Search

Bu araştırma, Mardin ili nohut üretim alanlarından toplanan 10 yerel nohut popülasyonu ile Arda, Azkan ve Seçkin çeşitlerinin verim potansiyellerini belirlemek amacıyla 2021 yılında yürütülmüştür. Deneme, tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak düzenlenmiştir. Araştırma sonucunda populasyonlara göre değişmekle birlikte; çıkış süresi 25.3-32.0 gün; çiçeklenmeye kadar geçen gün sayısı 57.4-73.3 gün, bakla bağlamaya kadar geçen gün sayısı 68.0-78.0 gün, olgunlaşmaya kadar geçen gün sayısı 89.7-107.0 gün, bitki boyu 24.7-43.0 cm, ilk bakla yüksekliği 11.8-18.8 cm, bitki dal sayısı 3.1-5.2 adet, bitkide bakla sayısı 19.7-95.7 adet, bitkide tane sayısı 6.3-30.2 adet; yüz tane ağırlığı 27.9-51.5 g ve tane verimi 52.4-214.5 kg da-1 arasında değişmiştir. Araştırma sonucunda Mardin ili yerel nohut popülasyonları arasında verim ve verime ait özellikler yönünden önemli varyasyon saptanmıştır.

Bu çalışmada çavdar (Secale cereale L.)’ın kaba yem olarak farklı olum dönemlerinde verim ve besleme değeri incelenmiş ve bu amaçla yerel popülasyonlardan ve çeşitten “Aslım -95” oluşan 10 çavdar genotipi ile kontrol olarak birer tritikale ve arpa çeşidi kullanılmıştır. Deneme 2018-2019 ve 2019-2020 yetişme sezonlarında Yozgat-Sorgun’da çiftçi arazinde bölünmüş parseller deneme deseninde 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Bitkilerde başaklanma öncesi (BÖ), tam çiçeklenme (TÇ) ve döllenme sonrası (DS) olmak üzere 3 farklı zamanda bitki boyu, kuru ot verimi, ham protein oranı ve Nispi Yem Değeri (NYD) araştırılmıştır. İncelen özellikler üzerinde genotip, yıl ve biçim zamanı çok önemli (p

Amaç: Bu çalışma Muğla ili Köyceğiz, Ortaca ve Dalaman ilçelerinde bulunan portakal bahçelerindeki harnup güvesi, Apomyelois ceratoniae Zell. (Lepidoptera: Pyralidae)’nın popülasyon yoğunluğunu ve meyvelerdeki bulaşıklık oranlarını belirlemek amacıyla yürütülmüştür.Yöntem ve Bulgular: Çalışma Muğla ili Köyceğiz, Ortaca ve Dalaman ilçelerindeki portakal bahçelerinde 2021 yılında gerçekleştirilmiştir. Feromon tuzakları Köyceğiz, Ortaca ve Dalaman ilçelerinde seçilen birer portakal bahçesine, portakalın çiçek tomurcuk döneminde, nisan ayı başında asılmıştır. Tüm tuzaklar harnup güvesinin ergin popülasyon gelişimini belirlemek için, hasada kadar haftalık olarak kontrol edilmiştir. İlk erginler yine tüm tuzaklarda eş zamanlı olarak 16 Mayıs 2021 tarihinde tespit edilmiştir. En yüksek zararlı popülasyonu ve zarar oranı Ortaca ilçesinde, en düşük zararlı popülasyonu ve zarar oranı Köyceğiz ilçesinde tespit edilmiştir. Genel Yorum: Zararlı, üç ilçede de portakalda bu yıl 3 döl vermiştir. Zararlının tüm ilçelerde portakal bahçelerinde zarar yaptığı görülmüştür ve ilk zarar oranı % 2-5 olarak tespit edilmiştir. Ancak, hasat öncesi ikinci zarar tespitinde harnup güvesinin zararı gözlemlenmemiştir.Çalışmanın Önemi ve Etkisi: Muğla ilinin yaygın şekilde portakal üretimi yapılan Köyceğiz, Ortaca ve Dalaman ilçelerinde, harnup güvesinin popülasyon yoğunluğu ve zarar oranının belirlenmesi amacıyla yapılan ilk çalışmadır. Bu çalışmada zararlının mücadelesine ışık tutacak önemli bazı kriterler belirlenmiştir., Aims: In this study, it was aimed to determine the population development and infestation rate of carob moth, Apomyelois ceratoniae Zell. (Lepidoptera: Pyralidae) in orange orchards of Köyceğiz, Ortaca and Dalaman districts in Muğla province.Methods and Results: This study was conducted in orange orchards of Köyceğiz, Ortaca and Dalaman districts in Muğla province in 2021. Pheromone traps were placed in orange orchards selected from Köyceğiz, Ortaca and Dalaman districts during the flowering period of the orange at the beginning of April 2021. All traps were checked weekly in order to determine the development of the carob moth population until harvest. The first adults were detected on 16 May 2021 simultaneously in all traps. The highest carob moth population and infestation rate was found in Ortaca district, and the lowest population and damage rate was in Köyceğiz district.Conclusions: The carob moth proliferated till three generations in orange orchards of all districts. The damage rate was determined as %2-5 in all orange orchards. In the second damage determination before harvest, the damage of the carob moth was not observed.Significance and Impact of the Study: This is the first study to determine the population density and infestation rate of the carob moth in Köyceğiz, Ortaca and Dalaman districts of Muğla, where orange cultivation is widespread. In this study, we determined some important criterias for the management of this pest.

This study was carried out to determine the leech fauna of the wetlands of seven provinces (Adıyaman, Batman, Diyarbakır, Gaziantep, Kilis, Mardin and Şanlıurfa) in South East Anatolia Region between January 2012 and December 2014. In this study, total 169 different freshwater habitats such as rivers, ponds, dams, lakes and reeds were investigated for leeches. In these provinces, Leech samples were found in 53 out of 169 wetlands. Leech samples were collected by unit time, unit frame (Leech collection frame) and Ekman dredge method according to the characteristics of the freshwater habitat. During the study, collected leeches were transfered to the laboratory in 0.5-1.0 L pet cans containing water. Leech specimens were relaxed in 10% ethanol, and subsequently fixed in 70 ethanol or 4% formalin. Collected leeches were identified according to their morphological characters under a stereomicroscope. In the present study, 11 leech species belonging to 6 genera were identified in the wetlands of the Southeastern Anatolia Region, respectively the leech species Albolossiphonia heteroclita, Albolossiphonia sp., Dina apathyi, Dina sp., Erpobdella octoculata, Erpobdella testacea, Erpobdella sp., Helobdella stagnalis, Hirudo sulukii, Placobdella costata and Placobdella sp. H. sulukii is a medicinal leech species which was defined for the world in 2016 and has been used by the people of the region within the framework of traditional and complementary medicine practices., Bu çalışma, Ocak 2012- Aralık 2014 tarihleri arasında Güney Doğu Anadolu Bölgesinde yer alan yedi ilde (Adıyaman, Batman, Diyarbakır, Gaziantep, Kilis, Mardin ve Şanlıurfa) bulunan akarsu, baraj, göl, gölet ve sazlık alan olmak üzere toplam 169 tatlısu habitatında sülük faunasının belirlenmesi amacıyla yürütüldü. Sülük örnekleri habitatın özelliğine göre birim zaman, birim çerçeve (Sülük toplama çerçevesi) ve Ekman kepçesi yöntemiyle toplandı. Toplam 169 sulak alanın 53’ünde sülük tespit edildi. Çalışma süresince toplanan sülük örnekleri su bulunan 0,5-1,0 L’lik pet bidonlarla laboratuvara taşındı. Sülük örnekleri önce % 10 etanol içinde bayıltıldı, sonra %70 alkol veya %4 formalin içinde tespit edildi. Toplanmış olan sülükler morfolojik özelliklerine göre stereo mikroskop altında teşhisi yapıldı. Bu çalışma sonunda , Güneydoğu Anadolu Bölgesi sulak alanlarında Albolossiphonia heteroclita, Albolossiphonia sp., Dina apathyi, Dina sp., Erpobdella octoculata, E. testacea, Erpobdella sp., Helobdella stagnalis, Hirudo sulukii, Placobdella costata ve Placobdella sp. olmak üzere altı soya ait toplam 11 farklı sülük türü belirlendi. Söz konusu çalışma kapsamında tesbit edilen H. sulukii dünya için 2016 yılında tanımlanmış bir tıbbi sülük türü olup, bölge halkı tarafından geleneksel ve tamamlayıcı tıp uygulamaları çerçevesinde kullanılmaktadır.

