eden süreklilikler veya değişimler bağlamında irdelenmektedir. İki ülke için de söz konusu süreç, tarihsel açıdan önemli kırılmaların yaşandığı 20. yüzyılın ortasına kadar takip edilmektedir. Böylece daha yakın tarihli gelişmelerin de değerlendirildiği siyasal kültüre ilişkin hipotez sınanmaktadır. In this study it has been purposed to investigate the political modernisation processes of the classical empires which had historically been a world system in themselves and to explain the transition experiences of this kind of structures on the base of political culture. In order to create a conceptual framework concerning to the political structures of classical empires the concept of patrimonialism which had been improved by Weber on the purpose of describing particularly the legitimate political authorities of pre-modern societies has been used. Thus patrimonialism has been put forward as a criterion which is to be used for interpreting the aforementioned transitions directed to modernization of this kind of political structures. Russia and Iran have been designated as for samples of such structures. For designation of these countries as samples in this study besides the both had been classical empires as world system in themselves in pre-modern times, their experiences of political modernisation without any colonial administration which directly controlled on them have been the determinants. Moreover the both countries had radical transition experiences in 20th century. In this respect primarily political cultural portraits of them in consideration of their modern political developments have been drawn. In this means the hypothesis about the relations between these radical transitions and patrimonial political pasts has been revealed. Subsequently it has been passed to the part of historical analysis of the study and in the first instance the processes of establishment and development of the classical empires of the both countries have been considered. The purpose of this subject has been to detect the ingrained social acceptances and behaviours relating to the patrimonial political culture of Russia and Iran in this period. It has been passed to the modernisation processes. The politics of the political authorities of the both countries toward the modernisation and their transitions have been examined in the context of continuities inherited from the patrimonial political past and changes. The processes for the both countries have been followed until the mid 20th century when historically important breaks had happened. Thus the hypothesis about the political culture with the developments of the late history has been tested. 247

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. Bu çalışmanın amacı, Türk düşünce hayatında önemli bir yere sahip olan Nurettin Topçu'nun sosyal değişme anlayışını; insanın iç dünyasına, tarihe, topluma ve toplumsal kurumlara yönelik analizlerinden hareketle ortaya koymaktır. Topçu, yoğun siyasi ve toplumsal gelişmelerin gerçekleştiği bir dönemde ve sosyal değişmelerin net bir şekilde görüldüğü bir toplumda yaşamıştır. Avrupa'da aldığı eğitim, çok yönlü entelektüel arka planı ve coşkulu iç dünyasının yansımaları ileri sürdüğü düşüncelerinde de görülmektedir. Topçu, bu düşüncelerinde toplumlarda yaşanan sosyal değişmelere temas ettiği gibi savunduğu belli değerler çerçevesinde sosyal değişme önerilerinde de bulunmuştur. Bu çalışmada öncelikle sosyal değişme kavramı ve kuramsal gelişimi ele alınmış; daha sonra Nurettin Topçu'nun sosyal değişme anlayışında etkili olduğu düşünülen hayatı, düşünce dünyası, kişiliği ve etkilendiği şahsiyetlerin etkilerine değinilmiş, bunların ışığında Topçu'nun sosyal değişme yaklaşımı açıklanmaya çalışılmıştır. Bunun için literatür taraması ve yarı yapılandırılmış mülakat teknikleri kullanılmıştır. "Nurettin Topçu'da sosyal değişme anlayışına şekil veren düşünsel arka plan nasıl oluşmuştur?" ve "Nurettin Topçu sosyal değişmeyi nasıl ele almaktadır?" sorularının cevabı aranmıştır. Çalışma neticesinde Nurettin Topçu'nun sosyal değişme anlayışıyla; toplumların tarihsel süreç içerisinde düz değil döngüsel bir değişim çizgisi izlediğini düşündüğü, ahlâkın tarihsel süreç içerisindeki seyri açısından da bu durumun geçerli olduğu ortaya konulmuştur. Bu çalışmada ayrıca hareket felsefesinin Topçu açısından sosyal değişmenin kaynağı olduğu; irade, demokrasi ve laikliği sosyal değişmeye neden olan etmenler olarak gördüğü sonucuna ulaşılmıştır. Topçu'nun Batılılaşma odaklı değişimlerin Türk milletinin özünü kaybetmesine neden olduğu, çözümün en başta milleti kuran yaratıcı güçlere dayanmak olduğu düşüncesi çalışmanın bir diğer çıktısıdır. Onun sosyal değişme anlayışı; insanı özünden ve Allah'a giden yoldan uzaklaştıran her türlü değişmeye karşıyken, bunun tam tersi değişmeleri ise hem memnuniyetle karşılamakta hem de bu değişmeleri sağlayacak programı çizmektedir. The aim of this study is to understand Nurettin Topçu's understanding of social change, which has an important place in Turkish thought life; to analyze human internal world, history, society and social institutions. Topçu lived in a period of intense political and social developments and in a society where social changes were clearly seen. The education he received in Europe is seen in his multi-faceted intellectual background and his reflections on his enthusiastic inner world. Topçu also made suggestions for social change within the framework of certain values he advocated as he touched social changes in societies. In this study, firstly, the concept of social change and its theoretical development are discussed. Then, the effects of Nurettin Topçu's life, thought world, personality and influential personalities which are thought to be effective in his understanding of social change were tried to be explained. For this purpose, literature review and semi-structured interview techniques were used. Searched for answer for the questions "How was the intellectual background formed that shapes the idea of social change in Nurettin Topçu?" and "How does Nurettin Topçu discuss the social change?". As a result of the study, Nurettin Topçu's understanding of social change; it is revealed that societies think that they follow a cyclical line of change that is not flat in the historical process. In this study, it was found that the philosophy of action from Topçu's perspective was the source of social change; and will, democracy and secularism as factors that cause social change. The fact that Topçu's Westernization-oriented changes caused the Turkish nation to lose its essence and that the solution was to rely primarily on the inventor forces that established the nation was another outcome of the study. His understanding of social change; while it is against every kind of change that takes man away from the essence and the way that leads to Allah; opposite changes are welcomed and they provide these changes to design the program.

Ermeni sorunu, 1878 Berlin Antlaşması ile birlikte Osmanlı Devleti'nde bir ıslahat konusu olarak gündeme gelmiştir. Bu tarihten sonra büyük güçler tarafından yapılan baskılar sonucunda bir dizi reform projesi hayata geçirilmiştir. Fakat bu reformlar istenen neticeyi vermemiştir. II. Meşrutiyetin ilanı, Ermenilere yönelik reformlar konusunda yeni beklentilere neden olmuştur. Ancak İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin (İTC) giderek milliyetçi bir ideolojiyi benimsemesi sonucu reform sorunu sürekli olarak ertelenmiştir. Rusya'nın baskıları sonucunda Doğu Anadolu bölgesinde oluşturulan Genel Müfettişlik kurumu, I. Dünya Savaşı'nın başlaması sonucunda lağvedilmiştir. Osmanlı Devleti'nin I. Dünya Savaşı'na dahil olması Ermeni toplumu açısından bir dönüm noktası olmuştur. Savaşla birlikte İTC hükümeti, Ermenilerin Osmanlı Devleti'ne sadık vatandaşlar olmadıklarına karar vererek onları, Güney vilayetleri olan Halep, Zor ve Musul'a tehcir ederek zorunlu iskana tabi tutmuştur. Merkezi idare tarafından alınan tehcir kararı, yerel düzeyde çeşitli suiistimallere ve katliamlara yol açmıştır. Bu katliamlarda yerel yetkililerle birlikte merkezi idarenin rolüne ilişkin bulgular önemli bir soru işareti olarak varlığını sürdürmektedir. 25 Mart 1915 tarihinde Diyarbekir vilayetinde vali olarak görevlendirilen Reşid Bey, İTC'nin ilk kurucuları arasındadır. Reşid Bey, henüz Diyarbekir vilayetinde göreve başlamadan önce Ermenilerin farklı bölgelere sürülmesini savunmuştur. Bu açıdan vilayette göreve başladığı ilk günden itibaren, Ermenileri iç düşman olarak görmüştür. Dahiliye Nezareti'nin Diyarbekir vilayeti ile yaptığı yazışmalarda, vilayette yaşanan katliamların topyekûn imhaya yol açmaması istenmiştir. Reşid Bey, merkezi yetkililer tarafından sık sık uyarılmıştır. Bu durum, merkezi yetkililerin vilayette yaşanan olaylardan haberdar olduğunu göstermektedir. Reşid Bey, Dahiliye Nezaretinin bilgisi dışında Diyarbekir vilayetindeki Ermenileri kendi insiyatifi ile tehcir etmiştir. Diyarbekir vilayetinde ciddi bir isyan emaresi olmamasına rağmen kentteki Ermenilerin büyük bir isyan hazırlığında olduğunu iddia etmiştir. Bu sayede hem merkezi yetkilileri yanlış yönlendirmiş, hem de vilayette kendi gündemini uygulamaya koymak için uygun bir ortam yaratmıştır. The Armenian issue became to main topic with 1878 Berlin Agreement as a subject of revolution. After this date as a result of the pressure put by some major authorities, a set of reform project went live. However, these reforms did not end up as expected. The proclaim of 2nd constitutional period caused new expectation abaut the reform to the good of Armenians yet as a result that Party of Union and Progress (İTC) adopted nationalistic ideology day by day, the reform issue was put off steadly. As a consequence of Russia's pressure, Genetal inspectorship institution, wich was set up in the East Anatolia, was shut down when World War I started. The fact that Ottoman Empire took part in the war was a milestone for Armenian people. Together with the war the İTC government decided that the Armenians were not loyal citizens in the Ottoman Empire and subjected them to forced resettlement in Allepo, Zor and Mosul. The findings of the role of the central administration together with the local authorities continue to be an important question mark in these massacres. Mr. Reşid was the one of the first founders of İTC who was appointed as governor in the province of Diyarbekir on March 1915. Mr. Reşid has advocated to banish Armenians to different region before he started to work in province of Diyarbekir. İn this respect, he saw the Armenians as an internal enemy from the first day of this tenure in the province. İn the correspondence with the İnternal Supervision in Diyarbekir province, the massacres in the province were requested not to cause total destruction. Mr. Reşid was frequently warned by the authorities. This shows that the central authorities were awared of the events in the province on their own initiative. He claimed that the Armenians in the city were preparing for a great rebellion, although there was no sign of a serious revolt in the province of Diyarbekir. İn this way, he both misled the central authorities and created a suitable situation to implement his agenda in the province. 267

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. Laiklik ve sekülarizm kavramları zaman zaman birbirleri yerine kullanılan ifadeler olmakla birlikte sekülarizm; eğitim, hukuk ve siyaset alanı ile bireylerin günlük yaşantısında dini etkilerin azalacağını ileri süren bir teori olarak kabul edilmektedir. Bu bağlamda sekülerleşme iki ana kolda ayrışarak sosyal sekülerleşme ve kurumsal sekülerleşmeyi oluşturmaktadır. Öncelikli olarak sosyal sekülerleşme, bireylerin sosyal yaşamlarının dini değerler ile şekillenmemesini ifade ederken; kurumsal sekülerleşme, devlet kurumunun meşruiyetinin ve işleyişinin dini değerlere ve normlara dayanmaması şeklinde gelişmektedir. Böylelikle kurumsal sekülerleşme modernleşmenin ve demokratikleşmenin kilit unsuru olarak kabul edilmektedir. Laiklik ise sekülarizmin kurumsal modellerinden birini oluşturmaktadır. Fransa'dan mülhem model, din kurumunu ve devleti ayırmaktan ziyade, dinin devletin kontrolü altına girmesi ve kamusal alandan dini sembol ve pratiklerin ekarte edilmesi şeklinde gelişmiştir. Bu çalışma, benzer cumhuriyetçi değerler üzerine inşa edilen iki ulus-devlet olan Fransa'daki ve Türkiye'deki, kurumsal sekülarizm modellerinden biri olan laikliğin gelişimini, benzerliklerini ve farklılıklarını incelemektedir. Çalışmada kontrolcü eğilimin, otoriter yöntemlerin, anayasal sınırlandırmaların ve homojen toplum oluşturma takıntısının, modelin ana özelliklerini oluşturduğu tespit edilmiştir. Bu bağlamda her iki ülkenin devrimsel siyasi dönüşümünün ve cumhuriyetçi değerlerinin laiklik anlayışı üzerinde ortak değerler oluşturduğu izlenmiştir. Diğer yandan, iki ülkenin ayrışan sosyolojik yapılarının, İslam ve Hıristiyanlık dinlerinin ve demokratikleşme süreçlerinin ülkeler tarafından benimsenen laiklik modeli üzerinde farklılıklar geliştirdiği gözlemlenmiştir. Sonuç olarak, inanç ve ibadet özgürlükleri ile demokratikleşme kapsamında laiklik kavramı yeniden sorgulanmıştır. Türkiye'de kontrolcü eğilim sürerken dinin kamusal alanda görünürlüğünün reddedilmesi 2000'li yıllarla birlikte, demokratikleşme çabaları aracılığıyla iyileştirilmiş ve dinin kamusal alanda varlığını kabul eder yönde gelişmiştir. 1905 yılından itibaren laiklik modelinde kurumsal ayrılığı gerçekleştiren Fransa ise, artan Müslüman nüfusunu tehdit olarak görmüş ve model İslam dinine karşı kontrolcü ve kamusal talepleri göz ardı ederek gelişmiştir. Laicism and secularism are often interchangeably used concepts; in addition to this, secularism, is a theory that suggests a decrease in the religious influence, will decrease over education, law and politics and also the daily life of individuals. In this context, secularization is divided into two main branches; social secularization and institutional secularization. While social secularization primarily means that the social life of individuals is not shaped by religious values; institutional secularization means that evolving as the legitimacy and functioning of the state is not based on religious values and norms. Thus, institutional secularization has been accepted as the key element of modernization and democratization. Laicism is one of the institutional models of secularism. Laicism as a French model, rather than separating religion and state, progresses by deprivation of religious symbols and practices from the public sphere and a state control over religion. This study examines the developments, similarities and differences of laicism as one of the models of institutional secularism, in two different nation-states that were built on similar republican values; Turkey and France. In the study, it has been determined that controlling tendency, authoritarian methods, constitutional limitations and the obsession of creating homogeneous society constitute the main features of the model. In this context, it was observed that the revolutionary political transformation of both countries and the republican values constitute common values on the understanding of laicism. In addition, it was observed that sociological structures, Islam and Christianity and democratization developed differences on the applied laicism model. As a result, the concept of laicism has been re-questioned in terms of the freedom of belief and worship and democratization. Controlling tendency has continued in Turkey. However, rejection of the visibility of religion in the public sphere was improved in the 2000s through democratization efforts. And, laicism has evolved to accept the existence of religion in the public sphere. Since 1905, France, which carried out institutional separation in the laicism model, saw the growing Muslim population as a threat and model has been developed by ignoring public demands against Islam in a controlling way.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. Kuruluşundan beri Batı uygarlığıyla etkileşim halinde olan Osmanlı Devleti, gerileme dönemiyle birlikte Batıyı kendisine model alan bir yaklaşım sergilemiştir. Gün geçtikçe farklılaşıp yeni boyutlar kazanan reformlar geliştirilerek iktisadi ve sosyal sorunlara çözüm bulunmaya çalışılmıştır. Osmanlı İmparatorluğu, Batıda yaşanan siyasal, sosyal, ekonomik, fikri ve teknolojik alandaki gelişmelerin etkisi altında, birçok alanda yapısal dönüşümler geçirerek, o dönemde Batı dışı toplumları için kaçınılmaz hale gelen bir modernleşme sürecine dâhil olmuştur. Tanzimat Fermanı'yla birlikte hayatımıza giren Batılılaşma ve modernleşme kavramları ve bu kavramların bir olgu olarak değer kazanmasında 'kadın' simgesel bir rol oynamıştır. Bu süreç içerisinde kadının toplumsal kimliği her geçen gün daha artan bir öneme sahip olmuş, kadınla ilgili meseleler sık sık gündeme getirilmiştir. Osmanlı kadınları kendileriyle ilgili meselelere duyarsız kalmayıp gereken duyarlılığı göstermişlerdir. Çalışmanın en önemli kaynaklarından biri olan Tanzimat dönemi ünlü devlet adamı Ahmet Cevdet Paşa'nın kızı Fatma Aliye Hanım, babasının fikirlerinin etkisinde kalmış, babasının arzuladığı gibi sosyal hayatta öncü bir kadın olmayı başarmış ancak muhafazakâr Osmanlı kadını kimliğinden de uzaklaşmamıştır. Batı merkezli reformlar gelişirken kadının sosyal konumu gibi sorunların ortaya çıkmasıyla birlikte, kadınlık meselelerini işlemiş, kadının eğitimi, çalışma hayatına dahil olması gibi konularda gelenekçi bir çizgi izlemiştir. Bu amaçtan hareketle çalışmada Fatma Aliye Hanım'ın eserleri incelenmiştir. Modernleşme sürecinde kadınları ilgilendiren hemen her konuda çalışmalar yapan Fatma Aliye Hanım'ın düşünce dünyasını bilmek 19. Yüzyıl Osmanlı kadınını anlamak açısından önemli olmuştur. Eserlerinde değindiği konular kadının eğitimi, çalışması, evliliği, aile içerisindeki konumu hakkında olmuş ve bu konular üzerindeki fikirlerini milli ve İslami değerleri göz ardı etmeksizin işlemiştir. Bu düşünce ekseninde kaleme aldığı çalışmalarıyla da döneme damgasını vuran etkili bir yazar olmayı başarmıştır. The Ottoman State, which has been interacting with Western civilization since its foundation, has taken an approach that modeled the West during the last stages. Reforms have been developed and new dimensions have been developed and economic and social problems have been tried to be solved. The Ottoman Empire underwent structural transformations in many areas under the influence of political, social, economic, intellectual, and tecnological developments in the West and involved in amodernization process which became inevitable for non-Western societies at that time. The concept of Westernization and modernization that has entered our lives with the Tanzimat edict and the role of these concepts as a phenomenon have played a symbolic role in 'women' issue. In this process, the social identity of women has been increasing day by day and the issues about women have been raised frequently. Ottoman women did not remain indifferent to issues related to themselves and showed the necessary sensitivity. Fatma Aliye, the daughter of Ahmet Cevdet Pasha, one of the most important thinkers of the tanzimat era was influed by his father's ideas, she succeeded in being a pioneer woman in social life as her father desired but she did not leave her identity as a conservative Ottoman woman. With the rise of problems such as the social position of women while the development of Western-based reforms, has embraced issues of feminity, followed by a traditionalist line on women's education, inclusion in working life. For this purpose, in this study, the works of Fatma Aliye Hanım's were examined. Knowing the world of thought of Fatma Aliye Hanım, who works on almost every topic of women in the process of modernization, has been important in terms of understanding the 19th century Ottoman woman. The subjects mentioned in her works have been about women's education, work, marriage, position in family and her ideas on these issues were analyzed without disregarding national and Islamic values. She has succeeded to be an influential writer with his works written on this axis of thought.