Yulaf dünyada hayvan yemi, gıda, kozmetik ve ilaç sanayi gibi birçok alanda kullanılan çok amaçlı bir tahıldır. Bu çalışmada Türkiye’nin Orta ve Batı Karadeniz Bölgesindeki 10 ilden toplanan 251 adet yerel yulaf genotipi kullanılmıştır. Toplanan genotipler 4 standart yulaf çeşidi ile birlikte Augmented deneme desenine göre Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Araştırma ve Uygulama alanında iki yıl süreyle yetiştirilmiştir. Çalışmada, salkım gösterme süresi, olgunlaşma süresi, bitki boyu, sap kalınlığı, bayrak yaprak uzunluğu, bayrak yaprak genişliği, kuru ot verimi ve tane verimi incelenmiştir. İncelenen bütün özellikler bakımından genotipler ve yıl x genotip interaksiyonları arasında istatistiki olarak önemli (p, Oat is a multi-purpose cereal used in many areas such as animal feed, food, cosmetics and pharmaceutical industry purpose in the world. In this study, 251 local oat genotypes were collected from ten provinces in the Central and Western Black Sea Region in Turkey were used. The genotypes were grown in Samsun Ondokuz Mayıs University Faculty of Agriculture experiment area for two years according to Augmented trial design together with four registered oat cultivars. In the study, days to panicle emergence, days to maturity, plant height, main stem thickness, flag leaf length, flag leaf width, hay yield and grain yield were investigated. It was determined that there were statistically significant (p

Popülasyon genetiği, popülasyonlardaki genlerin davranışları hakkında kantitatif tahminler yapmak için büyük ölçüde matematiksel modellemeye dayanmaktadır. Bu modeller Mendel’in klasik gen kalıtım ilkelerine, bir popülasyondaki gen frekansını öngören Hardy-Weinberg denge yasasına ve Darwin'in doğal seleksiyon teorisine dayanmaktadır. Son yıllarda, insana ait özellik ve hastalıkların kalıtım derecelerinin (ℎ2) tahmini ile ilgili genom çapında veriler kullanılarak yapılan çalışmalar oldukça yaygındır. İkizlerin kullanıldığı çalışmalardan elde edilen sonuçların büyük bir bölümü, insana ait karmaşık özelliklerin tümünün kalıtsal olduğunu göstermiştir. Kalıtım derecesi, ya toplam genetik varyasyonun (geniş anlamda kalıtım derecesi) ya da eklemeli genetik varyasyonun (dar anlamda kalıtım derecesi) katkısı olarak ölçülür. Özelliklerin ve hastalıkların kalıtım derecesini tahmin etmek için çeşitli yöntemler önerilmiştir. Bir özelliğin kalıtım derecesi, bireyler arasındaki genetik çeşitlilikten kaynaklanan fenotipik varyasyon oranını ifade eder. Karmaşık özelliklerin genetik temeli hakkında önemli bilgiler sağlar ve bir fenotipin daha spesifik istatistiksel ve moleküler genetik analizler için uygun bir hedef olup olmadığını gösterir. Bununla birlikte, kalıtım derecesi bir fenotipin sabit bir özelliği değildir ve genetik arka plan ile çevresel varyasyondaki popülasyona özgü farklılıklara göre değişebilir. Bu çalışmanın amacı, kalıtım derecesini tahmin etmek için yaygın olarak kullanılan üç farklı yöntemi tanıtmaktır.

IUCN’e göre Büyük orman kartalı’nın tüm dünyada popülasyonu Hassas (VU)’dır. Bu türün popülasyonu azalma eğilimindedir. Kışlama dağılımı hala Anadolu’da ve Orta Doğu'da yeterince incelenmemiştir. Bu tür Türkiye’nin batı ile güney kesimlerindeki sulak alanlarda ve çevresinde lokal olarak kış ziyaretçisidir. Bu çalışmanın temel amacı, olağan dışı bir gözlem hakkında bilgi vermek ve bu türün Türkiye'deki tarihsel kışlama kayıtlarını değerlendirmektir. Ankara'da 24 Ocak 2017'de Soğuksu Milli Parkı'nda 1670 m rakımda bir yaban domuzu karkasının etrafındaki Sarıçam (Pinus sylvestris) ağacına tünemiş olan, Ukrayna halkalı bir büyük orman kartalı gözlenmiş ve fotoğraflanmıştır. Türkiye'de bu tür hakkında spesifik bir araştırma yoktur. Sadece kuş gözlem kayıtları mevcuttur. Türkiye'de 1990-2017 yılları arasında kışlayan bireylerin ortalama sayısı 50'dir. Kışlama popülasyon eğilimlerini belirlemek için spesifik araştırmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Önümüzdeki yıllarda Türkiye'de kışlama dağılımı hakkındaki araştırmalar genişletilmelidir.

YÖK Tez No: 547793 Yaban keçisinin popülasyonu üzerine yapılan bu çalışma, Adıyaman ili, Çelikhan, Gölbaşı, Kâhta, Tut, Sincik, Merkez ilçeleri sınırları içerisinde yer alan İndere Genel Avlağı, Batı Adıyaman Genel Avlağı, Gilisi, Ulubaba, Bezar, Akdağ, Harmanlı, Sincik Devlet Avlağı mevkilerinde 2016 ve 2017 tarihlerinin Kasım-Aralık aylarında gerçekleştirilmiştir. Arazi çalışmaları Köylü, kılavuz ve OGM çalışanlarından yardım alınarak ön etüt aşamasında 1/25000'lik topoğrafik haritalara işaretlenen gözlem noktalarında, her biri ikişer kişiden oluşan gözlem timleri tarafından gerçekleştirilmiştir. Tüm Gözlem noktalarında "Belirli Noktalarda Bekleyerek Sayım (Nokta Sayım) Yöntemi" uygulanmıştır. Hayvanların doğrudan gözlemlenmesinin yanı sıra çeşitli iz ve belirtiler de değerlendirilmiştir. Arazi gözlemleri, toplam 36 noktada yapılmıştır. Gözlem noktalarında varlığı belirlenen her bir yaban keçisi, gözleme ait diğer bilgilerle birlikte gözlem kartına yerinde işaretlenmiştir. Daha sonra büroda değerlendirilen sonuçlar, tablo ve grafikler halinde gösterilmiştir. Gözlemler sonunda, aynı mevki ve noktalarda yapılan her bir gözlemde bir defada görülen maksimum fert sayısı baz alınarak araştırma alanında 2016 yılı sonunda popülasyonun büyüklüğü 375 melez türle birlikte toplam 3092 olarak tespit edilmiştir. Cinsiyet oranları; %26 erkek, %54 dişi ve %20 yavru olarak belirlenmiş ve dişi başına yavru oranı 0,36 olduğu saptanmıştır. 2017 yılı sonunda ise Yaban keçisi popülasyonun büyüklüğü 416 melez türle birlikte ise toplam 3182 adet olarak tespit edilmiştir. Cinsiyet oranları; %20 erkek, %61 dişi ve %19 yavru olarak belirlenmiş ve dişi başına yavru oranı 0,31 olduğu saptanmıştır. This study, made on population of wild goats, was conducted İndere Genel Avlağı, Batı Adıyaman Genel Avlağı, Gilisi, Ulubaba, Bezar, Akdağ, Harmanlı, Sincik Devlet Avlağı provinces located in Adıyaman city, Çelikhan, Gölbaşı, Kâhta, Tut, Sincik, Merkez districts in November-December in 2016 and 2017. Land Works: We got help from villagers, guide and OGM workers and it was made by observation teams, each of them consisted of two people, in observation points marked in 1/25000 topographic maps in preliminary study stage. Counting by Waiting at Specific Points (Point Counting) Method was applied at all observation points. In addition to direct observation of animals, various traces and signs were also evaluated. Land observations were made at a total of 36 points. Each wild goat, determined at the observation points, was marked observation card in place with other information of observation. The results were evaluated in the office and shown in tables and graphs. At the end of the observations, the total size of the population at the end of 2016 was determined as 3092 with 375 hybrid species in the research area based on the maximum number of individuals seen at each observation at the same positions and points. Gender ratios were determined as 26% male, 54% female and 20% offspring and it was detected that offspring ratio is 0,36 per female. At the end of 2017, the total size of the wild goat population was found to be 3182 with 416 hybrid species. Gender ratios were determined as 20% male, 61% female and 19% offspring and it was detected that offspring ratio is 0,31 per female.

Bu çalışma Meram (Konya) ilçesinde Akdeniz meyve sineği (Ceratitis capitata Wied.) (Dip.:Tephritidae)'nin şeftali bahçelerindeki popülasyon gelişimi ve bulaşıklık oranını belirlemek için2017 ve 2018 yıllarında yürütülmüştür. Bu amaç için Meram ilçesinde büyüklükleri 2-12 da arasında değişen beş adet şeftali bahçesi (Ekmekkoçu, Hasanköy, Hatıp, Karahüyük ve Yenibahçe) seçilmiştir. Çalışmada, Akdeniz meyve sineğinin erginlerini yakalamada McPhail (Decis Trap) tuzaklar kullanılmıştır. Bu tuzaklar her bahçeye 5 adet olacak şekilde yerleştirilmiştir. Çalışma sonucunda, zararlının erginleri 2017 yılında Eylül, Ekim aylarında iki kez, 2018 yılında ise Ağustos, Eylül, Ekim, Kasım aylarında dört kez tepe noktası oluşturmuştur. Meram ilçesinde iklim şartlarına ve yıllara göre değişmekle birlikte zararlının iki ila dört döl verdiği tespit edilmiştir. Akdeniz meyve sineğinin ilk erginleri 2017 yılında Ağustos ayının üçüncü haftasından Kasım ayının üçüncü haftasına kadar dört ay, 2018 yılında ise Temmuzun üçüncü haftasından Kasım ayının son haftasına kadar beş ay süre ile doğada aktif olduğu belirlenmiştir. Çalışma sonucunda, 2017-2018 yıllarında Akdeniz meyve sineğinin bulaşıklık oranı sırasıyla Ekmekkoçu'nda %5 ile %2, Hasanköy'de %3 ile %2, Hatıp'ta %96 ile %100, Karahüyük'te %94 ile %100, Yenibahçe'de %0 ile %2 oranında tespit edilmiştir. Üreticilerimize zararlı ile mücadelede yere düşen meyveleri toplamak başta olmak üzere diğer kültürel tedbirlerin alınması, Temmuz ayı başından itibaren McPhail (Decis Trap) tuzaklarını kullanmaları tavsiye edilmektedir., This study was carried out in 2017 and 2018 years in Meram district (Konya) in order to determine the population development and infestation rate of the Mediterranean fruit fly (MFF) (Ceratitis capitata (Wied)) (Dip.: Tephritidae) in the peach orchards. There were five peach orchard, 0.2-1.2 ha range size, chosen for the study in Meram district (Ekmekkoçu, Hasanköy, Hatıp, Karahüyük and Yenibahçe). In the study, traps called McPhail trap (Decis Trap) were used to catch the adults of the MFF. There were five traps used for peach garden. As a result of the study, adult population development showed variations in two years, two population peaks occurred in 2017 and four times in 2018. The pest given from two to four generation in Meram district depending the climatic conditions and years. The first adults of the MFF appeared in 2017 in the third week of August and were active for four months, and appeared in 2018 in the third week of July and were determined to be active in the nature for about five months. The infestation rates were determined as %5 and %2 in Ekmekkoçu, %3 and %2 in Hasanköy, %96 and %96 in Hatıp, %94 and %100 in Karahüyük, %0 and %2 in Yenibahçe location, respectively in 2017 and 2018. Farmers were given advised to be used McPhail trap (Decis Trap) at the beginning of July and to carry out other cultural practices in orchards, especially to remove the fallen fruits on the ground.