GENEL BİLGİLERİsim Soyisim : Fadime BoztaşAna Bilim Dalı : Kamu YönetimiProgram : Siyaset ve Sosyal BilimlerTez Danışmanı : Prof. Dr. Ömer Faruk GençkayaGENEL BİLGİLERİsim Soyisim : Fadime BoztaşAna Bilim Dalı : Kamu YönetimiProgram : Siyaset ve Sosyal BilimlerTez Danışmanı : Prof. Dr. Ömer Faruk GençkayaTez Türü ve Tarihi : Doktora- 2019Anahtar Kelimeler : Modernleşme, Oryantalizm, Dünya- Sistemleri Analizi, Kentleşme, Kentsel Koruma, Koruma Mevzuatı.TÜRKİYE’DE MODERNLEŞME SÜRECİNDE KENTLEŞME VE KÜLTÜRELMİRASIN KORUNMASIÖZETTürkiye’nin kendisine özgü modernleşme serüveni içinde, Türkiye’ye özgü birkentleşme modeli gelişmiştir. Ancak kültürel miras koruma, bu özgün modelin vekentleşme uygulamalarını, sürdürülebilir bir parçası olamamıştır. Bu durum kültürelmirasın hızla yok olmasına neden olmuştur. Bu araştırmanın temel sorusu, korumanın,“neden Türkiye’nin kentleşme politikalarının ve uygulamalarının sürdürebilir bir parçasıol(a)madığıdır”. Türk toplumunun siyasal, toplumsal ve ekonomik yapısını oluşturan,aynı zamanda, Türk modernleşmesini yönlendiren ve kentleşme / koruma ilişkisinibiçimlendiren dinamikler, Türkiye’nin kendine özgü kentleşme uygulamalarını ortayaçıkaran tarihsel olgular, dünya-sistemleri analizi ve Oryantalizm yaklaşımlarıçerçevesinde irdelenmiştir. --------------------GENERAL KNOWLEDGEName Surname : Fadime BoztaşField : Public AdministrationRelationsProgramme : Political and Social SciencesSupervisor : Prof. Dr. Ömer Faruk GençkayaDegree Awarded : PhD- 2019and DateKeywords : Modernization, Orientalism, World- Systems Analysis, Urbanization, Urban Conservation, Conservation LawsURBANIZATION AND CULTURAL HERITAGE CONSERVATION IN THEPROCESS OF MODERNIZATION IN TURKEYABSTRACTA pattern of urbanization which is specific to Turkey is developed during itsunique adventure of modernization. However, conservation of cultural heritage has notbeen a sustainable part of this original model and urbanization practices. This situationhas caused the rapid destruction of cultural heritage. The basic question of this study iswhy conservation has not become a part of the sustainable urbanization policies andpractices of Turkey? The dynamics that formed political, social and economic structuresof Turkish society, that motivated the Turkish modernization process and shaped therelationship between urbanization and conservation policies on the one hand, and thehistorical facts which reveals of Turkey's peculiar urbanization practices on the otherhas been discussed within the framework of world-systems analysis and Orientalismapproaches.

Tarihsel süreç boyunca toplumların pek çok siyasal rejim türü altında idare olunduğu malumdur. Bunlardan en önemlileri monarşi, teokrasi, feodalizm, totalitarizm, oligarşi ve demokrasidir. Toplumlar tarih ilerledikçe bireysel eşitlik ve özgürlük düşüncelerinin ortaya çıkması sonucu özellikle demokratik sisteme ve demokrasinin değerlerine sarılmaya başlamıştır. Demokrasi bireylerin eşitliğine yaptığı vurguyla ve siyasal idare mekanizmasına toplumun tüm üyelerinin katılımına imkan sağlamasıyla bireyler ve toplumlar nezdinde büyük önem kazanmıştır. Diğer bir ifadeyle ulaşılması gereken bir ideal olarak kabul görmüştür. Fakat İtalyan asıllı olan ve Machiavelli'nin izlerini takip eden üç düşünür Mosca, Pareto ve Michels, sağladığı iddia edilen bütün imkanlara rağmen demokratik rejimlerin bireylere siyasal karar alma mekanizmasına katılma noktasında eşit imkanlar sunmadıklarını belirtmişlerdir. Bu çalışmada klasik elitist düşünürler olarak kabul edilen bu üç düşünürün demokratik rejimlere yönelik eleştirileri incelenmiştir. Throughout the historical process, it is known that societies was under the control of many political regimes. The most important of these are monarchy, theocracy, feudalism, totalitarianism, oligarchy and democracy. Societies particularly have begun to embrace the values of the democracy and the democratic system as the result of the emergence of the ideas of individual equality and freedom as history progresses. Democracy has gained importance in the individuals and societies because of it's emphasis on the equality of the individuals and enabling the participation of all the members of the society to the political administration mechanism. In other words it has been accepted as an ideal to be reached. But the three Italian thinkers who followed Machiavelli's footsteps, Mosca, Pareto and Michels, pointed out that despite all the alleged possibilities, democratic regimes do not offer equal opportunities to individuals for participation in political decision-making. In this study, the criticisms of democratic regimes by these thinkers, who are considered as classical elitist thinkers, have been examined. 108

İki dünya savaşına da tanıklık etmiş olan Arendt, totalitarizmin kökenine inmeye çalışmış ve onun antisemitizm ve emperyalizm gibi iki unsurdan kaynaklandığını ileri sürmüştür. Arendt diğer eserlerinde de birbirleriyle bağlantılı olarak kamusal alanın çöküşü, dolayısıyla politika yapma eyleminin yavaş yavaş ortadan kalkıyor olmasını ele almıştır. Bu çalışmada totalitarizm kavramı Arendt'in perspektifinden incelenmektedir.Bu çalışmada Hannah Arendt'in siyaset felsefesinde totalitarizm kavramının ne anlama geldiği, totalitarizme neden olan unsurlar ve doğurduğu sonuçlar incelenmektedir. Öncelikle Arendt'in totalitarizm hakkındaki düşüncelerinin temelini oluşturan siyaset felsefesine yer verilmiştir. Ardından Arendt'in totalitarizm tanımlaması, özgün yorumları ve eleştirilerine değinilerek totalitarizm anlayışı kapsamlı bir şekilde incelenmeye çalışılmıştır. Son olarak çağdaş siyaset felsefesinde farklı totalitarizm anlayışlarına yer verilerek Arendt'in özgün totalitarizm anlayışı ve totalitarizm tartışmalarına katkısı ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Hannah Arendt, who was witnessed both world wars, tried to descend into the root of totalitarianism and argued that it originated from two elements; antisemitism and imperialism. Furthermore, In her other works, Arendt dealt with the collapse of the public sphere and, in relation to each other, showed that the policy making process is slowly ceased. In this study, the concept of totalitarianism is examined from Arendt's perspective.In this study examines what the concept of totalitarianism means, the causes of totalitarianism, and the consequences of it through Hannah Arendt's political philosophy. Firstly, Arendt's philosophy of politics, which forms the basis of her thoughts on totalitarianism, is included. In addition, this study attempts that the Arendt's definition of totalitarianism, her original interpretations and criticisms, and the understanding of totalitarianism in a comprehensive way. Finally, different concepts of totalitarianism in the philosophy of contemporary politics, Arendt's original concept of totalitarianism and contribution to the discussions of totalitarianism is tried to be revealed. 130

Bu çalışmada, anayasacılık düşüncesinin gelişimi, özelde de politik anayasacılık anlayışının mahiyetinin 1961 Anayasası üzerinden değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Anayasacılık akımı doğal hukuk, toplum sözleşmesi ve kuvvetler ayrılığı ilkesi çerçevesinde geliştirilmiştir. Anayasacılık temelde siyasal iktidarın keyfi yönetimine karşı temel hak ve özgürlüklerin garanti altına alınmasıyla birlikte bu iktidarın denge-fren mekanizmasıyla kontrol altında tutulmasını amaçlamaktadır. Politik anayasacılık, anayasanın toplumla olan bağlarına dikkat çeker. Anayasanın asıl sahibini kurucu iktidar olarak görmez; toplum iradesinin bizzat sahibi olan halkı esas alır. Politik anayasacılık anlayışı, özünde politik bir metin olan anayasaların, siyasal iktidar ile toplum arasında imzalanan bir sözleşme niteliğinde olması gerektiğini ve bu durumun da anayasaların sosyo-politik meşruiyetini arttırıcı bir unsur olduğuna vurgu yapmaktadır. 1961 Anayasası yapım sürecinde uygulanan `kurucu meclis` sistemi anayasanın toplum sözleşmesi niteliğinde oluşu açısından önemli olmakla birlikte, meclisin oluşumu ve halkı temsil niteliğinin eksikliği yönünden demokratik bir şekilde gerçekleşmemiştir. 1961 Anayasası, çoğulcu demokratik düzeni gerçekleştirebilmek için bir dizi hüküm kabul etmiştir. Bunlardan belki de en önemlisi Anayasa Mahkemesi'nin kuruluşudur. Anayasanın üstünlüğü ilkesi teorik düzeyde ifade edilmekle yetinilmemiş, kanunların anayasaya uygunluğunun yargısal denetimi yoluyla gerçek güvence ve müeyyidesi sağlanmıştır. Çift meclis sistemi ile parlâmentonun çoğunluk gücüne dayanarak keyfi uygulamaları engellenmek istenmiştir. Hak ve özgürlükler alanında ise sistemli ve ayrıntılı düzenlemeler yoluna gidilmiştir. Ancak bütün bu düzenlemelerin yanında özellikle 1971 ve 1973 yıllarında yapılan değişiklikler ile askerî otoritenin sivil otorite karşısında ayrıcalıklar elde edeceği düzenlemeler getirilmiştir. In this study, it is aimed to evaluate the development of constitutional thought, in particular the nature of political constitutionalism through the 1961 Constitution. Constitutionalism has been developed within the framework of natural law, social contract and the principle of separation of powers. Constitutionalism mainly aims to guarantee fundamental rights and freedoms against the arbitrary administration of political power and to keep this power under control by the checkbalance mechanism. Political constitutionalism draws attention to the bonds of constitution with society. It does not consider the real owner of the Constitution as constitutive power; it considers the people who are the owners of the will of society. The concept of political constitutionalism emphasizes that constitutions, essentially political texts, must have the characteristics of a contract signed between political power and society, which in turn increases the socio-political legitimacy of constitutions. Although it is important in terms of being a constitution of society, the `constituent assembly` system applied in the 1961 Constitution was not democratic in terms of the constitution of the assembly and the lack of representation of the people. The 1961 Constitution adopted a number of provisions to achieve a pluralistic democratic regime. Perhaps the most important of these is the establishment of the Constitutional Court. The principle of the supremacy of the Constitution was not satisfied by being expressed at the theoretical level, but by the judicial review of the conformity of the laws to the constitution, real assurance and sanctions were provided. With the dual-parliamentary system, it is desired to prevent arbitrary applications based on the majority power of parliament. As to the field of rights and freedoms, systematic and detailed regulations have been made. However, amendments made in 1971 and 1973, along with all of these regulations, introduced regulations for the military authority to obtain privileges in the face of civilian authority. 127