Bu araştırma Türkiye'nin farklı bölgelerinden toplanmış çerezlik ayçiçeğine ait köy popülasyonlarının ticari ve tescile aday çeşitler ile birlikte bazı verim ve kalite unsurlarının belirlenmesi, üstün olan köylü popülasyonlarının daha sonraki ıslah kademeleri için seçilmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışma ile ilgili araştırma denemeleri, Tekirdağ koşullarında 2015 ve 2016 yıllarında Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümü Araştırma ve Deneme Alanı'nda yürütülmüştür. Denemeler Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırma materyali olarak; 22 popülasyon (Balıkkesir 1, Balıkkesir 2, Kayseri, Hoşköy, Haliçköy 1, Haliçköy 2, Haliçköy 3, Mardin, Sivas, Aksaray 1, Aksaray 2, Gaziantep, Konya, Karaman, Nevşehir, M. Kula 1, M. Kula 2, Nevada, Ala, Arjantin, Kalifornia, Amerikan), iki tescilli çeşit (09 TRÇ 004 ve Palancı-1),bir üretim izinli çeşit (TTAE ÇRZ 13-10) ve dört tescile aday çeşit (TTAE-ÇRZ 13-4, TTAE ÇRZ-13-6, TTAE ÇRZ 13-7 ve TTAE ÇRZ 13-9) olmak üzere 29 farklı genotip kullanılmıştır. Çalışmada; %50 çiçeklenme gün sayısı, çiçeklenme sonu gün sayısı, bitki boyu, sap çapı, tabla çapı, 1000 tane ağırlığı, kabuk oranı, tane boyu, tane eni, dekara tane verimi, yağ oranı ve protein oranı incelenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre incelenen verim unsurlarından %50 çiçeklenme gün sayısı, çiçeklenme sonu gün sayısı ve tane eni üzerinde yıl, genotip ve yıl x genotip interaksiyonu önemli etki yapmıştır. Bin tane ağırlığı, kabuk oranı ve dekara verim üzerinde genotip ve yıl x genotip interaksiyonunun etkisi önemli olurken tane boyu ve yağ oranı üzerinde yıl ve genotip faktörleri istatistiki açıdan önemli etkide bulunmuştur. Bitki boyu ve protein oranı üzerinde sadece genotip faktörü önemli değişikliğe neden olmuştur. Sap çapı ve tabla çapı üzerinde hiçbir faktör istatistiki öneme sahip olmamıştır. İlk yıl; genotiplerin %50 çiçeklenme gün sayısı 61,67-82,67 gün, çiçeklenme sonu gün sayısı 66,33-94,00 gün, bitki boyu 117,47-218,87 cm, kabuk oranı %38,73-54,73, tane boyu 1,19-2,35 cm, tane eni 0,49-0,92 cm, 1000 tane ağırlığı 64,16-147,50 gram, yağ oranı %25,60-40,93, protein oranı %11,40-19,00 arasında değişirken dekara tane verimi 181,40-782,32 kg arasında değişmiştir. İkinci yıl ise %50 çiçeklenme gün sayısı 65,00-82,33 gün, çiçeklenme sonu gün sayısı 71,33-96,33 gün, bitki boyu 112,80-203,73 cm, kabuk oranı %26,3-56,2, tane boyu 1,27-2,26 cm, tane eni 0,53-0,88 cm, 1000 tane ağırlığı 64,17-114,17 gram, yağ oranı %22,87-40,87, protein oranı %13,30-19,71 ve dekara tane verim değeri 276,19-606,12 kg arasında değişmiştir. Araştırma sonucuna göre Haliçköy 3, Haliçköy-1, Gaziantep, Manisa Kula-1 ve Karaman isimli köylü popülasyonları tane verimi unsurları açısından üstün genotipler olarak daha sonraki ıslah kademeleri için seçilmişlerdir. Anahtar kelimeler: Çerezlik ayçiçeği, popülasyon, tane verimi, protein oranı,yağ oranı This study was performed to determine yield and some quality components of confectionary sunflower (Helianthus annuus L.) populations collecting from different regions of Turkey in Tekirdağ conditions andto select superior genotypes for next generations of breeding program. The study was carried out at Research area of Field Crops Department of Agricultural Faculty of Tekirdağ Namık Kemal University in Tekirdağduring 2015 and 2016 growth seasons. The trial was established according to the randomized block designwith three replications. As research material, 22 populations (Balıkkesir-1, Balıkkesir-2, Kayseri, Hoşköy, Haliçköy-1, Haliçköy-2, Haliçköy-3, Mardin, Sivas, Aksaray-1, Aksaray-2, Gaziantep, Konya, Karaman, Nevşehir, M. Kula-1, M. Kula-2, Nevada, Ala, Arjantin, Kalifornia, Amerikan), two registered cultivars (09 TRÇ 004 and Palancı-1), one genotypes with production permit (TTAE ÇRZ 13-10) and four canditate for registered cultivars (TTAE-ÇRZ 13-4, TTAE ÇRZ-13-6, TTAE ÇRZ 13-7 ve TTAE ÇRZ 13-9) were used, In this study, days number from sowing to 50% flowering, days number from sowing toend of flowering, plant height, stem diameter, head diameter, 1000 achenes weight, achene hull content, achene length, achene width, oil content, protein content, the seed yield per decare were investigated. According to the results of the study, days number from sowing to 50% flowering, days number from sowing to end of flowering and achene width were effected by year, genotype and year x genotype interaction. Seed yield, 1000 achene weight and achene hull content were effected by genotype and year x genotype interaction while year and genotype factors had statistically significant effect on achene length and oil content. Plant height and protein content had statistically significant differences only for genotypes. There were not any factor affecting on stem diameter and head diameter. In 2015, days number from sowing to 50% flowering, days number from sowing to end of flowering, plant height, hull content, achene length, achene width 1000 achene weight,oil content, protein content and seed yield per decare ranged between 61,67 and 82,67 days, 66,33 and 94,00 days, 117,47 and 218,87 cm, 38,7 and 54,7, 1,19 and 2,35 cm, 0,49 and 0,92 cm, 64,16 and 147,50 grams, 25,60 and 40,93%, 11,4 and 19,0%, 181,4 and 782,32 kg; respectively. In the second year; days number from sowing to 50% flowering, days number from sowing to end of flowering, plant height, hull content, achene length, achene width 1000 achene weight, oil content, protein content and seed yield per decare ranged between 65,00 and 82,33 days, 71,33 and 96,33 days, 112,80 and 203,73 cm, 26,3 and 56,2%, 1,27 and 2,26 cm, 0,53 and 0,88 cm, 64,17 and 114,17 grams, 22,87 and 40,87%, 13,30 and 19,71%, 276,19 and 606,12 kg; respectively. Based on the researh findings with yield and quality components, Haliçköy-3, Haliçköy-1, Gaziantep, Manisa Kula-1 and Karaman genotypes were selected as superior genotypes for next generation of breeding programs.Keywords: Confectionary sunflower, population, seed yield, protein content, oil content 76