Bu çalışma, 16. yüzyılın ikinci yarısından itibaren başlayan ıslahatnâme türü siyasetnâme eserleri içerisinde yer alan ve Veysî'nin Hâbnâme adlı eseri ile örneklendirilen bir çalışma olup, geçmiş siyasi metinlerinde meselelere nasıl yaklaşıldığını konu edinmektedir. Bu çalışma yapılırken geniş bir literatür taraması yapılmış, uzman kişilerin gerekli eserlerine başvurularak geçmişin meseleleri ele alınmış ve bu bağlamda günümüzle de benzerlikleri ortaya konmaya çalışılmıştır. Ayrıca, Hâbnâme'nin verimli bir şekilde ele alınması için dönemin diğer bazı siyasetnâmeleri ve kaynakları da çalışma içerisinde kısaca ele alınmıştır.Çalışmanın birinci bölümünde siyasetnâme kavramı ve kültürüne ait gerekli bilgiler sunulmuş, çalışmanın sıhhatinin sağlanması için gerekli temeller oluşturulmuştur. İkinci bölümde 16. ve 17. yüzyıldaki Osmanlı'nın durumu, Sultan 1. Ahmed dönemine dair bilgiler, döneme ait adaletnâme örneği ve çeşitli siyasetnâme örnekleri ele alınarak konunun daha özelde mahiyetini belirler nitelikte bir çerçeve çizilmeye çalışılmıştır. Bunun yanında Hâbnâme adlı eserin değerlendirilmesi noktasında da kıyaslamalar ve döneme etkisi konusunda yapılacak tespitler için gerekli zemin oluşturulmaya çalışılmıştır. Üçüncü bölümde ise Hâbnâme adlı eser ele alınarak detaylı bir inceleme yapılmış ve bu eserde ele alınan meseleler maddeler halinde sunulmuştur. Yapılan çalışmanın sonucunda geçmiş-günümüz-gelecek siyaset algısı ve meseleleri hususunda benzerliklerin olduğu tespit edilerek bu konuda öne çıkan kavramlar belirlenmiş, bu kavramların geçmişte ne anlam ifade ettiği belirtilerek günümüz siyaset meseleleri ve kavramlarının kökenine inilerek daha sağlıklı çıkarımların yapılması için zemin hazırlanmaya çalışılmıştır. This study examines how previous politicsbook approaches to the daily issues, in particular with the example of Veysî's Hâbnâme which is included in the ıslahatnâme kind of politicsbook trend which started in 2nd period of 16th century. While this study is being performed, an extensive literature review has been done, the issues of the past were handled by referring to the works of the experts and in this context similiarities has been revelaled. In addition, some other politicsbooks and publications of the period were handled briefly in the study in order to understand Hâbnâme efficiently.In the first section of the study, the concept of politicsbook and necessary information about its culture were presented and important points have been analysed for a healthy work. In the second chapter, the situation of Ottoman Empire in the 16th and 17th centuries, the information on the Sultan Ahmed period, various politicsbook and adaletnâme examples be dealt with and tried to draw a framework to determine the nature of the subject more specifically. Also, at the point of evaluation of the work called Hâbnâme, comparisons and effects to the period have been analysed and necessary background has been given in order to provide a critical view to the reader. In the third chapter, a detailed study was carried out regarding Hâbnâme and the subjects covered in this work were presented in form of articles. As a result of this study, it was determined that there are similarities between the past, present and the future politics perceptions and issues, thus, prominent concepts in this subject were determined and by pointing out what these concepts mean in the past, the study attempted to prepare a ground for making more healthy deductions by descending to the origin of today's political affairs and concepts. 147

Bu çalışma toplumsal adalet kuramlarında yaygın olarak benimsenen ideal paylaşım ilkeleri arayışındaki toplumsal kaynak odaklı yöntemin eleştirisinden doğmuştur. Adil bir toplumun nasıl olması gerektiği sorusuna yanıt ararken başta John Rawls'ınki olmak üzere, liberal dağıtımcı adalet anlayışlarının siyasal inşacılığı toplumda var olan adaletsizlikleri hesaba katmaz. Axel Honneth'in çalışmalarıyla gelişen ve dağıtımcı adalete güçlü bir alternatif olarak ortaya çıkan tanınma odaklı adalet yaklaşımı toplumsal adaletin maddi kaynaklar dışında tanınma talep ve ihtiyaçlarının da hesaba katılarak tanımlanması gerektiğini ortaya koymuştur. Ancak yine de kuramla eylem arasındaki kapanmayan mesafe toplumsal adaletsizlikleri merkezine alan bir adalet kuramının benimsemesi gereken yönteme ilişkin daha kapsamlı bir sorgulamaya ihtiyaç duyulduğunu göstermiştir. Adalet, toplumsal hareketlerde dile getirilen adaletsizlikler kadar henüz kolektif bir mücadelenin konusu olamamış adaletsizliklerin sessiz kurbanlarının bakış açısını kapsayabilmeyi de gerektirir. Toplumsal bir eleştiri modeli olarak adaletin kuramla toplumsal gerçekler arasındaki mesafeyi kapatacak şekilde tanımlanması gerekliliği siyaset felsefesine önemli bir görev yükler. Toplumsal adalet üzerine düşünme, yazma ve söz söylemenin `düşünmeye ehil` olanların tekelinden çıkartılması ve adaletsizliklere maruz kalanların sesine kulak verilmesi gerekir. Toplumsal adaletin belli bir dönemdeki anlamı ve uğradığı değişimler çoğu zaman o dönemin düşünürlerinin tanımları ve siyasal/hukuki düzeni üzerinden kavranır. Adaletin anlamına ilişkin bu değerlendirmelere göre belli toplumsal ilişkiler ve kurumların varlığını destekleyen varsayımlar adaletin koşulları olarak kabul edilir. Bunun aksine bu çalışma, adaleti tanımlamanın her zaman bir mücadele konusu olduğu düşüncesinden hareketle adaletsizliğin tarihsel olarak adaleti öncelediğini, dolayısıyla adalete ulaşmanın ancak adaletsizlik deneyimlerinden yola çıkarak mümkün olduğunu ileri sürmektedir. Bu düşünce bize adaletin, dağıtım ve tanınma paradigmaları arasındaki kuramsal bir çatışmanın felsefi bir imgelemi olmadığını hatırlatır. Adaletsizlik deneyimlerinin, olumlu bir kişisel öz-imge kurmanın toplumsal koşullarına dair saklı kalan ama bir o kadar da somut normatif iddialar içerdiğini belirtir. Toplumsal adaletsizlikleri ve toplumsal acıları üreten kurumların kabulünden yola çıkan egemen `kurmacı` adalet karşısında `kurucu` bir adalet düşüncesi, siyaset felsefesini bizzat adalet mücadelesinde taraf olmaya çağırır. This work has emerged from the critique of the social goods-oriented method in the quest for ideal redistribution principles widely adopted in social justice theories. While looking for answers to the question of how a just society should be, the political constructivism of liberal distributive justice approaches, particularly that of John Rawls, does not consider the existing injustices in society. Being improved by Axel Honneth's work and emerging as a powerful alternative to the distributive justice, the recognition-oriented approach proved that social justice should be defined by considering the demands and necessities of recognition along with material goods. Nevertheless, a more thorough questioning about the method to be adopted by a theory of justice centering on social injustices needed due to the not closing distance between theory and action. Justice requires the inclusion of injustices expressed through social movements as well as the perspective of the silent victims of injustices which could not have been an object of a collective struggle yet. The necessity of defining justice as a model of social criticism in such a way to close the distance between theory and social realities assigns political philosophy an important task. The monopoly of those who are `competent to think` over thinking, writing, and speaking on social justice must be scattered and one must give hear to the voice of those exposed to injustices. The changes of social justice and its meaning for a certain period are often grasped in terms of the definitions of the thinkers and the politico-legal order of that period. According to these considerations of the meaning of justice, the assumptions in support of the existence of certain social relations and institutions are regarded as circumstances of justice. On the contrary, from the view that defining justice is always a matter of struggle, this study argues that injustice historically precedes justice, and so that reaching justice is only possible based on the experiences of injustice. This conception reminds us that justice is not a philosophical imagery of a theoretical conflict between redistribution and recognition. It indicates that experiences of injustice include the concrete normative – hidden as well – claims about the social conditions for establishing a positive individual self-image. Against the prevailing `constructivist` justice that accepts institutions which produce social injustices and social sufferings, the conception of a `constituent` justice appeal to political philosophy itself to take sides in the struggle for justice. 277

Postyapısalcı siyasal epistemoloji adlı bu çalışma temel olarak siyaset felsefesi-epistemoloji arasındaki ilişkiyi ön plana çıkarmıştır. Siyasal epistemoloji kavramlaştırması da bu ilişkinin kuruluş şeklini ifade eder. Bunun için ilk olarak, klasik epistemoloji geleneğinin siyaset felsefesi ile kurmuş olduğu ilişki vurgulanmıştır. Bu ilişkinin hakikat dolayımı ile kurulduğu ifade edilmiştir. Buna göre klasik epistemolojiden temellenen siyasal epistemoloji kavramlaştırması hakikatçi iddialara sahiptir. Postyapısalcı epistemoloji ise klasik epistemolojinin karşısında konumlanır. Klasik epistemolojinin hakikatçi iddiaları postyapısalcı epistemoloji tarafından kabul edilmez. Postyapısalcılık, siyasal epistemoloji kavramlaştırması üzerine tekrar düşünme fırsatı sunmaktadır. Bu bizi hakikat temelli olmayan bir siyasal epistemoloji kavramlaştırmasına götürür. Postyapısalcı siyasal epistemolojinin sahip olduğu anarşist içerimler bu noktada açığa çıkar. This work, titled `Poststructuralist Political Epistemology` basically brings political philosophy-epistemology relations to forefront. Political epistemology conceptualisation verbalize the way of establishing this relation. Thus; firstly the relation between political philosophy and the tradition of classic epistemology has been emphasized. Then, has been expressed that this relation established with truth mediation. According to that; political epistemology conceptualisation which has been rooted from classical epistemology, has some truth claims.Poststructuralist political epistemology however; is on a position opposite of classical epistemology. Truth claims of classical epistemology are not accepted by poststructuralist epistemology. Poststructuralism is give an opportunity to rethink about conceptualisation of political epistemology. By this means; we reach a political epistemology conceptualisation which has not truth-based. And at this point, anarchist implications of poststructural political epistemology are revealed. 176

Politikanın Bilimselleştirilmesi: David Easton ve Siyaset Biliminde Yöntem Tartışmaları başlıklı bu tez; üç bölümden oluşmaktadır. Tezdeki temel sorunlar; yöntem tartışmaları kavramını ve bu kavramın siyaset incelemelerinin bilimsellik kazanmasındaki etkisini, son olarak da David Easton'un bu tartışmalardaki yerini temel alarak kurgulanmıştır. Yöntem tartışmaları geniş kapsamlı bir kavram olarak bilimsel yöntemin zihinsel ve eylemsel yönlerini tarihsel çerçevede betimler. Siyaset incelemelerinin bilimsellik kazanması sürecinde bu tartışmalar, Easton'a kadar görgül olan ve olmayan incelemeler şeklinde ayrılmıştır. Bir davranışçı olarak David Easton ise amacını, -iki tip teoriye eleştirilerle birlikte- siyaset teorisinin bilimselleştirilmesi için genel ve emprik bir teori olarak belirlemiştir. Dolayısıyla David Easton'un görüşleri, siyasetin bilimselleştirilmesi için yöntem tartışmalarında merkezi bir rol oynamaktadır This thesis, titled Scientification of Politics: David Easton and Debates on Method in Political Science, consists of three parts. Basic problems in the thesis has been built over debates on method as a concept; its effect in the process of scientification of politics, and finally, analyzing David Easton's place in this debates. Debates on method as a broad-scoped concept, describes cognitive and operational aspects of scientific method within their historical framework. During political research achieving scientificness; mentioned debates divided as emprical and non-emprical inquiry. Easton, as a behavioralist, sets his aim to –with criticism to both two types of theory- a general and emprical theory for scientification of political theory. Hence; David Easton's opinions play a central role on debates over method for the scientification of politics. 107

Kültür ve sanatın siyasetle ilişkisini incelemeye çalışan bu tez, ilk olarak Adalet ve Kalkınma Partisi'ne miras kalan geleneğin izlerini bulmaya çalışmaktadır. Böylece, kültürel dinamiklerin politik alanda oynadığı rolün nedenleri açıklanabilir. Birçok başarılı seçim ve referandumun ardından, AKP, sosyal, politik ve ekonomik alanlarda hegemonya kurmayı başardı. Parti, özellikle, 2010'dan sonra kültür alanında ciddi girişimler yapmasına karşın, tam kontrolünü sağlayamadı. Siyasi alanda `Muhafazakâr Demokrasi` kavramını vurgulayan AKP'nin, kültürel alanda hegemonya kurulması adına `Muhafazakâr Sanatın İnşası` fikrini getirdiği söylenebilir.AKP'nin sanat inşasını üç başlık altında ele almak olanaklıdır. İlk olarak, Cumhuriyetin yüksek sanat kurumlarının (Devlet Tiyatroları, Güzel Sanatlar Müdürlüğü, Devlet Opera ve Balesi) kaldırmaya girşimiştir. Böylece, devlet üzerindeki yük kaldırılacak ve yeni muhafazakâr bir temel için yer yaratılacaktır. İkinci olarak, AKP, Cumhuriyet döneminde kabul gören yüksek sanat formlarına karşı kitle kültürünü devreye sokarak, popüler kültürün yayılmasına özen göstermiştir. Bu durum, estetiği göz ardı eden, gişe başarılarıyla sanat kalitesini örtüştüren yeni bir kültür inşanın habercisidir. Son olarak, AKP, ilk iki girişimin bileşkesi kabul edilen bir politikayla kültür endüstrisini kurmaya çalışır. Bu süreç, post-modern dönemin ruhuna uygun bir şekilde neo-liberal ekonomi politikalarının şekillendirdiği sanat-piyasa ilişkisiyle örtüşür. Bir başka deyişle, kültür ve sanatı hayatla birleştirdiği iddiasıyla piyasa, her alana müdahil olarak bütün ilişkileri dönüştürür. Kısaca, kültür ve sanat piyasaya dahil edilerek tüketim nesneleri haline getirir.Piyasanın kontrolünde geleneğin yeniden icat edilmesi, sanat ve politika arasındaki ilişkiyi her zamankinden daha fazla dönüştürebildi. Kültürcülük, böyle bir dönüşümün anahtar kavramdır. Kültür, bir anlamda, muhafazakâr değerlerin taşıyıcısıdır; öte yandan, sanat piyasasının öncülüğünde tarihsel değerlerin metalaştırılmasına hizmet eder. Bu süreçte, tarih, kurgu hikâyesi olarak rol oynar. Osmanlı Ocakları, Osmanlıspor, Osmanlı İmparatorluğu Mağazaları, televizyon dizileri, filmler, kutlama programları, kitaplar ve benzeri etkinlikler günümüzde hızla marka değerine dönüşmektedir. Sonuç olarak, AKP, sanat inşasında muhafazakâr dili, genel ahlak kuralları kapsamında işlevsel kullanmış ve çıkardığı birçok yönetmelikte benzer kaygıları dile getirmiştir. Bununla birlikte, sponsorluk yasası örneğinde olduğu gibi birçok hukuki değişimle kültür ve sanat alanını özelleştirmeye açmıştır. AKP, kültür iktidarını bu çift yönlü bakış açısıyla kurmaya çalışmaktadır. This thesis, which tries to examine the relationship of culture and art with politics, first tries to find traces of the tradition inherited to the Justice and Development Party. Thus, the reasons of the role played by the cultural dynamics in the political sphere can be explained. After many successful elections and referendums, the AKP succeeded in establishing hegemony in the social, political and economic spheres. Although the party made serious initiatives in the field of culture, especially after 2010, it was unable to establish its full control. It can be said that the AKP, which emphasized the concept of `Conservative Democracy` in the political sphere, introduced the idea of `Construction of Conservative Art` in the name of establishing hegemony in the cultural sphere.It is possible to deal with AKP's art construction under three headings. In the first place, it attempted to abolish the high art institutions of the Republic (State Theaters, Fine Arts Directorate, State Opera and Ballet). Thus, a burden on the state will be lifted and space will be created for a new conservative foundation. Secondly, the AKP has taken care of spreading popular culture by introducing mass culture against the high forms of art recognized in the Republican era. This situation is a sign of a new cultural construction that lacks aesthetics and overlaps the box office success and the quality of art. Finally, the AKP tries to establish the culture industry with a policy adopted as the result of the first two initiatives. This process coincides with the art-market relationship shaped by neo-liberal economic policies in accordance with the spirit of the postmodern era. In other words, with the claim that it combines culture and art with life, the market transforms all relations as intervening in every field. In short, culture and art are incorporated into the market and become objects of consumption.The re-invention of tradition in the control of market has been able to transform the relationship between art and politics more than ever. Culturalism is the key concept of such a transformation. Culture, in a sense, is the bearer of conservative values, while in the other aspect it serves the commodification of historical values under the leadership of the art market. In this process, history plays its role as a fiction story. Ottoman Quarries, Osmanlıspor, Ottoman Empire Stores, television series, films, celebration programs, books and similar activities are rapidly transformed into brand value today. As a result, the AKP has used the conservative language as a function of the general code of ethics in art-building and has expressed similar concerns in many regulations. However, with many legal changes, as in the example of the sponsorship law, it opened the field of culture and art to privatization. The AKP attempts to establish the cultural power with this bi-directional perspective. 310