Bu tez çalışması, Keban Baraj Gölü'nde yaşayan ve `gümüş balığı` olarak bilinen Alburnus mossulensis (Heckel, 1843)'in yaş ve eşey dağılımı, boy ve ağırlık dağılımı, büyüme özellikleri, kondisyon faktörü gibi bazı populasyon parametrelerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.Araştırmada kullanılan toplam 260 adet balık numunesi, yuvarlak ağızlı kepçe kullanılarak Haziran 2018 ile Mayıs 2019 tarihleri arasında Keban Baraj Gölü'nden temin edilmiştir. Laboratuara ulaştırılan balıkların boy ve ağırlıkları belirlendikten sonra pul materyali kullanılarak yaş tayinleri yapılmıştır. Populasyon parametreleri standart metotlar kullanılarak hesaplanmıştır. Von Bertalanffy büyüme parametrelerinin belirlenmesi amacıyla FAO-ICLARM FISAT II paket programı kullanılmıştır.İncelenen 260 adet balık numunesinin I-VII yaş grupları arasında dağılım gösterdiği, %53,85'inin dişi ve %44,23'ünün erkek bireylerden oluştuğu tespit edilmiştir. Balıkların %1,92'sinin cinsiyeti belirlenememiştir. Dişi/erkek oranı 1:0,82 olarak bulunmuştur. Yapılan X2 testinin sonucunda, bütün yaş gruplarında eşey oranları arasındaki farkın istatistiki olarak önemsiz olduğu (p>0,05), dişi/erkek oranının 1:1'den farklı olmadığı görülmüştür. Boy-ağırlık ilişkisini belirlemek amacıyla yapılan regresyon analizinde regresyon katsayısı (b) dişilerde b=3,5555 (pozitif allometrik büyüme), erkeklerde b=3,2131 (pozitif allometrik büyüme) ve tüm bireylerde b=3,4707 (pozitif allometrik büyüme) olarak belirlenmiştir.İncelenen bireylerin total boy uzunlukları 9,5-18,2 cm, ağırlıkları ise 5,4-59,5 g arasında değişiklik göstermiştir. Tüm bireylerde kondisyon faktörü değerleri 0,4 ile 1,15 arasında hesaplanmıştır. En yüksek oransal büyüme (%20,36) ile I-II yaş grubu arasında gerçekleşmiştir.Populasyonun von Bertalanffy büyüme parametreleri dişilerde; L∞=22,97cm, K= 0,12 yıl-1, t0=-3,84 yıl, W∞=124,42 g, erkeklerde; L∞=22,05 cm, K=0,16 yıl-1, t0=-2,8 yıl, W∞=87,05 g ve tüm bireylerde; L∞=22,64 cm, K=0,14 yıl-1, t0=-3,3yıl, W∞=110,86 g olarak belirlenmiştir. Farklı çalışmalardan elde edilen büyüme parametrelerin karşılaştırılmasında kullanılan `büyüme performans indeksi` (Munro'nun fi üssü, Φ') dişilerde 4,15, erkeklerde 4,35 ve populasyonun genelinde 4,27 olarak hesaplanmıştır. This thesis study was carried out to determine the population distribution of Alburnus mossulensis (Heckel, 1843), living in the Keban Dam Lake and known as silver fish, as well as some population parameters such as growth, growth rates and condition factor. A total of 260 fish samples were obtained using a round mouth scoop from Keban Dam Lake between June 2018 and May 2019. After the length and weight measurements of fish were done in laboratory environment, age determinations were made by using scale material. Some population characteristics were determined by standard methods. To determine the growth parameters of von Bertalanffy, the FAO-ICLARM FISAT II package program was used.In the population distributed between age groups I-VII, 53.85% female and 44.23% male samples were found and 1.92% of the sample type did not reach maturity. Female/male ratio was determined as 1:0.82. As a result of the X2 test, it was observed that the difference between sex ratios in all age groups was statistically insignificant (p>0.05), female/male ratio was not different from 1:1. Regression coefficient (b) in females b = 3.5555 (positive allometric growth), b = 3.2131(positive allometric growth) in males and b = 3.4707 in all individuals (positive allometric growth) has been determined. The total length of the individuals examined was 9.5-18.2 cm and their weights ranged from 5.4-59.5 g. In all subjects the condition factor values vary between 0.4 and 1.15. The highest proportional growth (20.36%) was between I-II age group. Von Bertalanffy growth parameters of the female population; L∞= 22.97 cm, K=0.12 year-1, t0=-3.84 years, W∞= 124.42 g, in males; L∞=22.05 cm, K=0.16 years-1, t0=-2.8 years, W∞=87.05 g and in all individuals; L∞=22.64 cm, K=0.14 years-1, t0=-3.3 years, W∞=110.86 g .The growth performance index (Φ), which was used to compare the growth parameters obtained from different studies, was calculated to be 4.15 in females, 4.35 in males and 4.27 in the general population. 41

TEZ11866 Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2019. Kaynakça (s. 141-158) var. xvi, 159 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm. Bu çalışmada, Adana ili ve çevresinde Orius ve thrips türleri ile mevsimsel yaygınlıkları, yoğunlukları ve ayrıca açık alanda bazı yazlık sebze türlerinde popülasyon değişimleri incelenmiştir. Bunun yanında laboratuvar çalışmalarıyla da Orius vicinus (Ribaut)’un bazı biyolojik özellikleri araştırılmıştır. Yapılan sörvey çalışmaları sonucunda Orius niger Wolff’in en yaygın avcı türü olduğu bulunmuştur. Bu çalışma kapsamında 27 adet thrips türü belirlenirken, en fazla tespit edilen tür Frankliniella occidentalis (Pergande) olmuş ve onu Thrips hawaiiensis (Morgan, 1913) izlemiştir. Popülasyon takibi çalışmalarında ergin thripsler en fazla patlıcandan, sonrasında ise biber ve domatesten örneklenmiştir. Ergin thrips ve larvalarının genelde popülasyon seviyeleri düşük olup, ekonomik zarar eşiğine ulaşmadıkları saptanmıştır. Av: avcı oranları dikkate alındığında Orius türlerinin thrips türlerini baskılamada önemli bir faktör olabileceği kanaatine varılmıştır. Orius vicinus’un yumurta verimi açısından en etkin olduğu sıcaklığın 25°C ve gün uzunluğunun ise 14 s olduğu belirlenmiştir. Bu türün kısa gün koşullarında üreme diyapozuna girmediği, özellikle sıcaklığın yumurta bırakmasını etkilediği ve 15°C’nin üzerindeki sıcaklıklarda böceğin yumurta bırakabileceği düşünülmektedir. In this study, the seasonal abundance and densities of Orius and thrips species on different crops and their population fluctuations on summer vegetables were determined in Adana Province. Additionally, some biological parameters of Orius vicinus (Ribaut) have been investigated with laboratory studies. As a result of surveys, it was found that Orius niger Wolff was the most common predator species. A totally 27 Thysanoptera species were determined, Frankliniella occidentalis (Pergande) was found to be most common, this thrips followed by Thrips hawaiiensis (Morgan, 1913). The adult thrips species were sampled mostly from flowers of eggplants. Population of thrips adults and larvae have not reached to economic threshold level during the sampling period. Considering the prey: predator ratios (less than 50 thrips per Orius species) may be an important regulating factor in suppressing of thrips species. 25 ° C and 14 s day length were favorable conditions for reproduction of O. vicinus. This predatory species did not enter into the reproductive diapause in short day conditions, and the temperature affects egg laying behaviour. Orius vicinus could lay eggs at temperatures above 15 ° C. Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: FDK-2015-3812.

Bu çalışma 2017-2018 yılları arasında Bursa ili Orhangazi ilçesi Gemiç köyü yakınlarında bulunan bir zeytin bahçesinde yürütülmüştür. Bu tez çalışmasıyla, iki yıl boyunca bölgede ana zararlı olan Zeytin güvesi Prays oleae (Bernard) (Lepidoptera: Yponomeutidae) ve Zeytin pamuklu biti'ne Euphyllura phillyreae (Foester) (Hemiptera: Psyllidae) karşı zeytinin ve zararlının fenolojisi açısından en uygun dönemde insektisit ve insektisit karışımlarının uygulanması sonucu zararlıların popülasyon seviyelerine, zarar oranlarına, zeytin verimine, zeytin kalibrasyonuna (irilik açısından kalite düzeyi) ve zeytinin ekonomik katkısına (ağaç başına ortalama gelir) etkisi belirlenmiştir. Zeytin pamuklu biti mücadelesi için yapılan denmelerde dimethoate, dimethoate + bakır, pyriproxyfen, abamectin ve spirotetramat etken maddeli ticari formülasyonlardan dimethoate istatistiki anlamda daha etkili bulunmuştur. Ayrıca, dimethoate içerisine bakır karıştırılması insektisin etkisini önemli derecede düşürmüştür. Zeytin güvesinin hem çiçek hem meyve dölü mücadelesi için 6 insektisit ve insektisit karışımının (dimethoate+ dimilin, dimethoate + dimilin + bakır, chlorantraniliprole + abamectin, chlorantraniliprole + lambda-cyhalothrin, acetamiprid + lambda-cyhalothrin ve emamectin benzoate) etkisi belirlenmiştir. Denemeler sonucu, zararlının hem çiçek hem de meyve dölü popülasyonlarında ve verimde emamectin benzoate daha yüksek etkiye sahip olurken, diflubenzuron + dimethoate + bakır karışımı diğer tüm ilaçlara göre çok daha az etkili bulunmuştur. Sonuç olarak, zeytin güvesi ve zeytin pamuklu biti için uygulanan farklı insektisit ve insektisit karışımlarının zararlıların popülasyon düzeyini ve zarar oranını istatistiki anlamda farklı düzeyde etkilediği görülmüştür. Kontrol ve dimilin+ dimethoate + bakır karışımı uygulanan parsellerinde diğer parsellere göre daha az zeytin elde edilmesine rağmen zeytin kalibrasyonu istatistiki anlamda daha iri olmuştur. İnsektisit uygulanan parsellerden elde edilen sonuçlarda emamectin benzoate ve chlorantraniliprole + abamectin etken maddeli insektisit karışımı uygulanan parsellerde zeytin verimi ve gelir düzeyi daha yüksek bulunmuştur. This study was carried out in the olive grove near Gemiç village of Orhangazi district of Bursa province in 2017-2018. In this thesis, we determined the differences in the pest populations, damage rates, olive yield, olive calibration (quality level in terms of size) and olive's economic contribution (average income per tree) with the application of insecticide and insecticide mixtures against the main pests, olive moth Prays oleae (Bernard) (Lepidoptera: Yponomeutidae) and olive psyllid Euphyllura phillyreae (Foester) (Hemiptera: Psyllidae), in the most appropriate phonological periods of both olive tree and pests during two years. Among dimethoate, dimethoate + bakır, pyriproxyfen, abamectin ve spirotetramat formulations, dimethoate was found to be significantly more effective in the control of olive psyllid. Copper addition into dimethoate significantly reduced the effect of the insecticide in the control of olive psyllid. For the control of both antro- and carpophagous generations of olive moth, it was determined the effects of six insecticides and insecticide mixtures (dimethoate + dimilin, dimethoate + dimilin + bakır, chlorantraniliprole + abamectin, chlorantraniliprole + lambda-cyhalothrin, acetamiprid + lambda-cyhalothrin ve emamectin benzoate). Emamectin benzoate was found to be statistically more effective in pest populations and olive yield compared with the control parcel. In addition, diflubenzuron + dimethoate + copper mixture was found to be less effective compared other insecticide parcels. As a result, it has been observed that different insecticide and insecticide mixtures applied for olive moth and olive psyllid have got statistical different effects in the population levels and damage rates of pests. Although the control and dimilin + dimethoate + copper parcels produced less olives than the other parcels, olive calibration was significantly larger. In the results obtained from the parcels applied insecticide, emamectin benzoate and chlorantraniliprole + abamectin active ingredient insecticide mixture was found to have the highest olive yield. 98

Bu çalışma, 2017-2018 yıllarında Ilgın (Konya) ilçe merkezinde (Merkez, Düger ve Karaköy) şekerpancarı tarlalarında yürütülmüştür. Çalışma ile, Ilgın'da çizgili yaprakkurdu [Spodoptera exigua (Lep.: Noctuidae)]'nun mücadelesi için gerekli önemli kriterlerden ilk ergin çıkış zamanı, ergin popülasyon gelişimi, popülasyonun en yüksek olduğu dönemler, erginlerin doğada aktif olarak bulunduğu süre ve bulaşıklık oranının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Spodoptera exigua'nın popülasyon gelişimi eşeysel çekici feromon tuzakları ile izlenmiştir. Zararlının sebep olduğu bulaşıklık oranını tespit etmek için şekerpancarının 8-10 yapraklı olduğu dönemden itibaren haftalık olarak örneklemeler yapılmıştır. Çalışma sonucunda, S. exigua'nın erginlerinin her iki yılda da ilk olarak mayıs ayının ilk yarısında tuzaklarda yakalandığı belirlenmiştir. Ergin popülasyonu yıl içerisinde haftalık olarak haziran (11 adet/tuzak) ve temmuz (8 adet/tuzak) aylarında olmak üzere belirgin iki tepe noktası oluşturmuştur. Erginlerin tuzaklarda yakalandığı son tarih ise her iki yılda da eylül ayının ilk yarısında olmuştur. Bu sonuçlarla S. exigua erginlerinin doğada dört ay (mayıs-eylül) aktif olduğu tespit edilmiştir. Tarlaların zararlı ile ortalama bulaşıklık oranı 2017-2018 yıllarında sırasıyla Merkez'de %0.0-%0.1, Düger'de %0.1-%0.1 ve Karaköy'de %0.2-%0.2 oranında saptanmıştır. Zararlının popülasyonu her yıl artmamakla birlikte bazı yıllar salgın oluşturabilmektedir. Bu salgınların olabileceği yıllarda zararlı ile mücadelede başarı sağlayabilmek için önceden tahmin ve erken uyarı sistemleri ile ilgili çalışmaların yapılması gerekmektedir. Bu nedenle üreticilerimizin zararlının salgın yapması önleyebilmek için her S.exigua popülasyonunu feromon tuzaklarıyla takip etmeleri tavsiye edilmektedir., This study was carried out in sugar beet fields (Centrum, Düger and Karaköy) in the center of Ilgın, the district of Konya between the years of 2017-2018. With this study, it is aimed to determine infestation rate, the first adult emergence time, adult population development, adult population peaks and adult activity duration in nature, which are essential criteria required for the management of Beet armyworm [Spodoptera exigua (Lep.: Noctuidae)] in Ilgın. The population development of Spodoptera exigua was monitored by sexual attractive pheromone traps. As a result of the study, it was determined that the adults of Spodoptera exigua were first caught in sexual attractive traps in the first half of May every two years. In order to determine the infestation rate caused by the pest, samples were made weekly from the period of sugarbeet with 8-10 leaves. The adult population peaked twice during the all years, including June (11adult/trap) and July (8 adult/trap). The date when adults were caught in traps was in the first half of September every two years. With these results, it was determined that S. exigua adults were active in nature for at least four months (May-September). The average infestation rate of the fields in 2017-2018 was 0.0- 0.1%, 0.1- 0.1% in Düger and 0.2- 0.2% in Karaköy, respectively. Although the population of the pest does not increase every year, it might create an outbreak in some years. In order to be successful in the fight against pests in the years when these outbreaks may occur, it is necessary to carry out studies on prediction and early warning systems. It is recommended that our producers continuously monitor the population of S.exigua by pheromone traps for prement its outbreaks.

Ülkemizde körfareler üzerine moleküler çalışmalar fazla olmadığından kromozomal çeşitliliklerin sebep olduğu taksonomik karışıklıklar tam olarak giderilememiştir. Bu çalışma ile Kahramanmaraş yöresinde dağılış gösteren körfarelerin karyolojik ve serolojik özellikleri ortaya çıkarılarak türün taksonomisine katkı sunmak amaçlanmıştır. Elbistan, Çağlayancerit, Pazarcık, Afşin ve Göksun civarlarından 2015-2017 tarihleri arasında canlı olarak yakalanan toplam 11 N. ehrenbergi (3♂♂, 8♀♀) ve bir N. xanthadon (♂) örneği karyolojik ve serolojik olarak çalışılmıştır. Çalışma alanında ikisi N. ehrenbergi (2n=52 ve 2n=60) türüne, biride N. xhantadon (2n=60) türüne ait olmak üzere üç farklı kromozomal popülasyon tespit edilmiştir. Her üç kromozomal popülasyona ait birer örneğin (1♂♂, 2♀♀) elektroforetik analizleri yapılarak birbirleri ile karşılaştırılmıştır. Bu kromozomal popülasyonların elektroforetik analizlerinde N. ehrenbergi türünün 2n=52 formunda 10, 2n=60 formunda ise 12 bant tespit edilmiştir. N. xanthadon türünde (2n=60) ise yine 12 bant tespit edilmiştir. N.ehrenbergi ve N. xanthadon (2n=60) popülasyonları kantitatif olarak benzerlik gösterirken kalitatif olarak birbirlerinden farklılıklar göstermektedir. Sonuç olarak elde edilen serolojik veriler her üç kromozomal formun birbirlerinden farklı olduğunu göstermiştir. Örneklere ait post ve iskeletler Batman Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü Araştırma Laboratuvarında muhafaza edilmektedir., There aren't more molecular studies on mole rats in our country, so their taxonomic status is not completely resolved. This study aimed to reveal the karyological and serological aspects of mole rats distributed in Kahramanmaraş province and contributed to the taxonomy of this species. A total of 11 N. ehrenbergi (3 ♂, 8 ♀ ♀) and one N. xanthadon (♂) specimens captured alive from Elbistan, Çağlayancerit, Pazarcık, Afşin and Göksun provinces between the dates of 2015-2017 were studied karyologically and serologically. There are three different chromosomal populations were identified in the region, two of them belong to N. elhrenbergi (2n = 52 and 2n = 60a) and the other belongs to N. xhantadon (2n = 60b). The blood protein samples of the chromosomal populations (1 ♂, 2 ♀ ♀) were compared with each other by electrophoretic analysis. By the conclusion of the electrophoretic analysis 10 fraction were identified from the 2n = 52 chromosomal form and 12 bands from the 2n = 60 chromosomal form of N. ehrenbergi species. And also there are 12 protein fractions identified from the species of N. xanthadon (2n=60). While N. ehrenbergi and N. xanthadon (2n=60) species showed similarities by qualitatively, differed from each other by quantitatively. By the results of the serological analyses, the three chromosomal forms were distinct from each other. The post and skeletons of the samples are deposited in Batman University, Science and Art Faculty Biology Department Research Laboratory.