Çoğulculuk, günümüz toplum yapılarında kaçınılmaz bir hale gelmiştir. Toplumların bu çoğulcu yapıları, çeşitliliklerin temsili ve tanınması açısından bazı problemleri beraberinde getirmektedir. Özellikle yeni toplumsal hareketlerle birlikte farklı kimliklerin temsilinin gündeme gelmesiyle tamamen görünür hale gelen bu çeşitlilikler, modern toplumun çoğulcu karakterini gözler önüne sermektedir. Var olan bu çeşitliliklerin tanınması ve barış içerisinde toplumda bir arada yaşayabilmelerinin tesisi amacıyla ortaya çıkan liberal çoğulculuk, farklı kimliklerin haklarının korunması ve temsili açısından yetersiz kalmaktadır. Bu çalışmada liberal çoğulculuğun sınırlı kaldığı alanlar ele alınarak bir liberal çoğulculuk eleştirisi yapılmıştır. Pluralism has become inevitable in today's society structures. These pluralistic structures of societies bring with it some problems in terms of the representation and recognition of diversity. These diversities, which become fully visible, especially when new social movements come together with the representation of different identities, reveal the pluralistic character of the modern society. The liberal pluralism that emerges for the recognition of these existing diversity and the ability to live together in peace in society is inadequate in terms of the protection and representation of the rights of different identities. In this study, a critique of liberal pluralism was made by considering the limited areas of liberal pluralism. 135

Bu çalışmada, Kosova Türklerinin kimlikleri araştırılmaktadır. Öncelikli olarak kimlik kavramı, genel sözlüklerdeki ve farklı disiplinlerdeki araştırılmasıysa başlar, daha sonra ise kimliğin tanımı incelenirken bazı perspektiflere ayrılarak incelenmiştir. Ardından kimliğin kültürel, kişisel, kolektif ve milli tanımları incelenmiştir. Kosova tarihçesini Osmanlı İmparatorluğu döneminden başlayarak günümüz bağımsız Kosova Cumhuriyeti'ne kadar incelenmiş ve Kosovalı Türklerin sorunları analiz edilmeye çalışılmıştır. Kosova ulusal kimliğinin kurulma aşaması ve kurulurken geçtiği aşamalar incelenmiş, ardından da Kosova'da yaşayan etnik kimliklerin, aralarında yaşadıkları kimlik çatışmaları incelenmiştir. Balkanlarda Türk kimliğinin incelenmesi yapılırken Kosova örneği üzerinden incelenmiştir. Çalışmanın temel amacı olan Kosova'da yaşayan Türklerin kimliklerini yaşatmak için verdikleri mücadeleleri önemli olayların yaşanıldığı dönemlere göre ayrılarak incelenmiştir. Kosova Türklerinin bölgede temsil edilebilmesinin hangi yıllarda ellerinden alındığı ve hangi alanlarda temsil haklarının olduğu incelenmesi yapılmıştır. Yugoslavya yönetiminin bölgede yaşayan Kosovalı Türkleri göçe zorlaması incelenmiştir. Kosovalı Türklerin bölgede yaşayan diğer azınlıklar ile aralarındaki uyum incelendikten sonra, Türkiye'nin Kosova Türk toplumu üzerindeki etkisi, birçok alana yaptığı katkılar ile örneklendirilerek incelenmiştir. Son olarak ta Günümüz Kosova Cumhuriyeti içerisinde, Türk kimliği incelenmiştir. This thesis researches the identity of Kosovar Turks. Initially, the concept of identity starts with researching in general dictionaries and in different disciplines, and then the definition of identity is investigated by separating it to some perspectives. Then the cultural, personal, collective and national definitions of identity are examined. The history of Kosovo has been examined from the time of the Ottoman Empire until today's independent Republic of Kosovo, and attempts have been made to analyze the identity problems of Kosovar Turks. The stages of establishment of the national identity of Kosovo and then the ethnic identities living in Kosovo and their identity conflicts have been examined. An examination of the Turkish identity in Balkans, was conducted through Kosovo example. Then main aim of the study is to investigate the struggles of the Turks living in Kosovo tol ive up to their identities according to the times when important events took place. The years in which regional represenation has been taken from Kosovar Turks hands, and in which areas they have the right of repesenatation has been examined. The analyze of Yugoslav administration forcing Kosovar Turks to migrate has been made. After examining the harmonization of Kosovar Turks with other miniorities living in the region, the Turkey's influence on Kosovar Turks has been examined, by exemplifying contibutions to many areas. Finally, Turkish identity has been examined in today's Republic of Kosovo. 186

Tarihsel süreç içerisinde devletle özdeşleştirilen sivil toplum kavramı, Avrupa'da yaşanan birtakım ekonomik, siyasal, kültürel süreçlerden geçerek devletten özerk bir alan olarak algılanmaya başlanmıştır. Avrupa kökenli olan bu kavram zamanla tüm dünyayı etkilemiş ve günümüzde hemen hemen tüm siyasal iktidarlar tarafından kendilerini meşrulaştırmada bir araç olarak kullanılmıştır.Bu çalışmada, öncelikle sivil toplum kavramından ne anlamamız gerektiğine, tarihsel süreç içerisinde sivil toplum kuramcılarının kavrama yükledikleri anlamlara, kavramın demokrasi, kamusal alan vb. kavramlarla arasındaki ilişkilere, sivil toplum kuruluşlarının niteliklerine ve işlevlerine değinilmiştir. Ayrıca Avrupa'da filizlenen sivil toplumun Osmanlı Devleti ve Türkiye Cumhuriyeti'ndeki durumu ifade edilip, günümüzde geldiği aşama incelenmiştir. Daha sonra ise sivil toplumun nasıl bir devlet yapısıyla ya da siyasal iktidarla birlikte mümkün olabileceği tartışılmıştır. Bunun için liberal değerler ile şekillenen, sosyal, siyasal, ekonomik yaşamın geniş bir kısmını toplumsal dinamiklere bırakan İngiltere, Fransa gibi Batı Avrupa ülkeleri ile sosyalist değerlerle şekillenen, aynı konularda inisiyatifi topluma bırakmadan kendi elinde toplayan, daha sonraki bir takım devrimlerle liberal değerleri benimsemeye çalışan Polonya gibi Doğu Avrupa ülkeleri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir.Diğer taraftan çalışmada, Orta Doğu'da sivil toplumun bulunup bulunmadığı konusu Mısır özelinde ele alınmıştır. Mısırdaki sivil toplumun zayıf olduğu ve bu zayıflığının sebebi olarak da ülkedeki sivil toplumun ekonomik olarak kendi kendini finanse etmede yetersiz kaldığı, dolayısıyla da devlete ve cemaatlere bağımlılığı nedeniyle özerk bir yapı sergileyemediği sonucuna varılmıştır. The notion of civil society, which is identified with the states throughout the history, went through economical, political and cultural processes that took place in Europe and it has been realized as an autonomous field outside of the states. This notion, which originated in Europe, has affected the whole world and in the era that we live in, almost all of the political powers use it as a means of justifying themselves.This study starts with establishing what we are supposed to understand from the notion of civil society, the meanings attributed to the notion by the theoreticians through history, the relations between it and other terms like democracy, public space etc. and the function and qualifications of civil society organizations. Moreover, the place of civil society in Ottoman Empire and Turkish Republic is defined and the current phase of the notion is studied. Furthermore, the kinds of government structures and political power that can work with civil society is discussed. In order to discuss these topics, Western European countries like England and France, which are molded with liberal values leaving a large portion of the social, political and economical realms mostly to the social dynamics, and Eastern European Countries like Poland, which tried to adopt liberal values later on but was essentially molded by socialist values holding onto power and not giving initiative to the public regarding the same matters, are examined comparatively.On the other hand, the subject of whether or not the civil society exists in the Middle East is examined through the example of Egypt. It is seen that the civil society in Egypt is weak and this is caused by the inability of the civil society in this country to finance itself, ending up in dependence to the government and the congregations, resulting in failure to be self-reliant. 130

İmparatorlukların hızla çözülmeye başladığı ve ulus devlet formunun hızla yayıldığı Fransız İhtilali sonrası dönemde, modernizmin argümanları pek çok alanda uygulanma fırsatını yakalamıştır. Bu devlet formu içerisinde `ulus` kimliğinin yaratılması ile birlikte ilerleyen ve demokrasinin `temsil`e sıkıştırıldığı anlayış, özellikle modernizme yönelik dirençlerin artması ile gün yüzüne çıkmıştır. `Postmodern durum` adlandırması içerisinde modernizmin farklılıklara kapalılık, evrensellik ve rasyonalite üzerinden kurgulanan düşün yapısının idealizmi, sorgulanır duruma gelmiştir. Küreselleşme ve postmodern dünya içerisinde `yerellik` bir direnç alanı olarak karşımıza çıkmış ve bu, ulus devlet içerisindeki unsurlar için bir çıkış fırsatı sunarken aynı zamanda liberal demokrasinin krizini aşmaya yönelik yaklaşımları gündeme getirmiştir. Bu bağlam içerisinde agonistik yaklaşım olarak radikal demokrasi bünyesinde önemli çıkışları barındırmaktadır. Yukarıda ele aldığımız tüm bu ilişkiselliklerden hareketle, postmodernizm, farklılık ve radikal demokrasi tartışmalardan yola çıkarak, 1990'ların konjonktürü içerisinde, Türkiye'de radikal demokrasi `anlayışı`nı, Siyasal İslam üzerinden Refah Partisi özelinde değerlendireceğim. In the post-French Revolution era, when empires started to disintegrate and the nation state formula began spreading rapidly, arguments of modernism emerged as applicable practices in many different areas. The understanding of this state form, which advanced through the conception of `national` identity and was confined in `representation` by democracy, came to surface due to increasing resistance against modernism. In the postmodern approach, modernism's negligence of diversity, universality, rationality and structural idealism became dubious. Globalisation and the postmodern world set up `locality` as a new ground of resistance and this brought forth new approaches in tackling the crisis of liberal democracy, while also serving as an outlet to the components of the nation state. Radical democracy, which is an agnostic approach within this framework, contains important commentary. In the light of the relationality discussed above, I will evaluate the radical democracy `understanding` of Turkey, based on the debates of postmodernism, diversity and radical democracy within the conjuncture of 1990s. 139

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. Liberalizm, bireysel hak ve özgürlükler kavramları üzerinde şekillenen ve daha sonra kendi içerisinde farklı türlere ayrılan bir dünya görüşüdür. Kavram olarak liberalizm ortaya çıkmasından bu yana Batı'da önemli tartışmalara sebep olmuş bir düşünce tarzı olarak ülkemizde hiçbir zaman Batı'daki kadar popüler olamamıştır. Türkiye'nin sahip olduğu toplumsal yapı ve kültürün liberalizmin özünde yer alan bireycilik anlayışına zıt bir şekilde daha toplumcu özellikler taşıması bunun nedenlerinden bir tanesi olarak gösterilebilir. Öte yandan liberal değerlerin Türkiye'de içselleştirilememesinde aydınların da önemli bir role sahip olduğu düşünülmektedir. Bu noktada Başgil'in liberalizm yanlısı düşünceleri, Türkiye'de yerleşip gelişme imkânı bulamayan liberalizm anlayışının, bireysel hak ve özgürlüklerin yanında demokrasi fikriyle de birleştirilip gelişme göstermesi için önemli kabul edilmektedir. Bu bağlamda, çalışmanın birinci bölümünde genel olarak liberalizm kavramından bahsedilirken, ikinci bölümde Başgil'in Türk düşünce tarihi ve Türk siyasal hayatında aktif olduğu yıllarda Türkiye'de liberalizm anlayışı incelenip, Başgil'in hayatı üzerinde durulmaktadır. Çalışmanın son bölümü ise liberalizmin temel ilkeleri çerçevesinde Başgil'in liberalizm anlayışı mercek altına alınmaktadır. Başgil'in liberalizm kavramına dair fikirlerinin detaylıca ele alınmaya çalışıldığı bu tezde, onun görüşleri doğrultusunda liberalizme ilişkin sahip olduğu düşüncelerin Türkiye'de bu anlayışın gelişmesine oldukça katkıda bulunduğu söylenebilir. Devletçilik rejiminin uygulandığı bir dönemde bireysel hak ve özgürlüklerden söz etmesi, hukukun üstünlüğü, demokrasi ve özellikle de liberalizme olan inancını ortaya koymaktadır. Bu çalışma sonucunda Başgil'in düşünce yapısına dair elde edilen çıkarımlar, onun liberalizm anlayışına dair önemli fikirler elde edilmesine yardımcı olacaktır. Ayrıca, Türk siyasi ve akademik hayatında önemli bir isim olarak Başgil'in liberalizm konusundaki düşüncelerinin incelendiği bu çalışmanın, Başgil'e dair olan literatüre liberalizm bağlamında katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler : Ali Fuat Başgil, liberalizm, demokrasi, siyasal ideolojiler Liberalism is a worldview which is shaped on the concepts of individual rights and freedoms and then divided into different kinds within itself. As a concept, liberalism has never been as popular in western countries as a way of thinking that has caused considerable debate in the West since its emergence. Contrary to the concept of individualism, which is at the core of liberalism, the social structure and culture that Turkey possesses can be shown as one of the reasons for its more community focused characteristics. On the other hand, intellectuals are also thought to play an important role in the not internalization of liberal values in Turkey. At this point, Başgil's proliberal views are regarded as important for the idea of liberalism, which can not be settled and developed in Turkey, to be combined with the notion of democracy in addition to individual rights and freedoms. In this context, while the first part of the study mentions the concept of liberalism in general, the second part explores the idea of liberalism in Turkey in the years when Başgil was active in the history of Turkish thought and Turkish political life and also focuses on the life of Başgil. The last part of the study focuses on Başgil's understanding of liberalism within the framework of the basic principles of liberalization. It can be said that in this thesis, in which Başgil's ideas on the concept of liberalism are tried to be elaborated in detail, his considerations regarding liberalism in his view are quite contributing to the development of this understanding in Turkey. His mention of individual rights and freedoms at a time when the statism regime was in effect reveals his belief in rule of law, democracy and especially in liberalism. As a result of this work, the conclusions about the thought structure of Başgil will help us to get important ideas about the his understanding of liberalism. In addition, it is thought that this study, in which as an important person in Turkish political and academic life Başgil's thoughts on liberalism are examined, will contribute to the literatüre, in context of liberalism regarding Başgil. Keywords : Ali Fuat Başgil, liberalism, democracy, political ideologies

ÖZETBir ülkede siyaset sistemi ve kadınların varlığı arasındaki ilişkiler çok güçlüdür. Demokratik ülkelerin genel niteliği, kadın ve erkekler de dahil ülkedeki tüm unsurlar arasında eşitliğin garanti altına alınmasıdır. Bu anlamda eşitlik, bir ülkedeki kadınlar ve erkekler arasında kamusal yaşamda ve özellikle siyasette (parlamentoda) niteliksel ve niceliksel bir dengenin bulunmasıdır. Parlamentoda hem nicelik hem de nitelik olarak kadın ve erkeklerin eşit temsili doğal bir olay değildir. Kadınlar ve erkeklerin siyasal yaşama farklı bir biçimde başlamaları siyasal alandaki deneyimlerinin eşit görülmemesine neden olmaktadır. Kadınların siyasi mücadelelere parlamentoda başlarken, erkekler siyasete parlamento dışında başlarlar. Bunun sonucunda, kadınların erkeklerin gerisinde kalmalarını düzeltmek amacıyla kadınlara kamu ve siyaset alanlarında (parlamento) bir yer edinebilmelerine yardımcı olacak mekanizmalar bulunması gerekir. Bu amaçla, kadınlaryasette önemini destekleyen hukuki araçlar ve genel seçim mekanizmaları geliştirmekle işe başlanabilir. Bu konuda önemli araçlardan bir tanesi olan genel seçimler adil ve kadınların önemini destekler ise, kadınların parlamentoda temsil edilmesiyaygınlaşabilir. Bununla birlikte, adil ve kadınların önemini destekleyen genel seçim sistemi tek başına kadınların parlamentodaki temsilini artıramaz. Bu konuda, kadınların kamu ve siyaset sektörlerinde bir yer edinmelerine sağlayacak, örneğin istek, yaratıcılık ve eğitim düzeyi gibi diğer unsurları da dikkate almamız gerekirABSTRACTThe existence of women in one country, has a strong relations with the political system in that country too. In the democratic countries, there is general characteristic, where they have equivalence guarantee for all of the element of the country include equivalence between women and men. The equivalence between women and men can define as balance of qualities and quantities in the public sector especially for political sector (parliament) that women and men should have. The equivalence of representation of women and men in parliament, as qualities and quantities, couldn’t happen naturally. Political experiences between women and men couldn’t been seen equally, because they have a different starting point in politics. We may say that women has been beginning their hassle from the inside house, but men has been beginning their hassle from the outside house. Because of that, we have to make the exact mechanism for women to solve their fact of having the fallen behind, in the aim for getting good position in public sector and political sector (parliament). We can start it, from creating law instruments and general election mechanisms that take sides of women importance. General election is the important instrument, because if general election system has fairness and take sides of women importance, then chance of woman to take the position in parliament will opened widely. But, the existence of the general election system that is fair and take sides of women importance can’t increase women representation in parliament directly. We think about other factors, such as the ability of women themselves, like willingness, creativity, and level of their education, for getting positions in public sector and political sector (parliament).

Pierre-Joseph Proudhon'un Siyaset Felsefesi başlıklı bu tez, üç bölümden oluşmaktadır. Tezdeki temel sorunlar; kendini anarşist olarak ilan etmiş `ilk` düşünür olan Pierre-Joseph Proudhon'u (1809-1865) tanıtmak, anarşist felsefeye bıraktığı mirasa odaklanmak ve kendisini anarşist olarak ilan etsin veya etmesin, bir şekilde Proudhon'un düşüncelerinden etkilenmiş olan isimler ile kıyaslamaktır.Proudhon, düzen ile anarşinin yan yana gelebileceğini düşünmüştür. Bu yüzden dönemindeki iktisadi, politik ve toplumsal olaylara odaklanmış ve `adalet yasalarını keşfetmek adına` çeşitli çözüm önerilerinde bulunmuştur. Bu önerileri dile getirirken kullandığı yöntem ise; birbiriyle çatışan unsurları dengelemektir.Bu bağlamda, tezin sonuç kısmında, Proudhon'un özgün yöntemi kullanılarak onun nasıl daha farklı bir şekilde anlaşılabileceği ve anarşist felsefeye neler katmış olabileceği tartışılmıştır. This thesis, titled Political Philosopy of Pierre-Joseph Proudhon, consists of three parts. Basic problems in the thesis; to introduce Pierre-Joseph Proudhon (1809-1865), the `first` thinker who declared himself an anarchist, to focus on the legacy he left to anarchist philosophy and to compare him with the names that are somehow influenced by his thoughts, whether or not declared themselves an anarchist. Proudhon thought that order and anarchy could come side by side. For this reason, he focused on the economic, political and social events of his time and offered various solutions for `exploring the laws of justice`. The method he used when expressing these solutions is; to balance conflicting elements.Within this context, in the conclusion part of the thesis, it has been discussed that, how Proudhon could be understand differently using his original method and what may has contributed to anarchist philosophy. 169

Yapısalcı-Marksist ekolün en önemli temsilcisi olarak kabul edilebilecek Fransız düşünür Louis Althusser, ideoloji kuramını devlet mekanizması üzerinden açıklarken devletin başvurduğu aygıtları `devletin ideolojik aygıtları` ve `devletin baskı aygıtları` şeklinde kendisine özgü bir sınıflandırmaya tabi tutmuştur. Söz konusu ayrıma göre ideolojik aygıtlar, devletin, üzerine tesis edilmiş olduğu egemen ideolojiyi toplumun tüm kesimlerine yaymak ve benimsetmek işlevini üstlenirken; baskı aygıtları devletin işleyiş tarzına yön veren bu ideolojinin karşılaşabileceği direniş ve tehditlere karşı caydırıcı veya ilgili tehlikeleri ortadan kaldırıcı nitelikler barındıran kurumlar olarak karşımıza çıkmıştır. Althusser bu doğrultuda okul, ibadethane, iletişim araçları, politik, kültürel ve sendikal örgütlenmeleri ideolojik aygıtlar çerçevesinde değerlendirirken; hükümet, ordu, polis, mahkemeler ve hapishaneler gibi kurumları da baskı aygıtı olarak tanımlamıştır.Söz konusu tez çalışması, Althusser'in devlet aygıtlarına yönelik ortaya koymuş olduğu bu kategorizasyonu ordu-siyaset ilişkisi perspektifinden ele alarak Türkiye örneğine uyarlandığında ortaya çıkan sonuçları tartışmayı hedeflemiştir. Modernleşme projesinin ağırlıklı olarak askeri elitler aracılığıyla gerçekleştirildiği söylenebilecek olan Türkiye'nin siyasal yaşamında ordunun yalnızca bir baskı aygıtı değil aynı zamanda ideolojik bir aygıt işlevi de gördüğü iddiasından yola çıkılarak, bilhassa Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin kuruluş felsefesinin fikri bir karşılığı olarak kabul edilebilecek Kemalizm ideolojisinin sahip olduğu temel prensip ve yaklaşımların topluma yayılmasında ordunun üstlendiği fonksiyonlar ortaya konularak, silahlı kuvvetlerin niçin salt bir baskı aygıtı olarak değerlendirilemeyeceği sorusuna yanıt aranmaya çalışılmıştır.Anahtar Kelimeler:Devletin ideolojik aygıtları, Devletin baskı aygıtları, Egemen ideoloji, Ordu, Kemalizm. French philosopher Louis Althusser, who is accepted as one of the most significant representatives of Structuralist-Marxist school, made a unique classification regarding the apparatus of state as `ideological apparatus` and `Repressive apparatus` while explaining the ideology theory on state mechanism. According to this distinction ideological apparatus function to spread and infuse the dominant ideology upon which the state is built into all segments of the society, and repressive apparatus appears as institutions composed of qualifications to dissuade or eliminate resistance or threats which this ideology might encounter. Accordingly, Althusser evaluated schools, sanctuaries, means of communication, political, cultural or union organizations within the frame of ideological apparatus whereas institutions such as the government, the army, the police, courts, and prisons were defined as repressive apparatus.The said thesis study aims to address the categorization made by Althusser regarding the state apparatus from the perspective of military - politics and to discuss the consequences when adapted to Turkey. By looking at the claim that throughout Turkish political history in which modernism project was principally realized by the elite military units, military forces have functioned not only as a repressive apparatus but also an ideological apparatus, the functions undertaken by the military to spread the main principles and approaches of Kemalist ideology, which might be accepted as the intellectual equivalent of the foundation philosophy of Turkish Republic, will be revealed and the question why armed forces cannot be evaluated solely as repressive apparatus will be tried to be answered.Keywords:Ideological state apparatus, Repressive state apparatus, Dominant ideology, Military,Kemalism 164