TEZ11816 Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2017. Kaynakça (s. 149-156) var. xx, 157 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm. Bu çalışmada Çukurova’da pamuk alanlarında bulunan zararlı Miridae türleri, popülasyon değişimleri ve zarar durumları belirlenmiştir. Tarla denemeleri 2013 ve 2014 yıllarında Adana ilinde iki farklı yörede yürütülmüştür. Çukurova’da pamuk tarlalarında yapılan sörveyler sonucu Miridae familyasından Creontiades pallidus (Rambur, 1839) ve Lygus italicus Wagner, 1950 türleri, pamukta zararlı türler olarak tespit edilmiştir. Yapılan tarla sörveylerinde L. italicus türü daha yaygın olarak bulunmuştur. Miridae türlerinin popülasyon yoğunlukları temmuz ayı ortasından sonra artmış, ağustos ortasından sonra da azalmıştır. Popülasyon artışı daha çok bitkinin koza oluşturma dönemine rastlamıştır. Avcı grupların popülasyonlarının zararlı mirid popülasyonlarına bağlı olmadıkları görülmüştür. Zararlı nedeniyle lekelenen veya dökülen koza sayısı ile zararlı popülasyon dinamiği arasında belirgin bir ilişki tespit edilmemiştir. Ancak mirid popülasyonunun yüksek olduğu dönemde, lekeli koza sayısının ve ayrıca zarar görüp yere dökülen kozaların sayısının da yüksek olduğu saptanmıştır. Ağustos ayı başı veya ortalarından sonra mirid bireyleri olsa bile dökülen koza sayısı oldukça düşük olmuştur. Kafeslere 1, 2 ve 4 birey salınmasından 14 gün sonra tarakların hepsi dökülmüştür. Kafeslere salınan birey sayısının artmasıyla zarar görmüş koza oranı artmış ve çapları kontrole göre önemli ölçüde azalmıştır. In this study, population fluctuations and pest status of harmul Miridae species in cotton producing area were investigated in two ecologically different locations in Adana Province, Turkey during the years of 2013-2014. Creantiodes pallidus (Rambur, 1839) and Lygus italicus Wagner, 1950 were identified as harmful Miridae species, according to result of the field survey performed in Çukurova region. Lygus italic was found to be more common species than previous pest species. Population density of Miridae species started to increase after mid-July and thereafter declined after mid- August. Population increase of the mirid species coincided with the boll formation stage of cotton plants. Population densities of the predatory insects did not follow the population of pest Miridae species. Numbers of stained or abscised bolls due to mirid attacks was not correlated with the population dynamics of mirids every time. It was recorded that numbers of stained bolls and also abscised bolls were high at the period in which mirid numbers were high. Numbers of abscised bolls were low after beginning of August or mid-August even though presence of the mirid individuals. After releasing one, two and four mirid individuals into plant cages, all squares were shed. With increasing numbers of individuals released inthe cages, rates of damaged bolls increased and diameters of the bolls were decreased as compared to control. Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: ZF2013D1.

Bu tez çalışmasında, Murat Nehri’nde yaşayan ve “doktor balık” olarak bilinen Garra rufa (Heckel, 1843)’nın büyüme ile ilgili bazı populasyon parametrelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada kullanılan toplam 322 adet balık örneği, serpme ağı ve elektroşoker cihazı kullanılarak, Mart 2016 ile Şubat 2017 tarihleri arasında Murat Nehri’nden temin edilmiştir. Balıkların boy ve ağırlık ölçümleri yapıldıktan sonra yaş tespitleri yapılmıştır. Yaş tespitinde pul materyali kullanılmıştır. Büyüme parametreleri standart metotlarla belirlenmiştir. Von Bertalanffy büyüme parametrelerinin belirlenmesi amacıyla FAO-ICLARM FISAT II paket programı kullanılmıştır. Populasyonun I-V yaş grupları arasında dağılım gösterdiği ve dişi/erkek oranının 1:1,24 olduğu tespit edilmiştir. Boy-ağırlık ilişkisi regresyon analizi ile belirlenmiştir. Buna göre; regresyon katsayısı (b) dişilerde 2,4551 (negatif allometrik büyüme), erkeklerde 2,2039 (negatif allometrik büyüme) ve tüm bireylerde 2,3167 (negatif allometrik büyüme) olarak belirlenmiştir. İncelenen balık örneklerinin total boyları 5,1-15,5 cm, ağırlıkları ise 3,0-50,6 g arasında değişiklik göstermiştir. Populasyonun genelinde tüm yaş gruplarının kondisyon faktörü değerlerinin ortalaması 1,17 olarak tespit edilmiştir. En yüksek oransal büyüme (%39,56) I-II yaş grubu arasında gerçekleşmiştir. Populasyonun von Bertalanffy büyüme parametreleri dişilerde; L∞=16,33 cm, K=0,37 yıl-1, t0=-0,18 yıl, W∞=42,59 g, erkeklerde; L∞=15,25 cm, K=0,43 yıl-1, t0=-0,03 yıl, W∞= 31,37 g ve tüm bireylerde; L∞=15,88 cm, K=0,39 yıl-1, t0=-0,13 yıl, W∞=36,62 olarak belirlenmiştir. Farklı çalışmalardan elde edilen büyüme parametrelerin karşılaştırılmasında kullanılan “büyüme performans indeksi” (Munro’nun fi üssü, Φ') dişilerde 4,59, erkeklerde 4,61 ve populasyonun genelinde 4,59 olarak hesaplanmıştır.

Bu çalışma, Türkiye'de şeftali ve nektarin yetiştiriciliğinde kullanılan Garnem, Cadaman, GF677, M-29, Barrier ve Nemaguard anaçlarının, Ege Bölgesi şeftali-nektarin alanlarında yapılan sürveyler sonucunda elde edilen Meloidogyne incognita (Kofoid & White) Chitwood ve Meloidogyne javanica (Treub) Chitwood [Tylenchida: Meloidogynidae]'nın farklı popülasyonlarına karşı tepkilerini araştırarak, dayanıklı çeşitlerdeki dayanıklılık kaynağını moleküler düzeyde belirlemek için yapılmıştır. Sürveyler sonucunda, İzmir ilinde şeftali-nektarin üretiminin yoğun olduğu ilçelerden Selçuk'ta 9, Tire'de 5, Torbalı'da 2 bahçede kök-ur nematodları tespit edilmiştir. Aydın ve Manisa illerine bağlı bahçelerde zararlıya rastlanmamıştır. Analizler sonucunda M. incognita'nın %63,4 ve M. javanica'nın %36,6 oranında bulunduğu saptanmıştır. Meloidogyne javanica (TR16-2, TR12-1, S5-1) popülasyonu ve Meloidogyne incognita (TR10-3, S4-1) popülasyonu, her bir popülasyondan 3000 adet ikinci dönem larva tüm anaçlara inokulasyonu yapılmıştır. İnokulasyondan 120 gün sonra anaçların köklerinde oluşan gal oranı ve topraktaki ikinci dönem larva sayısı belirlenmiştir. M. javanica'nın TR16-2 popülasyonu; Cadaman, Garnem, M-29, Nemaguard ve Barrier anaçlarında gelişmemiş ve ur oluşturmamıştır. GF677 anacı ise M. javanica'nın TR16-2 popülasyona duyarlı bulunmuştur. Cadaman, Garnem, M-29 ve Nemaguard anaçları M. javanica'nın TR12-1 popülasyonuna dayanıklı tepki göstermiştir. Barrier ve GF677 anacı M. javanica'nın TR12-1 popülasyonuna hassas tepki vermiştir. M. javanica'nın S5-1 popülasyonuna; Cadaman, Garnem, Nemaguard ve M-29 anaçları dayanıklılık göstermiş, Barrier ve GF677 anaçları ise duyarlı tepki vermiştir. M-29, Cadaman ve Garnem dayanıklı, Barrier, Nemaguard ve GF677 M. incognita'nın S4-1 popülasyonuna duyarlı tepki vermiştir. Cadaman ve Garnem anaçları M. incognita'nın TR10-3 popülasyonuna dayanıklı reaksiyon göstermiştir. Nemaguard ve GF677 anacı ise M. incognita'nın TR10-3 popülasyonuna duyarlı bulunmuştur. Anaçlarda kök-ur nematodlarına dayanıklılığı sağlayan genler moleküler işaretleyicilerle belirlenmiştir. Sonuçlar doğrultusunda, GF677 anacı tüm popülasyonlara duyarlı, Nemaguard ve Barrier anacı bazı popülasyonlara dayanıklı, bazılarına duyarlı tepki vermiştir. Garnem, M-29 ve Cadaman anaçları denemelerde kullanılan bütün nematod popülasyonlarına yüksek oranda dayanıklılık göstermiştir., This study was conducted to determine the responses of Garnem, Cadaman, GF677, M-29 Barrier and Nemaguard rootstocks which is used in Turkey peach and nectarine growing areas against different populations of Meloidogyne incognita (Kofoid & White, 1919) Chitwood, 1949 and Meloidogyne javanica (Treub, 1885) Chitwood, 1919 [Tylenchida: Meloidogynidae] obtained from peach-nectarine areas of the Aegean region; and the resistance genes. Root-knot nematodes was detected in Izmir districts where widespread area of peach, such as Selçuk 9 orchards, Tire 5 orchards, Torbalı 2 orchards. Besides this, the nematodes were not observed in district of Manisa and Aydın. As results of laboratory analysis, M. incognita and M. javanica were found as 63.4% and 36.6% in the infested areas respectively. All rootstocks were inoculation with 3000 second stage larvae of Meloidogyne javanica (TR16-2, TR12-1, S5-1) and Meloidogyne incognita (TR10-3, S4-1) populations. After 120 days from inoculation, the rate of gal formed in the roots of the rootstocks and the second stage larvae populations in the soil were determined. M. javanica TR16-2 population did not neither generate gal nor produce in Cadaman, Garnem, M-29, Nemaguard and Barrier rootstocks. GF677 rootstock gave susceptible response. Cadaman, Garnem, M-29 and Nemaguard rootstocks showed resistance to M. javanica TR12-1 population. Barrier and GF677 rootstocks gave susceptible responses to M. javanica TR12-1 population. Cadaman, Garnem, Nemaguard and M-29 rootstocks showed resistance to M. javanica S5-1 population, while Barrier and GF677 rootstocks gave susceptible responses to the population. M-29, Cadaman and Garnem rootstocks showed resistance to M. incognita S4-1 population. Barrier, Nemaguard and GF677 rootstocks gave susceptible responses to M. incognita S4-1 population. Cadaman and Garnem rootstocks showed resistance to TR10-3 M. incognita population but Nemaguard and GF677 gave susceptible responses to the population, respectively. Genes that provide resistance in rootstock have been screened with molecular markers. The results showed that GF677 rootstock is susceptible to all populations, Nemaguard and Barrier rootstocks showed both susceptible and resistant to some of populations. Garnem, M-29 and Cadaman rootstocks have high resistance to all nematode populations used in experiments.