Siyaset Felsefesinde Özne Eleştirisi: Lacancı Bir Perspektif isimli tezimiz 3 ana başlıktan oluşmaktadır. Modern anlamda özne mefhumunun tam olarak kavranması adına sübjektivite kavramı son derece büyük önem taşır. Modern insan tasavvuruna vücut veren bu düşünüştür. Temeli, öznenin bütünlüğü, tamlığı, monadlığı ve muktedirliği olan bu düşünüş tamamı ile hümanist karakter ile çevrelenmiştir. Modern sübjektivitenin çok farklı epistemolojik yaklaşımlar ile eleştirileri olmuştur. Bu eleştiriler genel olarak, Tarihselliğin yadsınması, öznenin yetkinliği gibi başlıklar altına indirilebilir. Ancak hangi başlık altında ele alınırlarsa alınsınlar bu eleştiriler hiçbir zaman son durak olmamışlardır. Lacancı özne kavrayışı da tam olarak modern özne anlayışının karşı kutbunda yer alır. Bir şeyin kavranması, tek başında sadece onunla bağlantılı ya da benzer unsurların idrak edilmesi ile değil onun tam karşısında yer alan unsurlarında etkili biçimde kavranması ile olur. Bu bağlamda da Lacancı özne anlayışı ile modern sübjektivite arasındaki bağ açıktır. Bu bağın akabinde Lacan, Psikanaliz ve siyaset felsefesi arasındaki ilişkiyi değerlendirmek çalışmamızın bir diğer önemli amacını yansıtmaktadır. Criticism of the subject in Political Philosophy: A Lacanian perspective is our thesis consists of 3 main categories. The concept of subjectivity in the name of the subject to grasp the full meaning of the modern notion of extremely great importance. İt was thought that the body of modern human imagination. Basically, the subject of integrity, completeness, monads and omnipotence, which is surrounded by humanist character with all this thinking. Modern subjectivity has been criticism with many different epistemological approaches. These criticisms generally, deductible under headings such as the subject‟s competence and the denial of historicity. However, this criticism is taken no matter what title they have never been dealt with under the terminus. The realization of a thing is not only the recognition of the beginning or similar elements associated with it but also with the understanding of the elements in its opposite and then it becomes effective. In this context, it is clear ties between the Lacanian concept of subject and modern subjectivity. After that this tie, to assess the relationship between Lacan, psychoanalysis and political philosophy reflects another important goal of our work.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. Bu çalışmanın amacı, HSYK'nın yapısında gerçekleştirilen değişikliklerin, Türkiye'nin hukuk devleti olma yolundaki ilerleyişine ne oranda katkı sağladığını somutlaştırmaya çalışmaktır. Bu problematik doğrultusunda, karşılaştırmalı metot dahilinde HSYK reformunun, Avrupa Konseyi belgelerinde yer alan yargı bağımsızlığına ilişkin standartlar ile hangi oranda örtüştüğü incelenmiştir. Bunu yaparken de, Avrupa Konseyi'nin yargı bağımsızlığına ilişkin temel belgeleri (AHDK, Venedik Komisyonu ve AYKA Raporları), Avrupa Konseyi üyesi ülkelerin uygulamaları ile AB ilerleme raporları ve istişari ziyaret raporları kıstas alınmıştır. Çalışmanın araştırma soruları olarak; HSYK reformunun değerlendirilmesi amacıyla; Hukuk devleti ve yargı bağımsızlığı kavramlarının ne anlama geldiği, yüksek yargı kurullarının başlıca özelliklerinin neler olduğu, Türkiye'deki hukuk devleti ve yargı bağımsızlığı sürecinin tarihsel gelişiminin nasıl olduğu, Avrupa Konseyi yapılanmasının nasıl olduğu, Avrupa Konseyi'ne üye ülkelerdeki yargı kurulu modellerinin özelliklerinin neler olduğu, 2010 Anayasa reformu ile HSYK yapısında meydana gelen değişikliklerin, Avrupa Konseyi'nin yargı bağımsızlığına ilişkin temel metinleri ve Avrupa Konseyi ülkelerindeki yargı kurulu modelleri ile ne oranda uyumlu olduğu ve son olarak yeni HSYK yapısının Türkiye'deki yargı bağımsızlığı sürecine katkılarının neler olduğu gibi hususlar gösterilebilir. Belirlenen soruların cevaplanması amacıyla; Birinci bölümde, hukuk devleti, erkler ayrılığı, yargı bağımsızlığı kavramlarının anlamı, içeriği, unsurları ve tarihsel gelişimi ayrı başlıklar altında irdelenerek kavramsal arka plan oluşturulmaya çalışılmıştır. İkinci bölümde, Türkiye özelinde, hukuk devleti, erkler ayrılığı, yargı bağımsızlığı ve bağımsız yargı yüksek kurulu kavramlarının tarihsel gelişimi incelenmiştir. Böylece temel soru olan 2010 Anayasa Reformu'nun getirdikleri noktasında, geçmiş deneyimlerin kıstas alınması ve bu konudaki birikimin somutlaştırılması hedeflenmiştir. Üçüncü bölümde, Avrupa Konseyi'nin yapısı, varoluş amacı, uygulamaları ile yargı bağımsızlığının tesis amacıyla deklare ettiği raporlar ve belgeler incelenmiştir. Ayrıca, Avrupa Konseyi'ne üye ülkelerdeki yüksek yargı kurullarının karşılaştırması yapılmıştır. Böylelikle yeni HSYK yapısının, sağlıklı işlediği düşünülen modeller ile benzerliğinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Ayrıca, Avrupa Konseyi'nin yargı bağımsızlığı konusunda oluşturduğu standartların, AB müktesebatında çapraz atıflar yoluyla sıklıkla kullanılması nedeniyle, yapılan karşılaştırmada AB belgelerine de yer verilmiştir. Dördüncü bölümde ise, HSYK yapısının 2010 Anayasa reformu ile ne ölçüde değiştiği, yeniliklerin neler olduğu, reform öncesi hangi eleştirilerin yapıldığı tartışıldıktan sonra, yapılan reformun AB ve Avrupa Konseyi'nin belgelerinde yer alan reform öncesi eleştirileri ne ölçüde karşıladığı değerlendirilmiştir. Ağırlıklı olarak betimleyici metodun kullanıldığı bu çalışmanın neticesinde; ulaşılan başlıca sonuç; 2010 Anayasa reformu ile dizayn edilen yeni HSYK yapısının, Venedik Komisyonu ve AB Raporları'nda belirtilen modele yakın olduğu, yargı bağımsızlığı idealinin en azından teoride karşılandığı hususudur. Buradan hareketle ulaşılan bir başka sonuç olarak da; yapısal olarak iyi dizayn edilen HSYK'nın, uygulamada yargı bağımsızlığı hedefine ne oranda hizmet ettiği sorusu üzerine odaklanılması gerektiği olmuştur. Bu doğrultuda, altı yıllık uygulamada yaşanan sorunların, yeni HSYK yapısındaki sistematik hata ya da aksaklıklardan ziyade yargı ve temel haklar alanında yapılan reformların henüz içselleştirilememesiyle alakalı olduğu da bir diğer sonuç olarak belirtilebilir. Son bir sonuç olarak da Avrupa Konseyi ülkeleri kapsamında; yargı yüksek kurulu uygulamasının artık neredeyse kesin bir kabul konumuna geldiğinden bahsedilebilir. Anahtar Kelimeler: Hukuk Devleti, Yargı Bağımsızlığı, HSYK, Avrupa Konseyi Hukuk Yoluyla Demokrasi Komisyonu( Venedik Komisyonu), 2010 Anayasa Reformu The aim of this study is to try to embody to what extent the changes in the structure of the High Council of Judges and Prosecutors (HCJP) have contributed Turkey's progression on the way to become a state of law. In accordiance with this problematic, within comperative method, it has been examined that to what extent the reform of the HCJP overlaps the standards concerning to judicial independence that takes place in the documents of European Union. Whilst doing it so, the fundamental documents of European Council that are concerning judicial independence (CCJE, Venice Commission and ENCJ Reports), European Union members' applications, European Union Progression reports and European Union consultative reports have been grounded on. With the aim of assessing the reform of the HCJP; As the questions of the study; What does the concepts of State of law and judicial independence mean?, What are the fundamental qualities of higher judicial institutions?, How is the historical development of State of law and judicial independence?, How is European Union structured?, What are the qualities of model judical units of European Union member countries; To what extent are the changes in the structure of the HCJP right after Constitutional amendment which took place 2010, are in accordance with the fundamental documents concerning judicial independence of Eurepean Union and How much are these changes in accordance with the models of judical units of European Union member countries and finally What are the contributions of the latest structure of HCJP to the process of judicial independence in Turkey. With the aim of answering defined questions; On Chapter 1, State of Law, separation of Powers, the meanings of concepts, content, elements and historical development of judicial independence are each examined below separate titles and it has been tried to create a conceptual background. On chapter 2, specifying to Turkey, the historical development of following concepts; state of law, separation of Powers, judicial independence and higher judicial council are examined. Therefore, at the current situation, which is the fundamental question, that the constitutional reform in 2010 has brought us, it is aimed to ground on past experiences and to embody the knowledge concerning to this point. On chapter 3, the structure of European Council, the reason of its being, its applications and its declared reports and documents with the aim of establishing judicial independence have all been examined. Furthermore, the comparision of higher judicial units of European Union member countries has been made. So that, it is aimed to define the similarities between the latest structure of the HCJP and the models that have been thought to be functioning well. Moreover, since the standards concerning to judicial independence formed by European Union have constantly been used by cross references in EU acquis, EU documents have also been included in the comparision mentioned above. On Chapter 4, to what extent the structure of the HCJP has changed through the Constitutional Reform in 2010, what the innovations are, after discussing what criticism was made before the reform, to what extent the reform faces the criticism involving in EU and European Council documents have all been examined. At the result of this study where mainly descriptive method is used; main conclussion is; the new structure of HCJP designed through the Constitutional Reform in 2010 is close to the Venice Commission and to the models stated in European Union reports, the ideal of judicial independence has at least been met on the theory. As an another conclussion based on this, it is necessary to focus on to what extent Structurally well designed HCJP serves to judicial independence in practice. Accordingly, it could be concluded that the problems within 6 years of practice are related to reforms, made in judicial and fundamental rights, not being internalized yet rather than systemtical errors or setbacks in the latest structure of HCJP. As a result it could also be stated that within the scope of European Council countries, higher judicial board is almost at the point of a certain acceptancy. Key Words: State of Law, Judicial Independence, HCJP, European Commission For Democracy Through Law (Venice Commission), Constitutional Reform in 2010

Bu çalışma, Judith Butler'ın toplumsal cinsiyet kuramını radikal bir demokrasi projesi olarak değerlendirmektedir. Bu bağlamda çalışmada, Butler'ın toplumsal cinsiyet kuramı, radikal demokrasi savunucuları Ernesto Laclau ve Chantal Mouffe'un kuramıyla ilişkilendirilmektedir. Butler, Laclau ve Mouffe ortak biçimde çoğulcu bir demokrasi imkanını kovalamaktadırlar; farklılıktan, çatışmadan, iktidarla işbirliğine dayalı bir direnişten, geleceğe açık kimliklerden ve geleceğe açık siyasetten yanadırlar. Bu anlamda onların teorileri postmodern eleştiri ve postyapısalcı felsefeye dayanmaktadır. Butler, Laclau ve Mouffe'un `hegemonya` yaklaşımını feminist siyasete önermektedir. Butler'ın geliştirdiği performatiflik kuramı ile Laclau ve Mouffe'un geliştirdiği hegemonya kuramı arasında büyük benzerlik görülmektedir. Bu iki kuram iktidar kavrayışları ve toplumsal dönüşüm olanaklarına dair benzer yaklaşım sergilerler. Bu benzerliklerin incelenmesi ve hegemonik siyasetin toplumsal cinsiyet meselesine sunduğu yeni perspektifler ve sağladığı imkanların tartışılması, çalışmanın ana temasını oluşturmaktadır. This study evaluates the gender theory of Judith Butler as a radical democracy project. In this context, Butler's gender theory is associated with the theories of Ernesto Laclau and Chantal Mouffe, the defendants of radical democracy. Concurringly, Butler, Laclau and Mouffe trace the possibility of a pluralist democracy; they are in favor of diversity, conflict, resistance relying on cooperation with power, identities open to future and politics open to future. In this regard, their theories are based on postmodern critics and poststructuralist philosophy. Butler offers the hegemony approach of Laclau and Mouffe to feminist politics. It is possible to see considerable similarities between the notion of performativity coined by Butler and the hegemony theory of Laclau and Mouffe. These two theories exhibit similarities in terms of power conception and the possibilities of social transformation. Examination of these similarities and discussing the new perspectives that hegemonic politics presented to the gender question and also the opportunities it provides constitute the main themes of this study. 89

ÖZET 1999 HELSİNKİ ZİRVESİ SONRASI İLERLEME RAPORLARI IŞIĞINDA AB’NİN TÜRKİYE’NİN DEMOKRATİKLEŞME SÜRECİNDEKİ ROLÜYarım asrı aşkındır demokrasi ile yönetilmesine ve AB ile adaylık bağlamında ilişkisi olmasına rağmen Türkiye, demokrasisini şekli veya biçimsel demokrasiler seviyesinden daha ileri taşıyamamıştır. 1999’da aday ülke statüsü verilmesiyle AB sürecinde hızlı ve kapsamlı bir demokratikleşme programı uygulamaya başlamıştır. 1999 öncesi dönemde Türkiye’nin demokratikleşmesinde etkisi zayıf olan Avrupa Birliği, Helsinki Zirvesinin hemen ardından aday ülke statüsü vererek Türkiye’nin üyelik ümidini canlandırmış ve ülkenin demokratikleşme sürecinde önemli bir uluslararası etken olmuştur. Bu süreçte AB tarafından üyelik önkoşulu olarak belirlenen Kopenhag siyasi kriterlerine uyum çerçevesinde Türkiye, önemli ve kapsamlı demokratik reformlar gerçekleştirmiştir. AB, aday ülkelerin demokratikleşmesinde koşulluluk stratejisi ile etkili olmaktadır. Fayda maliyet temelinde dayanan bu stratejiyle AB, üyelik karşılığında aday ülkelerden, belirlediği demokratik kriterlere uyum sağlamasını beklemektedir. Gerçekçi bir üyelik hedefi ile eşit, adil ve objektif bir AB koşulluluğunun varlığı Türkiye’nin demokratikleşmesinde ve demokrasisinin kurumsallaşmasında itici bir güç olmaktadır. Nitekim AB koşulluluğunun etkin ve iyi işlediği 1999-2005 arası dönemde Türkiye’de hızlı ve kapsamlı demokratik reformlar gerçekleştirilmiştir. Bu dönemde, üyelik kriterlerini karşıladığı takdirde AB’ye tam üye olacağından şüphe duymayan bir Türkiye vardır. Ancak 2005 sonrası dönemde tam üyelik müzakerelerinin başlamasıyla üyeliği konusunda AB’nin tutarsız tavrından dolayı Türkiye’nin üyelik ümidinde azalma görülmüş ve AB’ye karşı Türkiye’de güvensizlik oluşmuştur. Bu durum ise AB koşulluluğunun etkisinin zayıflamasına ve Türkiye’nin demokratik reform sürecinin yavaşlamasına yol açmıştır. Ancak AB kural ve normlarının Türkiye’de tüm kesimlerin yararına olacağına dair toplumsal kabul dolayısıyla demokratikleşme süreci, hızı yavaşlasa da, devam etmiştir. Gerçekçi bir üyelik hedefi varlığı durumunda Türkiye’nin demokratikleşmesinde AB etkisi büyük olmaktadır. Tezin ana amacı Avrupalılaşma yaklaşımı çerçevesinde sosyal öğrenme ve dış teşvik modelinin varsayımları doğrultusunda AB koşulluluğunun Türkiye’nin demokratikleşmesindeki etkisini incelemektir. ABSTRACT Although it is being governed by democracy for half a century and have an intense relationship with the European Union (EU) in the context of the candidacy, Turkey has not been able to further its democracy beyond a formal or electoral democracy. Yet with the EU candidacy status in 1999, Turkey started to apply a comprehensive and fast democratization program. Though the effect of the EU on democratization of Turkey was poor before 1999, right after the Helsinki Summit with which the candidacy status was granted and membership hope was strengthened, the EU become an important international factor in democratization process of the country. Meanwhile, Turkey had succeeded comprehensive democratization reforms that are compatible with the Copenhagen political criteria, which are put forward by the EU as the membership preconditions. The EU is being an effective factor in democratization in the candidate countries with the ‘conditionality strategy’. With this strategy - that is based on cost-benefit principle – the EU requests from the candidate countries to accommodate democratic criteria in response to the membership. The existence of a realistic, objective, just and equal conditionality strategy, will be a driving force for democratization and institutionalization of democracy in Turkey. For example, the fast and comprehensive democratic reforms which are realized between 1999-2005 in Turkey, illustrates effectiveness and functionality of the conditionality principle. At that time, there was a belief that there is no doubt Turkey would be a member if it fulfills the membership criteria. Yet, with the start of full membership negotiations after 2005, due to contradictory attitudes of the EU, the hope for full membership has decreased and distrust to the EU has emerged in Turkey. This circumstance led to decline in reform process and weakens the effectiveness of the conditionality in Turkey. Yet, democratization continued despite decline in the process, due to the social admission that the EU norms and principles are in the favor of all the social segments. In case of the existence of a realistic membership target, the effect of the EU in democratization of Turkey is quite considerable. The main aim of this thesis is to analyze, the effect of the EU conditionality on democratization of Turkey, in the context of the Europeanization approach that is based on social learning and external incentive models.

Çağdaş demokrasilerin, demokratik siyasal sistemler arasında en çok tercih ettiği rejim türü parlamenter sistemdir. Türkiye Cumhuriyeti de parlamenter sistemi uygulayan ülkelerden biri olmakla beraber, bugüne kadar yaşamış olduğu siyasal krizler parlamenter sistemin artık Türkiye için uygulanabilir bir yönetim şekli olmadığını ortaya koymuştur.Bu çalışma parlamenter sistemin gerek yapısal sorunlarını, gerekse de ülkemizde uygulanması sonucu ortaya çıkan sorunları incelemektedir. Ayrıca Türkiye için parlamenter sistemin sorunlarından kurtulmak amacıyla alternatif bir model olarak; yarı başkanlık sistemini önermek amacıyla kaleme alınmıştır. The Parliamentary System is the most preferred type of regimes in democratic political systems among modern democracies. Although the Republic of Turkey is one of the countries implementing the parliamentary system, the political crises that ever lived have proved that the Parliamentary system is not an applicable form of government applied for Turkey.In This study, including the issues arising from the implementation our country, the structural problems of the parliamentary system are examined. Also, semi-presidential system has been drafted in order to propose an alternative model to get rid of the problems for Turkey's parliamentary system. 141

Bu çalışma temelde Chantal Mouffe'un bakış açısıyla siyasal liberalizmin eleştirisi ve söz konusu eleştiri üzerinden liberal demokrasinin krizine yönelik çözüm önerilerini kapsamaktadır. Mouffe, liberalizmin aydınlanma düşüncesine dayanan rasyonalist ve evrenselci temellerinin siyasalın antagonistik karakterini açıklamakta yetersiz kaldığını iddia etmektedir. Bunun yanı sıra liberalizmin özgürlükçü karakteri ile demokrasinin eşitlikçi ve halk egemenliğini öngören idealleri arasında da bir paradoks bulunduğu görüşündedir. Söz konusu tespitlerden hareketle Mouffe, liberal demokrasiye ve onun müzakereci modeline içkin sorunların nasıl giderileceğine ilişkin agonistik demokrasi adını verdiği yeni bir model ortaya koymaktadır. Çalışmada, liberal demokrasinin krizinin nedenleri konusunda Mouffe'un ortaya koyduğu tespitler kabul edilmekle birlikte, söz konusu krizin aşılması adına ortaya koyduğu agonistik demokrasi perspektifinin zayıf yönleri üzerinden liberal demokrasinin daha da güçlendirilmesi gerektiği savunulmuştur.Anahtar Kelimeler: Chantal Mouffe, Liberal Demokrasi, Müzakereci Demokrasi, Agonistik DemokrasiSiyaset, Siyasal, Antagonizma, Agonizm This work fundamentally contains the criticism of political liberalism from the viewpoint of Chantal Mouffe and solution proposals for liberal democracy's crisis from the point of criticism in question. Mouffe claims that rationalist and universal fundaments, based on enlightenment idea of liberalism is incapable of explaning `politicals antagonist character. On the other hand, she considers that a paradox also exists between liberal character of liberalism and ideals of democracy which is egalitarian and foreseeing public sovereignty. From the designations in question Mouffe sets forth a new model he called agonistic democracy to solve the questions of liberal democracy and its deliberative model. In this study, although designations put forward by Mouffe, concerning the causes of liberal democracy's crisis are admitted, it is advocated that liberal democracy should be more strengthened from the weak points of agonostic democracy perspective she asserted to overcome the crisis.Key Words: Chantal Mouffe, Liberal Democray, Deliberative Democracy, Agonistic Democray, Politics, Political, Antagonism, Agonism 147

Bu çalışmada 1980'li yıllardan itibaren hız kazanmaya başlayan neoliberal politikalarla birlikte değişen ekonomik, siyasal ve sosyal yapının bir sonucu olarak ortaya çıkan küresel düzenin dünyayı tek bir medeniyet inşası içerisinde konumlandırılması üzerinde durulmuştur. Neoliberal dönemle birlikte toplumsal alan olarak da tanımlanacak üst yapı kurumları önem kazanarak, ekonomik çıkarları destekleyici ve mevcut düzenin sağlıklı bir şekilde ilerlemesini sağlayacak olan toplum inşası ön plana çıkmıştır. Bu bağlamda, üretim, devlet ve dünya düzeninin oluşturduğu üçlü bir güç dağılımı tanımlaması yapan Cox'a göre ulusal ve uluslararası alanda gücün niteliğini belirleyen üretimken, tek başına etkili değildir. Küresel düzene hâkim olan gücün üretimin haricinde toplumların sosyal yapılarını ve kuvvetlerini de kontrol etmesi gerekmektedir. Küreselleşme üretimin ve devletlerin uluslararasılaşmasına bağlıdır. Bu nedenle, dünya düzenine hâkim olan güç kendi yapısını kurabilmek için üretimin şekillendirmeye çalışırken bir yandan devletlerin yardımıyla toplumu siyasi olarak uyumlaştırırken bir taraftan ise, hegemonyasını onların rızasını alarak kurmaktadır. Bu nedenle yereli küresel düzene, toplumsal kuvvetleri ve kurumları kontrol ederek ve kendi değerler sistemini bu alanda kabul ettirerek bağlayabilecektir. Bu çerçevede Cox, yeni imparatorun toplumu kendi öznelerarası anlamlarını kurarak tek bir medeniyet içerisinde emme yönünde olduğunu belirtir. Kendi toplumsal yapılarını bir noktaya kadar koruyan toplumlar aynı zamanda yeni medeniyetin de değerlerini benimseyerek yeni bir aidiyet kazanırlar. Bu farklıkların varlığını devam ettirebilmesi Cox'a göre, tek medeniyet inşasına karşı bir direniş alanı olarak yorumlansa da, yeni değerleri içselleştiren toplumlar, self oryantalist bir yaklaşımla yeni değerleri kendiliklerinden üreterek, mevcut hegemonyayı pekiştirmektedirler.Anahtar Sözcükler: Medeniyet, Neoliberalizm, Küreselleşme, Self Oryantalizm, Hegemonya, Devlet, Robert W. Cox This study emphasizes on the global order that is the result of economic, political and social structures that has been changed with the neo-liberal policies which has consolidated since the 1980, positing the world within a single civilization. With neoliberal period, the superstructure institutions, defined as a social area, have gained importance. Also, the constructing society which provides the advancement of economic interests and the existing order has come to the forefront. In this context, Robert W. Cox, defining triple power dissipation consisting of production state and world order, says that the production determines the status of power in the national and international area but it is not the only determinant. According to this, the sovereign ruling the global order must control not only production, but also social structures and society forces. In other words, imperial trying to shape the production in order to establish his structure harmonizes the societies politically with the help of the states on the one hand, and establishes hegemony by taking their consent on the other. In this manner, global power can connect the local to the global as long as he controls social forces and institutions, and injects its own intersubjective meanings into other's social fields.Within this framework, Cox indicates that imperial tends to adsorb the world within the singe civilization by constructing his own intersubjective meanings. Although societies maintain their own social structures, they gained a new sense of belonging by adopting the values of new civilization. This case protecting existing differences is interpreted as a resistance area against one civilization project by Cox. However, societies that internalize of the imperial values produce the global system themselves with self-orientalist approach. Because of this, they reinforce the existing hegemony.Keywords: Civilization, Neoliberalism, Globalization, Self-orieantalism, Hegemony, State,Robert W. Cox 99

Bu yüksek lisans tezi, Leh kimliğinin ve milliyetçiliğinin yapısını, Sovyet sonrası dönemde yeniden üretilişini ve bu süreçte milliyetçiliğin rolünü göstermeyi konu edinmiştir. Bu amaçla Leh kimliğinin ve milliyetçiliğinin sınırlarını çizmek adına öncelikle sosyal teori ele alınmıştır. Sosyal teori incelemesi, milli kimliğin ve milliyetçiliğin modern döneme özgü yapılar olduğunu göstermiştir. Bununla birlikte tasarlanan milli kimlik, modern öncesi dönemden de izler taşımaktadır. Belleğini tarihselliğinden, sürekliliğini sembolik-kültürel özelliğinden alan etni (ethnie) kavramı, millet inşasında modern öncesi bağı yansıtmaktadır. Etni kavramı, hem ulus oluşumunda farklı yolları açıklamada hem de milli kimliğin diğer kolektif kimlik tiplerini aşacak araçlarını ortaya koymada imkân sağlamaktadır.Milli kimlik bir belleğe ve sembolik bir kültüre sahip olduğundan, post-modern küresel kültür karşısında avantajını korumaktadır. Küresel kültür, eklektik, zamana ve mekâna karşı kayıtsız ve kalıptan yoksundur. Bu nedenle küresel kültürden beslenen her hangi bir kolektif kimlik, aidiyet ve ölümsüzlük gibi sorunsallara milli kimlik kadar etkili bir cevap oluşturamayacağından, bir millete ait olma bilinci önemini koruyacaktır.Bu tespitler Leh kimliği ve milliyetçiliği için de geçerlidir. Polonya'da milli kimlik tesis süreci 18. yüzyılda başlamasına rağmen, etnik bir evveliyat 10. yüzyıl sonlarına kadar gitmektedir. Leh ismi, Leh ülkesi ve Katolik-Leh kültürü, bu süreçte şekillenmiştir. Etni, aristokratik karakter sergilediğinde Leh kimliği ve milliyetçiliği sivil görünümdedir. Demotik karaktere büründüğünde ise, şecereci ve yerlici bir hal almıştır. Her şart altında Lehlik, biricik bir kültürü simgelemektedir. Çağdaş Polonya'da çoğu politik-kültürel pratikte etnik geçmişten beslenen sembolik-kültürel yapıların yeniden üretilmesi, Leh kimliğinin ve bu kimliği kamusal alanda etkin kılan milliyetçi hareketin canlılığına işaret etmektedir.Anahtar Sözcükler: Milliyetçilik Kuramları, Leh Kimliği, Leh Milliyetçiliği, Leh Politik Kültürü This master thesis attempts to demonstrate the structure of the Polish identity and nationalism, its re-production in the post-Soviet period and the role of nationalism in this process. Therefore, first social theory was addressed in order to outline the Polish identity and nationalism. Social theory studies showed that national identity and nationalism are period-specific structures. Moreover, the designed national identity bears traces from the pre-modern period as well. The concept of ethnics (ethnie) derives its memory from its historicalness and its continuity from its symbolic-cultural quality while it reflects the pre-modern link in building a nation. The concept of ethnics allows both explanation of different ways in building a nation and revealing means for national identity to overcome other collective identity types.As national identity has a memory and a symbolic culture, it preserves its advantage against post-modern global culture. Global culture is eclectic, indifferent to time and space and lacks pattern. Therefore, any collective identity nurtured by global culture will not be an effective respond to problematics like belonging and immortality as much as national identity and therefore awareness of belonging to a nation will maintain its importance.These findings are valid for the Polish identity and nationalism as well. Despite the fact that the process of building national identity in Poland started in the 18th century, an ethnic background dates back to the end of the 10th century. The name and country of Poland and the Catholic-Polish culture were formed in that period. Polish identity and nationalism has a civil appearance when ethnics displayed aristocratic character. When it embraces a demotic character, it gained a genealogical and vernacular form. In all circumstances, being a Polish symbolizes a unique culture. In modern Poland, the vividness of Polish identity and nationalist movement that effectuates this identity in the public domains is indicated by the re-production of symbolic-cultural structures nurtured by ethnic history in most of political-cultural practice.Keywords:Theories of Nationalism, Polish Identitiy, Polish Nationalism, Polish Political Culture 221

ÖZETTÜRK KAMU YÖNETİMİNDE TEFTİŞ SİSTEMİ VE GELİŞİMİTeftiş kurulları, Türk kamu denetim sisteminin en önemli öğelerinden birini oluşturmaktadır. Geçmişi, Osmanlı Devleti’ne kadar uzanan teftiş kurulları, özellikle 2000’li yıllardan itibaren Türk kamu yönetiminde en çok tartışılan konulardan birisi haline gelmiştir. Türk kamu yönetimindeki yolsuzluk ve usulsüzlüklerin ortadan kaldırılamamasının en önemli sebeplerinden birisi olarak teftiş kurullarının yetersizliği, etkin ve verimli çalışamaması, çağın gerisinde kalması gibi gerekçeler gösterilmektedir. Teftiş kurullarının söz konusu yetersizliğinden dolayı kaldırılması ve Türk kamu yönetimine yeni denetim usul ve sistemlerinin getirilmesi son yıllarda bu alanda yapılan resmi çalışmaların ve kanun tasarılarının önemli konularından birisi olmuştur. Belirtilen çerçeve içerisinde çalışma, Türk kamu yönetiminde teftiş sistemini ve gelişimini ele almıştır. Son yıllarda teftiş kurullarının tartışmaların içerisinde yer alması, konuyla ilgili alanda yeterince çalışma bulunmaması ve teftiş kurullarının diğer ülke uygulamalarıyla ilgili karşılaştırmalı bir çalışma olmaması sebebiyle bu konu seçilmiştir. Teftiş kurullarının Türk kamu denetim sisteminde önemli bir yer işgal etmesinden dolayı, kapatılmalarının veya ortadan kaldırılmalarının denetim boşluğuna veya eksikliğine yol açacağı düşünülmektedir. Teftiş kurullarının yapısal, kurumsal ve mevzuattan kaynaklanan sorunlarının varlığı inkâr edilemez bir gerçektir. Bu sorunların ortadan kaldırılarak teftiş kurullarının daha etkin, verimli çalışması, rehberlik yönünün öne çıkarılması mümkündür. Nitekim Türk kamu yönetimi ile aynı özelliklere sahip ülkeler, teftiş sistemleri ile alakalı bu yönde çalışmalara yer vererek teftiş birimlerinin varlığını devam ettirmektedirler. ABSTRACTINSPECTION SYSTEM IN TURKISH PUBLIC ADMINISTRATION AND DEVELOPMENT’SInspection boards are one of the most important elements of the Turkish public audit system. Dating back to the Ottoman Empire, inspection boards has become one of the most hotly debated issues in Turkish public administration since the 2000s. They are charged with cannot prevent fraud and irregularities in Turkish public administration because of their inability to work effectively and efficiently and fossilization. Abolition of the inspection boards due to this reasons and the introduction of new audit system to the Turkish public administration has become one of the important issues in this area and on draft law.This study within specified framework has addressed the inspection system and its developments in Turkish public administration. We selected this topic because of taking part of the inspection boards in the discussion, the absence of a comparative study on this issue with other countries’ practice and there is no enough study related field. We think that the abolition of the inspection boards can lead to gaps or lack of the audit in Turkish public administration. The problems arising from structure, institution and legislation of the inspection boards are undeniable. It is possible to eliminate these problems and to get more effective and efficient. Indeed, countries that have the same characteristics as the Turkish public administration are continuing presence of the inspection boards.

Modernleşmenin doğasında dinin doldurduğu geleneksel dünyayı dönüştürerek içine aklı ve bilimi koyma miti vardır. Batı'da bu süreç, bilimsel gelişmelerin ışığında kilisenin ve öğretilerinin sorgulanmasıyla başlamış ve gelinen noktada siyasi meşruluk arayışlarının din ile bağlantısı kesilmiş görünmektedir. Daha çok 19. yüzyıl ile alakalı olan Osmanlı Devleti'nin modernleşme sürecinde ise din birçok yerde temel meşrulaştırma kaynağı olmuştur. İdeolojiler yüzyılı olarak da anılan bu yüzyılda Devlet-i Âliye'yi kurtarabilmek için birçok aydın tarafından birçok fikir önerisi getirilmiştir. Bu fikirlerin başında ise temelde devlet içindeki tüm unsurların birleşmesine dayanan Osmanlıcılık ile İslam'ın modern bir yorumunu sunan İslamcılık gelir. 19. yüzyılda yaşamış bir aydın olarak Murad Bey de bir yandan bu akımlardan etkilenmiş, bir yandan da II. Meşrutiyet yıllarındaki daha sert tartışmalara örnek söylemler geliştirmiştir. Bu çalışma ile Murad Bey'in fikirlerinin Osmanlıcılık ile İslamcılık arasında bir konumdan incelenebileceği savunulmuştur.Anahtar Sözcükler :Modernleşme, Osmanlı Modernleşmesi, Osmanlıcılık, İslamcılık, Mizancı Murad Bey,İttihad ve Terakki Partisi, II. Meşrutiyet Within the nature of modernization there is the myth which asserts that mind and science were inserted into the traditional world that was filled by religion. In the West, this process started with questioning the church and its teachings in the light of scientific developments, and at the moment, the search for legitimacy is totally disconnected from religion. However, in the modernization process of the 19th-century Ottoman Empire, religion was taken as the base of political legitimacy. In this century, which is also called the century of ideologies, numerous ideological solutions were developed to save the Empire by the intellectuals. The two most prominent of these ideologies is Islamism and Ottomanism. Islamism is a modern interpretation of Islam, and Ottomanism fundamentally suggests the co-habitance of all nations under the state. A 19th-century intellectual Murad Bey also, on the one hand was influenced by these trends, and on the other hand developed a discourse that underlies the more rigid discussions of the 2nd Constitutional Era. In the current study it is argued that Murad Bey's ideology could be studied within a shared frame of both Islamism and Ottomanism.Keywords :Modernization, Ottoman Modernization, Ottomanism, Islamism, Mizancı Murad Bey,Committee of Union and Progress, Second Constitutional Era 141