TEZ11850 Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2016. Kaynakça (s. 127-138) var. xviii, 148 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm. Bu çalışmada, Akdeniz ve Ege Bölgesi turunçgil alanları ve etrafındaki bitkilerde unlubit sörveyi yapılmış ve sekiz unlubit türü; Phenacoccus solani (Ferris), Phenacoccus madeirensis Green, Phenacoccus solenopsis (Tinsley), Planococcus citri (Risso), Planococcus ficus (Signoret), Planococcus vovae (Nasonov, 1908), Pseudococcus longispinus (Targioni-Tozzetti) ve Maconellicoccus hirsutus (Green) türü ile Margarodidae familyasına bağlı Marchalina hellenica Gennadius belirlenmiştir Bu sörvey esnasında, ayrıca Coleptera takımından Coccinellidae familyasına ait 30 tür, Neuroptera takımından üç familyaya ait 7 tür ve Hymenoptera takımından Encyrtidae familyasına ait 4 tür saptanmıştır. Yine bu çalışmada Doğu Akdeniz Bölgesi’nde dört farklı bahçede unlubitin popülasyon takibi yapılmış olup, iklim koşuluna bağlı olarak dördüncü dölünü tamamladığı ve kışa beşinci dölün değişik biyolojik dönemlerinde girdiği ortaya konmuştur. Laboratuvar çalışmalarında 15, 20, 25, 30 ve 35°C sabit ve 25/30°C değişken sıcaklıklar ile %65±10 nisbi nem koşullarında, altıntop yaprağı üzerinde; ayrıca 25/30°C değişken sıcaklıkta sekiz farklı turunçgil çeşidinin yaprakları üzerinde Turunçgil unlubiti (Planococcus citri)’nin ergin öncesi dönemlerin gelişme süreleri ile erginlerin yaşam süreleri incelenmiştir. Çalışmada P. citri dişilerinin ömrü 15, 20, 25, 30, 25/30°C de sırası ile 80.43, 41.40, 30.73, 29.54 ve 31.93 gün olarak belirlenmiştir. Erkek ömrü dişilere göre çok daha kısa olup, 15, 20, 25, 30, 25/30°C de sırası ile 8.26, 4.46, 4.71, 1.85 ve 2.70 gün olarak ortaya konmuştur. Çalışılan 35°C de ise gelişme olmamıştır. Farklı konukçularda en iyi gelişmeyi limon çeşitlerinden Enterdonatta göstermiştir. This study has been conducted in the Mediterranean and Aegean region for surveying mealybug species on citrus plants. According to survey results, 9 mealybug species were determined. These species are Marchalina hellenica Gennadius (Hem.: Margarodidae), Phenacoccus solani Tinsley, Phenacoccus madeirensis Green, Phenacoccus solenopsis Tinsley, Pseudococcus longispinus (Targioni Tozzetti), Maconellicoccus hirsutus (Green, 1908), Planococcus vovae (Nasonov, 1908), Planococcus citri (Risso) and Planococcus ficus (Signoret). In addition, 30 species from Coccinellidae belonging to Coleoptera, 7 species from 3 different families belonging to Neuroptera, and 4 species from Encyrtidae belonging to Hymenoptera have been detected during this survey. Moreover, monitoring the population of mealybug has been done. Depending on climate conditions, mealybug completed the fourth generation and also different stages of the fifth generation were seen during this study. Citrus mealybug has been studied at 5 different stable temperatures (15, 20 25, 30, and 35°C) and 1 changeable temperature (25/30°C) with 65±10 % relative humidity on grapefruit leaves in the laboratory condition. In addition, duration of immature and mature development of mealybugs has been determined on 8 different citrus variety's leaves. As a result of this study, longevity of P.citri's female was 80.43, 41.40, 30.73, 29.54, 31.93 days at 15, 20, 25, 30, 25/30°C respectively. Male's longevity was 8.26, 4.46, 4.71, 1.85, 2.70 days at 15, 20, 25, 30, 25/30°C respectively. As can be seen, males longevity was shorter than females. No development occurred at 35°C. Besides, best development was observed on Enterdonatta lemon variyety among other host plants. Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: ZF2014D2.

Bu tez çalışması, Munzur Nehri'nde yaşayan ve ekonomik değeri oldukça yüksek olan Salmo trutta macrostigma (Dumeril, 1858)'nın bazı populasyon parametrelerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.Araştırmada kullanılan toplam 165 adet balık örneği, olta, serpme ağı, uzatma ağı ve elektroşoker cihazı kullanılarak, Ocak-Aralık 2015 tarihleri arasında Munzur Nehri'nden temin edilmiştir. Laboratuar ortamında balıkların boy ve ağırlık ölçümleri yapıldıktan sonra pul materyali kullanılarak yaş tespitleri yapılmıştır. Bazı populasyon özellikleri standart metotlarla belirlenmiştir. Von Bertalanffy büyüme parametrelerinin belirlenmesi amacıyla FAO-ICLARM FISAT II paket programı kullanılmıştır.I-VIII yaş grupları arasında dağılım gösteren populasyonda dişi/erkek oranı 1:0,96 olarak tespit edilmiştir. Boy-ağırlık ilişkisini belirlemek amacıyla yapılan regresyon analizinde regresyon katsayısı (b) dişilerde 2,9854 (izometrik büyüme), erkeklerde 2,7251 (negatif allometrik büyüme) ve tüm bireylerde 2,8509 (negatif allometrik büyüme) olarak belirlenmiştir.İncelenen bireylerin total boy uzunlukları 12-36 cm, ağırlıkları ise 22,9-490 g arasında değişiklik göstermiştir. Populasyonun genelinde tüm yaş gruplarının kondisyon faktörü değerlerinin ortalaması 1,19 olarak tespit edilmiştir. En yüksek oransal büyüme (%31,41) II-III yaş grubu arasında gerçekleşmiştir. Populasyonun von Bertalanffy büyüme parametreleri dişilerde; L∞=55,8 cm, K=0,10 yıl-1, t0=-1,61 yıl, W∞=1949,6 g, erkeklerde; L∞=56,58 cm, K=0,08 yıl-1, t0=-2,06 yıl, W∞=1696,3 g ve tüm bireylerde; L∞=55,5 cm, K=0,09 yıl-1, t0=-1,89 yıl, W∞=1756,5 olarak belirlenmiştir. Farklı çalışmalardan elde edilen büyüme parametrelerin karşılaştırılmasında kullanılan `büyüme performans indeksi` (Munro'nun fi üssü, Φ') dişilerde 5,74, erkeklerde 5,55 ve populasyonun genelinde 5,62 olarak hesaplanmıştır. This thesis study was carried out to determine the some population parameters of Salmo trutta macrostigma (Dumeril, 1858) whose economic value is quite high and living in Munzur River. A total of 165 fish sample examined in the study was caught by using fishing line, cover net, gill net and electro-shocker between January 2015 and December 2015 in the Munzur River. After the length and weight of fish samples was measured in the laboratory, its ages were determined by using scale. Some population characters were confirmed by means of standard methods. FAO-ICLARM FISAT II Pocket Program was used to determine the von Bertalanffy growth parameters.The female-male rate of population consisting of I-VIII age groups was confirmed as 1:0.96. The regression coefficient (b) in the length-weight relationship was determined as 2.9854 (isometric) for females, as 2.7251 (allometric) for males and as 2.8509 (allometrik) for all individuals. The total lengths and weights of examined fish samples were varied from 12 cm to 36 cm and from 22.9 g to 490 g, respectively. Mean condition factor of all age groups of populations was calculated as 1.19. The highest relative growth (31.41%) was materialized between II and III age groups.Von Bertalanffy growth parameters of population were calculated as L∞=55.8 cm, K=0.10 year-1, t0=-1.61 year, W∞=1949.6 g for female, as L∞=56.58 cm, K=0.08 year-1, t0=-2.06 year, W∞=1696.3 g for male and as L∞=55.5 cm, K=0.09 year-1, t0=-1.89 year, W∞=1756.5 for all population. Growth performance index (Φ') used to compare of growth parameters obtained from different studies was calculated to be 5.74 for female, to be 5.55 for male and to be 5.62 for both of them. 53

Bu çalışmada 2011-2015 yılları arasında Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Doku Tipleme Laboratuvarı'na başvuran bireylerin HLA allel ve haplotip freksanslarını belirlemeyi amaçladık. Bu amaçla, 2341 bireyin verisi tarandı. Daha sonra bu veri içerisinde aileler tanımlandı (391 aile, 1365 birey) ve haplotipler segregasyon analizi ile saptandı. Haplotiplerdeki HLA allellerine ek olarak, akrabalık ilişkisi bulunmayan 261 bireyin HLA genotipi HLA allel frekanslarının belirlenmesinde kullanıldı. Bireylerin HLA genotiplendirmeleri SSP (Olerup, Sweden), SSO (Lifecodes, United States) ve Sanger SBT (GenDX, Holland) yöntemleri ile gerçekleştirildi. HLA allel ve haplotip frekansları SPSS programı ile, Hardy-Weinberg ve bağlantı dengesizliği analizi ise (relative LD, D') Arlequin programı ile analiz edildi. HLA-A lokusunda A*02 (19,8%), A*24 (15,7%), A*03 (11,2%), HLA-B lokusunda B*35 (18,8%), B*51 (12,4%), B*44 (7,4%), HLA-DRB1 lokusunda DRB1*11 (21,2%), DRB1*04 (15,7%) ve DRB1*15 (10,6%) en sık alleller olarak gözlendi. A*24-B*35-DRB1*11 (1,7%), A*01-B*08-DRB1*03 (1,2%) ve A*03-B*44-DRB1*04 (1,1%) ise en sık haplotipler olarak saptandı. Aileler üç ayrı grupta analiz edildiler: (i)anne ile babanın ve en az bir çocuğun bulunduğu aileler, (ii) Anne ve babadan yalnızca biri ile en az bir çocuğun bulunduğu aileler, (iii) anne ve babanın olmadığı fakat en az iki çocuğun bulunduğu aileler. Bu üç grup analiz edildiğinde benzer sonuçlar bulundu. Ayrıca, sonuçlarımızı Türkiye'de yapılan diğer popülasyon çalışmaları ile karşılaştırdık ve benzer sonuçlar gözlemledik. In this study, we aimed to identify HLA allele and haplotype frequencies of individuals who were tested in Tepecik Education and Research Hospital Tissue Typing Laboratory between 2011 and 2015. For this purpose, the data of 2,341 individuals were screened. Then the families were defined (391 families, 1365 members) and the haplotypes were determined by segregation. In addition to HLA alleles in haplotypes, HLA genotypes of 261 individuals were used for calculating of HLA allele frequencies. HLA genotyping of individuals were performed by using SSP (Olerup, Sweden), SSO (Lifecodes, United States) and Sanger SBT (GenDX, Holland) methods. The allele and haplotype frequencies were calculated by using SPSS, and Hardy-Weinberg Equilibrium and relative LD (D') were evaluated by Arlequin. A*02 (19,8%), A*24 (15,7%), A*03 (11,2%) in HLA-A locus, B*35 (18,8%), B*51 (12,4%), B*44 (7,4%) in HLA-B locus and DRB1*11 (21,2%), DRB1*04 (15,7%) and DRB1*15 (10,6%) in HLA-DRB1 locus were observed as the most frequent alleles. A*24-B*35-DRB1*11 (1,7%), A*01-B*08-DRB1*03 (1,2%) and A*03-B*44-DRB1*04 (1,1%) were observed as the most frequent haplotypes. Families were divided into three groups: (i) families with both parents and one or more children, (ii) families with one parent and one or more children, and (iii) families with no parents but having two or more children. When we analyzed the haplotypes of these three groups, we found similar results. We also compared our results with other studies that included Turkish populations and obtained similar results. 62

Bu çalışma Ege ve Batı Akdeniz Florasında yayılış gösteren Anadolu Adaçayı (SalviafruticosaMill.) populasyonarının bazı morfolojik, verim ve kalite özelliklerini belirlemek amacı ile 2014 yılında yürütülmüştür. Çalışmada Anadolu Adaçayı (Salvia fruticosa Mill.) türüne ait; Antalya (7), Muğla (6), Aydın (2) ve İzmir (2) illerinden toplanan 17 adet populasyon kullanılmıştır. Florada yapılan çalışmalarda bitki boyu 91,7-140,7 cm, dal sayısı 6,0-9,3 adet, yaprak boyu 6,2-9,3 cm, yaprak eni 1,6-3,5 cm habitus çapı 118,3-170,0 cm arasında ölçülmüş, yaş herba verimi 2545,5-4234,4 g/bitki, drog herba verimi 732-1423,2 g/bitki ve drog yaprak verimi 257-587,6 g/bitki arasında değişmiştir. Populasyonların uçucu yağ oranları %2,6-4,3 arasında değişirken, uçucu yağın ana bileşenleri ve oranları sırası ile 1,8-sineol (%20,7-46,9), ?-pinen (%5,3-11,3) ve kafur (%3,8-17,5 olmuştur. This study was conducted in order to determine some morphological, yield and quality characteristics of Anatolian sage (Salvia fruticosa Mill.) populations distribution in Aegean and West Mediterranean Region in 2014. 17 plant samples belong to populations collected from Antalya (7), Muğla (6), Aydın (2) and İzmir (2) province were used in this study. Plant height vary to 91,7-140,7 cm, branch number 6,0-9,3, leaf length 6,2-9,3 cm, leaf width 1,6- 3,5 plant diameter 118,3-170,0 cm, green herb yiled 2545,5-4234,4 g/plant, drug herb yield 732-1423,2 g/plant and drug leaves yiled 257-587,6 g/plant between populations in the flora. While essential oil yield vary to 2,6-4,3% between populations, main components and rates the essential oil were determined 1,8-cineole (20,7-46,9%), ?- pinene (5,3-11,3%) and camphor (3,8-17,5%) respectively.

Bu çalışma, 28-30 Haziran 2011 tarihlerinde Kahramanmaraş[Türkiye]’ta düzenlenen Türkiye IV. Bitki Koruma Kongresi’nde bildiri olarak sunulmuştur. The abundance and species diversity of both plant parasitic and predatory mites were assessed on two nightshade plants species, Solanum nigrum L. around Solanacaeous vegetables in Bursa, Yalova and Ankara provinces of Turkey, and Solanum dulcamara L. in only Ankara during 2009-2010. Fourthy two and thirty-four mite species were determined from S. nigrum and S. dulcamara, recpectively. The plant parasitic mites, Tetranychus urticae Koch and Eotetranychus uncatus Garman (Acari: Tetranychidae) were predominant species on both nightshade species. Besides these polyphagous species, the worldwide pests of vegetables, Aculops lycopersici Massee (Acari: Eriophyidae) and T. turkestani Ugarov & Nycolsky (Acari: Tetranychidae) were detected as a potential pests. Because of these injouring mites are not monophagous species, the weeds take role as reservior plants for mites and allow incerasing populations of the mites in Solanacaeous vegetable areas. However, predatory mites, Neoseiulus marginatus (Wainstein), N. californicus (McGregor), Typhlodromus (Anthoseius) recki Wainstein (Acari: Phytoseiidae), Neopronematus neglectus (Kuzn.), Pronematus ubiquitus (McG.) (Acari: Iolinidae) and Zetzellia mali (Ewing) (Acari: Stigmaeidae), were identified as common species on the nightshade species. Phytoseiids and iolinids existed in a stronger clear numerical response to spider mite populations. Despite the biodiversity increasing mite fauna was predatory mites of both nihgtshades in all locations, the abundances of plant parasitic mites were very higher than those of predatory species. Aculus solani Boczek&Davis (Eriophyidae), Cheyletus baloghi Volgin (Cheyletidae) and Cheiroseius necorniger (Oud.) (Ascidae) were found the first records for the Turkish mite fauna. Türkiye’de Bursa, Yalova ve Ankara illerinde Solanacae’ye ait sebzelerin yetiştirildiği tarlaların çevresinde bulunan köpek üzümü türlerinde Solanum nigrum L.’da ve sadece Ankara’da saptanan Solanum dulcamara L.’da akarların biyolojik çeşitliliği ve tür yoğunluğu 2009 ve 2010 yıllarında incelenmiştir. S. nigrum ve S. dulcamara’da sırasıyla 42 ve 34 akar türü belirlenmiştir. Tetranychus urticae Koch ve Eotetranychus uncatus Garman (Acari: Tetranychidae) her iki köpek üzümü türünde baskın türler olarak belirlenmiştir. Bu polifag türler yanında, sebzelerde yaygın bulanan Aculops lycopersici Massee (Acari: Eriophyidae) ve T. turkestani Ugarov & Nycolsky (Acari: Tetranychidae) gibi türler potansiyel zararlılar olarak saptanmıştır. Bu zararlı türler monofag olmadığından, Solanaceae sebzelerinin yetiştirildiği tarlalarda bu yabancıotlar barınak bitki olarak rol almakta ve popülasyonlarını arttırmaları için olanak sağlamaktadırlar. Diğer taraftan, Neoseiulus marginatus (Wainstein), N. californicus (McGregor), Typhlodromus (Anthoseius) recki Wainstein (Acari: Phytoseiidae), Neopronematus neglectus (Kuzn.), Pronematus ubiquitus (McG.) (Acari: Iolinidae) ve Zetzellia mali (Ewing) (Acari: Stigmaeidae) gibi avcı akarlar ise yaygın görülen türler olarak tanımlanmıştır. Avcı akar familyaları phytoseiidler ve Iolinidler, kırmızıörümceklerin populasyonlarına açık bir sayısal cevap oluşturmuştur. Her iki köpek üzümü türünde ve tüm lokasyonlarda biyolojik çeşitlilik katsayısını arttıran asıl etken avcı akarlardan kaynaklanmasına rağmen, bitki zararlısı akarların yoğunluğu avcı akarlardan çok yüksek bulunmuştur. Aculus solani Boczek&Davis (Eriophyidae), Cheyletus baloghi Volgin (Cheyletidae) ve Cheiroseius necorniger (Oud.) (Ascidae) Türkiye için yeni kayıt türler olarak belirlenmiştir.