Medya, artık toplumsal yaşantının her alanında yer almaktadır. Yaşanan bu değişimle birlikte, medya bireylerin düşüncelerinin, davranışlarının ve değer yargılarının oluşumunda önemli bir role sahip olmuştur. Bedenin medyada temsil ediliş biçimi açısından bakıldığında, medyanın sahip olduğu bu önemli rolün kadınların toplumsal konumunun belirlenmesinde de etkili olduğunu söylemek mümkündür. Bu alanda gerçekleştirilen pek çok araştırmada da belirtildiği üzere, kadınlar ve eşcinseller yazılı basında yeterince iyi temsil edilememektedirler. Bu çalışmada toplumsal cinsiyet eşitliğinin yaşama geçirilmesinde, yazılı basının önemli bir araç olduğu vurgulanmaktadır. Bu yüzden, bireylerin medyada kadınların ve eşcinsellerin temsil ediliş biçimlerinin farkında olmaları ve buna karşı bir duruş geliştirmeleri oldukça önem taşımaktadır.Bu doğrultuda, çalışmanın girişinde haber söylemine dair genel bir perspektif ele alınmıştır. Sonra, ikinci bölümde beden ve haber metinleri arasındaki etkileşim incelenmeye çalışılmıştır. Ve son olarak, Türk basınında kadınların ve eşcinsellerin temsilinin daha gerçek ve ayrıntılı bir açıklamasını yansıtmak adına örnekler sunulmuştur.Anahtar Sözcükler: Yazılı basın, haber söylemi, beden sosyolojisi, toplumsal cinsiyet, Türk basınında kadın ve eşcinseller. Media takes place in every field of social life. Along with this change, media has a significant role in the composition of the ideas, behaviors and value judgments of the individuals. Considering the representation of body in the media, it is possible to state that this significant role of the media is efficient in the assessment of women?s and homosexuals status in the society. As stated in many researches in this field, women and homosexuals are not well enough represented.In this study accomplishing the gender equality, it is emphasized that the print media is an important device. Because of this, it is essential that individuals be aware of the representation of women and homosexuals in the media and develop an attitude against this representation.Accordingly, in the study?s introduction it has been handled a general perspective on news discourse. Then, it has been tried to examine the interaction between body and news texts in the second chapter. And finally, it has been submitted examples to reflect a more accurate and detailed account of the representation of women and homosexuals in the Turkish Daily Press.Keywords: Print media, news discourse, sociology of body, gender, woman and homosexuals in the Turkish daily press. 95

Bu çalışma, sosyal kontrol kavramı açısından tıp sosyolojisi disiplininin sağladığı imkanları konu edinmiştir. Bu imkanları araştırabilmek için öncelikle beden sosyolojisi ve tıp sosyolojisi disiplinlerinin genel bir incelemesi yapılmıştır. Söz konusu incelemelerde bedenin ve bedene şekil yeren kurumların sosyal olarak inşa edildiği işaret edilmiştir. Daha sonra tıp kurumu üzerine yoğunlaşılmıştır. Tıp kurumunun kendini beden üzerinde tek hakim olarak konumlandırmasının tarihsel koşulları incelenmiştir. Hastalık ve sağlığa ilişkin bilimsel, nesnel, değer-yansız, olarak sunulan bilgilerin aslında iktidar ilişkileri içerisinde üretildiği fikrine ulaşılmıştır. Söz konusu iktidar ilişkileri boyunca bireylerin bedeninin modern tıp tarafından disipline edildiği ve normalleştirildiği sonucuna varılmıştır. İnsani tecrübelerin anlaşılmasında açıklama aracı olarak artan oranda tıbbi paradigmanın kullanılmasının, tıbbın sosyal kontrol aracı olarak işlemesinin koşulu olduğuna dikkat çekilmiştir. 1980 sonrası ekonomik ve sosyal dönüşümler ise tıp kurumunun yapısında da bir takım dönüşümlere sebep olmuştur. Hastane merkezli tıbbi kontrol yerini gündelik yaşamın tıbbi kontrolüne bırakmış, kurumsal yapılar daha esnek kontrol aygıtlarına dönüşerek bireyin yaşam alanını kaplamıştır. Sağlıklı yaşam, risk gibi söylemler bireyin kendi bedeni üzerindeki pratiklerini teşvik ederek onları söz konusu söylemler uyarınca kendi kendilerini kontrol eden öznelere dönüştürmüştür. Biyoiktidar kavramı da bu dönüşümden payını almış ve normu gözeten değil normu yaratan teknolojilere içkin ve onları üreten iktidar ilişkilerine atıfla anlaşılabilecek bir mahiyete bürünmüştür.Anahtar Sözcükler :tıp, beden, hastalık, sağlık, biyoiktidar, biyopolitika, tıbbileştirme, risk This study aims to analyse the possibilities of medical sociology discipline in terms of social control. In order to research on these possibilities, first a general investigation is done about the disciplines of both sociology of body and medical sociology. These investigations in question point out that the body and the institutions forming the body are socially constructed. Subsequently, the study concentrates on the institution of medicine and the historical conditions of its situating itself as the only dominant over the body are examined. The conclusion reached is that the knowledge presented as scientific, objective, value-free about sickness and health is produced within the power relations. It is realized that the body of individual has been disciplined and normalized by the modern medicine through the power relations in question. It is recognized that the condition of medicine functioning as a social control is the use of increasing numbers of medical paradigms in explaining human experience.Post 1980 economic and social transformations are also the reason for the transformation in the structure of medicine. Hospital centered medical control is replaced by the medical control of daily life while the institutional structures are transformed into much more elastic control devices and cover the living spaces of individuals. Discourses such as healthy life and risk transformed individuals to the subjects who control themselves by encouraging the practices of individuals on their own bodies. The concept of bio-power has also its share from this transformation and it has become something that can only be understood by acknowledging norm producing -not norm observing- technologies and the power relations producing them.Keywords :medicine, body, illness, health, biopower, biopolitics, medicalization, risk 118

Anahtar Kelimeler : Anayasa, Meşruiyet, Asli Kurucu İktidarÖZETTÜRK ANAYASA TARİHİNDE ASLİ KURUCU İKTİDARLARIN MEŞRULUĞU SORUNUTürkiye’de anayasa problemi Cumhuriyetin ilanından günümüze varolagelmiştir. Doksan yıllık Cumhuriyet tarihinde dört farklı anayasaya sahip olan Türkiye’de, çok defa anayasa değişikliği yapılmasına rağmen, bunların hiçbiri beklenen sonucu vermemiş ve anayasa tartışmaları sonlanmamıştır. Anayasa üzerine yapılan tartışmaların kilit noktasını, anayasayı hazırlayan asli kurucu iktidar yetkisinin kimler tarafından kullanıldığı oluşturmaktadır. Bu doktora tez çalışmasında, ulus-devlet olarak, yaklaşık bir asırlık geçmişi bulunan Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki dört anayasanın (1921, 1924, 1961, 1982) hazırlanış biçimleri üzerinden asli kurucu iktidarların meşruiyeti incelenmiştir. Bu amaçla, öncelikle anayasa, asli kurucu iktidar ve meşruiyet kavramlarının tanımları yapılmıştır. Daha sonra, anayasa ve asli kurucu iktidarın meşruiyetini kazanabileceği şartlar ortaya konulmuştur. Son olarak, bu şartlar çerçevesinde, Türkiye’deki asli kurucu iktidarların ortaya çıktığı dönemler, oluşumları ve anayasaları nasıl hazırladıkları anlatılarak, meşruiyetlerini sorunlu kılan sebepler sıralanmıştır. ABSTRACTTHE LEGITIMACY PROBLEM OF THE PRIMARY CONSTITUENT POWER IN TURKISH CONSTITUTIONAL HISTORYThe problem of constitution in Turkey has existed since the proclamation of the Republic. Although the Turkish Republic during her past 90 years have had four different constitutions and also many amendments in these constitutions, none of those attempts has offered an eventual solution and finished the arguments over the problem of constitution. The key point of the arguments over the problem has been the question by whom the authority for the primary constituent power has been used. In this dissertation, the legitimacy of the primary constituent power is analyzed on the basis of the preparation processes of those four constitutions (1921, 1924, 1961, 1982) in the history of the Turkish Republic, a nation state which is almost a century year old. To that end, firstly the concepts of constitution, the primary constituent power and legitimacy are defined. Next, the conditions which could legitimate the emergence of constitutions and primary constituent powers are to follow. Pursuant to these conditions, lastly, the factors troubling the legitimacy of the primary constituent powers in Turkey are enumerated by unfolding the contexts in which these powers emerged and prepared the regarding constitutions. Keywords : Constitution, Legitimacy, Constituent

John Stuart Mill, liberal düşüncede önemli bir filozoftur. Özgürlüğün olmasını isteyen liberal bir düşünürdür. Mill, kişisel gelişim ve toplumsal ilerleme için özgürlüğün zorunlu olduğunu belirtmiştir. Mill, faydacı bir bakış açısına sahiptir. Döneminin ilerisinde düşünen ve adım atan bir filozof olan Mill, kadın-erkek eşitliğine vurgu yapmıştır. Mill, Klasik liberallerin özgürlük anlayışını benimsemiştir. Mill, her bireyin kendi kararlarında özgür hareket etmesi gerektiğini savunmuştur. Böylece Mill, bireysel ve toplumsal faydanın maksimum olacağını belirtmiştir. Mill, birey üzerinde hiçbir baskıyı ve otoriteyi kabul etmemiştir. Fakat diğer yandan, Mill bireysel gelişim için devlete sorumluluk yüklemiştir. Bu anlamda Mill, Modern liberallere yaklaşan bir düşünür olmuştur. Mill, Klasik ve Modern liberalizm arasında köprü konumundadır. Mill, farklılıkları, karşıtlıkları ve benzerlikleri bir arada tutmaya çalışan bir felsefecidir. Bu yüzden hayatı boyunca belli bir ideolojiye, bireye bağlı kalmayıp, farklı akımlardan ve düşünürlerden yararlanmıştır. Mill, her bilgiyi ve söylemi kendi akıl süzgecinden geçirmiştir. Ve ortaya yeni ve özgün bir düşünce yaratan nadide kişilerdendir.Anahtar Sözcükler: Mill?in hayatı, Mill?in siyaset felsefesi, Liberalizm, Klasik Liberalizm, Modern Liberalizm, Mill?in liberalizm anlayışı John Stuart Mill, is an important philosopher of liberal thought. A liberal thinker who want to have freedom. Mill, stated that it is imperative that freedom for personal development and social progress. Mill, has got a utilitarian perspective. Mill, stepped and considering ahead of their time who a philosopher emphasized that the equality of men and women.Mill, adopted the concept of freedom of classical liberals. Mill, argued that the free movement of their decisions every individual. Thus Mill, stated that they the maximum individual and social benefits. Mill has not accepted any pressure and the authority on the individual. But on the other hand, Mill imposed that responsibility of state for individual development. In this sense, Mill, have been approaching a thinker of Modern liberals. Mill, is a bridge between Classical and Modern liberalism. Mill a philosopher who trying to keep a combination of differences, contrasts and similarities. Therefore, a certain ideology throughout his life, depending on the individual but also benefited from the different movements and thinkers. Mill, undergoned filter of own mental all the knowledge and discourse. And that preciously person, who created a new and unique ideas.Key words: Mill?s life, Mill's political philosophy, Liberalism, Classical liberalism, Modern liberalism, Mill's conception of liberalism 129

Bu çalışma, Edmund Burke'ün modernite eleştirisini göstermeyi amaçlamaktadır. Bunun için ilk olarak modernite ? akıl ilişkisi üzerinde durulmaktadır. Burada modernitenin soyut akıl anlayışına dayandığı ve soyut aklın ürünlerinin moderniteyi şekillendirdiğine işaret edilmiştir.Burke'ün modernite eleştirisi de bu akıl anlayışına ve bu aklın ürünlerine yöneliktir. Burke'ün bu eleştirisi salt bir tepki değil, kendi akıl anlayışına bağlı olarak gelişen bir eleştiridir. Bu çalışmada, Burke'ün akıl anlayışını merkeze almaktadır.Burke, bu akıl anlayışı ile aynı zamanda muhafazakâr politik düşüncenin içerisinde konumlanır. Muhafazakâr politik felsefe ve liberal politik felsefe arasındaki ayrımı farklı akıl anlayışlarının bir çatışması olarak ifade edebiliriz. Bu bakımdan, liberal politik felsefe soyut akla bağlı olarak bir gelişim gösterirken, muhafazakâr politik felsefe ise tarihsel deneyime dayanan bir akıl anlayışını ön plana çıkarmıştır. Burke de, soyut akıl anlayışını, tarihsel ve toplumsal bağlamından kopuk olması bakımından eleştirir. Burke için akıl, tarihsel ve toplumsal bir bağlamın içerisindedir.Burke tarihsel deneyime dayanan bu akıl anlayışını, politik akıl olarak kavramlaştırır. Bu çalışmada, politik akıl ve tarihsel deneyim arasındaki ilişki, Burke'ün akıl anlayışını açmak için üzerinde durulan bir diğer konu olmuştur.Burke'ün modernite eleştirisi de, onun politik akıl anlayışına bağlı olarak bir gelişim göstermiştir. Bu bakımdan, Burke'ün soyut akla ve soyut aklın ürünlerine yönelik eleştirisi onun modernite eleştirisini oluşturur. Burke'ün modernite eleştirisi, onun tarihsel deneyim vurgusu ile beraber gitmektedir. Nitekim, Burke için modernite tarihsel mirasın reddidir. Bunun sonucu da tarihsel süreklilik algısının kırılması ve toplumsal düzensizliktir. This study aims to show Edmund Burke?s critique of modernity. In order to do this, first, it focuses on the relationship between modernity and reason. Here, it is pointed out that modernity is based on the concept of abstract reason and the outcomes of abstract reason shape the modernity.Burke?s criticism of modernity is directed against to this concept of reason and to the outcomes of this concept. Burke?s criticism is not just a reaction but also a criticism developed in connection with his own concept of reason. Burke?s concept of reason is the center of this study.Burke, at the same time, is categorized in conservative political thinking with his concept of reason. One can express the distinction between conservative poitical philosophy and liberal political philosophy as the clash of different concepts of reason. In this respect, conservative political philosopy highlights the concept of reason which is based on historical experience while the liberal political philosopy totally dependent on the concept of abstract reason. Burke, too, criticizes the concept of abstract reason with respect to its disconnectedness with historical and social context. For Burke, the reason is always found in a historical and social context.The concept of reason which is based on historical experience is conceptualized as poitical reason by Burke. The relationship between the political reason and historical experience has become another subject matter in the study in order to open up the Burke?s concept of reason.Burke?s criticsim of modernity is developed in connection with his concept of political reason. With in this regard, Burke?s criticism of abstract reason and its outcomes constitutes the basis of his criticism of modernity. And this criticism of modernity of his, goes hand in hand with his emphasis on historical experience. For Burke, indeed, modernity is the rejection of historical heritage. The result of this rejection is the social disorder and the break in the perception of historical continuity. 134